«Εξετάζετε τα πάντα και κρατάτε ό,τι είναι καλό»
Προς Θεσσαλονικείς Α’ 5, 21
Η Νέα Αποκάλυψη δεν στοχεύει να συμβάλλει στην κριτική ενάντια στις εκκλησίες που έχει γίνει της μόδας. Αυτή η κριτική είτε προέρχεται από τους κόλπους της ίδιας της εκκλησίας είτε απ’ έξω, είναι συνήθως πολύ αρνητική, με αποτέλεσμα συχνά την πλήρη απώλεια της πίστης. Δεν πρέπει όμως να καταστρέφουμε την πίστη στον Θεό, στον Ιησού Χριστό, αντίθετα, πρέπει να την ενισχύουμε, όπου υπάρχει αδύναμη, ή να την αφυπνίζουμε όπου δεν είναι πια ζωντανή.
Για να γίνει αυτό όμως χρειαζόμαστε την αλήθεια – ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, που είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Η αγνή διδασκαλία του Ιησού όμως υπέστη πολλές παραμορφώσει και προσθήκες έτσι που σήμερα είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο να ξεχωρίσει κανείς την Αλήθεια από την πλάνη. Γι’ αυτό χρειάστηκε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός να καθαρίσει τη διδασκαλία Του από τις διαστρεβλώσεις, των ανθρώπων.
Ο Θεός είναι πάντα ο ίδιος, σήμερα και σε όλη την αιωνιότητα και απαράλλακτη είναι η στάση του απέναντι στην εξωτερική εγκόσμια εκκλησία. Και έτσι ισχύει ακόμα σήμερα αυτό που υπαγόρεψε στο γραφιά του, τον Ιάκωβο Λόρμπερ, τον περασμένο αιώνα: «Αυτά που είπα κάποτε στους αποστόλους και στους μαθητές Μου σχετικά με τους αρχιερείς και τους γραμματείς τα ίδια λέω και σήμερα σε εσάς για κάθε εξωτερική εκκλησία και τους υπηρέτες της Ακολουθήστε τη διδασκαλία της όπου κηρύττει το Λόγο Μου, την ταπεινοφροσύνη και την αγάπη. Αλλά μην ακολουθείτε τα έργα της και τους κανονισμούς της όταν είναι ενάντια στο Πνεύμα Μου. Είναι αλήθεια ότι ο φλοιός του δέντρου είναι νεκρός και όσο πιο εξωτερικός είναι, τόσο πιο πεθαμένος είναι. Και κανείς δεν μπορεί να τραφεί για να ζήσει από ένα τέτοιο νεκρό φλοιό. Αν αφαιρέσει όμως κανείς το φλοιό από το δέντρο και ιδίως το χειμώνα, το δέντρο παθαίνει ζημιά ή ξεραίνεται κιόλας. Ακριβώς έτσι είναι και η σχέση της εξωτερικής με την εσωτερική εκκλησία. Από την εξωτερική εκκλησία δεν πρόκειται βέβαια να προέλθει ποτέ το Βασίλειο του Θεού, το οποίο είναι η αιώνια εσωτερική ζωή του Πνεύματος. Έχω ωστόσο προνοήσει ώστε να αποτελεί μια προστασία γα την εσωτερική εκκλησία, την οποία μπορεί να βρει ο καθένας, φθάνει να θέλει να την ψάξει και να την βρει.
Και γι’ αυτό είναι αδιάφορο σε ποια εξωτερική εκκλησία ανήκει ο καθένας, φθάνει αυτή να κηρύσσει το Όνομά Μου και το Λόγο Μου. Όποιος ωστόσο βρίσκεται σε μια εξωτερική εκκλησία όπου διδάσκεται το Λόγο Μου, αλλά νομίζει ότι και ο Λόγος Μου είναι ψεύτικος και νεκρός, επειδή στην εκκλησία παρουσιάζεται τόσο συχνά το ψέμα και η απάτη και δεν τον εφαρμόζει γι’ αυτό το λόγο – σαν να αναθεματίζει ολόκληρο το δέντρο επειδή ο φλοιός του είναι νεκρός – αυτός λοιπόν μοιάζει μ’ εκείνον που έθαψε το τάλαντό του. Και κάποτε θα δώσει λόγο γι’ αυτό, ακριβώς όπως εκείνος.
Αν όμως κάποιος βρίσκεται ήδη ολοκληρωμένα μέσα στην εσωτερική εκκλησία, δεν θα του καταλογισθεί σαν αμαρτία, εάν επισκέπτεται και τους οίκους προσευχής της εξωτερικής εκκλησίας. Γιατί είναι καλύτερα γι’ αυτόν να πηγαίνει σε έναν οίκο προσευχής παρά να περνάει συνήθως άσκοπα την ώρα του σε ένα χώρο διασκέδασης. Δεν πρέπει όμως και να εξοργίζεται με τα άχρηστα ειδωλολατρικά στολίδια των ναών, παρά να Με παρακαλεί να φωτίσω με το Φως Μου το σκοτάδι σ’ αυτό το χώρο».
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Αρ. 8676 17.11.1963
Ο καθαρισμός της παραμορφωμένης διδασκαλίας του Χριστού
Επειδή η διδασκαλία του Χριστού που διδάσκεται στη γη, έχει παραμορφωθεί σε πολύ σημαντικό βαθμό, αυτός είναι ο λόγος που σας δίνω την άσπιλη Αλήθεια μέσα από αυτά τα μηνύματα. Το Ευαγγέλιο δεν είναι πια ανόθευτο, όπως το μετέδωσα μέσω του Ιησού Χριστού στους ανθρώπους. Έχουν πλέον γίνει πάρα πολλές οι αλλαγές στα λόγια Του. Οι άνθρωποι πολλά δεν τα καταλαβαίνουν πια σωστά, ενώ πολλά άλλα τα εξηγούν λάθος.
Με το πέρασμα του χρόνου, ο λόγος που ονομάζεται «Λόγος του Θεού», προκάλεσε διχογνωμίες και σχίσματα ανάμεσα σε εκείνους που ο καθένας τους υποστήριζε ότι αυτός μόνο αντιπροσωπεύει την αλήθεια. Λόγια τα οποία είχαν ένα πνευματικό νόημα, ερμηνεύτηκαν εγκόσμια και οι άνθρωποι προσκολλούνται επάνω τους με επιμονή, γιατί δεν μπορούν απλά να καταλάβουν πια το πνευματικό νόημα που περιέχουν. Μ’ αυτόν τον τρόπο στήθηκε ένα οικοδόμημα πίστης του οποίου οι διδασκαλίες παρέκκλιναν απόλυτα από αυτές που εδίδαξα ΕΓΩ στους ανθρώπους όταν περπατούσα στη γη. Το αποτέλεσμα είναι ότι πάρα πολλοί άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται πια για τα πνευματικά πράγματα, γιατί η λογική τους τούς αποτρέπει να δεχθούν διδασκαλίες που τις θεωρούν εμφανώς λάθος. Γιατί τα λάθη έχουν διεισδύσει μέσα στην Αλήθεια και μόνο οι φανατικοί πια τα υποστηρίζουν σαν αλήθεια.
Μια τέτοια παραμορφωμένη διδασκαλία πρέπει να καθαρισθεί, για να μπορέσουν οι άνθρωποι να αντλήσουν οφέλη για την ψυχή τους από εκεί μέσα!
Με αυτήν την πρόθεση σας δίνω εκ νέου την άμεση Αποκάλυψή Μου, την οποία κάθε καλόβουλος άνθρωπος θα αναγνωρίσει σαν θεία Αποκάλυψη. Αλλά επίσης μόνο ο πρόθυμος άνθρωπος θα τη δεχθεί και θα γίνει πάλι κάτοχος της ανόθευτης Αλήθειας. Θα μπορέσει δε να αναγνωρίσει πώς και πού οι άνθρωποι έσφαλαν μέχρι τώρα στις πεποιθήσεις τους. Ωστόσο η μετάδοση της ανόθευτης Αλήθειας και η διόρθωση των εσφαλμένων διδασκαλιών πρέπει να γίνονται κατά έναν απολύτως φυσιολογικό τρόπο. Ασυνήθιστα υπερφυσικά σημάδια θα μπορούσαν να επηρεάσουν ή να επιβάλλουν την πίστη στους συνανθρώπους και αυτό δεν επιτρέπεται. Γι’ αυτό και τούτο το έργο δεν συνοδεύεται από ασυνήθιστα φαινόμενα. Με πολύ φυσιολογικό τρόπο, ένας άνθρωπος συλλαμβάνει με τα πνευματικά του αυτά που ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ του απευθύνω και έτσι καταγράφει το Λόγο Μου όπως τον λαμβάνει από ΕΜΕΝΑ.
Και επειδή υπάρχουν αποδείξεις, δεν μπορεί κανείς να του προσάψει πνευματική σύγχυση ή αυθυποβολή ή ακόμα συνειδητή προσπάθεια να εξαπατήσει ή να καταπλήξει τους συνανθρώπους του. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο άνθρωπος αυτός έχει λάβει πνευματικές αποκαλύψεις γιατί υπάρχουν οι γραπτές αποδείξεις. Και εν τούτοις, ο κάθε άνθρωπος χωριστά έχει τη δυνατότητα να τις πιστέψει ή να τις απορρίψει, χωρίς να επηρεασθεί η ελευθερία του να πιστέψει ό,τι θέλει. Είναι μεγάλη ανάγκη ωστόσο οι λανθασμένες ιδέες που έχουν διεισδύσει στις σκέψεις των ανθρώπων να κατονομασθούν και να τονισθεί ότι είναι άχρηστες ή και επικίνδυνες για την εξέλιξη της ψυχής. Διότι η πλάνη δεν μπορεί να οδηγήσει ουδέποτε σε ΕΜΕΝΑ, αφού ΕΓΩ είμαι «η αιώνια Αλήθεια»! Η πλειοψηφία των ανθρώπων όμως βαδίζει το δρόμο που απομακρύνεται από ΕΜΕΝΑ και γι’ αυτό πρέπει να διαφωτισθούν, εφόσον βέβαια το επιθυμούν και είναι έτοιμοι γι’ αυτό.
ΕΓΩ θα ενισχύσω με κάθε τρόπο την αποστολή του ανθρώπου αυτού που έχω επιλέξει γι’ αυτόν τον σκοπό. Γιατί πρόκειται για ένα απαραίτητο έργο ενάντια στην δράση του αντιπάλου Μου, ο οποίος προσπαθεί πάντα να πολεμήσει και να διαστρεβλώσει την Αλήθεια, για να εμποδίσει τους ανθρώπους να βρουν το φως της Γνώσης.
Γι’ αυτό και θα ευλογήσω τον καθένα που θα συμμετάσχει σε τούτο το σημαντικό έργο προσπαθώντας να διαδώσει στους συνανθρώπους του τις πνευματικές γνώσεις που ΕΓΩ φέρνω στη γη. Η Αλήθεια είναι ένα φως που πρέπει να φωτίζει όλους όσους θέλουν να βαδίσουν τον ορθό δρόμο προς ΕΜΕΝΑ, τον προαιώνιο ΠΑΤΕΡΑ τους, ΤΟΝ οποίο όμως δεν μπορούν να βρουν σε καμία περίπτωση μέσα από λανθασμένες διδασκαλίες. Γι’ αυτό πρέπει να διεξαχθεί αγώνας ενάντια στην πλάνη και ενάντια σ’ «αυτόν» που έφερε την πλάνη στον κόσμο.
Όμως μόνο όπου υπάρχει πόθος για την Αλήθεια, αυτή βρίσκει το δρόμο για την καρδιά των ανθρώπων. Γιατί αυτός ο πόθος αποδεικνύει ότι ποθούν να βρουν και ΕΜΕΝΑ τον ΙΔΙΟ και ότι θέλουν να απελευθερωθούν από αυτόν που τους κρατάει στο σκοτάδι του πνεύματος. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να δοθεί η ανόθευτη Αλήθεια, γι’ αυτό η διδασκαλία του Χριστού, όπως διδάσκεται σήμερα, πρέπει να καθαρισθεί.
Ο Λόγος Μου πρέπει να φθάσει στους ανθρώπους πάλι στην απόλυτη καθαρότητά του για να μπορούν να γίνουν μακάριοι μέσα από την Αλήθεια.
Γιατί μόνο η Αλήθεια προέρχεται από ΕΜΕΝΑ – και μόνο η Αλήθεια οδηγεί πάλι πίσω σε ΕΜΕΝΑ.
Αμήν
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
«Πώς έγινε η μετατροπή της εκκλησίας σε θεσμική οργάνωση;»
Ήδη το 2ο αιώνα μ.Χ. ο Ωριγένης έγραφε για την εκκλησία : «Εάν ο Χριστός είχε λόγο να κλάψει για την Ιερουσαλήμ, θα έχει με το παραπάνω λόγο να κλάψει για την εκκλησία. Γιατί ενώ οικοδομήθηκε για να είναι ένας οίκος προσευχής, εξαιτίας της επαίσχυντης απληστίας και της φιληδονίας ορισμένων – και δυστυχώς μεταξύ τους συμπεριλαμβάνονται και ηγέτες του λαού της εκκλησίας – έχει γίνει ένα άντρο ληστών». (Σχόλια στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, αρ 403).
Για το πώς επήλθε αυτή η κατάσταση και μάλιστα τόσο σύντομα μετά την εποχή του Χριστού, η Ντούντε γράφει τα παρακάτω:
«… Όταν ολοκλήρωσα το λυτρωτικό έργο Μου στη Γη, οι μαθητές Μου μετέφεραν στον κόσμο το Ευαγγέλιό Μου αγνό. Είχαν πάρει από Μένα την αλήθεια σε πεντακάθαρη μορφή και την μετέδιδαν εξίσου καθαρή καθώς ήταν πλήρεις με το Πνεύμα.
Όμως το επίπεδο της ψυχικής ωριμότητας των άλλων ανθρώπων ήταν διαφορετικό, επειδή η αμαρτία της αρχικής πτώσης βάραινε ακόμη τις ψυχές τους. Επιπλέον ο πολέμιός Μου είχε ακόμη δικαιώματα επάνω τους, αν και δεν μπορούσε να τους επιβάλλει απόλυτα τη θέλησή του. Παρ’ όλα αυτά είχαν μέσα τους σε μεγάλο βαθμό ακόμη την αλαζονεία και τη φιλαρχία, τα κακά που προήλθαν από την αρχική πτώση. Έτσι ο πολέμιός Μου τα εκμεταλλεύτηκε για να ενισχύσει την επιρροή του και για να σπείρει τη διχόνοια ανάμεσα στους οπαδούς της διδασκαλίας Μου, του καθαρού Ευαγγελίου. Η συνέπεια ήταν ότι ορισμένα μεμονωμένα άτομα ανέλαβαν πρωταγωνιστικό ρόλο και πρωτοστάτησαν για να ιδρύσουν με δική τους πρωτοβουλία οργανώσεις αναλαμβάνοντας συνάμα την ηγεσία τους. Έτσι έστησαν σταδιακά ένα οικοδόμημα όπου εκπροσωπούνταν πολλά γήινα και κοσμικά συμφέροντα, με αποτέλεσμα να συμμετέχει σε αυτό και ο πολέμιός Μου, αφού η πρώτιστη επιδίωξή του ήταν να υποσκάψει την αλήθεια του Ευαγγελίου.
Ως επακόλουθο, το Φως γινόταν ολοένα πιο αμυδρό, καθώς υπό την εχθρική επιρροή εισήχθησαν ξένες διδασκαλίες. Τα λάθη αυτών των διδασκαλιών δεν έγιναν αντιληπτά, αλλά αντίθετα τις υπερασπίζονταν με πάθος, επειδή δήθεν τις είχα δώσει Εγώ σε εκείνους τους ηγέτες. Έτσι εκείνοι απαιτούσαν στη συνέχεια την πίστη σε αυτές τις διδασκαλίες από τους οπαδούς της οργάνωσής τους που εξελίχτηκε σε ένα τεράστιο οικοδόμημα εξουσίας.
Ο οποιοσδήποτε θα είχε την ικανότητα και την υποχρέωση να αναγνωρίσει ότι ποτέ δεν θα μπορούσα Εγώ να κτίσω ένα τέτοιο οικοδόμημα όπου υπήρχε η πρόθεση των μεν να εξουσιάζουν τους δε. Γιατί η δική Μου η διδασκαλία λέει: «Να υπηρετείτε ο ένας τον άλλον με αγάπη…», ενώ είναι ο πολέμιος που προωθεί την αρχομανία και το πάθος για εξουσία.
… Έχω δώσει στους ανθρώπους το δώρο της προσευχής και έχω έρθει τόσο κοντά τους που μπορούσαν να Με καλέσουν με την προσευχή τους. Θα αρκούσε να προσεύχονται να τους δώσω την αλήθεια και να τους προστατέψω από τα λάθη και την πλάνη. Τότε το Πνεύμα τους θα φωτιζόταν και θα ήταν αδύνατο να εγκλωβιστούν στα ψέματα και στην πλάνη.
Ο κάθε άνθρωπος έχει χρέος να κρίνει, γιατί γι’ αυτόν το λόγο του έχει δοθεί ο νους. Άμα αποφεύγει να σκεφτεί (και να πάρει θέση) τότε ευθύνεται ο ίδιος εάν βρίσκεται μακριά από την αλήθεια και εάν πέφτει θύμα λανθασμένων διδασκαλιών…». (Μπέρτα Ντούντε 12/8/1962)
Έτσι ο Ωριγένης, αναλύοντας το στίχο 4,42 του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου : «Η πίστη μας δεν στηρίζεται πια στα δικά σου λόγια, γιατί εμείς οι ίδιοι τον έχουμε ακούσει τώρα και ξέρουμε ότι είναι αληθινά ο Χριστός» ,παρατηρεί : «Είναι σαφώς καλύτερο να βλέπει κάποιος το Λόγο με τα ίδια του τα μάτια και να τον ακούει χωρίς τη μεσολάβηση ενός διδάσκοντος» (Σχόλια 13,52).
Επίσης ο Γιάκομπ Μπαίμε γράφει : «…Η έκτη (εννοείται η έκτη σφραγίδα της Αποκάλυψης) περίοδος άρχισε με το θάνατο των Αποστόλων του Χριστού, όταν οι άνθρωποι επέλεξαν διδασκάλους για λόγους προτιμήσεων και εξωτερικού γοήτρου. Ξεπρόβαλλε από τη σκιά όπου ήταν κρυμμένη και φανερώθηκε με τις πέτρινες εκκλησίες, γιατί η εκκλησία έγινε πιο σημαντική από τον Ιερό Ναό του Χριστού μέσα στον άνθρωπο. Η εξωτερική εξουσία των αυτόκλητων ιερέων είναι το πύρινο ξίφος του Χερουβείμ και όλοι οι πόλεμοι που έκαναν οι χριστιανοί είναι το ίδιο ξίφος πάλι από τη Βαβέλ». (Προφητείες γύρω από το 2000)
Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ
Πόσο καιρό διατηρήθηκε καθαρή η διδασκαλία του Χριστού;
…Το έχω τονίσει Εγώ ο Ίδιος επανειλημμένα ότι η διδασκαλία Μου παρέμεινε καθαρή όσο διάστημα μπορούσα να παρέχω άμεσα τα χαρίσματα του Πνεύματος.
Ως είναι ευνόητο, άλλαξε υποχρεωτικά από τη στιγμή που ανέλαβαν την ηγεσία άνθρωποι χωρίς αφυπνισμένο πνεύμα. Ήταν άνθρωποι που δεν μπορούσαν πλέον να διδαχθούν απευθείας από Μένα, γιατί πολύ απλά το Πνεύμα Μου δεν μπορούσε πια να ενεργήσει μέσα τους. Σε αντίθεση, οι πρώτοι μαθητές όπως και οι διάδοχοί τους ήταν ολόψυχα συνδεδεμένοι μαζί Μου…
…Εξάλλου η νόθευση της διδασκαλίας Μου δεν έγινε αιφνίδια, αλλά το ένα πράγμα έφερε το άλλο.
Αυτό προέκυψε καθώς ο ένας ή ο άλλος που δεν ήταν άξιος για να ηγηθεί αυτοανακηρύχτηκε ηγέτης από δική του πρωτοβουλία ή τον εξέλεξαν ορισμένοι που επίσης δεν είχαν αφυπνισμένο πνεύμα. Γιατί με την πάροδο του χρόνου από τις πρώτες κοινότητες πιστών προέκυψαν μεγαλύτερες ενώσεις.
Σε αυτές δε πολύ συχνά προΐστατο ένας ισχυρός άντρας, ο οποίος αναγορεύτηκε από μόνος του άξιος γι’ αυτό το λειτούργημα χωρίς όμως να διαθέτει πνευματικές γνώσεις. Απλώς είχε μία γενική γνώση που δεν είχαν οι υπόλοιποι αδελφοί.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε ένα οικοδόμημα, στο οποίο αρχικά προΐσταντο καλοί άνθρωποι αλλά με την πάροδο του χρόνου έπαιρνε όλο και πιο κοσμικές μορφές. Αυτοί οι προϊστάμενοι ναι μεν θεωρούσαν καθήκον τους τη διάδοση του ευαγγελίου, παράλληλα όμως ακολουθούσαν επίσης εγκόσμιους στόχους. Δεν διέθεταν πλέον το χαρακτηριστικό γνώρισμα της δικής Μου Εκκλησίας, τον εσωτερικό φωτισμό διά του Πνεύματος. Έτσι τελικά έδιναν προσοχή μόνο στο νεκρό γράμμα πλέον, αλλά δεν μπορούσαν πια να επιδείξουν ζωντανή πίστη.
Η Εκκλησία που ίδρυσα Εγώ ο Ίδιος επί γης δεν άλλαξε, αποτελείται και σήμερα ακόμη από εκείνους που πιστεύουν σε Μένα και στους οποίους μπορεί να επενεργεί το Πνεύμα Μου. Έτσι μπορώ να καθοδηγώ τις σκέψεις τους και ως εκ τούτου σκέφτονται πάντοτε σωστά και έχουν ένα ζωντανό δεσμό μαζί Μου.
Αυτή δε η Εκκλησία διατηρήθηκε σε όλες τις εποχές, έμεινε παρούσα μέσα στις μεγάλες εκκλησιαστικές οργανώσεις. Τα μέλη της ήταν πιστοί από όλες τις ομολογίες, οι οποίοι είχαν ζωντανή σκέψη, βούληση και πράξη.
Παντού, σε όλες τις ομολογίες υπήρχαν άνθρωποι, οι οποίοι επικοινωνούσαν εγκάρδια μαζί Μου, γι’ αυτό μπορούσα παντού να μιλήσω και να τους μυήσω σε βαθιές γνώσεις.
Όμως το εάν αναγνωρίζονταν οι δικοί Μου άνθρωποι ως γνήσια σκεύη των θεϊκών αποκαλύψεων εξαρτιόταν από την πνευματική κατάσταση εκείνων των ατόμων που θεωρούσαν ότι είχαν την πρωτοκαθεδρεία, ενώ απείχαν ήδη παρασάγγας από την Αλήθεια.
Ο αριθμός των αληθινών μαθητών Μου έχει πλέον περιοριστεί ανησυχητικά, αλλά και σήμερα τους στέλνω να κηρύξουν το Ευαγγέλιο Μου στους λαούς, το Ευαγγέλιο της αγάπης. Γιατί μόνο με την αγάπη οι άνθρωποι μπορούν να Μου αποδείξουν ότι ανήκουν στην Εκκλησία Μου, καθότι τότε μπορεί επίσης το Πνεύμα Μου να επενεργήσει μέσα τους.
Αλλά και μόνον αυτοί θα κληρονομήσουν τη βασιλεία των Ουρανών, μόνο σε αυτούς μπορώ να διοχετεύσω την Αλήθεια και μόνο αυτούς μπορώ να μυήσω στο προαιώνιο σχέδιό Μου. Γιατί αφορά πολύ πιο σημαντικά πράγματα από την τήρηση εκκλησιαστικών εθίμων και πράξεων, που δεν αποφέρουν καμία πρόοδο στην ανθρώπινη ψυχή.
Η ουσία είναι η ζωή της ψυχής, την οποία μόνο με έμπρακτη αγάπη και ζωντανή πίστη μπορεί να κερδίσει. Αυτό ήταν το μόνο που ανέθεσα στους πρώτους αποστόλους Μου να γνωστοποιήσουν στους συνανθρώπους τους. Και δέχτηκα στην Εκκλησία Μου τον κάθε έναν που είχε τηρήσει αυτές τις εντολές, όπως επίσης και σήμερα ακόμη ισχύει η ίδια εντολή «Αγάπα τον Θεό πάνω απ’ όλα και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου»…
Αμήν
Αρ. 8890 5-12-1964 Μπέρτα Ντούντε
Αρ. 4840 16-2-1950
Τι ισχύει για τις εντολές των εκκλησιών;
Ποτέ δεν σας έδωσα ιδιαίτερες οδηγίες για το τι στάση πρέπει να κρατάτε απέναντι στις εντολές της εκκλησίας οι οποίες έχουν προέλθει από ανθρώπινες προθέσεις. Όλα όσα κάνετε από ελεύθερη θέληση, ΕΓΩ τα εκτιμώ ανάλογα, ό,τι κάνετε όμως από εξαναγκασμό είτε γιατί φοβάστε την τιμωρία είτε από συνήθεια, δεν μετράει για Μένα καθόλου. Για τις εντολές που εισάγουν οι άνθρωποι, η ανταμοιβή θα πρέπει να δίνεται από τους ίδιους τους ανθρώπους, δεν τους επιτρέπεται όμως ποτέ να υπόσχονται στον συνάνθρωπο μια ανταμοιβή που δεν έχω υποσχεθεί ΕΓΩ.
ΕΓΩ δεν μπορώ να δώσω την έγκριση Μου τη στιγμή που κάτι τέτοιο αντιτίθεται στη θέλησή Μου, γιατί ΕΓΩ έδωσα στον άνθρωπο την ελευθερία της βούλησης. Η ελευθερία της βούλησης όμως περιορίζεται από τις εντολές που επιβάλλουν οι άνθρωποι, γιατί μια εντολή είναι ένας εξαναγκασμός που αποκλείει τη χρήση της ελεύθερης θέλησης.
ΕΓΩ δεν μπορώ να δώσω την έγκριση Μου τη στιγμή που κάτι τέτοιο αντιτίθεται στη θέλησή Μου, γιατί ΕΓΩ έδωσα στον άνθρωπο την ελευθερία της βούλησης. Η ελευθερία της βούλησης όμως περιορίζεται από τις εντολές που επιβάλλουν οι άνθρωποι, γιατί μια εντολή είναι ένας εξαναγκασμός που αποκλείει τη χρήση της ελεύθερης θέλησης.
ΕΓΩ ο ίδιος έδωσα στους ανθρώπους μόνο μια εντολή – την εντολή της Αγάπης, που είναι θεμελιώδης νόμος και πρέπει να τηρείται, γιατί αλλιώς προσβάλλεται η αιώνια τάξη ΜΟΥ. Η εντολή της Αγάπης όμως είναι μια εντολή που αφήνει πλήρη ελευθερία στη θέληση του ανθρώπου. Δεν υπάρχει κανένας εξαναγκασμός που να τον υποχρεώνει να κάνει πράξεις Αγάπης. Ούτε ΕΓΩ τιμωρώ τον άνθρωπο που δεν σέβεται την εντολή της Αγάπης. Τιμωρείται όμως από μόνος του, γιατί παραμελεί το μόνο μέσον που έχει για να γλιτώσει από τα δεσμά του, για τα οποία ευθύνεται μόνο ο ίδιος, με συνέπεια να χάνει το δρόμο για τη σωτηρία του.
ΕΓΩ έδωσα στους ανθρώπους την εντολή της Αγάπης, την οποία μπορούν ελεύθερα να αποφασίσουν αν θα την τηρήσουν ή όχι- αλλά οι άνθρωποι θεσμοθέτησαν και άλλες εντολές που ΕΓΩ δεν μπορώ να εγκρίνω, γιατί δεν τις εμπνέει η Αγάπη για το συνάνθρωπο. Είναι μόνο μέσα για ενίσχυση της εξουσίας τους. Γιατί από την τήρηση αυτών των εντολών εξαρτάται η συμμετοχή σε μια οργάνωση που εγείρει την αξίωση να είναι η αληθινή εκκλησία του Χριστού που ίδρυσα ΕΓΩ. Και έτσι υποχρεώνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι θα αμαρτήσουν, αν δεν τηρήσουν αυτές τις εντολές, επιπλέον δε να τις σέβονται και να δίνουν σ’ αυτές όλη την προσοχή τους – παραμελώντας όμως έτσι τη δική Μου εντολή της Αγάπης.
Η Αγάπη ανθίζει μόνο μέσα στην ελευθερία…. Αγάπη και καταναγκασμός αλληλοσυγκρούονται…. και γι’ αυτό στην τήρηση των εντολών της εκκλησίας Εγώ δεν διακρίνω καμιά Αγάπη για ΜΕΝΑ, όσο τηρούνται από συνήθεια και μάλιστα από υπακοή προς την εξουσία που έχει θεσμοθετήσει αυτές τις εντολές. Συν τοις άλλοις, αυτές οι εντολές δεν συντελούν στο να εμπνεύσουν Αγάπη για ΜΕΝΑ, γιατί ΜΕ παριστάνουν σαν ένα Ον με ανθρώπινες αδυναμίες που απαιτεί υπακοή, φόβο και αναγνώριση, ενώ ΕΓΩ θέλω μόνο να Με αγαπούν.
Στα μάτια Μου αμαρτία είναι μόνο ό,τι καταστρατηγεί την Αγάπη για ΕΜΕΝΑ και για τον πλησίον. Όπως για τον ίδιο λόγο, δεν θα ανταμείψω ποτέ αυτούς που τηρούν τις εντολές της εκκλησίας μόνο και μόνο γιατί είναι εντολές και τις εντολές έχουν μάθει να τις τηρούν από καθήκον….
Η ελεύθερη θέληση πρέπει να διαλέξει ΕΜΕΝΑ αποκλειστικά από Αγάπη και μόνο, και γι’ αυτό το σκοπό οι άνθρωποι δεν χρειάζονται άλλες εντολές απ’ την δική ΜΟΥ, που έδωσα ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ ξέροντας τι ευλογία χαρίζει στον κάθε άνθρωπο που την τηρεί.
Αμήν
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ