«Η ανεκτικότητα στα πνευματικά θέματα δεν είναι σωστή, όταν το ζητούμενο είναι να υπερασπιστείτε την αλήθεια, να ξεσκεπάσετε τις λανθασμένες διδασκαλίες και να πολεμήσετε το ψέμα. Τότε ο δρόμος που οφείλετε να ακολουθήσετε πρέπει να είναι ευθύς.

Δεν μπορεί να κάνει κάποιος συμβιβασμούς ενάντια στην προσωπική του πεποίθηση από τη στιγμή που ενεργεί για λογαριασμό Μου και άρα γνωρίζει επίσης την αλήθεια. Η αλήθεια όμως είναι και παραμένει πάντοτε η ίδια. Όταν διδάσκω δε Εγώ ο Ίδιος έναν άνθρωπο, τότε αυτός είναι ικανός να αποδείξει με λογικό τρόπο ότι αυτά που υποστηρίζει είναι η αλήθεια. Αλλά όταν οι απόψεις των συνανθρώπων του δεν συμφωνούν με τη δική του εξήγηση, τότε εκείνος που πρεσβεύει την αλήθεια Μου δεν μπορεί να υποχωρεί για να δείξει ανεκτικότητα ή ακόμη να αφήνει να επικρατεί η γνώμη των άλλων ενάντια στην εσωτερική του πεποίθηση. Μια τέτοιας μορφής ανεκτικότητα θα ισοδυναμώσει με διάψευση και απάρνηση της αλήθειας που του έδωσα, διότι αν και αναγνωρίζει την πλάνη, δεν την καταπολεμά.

Το να δείχνει ο γνώστης της αλήθειας ανεκτικότητα απέναντι σε αυτόν που έχει άλλη άποψη, τον κάνει ανάξιο για τη μεγάλη χάρη που παίρνει από Μένα διότι δεν την εκτιμά εφόσον δεν την υπερασπίζεται. Κατά συνέπεια δεν επιτρέπεται ποτέ να κατηγορεί κανείς έναν υπέρμαχο της αλήθειας ότι δεν είναι ανεκτικός απέναντι σε εκείνους που εκπροσωπούν λανθασμένες διδασκαλίες, διότι μόνο με την αλήθεια προοδεύει πνευματικά ο άνθρωπος.

Η αλήθεια μόνο οδηγεί σε Μένα, στην αιώνια ζωή μέσα σε μακαριότητα, μόνο η αλήθεια οδηγηεί στη γνώση και συνεπάγεται φως για τον άνθρωπο που είναι ενσαρκωμένο στη Γη. Γι’ αυτό το λόγο θα ήταν μεγάλο λάθος να αφήνει κάποιος τους συνανθρώπους του στην πλάνη από φόβο μήπως δεν φανεί ανεκτικός. Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν σαν να παραδεχόταν ότι δεν είναι βέβαιος και ο ίδιος και ότι αμφιβάλλει για την αλήθεια αυτήν που υποστηρίζει. Επιπλέον θα μαρτυρούσε με αυτή τη στάση ότι είναι χλιαρός απέναντι στο έργο που έχει να επιτελέσει για Μένα και για τη βασιλεία Μου. Η χλιαρότητα αυτή θα έκανε δικαιολογημένα τους συνανθρώπους του να αμφιβάλλουν τόσο για την αποστολή του όσο και για την προέλευση της πνευματικής γνώσης, αφού δεν την υπερασπίζεται με τη θέρμη που αρμόζει σε ένα δώρο της θείας χάρης».

Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

Μπέρτα Ντούντε