Το γράμμα σκοτώνει, το πνεύμα δίνει ζωή

Στα κείμενα της νέας αποκάλυψης δίδεται εκ νέου και με κάθε λεπτομέρεια η αληθινή διδασκαλία, που ο Ιησούς Χριστός, ο εξανθρωπισμένος Θεός, ανακοίνωσε πριν από 2000 χρόνια, αποτέ­λεσε δε παράδειγμα της με την ίδια τη ζωή του. Σύμφωνα με την Παλαιά Απο­κάλυψη (Ιωάν. 14,26), το Άγιο Πνεύμα μέσα από αυτά το κείμενα θα μας διδάξει «όλα τα υπόλοιπα» και «θα μας θυμίσει όλα όσα ο ίδιος ο Ιησούς δίδαξε και έκανε». Με τη Νέα Αποκάλυψη φωτίζονται όλες οι ελλείψεις και ατέλειες της μέχρι τώρα παράδοσης, ενώ γίνονται πε­ριττά και αστήρικτα όλα τα ανθρώπινα δόγματα και ερμηνείες. Με πραγματικά ουράνια διαύγεια και πνευματική δύναμη τονίζεται και τί­θεται στο προσκήνιο ως κεντρική αλήθεια και κύριος, θεμελιώδης νό­μος το μεγάλο γεγονός που ήδη αναφέραμε: ότι η θεμελιώδης φύση του Θεού είναι αιώνια ενεργή αγάπη, συνεπώς δε ο άνθρωπος μπο­ρεί μόνον απ’ αυτόν το δρόμο της καθαρής, ανιδιοτελούς, ενεργής αγά­πης να πλησιάσει τον Θεό και να γίνει ευτυχισμένος. Για να εξηγηθεί αυτή η αποφασιστική για την τελείωση αλήθεια, δίνεται στον άνθρωπο η δυνατότητα να δει βαθιά μέσα στη θεία φύση, να μάθει τους στόχους της Εξέλιξης της Δημιουργίας και τα μυστικά της τελείωσης μας στον άλλο κόσμο.

Όπως είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, ο Δημιουργός μάς πα­ρέχει τη διδασκαλία που είναι απαραίτητη για τον εξαγνισμό και την τελείωση της ύπαρξης μας κυρίως με τον αποκαλυμμένο, εξωτερικό Λόγο του. Όμως, αυτή η διδασκαλία που μας δίδεται εξωτερικά – από το βιβλίο της φύσης και τα κείμενα της αποκάλυψης όλων των λαών και όλων των εποχών – δεν θα μπορούσε να έχει ολοκληρωμένη επί­δραση, αν δεν διδασκόμασταν διαρκώς και εσωτερικά μέσω της φω­νής του Θεού.

Αυτή η εσωτερική διδασκαλία, που κάθε άνθρωπος μπορεί να λά­βει, αποκαλείται ο ζωντανός, εσωτερικός Λόγος του Θεού. Ο Ιησούς, όταν εγκατέλειψε αυτό τον κόσμο, το υποσχέθηκε στους τότε μαθητές του και σε όλους εμάς τους άλλους με τα λόγια:

«Αν Με αγαπάτε, τότε τηρείτε τις εντολές Μου! Τότε θα παρακαλέ­σω τον Πατέρα, κι Εκείνος θα σας στείλει μία άλλη υποστήριξη, που θα μείνει μαζί σας αιώνια: το πνεύμα της Αλήθειας. Ο κόσμος δεν μπο­ρεί να το λάβει, γιατί δεν έχει μάτια γι’ αυτό, ούτε το αναγνωρίζει. Εσείς όμως θα το αναγνωρίσετε, θα μείνει αιώνια μαζί σας και μέσα σας. Όποιος γνωρίζει και τηρεί τις εντολές Μου, αυτός Με αγαπάει. Όποιος, όμως, Με αγαπάει, αυτόν θα τον αγαπάει ο Πατέρας Μου, όπως κι Εγώ, και θα του φανερώσω τον εαυτό Μου! Ο βοηθός, όμως, το Άγιο Πνεύμα, που θα στείλει εν ονόματι Μου ο Πατέρας, θα σας διδάξει όλα τα υπόλοιπα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα έχω πει». (Ιωάν. 14,15-26).

Με τα λόγια αυτά του Ιησού λέγονται απείρως πολλά, ουσιαστικά όλα όσα πρέπει να ξέρει ο άνθρωπος για τον εσωτερικό Λόγο του Θεού.

Από το βιβλίο του Βάλτερ Λουτς «Η Διδασκαλία του Χριστού» εκδ. Πύρινος Κόσμος.

ΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ Η ΝΕΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ;

Η Νέα Αποκάλυψη ασχολείται μεταξύ άλλων με τα εξής ερωτήματα:

Το Είναι του Θεού: «Η Αγάπη είναι το ιδιαίτερο, εσώτατο και θεμελιώδες Είναι Μου. Από αυτό το Είναι που είναι το απεριόριστο Πνεύμα της Αγιοσύνης Μου, πηγάζει η δύναμη που δρα σ’ όλη την απεραντοσύνη».

Ο Ιησούς είναι αληθινός άνθρωπος και αληθινός Θεός. Η αληθινή αιτία και ο σκοπός της ενσάρκωσης του Θεού. Τα νεανικά χρόνια του Ιησού.

Το θείο έργο της Δημιουργίας: Η πνευματική πρωταρχική Δημιουργία. Η πτώση του Εωσφόρου. Το σύμπαν, σχολείο κάθαρσης για τις ψυχές. Οι βαθμίδες της ζωής από τα φυσι­κά βασίλεια μέχρι τον άνθρωπο. Η πνευματική ουσία όλης της ύλης. Ο άνθρωπος, μία τριαδικότητα πνεύματος-ψυχής-σώματος.

Η γη, ανώτερη σχολή για τα παιδιά του Θεού. Η πρώτη ανθρωπότητα και ο κατακλυσμός του Νώε. Ο δρόμος της σω­τηρίας προς το Θεό. Η ανθρώπινη ζωή στο φως των εντολών της Αγάπης. Γιατί η αρρώστια, η δυστυχία και τα άλλα δεινά παθήματα;

Η πίστη: Τυφλή πίστη ή πίστη βασισμένη στη λογική; Οι βά­σεις των Ευαγγελίων και οι συντάκτες τους. Τελετές και θεία λειτουργία. Κανένας καταναγκασμός στα ζητήματα της πίστης και της θρησκείας.

Η αληθινή διαδοχή του Χριστού. Η Βασιλεία του Θεού. Η εκκλησία του Χριστού. Η πνευματική αναγέννηση. Ματιές στη ζωή στο υπερπέραν. Μετενσάρκωση της ψυχής (μετεμ­ψύχωση), ο Παράδεισος, η Κόλαση και το ενδιάμεσο βασί­λειο (τα προηγούμενα στοιχεία είναι απόσπασμα από τον κα­τάλογο περιεχομένων του τρίτομου έργου «Η Νέα Αποκάλυ­ψη», του δρα Βάλτερ Λουτς).

Ένα μεγάλο τμήμα του έργου ασχολείται με την πνευματική πρωταρχική Δημιουργία, η οποία προηγήθηκε της Δημιουρ­γίας του Κόσμου, τη Δημιουργία δηλαδή μυριάδων πνευμα­τικών όντων από τα οποία μια μερίδα αποστάτησε υπό την καθοδήγηση του Εωσφόρου. Ακολούθησε η υλική Δημιουρ­γία, για να μπορέσουν να σωθούν τα πνεύματα που είχαν α­ποστατήσει. Σύμφωνα με το μεγαλόπνευστο Σχέδιο του Θε­ού, οι εωσφορικές σπίθες από ζωή που σιγά-σιγά απελευθε­ρώνονται, οδηγούνται σταδιακά, δηλαδή σε εξελικτική μορ­φή, μέσα από το ορυκτό, φυτικό και ζωικό βασίλειο στον τε­λικό τους στόχο, τον άνθρωπο. Στη Νέα Αποκάλυψη, αυτή η διαδικασία σχολιάζεται μεταξύ άλλων ως εξής: «Αυτός ο υ­πέρογκος αριθμός από αποστατημένα πνεύματα που έπεσαν μαζί με τον Εωσφόρο και στη συνέχεια, ως φορείς της ύλης, φυλακίσθηκαν μέσα της, όλα μαζί απαρτίζουν και ταξινομούν τη Δημιουργία σε όλους τους Κόσμους, αντίστοιχα με το πνευματικό τους περιεχόμενο».

«ΠΡΟΦΗΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ» ΚΑΙ «Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΓΙΑΚΟΜΠ ΛΟΡΜΠΕΡ»

11.3.1959

«Εγώ συνομιλώ με όλα τα παιδιά Μου που με το δέσιμό τους μαζί Μου και τη θέληση να Μ’ ακούσουν Μου δίνουν αυτή τη δυνατότητα. Τα λόγια Μου απευθύνονται πάντα σε εκείνους που θέτουν ερωτήματα και έχουν τη θέληση να Με ακούσουν. Ωστόσο εν όψει της μεγάλης πνευματικής ένδειας στη γη και του επικείμενου τέλους, στέλνω εκ νέου στην ανθρωπότητα τη διδασκαλία που δίδαξε ο άνθρωπος Ιησούς, ώστε να διαδοθεί και ν’ αγγίξει όλους εκείνους που, επειδή αναζητούν την αλήθεια, είναι ανοικτοί απέναντι στο Λόγο Μου που τους τον μεταφέρουν οι απεσταλμένοι Μου. Επομένως ο Λόγος αυτός απευθύνεται σε όλους, αλλά αληθινή εντύπωση θ’ αφήσει μόνο σε όσους τον ακούν χωρίς αντίσταση. Και οι ίδιοι αυτοί στη συνέχεια θα ενεργούν και θα ζουν σ’ αρμονία με το Λόγο Μου, έτσι ώστε θα μπορέσουν να βιώσουν τ’ αποτελέσματά του πάνω τους, αφού θ’ αυξηθεί η δύναμη και το φως τους, η ισχύς της θέλησης και της σοφίας τους. Διότι οτιδήποτε προέρχεται από Μένα έχει υποχρεωτικά επίδραση και αποτέλεσμα. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι ο άνθρωπος δεν φέρνει αντίσταση, ότι δηλαδή θέλει να του μιλήσω και δέχεται με ευγνωμοσύνη τη χάρη που του προσφέρει η αγάπη Μου και δεν θα πάψει να του προσφέρει ως το τέλος.

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΕΝΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

Η σωστή καλλιέργεια της πίστης είναι επίσης πολύ σημαντική προκειμένου να φτάσουμε το πρότυπο τελειότητας που μας έδωσε ο Ιη­σούς Χριστός.

Κι αυτό επειδή η βασισμένη στη λογικά αληθινή και ζωντανή πίστη αποτελεί τη βάση για ν’ αρχίσουμε την πνευματική μας εξέλιξη και να χτίσουμε τη ζωή μας με όλες μας τις επιδιώξεις και την ελπίδα. Σήμερα, όμως, ειδικά το θεμέλιο της πίστης είναι που δέχεται έντονες επιθέσεις από τον χωρίς πίστη κόσμο. Καθημερινά λένε στα παιδιά του Θεού: «Η πίστη σας άραγε δεν είναι μονάχα μια επινόηση, μια φαντασία; Πού είναι οι αποδείξεις για το ότι ένας Θεός κατέχει την εξουσία και φροντί­ζει για τους ανθρώπους στην ευημερία και στη δυστυχία τους;

Βέβαια, η λογική μας μπορεί ν’ αναγνωρίσει ένα ανώτατο πνεύμα ως αρχιτέκτονα του κόσμου, εν όψει μάλιστα της σκοπιμότητας και της τελειότητας όλων των δημιουργημάτων μπορεί και ν’ αξιώσει λογικά την ύπαρξή του. Όμως το ότι αυτός ο ένας Θεός, που δημιούργησε και διατηρεί τα τεράστια ηλιακά συστήματα, νοιάζεται και για τους α­σήμαντους ανθρώπους, και μάλιστα ότι σκέφτεται τον καθένα τους χω­ριστά, αυτά είναι μόνον υποθέσεις που δεν φαίνονται ιδιαίτερα εύλογες στον υγιή κοινό νου, αντίθετα μάλιστα, μοιάζουν να είναι εντελώς αντίθετες μ’ αυτόν!»

Η τυφλή και η λογική πίστη

Οι σημερινές κατευθύνσεις των εκκλησιών, καθώς και των περισ­σοτέρων αιρέσεων, επίσης όμως οι κοινότητες φανατικών «απίστων», απαιτούν από τους οπαδούς τους μία απόλυτη, τυφλή πίστη στις είτε καταφατικές είτε αρνητικές θέσεις και ομολογίες τους.

Οι εκκλησίες των χριστιανικών δογμάτων αναγνωρίζουν για παράδειγμα ότι το κύριο δόγμα τους, η διδασκαλία για τον τριαδικό Θεό, δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή με τη βοήθεια της λογικής. Παρ’ όλ’ αυτά, απαιτούν από όλα τα μέλη τους να δέχονται χωρίς όρους αυτό το δόγμα, το οποίο μάλιστα έχουν κάνει κύριο θεμέλιο ολόκληρου του συστήματος της διδασκαλίας τους. Πέρα απ’ αυτό, απαιτούν την πίστη στο «προπατορικό αμάρτημα», στη «συνέχιση της ζωής», χωρίς να
δίνουν άλλες αποδείξεις γι’ αυτά από τα όσα αναφέρονται στην Αγία Γραφή. Πώς κρίνει όμως αυτήν τη γραπτή απόδειξη εκείνος που δεν μπορεί να πιστέψει ότι η Αγία Γραφή έχει το χαρακτήρα αποκάλυψης, εκείνος που πρέπει πρώτα να του αποδειχθεί το θεόπνευστο αυτών των κειμένων; Οι Εκκλησίες δεν δίνουν σ’ αυτούς τους ανθρώπους, που τους χαρακτηρίζει μεγαλύτερη κριτική διάθεση, κάποιες διαυγέστερες λογικές αιτίες για τις διάφορες διδασκαλίες πίστης.

Η διδασκαλία για την πίστη, που μεταδίδεται στα γραπτά της νέας αποκάλυψης μέσω του Γιάκομπ Λόρμπερ, διαφορίζεται από τις εκκλησιαστικές χριστιανικές και πολλές άλλες θρησκείες από το ότι απορρίπτει εντελώς κάθε τυφλή πίστη και προσπαθεί να κάνει σαφώς κατανοητά σε κάθε άνθρωπο όλα τα στοιχεία της πίστης, ανάλογα με την ωριμότητά του και την αντιληπτική του δυνατότητα.

Δεν υπάρχει εδώ μυστικιστικό σκοτάδι, ούτε μυστικοπάθεια «μυημένων», δεν υπάρχουν κληρικοί και λαϊκοί, φωτισμένοι και κοινοί θνητοί, «εσωτερικός κι εξωτερικός κύκλος», «εσωτερική» κι «εξωτερική» σχολή!

Αντίθετα, μέσα από τα γραπτά της νέας αποκάλυψης αποκαλύπτεται σε κάθε αληθινό αναζητητή όσο το δυνατόν πιο λογικά και σαφέστερα, πειστικά και ζωντανά, η φύση και η δημιουργική δράση του Θεού, ο σκΰπός και ο δρόμος της τελείωσης, αυτός και ο άλλος κόσμος.

«Όταν ένας άνθρωπος δεν έχει ανεπτυγμένο νου, η δε πίστη του είναι μονάχα μία υπακοή της καρδιάς και της βούλησης», λέγεται στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο», «πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε με μεγάλη προσοχή, ώστε να μην καταλήξει σε απατηλές, παράλογες ιδέες, ούτε να ξεφύγει σε επικίνδυνα λανθασμένους δρόμους -όπως δυστυχώς συμβαίνει στους ειδώλολάτρες και σ’ αυτή την εποχή (του Ιησού) σε πολλούς Εβραίους».

«Γι’ αυτό, ένας σωστός μαθητής της διδασκαλίας Μου δεν πρέπει να δέχεται ποτέ κάτι επιπόλαια και χωρίς ακριβή προηγούμενο έλεγχο. Μόνον αφού αποκτήσει μία ουσιαστική ιδία και πεισθεί, πρέπει να υιοθετεί το καλό και το αληθινό, ύστερα δε να πράττει έξυπνα και σοφά. Τότε θα έχει όλες εκείνες τις επιτυχίες, που δίκαια μπορεί να εκθειάσει και στους άλλους ως ευλογημένες από τον ουρανό».

«Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»