Αρ. 1150 28-10-1939
Σκέψη από το μυαλό ή σκέψη από την καρδιά;
«Υπάρχει η λανθασμένη άποψη ότι μόνο ένας άνθρωπος με πολύ αναπτυγμένη διάνοια μπορεί να διεισδύσει σε γνώσεις που αφορούν ακόμη αδιερεύνητα αντικείμενα.
Ασφαλώς ο καθένας οφείλει να χρησιμοποιεί το μυαλό του, οφείλει επίσης να στοχάζεται, να ελέγχει και να μην αποδέχεται χωρίς σκέψη οτιδήποτε του παρουσιάζουν σαν αληθινό.
Ωστόσο είναι πιο ανόητο να εμπιστεύεται κανείς αποκλειστικά την κοσμική σοφία από το να υιοθετεί χωρίς έλεγχο κάτι που του μεταδίδει ένας θεοσεβής άνθρωπος. Η πίστη στον Θεό αποτελεί μεγαλύτερη εγγύηση υπέρ της αλήθειας μίας διδασκαλίας παρά η πιο τέλεια μάθηση που προσφέρεται από έναν κοσμικό διδάσκοντα. Γιατί για να φτάσει κάποιος στην αλήθεια, η πίστη στον Θεό είναι απαραίτητη.
Οπωσδήποτε ένας τέτοιος θεοσεβής μπορεί να υπερέχει με την οξύνοια του κατά πολύ απέναντι σε έναν γνώστη των κοσμικών πραγμάτων, υπό την προϋπόθεση ότι θέλει να μοιραστεί με τους συνανθρώπους του τις γνώσεις που έλαβε εμπνεόμενος.
… Ως εκ τούτου οι ανθρώπινες γνώσεις ενός άθεου μπορεί να ξεπερνούν κατά πολύ αυτές που έχει ένας θεοσεβής. Ωστόσο ο δεύτερος θα υπερτερεί σε κάθε συζήτηση που αφορά σε θέματα της θείας αλήθειας. Γιατί ο Θεός δίνει φως σε όποιον του αφοσιώνεται συνειδητά. Επομένως του δίνει την ικανότητα να χρησιμοποιήσει επίσης τη διάνοιά του έτσι που συλλαμβάνει εν ριπή οφθαλμού τις σκέψεις του και μπορεί να αντικρούσει κάθε επιχείρημα σύμφωνα με το θείο θέλημα.
…Αλλά εκείνος που θέλει να υπηρετήσει έτσι τον Θεό, πρέπει επίσης να χρησιμοποιήσει το μυαλό του. Γιατί μόνον όταν συνεργάζονται καρδιά και μυαλό καθίσταται δυνατό να μεταδοθεί στους συνανθρώπους η γνώση που του έδωσε ο Θεός. Γι’ αυτό το λόγο οι υπερκόσμιοι δάσκαλοι πασχίζουν ακούραστα να διεγείρουν τη νοημοσύνη των ανθρώπων που πιστεύουν, προκειμένου να εκτελέσουν μια αποστολή που είναι εξαιρετικά σημαντική σε εποχές πνευματικής κρίσης».
Υπερφυσική γνώση που είναι άχρηστη
«Να αγωνίζεστε με κάθε ταπεινότητα να γίνετε σωστά παιδιά Μου, όμως μην επιδιώκετε να αποκτήσετε υπερφυσικές γνώσεις που λίγο ωφελούν στην τελειοποίηση της ψυχής σας.
Γιατί στο δικό Μου Βασίλειο ο πιο μικρός και ο πιο ασήμαντος έχει μεγαλύτερη αξία από εκείνον που νομίζει ότι ξεχωρίζει. Στο Βασίλειό Μου αποδίδεται πολύ μεγάλη αξία στην ταπεινότητα, αλλά για την έπαρση δεν υπάρχει χώρος.
Πρέπει λοιπόν να μάθετε να ξεχωρίζετε την αληθινή μεγαλοσύνη από την έπαρση και τον αληθινά μεγάλο από τον φαινομενικά μεγάλο».
Μπέρτα Ντούντε
Παρατήρηση: Με τον όρο «υπερφυσικές γνώσεις» δεν εννοείται ο θείος Λόγος, καθώς σε σχέση σε αυτόν δεν υπάρχουν περιορισμοί.
Αυτό που εννοείται εδώ είναι οι διδασκαλίες, τα μηνύματα κλπ. των δήθεν εξωγήινων ή άγνωστης ποιότητας πνευμάτων ή δήθεν φωτεινών οντοτήτων ή υπερκόσμιων δασκάλων κ.ο.κ. που διαδίδονται από ουφολόγους, σαμάνους, «θεραπευτές», «χαρισματικούς», «δασκάλους», πνευματιστές, εσωτεριστές, αστρολόγους, μάγους κ.ά. Πρόκειται για γνώσεις που είτε είναι άχρηστες, γιατί δεν ωφελούν στην ανάπτυξη της ψυχής είτε προϋποθέτουν μία ορισμένη ανώτερη ωριμότητα για να τις αποκτήσει κάποιος. Επομένως ο Θεός γνωρίζει πότε θα τις παράσχει, διαφορετικά είναι πρόωρη και εγωιστική η αναζήτησή τους. Συνεπώς η παραίνεση εδώ σχετικά με τις υπερφυσικές γνώσεις αφορά την υπέρμετρη φιλοδοξία και περιέργεια για τις εξεζητημένες μορφές γνώσης – και συνακόλουθης δύναμης – που αποτελούν ένα συνονθύλευμα από πνευματική, εγκόσμια και απόκρυφη γνώση. Όταν η γνώση δεν χαρίζεται από το Άγιο Πνεύμα στο άτομο που έχει γίνει άξιο να την λάβει χάρη στην αγάπη του, είναι πιθανότατο να προέρχεται εκ του πονηρού, με σκοπό να κολακέψει το «εγώ».
Αρ. 2249 3-3-1942
Πνευματική γνώση ή μελέτη;
«Ο Θεός δεν θέλει καθόλου να αρκούνται οι άνθρωποι στις γνώσεις που παίρνουν από άλλους ανθρώπους. Αντίθετα οφείλουν να επιδιώκουν να πλουτίσουν τις πνευματικές τους γνώσεις. Συγκεκριμένα οφείλουν να προσλάβουν τις πνευματικές γνώσεις απευθείας από το βασίλειο του πνεύματος, καθότι εκεί προσφέρονται ανόθευτες, υπό την προϋπόθεση ότι οι ίδιοι επιθυμούν να βρουν την αμιγή αλήθεια.
Αυτή η γνώση μόνο συνιστά πνευματικό πλούτο, ενώ κάθε κοσμική γνώση χάνει την αξία της με το τέλος της επίγειας ζωής. Επομένως δεν πρέπει να θεωρεί κανείς ότι η πνευματική γνώση είναι γι’ αυτόν ανέφικτη και παράλληλα να αρκείται σε όσα έμαθε όπως μαθαίνουν οι μαθητές στο σχολείο, γιατί έτσι δεν μπορεί ποτέ να ωριμάσει πνευματικά.
Όμως ο σκοπός για τον οποίον ζει ο άνθρωπος στη Γη είναι για να ωριμάσει πνευματικά και ο Θεός του δίνει αρκετές δυνατότητες να το καταφέρει, αρκεί να τις αξιοποιήσει. Μια τέτοια δυνατότητα σύλληψης της αλήθειας δίνεται με την καθαρά πνευματική ανταλλαγή σκέψεων με το υπερκόσμιο βασίλειο.
Αυτή η χάρη είναι στη διάθεση κάθε ατόμου, όμως σπάνια την επιζητά κάποιος και γι’ αυτό προσφέρεται μόνο σπάνια. Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος που να οδηγεί εξίσου στα ίδια πνευματικά οφέλη. Πραγματικά αυτή είναι η πιο πλούσια σε ελέη δυνατότητα, όταν ο ίδιος ο Θεός προσφέρει σε ένα παιδί της Γης την αλήθεια με τη μεσολάβηση των αγγέλων Του…
Οι φωτεινές οντότητες διδάσκουν τον άνθρωπο και τον καθοδηγούν σε όλα όσα χρειάζεται για την ανέλιξή του. Όχι μόνο του δίνουν τη γνώση αλλά και την ικανότητα να την μεταδώσει σε άλλους. Η δε πνευματική γνώση καλύπτει όλα τα κενά, καθότι οι υπερκόσμιοι δάσκαλοι κατέχουν ασφαλώς τη μέγιστη σοφία και μπορούν να την μεταδώσουν στον άνθρωπο της Γης. Εν αντιθέσει οι σοφοί του κόσμου μπορούν να προσφέρουν μόνο ελλιπείς γνώσεις, αφού και οι ίδιοι μόνο αυτές διαθέτουν. Γιατί η σοφία του κόσμου θα είναι πάντα ελλιπής, ακόμη κι αν οι άνθρωποι θεωρούν ότι είναι υπεράνω των πνευματικών γνώσεων που τις κρίνουν ανάξιες λόγου και αναπόδεικτες και γι’ αυτό θέλουν να τις απορρίψουν.
Επιπλέον τις πνευματικές γνώσεις μπορούν να λάβουν και να καταλάβουν μόνο άτομα που καλλιεργούν ανάλογα τη ψυχή τους. Εάν δεν προηγηθεί αυτή η καλλιέργεια, δεν θα έχουν καμία κατανόηση γι’ αυτές.
Όμως ακόμη και η πιο εντατική μελέτη δεν μπορεί να αντικαταστήσει την καλλιέργεια της ψυχής. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να αρκείται σε κοσμικές ή γήινες γνώσεις, μα να επιδιώκει πνευματική γνώση, γιατί μόνον αυτή έχει αξία για την αιωνιότητα…».
Αρ. 4713 14-8-1949
Μπορεί να γίνει πάντρεμα κοσμικής σοφίας
και πνευματικής γνώσης;
«… Η κοσμική γνώση αφορά μόνο σε συγκεκριμένη πράγματα και αφήνει αναπάντητη οποιαδήποτε πνευματική ερώτηση. Ωστόσο η κοσμική γνώση μπορεί επίσης να είναι αξιοποιήσιμη προς όφελος των συνανθρώπων, όταν υπάρχει ταυτόχρονα πνευματική αναζήτηση. Τότε η κοσμική γνώση συμβάλλει έτσι ώστε ο άνθρωπος επιδιώκει να μάθει για τομείς, στους οποίους δεν είναι δυνατόν να διεισδύσει με τη διάνοιά του. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι όταν η κοσμική επιστήμη αποδεικνύει ότι δεν είναι δυνατόν να πάψει να υπάρχει ζωή μετά το θάνατο.
Ως αποτέλεσμα ο αναζητητής αναγνωρίζει έναν ως τότε άγνωστο τομέα και διανοητικά, στη συνέχεια τον κάνει σκοπό του και εργάζεται γι’ αυτόν. Σε αυτήν την περίπτωση η κοσμική γνώση μπορεί να χαρακτηριστεί ως η πρώτη βαθμίδα που οδηγεί στην πνευματική γνώση. Όμως οφείλει να αποτελεί απλώς την αφετηρία στο δρόμο προς την πνευματική γνώση, γιατί αυτή μόνο είναι καθοριστική. Γιατί αυτή μόνο είναι απεριόριστη και άρα άξια επιδίωξης. Επιπλέον, πρέπει να την κατακτήσει ο καθένας που θέλει να του επιτραπεί να έχει μία δραστηριότητα, η οποία θα του προσφέρει ευτυχία στο πνευματικό βασίλειο…».
Μπέρτα Ντούντε Αρ. 1357 27-3-1940
Τι προστασία υπάρχει κατά της λανθασμένης έμπνευσης;
«… Όταν η φιλομάθεια ενός ανθρώπου στηρίζεται σε επίγεια κίνητρα, είναι πολύ εύκολο αυτός να βρεθεί στον κίνδυνο να τον χρησιμοποιήσει η αντίπαλη πλευρά για τη διάδοση λανθασμένων ιδεών. Γιατί οι αντίπαλες δυνάμεις του μεταδίδουν νοερά τις σκέψεις για οτιδήποτε θέλει να ακούει.
Κατά συνέπεια οι συλλογισμοί ή τα συμπεράσματά του θα ανταποκρίνονται πάντοτε στις ιδέες του. Αυτές δε οι ιδέες θα ανταποκρίνονται με τη σειρά τους λίγο ως πολύ στην αλήθεια, ανάλογα με το αν η επιθυμία του να κατέχει την αλήθεια στα πνευματικά θέματα είναι κυρίαρχη ή μόνο ελάχιστη.
Για να υπάρχει μόνιμα επαφή με την πνευματική δύναμη, πρέπει χάρη στην πορεία του στη ζωή να κατορθώσει να αφυπνίσει το έμφυτο θείο πνεύμα, ούτως ώστε να διδάσκεται από αυτό πλέον. Για την αφύπνιση αυτή του θείου πνεύματος στο εσωτερικό του απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχει μία πολύ έντονη επιθυμία να βρει την αλήθεια.
Αυτή η έντονη επιθυμία για την αλήθεια, συν η παράκληση για καλή πνευματική δύναμη, η προσευχή να του δίνει ο Θεός ευλογία και χάρη, προστατεύει τον εμπνεόμενο από οποιαδήποτε πλάνη.
Ως συνέπεια τα συμπεράσματα, οι ιδέες, που προκύπτουν από μία τέτοια συστηματική μάθηση ανταποκρίνονται στην αλήθεια.
Επομένως όταν η μοναδική επιδίωξη του ανθρώπου που θέλει να μάθει είναι να υπηρετεί τον Θεό και την αλήθεια, όταν το μόνο που επιδιώκει είναι να λάβει τη θεία χάρη, ώστε να ωριμάσει έτσι ψυχή τε σώματι, όταν η επιτυχία δεν τον παρασύρει να εκμεταλλευτεί τα δώρα του πνεύματος για γήινα οφέλη, ενώ το μοναδικό κίνητρο της αναζήτησης επαφής με τον πνευματικό κόσμο είναι η αγάπη για τον Θεό και το συνάνθρωπο, ο Δωρητής της έμπνευσής του θα είναι ο ίδιος ο Θεός και κάθε σκέψη του η αγνότατη αλήθεια…
Αμήν»