Αγάπη ή Σοφία;
Σε όλες τις καταστάσεις της ζωής, η αληθινή αγάπη για τον πλησίον εξαρτάται από τη γεμάτη λογική σοφία που θα ζυγίζει σωστά το σκοπό και τα μέσα. Άλλωστε, στον ίδιο τον Θεό είναι συνενωμένες με τον . πιο τέλειο τρόπο η άπειρη αγάπη, η σοφία, η τάξη και η σοβαρότητα ή συνέπεια.
Σύμφωνα μ’ αυτά, μία άλογη σπατάλη αγάπης ή υπερβολική καλοσύνη και ανοχή είναι το ίδιο αταίριαστη με το θείο θέλημα όπως και τα πολλά και συναισθηματικά λόγια που δεν συνοδεύονται από πράξη.
Στα «Παιδικά Χρόνια του Ιησού», αναφέρεται για τη σωστή μεταχείριση όσων κάνουν κακό: «Όποιος κάνει το κακό χωρίς να το ξέρει, πρέπει να διδαχθεί. Το ίδιο και όποιος το διαπράττει όταν βρεθεί σε ανάγκη. Όποιος όμως, ενώ γνωρίζει το καλό, παρ’ όλ’ αυτά κάνει από θράσος το κακό, είναι ένας δαίμονας και πρέπει να τιμωρηθεί».