ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ, ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΣΩΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ

Κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο η Νέα Αποκάλυψη προανάγγειλε γνώσεις που η Αστρονομία κατέκτησε τις τελευταίες δεκαετίε, έδωσε και επακριβείς εξηγήσεις για τα άτομα και τα στοιχειώδη σωμάτια. Οι εξηγήσεις αυτές δεν δίνονται βέβαια στην ορολογία που χρησιμοποιούμε εμείς σήμερα, απεικονίζουν όμως πιστά τις μυστηριώδεις διαδικασίες της δημιουργίας της ύλης. Το καταπληκτικό είναι ότι δίνονται ακριβέστατες πληροφορίες για ουσιώδεις λεπτομέρειες οι οποίες έχουν επαληθευθεί επακριβώς από την επιστημονική έρευνα.

Πολύ πριν απ’ τις αρχές του αιώνα μας, πριν κατορθώσει δηλαδή η επιστήμη να διεσδύσει στο εσωτερικό του ατόμου, η Νέα Αποκάλυψη δίδαξε ότι το άτομο αποτελείται από ακόμα μικρότερα, υποατομικά σωμάτια. Αυτό διατυπώνεται ως εξής στα «Μυστικά της Δημιουργίας» σελ. 227: «Πριν απ’ τη δημιουργία του ατόμου προηγήθηκε μια σκέψη. Το άτομο, πριν γίνει άτομο, απαρτίζεται από ακόμα μικρότερα συστατικά στοιχεία τα οποία πλησιάζουν την κατάσταση του αέρα, των αερίων ή του πνεύματος».

…Σύμφωνα με τη Νέα Αποκάλυψη το ηλεκτρόνιο βρίσκεται στα όρια ανάμεσα στην ύλη και το πνεύμα. Η πένα του Λόρμπερ κατέγραψε σχετικά: «Το ηλεκτρόνιο δεν είναι κατ’ αρ­χήν τίποτ’ άλλο από μια πίεση και μια τριβή που ταράζουν την ηρεμία, και κατά δεύτερο λόγο, το αποτέλεσμα που δημιουργείται από τα αιθερικά πνεύματα όταν αυτά διεγείρονται σε δράση. Αυτά τα αιθερικά πνεύματα είναι εν μέρει καθαρά πνευματικής υφής και εν μέρει αποτελούν το φυσικό στοιχείο φωτός και ζωής που περιέχει η ατμόσφαιρα της γης» (Μ. Ευ. Η , 144, 1).

Και σε ένα άλλο σημείο, διατυπώνεται ως εξής: «Ένα αιθε­ρικό άτομο είναι μεν σύμφωνα με τους δικούς σας όρους ένα ασώματο ή, όπως λένε οι επιστήμονες, ένα ασύλληπτο πράγ­μα, αλλά είναι εν τούτοις περιορισμένο και πεπερασμένο. Ένα τέτοιο άτομο, παρ’ όλη τη μικροσκοπικότητά του, έχει διαστάσεις βάθους και μήκους όπως κάθε άλλο σώμα». (Μυ­στικά της Ζωής, σελ. 163). Οι ατομικοί φυσικοί σήμερα περι­γράφουν τα ηλεκτρόνια που στριφογυρίζουν γύρω από τον πυρήνα ως «νέφος ύλης» ή «νέφος φορτίου». Η Νέα Αποκά­λυψη τα ονομάζει, εξίσου εύστοχα, «ατμώδη φλοιό». Σχετικά- με τις ελκτικές και απωθητικές δυνάμεις που περιγράφει η Νέα Αποκάλυψη, διαβάζουμε παρακάτω τα εξής: «Μέσω του ατμώδους φλοιού (σ.σ. των ηλεκτρονίων) που τα περι­βάλλει, αναπτύχθηκε ανάμεσα στα άτομα η χημική συγγέ­νεια. Οι ατμώδεις φλοιοί έλκουν το ομογενές και απωθούν το ετερογενές» (Μυστικά της Ζωής, σελ. 164). Αυτή η διατύ­πωση ταυτίζεται με τη θεώρηση της έλξης και της απώθησης μέσα στο άτομο όπως την είδε η επιστήμη στον 20ό αιώνα.

Τα ερωτήματα που τέθηκαν γύρω από τα σωματίδια μετά το 1930 είναι ακόμα αναπάντητα. Όλα σχεδόν έχουν το ίδιο μέ­γεθος αλλά διαφορετικό βάρος. Μερικά είναι τόσο ελαφριά, που τα περιγράφουν σαν ανύπαρκτα «τίποτα». Καταλήγουν σε μας εκσφενδονισμένα απ’ το διάστημα με μια απίστευτη ενέργεια που φθάνει ως τα 10²¹ ελεκτρονιοβόλτ. Έχουν δηλαδή εκατομμύρια φορές πιο πολλή ενέργεια από τα πρωτό­νια που έρχονται κυνηγημένα μέσα στους πελώριους γήι­νους επιταχυντές. Στο ταξίδι τους μέσα από τον ατμοσφαι­ρικό φλοιό της γης μετατρέπονται σε άλλα σωματίδια μέσα ρε απειροελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου. Τα πιο βα­ριά στοιχειώδη σωμάτια διασπώνται και μεταβάλλονται έτσι ρε πιο ελαφριά σωματίδια. Η διάρκεια ζωής των σωματιδίων είναι τόσο απίστευτα μικρή, που δεν συλλαμβάνεται με την ανθρώπινη έννοια του χρόνου. Και ακριβώς σ’ αυτό το ση­μείο η επιστήμη σήμερα επαληθεύει με ακρίβεια τις μαρτυ­ρίες του Λόρμπερ, που στην εποχή του θεωρήθηκαν μυθεύ­ματα. Ο Λόρμπερ δίνει μόνο λίγα παραδείγματα, αλλά και η επιστημονική φιλολογία σήμερα ασχολείται με ελάχιστα από ta περίπου 200 στοιχειώδη σωματίδια.

Στο βιβλίο «Δώρα του Ουρανού», τόμος Α’, σελ. 82, που γράφτηκε το 1840, ο Λόρμπερ περιγράφει ως εξής τη διαδι­κασία μετατροπής των στοιχειωδών σωματιδίων: «Πιστεύετε ότι τα ζώα προέρχονται απ’ το νερό. Όμως δεν είναι έτσι απλά. Η πρώτη τάξη του ζωικού βασιλείοτ είναι οι μικροσκοπικοί κάτοικοι του αιθέρα. Είναι περίπου αυτό που στη γλωσσα σας ονομάζετε “άτομο”. Αν θέλειε ν’ ανακαλύψετε αυτά τα ζωάκια με τα μάτια σας, θα πρέπει να μεγενθύνετε ένα ση­μείο 10¹⁸ φορές, πράγμα που δεν είναι δυνατόν στην επίγεια ζωή. Ένα κοινό μάτι δεν μπορεί ποτέ να δει τα πράγματα σ’ όλη την αλήθεια τους· μόνο τα μάτια του πνεύματος είγαι σε θέση να το κάνουν. Αυτά τα ζωάκια έχουν τό σχήμα σφαίρας με ε­ντελώς λεία επιφάνεια! Τροφή τους είναι η ουσία τουφωτός. Η διάρκεια της ζωής τους είναι ένα πεντάκις εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου. Μετά το θάνατό τους ενώνονται σε ομά­δες εκατομμυρίων τρισεκατομμυρίων και αρχίζουν να σχημα­τίζουν μια δεύτερη τάξη όντων τα οποία όμως δεν διαφέρουν και πολύ από την πρώτη τάξη όσον αφορά το μέγεθος. Αυτά τα ονομάζουμε “Μονάδες”. Αυτή η κατηγορία ζώων είναι πα­ρούσα ήδη στην πλανητόσφαιρα. Η ζωή τους κρατάει ένα τε­τράκις εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου. Κατά τον ίδιο τρόπο σχηματίζεται η μια τάξη μετά την άλλη, με την ίδια σχε­δόν μορφή αλλά με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Η διάρκεια ζωής αυτών των όντων αυξάνεται συνέχεια μέχρι το ένα δισεκατομμυριοστό ενός δευτερολέπτου».

Τον καιρό του Λόρμπερ, οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι υπάρχουν θεμελιακά στοιχεία της ύλης, πο­λύ μικρότερα απ’ το άτομο, για τα οποία θα έπρεπε να γίνει μια μεγέθυνση της τάξης των τρισεκατομμυρίων για να γί­νουν αντιληπτά. Στο μεταξύ όμως έχουν επαληθευτεί απόλυ­τα οι μαρτυρίες του Λόρμπερ, που τότε φαίνονταν προϊόν ενός φαντασιομανούς. Τα ασύλληπτα μικροσκοπικά τεμαχίδια, που πρέπει να μεγεθυνθούν τρισεκατομμύρια φορές για να γίνουν αντιληπτά με το μάτι, υπάρχουν πραγματικά.

Τα συμπεράσματα της επιστημονικής έρευνας του 20ού αιώνα έδειξαν ότι δεν υπάρχει ύλη σε αδράνεια, όπως πί­στευαν οι επιστήμονες τον 19ο αιώνα. Στο εσωτερικό του ατόμου, κρυφά απ’ τις αισθήσεις μας, διαδραματίζεται συνε­χώς ένα αστραπιαίο, εξοντωτικό αλλά και μυστηριώδες παι­χνίδι καταστροφής και γέννησης, στο τέλος του οποίου αναδεικνύονται σταθερά στοιχειώδη σωματίδια. Από μια χαοτική διαδικασία, σχεδόν ασύλληπτη για το νου μας, γεννιέται η υλη. Γι’ αυτή τη διαδικασία ακόμα σήμερα ελάχιστα είναι γνωστά με βεβαιότητα. Και όμως ο Λόρμπερ, πάνω από έναν αιώ­να πριν, μπόρεσε να την περιγράφει καταγράφοντας τα όσα θαυμαστά του υιιαγορεύθηκαν με τον εσωτερικό Λόγο. Με λίγα και συνοπτικά λόγια περιέγραψε αυτές τις μυστηριακές διαδικασίες στη δημιουργία, οι οποίες ήταν ακατανόη­τες για τους αναγνώστες του 19ου αιώνα. «Εκεί που εσείς με τα μάτια σας βλέπετε ελάχιστα ή καθόλου, συμβαίνουν σπουδαία πράγματα και είναι, όπως είπε και ένας σοφός (σ.σ. εννοείται ο Σαίξπηρ): “Συμβαίνουν πράγματα ανάμεσα σε γη και ήλιο, που το ανθρώπινο μυαλό ούτε να τα ονειρευ­τεί δεν ξέρει”» (Γη και Σελ., σελ. 85).

Ο φλοιός και ο πυρήνας του ατόμου συγκρατούνται χάρη στην ηλεκτρομαγνητική αλληλεπίδραση.

Πώς όμως λειτουργεί αυτή η αλληλεπίδραση είναι σχεδόν μυστήριο για τους πυρηνικούς φυσικούς.⁸¹ Δεν θα μπορούσε να είναι και αλλιώς, αφού σύμ­φωνα με τον Λόρμπερ η γενεσιουργός αιτία της λειτουργίας της ελκτικής δύναμης είναι μεταφυσική. Όπως αναφέρεται στη Νέα Αποκάλυψη: «Η δύναμη της θέλησής Μου είναι ο μεγάλος συνδετικός ιστός που ενώνει όλα τα κοσμικά σώμα­τα και τα κινεί το ένα προς και γύρω από το άλλο… γι’ αυτό είναι η θέλησή Μου και η θεμελιώδης ύλη όλων των πραγμά­των» (Γη και Σελ., σελ. 250).

Η αρχή της ύλης βρίσκεται σε τελευταία ανάλυση στο πνεύμα. Γι’ αυτό και οι επιστήμονες, παρ’ όλο που έχουν διεισδύσει βαθιά στον κόσμο του ατόμου και των στοιχειω­δών σωματιδίων, είναι αναγκασμένοι να παραδεχθούν ότι την πραγματική ουσία της ύλης δεν την γνωρίζουν ακόμα.⁸²

Μέχρι να ανακαλυφθούν τα άτομα και τα στοιχειώδη σωμα­τίδια τον 20ό αιώνα, οι επιστήμονες ήταν της πεποίθησης ότι η ύλη είναι αταλάντευτα συμπαγής, όπως φαίνεται με γυμνό μάτι. Τον 19ο αιώνα κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι σε κάθε πέτρα, ξύλο ή σίδερο επικρατεί μια πυρετώδης κινη­τικότητα, κρυφά από τις αισθήσεις μας.

…Εδώ η μοντέρνα επιστήμη πηγαίνει χέρι-χέρι με τη Νέα Α­ποκάλυψη. Σε πολλά σημεία του έργου επισημαίνεται ο λαν­θασμένος δρόμος της υλιστικής επιστήμης. Μεταξύ άλλων διαπιστώνεται: «Αυτό που παρατηρούν οι φυσιοδίφες δεν είναι άλλο από κάποιες χονδροειδείς διαδικασίες μέσα στους δοκιμαστικούς σωλήνες και στις αποστακτικές συ­σκευές. Διακρίνουν βέβαια μια μεγάλη συνέπεια, αλλά δεν την καταλαβαίνουν… Το πνεύμα δεν θέλουν να το βρουν». (Μυστικά της Ζωής, σελ. 80).

«Δεν θέλουν να αναγνωρίσουν το νομοθέτη, παρ’ όλο που σε κάθε βήμα σκοντάφτουν πάνω στα ίχνη του. Αν ήταν χωρίς προκαταλήψεις, θα παραδέχονταν την ύπαρξή του». (Δημ., σελ. 35). «Αποδίδουν τη διάνοια στην ύλη και λένε: ακολουθούν απλά τη μία ή την άλλη ώθηση, όπως αυτοί οι ίδιοι ακολουθούν την υλιστική φαντασίωσή τους, δηλαδή την αυταπά­τη και την πλάνη». (Μυστικά της Ζωής, σελ. 81). «Η ζωή όμως είναι πνεύμα και κανένα μικροσκόπιο δεν μπορεί να τη συλλάβει σ’ όλη τη σφαίρα της λειτουργίας της». (Δώρα του Ου­ρανού Α’ σελ. 94).

Ο φυσικός δρ Βίλχελμ Μάρτιν παρατηρεί στο κείμενό του «Γέφυρα ανάμεσα στη φύση και τον πνευματικό κόσμο», ότι και οι επιστήμονες διαπίστωσαν μεν ότι τα βασικά σωματίδια μετατρέπονται με τον τρόπο που περιγράφει ο Γιάκομπ Λόρμπερ, δεν κατάλαβαν όμως ακόμα ότι πρόκειται για το φαι­νόμενο της γέννησης των κατώτερων βαθμίδων ζωικής ύ­παρξης.⁸⁸ Η αλήθεια είναι πάντως ότι οι ίδιοι οι επιστήμονες δηλώνουν με παρρησία πως σε σχέση με τα ασταθή στοιχειώ­δη σωματίδια βρίσκονται ακόμα στην αρχή μιας εξέλιξης της οποίας δεν μπορούν να συλλάβουν ακόμα το πλάτος και το βάθος.⁸⁹

«Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ

ΓΙΑΚΟΜΠ ΛΟΡΜΠΕΡ»

Αρ. 2823 24-7-43

Η επιστημονική έρευνα και η σχέση με τον Θεό

…Δεν γίνεται να ερευνηθεί επιστημονικά ποια σχέση έχουν όλα τα πράγματα με τον Θεό, τον Δημιουργό ούτε ποιο πνευματικό νόημα έχουν όλα αυτά που είναι ορατά για τον άνθρωπο και τον περιβάλλουν.

Εντούτοις όποιος έχει μια εγκάρδια επαφή με τον Θεό, μπορεί να Του θέσει όλες αυτές τις ερωτήσεις και η μεγάλη αγάπη και το έλεός Του θα του τις απαντήσουν.

Θα αναδυθούν από μέσα του σκέψεις που θα τις αναγνωρίσει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι είναι απάντηση από τον Θεό. Θα έχει την αίσθηση ότι είναι αλήθεια, θα τον μεταδώσουν αισθήματα συγκίνησης και ευτυχίας, δεδομένου ότι η αλήθεια όντας κάτι το θείο, συνεπώς πρέπει να προκαλεί ευτυχία και ικανοποίηση.

Ως εκ τούτου εκείνος που έλαβε μια τέτοια γνώση από τον ίδιο τον Θεό δεν πρόκειται πλέον να σπαζοκεφαλιάζει και να ερευνάει. Θα την δεχτεί άνευ όρων θεωρώντας την αληθινή.

Αντίθετα ο εγκεφαλικός ερευνητής δεν παύει να ερευνά και να σπαζοκεφαλιάζει, γιατί δεν έχει πειστεί ολόψυχα και γιατί διατηρεί πάντα αμφιβολίες.

Έτσι συνεχώς νέες σκέψεις τον οδηγούν να απορρίψει τις παλαιότερες, εφόσον πρόκειται για συλλογισμούς που δεν προήλθαν από την καρδιά του αλλά από τη διάνοιά του…».