Υπάρχουν πολλοί πιστοί που αναγνωρίζουν μόνο τη Γραφή ως Λόγο του Θεού και κάθε άλλη αποκάλυψη την απορρίπτουν ως περιττή ή και αντίθεη. Έχουν υιοθετήσει αυτή την τοποθέτηση, επειδή δεν τους είναι γνωστό ότι και η ίδια ακόμη η Αγία Γραφή αποκτά το αληθινό θεϊκό νόημά της μόνο όταν κάποιος την διαβάζει εμπνεόμενος από το Πνεύμα του Θεού, γιατί το νόημα αυτό δεν περιέχεται αυτόματα μέσα στο γράμμα του κειμένου. Άλλωστε γι’ αυτό λέγεται και στην ίδια τη Γραφή ότι «το γράμμα οδηγεί στο θάνατο, ενώ το Πνεύμα δίνει ζωή» (προς Κορινθίους Β’ 3, 6).
Με άλλα λόγια, από μόνο του ένα ιερό κείμενο δεν μπορεί να ζωντανέψει την ψυχή του ανθρώπου, αυτό το μπορεί μόνο το Πνεύμα. Αφού λοιπόν το γράμμα της Γραφής από μόνο του, χωρίς το ζωοποιό Θείο Πνεύμα, είναι ατελές, θα πρέπει να είναι κατάδηλο και για αυτούς ακόμη τους υποστηρικτές της αποκλειστικότητας της Βίβλου ότι ο Θεός, που είναι ύψιστα τέλειος, διαθέτει ασφαλώς και μία τέλεια δυνατότητα επίσης για να οδηγήσει τους ανθρώπους σε όλη την αλήθεια. Και η δυνατότητα αυτή είναι ο ζωντανά παρών Λόγος του μέσα στην καρδιά εκείνων που είναι γεμάτοι με την αγάπη του.
Επειδή όμως ελάχιστοι άνθρωποι έχουν ή φτάνουν πάνω στη Γη να έχουν μία τόσο μεγάλη αγάπη, γι’ αυτό ο Θεός έδωσε σαν επιπρόσθετη βοήθεια το γραπτό του Λόγο για όλους εκείνους που δεν είναι ικανοί να τον ακούσουν εσωτερικά. ο εσωτερικός Λόγος ήταν η κυρίαρχη μορφή επικοινωνίας στην αρχέγονη, πνευματική δημιουργία, όπου ο Δημιουργός είχε δημιουργήσει όλα τα πλάσματά του απόλυτα τέλεια, κατά πως μαρτυρεί και ο μαθητής Ιωάννης.
ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ
ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ
3.5.1961 Αρ. 7884
Το νεκρό γράμμα και οι κήρυκές του
Το Πνεύμα είναι που δίνει ζωή – και κάθε γράμμα της αλφαβήτου που διαβάζεται χωρίς Πνεύμα, νεκρώνει, γιατί όσο και αν προσπαθήσει κανείς να το καταλάβει με την λογική του, το νόημά του θα μείνει ακατάληπτο. Γι’ αυτόν το λόγο ακριβώς έγιναν πολλά λάθη κάθε φορά που ο Λόγος Μου μεταφράσθηκε ή κηρύχθηκε από ανθρώπους, οι οποίοι δεν είχαν ξυπνήσει ακόμα το πνεύμα τους, οι οποίοι οδηγούνταν από τη λογική τους, εκεί όπου μόνον η καρδιά μπορούσε να κρίνει, εφόσον το Πνεύμα Μου θα είχε την δυνατότητα να μιλήσει μέσα της.
Γι’ αυτό λοιπόν πολλοί κήρυκες ήταν ακατάλληλοι και δεν μπορούσα πια να μιλήσω από μέσα τους στους ανθρώπους, διότι παρουσίαζαν διδασκαλίες και ερμηνείες δικές τους, που δεν συμφωνούσαν με την Αλήθεια. Και έτσι το Ευαγγέλιο που δίδαξα ΕΓΩ ο Ίδιος πάνω στη γη με το καιρό παραμορφώθηκε όλο και πιο πολύ στο νόημά του και λίγοι πια διαβάζουν τον ‘‘Λόγο Μου’’ με αφυπνισμένο το πνεύμα τους και αποσκοπούν να βρουν από εκεί μέσα όφελος για την ψυχή τους.
Οι υπόλοιποι όμως δεν αντλούν δύναμη από το Λόγο Μου. Βέβαια τον ακούνε, αλλά επειδή δεν τον καταλαβαίνουν καλά δεν τον εφαρμόζουν και γι’ αυτό δεν μπορούν να αφυπνίσουν το πνεύμα τους. Επί πλέον σπάνια οι κήρυκες τους μιλούν για την «ενέργεια του Πνεύματος μέσα στον άνθρωπο» διότι και αυτοί οι ίδιοι δεν το καταλαβαίνουν. Και αυτοί οι ίδιοι δεν ξέρουν ότι τούτο είναι το άμεσο αποτέλεσμα μιας ζωής με αγάπη. Αν όμως ζούσαν οι ίδιοι μια ζωή αγάπης, θα μπορούσαν να πεισθούν από μόνοι τους, ότι έτσι φωτίζεται ο άνθρωπος. Μπορεί να διαβάζουν συχνά στη Βίβλο ότι το ‘‘γράμμα νεκρώνει και μόνο το Πνεύμα δίνει ζωή’’, αλλά δεν ξέρουν τι σημαίνει, διότι το πνεύμα τους είναι σε νάρκη. Γι’ αυτό πια σχεδόν μόνο ‘‘νεκροί’’ χριστιανοί υπάρχουν και γι’ αυτό και ο Λόγος Μου που περιέχεται στο Βιβλίο των Βιβλίων δεν προσφέρει πολλά στους ανθρώπους, γι’ αυτό και η πίστη έγινε αδύναμη και ασθενική. Από την πίστη λείπει η δύναμη της ζωής, διότι η αγάπη ζωντανεύει την πίστη, διότι μόνο η αγάπη ξυπνάει το πνεύμα.
Η θέρμη της αγάπης φθάνει για να φυτρώσει κι ένα αδύνατο δεντράκι, σύντομα θα γίνει δυνατό και ακλόνητο, έτσι και η πίστη, και ό,τι άλλο ήταν μέχρι τότε άψυχο στον άνθρωπο, θα ζωντανέψει. Η ψυχή θα ανυψωθεί και θ’ αφήσει τον πνευματικό σπινθήρα να ενεργήσει και να περάσει μέσα της, θα βρει τη ζωή, μία ζωή που δεν πρόκειται να χάσει ποτέ πια.
Τότε όμως ο άνθρωπος θα είναι σε θέση να καταλάβει κάθε λέξη που προήλθε από ΕΜΕΝΑ – να διακρίνει την πλάνη από την αλήθεια, και δεν πρόκειται πια να ξανασφάλλει, διότι θα τον διδάσκει το Πνεύμα. Κενά γράμματα δεν θα του λένε τίποτα, διότι τώρα γνωρίζει το πνευματικό νόημα του Λόγου. Κάθε λέξη του χαρίζει ζωή, η οποία προήλθε κάποτε από ΕΜΕΝΑ και τώρα διεισδύει στα αυτιά και στην καρδιά του.
Τότε μοναχά δεν είναι πια νεκρός χριστιανός και θα δώσει ζωντανή μαρτυρία για ΕΜΕΝΑ. Δεν θα χρησιμοποιεί μόνον τα λόγια της Γραφής, αλλά θα μπορεί και να ερμηνεύει το πνευματικό τους νόημα. Έτσι θα είναι πραγματικά ένας δάσκαλος για. τους συνανθρώπους του σύμφωνα με τη θέλησή Μου, διότι Μου επιτρέπει να είμαι μέσα του και να εκφράζομαι μέσα από το Πνεύμα του, όταν διδάσκει τους συνανθρώπους του.
Αυτοί είναι λοιπόν οι πραγματικοί Μου υπηρέτες, οι οποίοι εργάζονται κατ’ εντολή Μου, διότι έναν κήρυκα του Λόγου Μου που γνωρίζει τα γράμματα μόνο και δεν καταλαβαίνει το πνευματικό τους νόημα, δεν τον ονομάζω υπηρέτη Μου. Διότι ανέλαβε από μόνος του αυτό το έργο χωρίς όμως να γίνει πρώτα άξιος να λάβει την κλήση γι’ αυτήν την αποστολή από ΕΜΕΝΑ, η οποία προϋποθέτει ότι το πνεύμα εκείνου που θέλει να εργαστεί για ΜΕΝΑ, είναι αφυπνισμένο.
Ωστόσο όταν ένας κήρυκας, που δεν έχει αφυπνίσει το πνεύμα μέσα του ακόμα, όχι μόνο διδάσκει την αγάπη, την πεμπτουσία του Ευαγγελίου Μου, αλλά και πασχίζει να ζει μία ζωή αγάπης, θα ζωντανέψει το πνεύμα μέσα του και θα γίνει ένας ευπρόσδεκτος υπηρέτης ΜΟΥ. Μέσα απ’ αυτόν θα μπορώ να ενεργώ, θα μπορώ να μιλώ απευθείας στους ανθρώπους που έτσι θα νοιώθουν πραγματικά τη δύναμη που έχουν τα λόγια Μου.
Μ’ αυτόν τον τρόπο θα φθάσουν και άλλοι στην αληθινή ζωή, άλλοι που θέλουν στα σοβαρά να ΜΕ βρουν και αποζητούν τη δύναμη από το Πνεύμα Μου και δέχονται να αφυπνισθούν. Τους αληθινούς Μου υπηρέτες τους αναγνωρίζετε από το γεγονός ότι προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με το Λόγο Μου. Με μία ζωή αγάπης θα ξυπνήσουν το πνεύμα μέσα τους, και δεν θα είναι κήρυκες του νεκρού γράμματος της Γραφής, αλλά θα μαρτυρούν ολοζώντανα για ΜΕΝΑ.
Αμήν
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
(ΕΠ.ΠΕΠ.ΑΝ.) «ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ;» ΚΑΙ «ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ»