«Κάθε ύλη δημιουργείται και διατηρείται από μία Δύναμη, η οποία κάνει τα ατομικά σωματίδια να δονούνται. Επειδή δε σε όλο το διάστημα δεν υφίσταται μία ευφυής ούτε μία αιώνια Δύναμη, πρέπει να δεχτούμε ότι πίσω από αυτήν τη Δύναμη βρίσκεται ένα συνειδητό, νοήμον Πνεύμα…
Δεν διστάζω λοιπόν αυτόν τον μυστηριώδη Δημιουργό να τον ονομάσω Θεό, όπως έκαναν όλοι οι παλαιοί πολιτισμένοι λαοί της Γης».
Μαξ Πλανκ, Νόμπελ Φυσικής
Το ερώτημα αν υπάρχει Θεός ή όχι, δονούσε ανέκαθεν την ανθρώπινη καρδιά. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν πάντα μέσα από πολλούς διαφορετικούς δρόμους να βρουν μια χειροπιαστή και ακαταμάχητη απόδειξη της ύπαρξης του Θεού. Ιδιαίτερο στο μεσαίωνα, θεολόγοι και φιλόσοφοι επιχείρησαν επανειλημμένα να αποδείξουν την ύπαρξη του Θεού, ακολουθώντας κάποιους λογικούς ειρμούς. Έτσι προέκυψαν βουνά από βιβλία αλλά καμμιά ακράδαντη απόδειξη. Ο μεγάλος στοχαστής Ιμμάνουελ Καντ, γύρω στα τέλη του 18ου αιώνα, έβαλε τέλος σε όλες αυτές τις εικασίες, τεκμηριώνοντας με λογική καθαρότητα πως η ύπαρξη του Θεού δεν μπορεί ποτέ ν’ αποδειχθεί με απόλυτη βεβαιότητα με βάση την ανθρώπινη νόηση και μόνο (βλ. Ιμ. Καντ. «Κριτική του καθαρού λόγου», β’ μέρος). Μόνο μέσα από το βιβλίο της φύσης, δηλαδή από την τάξη και τη λειτουργική τελεολογική σκοπιμότητα που χαρακτηρίζουν ολόκληρη τη δημιουργία, μπορεί να καταλήξει κανείς με αρκετά μεγάλη βεβαιότητα σε μία πιθανή αληθινή απόδειξη.
Ο Θεός μέσα από το βιβλίο της φύσης
Στα γραπτά του Λόρμπερ. η αληθινή γνώση της φύσης περιγράφεται σαν ένας καλός δρόμος για να βρει κανείς το θεό.
«Ό,τι υπάρχει στο φυσικά κόσμο, όλα όσα περιλαμβάνουν τα τρία βασίλεια του, αντιπροσωπεύουν μια γραφή και μια γλώσσα που για την ψυχή του φωτισμένου ανθρώπου αποτελούν ορθάνοιχτο βιβλίο! Ο κάθε άνθρωπος έχει μάτια για να βλέπει, αυτιά για να ακούει, την όσφρηση, τη γεύση, το συναίσθημα και επιπλέον τη λογική και τη νοημοσύνη. Προικισμένος με όλα αυτά τα εφόδια, βλέπει τον ήλιο και τη σελήνη να ανατέλλουν και να δύουν, βλέπει τα άστρα, βλέπει πάνω στη γη αμέτρητα είδη και ποικιλίες πλασμάτων μέσα από τα οποία μπορεί όλο και πιο πολύ να γνωρίσει το Θεό. Κάθε βουνό και πεδιάδα, κάθε ποτάμι, τα λογής-λογής πανέμορφα φυτά και ολόκληρος ο ζωικός κόσμος του δίνουν με το παραπάνω ερέθισμα και ευκαιρία να σκεφθεί για το πώς έγιναν και πώς κρατιούνται στη ζωή.
Όταν λοιπόν ο άνθρωπος διαλογισθεί πάνω σε αυτά τα πράγματα, του λέει τότε μια εσωτερική φωνή πως όλα τούτα δεν μπορεί να έγιναν από μόνα τους, αλλά πρέπει να υπάρχει ένας αληθινά σοφός, στοργικότατος και παντοδύναμος δημιουργός, που τα έφτιαξε και τα έβαλε σε τάξη. Εκείνος τα διατηρεί ακόμα τώρα στη ζωή και θα τα διατηρεί παντοτινά όλο και πιο τέλεια, αφού αυτό έχει κάνει από αμνημόνευτους καιρούς μέχρι σήμερα.
Όποιος λοιπόν βάλει με το νου του έναν τέτοιο θεό και Δημιουργό, θα πρέπει να ξυπνήσουν σιγά-σιγά μέσα του ένας βαθύς σεβασμός και αγάπη για Εκείνον. Με αυτό το ξύπνημα της αγάπης όμως, αρχίζει να ζωντανεύει εσωτερικά και η ψυχή. και όσο μεγαλώνει η αγάπη, μεγαλώνει και αυτή. Κι αυτό γιατί το πνεύμα της αγάπης φωτίζει όλο και πιο πολύ την ψυχή και της χαρίζει διαρκώς μεγαλύτερη διαύγεια σχετικά με την ουσία του Θεού. Όταν κάποιος λοιπόν βρει μ’ αυτό τον τρόπο το δρόμο για το Θεό και συνάμα το δρόμο για την αληθινή αιώνια ζωή, τότε πια μπορεί να καθοδηγεί σωστά και τους άλλους, εμπνεόμενος από αληθινή αγάπη για τα αδέλφια του. Και ο Θεός θα του χαρίσει γι’ αυτό το λόγο ακόμη περισσότερο φως και σοφία».
Η εσωτερική γνωστική ικανότητα
Γι’ αυτό το λόγο τα κείμενα του Λόρμπερ συνιστούν στον άνθρωπο, αντί για την αναζήτηση στον εξωτερικό κόσμο και στις κατά τα άλλα χρήσιμες έρευνες των επιστημών, να στραφεί προς το δικό του εσωτερικό κόσμο. Εκεί, χάρη σε μια αυθεντική πίστη και μια ζωή έμπρακτης αγάπης, μπορεί να βρει το πνευματικό βασίλειο που είναι μέσα μας. Με άλλα λόγια, θα βρει το θεϊκό πνευματικό σπινθήρα που έχει φυτευθεί μέσα μας και μέσα από αυτόν τον ίδιο τον Θεό, Δημιουργό και Πατέρα.
«Να μεταδώσετε τη διδασκαλία Μου στ’ αδέλφια σας καθαρή και ανόθευτη, όπως την έχετε πάρει από Εμένα», λέει ο Ιησούς στο Μεγάλο Ευαγγέλιο, μιλώντας στους μαθητές Του. «Αν αυτοί σας ακούσουν και δεχθούν να ζήσουν σύμφωνα με αυτά που λέω, τα λόγια Μου θα έχουν εντελώς άλλο αποτέλεσμα στην καρδιά και στο νου τους απ’ ό,τι όλες μαζί οι αποδείξεις που μπορούν να βρεθούν μέσα στον κόσμο της ύλης! Κι αυτό, γιατί τα λόγια Μου κρύβουν μέσα τους Δύναμη, Ισχύ και Ζωή. Αν με πιστέψουν τότε οι άνθρωποι, αν ζουν και ενεργούν σύμφωνα με τη διδασκαλία και με το θέλημα Μου, θα βρουν από μόνοι τους τον αληθινό δάσκαλο που θα τους οδηγήσει σε όλες τις άλλες αλήθειες, μέσα στον ίδιο τους τον εαυτό (θα βρουν δηλαδή το θεϊκό πνευματικό σπινθήρα που έβαλε ο Θεός μέσα στην καρδιά τους).
Όποιος λοιπόν επιθυμεί να βρει το Θεό και το βασίλειο του, όπου είναι η ζωή αιώνια, πρέπει ν’ αρχίσει να ψάχνει μέσα στο ήσυχο καμαράκι της καρδιάς του. Μέσα στην αγάπη για το Θεό και το συνάνθρωπο του, θα βρει και τον ίδιο το Θεό. Όποιος ψάχνει στα σοβαρά και δεν το βάζει κάτω, θα βρει σίγουρα αυτό που λαχταράει. Όποιος όμως χάσει τον ενθουσιασμό του πάνω στο ψάξιμο, θα δυσκολευθεί ή και αποκλείεται να βρει αυτό που θα ήθελε μεν να αποκτήσει, αλλά δίχως να παιδευθεί πολύ. Κι αυτό είναι κάτι που ισχύει τόσο για τούτον, όσο και για τον άλλο κόσμο. Γι’ αυτό πρώτα-πρώτα δώστε στους ανθρώπους το Λόγο Μου ζωντανό. Σ’ αυτούς που δέχθηκαν το χαρμόσυνο μήνυμα Μου, μπορείτε μετά να επιστήσετε την προσοχή στην αρχική αιτία και στα φαινόμενα της φύσης, καθώς και στους νόμους που διέπουν αυτό τον κόσμο. Με αυτό τον τρόπο θα πετύχετε τα πιο καλά αποτελέσματα μαζί τους!»
Η πνευματική ατραπός
Σε πάρα πολλά σημεία τα κείμενα του Λόρμπερ αναφέρονται αναλυτικά στον πνευματικό δρόμο για να βρει κανείς το Θεό. Μπορεί να πει κανείς μάλιστα πως η περιγραφή αυτού του δρόμου προς το Θεό είναι ένας από τους κύριους σκοπούς ολόκληρης αυτής της νέας Αποκάλυψης και το πραγματικό βαθύτερο νόημα της.
«Όταν θα εφαρμόσεις τη διδασκαλία στην πράξη, η πίστη σου θα γίνει ζωντανή. Το αποτέλεσμα θα είναι πως χάρη σ’ αυτή τη ζωντανή πίστη θα φθάσεις σιγά-σιγά να έχεις ο ίδιος πνευματική ενόραση και συναίσθηση των πραγμάτων. Έτσι θα είσαι απόλυτα πεισμένος γι’ αυτά που ξέρεις. Κι αυτό είναι χίλιες φορές προτιμότερο για την ανθρώπινη ψυχή από το να ψάχνει και να ερευνάει με κόπο μόνη της, ώσπου μια ημέρα των ημερών να πεισθεί από τις εμπειρίες που μάζεψε καθ’ οδόν πως αυτή είναι η αλήθεια και να την κάνει πια κτήμα της. Βέβαια και μια τέτοια ψυχή ανταμείβεται για τους κόπους της και το ζήλο της. Το καλύτερο είναι όμως όταν η ψυχή έχει πάρει την αλήθεια από το στόμα του Θεού, να πιστεύει και να ενεργεί ανάλογα. Γιατί με αυτό τον τρόπο η αγάπη την φέρνει να ενωθεί με το πνεύμα Μου. Και τούτο εδώ σε μία ώρα μέσα θα της δώσει πολύ περισσότερη και φαεινότερη σοφία απ’ όση θα αποκτούσε αν έψαχνε εκατό χρόνια μόνη της.
Αυτός δεν είναι λόγος όμως για μια ψυχή που πιστεύει να παραμελήσει τη σωστή αναζήτηση και έρευνα! Γιατί ο κάθε άνθρωπος οφείλει να εξετάζει τα πάντα, όσα μαθαίνει από ανθρώπου στόμα, και να κρατάει το καλύτερο που είναι και πάντα αλήθεια. Αντίθετα, αυτά που είναι φανερό πως τα έχω αποκαλύψει Εγώ ο Ίδιος δεν χρειάζεται να τα παραελέγχει κανείς· φθάνει να τα πιστεύει και να τα κάνει πράξη, και γρήγορα θα δει τα αποτελέσματα ζωντανά στον εαυτό του. Όποιος Με πιστεύει, κάνει το θέλημα Μου και Με αγαπάει πάνω απ’ όλα, τον δε διπλανό του σαν τον εαυτό τους. σ’ αυτόν θα έρθω Εγώ ο Ίδιος και θα του αποκαλυφθώ όπως είμαι!»
Μέσα σε αυτό τον εσωτερικό δρόμο κατά κύριο λόγο βρήκε το Θεό και ο φιλόσοφος Καντ και σε αυτόν το δρόμο παρέμεινε με επιμονή σε όλη του τη ζωή. Ο αιώνιος ηθικός νομός που ανακάλυψε μέσα στον άνθρωπο, το πνεύμα της θεϊκής και αδελφικής αγάπης (η «πρακτική λογική), τον έπεισε πως υπάρχει ένας θεϊκός νομοθέτης που είναι ταυτόχρονα αγαθός, μα και σοφός εκτελεστής του νόμου.
Η γνώση που πηγάζει από την καρδιά
Με τις σκέψεις αυτού του φωτισμένου διανοητή, συμφωνούν απόλυτα οι αποκαλύψεις μέσα στο έργο του Γιάκομπ Λόρμπερ.
«Μόνο με την ψυχρή εγκεφαλική λογική δεν μπορεί ποτέ κανείς να συλλάβει και να κατανοήσει την ουσία του Θεού», τονίζεται εδώ.1 « Τι μπορεί να βρει έτσι κι αλλιώς η ψυχή μέσα στον εγκέφαλο; Δεν θα βρει παρά εικόνες που πάνω τους έχει αποτυπωθεί αυτός εδώ ο κόσμος. Αυτές οι εικόνες όμως απέχουν ακόμη μακρύτερα από το πνεύμα και την αληθινή ζωή, απ’ όσο η ίδια η ψυχή».
Παρ’ όλα αυτά ο άνθρωπος οφείλει «να καλλιεργήσει ολόπλευρα τη νοημοσύνη του και να μάθει να χρησιμοποιεί σωστά τη λογική του, όχι όμως με τον τρόπο που συνηθίζεται στον κόσμο, παρά όπως κάνουν τα αληθινά παιδιά του Θεού!» Πράγμα που σημαίνει πως ο άνθρωπος αφήνεται να τον διδάξει και να τον φωτίσει το Πνεύμα ή, όπως λέγεται στο ευαγγέλιο του Ιωάννη 6, «να τον διδάσκει ο ίδιος ο Θεός».
Από το βιβλίο τού Β. Λουτς
«Θεός και Δημιουργία»
«Η ίδια η Δημιουργία αποδεικνύει ότι υπάρχει ένας Θεός, γιατί μαρτυρεί την ύπαρξη μίας έννομης Τάξης, η οποία προϋποθέτει πάντοτε έναν Νομοθέτη.
Επιπλέον η Τάξη αυτή καταδεικνύει ότι κάθε δημιούργημα έχει ένα σκοπό και προορισμό, πράγμα που πάλι αποδεικνύει ένα σοφό, νοήμον Ον, το οποίο για το κάθε δημιούργημα έχει καθορίσει τον προορισμό του
Μπέρτα Ντούντε, Αποκάλυψη αρ. 76592770 (10.6.1943)
Υπάρχει σχέση του Θεού με τα πλάσματα Του και τις δημιουργίες Του;
Το προαιώνιο Πνεύμα συμμετέχει στο πιο μικρό γεγονός σε ολόκληρο το σύμπαν. Είναι απέραντα μεγάλο και παρόλα αυτά συνδέεται στενά και με το πιο μικρό, είναι ασύλληπτη η αγάπη και η καλοσύνη Του, η δύναμη και εξουσία Του… Είναι τέλειο, και η τελειότητα φροντίζει και το απειροελάχιστο, αλλιώς θα ήταν έλλειψη αγάπης, και η κάθε έλλειψη αποδεικνύει ατέλεια. Γιατί και το απειροελάχιστο είναι δημιουργία Του, και αυτό το ελάχιστο ξεκίνησε από την αιώνια δύναμη της αγάπης Του και θα μείνει για πάντα στην αγάπη Του.
Και είναι αυτή η μεγίστη αγάπη Του που δεν επιτρέπει να υπάρχει χωρισμός και… αν τα πλάσματά Του επιδιώκουν τέτοιον χωρισμό, ο Θεός τα κάνει να νιώσουν, φαινομενικά απομονωμένα μέσα στη δημιουργία, χωρίς δύναμη και εξουσία, την κατάσταση τους η οποία είναι το αποτέλεσμα του χωρισμού από τον Θεό, έτσι ώστε από μόνα τους να προσπαθήσουν να ενωθούν ξανά με Αυτόν… Παρόλα αυτά η σύνδεση με τον Θεό είναι πάντα δεδομένη, μόνο που δεν την καταλαβαίνει το ον εκείνο που θέλει να μείνει απομονωμένο.
Και αυτό είναι σαφές σημάδι ότι ο άνθρωπος, δηλαδή το ον στην κατάσταση της ελεύθερης θέλησης, από την δική του πλευρά δεν έχει πια δεσμό με τον Θεό. Αυτή είναι μια κατάσταση πλήρους άγνοιας, μια κατάσταση ατέλειας, αφού όσο πιο τέλειος είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο ενωμένος με τον Θεό αισθάνεται… το ότι ανήκει στον Θεό είναι αναμφισβήτητο για εκείνον γιατί έχει επίγνωση. Και από τη στιγμή που νιώθει ότι ανήκει στον Θεό, καταλαβαίνει επίσης τη σχέση του κάθε δημιουργήματος με Αυτόν. Γιατί θεωρεί τα πάντα θέληση του Θεού που έχει πάρει μορφή, και καταλαβαίνει ότι ο Θεός δεν δημιούργησε τίποτα αυθαίρετα, αλλά δημιούργησε και διαμόρφωσε με την πιο σοφή μεθοδικότητα και έδωσε στόχο και προορισμό στα έργα Του.
Συνεπώς θα φροντίζει συνεχώς τις δημιουργίες και τα πλάσματα Του, θα συγκεντρώνει τα πιο μικρά δημιουργήματα που πλανώνται στο διάστημα και θα τα οδηγεί πάλι ενωμένα στον τελευταίο τους προορισμό. Δεν θα αφήνει ούτε πιο μικροσκοπικό πλάσμα χωρίς την φροντίδα Του, αλλιώς δεν θα μπορούσε να ονομαστεί τέλειος, αλλιώς δεν θα ήταν η Αγάπη.
Άνθρωποι που είναι μακριά από τον Θεό όμως δεν αναγνωρίζουν ούτε την αγάπη και τη σοφία Του, ούτε την τελειότητά Του. Γιατί τέτοια χαρακτηριστικά θα πρέπει να χαρακτηρίζουν ένα Ον, όμως η πίστη σε ένα τελειότατο ον τους λείπει. Νομίζουν ότι είναι μακριά από τον Θεό, αρνιούνται την κάθε σχέση της δημιουργίας με ένα Θείο Ον, και προσπαθούν να εξηγούν τα πάντα με βάση την άποψή τους. Και συνεπώς ως άνθρωποι μακριά από τον Θεό είναι και μακριά από τη γνώση, την επίγνωση. Γιατί ο Θεός και η
αλήθεια είναι ένα, και ο άνθρωπος μπορεί να οδηγηθεί στην επίγνωση μόνο όταν του μεταδίδεται η καθαρή αλήθεια.
Άρα δεν ξέρει για τον σκοπό και το στόχο όσων περιέχει η δημιουργία, και συνεπώς θεωρεί τα πάντα τελείως μεμονωμένα στο διάστημα και χωρίς έλεγχο από μία ανώτερη βούληση. Συνεπώς δεν αναγνωρίζει καμία σχέση μεταξύ Πλάστη και πλασμάτων. Κι έτσι του λείπει επίσης η πίστη σε μια δημιουργική Δύναμη που είναι ον με υπόσταση. Γιατί όταν το Ον χαρακτηρίζεται από θέληση και σοφία, θα πρέπει και να του αναγνωριστεί μεθοδική, τελεολογικά σκόπιμη δημιουργία, κάτι που όμως προϋποθέτει μόνιμη επαφή των δημιουργημάτων με τον δημιουργό τους.
Γιατί ακόμα και ο δραστήριος, δημιουργικός άνθρωπος θα προσπαθήσει να βελτιώσει τα δημιουργήματα του όσο χρόνο χρειάζεται ώσπου να ανταποκριθούν στον σκοπό που τους έχει δώσει. Συνεπώς ούτε ο Δημιουργός μπορεί να απομονωθεί από τη δημιουργία Του. Όλα τα ορατά δημιουργήματα στο σύμπαν είναι το περίβλημα ατελών όντων που επιδίωξαν να απομακρυνθούν από τον Θεό, που οι μεμονωμένες συστατικές ουσίες τους φυλακίστηκαν μέσα στην υλη, μέσα στη στερεή μορφή. Τώρα πρέπει να διανύσουν τον δρόμο τους στη γη για να κατακτήσουν την απελευθέρωση από αυτή τη μορφή, δηλ. να επιδιώξουν να επιστρέψουν και πάλι στον Θεό, από τον Οποίο πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να απομακρυνθούν.
Και ο Θεός φροντίζει με ατελείωτη στοργή το κάθε ον που είναι έτσι δέσμιο σε όλη του την ατέλειωτη πορεία στη γη. Τίποτα δεν είναι γι’ Αυτόν τόσο μικρό ή ασήμαντο που να μην το συμπεριλάβει η αγάπη Του. Ακόμα περισσότερο όμως φροντίζει τον κάθε άνθρωπο. Καθοδηγεί την κάθε μοίρα, το θέλημα Του προΐσταται στο κάθε γεγονός, και χωρίς το θέλημα ή την άδεια Του τίποτα δεν μπορεί να συμβεί, να διαλυθεί ή να χαθεί όσο η πορεία εξέλιξής του δεν έχει ακόμα τελειώσει…
Αμήν
Μπέρτα Ντούντε αρ. 5744 11-8-1953
Και για τους αρνητές της ύπαρξης του Θεού;
Θέλω να απευθυνθώ σε εκείνους τώρα, οι οποίοι δεν μπορούν ακόμη να αποφασίσουν, που ναι μεν δεν δείχνουν απροθυμία να πιστέψουν, αλλά δεν μπορούν να πεισθούν και να παραδεχτούν την ύπαρξή Μου. Σ’ εκείνους οι οποίοι ακόμη αντιπαραθέτουν την εγκεφαλική τους γνώση στη γνώση την οποία προσπαθούν να τους προσκομίσουν οι αντιπρόσωποι Μου στη γη. Σ’ εκείνους οι οποίοι θέλουν κατ’ αρχήν αποδείξεις για όλα. Σ’ εκείνους οι οποίοι πιστεύουν ότι μπορούν να εξακριβώσουν ή να αντιστρατευθούν τα πάντα με εφόδιο έναν οξύ νου. Αλλά η γνώση τους σκοτώνει το πνεύμα. Γιατί αυτό το οποίο χαρακτηρίζεται σαν μία ανώτερη αλήθεια, αυτό που δεν μπορεί να αποδειχθεί πάνω στη γη, επειδή στην επίγεια ζωή δεν επιτρέπεται ν’ ασκηθεί οποιαδήποτε πίεση επάνω στους ανθρώπους για να πιστέψουν, δεν μπορεί να εξακριβωθεί επιστημονικά. Ως εκ τούτου ακόμα και η πιο οξεία ανθρώπινη διάνοια δεν αποτελεί καμία εγγύηση για την ορθότητα της σκέψης στον πνευματικό τομέα.
Θέλω να σας θέσω ένα ερώτημα, σε ποια κατηγορία ανάμεσα στα έργα της Δημιουργίας τοποθετείτε τον εαυτό σας, εσείς οι άνθρωποι; Δεν διαπιστώνετε ότι εσείς είσαστε τα μόνα σκεπτόμενα όντα, τα οποία μπορούν να καταλήξουν σε συμπεράσματα, ενώ όλα τα άλλα δημιουργήματα δεν μπορούν να επιδείξουν αυτή τη διανοητική ικανότητα; Από αυτό και μόνο μπορείτε να συμπεράνετε ότι σας έχει δημιουργήσει μία δύναμη, η οποία είναι επίσης σκεπτόμενη και εκτός τούτου απεριόριστα πανίσχυρη, γιατί εσείς οι ίδιοι παρ’ όλη τη νοημοσύνη σας, δεν είστε ικανοί να παράγετε πλάσματα με την ίδια ικανότητα σκέψης. Δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σαν απόδειξη τους απογόνους σας, δεδομένου ότι αυτούς δεν τους “δημιουργείτε”, παρά ακολουθείτε απλά τους ισχύοντες νόμους της φύσης. Όμως και αυτοί με τη σειρά τους σας αποδεικνύουν ότι υπάρχει ένας ανώτατος Νομοθέτης.
Επιπλέον, αναλογισθείτε αν μια φυσική δύναμη έχει την ικανότητα της σκέψης. Μπορεί να παράγει σκεπτόμενα όντα, των οποίων ο οργανισμός μαρτυρεί μια ανώτατη σοφία; Δεν πρέπει και αυτή η φυσική δύναμη να θεωρηθεί και να αναγνωρισθεί σαν ένα Όν, το οποίο μπορεί να σκέφτεται και να επιθυμεί με τελεία σοφία, και συνεπώς να δημιουργεί και να δίνει ζωή σε μορφές που έχουν γίνει για συγκεκριμένους σκοπούς; Αν τα δει έτσι κανείς τα πράγματα, δεν είναι το έργο της Δημιουργίας από μόνο του απόδειξη, ακόμη και για τον πιο οξύνοο διανοητή; Ή μήπως μπορείτε να αποδείξετε ότι δεν υπάρχει ένα τέτοιο παντοδύναμο Όν; Ή μήπως μπορείτε να αναφέρετε μια έστω κατά προσέγγιση παρόμοια περίπτωση όπου μια “δύναμη” παράγει τακτικές δημιουργίες, εκτός από την ανθρώπινη θέληση;
Δοκιμάστε για παράδειγμα να αφήσετε μια δύναμη να δράσει ανεξέλεγκτα. Θα αντικρύσετε τότε τρομερά πράγματα, αλλά δεν πρόκειται να δείτε δημιουργίες αξιοθαύμαστες για τη σκοπιμότητα και την τάξη που τις χαρακτηρίζει!
Με τη νοημοσύνη σας μπορείτε συνεπώς να αναγνωρίσετε ότι υπάρχει ένα ανώτατο Ον, το οποίο θα πρέπει να το θεωρήσετε σαν τον προαιώνιο Δημιουργό. Πραγματικά δεν σας τιμά, εάν αρνείσθε αυτό το Όν, εάν ερμηνεύετε τη δράση του, η οποία σας είναι ορατή στη Δημιουργία Του, σαν την επενέργεια μίας ανεξέλεγκτης δύναμης, αν δηλαδή ανάγετε τη γένεση της Δημιουργίας σε κάτι ασυνείδητο και τυφλό. Μία τέτοια ερμηνεία είναι κάθε άλλο παρά δείγμα ότι χρησιμοποιείτε σωστά τη νοημοσύνη σας. Πρόκειται πιο πολύ για μια δικαιολογία για εσάς που πεισματικά δεν θέλετε να αναγνωρίσετε την ύπαρξη του Θεού. Γιατί όπου υπάρχει έστω και αμυδρά η καλή θέληση, εκεί λαμβάνονται υπ’ όψη και οι δύο δυνατότητες. Και τότε ο άνθρωπος αποφασίζει αν θα αποδεχθεί – πράγμα που συνήθως συμβαίνει – ή θα απορρίψει την ύπαρξη μιας Δύναμης με συγκεκριμένη υπόσταση, η οποία δηλώνει την παρουσία της μέσα από την πλάση.
Αν γνωρίζατε τι βαριές συνέπειες έχει για την ψυχή σας η άρνηση της ύπαρξης μιας θεότητας, θα καταλαβαίνατε γιατί θέλω να σας διαφωτίσω, ώστε να διορθώσετε από μόνοι σας τα λάθη της σκέψης σας. έτσι έχετε τη δυνατότητα να πιστέψετε ό,τι σας φαίνεται απίστευτο όσο κρίνετε μονομερώς, όσο δηλαδή πιστεύετε ότι μπορείτε να εξιχνιάσετε την Αλήθεια με μόνο εφόδιο τη νοημοσύνη σας.
Όμως η πίστη σε ένα Θεό και Δημιουργό είναι απαραίτητη για να μπορέσει κανείς να συνδεθεί μαζί Του. Και αυτή η σύνδεση είναι ο ουσιαστικός σκοπός και προορισμός της επίγειας ζωής σας.
Ειδάλλως δεν θα είχατε το δικαίωμα να ενσαρκωθείτε σε αυτή τη γη, η οποία δημιουργήθηκε με τον αποκλειστικό σκοπό να βρει ο άνθρωπος εδώ την επανασύνδεση με το Θεό, την οποία εθελοντικά έχασε κάποτε.
Αν όμως απορρίπτει την ύπαρξη του Θεού, αυτό σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη απομάκρυνση από Εμένα. Έτσι διαιωνίζετε εθελοντικά την αντίστασή σας, που σημαίνει μια σκληρή μοίρα στον άλλο κόσμο, ή ακόμη και φυλάκιση ξανά μέσα στην ύλη, όταν έρθει το τέλος αυτής της γης.
Γι’ αυτό σας μιλώ και θέλω να σας παρακινήσω να αναλογισθείτε, πριν είναι πολύ αργά. Ακόμη και αν οι εγκόσμιες γνώσεις σας είναι πολύ μεγάλες, είναι βέβαιο ότι θα διεισδύσετε σε πολύ βαθύτερη γνώση, αν εμπιστευθείτε ΑΥΤΟΝ, ο οποίος σας έχει πλάσει και ο οποίος θέλει να Τον αναγνωρίσετε σαν τον προαιώνιο Θεό και Πλάστη, για να μπορεί να σας προσφέρει τη βοήθειά Του.
Αμήν
Από το βιβλίο
«Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ»
«Ο ΘΕΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ»