το γεγονός ότι ελάχιστοι άνθρωποι έχουν την πνευματική ωριμότητα που απαιτείται για να ακουστεί εσωτερικά ο Λόγος, οφείλεται επίσης ο κατακερματισμός στα διάφορα δόγματα και η τυπολατρία που ως επί το πλείστον τα χαρακτηρίζει. Το θέμα αυτό αναλύεται διεξοδικά σε μία ομιλία προς την Μπέρτα Ντούντε:

«Η κατάσταση είναι τώρα όπως τον καιρό που είχε κατέβει ο Χριστός στη Γη. Οι άνθρωποι βρίσκονται στην ίδια σύγχυση σκέψεων, υποστηρίζουν τις ίδιες λανθασμένες διδασκαλίες και πιστεύουν ότι κατέχουν τη μοναδική αλήθεια, ενώ στην πραγματικότητα βασίζονται πάνω στο ψέμα. Όπως και τότε, υπερασπίζουν τα διάφορα κενά δόγματα παρ‘ όλο που διίστανται τελείως μεταξύ τους. Η κάθε πνευματική τάση πρεσβεύει δικές της απόψεις, η καθεμία πιστεύει ότι είναι η αποκλειστική αντιπρόσωπος της αλήθειας, και ότι ό,τι διδάσκει είναι το μόνο αληθινό. Στο μεταξύ ο αριθμός τους έχει αυξηθεί σημαντικά, αφού δεν είναι πια μόνο λίγα δόγματα που αντιπαρατίθενται, αλλά από πολλές και ποικίλες απόψεις έχουν προκύψει πολλές και ποικίλες θρησκευτικές κοινότητες που όλες τους προσπαθούν να κερδίσουν οπαδούς, ενώ ταυτόχρονα επιμένουν φανατικά στις αντιλήψεις που πρεσβεύουν…

Και όμως είναι αναγκαίο να φτάσει η αλήθεια στους ανθρώπους, ώστε να μάθουν κάποτε τι θέλει ο Θεός από αυτούς. Είναι ανάγκη να πληροφορηθούν τη βούληση του Θεού και να συνειδητοποιήσουν ότι η εκπλήρωση της δικής Του βούλησης αποτελεί το λόγο και το στόχο της γήινης ζωής τους… Αλλά καθεμία εκκλησία ή θρησκευτική κοινότητα διδάσκει ότι αυτή είναι non κηρύσσει ιη βούλησή ίου και nap‘ όλα an ιό ια διάφορα δόγματα δεν συμφωνούν μεταξύ τους.

Την εποχή του Χριστού οι άνθρωποι αρέσκονταν επίσης όπως και τώρα στην τυπολατρική τήρηση πολλών εθίμων, η λατρεία του Θεού γινόταν με φανατική προσήλωση στους τύπους από όπου έλειπε κάθε ζωντάνια, ώστε οι πιστοί δεν είχαν καμία αληθινή επαφή με τον Θεό και Δημιουργό τους… Αυτό τον καιρό παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο, αφού υπάρχει μία τυπική θεία λατρεία όπου τηρούνται αυστηρά όλα τα ήθη και έθιμα, όπου μπροστά στον κόσμο επιδεικνύεται η σύνδεση με τον Θεό, ενώ η καρδιά του καθενός απέχει πολύ μακριά από μία τέτοια στε­νή σύνδεση…

Τα πάντα είναι επίφαση και απάτη, δεν υπάρχει αληθινή ου­σία και αυθεντικότητα στη ζωή των ανθρώπων… Ανήκουν απο­κλειστικά στο γήινο κόσμο και ακόμη και αν θέλουν να καλλιερ­γήσουν την εντύπωση ότι έχουν έντονο αίσθημα ευλάβειας και θρησκευτικότητας, αυτά που ασπάζονται είναι νεκροί τύποι, ώστε οι ψυχές τους παραμένουν ανυπεράσπιστες. Σε αυτή λοι­πόν την τυπολατρία και κατ’ επίφασιν λατρεία του Θεού οφεί­λετε να αντιταχθείτε εσείς που λαμβάνετε την αλήθεια από Αυ­τόν, αναλογιζόμενοι ότι και ο Ιησούς επίσης όταν βρισκόταν στη Γη έλεγχε αυστηρά εκείνους που διακήρυτταν λανθασμένες δι­δασκαλίες, που προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν την ψευτο­λατρεία τους ως τη μόνη αρεστή στον Θεό και καταδίκαζαν ο­τιδήποτε ήταν αντίθετο στις δοξασίες τους.

Έτσι και τώρα οι άνθρωποι δεν θα θέλουν να αποβάλουν τα διανοήματα που έχουν παραλάβει από άλλους ανθρώπους και έτσι θα παραμένουν για πάντα στην πλάνη, αφού αρνούνται να δεχτούν την αγνή αλήθεια, η οποία μπορεί να τους προσφερθεί μονάχα από ψηλά, από την Αιώνια Αλήθεια. Ωστόσο μία τέτοια προσφορά ελέους πρέπει να γίνει δεκτή οικειοθελώς. Δεν είναι δυνατό να δοθεί η αλήθεια δια της βίας σε εκείνους που δεν εί­ναι ακόμη έτοιμοι να τη δεχτούν. Γι ’ αυτό άλλωστε είναι δύσκο­λο να εκριζωθούν οι εσφαλμένες διδασκαλίες έστω και αν κά­ποιος τους αποδείξει με στοιχεία ότι είναι λάθος.

Πάντοτε λίγοι μόνο θα είναι ανοικτοί απέναντι σε αυτά που ο Ίδιος ο Θεός προσφέρει στους ανθρώπους, καθώς οι περισσό­τεροι δεν θέλουν να αναγνωρίσουν ότι το ύψιστο Ον μπορεί να δρα τόσο φανερά, διότι αγνοούν τελείως ότι εκχέει το Πνεύμα Του πάνω σε όσους είναι δεκτικοί και πρόθυμοι να λάβουν την απόλυτη αλήθεια από Αυτόν.

Πριν την κάθοδο του Ιησού στη Γη και το θάνατό Του στο σταυρό, η έκχυση του Πνεύματος σε έναν άνθρωπο δεν ήταν δυ­νατή και γι ’ αυτό ο κόσμος βρισκόταν σε μεγάλη πλάνη. Αλλά μετά το θάνατό Του στο σταυρό η αλήθεια μπορούσε να βρει πρόσβαση στους ανθρώπους και να τους δοθεί πλήρης διαφώτιση για το αν και πότε οι αντιλήψεις τους ήταν εσφαλμένες επιπλέον είχαν τη δυνατότητα να διδαχθούν απευθείας από το Πνεύμα και να αποβάλουν κάθε πλάνη τους.

Όμως δεν τους ασκήθηκε ποτέ καμία πίεση να υιοθετήσουν την αλήθεια και για το λόγο αυτό κάθε τόσο εμφιλοχωρούσε η πλάνη· τη δε πλάνη την υπερασπίζονταν και την παρέδιδαν από γενεά σε γενεά με ένα τέτοιο πείσμα ώστε είναι τελικά πολύ δύσκολο να πείσει κανείς τους ανθρώπους ότι σκέφτονται λάθος. Αυτή είναι και η αιτία που κάθε φορά αρνούνται να δεχτούν την ανόθευτη αλήθεια από τον Θεό και να αποτινάξουν τις πλάνες τους.

Παρ’ όλα αυτά πρέπει για χάρη της ίδιας της αλήθειας να γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια να κλονιστούν οι λανθασμένες πεποιθήσεις των ανθρώπων. Θα πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια να οδηγηθούν σε κάποιες σκέψεις, πρέπει να γίνει καθετί
το δυνατό για να λάβουν την αλήθεια, γιατί μονάχα από το δρόμο της αλήθειας μπορούν να φτάσουν στον απώτατο προορισμό τους.

Όσο διατηρούν τις λανθασμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις τους, στον άλλο κόσμο δεν πρόκειται να απολαύσουν τη μακαριότητα, γιατί μόνο ένα διαυγές φως μπορεί να τους την εξασφαλίσει. Η αλήθεια μόνο χαρίζει φως, άρα η αλήθεια μόνο φέρνει τη μακαριότητα, γιατί με την αλήθεια μπορούν να ευτυχήσουν πάλι αμέτρητα όντα καθώς η μακαριότητα στο πνευματικό βασίλειο συνίσταται στην άπλετη παροχή φωτός.

Για το λόγο αυτό δεν πρέπει να εμπλέκεστε μέσα σε πλάνες σεις οι άνθρωποι και για το λόγο αυτό σας προσφέρεται διαρκώς η αλήθεια και ο Θεός κάνει τα πάντα από την πλευρά Του για να πάρουν τη σωστή κατεύθυνση οι σκέψεις σας· αλλά πρέπει εσείς οι ίδιοι να θέλετε να βρεθείτε στην αλήθεια. Γιατί στη Γη δεν είναι τόσο σημαντικό το να πορεύεστε μέσα στην αλήθεια όσο στο υπερκόσμιο βασίλειο, γιατί εκεί δεν μπορείτε να γίνετε μακάριοι χωρίς αυτήν. Πάνω στη Γη μπορεί να αδιαφορείτε για τη ζοφερή πνευματική σας κατάσταση, όμως στο πνευματικό βασίλειο αυτό θα σας βασανίζει, για το λόγο ότι μονάχα το Φως είναι μακαριότητα και το Φως το εκπέμπει αποκλειστικά και μόνον η Αλήθεια, ο Ίδιος ο Θεός, το Άκτιστο Φως…»

Αρ. 8686 27-11-63

 

«Η εσωτερικη ζωη»

Υπάρχουν πολλά εκκλησιαστικά συστήματα, αλλά σε ποιο βρίσκεται η αλήθεια;

«Κάθε έριδα και διχογνωμία στα πνευματικά θέματα θα μπορούσε να λυθεί εάν ο κάθε ένας που υποστηρίζει μία άποψη απευθυνόταν εξαρχής σ’ Εμένα για να την κρίνω Εγώ και περίμενε την αποσαφήνισή Μου. Τότε πραγματικά δεν θα υπήρχαν πια διχογνωμίες και όλες οι αντίθετες πλευρές θα ομονοούσαν και θα ενώνονταν πάλι, γιατί όλες θα έπαιρναν την ίδια απάντηση από Μένα. Το ότι έχουν γίνει τόσα πολλά σχίσματα ως τώρα και το ότι έχουν δημιουργηθεί τόσες πολλές πνευματικές τάσεις αποτελεί αναμφισβήτητη απόδειξη πως δεν απευθύνθηκαν σ’ Εμένα για να ζητήσουν την κρίση Μου. Επιπλέον αποτελεί απόδειξη πως οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν μόνο το νου τους και επειδή διαμόρφωναν την άποψή τους αποκλειστικά με τη βοήθειά του, δεν ήταν ποτέ δυνατόν να καταλήξουν όλοι στα ίδια συμπεράσματα. Γιατί ο εχθρός Μου μπορεί πανεύκολα να παρεμβληθεί στις λειτουργίες του νου και να τον φέρει σε σύγχυση, εάν ο άνθρωπος δεν ζητά από Μένα τον Ίδιο να τον φωτίσω.

Μπορεί μεν μεμονωμένα άτομα να το έχουν κάνει, οπότε η δική τους η άποψη είναι η πιο κοντινή στην αλήθεια, όμως η σωστή άποψη δεν επιβλήθηκε στις υπόλοιπες απόψεις όλων εκείνων που δεν απευθύνθηκαν σ’ Εμένα για να τους δώσω το φως Μου. Ως εκ τούτου, το σωστό, το αληθινό δεν παύει μεν να λάμπει με το φως του, αλλά του δίνουν πολύ λίγη σημασία.

Άρα και οι έριδες δεν λύνονται, παρά θα υπάρχουν πάντα, για το λόγο ότι δίνεται μεγαλύτερη αξία στο νου. Αλλά ο νους μπορεί να παράγει τις χειρότερες διαστρεβλώσεις και να τις μεταμφιέσει έτσι που να θεωρηθούν καταπληκτικές σοφίες, οπότε βρίσκονται και άλλοι να τις υποστηρίξουν.

Εάν σκεφτείτε τα πολλά και διάφορα δόγματα και τις πολυσχιδείς τάσεις στο χώρο της πίστης, θα πρέπει κανονικά να αμφιβάλλετε για το πόσο είναι αληθινά όλα όσα υποστηρίζει η μία ή η άλλη, αφού δεν μπορεί παρά να υπάρχει μία μόνο αλήθεια. Επομένως εάν υπήρχε μία σωστή ανάμεσά τους, θα έπρεπε όλες οι υπόλοιπες να είναι λάθος. Αλλά ποια είναι η αληθινή; Η κάθε μία ισχυρίζεται ότι κατέχει την αλήθεια, όμως είναι φανερό ότι δεν την έχει, αφού διαφορετικά δεν θα υπήρχαν άνθρωποι που την αμφισβητούν και καταφεύγουν σε μία άλλη που τους εκπροσωπεί καλύτερα. Συλλογιστείτε αυτό το γεγονός… Συλλογιστείτε ότι η αλήθεια είναι δικό Μου κτήμα και επίσης συλλογιστείτε ότι είσαστε παιδιά Μου και σας αγαπώ. Επομένως δεν πρόκειται ποτέ να σας στερήσω την αλήθεια και επιπλέον η αλήθεια θα πρέπει να είναι οπωσδήποτε φανερή…».

Ποια σχέση έχουν η αληθινή Εκκλησία και τα χαρίσματα του Πνεύματος με τις διάφορες εκδοχές του χριστιανισμού;

«Το γεγονός ότι υπάρχουν τόσες πολλές πνευματικές τάσεις και δόγματα, στα οποία μάλιστα εισάγονται οι άνθρωποι χωρίς τη δική τους θέληση, θα έπρεπε να σας βάζει σε σκέψεις. Κανένα παιδί δεν επιλέγει από μόνο του σε ποια ομολογία πίστης εισάγεται με το που γεννιέται. Επομένως κανένας δεν κερδίζει με την αξία του σε ποια θρησκευτική κοινότητα θα μεγαλώσει, αλλά ούτε και φέρει την ευθύνη γι’ αυτό. Άλλωστε εάν θα υπήρχε μόνο μία εκκλησιαστική κοινότητα που θα είχε το προνόμιο να “οδηγεί αποκλειστικά στη μακαριότητα”, ή εάν η μία ή άλλη θα ήταν η μόνη σωστή και αρεστή στον Θεό, τότε οι άλλοι άνθρωποι που βρέθηκαν επειδή τους τοποθέτησε Αυτός σε μία από τις υπόλοιπες λατρευτικές κοινότητες, θα είχαν κάθε δίκιο να αισθάνονται αδικημένοι, αφού θα είχαν γεννηθεί εκτός της “μίας αληθινής εκκλησίας”.

Στην πραγματικότητα όμως κανένας δεν μπορεί να βρεθεί στην αλήθεια χωρίς να κοπιάσει ο ίδιος, όπως από την άλλη πλευρά είναι εντελώς αδιάφορο σε ποιο χώρο πίστης έχει γεννηθεί κανείς. Γιατί ο καθένας οφείλει να αγωνιστεί από μόνος του για να βρει το Φως της αλήθειας. Είναι εξίσου βέβαιο δε ότι η αλήθεια δεν μπορεί να εμφυτευθεί σε κάποιον με τον ίδιο τρόπο που του μεταδίδεται η μόρφωση. Γιατί πρέπει να συγκεντρώσει ο ίδιος μέσα του το κατάλληλο έδαφος στο οποίο θα ριζώσει η αλήθεια, προκειμένου να γίνει έπειτα μόνιμα προσωπικό του κτήμα. Ωστόσο το γεγονός που αναφέρθηκε στην αρχή θα έπρεπε να βάζει σε σκέψη όλους εκείνους που επιμένουν ότι σωστά ανήκουν σε μία συγκεκριμένη κοινότητα πίστης και που θεωρούν ότι “πορεύονται εν αληθεία”.

…Είναι μία αλαζονική σκέψη το να πιστεύει κάποιος ότι κατέχει το αποκλειστικό προνόμιο για να μπει στη βασιλεία των Ουρανών. Ωστόσο αυτήν την αλαζονική σκέψη την κάνουν πάρα πολλοί, αφού οι οπαδοί όλων των χριστιανικών ομάδων είναι πλήρως πεπεισμένοι ότι κατέχουν κατ’ αποκλειστικότητα την αλήθεια.

Μα ως επί το πλείστον έχουν απλώς παραλάβει τις διδασκαλίες που πιστεύουν από άλλους που θεωρούσαν εξίσου φανατικά πως ήταν αλάθητοι. Ούτε ένας τους δεν σκέφτηκε ποτέ πώς αντιμετωπίζει ο ίδιος ο Θεός όσους δεν ανήκουν στο δικό τους το δόγμα…

…Η βασική θρησκεία είναι η τήρηση των εντολών της αγάπης. Όσο ο άνθρωπος τις παραμελεί, βρίσκεται εκτός της Εκκλησίας του Χριστού και εκτός της Αλήθειας, έστω κι αν ανήκει σε μία εκκλησία που ισχυρίζεται πως είναι η “μόνη αληθινή και η μόνη που οδηγεί στη σωτηρία και στη μακαριότητα”…».

Θα γίνει ένωση των εκκλησιών; «Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να ενωθούν οι εκκλησίες, για το λόγο ότι όλες επιμένουν σε διαστρεβλωμένες διδασκαλίες και δεν προσπαθούν να τις αποβάλλουν. Γιατί όλες τους επικεντρώνουν την προσοχή τους σε εξωτερικές πράξεις. Όλες τους πρεσβεύουν έναν χριστιανισμό που δεν συμφωνεί με τον ορισμό που έδωσε ο Ιησούς στην Εκκλησία που ίδρυσε ο Ίδιος. Γιατί η δική Του η Εκκλησία αποτελεί μία πνευματική ένωση με τα μέλη της να ζουν ζωντανά το χριστιανικό Πνεύμα. Τούτο μεταμορφώνει τον άνθρωπο από το εσωτερικό του και δεν μπορεί να συγκριθεί με το χριστιανισμό που εκπροσωπούν τα διάφορα δόγματα. Γιατί αυτός τηρεί κυρίως εξωτερικά έθιμα, καθώς έχει ενσωματώσει αναρίθμητες τελετές και ιερουργικές πράξεις στις οποίες δίνει το κύριο βάρος. Έτσι βάζει σε δεύτερη μοίρα την εσωτερική μεταμόρφωση του ανθρώπου με στόχο την απόκτηση μίας φύσης αγάπης. Γι’ αυτόν το λόγο με τον εξωτερικό χριστιανισμό δεν μπορεί ποτέ ο πιστός να αποκτήσει το σωστό δεσμό με τον Θεό και να φθάσει στην αναγέννηση του Πνεύματός του, η οποία όμως αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό της Εκκλησίας που ίδρυσε ο Ίδιος ο Ιησούς στη Γη. Αλλά καμία εκκλησία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τις παραδόσεις της. Ούτε μία από αυτές δεν πρόκειται να παραιτηθεί από την παραμικρή συνήθεια για χάρη των άλλων, μολονότι είναι απλώς ανθρώπινα έργα και χωρίς καμία αξία ενώπιον του Θεού αυτά τα οποία υπερασπίζονται.

Η διαμάχη μεταξύ των εκκλησιών αφορά σε εκείνες τις διαφορές που δημιούργησαν μόνες τους με το πέρασμα του χρόνου. Όμως κανένας δεν θέτει υπό αμφισβήτηση αυτές καθαυτές τις λανθασμένες διδασκαλίες, οι οποίες είναι που δημιούργησαν καταρχάς τη σύγχυση και τις πλάνες. Έτσι υποστηρίζεται με φανατισμό ότι αυτές αποτελούν την αρχική, αυθεντική θρησκεία, την οποία όμως μόνο στην αλήθεια που δίδαξε ο Ίδιος ο Ιησούς στη Γη μπορεί να βρει κανείς. Αλλά στο μεταξύ έχει διαστρεβλωθεί και αυτή επίσης και κανένα από τα υφιστάμενα δόγματα δεν την εκπροσωπεί, μα ούτε και μπορεί να το κάνει. Γιατί για να εκπροσωπεί κάποιος την αλήθεια πρέπει να έχει την επενέργεια του Πνεύματος και τούτη την κατακτά μόνο εφόσον τηρεί τις θεϊκές εντολές της αγάπης.

Μα ακριβώς αυτήν την εντολή της αγάπης την διδάσκουν μεν αλλά δεν της δίνουν παρά ελάχιστη σημασία, γιατί ρίχνουν το βάρος σε όλες τις άλλες εντολές που αποτελούν ανθρώπινες προσθήκες. Γι’ αυτό δεν έχουν καμία απολύτως αξία αφού δεν προήλθαν από τον Θεό παρά αποκλειστικά από τον άνθρωπο. Ως εκ τούτου είναι εφήμερες και δεν προωθούν την εξέλιξη της ανθρώπινης ψυχής προς υψηλότερα επίπεδα ούτε την ωρίμανσή της στη Γη». (Μπέρτα Ντούντε)

Στη δε Καινή Διαθήκη αναφέρεται ότι η μόνη βασική εντολή που έδωσε ο Ιησούς Χριστός είναι αυτή της αγάπης για το Θεό και για το συνάνθρωπο (Ματθ. 22,36. Ιω. Α’ 3,23. 4,21).

Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

www.profitia–simera.gr

Αρ. 8375 8.1.1963

Πώς ήταν η εκκλησία του Χριστού στην αρχή;

Οι μαθητές Μου έλαβαν το Ευαγγέλιο της Αγάπης από ΕΜΕΝΑ τον Ίδιο, όταν περπάτησα στη γη και έτσι μπορούσαν να το κηρύξουν στον κόσμο αγνό και ανόθευτο, όταν ολοκληρώθηκε το έργο της Σωτηρίας και ΕΓΩ επέστρεψα στο Βασίλειο Μου του Φωτός και της μακαριότητας. Αυτοί οι μαθητές Μου διατήρησαν τη διδασκαλία Μου καθαρή και οι άνθρωποι έμαθαν ότι είμαι ο Σωτήρας τους από την αμαρτία και τον θάνατο. Από τους μαθητές Μου διδάχθηκαν ότι πρέπει να πορευθούν το δρόμο του Σταυρού και να ζήσουν μία ζωή αγάπης, για να εκπληρώσουν τον σκοπό της ζωής τους πάνω στη γη και να μπορέσουν να μπουν στο Βασίλειο Μου μετά το θάνατο τους.

Οι μαθητές Μου είχαν μυηθεί στην Αλήθεια από ΕΜΕΝΑ και μετέδιδαν την ίδια Αλήθεια παρακάτω διότι το Πνεύμα Μου μπορούσε να δρα μέσα τους.

Στην αρχή λοιπόν οι άνθρωποι ελάμβαναν το Ευαγγέλιο Μου αγνό και προσπαθούσαν και οι ίδιοι να ζουν μία ζωή αγάπης. Έτσι ζωντάνευαν το πνεύμα που είχαν μέσα τους και ΕΓΩ ο ίδιος μπορούσα τότε να ενεργήσω μέσα τους.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο παρέμεινε ανόθευτη η διδασκαλία Μου για ένα χρονικό διάστημα. Οι μαθητές Μου ονόμασαν στη συνέχεια δάσκαλους ανθρώπους των οποίων γνώριζαν την πνευματική κατάσταση, γι’ αυτό τους όρισαν για διαδόχους τους. Ωστόσο δεν πέρασε πολύ καιρός και ορισμένοι άνθρωποι ανέλαβαν από μόνοι τους τα καθήκοντα του δασκάλου, εν μέρει από κάποια αυταρέσκεια, εν μέρει από υπερβάλλοντα ζήλο να εκπληρώσουν τη θέλησή Μου, χωρίς όμως να περιμένουν την ‘‘εσωτερική κλήση’’ που είναι απαραίτητη για αυτή την αποστολή.

Η κατάληξη ήταν ότι έγιναν δάσκαλοι χωρίς να είναι άξιοι γι’ αυτό το αξίωμα και ότι το κριτήριο δεν ήταν πια η ‘‘εσωτερική κλήση’’ ή το χάρισμα, η πνευματική κατάσταση του ανθρώπου, αλλά ρόλο έπαιζαν πια και εξωτερικά δεδομένα. Και έτσι η αγνή αλήθεια βρισκόταν όλο σε μεγαλύτερο κίνδυνο, πράγμα όμως που δεν έγινε αντιληπτό, ακριβώς διότι εκείνοι οι αυτοαποκαλούμενοι δάσκαλοι δεν είχαν αφυπνίσει το πνεύμα τους.

Παράλληλα αρνήθηκαν το δικαίωμα στους ανθρώπους στους οποίους δίδασκαν το Ευαγγέλιο, να σχηματίσουν δική τους γνώμη και να εκφράσουν δυνατά την αμφιβολία τους κατά πόσον αυτά που διδάσκονταν ήταν η απόλυτη αλήθεια. Όσοι θεωρούσαν τους εαυτούς τους ‘‘πνευματικούς δάσκαλους’’, ήταν πεπεισμένοι για την αποστολή τους και την αξία τους και δεν ανέχονταν κανέναν αντίλογο.

Και σ’ αυτούς που δίδασκαν επέβαλαν το καθήκον να θεωρούν ανεξέλεγκτα ό,τι τους πρόσφεραν σαν αλήθεια. Συνεπώς η Αλήθεια παρέμεινε καθαρή μόνον όσο οι ίδιοι οι θεσμοφύλακές της είχαν ζωντανό το πνεύμα τους.

Σύντομα όμως υπερίσχυσε ο αριθμός εκείνων, οι οποίοι απόκτησαν αξιώματα και τιμές, χωρίς να είναι φωτισμένοι από το Πνεύμα Μου. Καμιά αντίρρηση από ανθρώπους με αφυπνισμένο πνεύμα δεν γινόταν δεκτή. Η εξουσία τους μεγάλωνε και παράλληλα η καθαρή Αλήθεια γέμισε ανακρίβειες και λάθη, από ένα σκεπτικό που πήγαζε από τη Λογική των ανθρώπων και που το παρουσίαζαν σαν τη ‘‘θεία’’ Αλήθεια.

Επανειλημμένα προσπάθησαν αφυπνισμένοι άνθρωποι να αποβάλλουν τα λάθη, όμως ο Αντίπαλος Μου καταφέρε να επικρατήσει, διότι οι ακόλουθοί του είχαν μεγάλη ισχύ και την αγνή Αλήθεια δεν την αναγνώριζε κανείς πια.

Έτσι μπορείτε να καταλάβετε πώς με το πέρασμα του χρόνου σχηματίσθηκε κάτι αλλιώτικο από την ‘‘Εκκλησία του Χριστού’’, από αυτήν που ίδρυσα ΕΓΩ στη γη.

Έτσι ερμηνεύεται πώς έφθασε στην εξουσία μία οργάνωση, πώς προκλήθηκαν επανειλημμένα σχίσματα μέσα στους κόλπους αυτής της οργάνωσης. Ωστόσο ΕΓΩ, θέλω η Εκκλησία που ίδρυσα ΕΓΩ να θεωρείται πάντα μόνο σαν ένα καθαρά πνευματικό οικοδόμημα. Συμπεριλαμβάνει δε όλους εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι ζουν μέσα στην Αλήθεια σαν συνέπεια μιας ζωής εν αγάπη, που έχει σαν επακόλουθο μία ζωντανή πίστη και την αφύπνιση του Πνεύματος.

Αυτή η Εκκλησία έχει διατηρηθεί μέχρι τώρα διότι το Πνεύμα Μου απλωνόταν πάντα πάνω από εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι κατέβαλλαν προσπάθειες να ζουν με αγάπη και σύμφωνα με το θέλημά Μου. Σ’ αυτούς μετέδιδα συνέχεια την ανόθευτη Αλήθεια και μπορούσαν να ξεσκεπάσουν τις πλάνες. Αλλά και σε κάθε άνθρωπο που αναζητάει ειλικρινά την Αλήθεια θα δοθεί η απάντηση στο γιατί η ανθρωπότητα έφθασε να έχει πλήρη σύγχυση σ’ αυτά που σκέφτεται και πιστεύει και επίσης γιατί δεν είναι πρόθυμη να ξεκαθαρίσει αυτήν τη σύγχυση.

Ο καθένας όμως μπορεί να καταλάβει ότι ποτέ η μάζα δεν είναι ανοικτή προς την Αλήθεια, αλλά συμφωνεί πρόθυμα με την πλάνη. Γι’ αυτό και ο καθένας που έχει τη χάρη να λάβει την καθαρή Αλήθεια από ΕΜΕΝΑ, θα πρέπει να προσπαθεί να αποβάλλει τις λανθασμένες ιδέες και σκέψεις.

Και αν το επιθυμεί ειλικρινά, θα μπορεί να ξεχωρίσει την Αλήθεια από την πλάνη και τότε θα ανήκει στην Εκκλησία που ίδρυσα ΕΓΩ ο Ίδιος επί της γης.

Αμήν

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΣΙΩΠΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ;

Ορισμένοι ίσως πουν ότι αυτά τα κείμενα της Νέας Αποκάλυψης επιτίθενται πολύ σκληρά σε όλες τις εκκλησίες και τις θρησκευτικές κοινότητες. Αυτό είναι όντως αλήθεια, όσον αφορά όμως στις λανθασμένες διδασκαλίες των εκκλησιών. Απεναντίας, υπάρχει πλήρης υποστήριξη στις εκκλησίες όσον αφορά στο κύριο έργο τους, που είναι η διάδοση του Ευαγγελίου της Αγάπης. Ασφαλώς όσο οι εκκλησίες κηρύσσουν τη διδασκαλία της αγάπης του Ιησού Χριστού, κάθε χριστιανός οφείλει να τις υποστηρίζει και να συμμετέχει στο έργο τους.

Αλλά δεν ωφελεί κανέναν, να αποσιωπούνται οι λανθασμένες διδασκαλίες που έχουν παρεισφρύσει σε όλες ανεξαιρέτως τις ομολογίες. Όχι μόνο δεν ωφελεί, παρά επιπλέον βλάπτει πολύ σοβαρά, γιατί πολλοί πιστοί, βασιζόμενοι στα λάθη της εκκλησίας όπου ανήκουν, είτε την εγκαταλείπουν είτε θεωρούν ότι ακολουθώντας του συγκεκριμένους εκκλησιαστικούς κανόνες, έχουν εξασφαλίσει μία θέση στον παράδεισο.

Όμως όποιος δεν έχει ξεκαθαρίσει πριν το θάνατό του τη σχέση του με τον Πλάστη του, ώστε αυτά που πιστεύει να είναι χωρίς ψεγάδι, στον άλλον κόσμο αυτόν τον περιμένει μία δυσάρεστη έκπληξη και μία σκληρή μαθητεία…

Ο ίδιος ο Θεός υπαγόρευσε το κείμενο της Νέας Αποκάλυψης και το έκανε γιατί θέλει να βρουν όλοι τη μακαριότητα. Δεν παύει να επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους ότι οι εσφαλμένες πεποιθήσεις εμποδίζουν τους ανθρώπους να τον βρουν και έτσι είναι εμπόδιο και για τη μακαριότητα.

Διορθώνει ο ίδιος τα κακώς κείμενα αυτήν την εποχή, γιατί πολύ σύντομα την ακολουθεί η έσχατη.

Διορθώνει ο ίδιος τα κακώς κείμενα αυτήν την εποχή, γιατί πολύ σύντομα την ακολουθεί η έσχατη.

Ο χωρισμός των εριφίων από τους αμνούς έχει ήδη αρχίσει και οι αποκαλύψεις αυτές οφείλουν να βοηθήσουν τον καθένα να βρεθεί από τη σωστή πλευρά, έχοντας ως εφόδιο την Αλήθεια…

Η αποκάλυψη αυτή θέλει να δείξει ότι ούτε οι εγκόσμιοι ούτε οι υπερκόσμιοι υπηρέτες του Θεού μπορούν να εξασφαλίσουν τη μακαριότητα Ο Ουράνιος Πατέρας θέλει να βρούμε εμείς οι ίδιοι αυτοπροσώπως καταφύγιο σ’ Αυτόν και να τον παρακαλέσουμε για έλεος άμεσα, χωρίς οποιονδήποτε μεσολαβητή.

Ασφαλώς για τους περισσότερους είναι πολύ δύσκολο να αποχωριστούν τις λαθεμένες πεποιθήσεις τους. Όμως θα πρέπει να έχουν διαρκώς κατά νου τα λόγια του Ιησού Χριστού, όταν είπε: «Κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα παρά μόνο εάν περάσει από μένα» (Ιωάννη 14,6). Άρα από αυτό και μόνο θα πρέπει να έχουμε το θάρρος να αποτανθούμε με εμπιστοσύνη σε Αυτόν και μόνο σε Αυτόν.

Όλοι όσοι θεωρούν αυτές τις αποκαλύψεις πολύ σκληρές, ας σκεφτούν ότι ο Θεός έγινε ο Πατέρας μας εν τω Ιησού Χριστώ και θέλει να φέρει κάθε παιδί του στην αγκαλιά του. Δεν θέλει να είναι σαν ένας ηγεμόνας που τον πλησιάζει κάποιος για να λάβει χάρη μόνο όταν έχει κάποιο «μέσο», κάποιο συνήγορο…

Μόνον ο Ιησούς Χριστός μπορεί να μας οδηγήσει με ασφάλεια στους επικείμενους κρίσιμους καιρούς και μόνον αυτός μπορεί να μας χαρίσει τη μακαριότητα.

Αλλά απαιτεί να του ζητήσουμε αυτή τη χάρη άμεσα, χωρίς μεσάζοντες. Και η Αγάπη του δεν την αρνείται σε κανέναν…

«Γι’ αυτό πάρτε δρόμο που οδηγεί στην «Ανώτατη Αρχή» και μη αρκείστε σε αυτά που σας προσφέρουν οι άνθρωποι, ακόμη κι αν πιστεύουν ότι εκπροσωπούν την Αλήθεια. Εάν η Αλήθεια είχε όντως γίνει αποδεκτή από τους ανθρώπους, δεν θα υπήρχε τέτοιο σκοτάδι στη Γη.

Όμως είναι πασιφανές ότι επικρατεί βαθύ σκοτάδι, αλλιώς θα υπήρχε αληθινά μία κατάσταση αρμονίας και ειρήνης επί γης. Αλλά συμβαίνει το αντίθετο».

Μπέρτα Ντούντε

(28.11.1963) Αρ. 8688

Εσφαλμένη ερμηνεία του Λόγου του Ιησού

Οι σκέψεις των ανθρώπων είναι πάντα στραμμένες προς τα γήινα και τα εγκόσμια, γι’ αυτό ερμηνεύουν τα πάντα εγκόσμια, ακόμα και ό,τι είχε ένα βαθύ πνευματικό νόημα, ό,τι έχουν λάβει σαν πνευματική διδασκαλία από ΕΜΕΝΑ, είτε από ΕΜΕΝΑ κατευθείαν ή μέσω των απεσταλμένων μου. Οι διδασκαλίες Μου στόχευαν πάντα στην σωτηρία της ψυχής. Όποτε απευθύνθηκα στους ανθρώπους, στα παλιά αλλά και στα νεώτερα χρόνια, ο Λόγος Μου είχε πάντα ένα πνευματικό νόημα το οποίο στην αρχή ήταν κατανοητό. Αλλά δεν περνούσε πολύς καιρός και παρεισέφρεαν εγκόσμιες ιδέες και στο τέλος έπαιρνε σχεδόν αποκλειστικά γήινο περιεχόμενο και νόημα.

Ποτέ λοιπόν ο Λόγος Μου δεν έμεινε καθαρός, προέκυψαν συνήθειες και πράξεις που δεν ανταποκρίνονται πια στο πνευματικό νόημά του και έτσι ο Λόγος Μου έχασε την σωτήρια δύναμη του γιατί δεν είναι πια ο καθαρός Λόγος Μου. ΕΓΩ σας έδωσα πνευματικά καθήκοντα που η εκπλήρωση τους θα ήταν ευλογία για την ψυχή σας, αλλά εσείς οι άνθρωποι το μετατρέψατε σε πρακτικά καθήκοντα. Για κάθε απαίτηση ή καθήκον που έθεσα ΕΓΩ για τις ψυχές σας, εσείς έχετε εφεύρει και καθιερώσει κοσμικές λειτουργίες τις οποίες ονομάσατε μυστήρια και στις οποίες αποδώσατε υπερβολική σημασία, έτσι που σήμερα αμέτρητοι άνθρωποι εκπληρώνουν με μεγάλη ευσυνειδησία αυτά τα καθήκοντα πιστεύοντας ότι έτσι θησαυρίζουν την ψυχή τους, ενώ στην πραγματικότητα συμμορφώνονται απλά με τις εντολές άλλων ανθρώπων.

Όλα αυτά όμως είναι τυπικά και επιφανειακά και γι’ αυτό εντελώς άχρηστα για την πρόοδο της ψυχής. Εσείς οι άνθρωποι όμως αγκιστρώνεστε με πείσμα σε αυτές τις εθιμοτυπίες, που εσείς οι ίδιοι δημιουργήσατε και που ΕΓΩ ποτέ δεν απαίτησα από εσάς. Όλα τα Λόγια που είπα όταν περπάτησα σαν άνθρωπος πάνω στη γη, είχαν ένα βαθύτερο πνευματικό νόημα και δεν μπορούν ποτέ να υποκατασταθούν από εξωτερικές πράξεις. Εσείς δεν συλλαμβάνετε το βαθύτερο νόημα και επί πλέον αρκείσθε σ’ αυτές τις εξωτερικές συνήθειες, οι οποίες όμως δεν πρόκειται ποτέ να αποφέρουν ένα κέρδος στην ψυχή σας.

Για σκεφθείτε τι αποτελέσματα περιμένετε από την ‘‘βάπτιση’’ και μόνο! Αναλογιστείτε ότι αν και εκτελείτε μία απλή εξωτερική πράξη, προσδοκάτε από εκεί όμως πνευματικά επιτεύγματα, είτε είναι η απαλλαγή από το προπατορικό αμάρτημα είτε είναι η είσοδος στην Εκκλησία Μου, η προσχώρηση σε μία θρησκευτική κοινότητα. Όλα τούτα όμως πρέπει να τα κατακτήσει ο άνθρωπος μόνος του στην διάρκεια της ζωής του. Πρέπει από μόνος του να θέλει να τον λυτρώσει ο Ιησούς Χριστός από την αμαρτία.

Γι’ αυτό δεν αρκεί η πράξη της βάπτισης στην οποία υποβάλλεται ένα παιδί. Ο άνθρωπος μπορεί μόνο με την ελεύθερη θέλησή του να προσχωρήσει στην ‘‘Εκκλησία Μου’’, ζώντας συνειδητά σύμφωνα με τη διδασκαλία Μου και φθάνοντας μέσα από την Αγάπη στη ζωντανή πίστη, που είναι γνώρισμα της Εκκλησίας που ίδρυσα ΕΓΩ.

Σκεφθείτε το μυστήριο της εξομολόγησης και της θείας κοινωνίας, πως το ασκείτε και με ποιες εξωτερικές πράξεις ελπίζετε να συγχωρεθούν οι αμαρτίες σας. Σκεφθείτε τι σας ζητάω ΕΓΩ, να ΜΟΥ δώσετε δηλαδή την δυνατότητα να έρθω κοντά σας και εσείς κοντά ΜΟΥ μέσα από τον μυστικό δείπνο. ΕΓΩ σας ζήτησα να το κάνετε πάντα στην μνήμη ΜΟΥ και εσείς την προτροπή Μου αυτή την μεταμορφώσατε σε μία διαδικασία που δεν μπορεί να έχει καμία επίδραση στην ψυχή σας αν δεν ζείτε μία ζωή Αγάπης για να ενωθείτε μαζί Μου μέσω της Αγάπης και για να μπορέσω να μπω μέσα στην καρδιά σας.

Όλα τα πνευματικά καθήκοντα που σας ανέθεσα, που είναι καθήκοντα μόνο για την ψυχή σας, εσείς οι άνθρωποι τα αναμείξατε με εγκόσμιες έννοιες και έτσι φτιάξατε μόνοι σας ένα κατασκεύασμα το οποίο υπακούετε και τηρείτε με ζήλο, ενώ δεν είναι παρά απαιτήσεις που σας επιβάλλουν άνθρωποι που προσπαθούν να τις δικαιολογήσουν ισχυριζόμενοι ότι αυτό είναι το θέλημά Μου.

Επανειλημμένα σας έχω δείξει ποια είναι η αλήθεια σχετικά. Εσείς όμως δεν δέχεστε αυτήν την διαφώτιση, ίσα-ίσα συμμορφώνεσθε με μεγαλύτερο ζήλο με αυτές τις ανθρώπινες εντολές, ενώ τις δικές Μου εντολές της Αγάπης για το θεό και τον πλησίον, τις παραμελείτε. Και έτσι σκοτεινιάζετε το πνεύμα σας όλο και πιο πολύ, έτσι που στο τέλος δεν μένει πια καμιά δυνατότητα να αναγνωρίσετε τα λάθη που κάνετε στις σκέψεις και στις πράξεις σας.

Βάζετε λοιπόν από μόνοι σας δεσμά στον εαυτό σας αφού δέχεσθε αδιαμαρτύρητα σαν αλήθεια ό,τι σας παρουσιάζουν σαν τον ‘‘Λόγο Μου’’. Ερμηνεύετε εντελώς εγκόσμια όλα τα λόγια Μου και αδιαφορείτε για το πνευματικό τους νόημα. Γι’ αυτό έχουν προκύψει πλάνες που μπορούν να παραμερισθούν μόνο όταν δοθείτε ολοκληρωτικά στην Αγάπη. Γιατί τότε γίνεται φως μέσα σας και καταλαβαίνετε που πλανάσθε.

Τότε θα καταλάβετε ότι όλες οι εντολές που έχουν επιβάλλει οι άνθρωποι και οι πράξεις των μυστηρίων είναι παραπλανητικές γιατί μόνο ένα σκοτεινό πνεύμα μπορούσε να τις παρουσιάσει σαν ‘‘θεία θέληση’’. Και τότε θα πρέπει να προσπαθήσετε να απαλλαγείτε από κάθε πλάνη γιατί μόνο η καθαρή αλήθεια μπορεί να λυτρώσει την ψυχή σας. Μόνο ο άνθρωπος που ζει με αγάπη, που εκπληρεί δηλαδή κατά πρώτον τις εντολές Μου της Αγάπης μπορεί να αναγνωρίσει τούτη την αλήθεια και οι σκέψεις του θα είναι πάντα στο σωστό δρόμο.

Αμήν

Μπέρτα Ντούντε

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ;

Οι κανόνες και οι τελετές των εκκλησιών

«… Είναι πολύ διδακτικό το να εξετάσει κάποιος μία-μία τις διδασκαλίες που προστέθηκαν από τους ανθρώπους στις διδαχές του Χριστού. Καταρχάς είναι ο υποχρεωτικός εκκλησιασμός, ο οποίος όχι μόνο δεν είναι πάντοτε ευνοϊκός για το πνεύμα του ανθρώπου, αλλά μπορεί επίσης και να είναι θάνατος γι’ αυτό.

Είναι εντελώς λανθασμένη η άποψη ότι με τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό ο άνθρωπος στρέφεται πιο πολύ προς τον Θεό. Απεναντίας ελλοχεύει μάλλον ο κίνδυνος να του γίνει μηχανική συνήθεια κάτι που κανονικά οφείλει να είναι ένα βαθύτατο εσωτερικό βίωμα. Ο αληθινός εκζητητής του Θεού τον αναζητεί παντού. Ασφαλώς δεν τον βλάπτει να πάει στην εκκλησία, αλλά μπορεί να βρει την επαφή με τον Θεό κάθε ώρα και σε κάθε τόπο και άρα δεν χρειάζεται ένα ειδικό μέρος. Συνεπώς το μόνο που θα χρειαζόταν κάποιος εκεί είναι να ακούει το Λόγο του Θεού, εφόσον δεν θα είχε άλλον τρόπο για να τον γνωρίσει. Και μόνο αυτό αποκλειστικά έχει την απόλυτη έγκριση του Θεού, εφόσον δηλαδή ο εκκλησιασμός γίνεται μόνο για να ακουστεί ο θεϊκός Λόγος. Όλες οι άλλες τελετουργίες λίγο ως πολύ είναι προσθήκες που έχουν γίνει από τους ανθρώπους. Σήμερα ονομάζονται με τον όρο Θεία Λατρεία, αν και η λατρεία του Θεού είναι κάτι το τελείως διαφορετικό από τα να παρευρίσκεται κάποιος σε τέτοιες τελετές που δεν έχουν καμία σχέση με την καθαυτό καλλιέργεια της ψυχής του.

Είναι εντελώς ασήμαντο και αδιάφορο το αν και σε ποιο βαθμό τηρεί κανείς τους κανόνες που πρέπει να εκπληροί για να ανήκει σε μία εκκλησία. Η Εκκλησία που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός στη Γη δεν έχει καμία σχέση με εξωτερικότητες ^. οπωσδήποτε μπορεί να είναι παρούσα σε κάθε εκκλησία και να την αναγνωρίζει κανείς οπουδήποτε από τις βαθύτερες βασικές αρχές της, παρ’ όλο που θα συνυπάρχουν επίσης εξωτερικότητες.

Επομένως, το να υπάρχουν αυτές οι εξωτερικότητες δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι εμποδίζεται ο άνθρωπος να αναγνωρίσει [σε οποιαδήποτε εκκλησία] την αληθινή διδασκαλία του Χριστού και να την εφαρμόσει στη ζωή του. Ωστόσο αντίστροφα, για να είναι κάποιος αληθινός χριστιανός όπως το θέλει ο Θεός, δεν χρειάζονται απαραίτητα τέτοιες εξωτερικότητες.

Είναι φανερό ότι ακριβώς τα πολλά τυπικά απωθούν τους πιστούς. Άλλωστε ο Ιησούς Χριστός σίγουρα δεν είπε ότι η αιώνια μακαριότητα εξαρτάται από το αν τηρούν ή όχι εντολές που θεσπίστηκαν από ανθρώπους, όπως είναι για παράδειγμα ο τακτικός εκκλησιασμός, η παρακολούθηση μίας τελετουργικής πράξης που επίσης επινοήθηκε από τους ανθρώπους και είναι σαν μία θεατρική παράσταση, η οποία δεν έχει καμία αξία ή επίδραση στην ανθρώπινη ψυχή.

Οι άνθρωποι θα πρέπει να αναλογιστούν ότι ο Κύριος στη Γη ήταν εχθρός κάθε εξωτερικότητας. Ας αναλογιστούν ότι δεν έπραξε τίποτα το θεαματικό που θα ενίσχυε τα λόγια Του, εκτός από τα θαύματα που είχαν σκοπό να αποδείξουν τη θειότητά Του. Ποτέ όμως δεν τέλεσε κάποια τελετή η οποία θα μπορούσε να είναι ο λόγος ή το υπόβαθρο για τις σημερινές τελετουργίες.

Αυτές είναι αποκλειστικά και μόνο τελετουργικά τυπικά που εισήγαγαν οι άνθρωποι και δεν έχουν καμία άλλη βαθύτερη σημασία εκτός από τη σημασία που τους αποδίδουν οι άνθρωποι…». (Μπέρτα Ντούντε)

Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

www. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ.gr