«Κανένας δεν μπορεί να παρανομεί ατιμώρητα ενάντια στους αμετάβλητους νόμους της φύσης. Όταν οι άνθρωποι παραβαίνουν αυτούς του νόμους, οι αρρώστιες που προκαλούν δεν είναι ούτε «η μοίρα» τους ούτε «η τιμωρία από το Θεό» παρά αποτελούν φυσικές συνέπειες».

Γιάκομπ Λόρμπερ 1800 – 1864

Αυστριακός μυστικός και προφήτης

Η ψυχή ακροβατεί ανάμεσα στην ύλη και στο πνεύμα. Χάρη στην ελεύθερη βούληση – την οποία ο Θεός δεν περιο­ρίζει για να μην εκβιάσει και άρα καταδικάσει τον άνθρωπο να είναι μια απλή μηχανή – είναι στο χέρι του καθενός το αν θα κάνει την ψυχή του πνευματικότερη ή υλικότερη. Στη νέα αποκάλυψη ο Ιησούς λέει ότι εκείνη η ψυχή που έχει ενωθεί κατά τα τρία τέταρτα με τη σάρκα της, στον άλλο κόσμο βρί­σκεται σε οικτρή κατάσταση κι έχει μία πολύ μακριά και βα­σανιστική πορεία μπροστά της μέχρι να βρει το δρόμο της. Ενώ όταν ο άνθρωπος ζει στη Γη σε αρμονία με τη θεία τάξη η πορεία αυτή μπορεί να μικρύνει σημαντικά ή και να φτάσει πολύ γρήγορα στο τέρμα της. Η εναρμόνιση είναι απλά η τή­ρηση των δέκα εντολών, που ουσιαστικά συνοψίζονται στις δύο χριστικές εντολές περί αγάπης.

Όταν γνωρίζει κανείς ποια είναι η φύση και ο ρόλος του πνεύματος, της ψυχής και του σώματος μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα τι είναι η αρρώστια, πώς προκύπτει και πώς θε­ραπεύεται. Όπως είδαμε ήδη η αρρώστια είναι το αποτέλεσμα της σύγκρουσης με τη θεία τάξη. Η σύγκρουση ή ασυμβατό­τητα με τη θεία τάξη ξεκινάει από την ψυχή, ως εκ τούτου και η αρρώστια έχει την αφετηρία της στην ψυχή, απλώς εκδηλώ­νεται ως δυσλειτουργία στο σώμα. Συνακόλουθα, Γι’ αυτό ο τρόπος θεραπείας που εφαρμόζει ο Ιησούς όπως λέει ο ίδιος στο «ΜΕΙ» είναι ο εξής: όταν η ψυχή δεν έχει βυ­θιστεί υπερβολικά στη σάρκα της, Εκείνος την ελευθερώνει και στη συνέχεια αφυπνίζει το ζωτικό της σπινθήρα μέσω της πίστης στο πρόσωπο Του, αποκαθιστώντας έτσι τη σχέση με το Θεό. Στη συνέχεια προτρέπει συνήθως τον θεραπευμένο να μην υποτροπιάσει, δηλαδή να μην αμαρτάνει πλέον ενώ πολ­λές φορές προσθέτει: για να μην σε βρουν ακόμη χειρότερα κακά.

Η θεραπευτική μέθοδος του Ιησού Χριστού, των Αποστό­λων του -που έλαβαν μια ιδιαίτερη δύναμη επί τούτω από Εκείνον- όπως και η δυνατότητα θεραπείας μέσω συνανθρώ­πων ή μέσω της προσευχής, αποτελούν βασικούς άξονες στις αποκαλύψεις που δόθηκαν στον Λόρμπερ, στον Μαγερχόφερ και στην Ντούντε μέσω του εσωτερικού λόγου. Το κέντρο βά­ρους αυτών των αποκαλύψεων αφορά στο νόημα της νόσησης και στη συμβολή της στον εξαγνισμό της ψυχής. Έτσι αποδεικνύεται πάλι από μία άλλη, ανώτερη σκοπιά, ότι το τρίπτυχο νόσηση -θεραπεία- υγεία εδράζεται στην ψυχικοπνευματική σφαίρα του ανθρώπου. Και είναι η σφαίρα αυτή που κινεί, συ­ντονίζει και κατευθύνει τις λειτουργίες του σώματος.

«ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ – ΑΣΘΕΝΕΙΑ – ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΕΚΕΙΝΑ»

«ΠΡΟΦΗΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ»

Πολλοί άγιοι, μυστικοί, άγνωστοι και γνωστοί πνευματικοί άν­θρωποι, όπως ο γέροντας Πορφύριος, είχαν συλλάβει τη λειτουρ­γία αυτή της ασθένειας και του πόνου. Η λειτουργία τους αυτή α­ναλύεται εμπεριστατωμένα στις αποκαλύψεις της Ντούντε,

όπου προβάλλονται οι εξής θετικές πλευρές ή αιτίες της αναγκαιότητας τους:

• η μεταστροφή και η κάθαρση της ψυχής ενός ανθρώπου που δεν έχει προχωρήσει στον πνευματικό του δρόμο ή δεν πιστεύει

• η ψυχική κάθαρση ενός ανθρώπου που πιστεύει με σκοπό να ωριμάσει και να τελειωθεί, για να γίνει παιδί του Θεού

• η απόφαση της ψυχής πριν την ενσάρκωση της να επωμιστεί μία ιδιαίτερα δυσβάστακτη μοίρα προκειμένου να επιταχυνθεί η ωρίμανση της.

• η προσφορά της ψυχής πριν την ενσάρκωση της να υποβληθεί σε μία επώδυνη πορεία στη Γη προς χάρη των γονέων, των συγ­γενών ή των συνανθρώπων της

• το γεγονός ότι για διάφορους λόγους ο άνθρωπος δεν έχει την ικανότητα ή την προοπτική να επιβιώσει στη Γη και για αυτό απομακρύνεται πρόωρα από εδώ

• το γεγονός ότι όταν ήταν ακόμη άγγελος η ψυχή στην πνευμα­τική δημιουργία, επιβαρύνθηκε με μία ιδιαίτερα βαριά ενοχή και για αυτό πρέπει να πάσχει ιδιαίτερα σε αυτή τη ζωή

• επειδή ορισμένοι άνθρωποι λόγω ψυχοσύνθεσης ωριμάζουν κα­λύτερα υπό το βάρος των δεινών παρά χωρίς αυτά

• ορισμένοι άνθρωποι δέχονται συνειδητά να υποφέρουν στη θέ­ση ενός συνανθρώπου τους καθώς η απόρροια μιας τέτοιας αυ­τοθυσίας είναι μία ζωογόνος δύναμη που μπορεί να οδηγήσει στη σωτηρία του συνανθρώπου

• ο άνθρωπος επανακτά μεν την υγεία του, όμως ο Θεός διαβλέ­πει ότι η ασθένεια είναι απαραίτητη για την πνευματική του σωτηρία και έτσι τα συμπτώματα παρατείνονται προκειμένου να δοξαστεί ο Θεός (Κατά Ιωάννη 9, 3. Ιώβ)

Όποιος λοιπόν στοχαστεί πάνω στο νόημα του πόνου διαπιστώ­νει ότι πρόκειται για ένα πολύπλευρο θέμα που δεν επιδέχεται μιας μονοσήμαντης ερμηνείας. Το πολυδιάστατο του θέματος αναδει­κνύουν τα παρακάτω αποσπάσματα από την Ντούντε:

«Όποιος δεν αντιμετωπίζει προβλήματα είναι απερίγραπτα φτω­χός, τόσο ήδη πάνω στη Γη όσο και στον άλλο κόσμο αργότερα· και για αυτό ευθύνεται ο ίδιος διότι, αφού δεν έδωσε αγάπη στους συ­νανθρώπους του, δεν λαμβάνει ούτε από Μένα.

….Για το λόγο αυτό μη φθονείτε ποτέ τους ανθρώπους εκείνους που κατά τα φαινόμενα όλα τους πηγαίνουν καλά, γιατί η ζωή τους με αυτές τις συνθήκες δεν είναι παραγωγική. Δεν αποθησαυρίζουν τίποτα για την αιωνιότητα, δεν κάνουν τίποτα για την ψυχή τους, ε­νώ κάνουν τα πάντα για την καταστροφή και τον πνευματικό θά­νατο τους»

«Κάθε άνθρωπος στη Γη που πάσχει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πλεονεκτεί απέναντι σε εκείνους που ζουν εύκολα και αβασάνιστα».

«Η αγάπη και ο πόνος εξαγνίζουν την ανθρώπινη ψυχή. Είναι τα καθαρτήρια μέσα που κάνουν την ψυχή περατή από το φως, απο­βάλλουν καθετί ακάθαρτο και την μεταλλάσσουν έτσι που να μπο­ρεί να περάσει στο βασίλειο του φωτός, χωρίς να διαλυθεί αναγκα­στικά μπροστά στη φωτεινή ακτινοβολία που θα τη διαπεράσει».

«Γι’ αυτό μην αφήνετε να σας τρομάζει μία δύσκολη επίγεια ζωή. Πιστέψτε το ότι η ευλογία και το όφελος που θα έχετε θα αντισταθ­μίζει κάθε πόνο. Δείξτε λοιπόν υπομονή διότι η ανταμοιβή είναι υ­περμεγέθης, ο δε χρόνος που ο άνθρωπος υποφέρει στη Γη είναι σύ­ντομος σε σύγκριση με την εξαίσια μοίρα που περιμένει την ψυχή για όλη την αιωνιότητα. Γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να δέχεστε πρό­θυμα μία ζωή φορτωμένη με δεινά. Να γνωρίζετε ότι μία τέτοια ζωή στη Γη σάς την επιβάλλει η υπέρογκη αγάπη Μου για να σας προω­θήσει ώστε να επιτύχετε σε ελάχιστο χρόνο το στόχο που έχω θέσει για σας στον Εαυτό Μου εδώ και αιωνιότητες.

Χρειάζεται λοιπόν να δέχεστε ακόμη και τις πιο σκληρές συν­θήκες στη ζωή και πρέπει να αντέχετε ακόμη και στο μεγαλύτε­ρο πόνο και να ξέρετε πάντοτε ότι μόνο η μεγάλη αγάπη για Μέ­να και για το διπλανό μπορεί να μειώσει τα δεινά σας. Όμως επειδή δεν είσαστε ικανοί να νιώσετε τέτοια αγάπη που να μπορεί να καταστήσει τελείως περιττό τον πόνο, για αυτό θα πρέπει να είσαστε ευγνώμονες που μπορείτε να περνάτε επίσης από βάσα­να, γιατί αυτά προωθούν αποκλειστικά και μόνο την τελειοποίη­ση σας».

«ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ»

ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ, ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΩΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ στο κεφ. VI/155 ένας εξελληνισμένος Ιουδαίος ζητά να μάθει γιατί να υπάρχει η παιδική θνησιμότητα και γιατί πρέπει οι αρρώ­στιες να μαστίζουν την ανθρωπότητα.

Ο Κύριος του απαντά ως εξής: [2] «Τίποτα από αυτά δεν πρέπει να υπάρχει ούτε υπήρχε στην πανάρχαιη εποχή, ή έχεις διαβάσει μήπως εσύ στα παλαιά χρονικά ότι εκείνοι οι άνθρωποι που ήταν αφοσιωμένοι στον Θεό κα ζούσαν σύμφωνα με τις εντολές του έπασχαν από βαριές αρρώστιες; Όλοι τους γίνονταν υπερήλικες, ενώ ο θάνατός τους ήταν ανώδυνος σαν να τους έπαιρνε απαλά ο ύπνος. Ούτε πέθαινε τότε κανένα παιδί διότι οι γονείς του ήταν υγιέστατοι και το ίδιο τρεφόταν και ανατρεφό­ταν υγιεινά, φυσικά και απλά. [3] Όταν όμως αργότερα στους ανθρώπους επικράτησε η έπαρση και μαζί με αυτήν ένα πλήθος από τις πιο εξωφρενικές ανομίες κατά των εντολών του Θεού και κατά των νόμων της φύσης, τότε εμφανίστηκαν οι διαφόρων ειδών κακές παθήσεις από καθαρά ανθρώπινο φταίξιμο. Οι κατ’ αυτόν τον τρόπο εξασθενημένοι άνθρωποι εύλογα δεν ήταν ικα­νοί πια να κάνουν υγιή παιδιά. Εφόσον τα παιδιά ήταν ελαττω­ματικά ήδη από την κοιλιά της μητέρας τους, υποχρεωτικά με τον καιρό καταλαμβάνονταν από όλο και περισσότερες αρρώ­στιες και άρχισαν να πεθαίνουν σε διάφορα στάδια παρά το νε­αρό της ηλικίας τους. Δεν πρέπει λοιπόν να σκέφτεστε ότι αυτό συμβαίνει επει­δή το αποφάσισε ο Θεός για κάποιους κρυφούς και αδιερεύνητους λόγους. Απλώς το επέτρεψε ώστε οι άνθρωποι αφ’ ενός να αποτρέπονται μέσω των ασθενειών από τις πολλές αμαρτίες και αφ’ ετέρου λόγω των δυσβάσταχτω, επώδυνων παθήσεών τους να αποτραβιούνται από τον κόσμο, ώστε στρεφόμενοι στο εσωτερικό τους να συνειδητοποιούν τις αμαρτίες τους, να τις απεχθάνονται και έτσι με την υπομονή και την αφοσίωση στη θεϊκή βούληση να μπορούν να γίνουν μακάριοι.

Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση των παιδιών. Τι προ­οπτικές έχει σε αυτή τη Γη ένα σωματικά πολύ ελαττωματικό παιδί, ιδίως όταν και οι γονείς του έχουν γεννηθεί μέσα σε κάθε λογής αμαρτίες; Ποιος θα τα αναθρέψει και ποιος θα τα γιατρέ­ψει από τα δεινά τους; Δεν είναι καλύτερο να φύγουν από αυτό τον κόσμο και να ανατραφούν από αγγέλους στα ουράνια βασί­λεια των παιδιών που υπάρχουν ειδικά γι’ αυτό το λόγο;

Σας τονίζω ότι ο Θεός γνωρίζει τα πάντα και φροντίζει για τα πάντα. Αλλά αφού οι περισσότεροι σήμερα δεν έχουν πια ιδέα για τον Θεό πώς λοιπόν να ξέρουν τι κάνει και τι προνοεί Αυτός για να είναι δυνατή η σωτηρία τους; [7] Εάν δεν επέτρεπε ο Θεός τις αρρώστιες αντίστοιχα προς τις αμαρτίες των ανθρώπων, η μισή ανθρωπότητα και παραπάνω θα καταστρεφόταν τελείως. Η Γη θα γινόταν τέλεια κόλαση και θα έπρεπε να καταστραφεί, ενώ τα νεκρά συντρίμμια της θα κατέληγαν να περιπλανώνται στο άπει­ρο. Άλλωστε το ορατό σόμπαν έχει να επιδείξει παρόμοια παρα­δείγματα, όπως γνωρίζουν οι μαθητές Μου. Σας ρωτώ λοιπόν τώ­ρα τι καταλάβατε και πώς σας φάνηκαν αυτά που σας είπα;»

Λένε οι εξελληνισμένοι Ιουδαίοι; «Μάλιστα τώρα το κα­ταλάβαμε και αυτό το πρόβλημα και δεν μπορεί πια να μας κα­κοφαίνεται που πολλές φορές είχαμε αρρωστήσει βαριά και που κατά πάσα πιθανότητα στο τέλος θα μας στείλει κάποια πολύ κακή αρρώστια στον άλλο κόσμο, γιατί σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας έχουμε κάνει πολλές και πολύ αξιοκατάκριτες αμαρ­τίες. Όμως θα θέλαμε να μας πεις ποιες αμαρτίες προξενούν τις περισσότερες και τις χειρότερες ασθένειες στον κόσμο, αφού ασφαλώς θα υπάρχουν και εκεί διαφορές.»

Λέω Εγώ: «Από όλα τα κακά πράγματα το χειρότερο είναι η πορνεία, η ακολασία και η φιληδονία με οποιαδήποτε μορφή. Μα καταρχάς οι άνθρωποι παρασύρονται σε τέτοια πά­θη από την οκνηρία, την αλαζονεία και τον εγωισμό. Γιατί για τον αλαζόνα και τον εγωιστή δεν υπάρχει ιερό ούτε όσιο και προσπαθεί με όσα μέσα έχει στη διάθεσή του να ικανοποιήσει τα αισθησιακά πάθη του.

2. Εάν ένας τέτοιος άνθρωπος κάνει παιδιά, αυτά είναι αδύ­ναμα και φορτωμένα με αρρώστιες. Επομένως αυτή η αμαρτία είναι ένας βασικός παράγοντας για όλες τις χειρότερες αρρώ­στιες που υπάρχουν στον κόσμο αυτόν.

3. Αμέσως μετά ακολουθούν η πολυφαγία και η ασωτία, ο θυμός, τα νεύρα, όπως και οι κάθε λογής αναστατώσεις. Αυτά τα ελαττώματα προξενούν επίσης διαφόρων ειδών παθήσεις που βασανίζουν οικτρά τους ανθρώπους.

4. Δεν είπα σε εκείνον τον άρρωστο στην Ιερουσαλήμ που περίμενε επί 38 συναπτά έτη στη Βεθεσδά για να θεραπευτεί, όταν τον έκανα καλά: “Φύγε και μην αμαρτήσεις ξανά για να μην πάθεις τίποτα χειρότερο ακόμη!” Η πολύ βαριά πάθησή του ήταν συνέπεια των πολλών αμαρτιών που είχε κάνει παλαιότε- ρα. Σχεδόν με όλους όσους έχω θεραπεύσει ίσχυε το ίδιο. Εάν δεν έπεφταν άρρωστοι εξαιτίας των αμαρτιών τους, θα είχαν χα­θεί οι ψυχές τους. Το μόνο που τους συνέφερε ήταν μία δυσβά­στακτη και επώδυνη αρρώστια που τους έδειξε με ποιο τρόπο ο κόσμος ανταμείβει τους εραστές του. Χάρη στην αρρώστια τους πέρασε η αγάπη για τον κόσμο και εύχονταν να λυτρωθούν από αυτόν μία ώρα αρχύτερα. Με τον τρόπο αυτό η ψυχή τους έγινε πιο ελεύθερη και την κατάλληλη στιγμή θεραπεύτηκε και το σώ­μα τους.

5. Παράλληλα με αυτά τα κύρια αίτια για τις περισσότερες ασθένειες που παρουσιάζονται στους από γενετής εξασθενημέ­νους ανθρώπους, υπάρχουν ασφαλώς και άλλα που μπορούν να προκαλέσουν πολύ σοβαρές παθήσεις. Αλλά σας το υπογραμμί­ζω για άλλη μία φορά ότι μόνο σε έναν εκ γενετής εξασθενημένο άνθρωπο μπορούν να συμβούν. Θα σας δείξω εν συντομία τα αίτια αυτά:

8. Καταρχάς πρωταρχική αιτία είναι η κατανάλωση κακής, βρώμικης, κακομαγειρεμένης τροφής που επιπλέον δεν είναι αγνή και δεν είναι φρέσκια. Το ίδιο ισχύει επίσης για τα ποτά και τα άγουρα φρούτα. Επιπλέον πολλοί έχουν την κακή συνήθεια όταν έχουν ζεσταθεί πολύ να κατεβάζουν απότομα τη θερμο­κρασία του σώματος. Άλλοι πάλι που δεν έχουν συναίσθηση της έμφυτης αδυναμίας τους εκτίθενται σε ποικίλους κινδύνους εξαιτίας των οποίων είτε πεθαίνουν είτε παθαίνουν μία ανήκουστη βλάβη. [7] Ασφαλώς γι’ αυτά δεν φταίει ο Θεός, ιδίως μάλι­στα αφού έχει δώσει στον άνθρωπο τη νοημοσύνη, την ελεύθε­ρη βούληση και τους πιο καλούς νόμους για τη ζωή του. [8]Αλλά το μόνο δραστικό μέσο για να καταπολεμηθεί η οκνηρία του ανθρώπου είναι τα κάθε λογής δεινά που έπονται αναγκαστικά όταν αυτός δεν σέβεται τη θεϊκή βούληση. Τα δει­νά αφυπνίζουν την ψυχή που βρίσκεται σε βαθιά νάρκη μέσα στη σάρκα και της δείχνουν τις δυσάρεστες συνέπειες της οκνη­ρίας της. Με τον τρόπο αυτό η ψυχή γίνεται πιο προσεκτική, πιο συνετή, πιο δραστήρια και εναρμονίζεται πιο εύκολα με τη θεϊ­κή βούληση όταν την αναγνωρίσει. Επομένως οι διάφορες ασθέ­νειες που ταλαιπωρούν τους ανθρώπους έχουν ασφαλώς κάτι το πολύ θετικό. [9]Φυσικά το ότι η ψυχή εξαναγκάζεται να ανα­γνωρίσει το καλό αποτελεί ένα είδος βίας και καταδίκης. Ωστό­σο δεν της αφαιρείται παντελώς η ελεύθερη βούληση και επι­πλέον μπορεί να βελτιωθεί ουσιαστικά κατά και μετά την περίο­δο της ασθένειας, μολονότι την πλήρη τελείωσή της θα την επι­τύχει στην άλλη ζωή.

[10]Ασφαλώς υπάρχουν επίσης άνθρωποι που ήρθαν ήδη άρρωστοι στον κόσμο αυτόν εξαιτίας των αμαρτιών των γονέων ή και των προπάππων τους. Στην πλειοψηφία τους αυτές οι ψυ­χές κατάγονται από πάνω και το πέρασμά τους από τη Γη είναι πολύ σύντομης διάρκειας. Αλλά γι’ αυτές υπάρχει άριστη μέρι­μνα στη σφαίρα των πνευμάτων στον άλλο κόσμο. Επιπλέον, όποιος τις φροντίζει εδώ με αγάπη και με υπομονή, αυτόν θα τον υποδεχτούν και οι ίδιες με όμοια αγάπη και υπομονή στα ουρά­νια διαμερίσματά τους.

[11] Τώρα πλέον σας έδωσα ένα πλήρες φως γι’ αυτό το θέ­μα. Μα όταν αφυπνιστεί ολοκληρωτικά μέσα σας το πνεύμα, θα σας οδηγήσει σε όλη τη σοφία και σε αυτά τα πράγματα».

Κεφ. VI/162 [1] Σε αυτό το σημείο, ένας από τους εξελληνισμένους Ιουδαίους, έκανε την εξής παρατήρηση: «Αλλά γιατί πρέπει ο άνθρωπος, που είναι έτσι κι αλλιώς κακόμοιρος και θνητός, να περνά από κάθε λογής πόνους και βάσανα για να φτάσει στον Θεό; Από τη στιγμή που κάποιος αναγνωρίζει το θέλημα του Θεού, δεν μπορεί να Τον φτάσει απολαμβάνοντας παράλληλα μια υγιή και ανέφελη ζωή»; [2] Εγώ απάντησα: «Εξαρτάται από το τι θέλει ο ίδιος ο άνθρωπος. Οι περισσότερες σωματικές παθήσεις είναι επίσης επακόλουθο κάποιων αμαρτιών που έκανε συνεχώς από τα νιάτα μέχρι τα γεράματά του και μάλιστα στο τέλος από καθαρή συνήθεια. Μερικές αρρώστιες είναι κληρονομικές από γονείς και από προπάππους και προέρχονται από δικές τους αμαρτίες. Ασφαλώς δεν μπορεί να ρίξει κάποιος την ευθύνη στον Θεό, όταν οι άν­θρωποι προκαλούν από μόνοι τους τα βάσανά τους. Φυσικά θα μπορούσε κανείς να αντικρούσει: “Εφόσον ο άνθρωπος διδάχθηκε από τον Θεό εξαρχής τι πρέπει να κάνει για να ζήσει κατά τη σωστή τάξη, προφανώς τότε φταίει ο ίδιος εάν υποφέρει από το να ή το άλλο. Μα εάν χρειάστηκε να το μάθει από τη φύση και να βάλει μυαλό μόνο αφού πέρασε δυσάρεστες και συχνά μάλι­στα σκληρές εμπειρίες, τότε δεν φταίει ο ίδιος για τα βάσανά του. Αντίθετα, είναι το πιο αξιολύπητο πλάσμα στη Γη”. [3] Σε αυτό θα έδινα δίκιο ασφαλώς, εάν όντως είχαν έτσι τα πράγματα. Όμως δεν έχουν έτσι και αυτό αποδεικνύεται ήδη από τη δημιουργία των πρωτόπλαστων. Πάνω από εκατό χρόνια ο Θεός τους δίδασκε συνεχώς στον παράδεισο εφ’ όλης της ύλης. Επιπλέον, ο Θεός έστελνε αδιάκοπα στους πρώτους ανθρώπους ενο­ρατικούς και προφήτες, οι οποίοι δίδασκαν την ανθρωπότητα, που με τον καιρό γινόταν ολοένα πιο υλιστική, και εκείνοι της αποκάλυπταν τη θεϊκή βούληση. [4] Αφού λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν διδάχτηκε ποτέ το πώς να εναρμονίσει τη ζωή του με τη βούληση του Θε­ού. Όμως οι άνθρωποι δεν άργησαν να δώσουν υπερβολική ση­μασία στη γήινη κατοικία τους, έκτισαν πόλεις και το ένα μέγα­ρο μετά το άλλο. Έτσι έφτασαν να λατρεύουν τον κόσμο τους, με αποτέλεσμα να ξεχάσουν τον Θεό και τελικά να Τον αρνηθούν. Όποτε ερχόταν κάποιος αφυπνισμένος από τον Θεό να τους νουθετήσει, εκείνοι τον περιγελούσαν και κανένας δεν έδι­νε προσοχή στο μήνυμα των λόγων του.

5. Φυσικά τέτοιοι άνθρωποι έπρεπε να πάρουν το μάθημά τους μόνο από διαφόρων ειδών σκληρές εμπειρίες και βάσει αυ­τών να υιοθετήσουν μόνοι τους με κόπο κάποιους βασικούς κα­νόνες με τους οποίους να ζουν. Αλλά κατά ένα μεγάλο μέρος, αυτοί οι κανόνες ήταν αντίθετοι με την αληθινή θεϊκή τάξη, όπως βλέπουμε π.χ. σήμερα σε πάρα πολλούς ειδωλολάτρες λα­ούς. Επομένως, αναγκαστικά η κατάληξη ήταν να πληθύνουν οι κάθε είδους σωματικές και ψυχικές παθήσεις μεταξύ των αν­θρώπων.

6. Εάν θέλει, συνεπώς, ο Θεός να διατηρήσει την ψυχή ενός υλιστή ανθρώπου για την αιώνια ζωή, είναι υποχρεωμένος να τον βοηθήσει φορτώνοντάς τον με διαφόρων ειδών σωματικές παθήσεις. Έτσι η ψυχή που είναι προσκολλημένη στον κόσμο μέχρι υπερβολής, χάρη στους πόνους και στα βάσανα αποκόπτεται από αυτόν. Χωρίς αυτά θα την ρουφούσε και θα την κατα­βρόχθιζε ο θάνατος και η καταδίκη του κόσμου. Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος που οι άνθρωποι τώρα στη Γη περνούν τα χίλια μύρια βάσανα.

7. Αλλά και εμείς θα υποστούμε πολλά δεινά από τους αν­θρώπους που έχουν παραπλανηθεί από δική τους υπαιτιότητα. Όμως τα δικά μας τα δεινά δεν θα οφείλονται στο ότι αγνοούμε ή παραβαίνουμε τη θεϊκή τάξη της ζωής, μα με τα πάθη μας θα κάνουμε τους τυφλούς να βρουν το Φως τους. Γιατί θα μπορέ­σουν να δουν από το παράδειγμά μας, πόσο μικρή σημασία δί­νουμε στη ζωή αυτού του κόσμου και από την άλλη τι μεγάλη αξία πρέπει να έχει η ζωή της ψυχής, αφού για χάρη της απαρνούμαστε όλα τα εγκόσμια αγαθά. Αυτή, δε, θα είναι η λύτρωση του ανθρώπου από το θάνατο και το πέρασμά του στη ζωή».

8. Όμως στους εξελληνισμένους Ιουδαίους δεν πολυάρεσε ότι, όταν αργότερα θα κήρυτταν το λόγο Μου, θα έπρεπε επιπλέον να περάσουν βάσανα, ακόμη και να βάλουν σε κίνδυνο τη ζωή τους.[9] Τότε Εγώ τους είπα τη γνωστή φράση: «Στο εξής, όποιος αγαπά τη ζωή του θα την χάνει, ενώ όποιος δεν της δίνει καμία αξία και αδιαφορεί γι’ αυτήν θα την κερδίζει για την αιωνιότητα».

10. Οι εξελληνισμένοι Ιουδαίοι απόρησαν: «Τι θέλει να πει αυτό; Τι σημαίνει;»

11. Εγώ τους απάντησα: «Τι ωφελεί κάποιον να κερδίσει όλο τον κόσμο, αφιερώνοντας γι’ αυτό την γήινη ζωή του, όμως ταυτόχρονα να πάθει φθορά η ψυχή του; Τι μπορεί να κάνει τό­τε ένας τέτοιος άνθρωπος για να λυτρώσει την ψυχή του; Γι’ αυ­τό τον λόγο, χρέος του καθενός είναι να χρησιμοποιεί τούτη τη ζωή αποκλειστικά και μόνο για να κερδίσει μέσω αυτής την αιώ­νια ζωή της ψυχής του. Εάν όμως δεν είναι αυτός ο κύριος στό­χος της ύπαρξής του, τότε θα φταίει ο ίδιος άμα θα καταστρέψει τη ζωή της ψυχής του. Δικό του επίσης είναι το φταίξιμο ακόμη και εάν απλώς εξασθενεί την ψυχή του αλλά σε τέτοιο βαθμό που ύστερα στον άλλο κόσμο θα χρειαστεί να αγωνιστεί για πάρα πο­λύ καιρό για να μαζέψει τα συντρίμμια της, ώστε να μπορεί να περάσει σε μία κάπως φωτεινότερη και καλύτερη πνευματική ύπαρξη. Γιατί, όσο μία ψυχή εξακολουθεί να αγαπά πάνω από το σωστό μέτρο τη σωματική ζωή και τις χαρές της, είναι αδύνατο να αναγεννηθεί πλήρως πνευματικά. Και η ψυχή που δεν έχει αναγεννηθεί πλήρως στο πνεύμα της, δεν μπορεί να περάσει στο αληθινό βασίλειο του Θεού, καθότι εκεί δεν είναι δυνατό να υπάρξει ούτε καν ένα άτομο υλικότητας.

«ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ»