Από αυτή την άποψη πρέπει επίσης να καταλάβει κανείς το ότι δεν μπορεί να αρέσει στον αιώνια ενεργό Δημιουργό και συντηρητή του απείρου μία ζωή πίστης ασκητική, ούτε η μοναστική απόσυρση από τα εγκόσμια. Σημειωτέον ότι ο ίδιος ο Χριστός δεν αποσύρθηκε από τον κόσμο, αντίθετα μάλιστα, βρέθηκε ανάμεσα στους ανθρώπους για να φέρει το φως σε όλους όσους το χρειάζονταν και ήταν δεκτικοί. Έτσι, η σκοτεινή θεώρηση του κόσμου των μεσαιωνικών ασκητών ή άλλων φανατικών είναι για τον αληθινό φίλο του Θεού και των ανθρώπων το ίδιο ξένη με τον αρνησίκοσμο αναχωρητισμό των χριστιανών και βουδιστών ερημιτών και μοναχών.
Ο Ιησούς λέει στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο»: «Όποιος προσλαμβάνει πλήρως μέσα του το Λόγο Μου, δρα και ζει απαρέγκλιτα βάσει αυτού, προσλαμβάνει έτσι μέσα του Εμένα τον ίδιο με όλη την αγάπη, τη σοφία, την ισχύ και τη δύναμή Μου, και έτσι γίνεται ένα αληθινό παιδί του Θεού, από τον οποίο ο Πατέρας στον ουρανό δεν στερεί τίποτα από όσα ο ίδιος έχει. Αν το θυμόσαστε αυτό πάντοτε, τότε εύκολα θα νικήσετε τον υλικό κόσμο! Δεν θέλω να σας κάνω να αποθαρρύνεστε και να καταριέστε τον κόσμο, αλλά να τον χρησιμοποιείτε με σοφία!
Επίσης ο Θεός ποτέ δεν είπε στον άνθρωπο: “Να ακρωτηριαστείς και να ευνουχιστείς, ώστε να μη σε ερεθίζει η σάρκα της γυναίκας και να μη γίνεις ακόλαστος ή μοιχός!” Αντίθετα, ο Θεός είπε στον Αδάμ, όταν του έδωσε τη γυναίκα: “Πηγαίνετε, πολλαπλασιαστείτε και αποικήστε τη γη”.
Ο άνθρωπος, λοιπόν, πρέπει να δράσει μέσα στον κόσμο και να αντισταθεί εκούσια στους πειρασμούς. Έτσι, η ψυχή του θα γίνει δυνατή και η δύναμη του πνεύματος του Θεού θα την διαποτίσει. Αλλά με μία ζωή οκνηρίας ο άνθρωπος δεν θα φτάσει ποτέ στην αληθινή αιώνια ζωή, που εμπεριέχει την ανώτατη και πιο τέλεια δραστηριότητα σε όλους τους αναρίθμητους τομείς και σφαίρες της ζωής.
Οι άνθρωποι που αποσύρονται από τα εγκόσμια αμαρτάνουν, φυσικά, όσο και μια πέτρα, αλλά συνιστά αυτό κέρδος για την πέτρα; Η ψυχή όμως θα αποβάλει κάποτε το ακρωτηριασμένο σώμα της. Τι θα κάνει, λοιπόν, στον άλλο κόσμο μέσα στην πλήρη αδυναμία της και στην τέλεια αδράνειά της; Εκεί, θα περάσει από κάθε είδους δοκιμασίες, που σκοπό έχουν να την παρακινήσουν σε πλήρη και αληθινή δραστηριότητα ζωής. Εκείνες οι δοκιμασίες του άλλου κόσμου θα είναι πιο ισχυρές για την ψυχή απ’ ό, τι εδώ, επειδή στον πνευματικό κόσμο αυτό που σκέφτεται και θέλει η ψυχή, παρουσιάζεται αμέσως μπροστά της σαν να είναι πραγματικότητα. Όποιος, για παράδειγμα, στη γήινη ζωή καταλαμβανόταν από ισχυρό πάθος μόνο με τη σκέψη της όμορφης, νέας γυναίκας του γείτονα, πώς άραγε θα περάσει στον άλλο κόσμο, όπου η σκέψη αυτή της γυναίκας του γείτονα θα παρουσιάζεται μπροστά του όπως τη θέλει, σε πλήρη, αν και μόνο φαινομενική, πραγματικότητα; Γι’ αυτόν το λόγο, δεν έχει νόημα η ευλαβής αδράνεια των ερημιτών και των αναχωρητών, γιατί δεν έχει καμία αξία για Μένα ως προς την αιώνια ζωή».
Γι’ αυτό, στα γραπτά της νέας αποκάλυψης τονίζεται επανειλημμένα η αξία της ζωής της γεμάτης δράση μέσα στην τάξη του Θεού. Στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο», ο Χριστός λέει:
«Αγαπημένοι μου φίλοι και αδελφοί, σας συνιστώ επανειλημμένα: Να είστε διαρκώς ενεργοί για το γενικό καλό των ανθρώπων! Γιατί κάθε ζωή είναι καρπός της ακούραστης, διαρκούς δραστηριότητας του Θεού, επομένως μόνο με την πραγματική δραστηριότητα μπορεί να διατηρηθεί αιώνια, ενώ από την αδράνεια αναγκαστικά μπορεί να προκόψει μόνον ο θάνατος».
Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ