Η Ανάσταση

Όσο αινιγματικό είναι το μυστήριο του θανάτου, άλλο τόσο μυστηριώδης είναι για πολλούς χριστιανούς η έννοια της ανά­στασης. Όλοι ξέρουν ότι ο Ιησούς αναστήθηκε ως μεταμορ­φωμένο πνεύμα την τρίτη ημέρα μετά το σωματικό του θάνατο και ότι η ανάσταση είναι ο προορισμός του ανθρώπου. Αλλά οι γνώμες διίστανται σημαντικά γύρω από το πότε, το πώς και ποιος μπορεί να ελπίζει στην ανάσταση.

Στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο» ο Ιησούς διαλύει τις σχετικές παρανοήσεις των μαθητών του: «Είναι αυτονόητο, πως όταν εγκαταλείψει η ψυχή το γήινο
σώμα, δεν πρόκειται ποτέ πια αυτό να αναστηθεί και να ξαναζωντανέψει στο σύνολό του. Γιατί αν υπήρχε μια τέτοια περίπτωση, τότε την «ημέρα της κρίσης» θα έπρεπε να αφυπνισθούν και να ζωντανέψουν ταυτόχρονα όλα τα μέρη του σώματος επίσης, τα οποία είχε αποβάλλει κατά την- καμιά φορά μάλιστα μακρόχρονη – διάρκεια της επίγειας ζωής του. Και όχι μόνο τα μαλλιά, τα νύχια, τα χαμένα δόντια, τα κομμάτια της επιδερμίδας που έφυγαν με το πλύσιμο, αλλά επιπλέον το αί­μα που χύθηκε σε ορισμένες δύσκολες καταστάσεις, ο ιδρώ­τας και διάφορα άλλα.

Φαντασθείτε λοιπόν μια τέτοια ανθρώπινη μορφή που θα είχε αναστηθεί την ημέρα της κρίσης, τι αστεία όψη που θα είχε!

Εκτός αυτού υπάρχει επίσης κάτι άλλο το οποίο δεν συμφω­νεί με την αιώνια Τάξη του Θεού. Από την άποψη ότι ο ίδιος ο Θεός είναι ένα αγνότατο πνεύμα και όλοι οι άνθρωποι έχουν τον αποκλειστικό προορισμό να γίνουν στο τέλος αγνά πνεύ­ματα, όμοια με το Θεό για την αιωνιότητα. Σε τί θα τους εξυ­πηρετούσαν τότε τα σώματα; Βέβαια οι άνθρωποι θα διαθέτουν και τότε σώματα. Όμως δεν πρόκειται να είναι αυτά τα χονδροφυή υλικά σώματα της γης, παρά εντελώς καινούργια πνευματικά. Αυτά τα πνευματικά σώματα θα έχουν προέλθει από τα καλά έργα που θα έχουν κάνει εδώ, ακολουθώντας όσα διδάσκει η διδασκαλία που σας δίνω τώρα».

Η πνευματοποίηση του σώματος

Τι σημαίνει όμως «ανάσταση της σάρκας», το κατανοούμε εφόσον γνωρίζουμε τη φύση και τη δομή της ύλης, ιδίως αυ­τής του ανθρώπινου σώματος.

Όλη η ύλη είναι κατά βάση πνεύμα, το οποίο έχει φυλακισθεί μέσα σ’ αυτήν, καταδικασμένο σε ακινησία και αδυναμία λόγω της αντίθεης στάσης του που επέφερε την πτώση των αγγέ­λων.

Το ίδιο ισχύει επίσης για τα υλικά άτομα του σώματος μας. Όπως και η ύλη όλων των ουράνιων σωμάτων, βρίσκονται σε ένα αναμορφωτήριο όπου πρέπει, αποβάλλοντας τη σατα­νική φιλαυτία, να αποκτήσουν τη φιλαλληλία και την αγάπη για το Θεό.

Ενόσω υπηρετούν με αυτή την υλική μορφή σαν δομικά στοι­χεία του σώματος, επηρεάζονται διαρκώς από το πνεύμα και τους ψυχικούς σπινθήρες που έχουν ήδη συνετισθεί, ώστε να επιστρέψουν κι αυτά στο τέλος εκούσια από την ανομία στο Νόμο του Θεού.

Αυτή η πνευματική διεργασία στα υλικά στοιχεία του σώμα­τος συμβαίνει κατά κύριο λόγο στην ώριμη ηλικία, ιδίως την ώρα του θανάτου, αλλά όπως είδαμε επίσης κατά τη διάρκεια της αποσύνθεσης του σώματος. Το πνεύμα προσπαθεί να συ­νετίσει με αγάπη όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτά τα αρνητικά στοιχεία και να τα αποδώσει στην καθαρισμένη ψυ­χή. Έτσι η ψυχή ολοκληρώνεται όλο πιο πολύ, σχηματίζοντας ένα πληρέστερο και λαμπρότερο αιθερικό σώμα για το πνεύ­μα.

Στο “Γη και Σελήνη» διαβάζουμε σχετικά: «Και το ανθρώπινο σώμα επομένως αποτελείται καθαρά από ψυχικά συστατικά, μόνο που το αποτελούν αυτά που όπως είπαμε εξακολουθούν να είναι χονδροειδή, ακάθαρτα και κακοή­θη. Γι’ αυτό πρέπει να επιστρέψουν στη γη, ώστε να απο­συντεθούν και στη συνέχεια να ανυψωθούν με τον τρόπο που σας είναι ήδη γνωστός, προκειμένου να συντείνουν στην ολο­κλήρωση εκείνης της οντότητας της οποίας κάποτε αποτελού­σαν το σώμα της. Αυτό συνήθως γίνεται (όπως σας είναι γνω­στό) στο πεδίο της τρίτης ατμοσφαιρικής ζώνης, όπου κάθε καθαρό πνεύμα ολοκληρώνεται μόνον εφόσον ενσωματώσει όλα εκείνα τα συστατικά που κάποτε ήταν δικά του. Αυτή η εν­σωμάτωση είναι η λεγόμενη ανάσταση της σάρκας και δικαιο­λογεί τη γνωστή ρήση του Παύλου που λέει: «Με το σώμα μου θα βλέπω το Θεό».

Μετουσίωση και μεταμόρφωση

Ανάλογα με την πνευματική ωριμότητα του ανθρώπου, η πνευματοποίηση του σώματος συμβαίνει λίγο ως πολύ κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής και ολοκληρώνεται αντίστοιχα αργά ή γρήγορα μετά το σωματικό θάνατο.

Στην περίπτωση του Ιησού ολοκληρώθηκε ως το πρωινό της τρίτης ημέρας, όπου η Μαγδαληνή μπόρεσε να δει με την πνευματική όραση το ανεστημένο ψυχικό σώμα του στην είσοδο του τάφου. Στον τάφο είχε απομείνει μόνο το οάβανο χωρίς κανένα ίχνος από το σώμα.

Το θεϊκό πνεύμα και η θεοποιημένη ψυχή είχαν πνευματοποιήσει όλα τα υλικά στοιχεία, μεταμορφώνοντας τα στο ψυχικό σώμα που ήταν ορατό μόνο με την πνευματική όραση.

Μια παρόμοια «μεταμόρφωση του σώματος» έχουν ζήσει λί­γο μετά το φυσικό τους θάνατο πολλοί οι οποίοι είχαν αποβάλ­λει τελείως τα εγωιστικά στοιχεία κατά την επίγεια ύπαρξη τους και είχαν πληρωθεί από αγάπη και ταπεινοσύνη όπως ο Ιησούς Χριστός.

«Με αυτόν τον τρόπο αγιοποιείται επίσης το ευγενέστερο τμήμα του σώματος. Έτσι σχεδόν όλη η σάρκα μαζί με την ψυχή και το ενωμένο μαζί της πνεύμα, φθάνει σε ένα είδος μετα­μόρφωσης και ανάστασης, αποτελώντας πια για πάντα με την ψυχή και το πνεύμα ένα απόλυτα ενωμένο ον. Βέβαια, επάνω στη γη αυτό το κατορθώνουν ελάχιστοι, αλλά λίγο μετά το θά­νατο του σώματος είναι πραγματικά πολλοί». («Μεγάλο Ευαγ­γέλιο», τόμος 5, κεφ. 184).

Η Αγία Γραφή αναφέρει ορισμένες περιπτώσεις πνευματι­κής διάλυσης του σώματος μετά το φυσικό θάνατο, όπως του Ενώχ (Μωυσή Α’ 5, 24) και του Ηλία (Βασ. Β’ 2,11). Επίσης στα νεοαποκαλυπτικά έργα αναφέρονται πολλά τέτοια παρα­δείγματα (π.χ. στα «Μεγάλα Ευαγγέλια» 3, 110 – 8, 10 – 9, 174 κ.ά.).

Γενικά πάντως η πλήρης πνευματοποίηση του σώματος απαι­τεί πολύ περισσότερο καιρό για να επιτευχθεί. Εφόσον η ψυχή χρειάζεται συχνά αιώνες ολόκληρους μέχρι να την κερδίσει ολοκληρωτικά η αγάπη, πόσο πιο δύσκολη θα είναι η μετουσίω­ση των συστατικών του σώματος! Γι’ αυτό όσα περισσότερα κατακτάει κανείς στην επίγεια ζωή από αυτή την άποψη, τόσο ευκολότερη και ταχύτερη είναι η πρόοδος και η τελειοποίηση του στον άλλο κόσμο.

ΠΡΟΦΗΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ»

«Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ»

«Η κάθε ημέρα που γεννιέ­ται ένα παιδί στον κόσμο δεν είναι η ημέρα του Κυρίου; Κάθε μέρα που ζεις δεν είναι η ημέρα της κρίσης; [12] Η σάρκα από την οποία αποτελείται το σώμα σου θα σαπίσει και θα μεταμορ­φωθεί σε σκουλήκια, σε φυτά και στις ψυχές αυτών. Έτσι από τη σάρκα σου θα προκύψουν ξένα όντα τα οποία δεν θα έχουν κα­μία απολύτως σχέση με την ψυχή και το πνεύμα σου. Σύμφωνα επομένως με όσα σου εξήγησα η ημέρα της κρίσης για την ψυ­χή σου θα είναι προφανώς εκείνη που θα εγκαταλείψεις το σώ­μα σου».

«Η ανάσταση της σάρκας είναι τα κα­λά έργα που γίνονται από αληθινή αγάπη για τον συνάνθρωπο. Αυτά θα αποτελούν τη σάρκα της ψυχής και θα είναι το αγνό αιθερικό της σώμα που θα αναστηθεί στην αιώνια ζωή την ημέρα της κρίσης μετά το αληθινό κάλεσμα της σάλπιγγας αυτής της διδασκαλίας Μου. Ακόμη κι αν ενσαρκωνόσουν εκατό φορές στη Γη, εντούτοις στην άλλη ζωή θα έχεις μόνο ένα σώμα, αυτό της αγάπης».

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ V-237-8