Το ότι ζούμε σε μια κρίσιμη εποχή, μια εποχή μεγάλων πνευματικών και επίγειων αλλαγών, κανείς δεν θα θέλει να το αμφισβητήσει. Το ερώτημα που θα πρέπει να μας απασχολεί είναι: Πού θα καταλήξει αυτή η κατάσταση; Ωστόσο όλοι οι μεγάλοι παλιότεροι ή σύγχρονοι προφήτες και μύστες έχουν προφητεύσει κατά κύριο λόγο σχετικά με την εποχή μας και τις επικείμενες σημαντικότατες εξελίξεις στην ανθρωπότητα.
Ένα απόφθεγμα – κλειδί από τη νέα αποκάλυψη, το σύνολο δηλαδή των προφητειών που δόθηκαν άμεσα από το Λόγο τους τελευταίους αιώνες, θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα τα επερχόμενα γεγονότα: «Όλα τα κακά που παρουσιάζονται οφθαλμοφανέστατα τώρα στον κόσμο, δεν τα έχω δημιουργήσει Εγώ παρά οφείλονται στην κατάχρηση της ελευθερίας της θέλησης από την πλευρά των ανθρώπων. Σαν ελεύθερα όντα, μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν, πρέπει όμως παράλληλα τις συνέπειες που προκύπτουν να τις βαρύνονται οι ίδιοι».
Συνεπώς τις παγκόσμιες εξελίξεις και τα επικείμενα γεγονότα θα πρέπει να τα θεωρήσουμε σαν μία αναπόφευκτη διαδικασία κάθαρσης και όχι σαν «οργή Θεού» ή «θεία δίκη». Η κάθαρση αυτή είναι απαραίτητο να γίνει για να μπορέσει η ανθρωπότητα να περάσει σε μια τελείως νέα φάση της εξέλιξής της, μία ωριμότερη φάση κατά την οποία θα εναρμονισθεί περισσότερο με την αιώνια θεϊκή τάξη. Και κάθε άτομο χωριστά θα υποχρεωθεί κατά τη διάρκεια αυτής της κάθαρσης να λάβει θέση, να αποφασίσει δηλαδή με ποιές πνευματικές δυνάμεις θα συνταχθεί, εκείνες της φιλαυτίας, του εγωκεντρισμού, της αρχομανίας ή της υπέρβασης του εγώ, της αλληλεγγύης και της αγάπης.
Κι αυτή η απόφαση θα καθορίσει τον μελλοντικό κλήρο του καθενός στην καθαρμένη γη.
Αυτός ο εσχατολογικός διαχωρισμός των πνευμάτων συναντά- ται σε όλες τις σημαντικές θρησκείες, τόσο στο Χριστιανισμό όσο και στο ισλάμ, το βουδισμό και στον ινδουισμό.
Στο τέλος μιας κοσμικής εποχής, μιας περιόδου λύτρωσης, οι αντίπαλες δυνάμεις του καλού και του κακού βρίσκονται αντιμέτωπες, πράγμα που οδηγεί σε μια επαναγέννηση του κόσμου, σε μια υψηλότερη βαθμίδα.
Η ιδέα της λύτρωσης που θα έρθει σαν επακόλουθο μιας καθαρτήριας κρίσης, μιας έσχατης ημέρας, ανήκει στο αρχετυπικό συλλογικό συνειδητό και υποσυνείδητο της ανθρωπότητας.
Στους Ιουδαίους, στους χριστιανούς, στους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής και σε άλλες θρησκείες είναι ζωντανή η προσδοκία της έλευσης ενός Σωτήρα, ενός Μεσσία που θα έρθει στη γη. Σε σχέση με αυτόν το Μεσσία έχουν προφητευθεί συγκεκριμένα γεγονότα τα οποία θα προαγγείλουν και θα συνοδεύσουν τον ερχομό του. Ένα από αυτά τα σημάδια είναι η αύξηση των ισχυρών σεισμικών δονήσεων και άλλων φυσικών καταστροφικών φαινομένων.
Στη Βίβλο αναφέρεται ότι οι λαοί θα αλληλοπολεμώνται, σεισμοί θα πλήττουν την ανθρωπότητα και ότι εξαιτίας των δονήσεων θα μετατοπισθεί ο άξονας της γης.
Ολόκληρα βουνά θα μετακινηθούν από τη θέση τους, πόλεις θα εξαφανισθούν από το χάρτη και άλλες μεγάλες γεωφυσικές αλλαγές που θα μεταβάλλουν τη μορφολογία της γης θα συνοδεύσουν την επάνοδο του Μεσσία.
Με βάση αυτές τις χαρακτηριστικές ενδείξεις θα είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε ότι έχει έρθει η εποχή του τέλους. Η εποχή του τέλους, ή σωστότερα, η τελευταία εποχή αυτής της περιόδου λύτρωσης που διανύουμε, είναι ζωτικής σημασίας για τον κάθε άνθρωπο, γιατί στο διάστημα αυτό θα αποφασισθεί εάν θα γίνουμε πολίτες του νέου κόσμου, ή εάν θα ζήσουμε στο μέλλον μέσα σε ασύλληπτα μαρτύρια.
«ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ»