«Η ψυχή ήταν ένα πνεύμα
που εξέπεσε, και ασκούμενη στις αρετές,
θα γίνει πάλι πνεύμα».
Ωριγένης

Η ψυχή και το πνεύμα στον άνθρωπο

«Η ψυχή είναι το όργανο με το οποίο προσλαμβάνονται οι απειράριθμες ιδέες της Πρωταρχικής Αιτίας από την οποία προήλθε και η ίδια η ψυχή σαν μία πνοή. Η ψυχή είναι ο φο­ρέας των μορφών, των σχέσεων και των τρόπων δράσης. Ό­λες οι ιδέες, οι μορφές, οι σχέσεις και οι τρόποι δράσης έ­χουν εμφυτευθεί εντός της, μέσα σε μικροσκοπικότατα περιβλήματα.

Στο σωστό μέτρο όλα αυτά συγκεντρωμένα μέσα σε ένα ον, αποτελούν μια ολοκληρωμένη ανθρώπινη ψυχή. Ε­πειδή η ψυχή είναι ένα σύνολο από αμέτρητες διαφορετικές ευφυείς συστατικές ουσίες, μπορεί να ξαναδιαιρεθεί στα διάφορα μέρη που την απαρτίζουν παρόμοια όπως ο ατμο­σφαιρικός αέρας αποτελεί μεν ένα σύνολο με συνοχή, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι διαιρετός σε απειροελάχιστα μέρη. Το γεγονός ότι ο αέρας μπορεί να διαιρεθεί σε μεγάλα, μικρά και μικρότατα μέρη, αποδεικνύεται από τον αφρό, ο οποίος δεν αποτελείται παρά από φυσαλλίδες γεμάτες αέρα, οι ο­ποίες σχηματίστηκαν από την κίνηση ενός κάπως παχύρρευ­στου υγρού. Μόλις εξαφανισθούν οι φυσαλλίδες, τότε ο α­έρας που ήταν φυλακισμένος μέσα τους ξαναγίνεται ένα με τη μάζα του υπόλοιπου αέρα. Για όσο διάστημα όμως υπάρ­χουν οι φυσαλλίδες, κατακρατούν μέσα τους ένα μέρος α­τμοσφαιρικού αέρα, σφραγίζοντάς τον ερμητικά μέσα στα διάφανα τοιχώματά τους.

Κατά τον ίδιο τρόπο, ολόκληρο το σύμπαν, και μάλιστα ο­λόκληρη η απειροσύνη, είναι γεμάτο από τις Ιδέες του Θεού. Οι ίδιες οι ιδέες που γεμίζουν ολόκληρο το άπειρο, υπάρ­χουν επίσης σαν μικρότατες μονάδες στην ψυχή -εννοεί­ται στην ελάχιστη δυνατή κλίμακα- όπως ο αέρας μέσα στη φυσαλλίδα συμπεριλαμβάνει όλα τα διαφορετικά μέρη οποία αποτελούν τη γενικότερη ατμόσφαιρα. Αυτό λοιπόν είναι η ψυχή.

Γ. Λόρμπερ «ΓΗ ΚΑΙ ΣΕΛΗΝΗ»

Μπέρτα Ντούντε αρ. 6647 17-9-1956

«… Η ψυχή είναι η αιτία που ο άνθρωπος μπορεί να σκέφτεται, να αισθάνεται και να θέλει. Η ψυχή δίνει ζωή σε όλα τα όργανα, κάθε σωματική δραστηριότητα, κάθε διέγερση της βούλησης και κάθε αίσθηση είναι έκφραση της ψυχής που βρίσκεται μέσα στο σώμα.

Ναι μεν είναι κάτι το πνευματικό που δεν είναι ορατό για τα ανθρώπινα μάτια και στην περίπτωση που μπορεί να την δει κάποιος, βλέπει ότι είναι εντελώς όμοια με το ανθρώπινο εξωτερικό φορέα της,

… Για κανέναν άνθρωπο δεν είναι δυνατόν να εξηγήσει την φύση της ψυχής, εφόσον το επιχειρεί αποκλειστικά με καθαρά επιστημονικά κριτήρια. Γιατί η ψυχή δεν είναι κάτι το απτό, και δεν μπορεί να ερευνηθεί με τις ανθρώπινες αισθήσεις. Διότι είναι δύναμη που προέρχεται από τη Δύναμη του Θεού, του οποίου η φύση είναι επίσης ανεξερεύνητη και έτσι θα είναι εσαεί, μολονότι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος δεν μπορεί να αρνηθεί την ύπαρξή Του. Ομοίως η ψυχή συνιστά το καθεαυτό Εγώ του ανθρώπου, που επίσης δεν μπορεί να προσδιοριστεί, που υπάρχει αλλά δεν είναι δυνατόν να αποδειχτεί. Επιπλέον διευθύνει τη λειτουργία των σωματικών οργάνων.

Και μπορεί να υφίσταται και χωρίς το σώμα. Εν αντιθέσει το σώμα χωρίς την ψυχή είναι μόνο μια τελείως άψυχη ύλη, παρόλο που τα όργανά του δεν αλλάζουν. Όμως τους λείπει η ζωή, από τη στιγμή που η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα…».

«Η ψυχή έχει βέβαια κι αυτή ένα σώμα, που αν και αιθέριο, για εκείνη συνιστά ένα εξίσου τέλειο σώμα. Από αυτό το ψυχικό σώμα δεν λείπει ούτε ένα αισθητήριο όργανο. Εσύ βέβαια δεν το βλέπεις με τα φυσικά σου μάτια, αλλά εγώ μπορώ να τα δω όλα αυτά, να τ’ ακούσω, να τα αισθανθώ, να τα μυρίσω και να τα γευθώ. Γ’ατί η ψυχή έχει τις ίδιες αισθήσεις επίσης που έχει το σώμα για να επικοινωνεί μαζί της.

Οι αισθήσεις του σώματος είναι τα ηνία στα χέρια της ψυχής με τα οποία κατευθύνει το σώμα στις λειτουργίες του μέσα στον εξωτερικό κόσμο. Αν δεν διέθετε αυτές τις αισθήσεις το σώμα, θα ήταν εντελώς άχρηστο και ένα αβάσταχτο βάρος για την ψυχή… Από την άλλη όμως, ακόμη και οι πιο οξείες αι­σθήσεις δεν θα ωφελούσαν καθόλου την ψυχή, εάν δεν διέθε­τε ακριβώς τις ίδιες στο αιθερικό της σώμα. Επειδή λοιπόν η ψυχή διαθέτει τις ίδιες αισθήσεις με το σώμα, γι’αυτό αντιλαμ­βάνεται εύκολα με ακρίβεια με τις δικές της λεπτές αισθήσεις, αυτά που έχουν προσλάβει προηγουμένως οι σωματικές αι­σθήσεις από το περιβάλλον.

Τώρα ξέρεις επομένως ότι και η ψυχή διαθέτει μια σωματική μορφή. Βέβαια εσύ το ξέρεις επειδή σου το είπα εγώ, όπως το βλέπω, το αισθάνομαι και το αντιλαμβάνομαι σωματικά. Όταν όμως θα ξυπνήσω πάλι^*, δεν θα θυμάμαι πια τίποτα, γιατί τώρα βλέπω, αισθάνομαι και αντιλαμβάνομαι με τις λεπτές αισθή­σεις της ψυχής μου, χωρίς να ενεργοποιούνται ταυτόχρονα εκείνες του σώματος.

Αν τα αντιλαμβανόμουν όλα αυτά και με τις αισθήσεις του σώματος, εκείνες θα χάραζαν ορισμένα σημάδια επάνω στα νεύρα του εγκεφάλου μου κι αντίστοιχα στα ζωτικά νεύρα ε­πίσης της φυσικής καρδιάς μου. Τότε εγώ, η ψυχή, θα τα ξα­νάβρισκα αυτά τα σημάδια όταν θα ήμουν μέσα στο φυσικό μου σώμα και θα τα αναγνώριζα. Όμως τώρα όλοι σχεδόν οι δεσμοί μου με το σώμα μου έχουν διακοπεί και δεν ασκώ κα­μία επίδραση ή ανάδραση επάνω στις αισθήσεις του. Γι’ αυτό, όταν επιστρέφω πάλι στο σώμα μου, δεν θα θυμάμαι τίποτα από όλα αυτά που βλέπω, ακούω, αισθάνομαι και συζητώ τώρα και από όσα μου συμβαίνουν αυτή την ώρα.

Ωστόσο η ψυχή διαθέτει μια δική της μνήμη επίσης. Ως εκ τούτου μπορεί να θυμηθεί το παραμικρό, ακόμη και το πιο ασήμαντο πράγμα που της έχει συμβεί Αλλά αυτό συμβαίνει μόνο όταν είναι σ’ ελεύθερη κατάσταση*. Όσο όμως βρίσκε­ται μέσα στο σώμα, που τη συσκοτίζει ολοκληρωτικά, τότε βλέ­πει, ακούει και αισθάνεται μόνο τις χονδροειδείς, εκκωφαντι- κές εντυπώσεις του κόσμου, που καλύπτουν με το θόρυβό τους καθετί το πνευματικό. Συχνά δεν έχει συνείδηση ούτε του ίδιου της του εαυτού, πώς λοιπόν να αντιληφθεί τις ανώ­τερες πνευματικές εντυπώσεις που βρίσκονται σε αδράνεια μέσα της».

«Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ»

Για να γίνουν καλύτερα κατανοητά τα παραπάνω θα παρατεθούν εδώ ορισμένες καταγραφές της Μπέρτα Ντούντε για το πού οφεί­λεται ότι ο άνθρωπος μπορεί να δει τόσα πολλά απεικονισμένα στην ψυχή του: «Η ψυχή του ανθρώπου είναι ένας σχηματισμός α­πό αμέτρητα απειροελάχιστα δημιουργήματα. Κατά ένα τρόπο έ­χει συντεθεί δηλαδή από αυτά τα δημιουργήματα που είναι οι προηγούμενες ενσωματώσεις της*. Έτσι αποτελεί ένα ολοκληρωμένο έργο του Θεού, ο οποίος με την ανθρώπινη ψυχή απόδειξε την άπειρη αγάπη, σοφία και παντοδυναμία Του.

Βέβαια ο ίδιος ο άνθρωπος δεν μπορεί να φανταστεί ότι κρύβει στην ψυχή του ολόκληρη την πλάση, εντούτοις όταν μετά το θάνατό του θα μπορέσει στο πνευματικό βασίλειο να γνωρίσει τον εαυτό του, θα παρατηρεί όλο δέος και αγάπη τα θαυμαστά έργα του Θεού που θα ανακαλύπτει εντός του. Η ουσία από την οποία αποτελείται η ψυχή του συγκεντρώθηκε από την κάθε μία ενσωμάτωση από όπου πέρασε κατά τη μακριά εξελικτική της πορεία. Επομένως οι μεμονωμένες ουσίες της ανθρώπινης ψυχής διέτρεξαν όλη τη δημιουργία και ως εκ τούτου έχει να παρουσιάσει μία ασύλληπτη πολυποικιλία.

Στον άλλο κόσμο πλέον θα συνειδητοποιήσει η ψυχή πόσο θαυμάσια είναι τα έργα του Θεού και η μεγαλοσύνη Του. Η αγάπη, η σοφία και η παντοδυναμία Του γίνονται τότε ολοφάνερες, έτσι ώ­στε κάθε ον μένει εκστατικό από το δέος και την αγάπη για αυτό τον Θεό που κάνει τα πλάσματα Του απέραντα ευτυχισμένα, καθώς τα αφήνει να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή Του και να γνωρίσουν την οντότητα Του. Οπωσδήποτε όμως απαιτείται ένας ορισμένος βαθμός ωριμότητας για να μπορεί η ψυχή να γνωρίσει την ουσία της και γι’ αυτό η μακαριότητα αυτή επιφυλάσσεται σε εκείνους που είναι πια στην περιοχή του φωτός. Η δυνατότητα να δει η ψυχή μέσα στον εαυτό της συμπεριλαμβάνεται στην υπόσχεση τον Ιησού: “Μάτι δεν τα ’δε κι ούτε τα άκουσε αυτί όσα ετοίμασε ο Θεός για κείνους που τον αγαπούν”.

…Το κατώτατο και πιο αφανές δημιούργημα στην πλάση κρύβει πάλι χιλιάδες δημιουργήματα σε μικρογραφία, που και αυτά εμπε­ριέχουν όλα όσα υπάρχουν στη μεγάλη δημιουργία του Θεού. Η αν­θρώπινη ψυχή είναι ο φορέας αυτών των δημιουργημάτων, πράγμα που σημαίνει ότι συντίθεται από αμέτρητες ουσίες, η καθεμία από τις οποίες έχει ήδη εκπληρώσει τον προορισμό της μέσα στα δη­μιουργήματα. Γι’ αυτό δίνεται πια η δυνατότητα να συνενωθούν ό­λες οι επιμέρους ουσίες της ψυχής σε ένα ενιαίο σύνολο, ώστε ως άνθρωπος να εκπληρώσει το τελευταίο μεγάλο καθήκον της και να ο­λοκληρώσει την ατέλειωτα μακριά πορεία της στη Γη.

Σε όλη τη μεγάλη πλάση τον θεού δεν υπάρχει κανένα άλλο αρι­στοτέχνημα με τέτοια καταπληκτική διαμόρφωση όπως η ανθρώ­πινη ψυχή. Κι αυτό της αποδεικνύει την τελειότητα της όταν μπο­ρεί να παρατηρήσει τον εαυτό της σαν μέσα σε καθρέφτη και συ­νειδητοποιεί το ίδιο της το μεγαλείο, όταν δηλαδή βλέπει σε πάλλαμπρο φως τις μυριάδες ποικίλες μορφές της^. η αυτοπαρατήρηση σημαίνει γι’ αυτήν άφατη ευδαιμονία καθώς το θέαμα του συνόλου του έργου της δημιουργίας είναι συγκλονιστικής ομορφιάς μπρο­στά στα μάτια της».

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ»

Μπέρτα Ντούντε

2860 (25-8-43)

Αφθαρσία της Ψυχής

… Ο άνθρωπος με τα υλικά του μάτια μπορεί να βλέπει τα δημιουργήματα μόνο σε εκείνο το στάδιο όπου έχουν υλικά περιβλήματα, αφού για το υλικό μάτι είναι ορατά μόνο τέτοια. Γιατί μπορεί να βλέπει το πνευματικό μέσα στην εξωτερική μορφή μόνο όταν έχει φθάσει σε βαθμό υψηλής ωριμότητας. Και για αυτό η αφθαρσία της ανθρώπινης ψυχής αμφισβητείται τις περισσότερες φορές γιατί ο άνθρωπος θέλει να πιστεύει μόνο όσα βλέπει και όσα μπορεί να αποδείξει.

Αλλά μετά από λίγη σκέψη θα καταλάβει ότι όλα ξεκίνησαν από τον Θεό και για αυτό δεν μπορούν να είναι εφήμερα αν και χάνουν το επίγειο περίβλημα τους. Μόνο όταν έχει καταλάβει το πνευματικό στοιχείο μέσα του, όταν ζει πνευματική ζωή παράλληλα με την επίγεια, εξωτερική ζωή, θα θεωρήσει την ύλη αναγκαίο περίβλημα για την ανάπτυξη, το οποίο είναι μόνο ένα μέσο για το σκοπό που έχει τεθεί στο πνευματικό στοιχείο. Τότε θα ξέρει επίσης ότι δεν υπάρχει τέλος για το πνευματικό. Σε αντίθεση όμως το εξωτερικό περίβλημα έχει μόνο ορισμένη διάρκεια και παραμένει υπαρκτό όσο χρόνο το θέλει ο Θεός. Μετά απελευθερώνει το πνευματικό για μια ζωή έξω από τη γη, έξω από την ύλη, η οποία δεν τελειώνει ποτέ αλλά υπάρχει για πάντα.

Για αυτό μπορούμε να θεωρούμε την επίγεια ζωή μόνο έναν μεταβατικό σταθμό, κατά τον οποίο το πνευματικό, η ψυχή, πρέπει να υπερβεί την τελευταία της εξωτερική μορφή, για να μπορέσει μετά εντελώς χωρίς περίβλημα να μπει σε μία σφαίρα όπου αρχίζει η πραγματική της ζωή… μέσα στην ελευθερία με συνείδηση της δύναμής της, η οποία της έλειπε στη γη όσο δεν είχε αποκτήσει την αναγκαία ωριμότητα… όπου έχει συνείδηση για το ότι ζει αιώνια, ότι δεν μπορεί να διαλυθεί ποτέ γιατί ό,τι προέρχεται από τον Θεό είναι άφθαρτο…

Αμήν