Πού είναι ο Θεός;
16 Ιανουάριου 184 3
Τα ακόλουθα λόγια τα είπε ο Γιάκομπ Λόρμπερ, καθώς σήμερα αποχαιρετούσε τη μητέρα του. Πρόκειται για μια παρομοίωση που του ήρθε ξαφνικά στο μυαλό και της την είπε για να την παρηγορήσει, επειδή εκείνη παραπονιόταν για κάποιες πικρές της εμπειρίες.
Ήταν μια φορά ένας άνθρωπος, που πολλά λυπηρά γεγονότα αυτού του κόσμου τον είχαν κάνει να πιστέψει ότι ο Θεός δεν νοιάζεται και πολύ για τους ανθρώπους, παρά παρακολουθεί ατάραχα πώς οι αδύνατοι καταπιέζονται από τους ισχυρούς και οι φτωχοί γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης των πλουσίων.
Τότε, ο Θεός έστειλε στον άντρα αυτόν – που ζούσε ενάρετη ζωή- έναν άγγελο. Εκείνος του είπε: «Ακολούθησέ με! Θα γνωρίσεις τις ανεξερεύνητες οδούς του Θεού!»
Ο άγγελος τον οδήγησε σε ένα παλάτι ενός πολύ πλούσιου ηγεμόνα, στον οποίο ο άγγελος χάρισε ένα μεγάλο χρηματικό ποσόν και πολλούς πολύτιμους λίθους. Όσο γινόταν αυτό, ήρθε να βρει τον πλούσιο ένας άνθρωπος που βρισκόταν σε ανάγκη. Ο άγγελος σκότωσε τον φτωχό. Ύστερα, οδήγησε τον άνθρωπο σ’ ένα χωριό, σε μια ετοιμόρροπη καλύβα, όπου κατοικούσε μία πολυμελής, πάμπτωχη οικογένεια. Ο άγγελος έβαλε φωτιά στην καλύβα, και οι φτωχοί ένοικοι δεν έσωσαν παρά τη ζωή τους.
Βλέποντας όλ’ αυτά, ο άνθρωπος είπε στον άγγελο: «Δεν είσαι απεσταλμένος του Θεού, παρά του διαβόλου! Διαπράττεις τη μια αδικία πάνω στην άλλη!»
Ο άγγελος απάντησε: «Άκου, και σύντομα θ’ αλλάξεις άποψη! Ο πλούσιος, στον οποίο έφερα δώρα, ήταν περήφανος και τσιγκούνης. Όταν, λοιπόν, αύξησα τόσο πολύ τον πλούτο του, εκείνος άρχισε να ζει με τρόπο άσωτο και σύντομα σπατάλησε όλα όσα είχε, με αποτέλεσμα να γίνει ζητιάνος και ν’ αρχίσει η ταπείνωσή του. Ο ζητιάνος, πάλι, που σκότωσα, βάδιζε σε σωστό δρόμο, αλλά εκείνη την ημέρα θα αποκτούσε μια μεγάλη κληρονομιά και θα γινόταν υπερήφανος, θα ζούσε
στην πολυτέλεια και θ’ απομακρυνόταν έτσι εντελώς από τον Θεό. Στη φτωχή οικογένεια, που έκαψα την καλύβα της, κανείς μέχρι τότε δεν έδινε σημασία μέσα στο χωριό. Η πυρκαγιά όμως προξένησε σε κοντινούς και μακρινούς μεγάλη συμπόνια και όλοι έκαναν πλούσια δώρα στην οικογένεια αυτήν.»
«ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ»
«Κάνω τα πάντα για να κερδίσω την αγάπη σας. Όμως, εάν σας πρόσφερα μια ανέμελη, όμορφη ζωή στη Γη, εάν σας έδινα καθετί επίγειο που σας κάνει ευτυχισμένους, αυτό θα μεγάλωνε μόνο την αγάπη σας για τον κόσμο και όχι για Μένα, που δεν Με βλέπετε, αφού τα μάτια σας είναι στραμμένα στον κόσμο.
Για τούτο χρειάζεται πολλές φορές να απομακρύνομαι από σας, αν και μόνο φαινομενικά, και να σας αφήνω εγκαταλειμμένους μέσα στον κόσμο, σε μια κατάσταση ανάγκης και πόνου. Γιατί χρειάζεται να αναγνωρίσετε τη δική σας αδυναμία και την αστοργία των συνανθρώπων σας, για να αρχίσετε να Με αναζητάτε και να Με επικαλείστε και τότε να αντιληφθείτε το πόσο μεγάλη είναι η αγάπη Μου για σας, όταν θα σας έχω λυτρώσει από τα δεινά σας».
Μπέρτα Ντούντε
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ
V/157-160 Η Γη είναι ένα προπαρασκευαστικό σχολείο για τα παιδιά του Θεού όπου προβλήματα και δεινά αποτελούν εκπαιδευτικά μέσα. Οι εγωϊστικές επιδιώξεις εμποδίζουν την ωρίμανση και την πνευματική αναγέννηση.
«Εγώ δεν ήρθα εδώ για να φέρω στη Γη την ειρήνη και τη νεκρική γαλήνη αλλά το ξίφος, τον αγώνα που συνοδεύεται από την πιο έντονη δραστηριότητα. Γιατί μόνο σε αντιπαράθεση με το μίσος γίνεται η αγάπη ενεργητική και ζωντανή δύναμη, οπότε και νικά την αδράνεια του θανάτου. Η δυστυχία που κατατρύχει την ανθρωπότητα την κάνει δραστήρια, φίλεργη και συν τω χρόνω υπομονετική, πράα και υπάκουη στη βούλησή Μου. Εάν δεν υπήρχε το ψέμα με τις δυσάρεστες συνέπειές του, ποια αξία θα είχε η αλήθεια; ποιος ανάβει φως την ημέρα και ποιος δίνει σημασία σε μία λάμπα που καίει όταν φέγγει ο ήλιος;»
V/158 [1] (Ο Κύριος) «Συνακόλουθα, κάθε δοκιμασία έχει επιτραπεί γιατί έχει το λόγο της και πρέπει να υπάρχει σαν αφορμή για να βελτιώνονται οι άνθρωποι. Για να γίνει κάτι πρέπει vα προηγηθεί μία δραστηριότητα και η δραστηριότητα προϋποθέτει ένα κίνητρο και συγκεκριμένα μέσα, που φυσικά πρέπει να ανταποκρίνονται πλήρως στο είδος της δραστηριότητας και στον τρόπο που θα λάβει χώρα. [2] Κατά συνέπεια, όλα αυτά που ο άνθρωπος χαρακτηρίζει κακά και ενάντια στους ηθικούς νόμους, αποτελούν απλώς επιτρεπτά κίνητρα και μέσα για να γίνει το καλό και επομένως για έναν αγνό άνθρωπο τα πάντα είναι αγνά και καθαρά. Αλλά για τον αδύνατο και τον ακάθαρτο τα πράγματα πρέπει να είναι διαφορετικά, για το λόγο ότι αυτός χρειάζεται ακόμη κάποιο λάκτισμα για να δραστηριοποιηθεί».
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
22.11.1945 Αρ. 3610
Γιατί υπάρχουν και σε τι αποσκοπούν πόνος και δυστυχία
Οι άνθρωποι που έχουν εγκόσμια νοοτροπία βρίσκονται πολύ μακριά από την αλήθεια και σαν συνέπεια ούτε ξέρουν επίσης ποια δύναμη μπορεί ν’ αντληθεί από την πίστη και από μια βαθύτερη σχέση με τον Θεό. Για το λόγο αυτό δίνουν προσοχή μόνο στα γεγονότα που συμβαίνουν στο επίπεδο του κόσμου, χωρίς να διακρίνουν ότι η αιτία για οποιοδήποτε οδυνηρό συμβάν βρίσκεται στη λανθασμένη σχέση τους με τον Θεό. Και, όσο δεν το αναγνωρίζουν αυτό, ούτε πρόκειται ν’ αλλάξει και η κακοδαιμονία τους. Απλά το κακό θα παίρνει συνεχώς διαφορετικές μορφές, ώστε κάποτε, με αφορμή την πολυμορφία αυτή να συλλάβουν ότι υπάρχει μία άλλη υπε-ράνθρωπη δύναμη πίσω από όλα τα δεινά που αντιμετωπίζουν. Επιπλέον, θα συνειδητοποιήσουν ότι η ανθρώπινη θέληση δεν είναι ο μόνος ρυθμιστικός παράγοντας στον κόσμο, αλλά ταυτόχρονα είναι φανερή η δράση και η θέληση μιας ανώτερης δύναμης και θα πρέπει να πάρουν μία θέση απέναντί της.
Όταν κάποιος γνωρίζει την καθαρή αλήθεια, έχει την εξήγηση για τα πάντα και κατανοεί τη μεγάλη δυστυχία στον κόσμο. Με άλλα λόγια, έχοντας τη γνώση αυτή αντιλαμβάνεται την αιτία, το σκοπό και το νόημα της δυστυχίας. Και τότε μόνο είναι όντως δυνατή μια αλλαγή, όταν οι άνθρωποι αντιδρούν θετικά ως προς αυτό που αποσκοπούσε ο πόνος και προσπαθούν να απαλείψουν την αιτία για την οποία υποφέρουν. Αυτό όμως είναι βέβαια ακατανόητο για κάποιον με εγκόσμια νοοτροπία και ούτε πρόκειται να το καταλάβει, όσο θεωρεί τον κόσμο ως το πιο σημαντικό απ’ όλα και δίνοντας την προτεραιότητα στο σώμα του, αφήνει εντελώς παραμελημένη την ψυχή του.
Η γνώση της αλήθειας ωστόσο μπορεί να δοθεί σ’ εκείνον τον άνθρωπο μονάχα, ο οποίος διαχωρίζει τον εαυτό του από τον κόσμο, γιατί ο εγκόσμια σκεπτόμενος άνθρωπος δεν ανα-γνωρίζει την αλήθεια όταν έρχεται σε επαφή με τη γνώση και το αποτέλεσμα είναι να την απορρίπτει.
Σαν συνέπεια είναι απαραίτητο να περάσει από εξαιρετικά οδυνηρές καταστάσεις, προκειμένου να φτάσει στο σημείο να αναγνωρίζει πόσο ασήμαντα είναι τα εγκόσμια πράγματα. Όσο μειώνεται η επιθυμία του γι’ αυτά, τόσο μεγαλώνει αντίστοιχα η επιθυμία του για την αλήθεια, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν επηρεάζεται από κακές δυνάμεις. Γιατί αυτές συγχύζουν εντελώς τις σκέψεις του με σκοπό να τον απομακρύνουν από την αλήθεια και αναμοχλεύουν μέσα του διαρ-κώς το μίσος, όσο πιο πολύ απογοητεύεται λόγω των δεινών του από τον κόσμο και τις χαρές του.
Τέτοιοι άνθρωποι όμως δεν πρόκειται, όσο είναι στη γη, να βρουν πια την επαφή με τον Θεό και οποιοδήποτε μέσο χρησιμοποιήσει ο Θεός μαζί τους αποτυχαίνει.
Για την ψυχή του ανθρώπου είναι μεγάλο κέρδος το να διαπιστώσει, όσο βρίσκεται ήδη στη γη, την παροδικότητα των επίγειων αξιών. Εάν μάθει έγκαιρα να μην τις υπολογίζει, τότε και αυτές δεν θα τον δένουν υπέρμετρα με τα γήινα, όταν η ψυχή του θα φύγει από τη γη, έστω κι αν περάσει στον άλλο κόσμο έχοντας ένα χαμηλό βαθμό ωριμότητας.
Τότε η υπέρβαση της ύλης στο πνευματικό βασίλειο δεν είναι τόσο δύσκολη και αφού αρχίσει εκεί πλέον η ανοδική εξέλιξη της ψυχής, εξελίσσεται στη συνέχεια πολύ γρηγορότε-ρα. Γιατί όταν της προσφέρεται η αλήθεια στον άλλο κόσμο, η ψυχή τη δέχεται πιο εύκολα και δεν έχει τόση πολλή αντίσταση απέναντι στον Θεό, όπως στη γη. Και γι’ αυτό δεν είναι τόσο ανέλπιδη η μοίρα μιας ψυχής, που μέσα από τη μεγάλη δυστυχία που έζησε στη γη αναγνώρισε την προσωρινότητα των επίγειων πραγμάτων. Αυτό ισχύει ακόμη κι αν φαινομενικά υπήρξε θύμα και πέθανε υποκύπτοντας στα δεινά της.
Για τον ίδιο λόγο, επίσης, ο πόνος και η δυστυχία που είναι καρποί κακής ανθρώπινης θέλησης, είναι ωφέλιμα για τις ψυχές εκείνες οι οποίες απέχουν πολύ από τον Θεό. Και γι’ αυτό ο Θεός επιτρέπει στους ανθρώπους να κάνουν με τη θέλησή τους ο ένας κακό στον άλλο, ώσπου να δώσει ο Ίδιος ένα τέλος, εάν αυτό εξυπηρετεί το προαιώνιο σχέδιό Του.
Όσο, λοιπόν, οι άνθρωποι παραμένουν στην άγνοιά τους και κλείουν τ’ αυτιά τους στην αλήθεια, τους αφήνει να ωριμάζουν μέσα από τις συνέπειες των ίδιων των πράξεών τους. Και τους αφήνει να υφίστανται τεράστιες δοκιμασίες και παθήματα, επειδή αυτοί οι ίδιοι το θέλουν και επομένως είναι οι ίδιοι οι αυτουργοί της δυστυχίας τους. Αμήν
ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ
Η αγάπη και ο πόνος ως κύρια μέσα κάθαρσης
«Το Ευαγγέλιο Μου σας διδάσκει την αγάπη σε όλους τους τόνους γιατί η αγάπη μόνο καθαρίζει την ψυχή από όλες τις ακαθαρσίες της. Η αγάπη είναι η φωτιά που εξαγνίζει την ψυχή και μετατρέπει κάθε τι το κατώτερο στο αντίθετο του. Και επίσης η αγάπη συχνά συνοδεύει τον πόνο, καθώς ο πόνος διαλύει τα σκληρά σημεία της ψυχής που αντιστέκονταν μέχρι τότε στην αγάπη. Επομένως η αγάπη και ο πόνος είναι τα καθαρτήρια μέσα για την ψυχή. Αυτά τα δύο έχουν τη δύναμη να μετατρέψουν τα ελαττώματα σε αρετές και να κλονίσουν την έπαρση του ανθρώπου ξυπνώντας στην καρδιά του την αληθινή ταπεινοσύνη. Μπορούν να διδάξουν στον ανυπόμονο να έχει πραότητα κι υπομονή, να βοηθήσουν κάποιον να γίνει πονετικός και να αναπτύξει το αίσθημα της δικαιοσύνης. Είναι ικανά να μεταμορφώσουν τον άνθρωπο και να πνευματοποιήσουν την ψυχή του ενώ είναι ακόμη στη Γη.
Ακόμη κι αν πρέπει να πονέσει στη ζωή του, τότε οφείλει να θεωρεί τον πόνο αυτό σαν ένα μέσο για την τελειοποίηση του, επειδή τον σπρώχνει να προχωρήσει εκεί όπου η αγάπη του δεν αρκεί.
Για αυτούς τους λόγους πρέπει να δίνετε διαρκώς αγάπη και να επωμίζεστε με καρτερία κάθε πρόβλημα. Οφείλετε από τη μία πλευρά να σηκώνετε το σταυρό σας και παράλληλα να προσπαθείτε συνεχώς να βοηθάτε τους συνανθρώπους σας ώστε να μην υποφέρουν και με κάθε τρόπο που μπορείτε να τους κάνετε ευτυχισμένους. Χρέος σας είναι επίσης να τους βοηθήσετε να αποκτήσουν κι εκείνοι μια ψυχική ωριμότητα με το να τους διδάσκετε με τα λόγια και με το παράδειγμα σας το Ευαγγέλιο της αγάπης. Ο άνθρωπος πρέπει να ασκεί συνειδητά την ψυχή του και να προσπαθεί να την καθαρίσει από μόνος του από όλα τα ελαττώματα, και τα πάθη της. Με το να δείχνει αγάπη στους άλλους αποκτά δύναμη η οποία πρέπει πάλι να επενδύεται σε πράξεις αγάπης για τους συνανθρώπους του.
Ακόμη κι αν πρέπει να πονέσει στη ζωή του, τότε οφείλει να θεωρεί τον πόνο αυτό σαν ένα μέσο για την τελειοποίηση του, επειδή τον σπρώχνει να προχωρήσει εκεί όπου η αγάπη του δεν αρκεί. Η ψυχή θα πρέπει να είναι καθαρή σαν κρύσταλλο όταν θ’ αφήσει το σώμα για να μπορεί να περάσει στον άλλο κόσμο τελείως διαπερατή από το φως. Αλλά σεις οι άνθρωποι έχετε ακόμη λίγο ως πολύ σκληρά σημεία που εμποδίζουν να διαπεράσει το φως την ψυχή σας κι αυτά, πρέπει να τα εξαλείψετε. Πρέπει να κάνετε ακόμη πολλή δουλειά στον εαυτό σας ώστε να αναπτύξετε τις αρετές που θα κάνουν την ψυχή σας όμορφη. Είναι αναγκαίο να αποκτήσετε υπομονή, πραότητα, φιλειρηνικότητα, ευσπλαχνία, δικαιοσύνη και υπομονή γι’ αυτό χρειάζεται μια συνειδητή εσωτερική εργασία, πάνω στον εαυτό σας, η οποία συχνά υποστηρίζεται από δεινά κάθε μορφής.
Έτσι πρέπει να βλέπετε τον πόνο σαν μια ευλογία γιατί το νόημα του είναι να λυτρώσει’ δεν είναι σωστό να τον θεωρείτε πάντοτε σαν μία τιμωρία για τα σφάλματα σας γιατί συχνά είναι απλά ένα δραστικό μέσο για να ωριμάσει η ψυχή. Είναι ανάγκη να αποβάλετε όλα τα ελαττώματα και τα πάθη σας και γι’ αυτό πολλές φορές χρειάζεται να παλέψετε σκληρά. Όμως όταν πάσχετε σωματικά αυτό είναι πολύ πιο εύκολο παρά όταν έχετε πλήρη υγεία η οποία ευνοεί μάλλον την ενίσχυση όλων αυτών των κακών παρά τα καταστέλλει. Γι’ αυτό ήταν με περίσκεψη που είπα ότι: «Όποιος θέλει να Με ακολουθήσει, ας σηκώσει το σταυρό του…»
Ασφαλώς πέθανα στο σταυρό για τη δική σας ενοχή και πήρα πάνω Μου όλο τον πόνο που θα ‘πρεπε να περάσετε εσείς. Με τον τρόπο αυτό εξαγόρασα για χάρη σας τη δυνατότητα να ελευθερωθείτε και να αποκτήσετε δύναμη. Χάρη σε αυτό το λυτρωτικό έργο Μου, είναι δυνατό να συγχωρεθούν όλες οι αμαρτίες σας. Ως εκ τούτου έχετε εξασφαλίσει την είσοδο στο βασίλειο του φωτός από τη στιγμή που αναγνωρίζετε Εμένα και το έργο Μου και ενεργοποιείτε τις χάρες που εξασφάλισε το έργο αυτό, εφόσον βέβαια Μου ζητήσετε να σας λυτρώσω και να σας συγχωρέσω για την ενοχή σας. Παρ’ όλα αυτά μια ‘ορισμένη άσκηση της ψυχής σας πρέπει να γίνει κι από σας τους ίδιους, καθότι από αυτήν εξαρτάται σε ποιο βαθμό φωτός θα φύγετε από τη Γη.
Η προθυμία να σηκώσετε το σταυρό σας είναι η συνειδητή συμμετοχή στη δική Μου πορεία των παθών και όποιος βαδίζει στο πλευρό Μου στο δρόμο για το Γολγοθά, αληθινά προσφέρει μια μεγάλη υπηρεσία στην ψυχή του. Γιατί θα μπορεί κι αυτή να πάρει σαν Εμένα το δρόμο για το φωτεινό βασίλειο και θα είναι μαζί Μου στον παράδεισο μέσα σε μία λαμπερή ακτινοβολία. Διότι θα έχει μεταμορφωθεί ήδη στη Γη από ένα ατελές σε ένα θείο ον, όπως ήταν αρχικά, και επιπλέον θα έχει πάρει μέρος στο λυτρωτικό έργο του Χριστού ήδη στη Γη, αφού θα έχει σηκώσει με καρτερία το σταυρό της.
Για το λόγο αυτό να ευλογείτε το βάσανο που σας συνοδεύει στη γήινη πορεία σας και δώστε όλο το χώρο στην αγάπη να. εκδηλωθεί μέσα σας. Τότε το πέρασμα από τη Γη δεν θα έχει γίνει μάταια καθώς θα σας οδηγήσει στον πιο εξαίσιο προορισμό, την ολοκληρωτική ένωση με Μένα, τον Θεό και προαιώνιο Πατέρα σας».
Αρ. 6701 Μπέρτα Ντούντε, 29/11/1956