«Ρωτάτε γιατί μόνο τώρα μαθαίνετε γι’ αυτά τα πράγματα, για τα οποία προηγουμένως δεν ξέρατε παρά ελάχιστα ή και καθόλου και θέλω να σας εξηγήσω το γιατί.
Υπήρξαν επανειλημμένα άνθρωποι που χάρις στην πνευματική τους ωριμότητα μπορούσαν να μυηθούν σε βαθύτατα μυστικά της δη­μιουργίας. Έτσι γνώριζαν για την αρχή όλων των όντων, για την α­ποστασία τους και την πτώση τους από Μένα καθώς και το προαιώ­νιο λυτρωτικό σχέδιο. Ήταν όμως αδύνατον να μεταδώσουν αυτή τη γνώση στους συνανθρώπους τους, εφόσον εκείνοι βρίσκονταν σε μία χαμηλότερη βαθμίδα από πλευράς ωριμότητας, από αυτούς που ε- λάμβαναν αυτή τη γνώση από Μένα.
Δεν επρόκειτο σε καμία περίπτωση να τη συλλάμβαναν σε όλο της το βάθος και θα την είχαν εκλάβει κατά λέξη μόνο. Κι επειδή ένα μη αφυπνισμένο πνεύμα δεν θα μπορούσε ποτέ να τη συλλάβει, η λογική τους θα τους οδηγούσε τελικά να την απορρίψουν εντελώς σαν φαντασιοπληξίες κάποιου μυθομανούς.
Έτσι και την εποχή που πορεύτηκα στη γη, οι άνθρωποι βρίσκο­νταν σε μια πολύ χαμηλή πνευματική βαθμίδα, γιατί ήταν εντελώς κά­τω από την εξουσία του αντιπάλου Μου, ο οποίος ήταν ο υπαίτιος για το βαθύ πνευματικό σκοτάδι. Γι’ αυτό το λόγο ήταν πολύ λίγοι οι άν­θρωποι τους οποίους μπορούσα να διδάξω σχετικά με αυτά τα μυστήρια της Δημιουργίας κι ακόμη και αυτοί με μεγάλη δυσκολία τα καταλάβαιναν, επειδή ήταν ακόμη βεβαρυμένοι με την αμαρτία της πρώτης πτώσης των πνευμάτων και αυτό σήμαινε ότι είχαν περιορι­σμένη αντιληπτικότητα. Εννοείται ότι Με ρωτούσαν επανειλημμένα σχετικά με αυτά τα θέματα. Το μόνο όμως που μπορούσα να κάνω ήταν να τους παραπέμπω στο θάνατό Μου στο σταυρό και στη φώτιση του πνεύματός τους που θα συνέβαινε μετά το έργο της λύτρωσης, η οποία έβγαλε από το πυκνό σκοτάδι εκείνους που Με αγαπούσαν με αφοσίωση.

Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν έφθαναν σιγά σιγά να καταλάβουν κάποτε όσα τους είχα διδάξει. παρ’ όλα αυτά δεν είχαν την δυνατότητα να μεταδώσουν αυτή τη γνώση παραπέρα, ακριβώς για το λόγο ότι οι συνάνθρωποί τους, που δεν είχαν αφυπνίσει ακόμη το πνεύμα τους, δε θα ήταν σε θέση να την καταλάβουν.
Θα πρέπει να ξέρετε επίσης, ότι οι μαθητές Μου, οι οποίοι κατέγραφαν κατ’ εντολή Μου τη διδασκαλία Μου για τους μεταγενέστερους, έγραφαν κι αυτοί μόνο όσα τους επιφόρτιζα να γράψουν. Γιατί ακόμη και οι ίδιοι δεν μπορούσαν ακόμη να διεισδύσουν στις βαθύτερες σοφίες. Ως εκ τούτου περιορίζονταν να γράψουν αυτά που ρους είχα αναθέσει, αναφέροντας μόνο όσα είχα πει στους ανθρώπους εκείνους που Με ακολουθούσαν, οι οποίοι Με έβλεπαν σαν έναν προφήτη και περίμεναν από Μένα θαύματα ή να τους γιατρέψω από τις αρρώστειες τους αντλούσαν από Μένα παρηγοριά και δύναμη και Εγώ μπορούσα να ενισχύω την πίστη τους στον μοναδικό Θεό, γιατί ήταν άνθρωποι με καλή θέληση.
Ήταν ελάχιστοι όμως εκείνοι οι οποίοι ήθελαν να διεισδύσουν βα­θύτερα και αυτούς τους παρακινούσε πιο πολύ ο νους τους παρά η καρδιά τους για να ρωτήσουν πράγματα που μόνο Εγώ μπορούσα να απαντήσω.
Τέτοιοι άνθρωποι αποδέχονταν βέβαια τις εξηγήσεις Μου, αλλά δεν άφηναν μέσα τους κάποιες βαθύτερες εντυπώσεις, εκτός από λί­γους μεμονωμένους οι οποίοι είχαν περισσότερη αγάπη στην καρ­διά τους και Με αναγνώριζαν σαν Θεό και Δημιουργό τους. Είναι αυ­τονόητο βέβαια ότι εισήγαγα και αυτούς επίσης σε μία τέτοια γνώση, πράγμα που τους έκανε ιδιαίτερα ευτυχισμένους. Έτσι όμως ήταν μόνο αυτοί οι οπαδοί Μου, τους οποίους δίδασκα προσωπικά, που χαί­ρονταν αυτή τη γνώση, χωρίς να τη μεταδίδουν παραπέρα στους συνανθρώπους τους ή στους απογόνους τους, αφού εκείνοι δεν ήταν σε θέση να την καταλάβουν. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε οι μαθητές Μου δεν ανέφεραν τέτοιους διαλόγους. Συν τοις άλλοις, μια τέτοια γνώση γύρω από την αρχή και τον τελικό προορισμό της δημιουργί­ας δεν ήταν απαραίτητη για τους ανθρώπους πολλές φορές μάλιστα ούτε καν ωφέλιμη. Γιατί το να διδαχθούν σχετικά με αυτά τα πράγματα, θα μπορούσε από κάποια άποψη να επηρεάσει αναγκαστικά τη θέλησή τους.
Διότι στην περίπτωση που τα πίστευαν, θα συλλογίζονταν με φρίκη την εξέλιξή τους ώσπου να γίνουν άνθρωποι και συνεπώς δεν θα αισθάνονταν ελεύθεροι ή δεν θα μπορούσαν να αγαπήσουν έναν Θεό που το σχέδιό του δεν θα μπορούσαν να το καταλάβουν καθό­λου.
Όποτε όμως έδινα τις αποκαλύψεις Μου στη γη, τότε οι άνθρω­ποι μάθαιναν γι’ αυτή τη γνώση. Τώρα δε η εγγύτητα του τέλους εί­ναι ο λόγος που γίνονται όλο και πιο σαφείς οι σχετικές εξηγήσεις. Γιατί τώρα είναι επιταγή να έρθουν αντιμέτωποι οι άνθρωποι με την ευθύνη τους, δεδομένου ότι τώρα πρόκειται για τη νέα φυλάκιση μέσα στην όλη, η οποία συμβαίνει μόνο στο τέλος μιας λυτρωτικής περιόδου και είναι εξαιρετικά σημαντική για όλες τις ψυχές που βρί­σκονται στη διαδικασία της ανέλιξής τους.
Προηγουμένως, οι ψυχές οι οποίες δεν έφθαναν στην ωριμότη­τα πάνω στη γη, είχαν πάντα τη δυνατότητα να ολοκληρώσουν την ωρίμανσή τους στο επέκεινα. Όμως στο τέλος μιας λυτρωτικής πε­ριόδου δεν υπάρχει πια αυτή η δυνατότητα!
Τότε επέρχεται το πιο τρομακτικό για τις ψυχές, διαλύονται δηλαδή εκ νέου στα συστατικά τους μέρη και έτσι, κατακερματισμένες μέσα σε απομονωμένα μόρια εγκλείονται μέσα στη συμπαγή ύλη*…».
Αποκάλυψη μέσω της Μπέρτα Ντούντε αρ. 8465

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
«Το Μέλλον είναι τώρα» ΚΑΙ «Οι Πνευματικοί Κόσμοι»
εκδ. Πύρινος Κόσμος