Αρ. 4328 10-6-1948

Οι Άγιοι και οι παρακλήσεις να μεσολαβήσουν για τους ανθρώπους

Εσείς οι άνθρωποι χρειάζεσθε υπέρογκη βοήθεια από το πνευματικό βασίλειο αν θέλετε να νικήσετε στον τελικό αγώνα πάνω στη γη. Αυτή η βοήθεια είναι απεριόριστα στη διάθεσή σας φθάνει να τη ζητήσετε. Γι’ αυτό πρέπει να μάθετε με ποιο τρόπο σας χορηγείται και πώς μπορείτε να τη ζητήσετε.

Είναι η ‘‘κοινότητα των αγίων’’, όπως λέτε εσείς οι άνθρωποι, που σας συμπαραστέκεται. Ωστόσο η έννοια ‘‘άγιος’’ πρέπει να αποσαφηνισθεί για να κατέχετε την Αλήθεια και να είσασθε απαλλαγμένοι από λάθη στις αντιλήψεις σας. Οι φωτεινές υπάρξεις είναι οι πιο πιστοί οδηγοί και βοηθοί του ανθρώπου, και είναι πάντα έτοιμες όταν τις καλεί κανείς να προστρέξουν. Το πώς όμως κατανέμονται τη φροντίδα των ανθρώπων, αυτό το ορίζει μόνο ο ΘΕΟΣ με τη Σοφία Του, όπως και το πώς γεμίζει τα πνευματικά όντα με φως και δύναμη ανάλογα με το βαθμό της τελειότητάς τους.

Οι άνθρωποι όμως δεν μπορούν να αξιολογήσουν το βαθμό ωριμότητας ενός ανθρώπου, γι’ αυτό δεν έχουν το δικαίωμα αλλά ούτε και την ικανότητα να τον ανυψώνουν σε ‘‘άγιο’’, διότι μόνο ο Θεός γνωρίζει πως είναι η ψυχή εκείνου που απελευθερωμένος από το θάνατο του σώματος του, περνάει στο πνευματικό βασίλειο. Ο ΘΕΟΣ μόνο γνωρίζει τι δεσμό είχε μαζί ΤΟΥ ο άνθρωπος πάνω στη γη και κατά πόσον ήταν δραστήριος σε έργα Αγάπης, γιατί μόνο τα έργα Αγάπης είναι καθοριστικά. Τούτα μπορούν να αποφέρουν στον άνθρωπο ήδη πάνω στη γη απεριόριστο φως και δύναμη, έτσι που αν το επιθυμεί, να μπορεί να κάνει θαύματα.

Όμως ο ΘΕΟΣ έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να αναθέτει στο υπερπέραν τον κύκλο της δραστηριότητάς τους σ’ αυτές τις ώριμες ψυχές, ανάλογα με το βαθμό ωριμότητας που έχουν αποκτήσει. ΑΥΤΟΣ τους αναθέτει τις δραστηριότητές τους και ΑΥΤΟΣ καθορίζει ποιο είδος βοήθειας πρέπει να δοθεί στους ανθρώπους στη γη!

Τα φωτεινά όντα είναι γεμάτα δύναμη και μπορούν να κάνουν τα πάντα γιατί δρουν μαζί με το Θεό και σύμφωνα με τη θέλησή Του και γιατί μέσα τους εισρέει διαρκώς η δύναμή Του. Κάθε φωτεινή ύπαρξη όμως είναι απόλυτα εναρμονισμένη με τη θέληση του Θεού, δηλαδή δεν μπορεί να έχει η ίδια άλλη θέληση από του Θεού, διότι έχει ήδη ενωθεί μαζί ΤΟΥ και έχει ταυτισθεί με τη θέλησή Του.

Και επειδή είναι γεμάτη σοφία, αναγνωρίζει ότι πολλά ανθρώπινα αιτήματα είναι παράλογα και γι’ αυτό συχνά τα αφήνει ανικανοποίητα, αν η ικανοποίηση των αιτημάτων αυτών είναι βλαβερή για την ψυχή του αιτούντος.

Για τις φωτεινές υπάρξεις η βοήθεια προς τους ανθρώπους είναι μία κατάσταση ευδαιμονίας, γι’ αυτόν το λόγο ο Θεός επιτρέπει οι άνθρωποι να ζητούν τη συνδρομή των φωτεινών υπάρξεων. Όμως δεν είναι ποτέ θέλημά Του να καλούν συγκεκριμένους ‘‘αγίους’’, γιατί η δραστηριότητα και ο προορισμός τους μπορεί να είναι εντελώς διαφορετική απ’ ό,τι αναμένεται. Οι άνθρωποι στην άγνοιά τους μπορούν να καλέσουν ένα ον που ακόμη πόρω απέχει από την τελειότητα. Μ’ αυτό το κάλεσμα όμως του παραδίδονται απόλυτα και τούτο μπορεί να επιδράσει πάνω τους αρνητικά. Διότι οι κληθέντες εμφανίζονται και παραμένουν κοντά σ’ αυτόν που τους φώναξε και προσπαθούν να του επιβάλλουν τις δικές τους σκέψεις, οι οποίες όμως δεν είναι απαραίτητο να είναι η αλήθεια.

Επί πλέον η ανακήρυξη ενός αγίου από τους ανθρώπους εξαρτάται κατά πρώτο λόγο από τη διαγωγή του σύμφωνα με τις απαιτήσεις μίας ‘‘εκκλησιαστικής κοινότητας’’, πράγμα που σημαίνει ότι τίθενται προϋποθέσεις που δεν απαιτεί ποτέ ο Θεός, αλλά η συγκεκριμένη εκκλησία. Και η ανακήρυξη σε άγιο εξαρτάται από αυτές τις προϋποθέσεις, πράγμα όμως που δεν μπορεί ποτέ να είναι η θέληση του Θεού. Κατά συνέπεια δεν είναι απαραίτητο ο καθένας που έχει ‘‘ανακηρυχθεί άγιος’’ μ’ αυτόν τον τρόπο να είναι φωτεινή ύπαρξη, όπως από την άλλη μεριά υπάρχουν πολλές φωτεινές υπάρξεις στο πνευματικό βασίλειο, οι οποίες έζησαν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αλλά όχι σύμφωνα με τις απαιτήσεις που επέβαλλε η συγκεκριμένη εκκλησιαστική κοινότητα.

Όλες οι φωτεινές υπάρξεις έχουν μέσα τους ‘‘δύναμη από τον Θεό’’ την οποία θέλουν να αξιοποιήσουν. Γι’ αυτό τους έχουν δοθεί υπό την προστασία τους άνθρωποι τους οποίους θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν στην τελειοποίησή τους, εφόσον η ανθρώπινη θέληση δεν είναι ενάντια. Μια αίτηση βοηθείας προς αυτές τις υπάρξεις που ο Θεός έχει ορίσει για την βοήθεια των ανθρώπων, δεν θα μείνει ποτέ ανικανοποίητη, ενώ η έκκληση συγκεκριμένων υπάρξεων, μπορεί να είναι και επιζήμια, όταν προσδοκάται βοήθεια από αυτούς που δεν μπορούν να την προσφέρουν, αν δεν είναι ήδη συνδεδεμένοι με το Θεό.

Επίσης είναι λανθασμένη η σκέψη ότι οι εκκλήσεις πρέπει να γίνονται προς τις φωτεινές υπάρξεις και ότι αυτές θα μεσολαβήσουν. Η προσευχή είναι μία έκκληση προς τον Θεό, μέσω της προσευχής συντελείται η σύνδεση του ανθρώπου μαζί ΤΟΥ, και ο Θεός απαιτεί αυτό το κάλεσμα να γίνεται απευθείας προς ΑΥΤΟΝ, γιατί αυτή η έκκληση μαρτυρεί την αφοσίωση της ανθρώπινης θέλησης σε ΑΥΤΟΝ.

Σύμφωνα με τη γνώμη των ανθρώπων είναι οι φωτεινές υπάρξεις που εγκαθιστούν αυτήν τη σύνδεση με το Θεό, επειδή βρίσκονται ήδη πιο κοντά ΤΟΥ. Έτσι όμως ο άνθρωπος θα έχανε τη δυνατότητα σύνδεσης με το Θεό, η οποία όμως είναι ο σκοπός και ο στόχος της ανθρώπινης ζωής. Πρώτα πρέπει να συντελεσθεί η σύνδεση με το Θεό για να μπορέσει να εισρεύσει η δύναμη, χωρίς την οποία δεν μπορεί να ωριμάσει η ψυχή. Οι φωτεινές υπάρξεις δεν μπορούν χωρίς τη θέληση του Θεού να προσφέρουν αυτή τη δύναμη στους ανθρώπους, γιατί και στο πνευματικό βασίλειο υπάρχουν νόμοι στους οποίους υπακούουν οι κάτοικοι του, διότι αναγνωρίζουν ότι προέρχονται από την Αγάπη και τη Σοφία του Θεού.

Οι φωτεινές υπάρξεις είναι πάντα έτοιμες να βοηθήσουν, υποτάσσονται όμως στο θέλημα του Θεού. Συνεπώς ο άνθρωπος πρέπει κατ’ αρχήν να προσπαθεί να ζει σύμφωνα με τη θέληση του Θεού για να του παράσχει τη βοήθειά Του ΑΥΤΟΣ άμεσα, ή μέσω των φωτεινών υπάρξεων, οι οποίες πραγματικά δεν αφήνουν κανέναν αβοήθητο, εφόσον αυτή είναι η θέληση του Θεού.

Η έκκληση για βοήθεια προς τις φωτεινές υπάρξεις δεν είναι ποτέ μάταιη, η έκκληση όμως για μεσολάβηση είναι άσκοπη, γιατί το παιδί πρέπει να έρθει από μόνο του στον ΠΑΤΕΡΑ γεμάτο εμπιστοσύνη, για να του χαρίσει ο ΠΑΤΕΡΑΣ την Αγάπη Του. Αν ο άνθρωπος όμως πιστεύει ότι με τη μεσολάβηση των αγίων θα επιτύχει εξ ίσου το στόχο του, δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει αυτήν τη σχέση εμπιστοσύνης. Ο ΘΕΟΣ είναι ένας Θεός της Αγάπης, και δεν θέλει να φοβούνται οι άνθρωποι να έρθουν σ’ ΑΥΤΟΝ. Θέλει να είναι ο ΠΑΤΕΡΑΣ των παιδιών Του, όχι όμως ένας αυστηρός δικαστής και άρχοντας. Αυτούς προσπαθεί κανείς να τους εξευμενίσει με μεσολαβήσεις, στον ΠΑΤΕΡΑ όμως προσφεύγει με εμπιστοσύνη. Αυτήν την εμπιστοσύνη ζητάει ο Θεός από τα πλάσματά Του, γιατί τα αγαπάει απεριόριστα και γι’ αυτό θα ικανοποιήσει κάθε παράκλησή τους.

Αμήν

Μπέρτα Ντούντε

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΠΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

«ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ»;

Αρ. 4752 2-10-1949

Η λατρεία της Μητέρας του Θεανθρώπου

Όλες οι ερωτήσεις που έχετε σχετικά με τα πνευματικά θέματα θα σας απαντηθούν, για να ριχθεί ένα φως όπου πρέπει να ξεχωρίσει η αλήθεια από την πλάνη. Η προϋπόθεση όμως είναι πάντα ότι έχετε πραγματικό ενδιαφέρον να μάθετε την καθαρή αλήθεια. Γιατί, όσο επικρατεί μέσα σας η επιθυμία να ενισχύσετε τις απόψεις που είχατε μέχρι τώρα δεν είσαστε ακόμα δεκτικοί για την καθαρή αλήθεια. Πρέπει να παρακαλείτε γι’ αυτήν και να θέλετε να λάβετε τη σωστή απάντηση, προκειμένου να διδαχθείτε την Αλήθεια.

Η μητέρα του γήινου σώματος Μου είχε τον προαιώνιο προορισμό να γεννήσει Το Λυτρωτή της ανθρωπότητας. Ήταν μία φωτεινή ψυχή που ενσαρκώθηκε στη γη για να εκπληρώσει την υψηλή αποστολή της γι’ αυτό μπορούσε να ονομασθεί αγνή και τέλεια σε σύγκριση με τις γήινες αδελφές της. Παρ’ όλ’ αυτά, έπρεπε να ζήσει μια δύσκολη ζωή για να φθάσει στη μεγαλύτερη μακαριότητα στο πνευματικό βασίλειο, να γίνει ένα πραγματικό παιδί του Θεού και να καταλήξει στον υπέρτατο στόχο: την πλήρη ένωση μαζί Μου.

Με την ολοκλήρωση της αποστολής της, απόκτησε το δικαίωμα να θεωρείται αγιότατο ον στο Πνευματικό Βασίλειο. Γιατί μέσα από το δρόμο του μαρτυρίου που έπρεπε ν’ ακολουθήσει επί γης, έγινε ομοίωμά Μου.

Η αγάπη της για ΜΕΝΑ την έκανε να υποφέρει τόσο πολύ, πέρασε μια τέτοια κατάσταση πόνου, που πνευματοποίησε και το σώμα της. Και έτσι έγινε ένα φωτεινό παράδειγμα μιας μητέρας που υπόφερε βαθιά για το παιδί της.

Ωστόσο η θεία λατρεία με την οποία την τιμούν οι άνθρωποι, δεν είναι σύμφωνη με το θέλημά Μου. Διότι, αν και υπήρξε η μητέρα του γήινου σώματος Μου, στο πνευματικό Βασίλειο είναι και αυτή απλά μια φωτεινή μορφή, η οποία γεμάτη Αγάπη και Σοφία, επιθυμεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να φθάσουν στο φως και επομένως στη μακαριότητα.

Η μακαριότητα όμως στο πνευματικό βασίλειο μπορεί να προκύψει από την ένωση μαζί ΜΟΥ μόνον. Αυτό το δεσμό μαζί ΜΟΥ το βρίσκει μια ψυχή μόνο μετά από συνειδητό αγώνα και εσώψυχη σύνδεση μαζί ΜΟΥ. Πρέπει λοιπόν ως μοναδικός ποθητός στόχος να γεμίζω ΕΓΩ μόνο τις σκέψεις όποιου θέλει να γίνει μακάριος. Ο άνθρωπος πρέπει με ελεύθερη τη θέλησή του να αναζητήσει τη σύνδεση μαζί ΜΟΥ, ανεπιρρέαστος από πνευματικές δυνάμεις. Γιατί αν τους επιτρεπόταν, αυτές οι πνευματικές δυνάμεις θα έκαναν αισθητή την επιρροή τους σε κάθε άνθρωπο, καθ’ ότι η αγάπη τους προς τους ανθρώπους είναι υπέρμετρη και θα ήθελαν να τους βοηθήσουν.

Η ψυχή του ανθρώπου αποστάτησε από ΕΜΕΝΑ με την ελεύθερη θέλησή της και γι’ αυτό οφείλει να επιστρέψει με την ελεύθερη θέλησή της σε ΜΕΝΑ. Κάθε επιρροή από μεριάς των φωτεινών οντοτήτων θα ήταν ένας περιορισμός της ελεύθερης θέλησης. Η πράξη της ελεύθερης θέλησης σημαίνει ότι η θέληση στρέφεται προς ΕΜΕΝΑ από δική της παρόρμηση, πράγμα που εκφράζεται με τη συνειδητή σύνδεση μαζί ΜΟΥ και αυτήν την επιδίωξη υποστηρίζουν με κάθε τρόπο οι φωτεινές οντότητες.

Όμως η λατρεία μιας φωτεινής οντότητας είναι μία λανθασμένη κατεύθυνση της θέλησης του ανθρώπου. Όλες οι φωτεινές υπάρξεις είναι σε σχέση Αγάπης μαζί ΜΟΥ, με τιμούν και ΜΕ δοξάζουν διαρκώς και αδιάκοπα, αλλά δεν θέλουν ποτέ να πάρουν τη λατρεία των ανθρώπων για λογαριασμό τους. Διότι αναγνωρίζουν ότι ΕΓΩ είμαι το πιο αξιολάτρευτο Ον, και με την ταπεινή τους αγάπη για ΕΜΕΝΑ, αποποιούνται κάθε τιμή που τους γίνεται, γιατί αισθάνονται ότι αυτή αρμόζει μόνο σε ΕΜΕΝΑ.

Όποιος λοιπόν έχει επίγνωση της σωστής σχέσης των φωτεινών υπάρξεων προς ΕΜΕΝΑ, των οποίων η Αγάπη για ΜΕΝΑ είναι μία ολοφώτεινη φωτιά, μπορεί να καταλάβει, πόσο πλανημένες είναι οι σκέψεις αυτών των ανθρώπων που αποδίδουν τέτοιες τιμές στη μητέρα του σώματος Μου, όπως γίνεται συνήθως. Θα καταλάβουν ακόμη, ότι αυτό δεν μπορεί να είναι με τη θέλησή ΜΟΥ, διότι έτσι οι άνθρωποι δημιουργούν κατά κάποιον τρόπο ένα «δεύτερο Θεό», ένα ον στο οποίο αποδίδουν σεβασμό και λατρεία, που όμως το ίδιο δεν θέλει να δεχθεί, διότι ο άνθρωπος οφείλει να έχει μοναδική του φροντίδα τη σύνδεση μαζί ΜΟΥ, για να φθάσει ήδη επί γης στο σκοπό του….

Αμήν

Μπέρτα Ντούντε

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΠΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Πώς γίνεται μέσα στον κόσμο, αλλά όχι με τον κόσμο;

Είναι κατανοητό ότι δεν μπορεί να αρέσει στον αέναο ενεργό Δημιουργό και συντηρητή του απείρου μία ζωή ασκητική, ούτε η μοναστική απόσυρση από τα εγκόσμια. Ο ίδιος ο Χριστός δεν αποσύρθηκε από τον κόσμο αντίθετα μάλιστα, πήγε κοντά στους ανθρώπους για να φέρει το φως σε όλους όσους το χρειάζονταν και ήταν δεκτικοί. Έτσι η σκοτεινή θεώρηση του κόσμου από τους μεσαιωνικούς ασκητές ή άλλους αναχωρητές είναι για τον αληθινό φίλο του Θεού και των ανθρώπων το ίδιο ξένη όσο και η αρνησικοσμία των χριστιανών και βουδιστών ερημιτών και μοναχών.

Η ζωή του αληθινού χριστιανού είναι και τα δύο: vita contemplativa, ζωή περισυλλογής και vita activa, ζωή δραστηριότητας, ζωή με τον Θεό και ζωή με τα γήινα αδέλφια, ήσυχη προσευχή και ισχυρή μαρτυρία.

Ο Ινδός μυστικιστής Sundar Singh χρησιμοποιεί μία εύστοχη εικόνα για να το περιγράφει: «Τα σπουδαιότερα πράγματα που έχει να κάνει ένας χριστιανός είναι δύο και το ένα εξαρτάται από το άλλο: προσευχή και εργασία. Είναι σαν τα δυο πνευμόνια μας και πρέπει να χρησιμοποιούμε και τα δύο».

Αυτός ο διπλός χαρακτήρας της ζωής του χριστιανού σημαίνει ότι ζει τόσο στον ουρανό όσο και στη Γη. Όποιος θέλει να ζει μόνο στον Ουρανό χωρίς να έχει σχέση με τον κόσμο, κινδυνεύει να χάσει και τον Ουρανό. Αντίθετα όποιος ενδιαφέρεται για τη δουλειά που κάνει στον κόσμο και ξεχνά τον Θεό, όσο κι αν εργάζεται, δεν θα κατακτήσει τον Ουρανό.

Επομένως ό χριστιανός οφείλει να ζει μεν μέσα στους κινδύνους του κόσμου, αλλά η καρδιά του να βρίσκεται στον Ουρανό, στην αιώνια πατρίδα του. Όπως έλεγε ο γκουρού Νανάκ, ο ιδρυτής του σιχισμού, (μίας παραφυάδας του ινδουισμού με ισλαμικές προσμείξεις): «Αν και είμαι μέσα στον κόσμο, δεν είμαι με τον κόσμο»,Ανάλογα έλεγε και ο Λούθηρος: «αν και είμαι μακριά από τον κόσμο, ωστόσο είμαι στον κόσμο. Ο χριστιανός είναι ένα τίποτα μέσα στον κόσμο κι όμως είναι εντελώς μέσα στον κόσμο».

Και με τα λόγια του Sundar Singh: «Μολονότι είμαστε, και πρέπει να είμαστε μέσα στον κόσμο, δεν πρέπει ο κόσμος να είναι μέσα μας».

Ιησούς λέει στο Μεγάλο Ευαγγέλιο: «Όποιος προσλαμβάνει πλήρως μέσα του το Λόγο Μου, δρα και ζει απαρέκκλιτα βάσει αυτού, προσλαμβάνει έτσι μέσα του Εμένα τον ίδιο με όλη την αγάπη, τη σοφία, την ισχύ και τη δύναμή Μου, και έτσι γίνεται ένα αληθινό παιδί του Θεού, από το οποίο ο Πατέρας στον ουρανό δεν στερεί τίποτα από όσα έχει ο ίδιος. Αν το θυμόσαστε αυτό πάντοτε, τότε εύκολα θα νικήσετε τον υλικό κόσμο! Δεν θέλω να σας κάνω να αποθαρρύνεστε και να καταριέστε τον κόσμο, αλλάνα τον χρησιμοποιείτε με σοφία!

Γιατί ο Θεός δεν έδωσε στους ανθρώπους τις διάφορες δυνάμεις, κλίσεις και ότητες για να κοιμούνται σε ένα κελί ως ερημίτες, παρά για να ενεργούν σύμφωνα με την αποκαλυμμένη θέλησή του και να ωφελούν έτσι τον εαυτό τους και τον πλησίον

Επίσης ο Θεός ποτέ δεν είπε στον άνθρωπο: “Να ακρωτηριαστείς και να ευνουχιστείς, ώστε να μην σε ερεθίζει η σάρκα της γυναίκας και να μην γίνεις ακόλαστος ή μοιχός”. Αντίθετα ο Θεός είπε στον Αδάμ, όταν του έδωσε τη γυναίκα: «πολλαπλασιαστείτε και αποικήστε τη γη! ”

Οι άνθρωποι που αποσύρονται αμαρτάνουν, φυσικά, όσο και μία πέτρα, αλλά κερδίζει τίποτα με αυτό η πέτρα; Η ψυχή όμως θα αποβάλλει κάποτε το ακρωτηριασμένο σώμα της. Τι θα κάνει λοιπόν, στον άλλο κόσμο μέσα στην πλήρη αδυναμία της και στην τέλεια αδράνειά της; Εκεί θα περάσει από κάθε είδους δοκιμασίες, που σκοπό έχουν να την παρακινήσουν σε πλήρη και αληθινή δραστηριότητα ζωής. Εκείνες οι δοκιμασίες του άλλου κόσμου θα είναι πιο δυνατές για την ψυχή απ’ ό,τι εδώ, επειδή στον πνευματικό κόσμο αυτό που σκέφτεται και θέλει η ψυχή, παρουσιάζεται αμέσως μπροστά της σα να είναι πραγματικότητα. Όποιος, για παράδειγμα, στη γήινη ζωή καταλαμβανόταν από ισχυρό πάθος μόνο με τη σκέψη της όμορφης, νεαρής γυναίκας του γείτονα, πώς άραγε θα περάσει στον άλλο κόσμο, όπου η σκέψη αυτής της γυναίκας του γείτονα θα παρουσιάζεται μπροστά του όπως την θέλει, σε πλήρη, αν και μόνο φαινομενική, πραγματικότητα; Γι’ αυτόν το λόγο, δεν έχει νόημα η ευλαβής αδράνεια ερημιτών και των αναχωρητών, γιατί δεν έχει καμία αξία για Μένα ως προς την αιώνια ζωή».

Τι γίνεται με τον αυτοβασανισμό και τον ασκητισμό;

Ορισμένοι άνθρωποι, για να πλησιάσουν τον Θεό ή για να αποκτήσουν υπερφυσικές δυνάμεις, παίρνουν έναν επικίνδυνο δρόμο, αυτόν της αυτοτιμωρίας. Ιδίως στους ανατολικούς λαούς, οι ασκειτές ή οι μετανοητές έπαιζαν πάντα μεγάλο ρόλο. Και αυτή η μορφή «λατρείας Θεού» έχει εμφανίσει στην Ινδία π.χ. με τον αυτοβασανισμό των γιόγκι, και αρνητικά ακραίες μορφές. Αλλά κι η θρησκευτική ιστορία της Δύσης έχει να παρουσιάσει χτυπητά παραδείγματα με τους σκληρούς, εξοντωτικούς κανόνες των μοναστηριών και των μοναχικών ταγμάτων, με τις πρακτικές αυτομαστίγωσης και με τους ερημίτες.

Ο Ιησούς κρίνει αυτήν τη θρησκευτική τάση ως εξής στο Μεγάλο Ευαγγέλιο: «Με τη σωστή νηστεία και προσευχή, η ψυχή γίνεται πιο ελεύθερη και πιο πνευματική. Αλλά κανένας δεν θα γνωρίσει τη μακαριότητα μόνο και μόνο επειδή νηστεύει και προσεύχεται, παρά μονάχα επειδή πιστεύει σ’ Εμένα και ακολουθεί πάντα το θέλημα του Πατέρα στον Ουρανό. Αυτό όμως μπορεί να το κάνει ο καθένας, και χωρίς νηστεία ή εγκράτεια από συγκεκριμένες τροφές και ποτά.

Όποιος όμως έχει ένα κάποιο πλεόνασμα και ασκεί πραγματικά την αγάπη για τον διπλανό του, μοιράζοντάς το, αυτός νηστεύει αληθινά και ωφελεί την αιώνια ζωή της ψυχής του. Επιπλέον, αυτός που θέλει να νηστέψει ουσιαστικά μπροστά στον Θεό και με όφελος για την αιώνια ζωή του, ας αποφεύγει τις αμαρτίες, από αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον, γιατί οι αμαρτίες βαραίνουν την ψυχή, που έτσι δυσκολεύεται να ανυψωθεί ως τον Θεό».

Ομοίως ο σωματικός βασανισμός που έχει σκοπό να διεισδύει κανείς με τη βία στον κόσμο των πνευμάτων, καταδικάζεται με έμφαση: «Όποιος νηστεύει την κατάλληλη στιγμή, κάνει καλύτερα απ’ αυτόν που ζει τρυφηλή ζωή και ασωτεύει συνέχεια. Γιατί οι άνθρωποι που βρίσκουν ευχαρίστηση σε ό,τι ερεθίζει τον αισθησιασμό τους μέσα στον κόσμο, σαν ψυχές κάθονται μέσα στο βούρκο και τις ακαθαρσίες μέχρι τ’ αυτιά. Γι’ αυτόν το λόγο είναι ολότελα τυφλοί και κουφοί πνευματικά. Γι’ αυτό να είσαστε πάντα μετρημένοι στο φαΐ και στο πιοτό, ώστε να μην αρρωστήσει η ψυχή σας. Ανάμεσα σε νηστεία και νηστεία υπάρχει διαφορά ωστόσο! Η πιο σωστή νηστεία είναι να αποφεύγει κανείς όλες τις αμαρτίες, να δείχνει αυταπάρνηση σε όλα τα εγκόσμια πράγματα, να σηκώνει το σταυρό του και να Με ακολουθεί. Χωρίς να παραπροσέχει πόσο πίνει ή τρώει, αλλά και χωρίς να ξεπερνάει το μέτρο. Κάθε άλλη νηστεία έχει λίγη ή και καμία αξία. Υπάρχουν π.χ. άνθρωποι οι οποίοι, βασανίζοντας το κορμί τους με έναν συγκεκριμένο τρόπο, εισχωρούν στον κόσμο των πνευμάτων και με τη βοήθειά τους επιδιώκουν να υποτάξουν τις δυνάμεις της φύσης. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν ωφελεί την ψυχή, αλλά αντίθετα την βλάπτει υπέρμετρα. Σ’ αυτήν την περίπτωση η ψυχή πέφτει από το δέντρο της ζωής σαν ένα είδος πρόωρα ωριμασμένου, χαλασμένου στον πυρήνα του και γι’ αυτό σάπιου, καρπού. Γι’ αυτόν το λόγο μια τέτοια νηστεία ή αυτοβασανισμός είναι μεγάλη αμαρτία. Όποιος θέλει να ζήσει σύμφωνα με τη σωστή τάξη, να ζει όπως Εγώ και όπως σας διδάσκω να ζείτε. Τότε θα δει να ωριμάζει μέσα του ένας καρπός που στο εσωτερικό σχηματίζεται ο ολοζώντανος πυρήνας για την αιώνια ζωή».

Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

www.η προφητείασήμερα.gr

αρ. 8796 2-4-1964

Μπέρτα Ντούντε

Κάθε άνθρωπος πρέπει ν’ αποκτήσει με δική του ευθύνη τη γνώση για το Θεό

Θα σας το ξαναπώ ότι για ΜΕΝΑ δεν μετράει τίποτα το εξωτερικό, ότι ΕΓΩ εκτιμώ μόνο αυτά που προέρχονται απ’ τα βάθη της καρδιάς σας. Αν πιστεύετε ότι ΜΕ τιμάτε με τις τυπικές πράξεις λατρείας, ασκείτε μια μορφή ειδωλολατρείας, την οποία πρέπει να εγκαταλείψετε για να ενωθείτε ακόμα πιο ολόψυχα με ΕΜΕΝΑ – για να γίνει δυνατή η παρουσία ΜΟΥ στην καρδιά σας, η οποία είναι ανεξάρτητη από τα εξωτερικά τυπικά και συνήθειες και γι’ αυτό μπορεί να γίνει μοναχά αισθητή εκεί ότΐου μιλάει η καρδιά.

Σας το έχω πει επανειλημμένα ότι έχετε παραμορφώσει την αγνή διδασκαλία του Ιησού, ότι την αναμείξατε με ανθρώπινες ιδέες. Και σ’ αυτές τις ανθρώπινες ιδέες δίνετε μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι στο Ευαγγέλιό Μου – το οποίο περιλαμβάνει μόνο τις δύο εντολές της Αγάπης – γιατί μόνο όποιος ζει μέσα στην Αγάπη έχει και την εγγύηση ότι ζει σύμφωνα με τη διδασκαλία Μου. Όσο ευσυνείδητα λοιπόν και να συμμορφώνεσθε με τις ανθρώπινες επιταγές που έχετε προσθέσει στο Ευαγγέλιο Μου, αν λείπει η Αγάπη που ΕΓΩ σας δίδαξα, απ’ την καρδιά σας, τότε αυτές οι πράξεις είναι χωρίς καμμιά αξία και δεν προσφέρουν κανένα κέρδος στην ψυχή σας. Αντίθετα σας αποπροσανατολίζουν κιόλας, γιατί πιστεύετε ότι έχετε εκπληρώσει το καθήκον σας απέναντι Μου.

Κάθε πράξη όμως που γίνεται επειδή την επιβάλλει το καθήκον, δεν έχει καμμιά απολύτως αξία, γιατί αποκλείει την ανθρώπινη θέληση. Και αν κάποιος συμμορφώνεται από καθαρά δική του θέληση στις ανθρώπινες αξιώσεις, αυτές οι πράξεις του δεν θα έχουν ποτέ την ευλογία που έχει ένα και μοναδικό έργο Αγάπης. Όποιος όμως νοιώθει βαθειά Αγάπη για ΜΕΝΑ, στρέφει όλες τις σκέψεις του σε ΜΕΝΑ, ΜΟΥ μιλάει απ’ την καρδιά του, και αυτό μπορεί να το κάνει κάθε στιγμή και σε κάθε μέρος, χωρίς να χρειάζεται ένα ιδιαίτερο περιβάλλον, που πιο πολύ εμποδίζει παρά βοηθάει να ΜΟΥ στείλει τις πιο ενδόμυχες σκέψεις του.

Σ’ όποιον δεν γνωρίζει και από άγνοια κάνει ό,τι κάνει, δεν μπορούν να καταλογισθούν ευθύνες λόγω της άγνοιάς του. Όποιος όμως κατέχει την αλήθεια, όποιος γνωρίζει πόσο ασήμαντες είναι μπροστά στα μάτια ΜΟΥ οι εξωτερικές πράξεις και οι συνήθειες – ιδίως όταν παρασύρουν τις σκέψεις των ανθρώπων – θα πρέπει να προσπαθεί να απαλλαγεί απ’ αυτές. Όλα τα εσωτερικά του βιώματα και όλες του τις γνώσεις θα τις αξιοποιήσει μετατρέποντάς τες σε έργα Αγάπης και έτσι το δέσιμό του μαζί ΜΟΥ, που έτσι κι αλλιώς μόνο μέσα στην καρδιά μπορεί να πραγματοποιηθεί, θα γίνεται διαρκώς πιο στενό.

ΕΓΩ ο ίδιος ίδρυσα μεν εττί της γης την Εκκλησία Μου, που είναι θεμελιωμένη πάνω στο βράχο της πίστης, αλλά δεν ίδρυσα καμμιά εξωτερική οργάνωση. Κι είναι ολοφάνερο ότι αυτές που υπάρχουν δεν έχουν το σωστό δεσμό μαζί μου, γιατί προσπαθούν να επιβληθούν μόνο προς τα έξω, ενώ το εσωτερικό του ανθρώπου που αναζητεί επίμονα να βρει ΕΜΕΝΑ και την Αλήθεια, δεν το αγγίζουν και το αφήνουν ανικανοποίητο. Ο Λόγος Μου μοναχά θάπρεπε να είναι το περιεχόμενο μιας κοινότητας πιστών και εμπνευσμένοι από τα Λόγια Μου θάπρεπε οι
άνθρωποι να τηρούν τις εντολές της Αγάπης. Με την Αγάπη η πίστη τους θα ζωντάνευε και θα ενώνονταν αδιάσπαστα μαζί ΜΟΥ. Έτσι γίνονται μέλη της Εκκλησίας που ίδρυσα ΕΓΩ ο ίδιος επί γης.

Προσπαθώ να φέρω την Αλήθεια σ’ όλους τους ανθρώπους, λίγοι όμως την δέχονται. Όποιος όμως τη δεχτεί, αποκτά σύντομα μια πολύ βαθειά επίγνωση. Και σύμφωνα μ’ αυτή την επίγνωση θα πρέπει να πάρει τις ευθύνες των πράξεών του, γιατί κανένας δεν μπορεί να είναι “υπηρέτης δύο αφεντάδων”. Όπου λοιπόν υπάρχει ένα οικοδόμημα το οποίο αντιμάχεται αυτή την επίγνωση, είναι προφανές ότι το έργο αυτό γεννήθηκε με την επίδραση του Αντιπάλου Μου.

Κάθε εξωτερική πράξη που δίνει στους ανθρώπους μια εντελώς λανθασμένη εντύπωση του τί είναι πραγματικά το θέλημα ΜΟΥ είναι απόδειξη γι’ αυτό το πράγμα. Και ο άνθρωπος που γνωρίζει πια αυτήν την πραγματικότητα, πρέπει να απαλλαγεί από τις εξωτερικές πράξεις που είναι έργο του Αντιπάλου Μου.

Όποιος δεν μπορεί να δεχτεί την Αλήθεια που ΕΓΩ του προσφέρω, είτε γιατί του λείπει η Αγάπη μέσα του, είτε λόγω του χαμηλού βαθμού ωριμότητας που έχει, είναι ευνόητο ότι δεν θα θέλει να εγκαταλείψει την πλάνη του. Αυτός όμως που γνωρίζει την Αλήθεια διακρίνει την πλάνη και ξέρει ότι η πλάνη είναι λανθασμένη διδασκαλία, δηλαδή έργο του Αντίθεου. Όταν λοιπόν ο γνώστης υπακούει σ’ αυτές τις γήινες αξιώσεις, αυτό δεν είναι “θεία λειτουργία”, απλά και μόνο μία γήινη υπόθεση στην οποία συμμετέχει επειδή τον νοιάζει τί θα πουν και τί θα σκεφθούν οι συνάνθρωποί του. Τους συνανθρώπους μας όμως θα πρέπει να τους κατευθύνουμε στην Αλήθεια και όχι να τους ενισχύουμε στην πλάνη τους.

Αναμφισβήτητα είναι πολύ δύσκολο να αντιταχθεί κανείς στην παράδοση, και έχει ελάχιστες προοπτικές επιτυχίας, γιατί μόνο λίγοι θα απαγγιστρωθούν από την συνήθεια, επειδή ο πόθος τους για την Αλήθεια είναι ακόμα ιδιαίτερα ισχυρός μέσα τους. Όμως ΕΓΩ δεν μπορώ να κάνω συμβιβασμούς. Μπορώ μόνο να σας δώσω καθαρές εξηγήσεις για το τί είναι πλάνη και τί είναι Αλήθεια και εσείς πρέπει να αποφασίσετε μόνοι σας και να πράξετε σύμφωνα με την απόφασή σας.

Αναλογισθείτε ότι είναι ένα ασυνήθιστο δώρο της Ευσπλαχνίας Μου ότι σας καθοδηγώ στην ανόθευτη Αλήθεια – ότι ναι μεν κάθε άνθρωπος μπορεί να αποκτήσει αυτό το δώρο, αλλά ότι είνα συνάμα μια μεγάλη πράξη Αγάπης από πλευρά( Μου, όταν το Πνεύμα Μου μιλάει τόσο δυνατά μέσο σ’ έναν άνθρωπο, έτσι που να υποχρεώνεται vc καταλάβει ότι ανάλογα με το πόσο διψάει για την Αλήθεια, θα τη λάβει από ΕΜΕΝΑ. Και αυτό το δώρο της Ευσπλαχνίας μπορεί, να αξιοποιηθεί μόνο όταν ο άνθρωπος αποδεχτεί την Αλήθεια και τη μεταδώσει και σ’ αυτούς, που είναι ακόμα δεμένοι με τις παραδοσιακές ή θεσμικές επιταγές. Μόνο όταν κάποιος αποδεσμευθεί από αυτές τις επιταγές είναι ελεύθερος και από τον Αντίπαλό Μου.

Αλλιώς υπάρχει πάντα ο κίνδυνος ο Αντίπαλος να προσπαθεί να τον ξανακερδίσει και να αδυνατίσει τη θέλησή του – αν και ΕΓΩ δεν εγκαταλείπω ποτέ τον άνθρωπο που έχει αποφασίσει να Μου αφοσωθεί. Γιατί ΕΓΩ δεν αφήνω κανένα άνθρωπο στα χέρια του Αντιπάλου Μου, που έχει αποφασίσει σοβαρά και έχι διαλέξει ΕΜΕΝΑ.

Αμήν

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

«Ο ΘΕΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ»