«Όταν προσεύχεστε, να μην είστε σαν τους υποκριτές, που τους αρέσει να στέκονται και να προσεύχονται στις συναγωγές και στα σταυροδρόμια, για να κάνουν καλή εντύπωση στους ανθρώπους· σας βεβαιώνω πως αυτή εί­ναι όλη κι όλη η ανταμοιβή τους. Εσύ, αντίθετα, όταν προ­σεύχεσαι, πήγαινε στο πιο απόμερο δωμάτιο του σπιτιού σου, κλείσε την πόρτα σου και προσευχήσου εκεί κρυφά στον Πατέρα σου· κι ο Πατέρας σου, που βλέπει τις κρυ­φές πράξεις, θα σε ανταμείψει φανερά.

Όταν προσεύχεστε, μη φλυαρείτε όπως οι ειδωλολάτρες, που νομίζουν ότι με την πολυλογία τους θα εισακουστούν. Να μη γίνετε όμοιοι μ ’ αυτούς· γιατί ο Πατέρας σας ξέ­ρει από τι έχετε ανάγκη, προτού ακόμη Του το ζητήσετε».

Κατά Ματθαίο 6, 5-8

«Να προσεύχεστε πνευματικά κι αληθινά με ζωντανά έργα αγάπης στο συνάνθρωπό σας και τότε κάθε λέξη που θα λέτε στο όνομά Μου θα είναι μία αληθινή προσευχή που την εισακούω πάντα».

Ιάκωβος Λόρμπερ «Το μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη»

Τεράστιο ρόλο για την προώθηση του ανθρώπου στον πνευ­ματικό δρόμο παίζει η προσευχή. Συνήθως όμως η προσευχή για τους περισσότερους σημαίνει τη λίγο ως πολύ μηχανική α­παγγελία κάποιων λόγων που έχουν αποστηθίσει και μάλιστα σε συγκεκριμένες μόνο ώρες της ημέρας ή περιστάσεις της ζωής τους. Αλλά η προσευχή αυτή είναι ουσιαστικά ένα παιδιάστικο ξεκίνημα που μπορεί να αποδειχθεί αρνητικό, αν καταλήξει σε μία επιφανειακή συνήθεια.

Το πρώτο βήμα για να επικοινωνήσουμε με τον Θεό είναι να γαληνέψουμε μέσα μας, στρεφόμενοι προς το εσωτερικό μας. «Όταν θέλεις να προσευχηθείς, αποτραβήξου στο δωμάτιό σου», συμβουλεύει ο Ιησούς στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου στην Επί του Όρους Ομιλία. Αυτή η συμβουλή εμπεριέχει ένα διπλό νό­ημα. Κατ’ αρχές τυπικά, εννοείται πως πρέπει κανείς να αποσυρθεί σε ένα μέρος που θα εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη δυνα­τή ησυχία απέναντι στους αντιπερισπασμούς του κόσμου. «Και κλείσε καλά την πόρτα», προσθέτει, για να προφυλαχθούμε από τον καταιγισμό των εξωτερικών εντυπώσεων και να βυ­θιστούμε ανεμπόδιστα στον πυρήνα της καρδιάς, όπου κατοι­κεί το θείο πνεύμα. Χάρη σ’ αυτόν το μεσολαβητή, τον εμφυ­τευμένο θεϊκό σπινθήρα, μπορούμε να αναρριχηθούμε ως την Πηγή της Ζωής, για να λάβουμε την αναζωογόνηση που είναι πάντα έτοιμη να μας δώσει.

Με τη βοήθεια του πνευματικού σπινθήρα θα εξετάσουμε ε­ξονυχιστικά τον εαυτό μας και κυρίως τη σχέση μας με τον Θεό, ώστε να είμαστε καθαρότεροι στην προσευχή μας.

Αυτή την εσωτερική ενατένιση και αυτοπαρατήρηση τη συνιστούσε ήδη ο Ιησούς στους μαθητές του, όπως διαβάζου­με στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη».

«Το πιο ωφέλιμο πράγμα για τον άνθρωπο είναι από καιρό σε καιρό να παρατηρεί και να ερευνάει τον εαυτό του. Όποιος θέ­λει να ελέγξει τον εαυτό του και τις δυνάμεις του, πρέπει να εξε­τάζεται συχνά μόνος του και να αυτοπαρατηρείται σε βάθος. Επειδή μερικοί δεν ξέρουν πώς να το κάνουν, ακούστε: κατ’ αρχάς ηρεμήστε και σκεφτείτε ήσυχα, αλλά εντατικά, όλα όσα κά­νατε ή αποφύγατε να κάνετε.

Αναλογιστείτε το θέλημα του Θεού που το γνωρίζετε καλά και κατά πόσον έχετε λειτουργήσει σύμφωνα με αυτό στις διάφορες περιστάσεις. Έτσι παρατηρείτε τον εαυτό σας, ενώ συνάμα δυ­σκολεύετε τη διείσδυση του Σατανά μέσα σας. Αυτός άλλο δεν πασχίζει από το να εμποδίζει τον άνθρωπο να γνωρίσει τον εαυ­τό του, χρησιμοποιώντας γι ’ αυτό κάθε λογής εξωτερικά και ανούσια τεχνάσματα. Γιατί, όταν ο άνθρωπος με την εξάσκηση αποκτήσει την ικανότητα να παρατηρεί το εσωτερικό του, Θα βρει εκεί μέσα εύκολα και γρήγορα ποιες παγίδες του έχει στήσει ο Σατανάς. Έτσι μπορεί να τις εξουδετερώσει εντελώς και στο μέλλον να προφυλαχθεί από την πανουργία του εχθρού.

Τώρα ξέρετε λοιπόν πώς γίνεται αυτή η εσωτερική αυτοπαρα­τήρηση. Από εδώ και μπρος κάνετε καθημερινά τέτοιες ασκή­σεις σιωπηρά και μην αφήνετε να σας ενοχλήσει κανένα εξωτε­ρικό γεγονός εκείνη την ώρα».

Όταν ο άνθρωπος αυτοπαρατηρείται κριτικά με ειλικρινή διάθεση να βελτιωθεί και να προχωρήσει στην τελειοποίησή του, δείχνει από την πλευρά του το πρώτο δείγμα καλής θέλη­σης και πρόθεσης να επικοινωνήσει με τον Θεό.

Έτσι ανοίγεται και μπορεί να αρχίσει το διάλογο με τον Ιησού Χριστό, όμοια με ένα ζεστό, προσωπικό διάλογο μεταξύ παι­διού και πατέρα, που στην ανώτερη μορφή του είναι το πιο ευ­δαιμονικό συναίσθημα που μπορεί να βιώσει κάποιος στη Γη.

Αυτή η επικοινωνία της καρδιάς, η εσωτερική επαφή, συν­διάλεξη και ανταλλαγή με τη Θεότητα, θα πρέπει να γίνεται όσο το δυνατό σε πιο απλή μορφή, με τον αυθορμητισμό και την αμεσότητα ενός παιδιού.

«Όποιος λοιπόν θέλει να εισακούσω την παράκλησή του», λέει ο Ιησούς στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο», «ας πάει προσκυνη­τής στην καρδιά του και ας Μου παρουσιάσει το αίτημά του σιω­πηρά, με φυσικά και απέριττα λόγια και Εγώ Θα τον εισακού­σω. Ένα σας λέω όμως, μην έρθει κανείς σ’ Εμένα με ευλαβοφανείς χειρονομίες και εκφράσεις! Γιατί δεν πρόκειται να εισακούσω την παράκληση όποιου παρουσιάζεται μπροστά Μου με ψεύτικη, υποκριτική ευσέβεια.

Όποιος δεν έρχεται σ’ Εμένα με φυσικότητα, έτσι όπως είναι, και δεν παρακαλεί με το σωστό πνεύμα, που είναι η απόλυτη αλήθεια, δεν πρόκειται να εισακουσθεί. Θα εισακουσθεί μόνον αυτός που Με αγαπάει αληθινά, εκτελεί το θέλημά Μου και προσφεύγει σ’ Εμένα χωρίς τον παραμικρό καταναγκασμό και επίδειξη!».

«Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΖΩΗ»

Στο κεφ. VI/123 του Μ.Ε.Ι. μετά από μία ερώτηση της ιέρειας της Αθηνάς σχετικά με την ορθή προσευχή και τη θεία λατρεία, ο Κύριος απαντά ως εξής: [6]Τέρμα όλες οι προσευχές, τέρμα όλες οι αργίες -αφού κάθε μία ημέρα είναι αληθινά μία ημέρα του Κυρίου-, τέρμα κάθε ιερατείο! Γιατί, ο κάθε άνθρωπος που αναγνωρίζει τον Θεό, Τον αγαπά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο και εκτελεί το θέλημά Του, είναι αληθινός σωστός ιερέας και ως εκ τούτου επίσης σωστός δάσκαλος, εφόσον διδάσκει τους συνανθρώπους του ακριβώς τη διδασκαλία αυτή που παρέ­λαβε από Μένα. [7] Επομένως, όποιος εκτελεί το θέλημά Μου, λέει τώρα ο Κύριος, προσεύχεται αληθινά και μάλιστα χωρίς ανάπαυλα. Κάθε ημέρα που ένας άνθρωπος κάνει μία καλή πρά­ξη σε έναν άλλον άνθρωπο στο όνομά Μου, είναι μία σωστή Ημέρα του Κυρίου και η μόνη που Με ευχαριστεί.

[8] Μα όταν κάποιος κάνει ένα καλό στο διπλανό του, να το κάνει μυστικά χωρίς να αυτοδιαφημίζεται και να κομπάζει γι’ αυτό μπροστά στους άλλους. Γιατί, όποιος το κάνει για να γίνε­ται λόγος, έχει λάβει ήδη την πνευματική του αμοιβή όσον αφο­ρά Εμένα, καθόσον έχει κερδίσει μία εγκόσμια φήμη για την ευ­γενική του πράξη. Όμως, η φήμη όχι μόνο δεν προσφέρει δύνα­μη στην ψυχή, μα απεναντίας την διαφθείρει καθώς την κάνει ματαιόδοξη και αυτάρεσκη.

[9]Το ίδιο ισχύει όταν κάποιος θέλει να παρακαλέσει για οποιαδήποτε χάρη. Όποιος θέλει να εισακουστεί η παράκλησή του, ας παρακαλέσει σιωπηλά μέσα στη γεμάτη αγάπη για Μέ­να καρδιά του. Τότε θα του δοθεί αυτό που ζήτησε εφόσον συνάδει προς την τελείωση της ψυχής του.

[10]Ομοίως, δύο, τρία ή και περισσότερα άτομα μπορούν να παρακαλέσουν μαζί σιωπηλά για τους ίδιους και για όλη την κοι­νότητα -αλλά όχι με τρόπο που να γίνει αμέσως γνωστό στην κοινότητα- και Εγώ οπωσδήποτε θα τους εισακούσω. Μα εάν πάνε δύο ή τρεις ή περισσότεροι και ανακοινώσουν στην κοινότη­τα ότι θα το κάνουν την τάδε ημέρα και την τάδε ώρα, είναι σί­γουρο ότι μία τέτοια προσευχή δεν θα εισακουστεί ποτέ. Κατά συ­νέπεια δεν θα ωφελήσει κανέναν, ούτε την κοινότητα ούτε εκεί­νους που προσευχήθηκαν. Γιατί όλα αυτά τα έκαναν επίσης -και τα κάνουν ακόμη και οι ειδωλολάτρες. Όταν παρουσιαζόταν κά­ποιος μεγάλος κίνδυνος, συνέρεαν ομαδικά για προσκύνημα από τον ένα ναό στον άλλο, περιέφεραν σε πομπή διαφόρων ειδών ξυ­λόγλυπτα, ιερά σκεύη και ένα σωρό άλλα αντικείμενα με κραυγές και θρηνωδίες και έκαναν μεγάλη φασαρία με πνευστά και με κύμβαλα. Επιπλέον, έκαναν μεγάλα ταξίδια για να προσκυνή­σουν διάφορες ιδιαίτερα θαυματουργές εικόνες των ειδώλων. Στον τόπο του προσκυνήματος έκαναν μία σειρά από ανόητα πράγματα για να δείξουν την μετάνοιά τους και πρόσφεραν μεγάλες, συχνά δε εξαιρετικά εντυπωσιακές, θυσίες στα είδωλα. Εννοείται πως, με όλα αυτά έβγαιναν πολύ κερδισμένοι οι ιερείς και ποτέ οι χαζοί προ­σκυνητές. Τέτοιου είδους συλλογικές προσευχές και παρακλή­σεις, δεν εισακούονται ποτέ από Μένα.

[11] Συνεπώς, όποιος θέλει να εισακούσω την παράκλησή του, ας έρθει να Με προσκυνήσει στην καρδιά του. Εκεί μέσα ας Μου πει μυστικά το αίτημά του με φυσικά και ανεπιτήδευτα λόγια και Εγώ θα τον ακούσω. Όποιος δεν έρχεται σε Μένα φυσικά, όπως είναι, και δεν Με παρακαλεί με το σωστό πνεύμα της απόλυτης αλήθειας, δεν θα εισακούεται. Μόνο όποιος Με αγαπά αληθινά, κάνει αυτό που θέλω και Με πλησιάζει χωρίς επισημότητες και, αβίαστα, έτσι όπως είναι, αυτός θα εισακούεται πάντα από Μένα».

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

«Όποιος αναζητεί αληθινά τον Θεό, πρέπει να Τον αναζητήσει μέσα στην καρδιά του, με άλλα λόγια στο πνεύμα της αγάπης, η οποία περιέχει όλη τη ζωή και όλη την αλήθεια.

Με αυτόν τον τρόπο θα βρει εύκολα και γρήγορα τον Θεό και τη βασιλεία Του. Από οποιονδήποτε άλλο δρόμο θα δυσκολευτεί ή δεν θα Τον βρει καν σε αυτόν τον κόσμο.

Η Γραφή λέει επίσης ότι ο άνθρωπος οφείλει να Τον λατρεύει. Αλλά πώς να Τον λατρεύει όταν στην καλύτερη περίπτωση Τον γνωρίζει μόνο από αυτά που έχει απλώς ακούσει γι’ Αυτόν και μετά βίας πιστεύει ότι υπάρχει καν ένας τέτοιος Θεός. Εκτός αυτού δεν έχει ούτε την παραμικρή ιδέα τι σημαίνει να λατρεύεις τον Θεό. όσο για τη διαδεδομένη προσευχή που γίνεται μόνο με το στόμα, ενώ η καρδιά περί άλλα τυρβάζει, προφανώς τον Θεό, που είναι η ίδια η αιώνια και η πιο γνήσια Αγάπη, δεν μπορεί να Τον ευχαριστεί.

Να λατρεύεις τον Θεό σημαίνει:

Να Τον αγαπάς σταθερά πάνω από όλα, και το διπλανό σου όπως τον εαυτό σου. Και το ν’ αγαπάς τον Θεό αληθινά σημαίνει: Να τηρείς πιστά τις εντολές Του, ακόμη και υπό τις πιο δυσχερείς συνθήκες. Όποτε η αγάπη και η σοφία Του το κρίνουν απαραίτητο ο Θεός επιτρέπει να βρουν τέτοια προβλήματα τον έναν ή τον άλλον, προκειμένου να δυναμώσει και να δοκιμαστεί στη ζωή η ψυχή που έλκεται υπερβολικά από την ύλη.

Γιατί μόνον Αυτός γνωρίζει τη φύση και τις ιδιαιτερότητες κάθε ψυχής και συν τοις άλλοις γνωρίζει άριστα πώς να την βοηθήσει να βρει τον αληθινό δρόμο στη ζωή της.

Επομένως, ο Θεός είναι το ύψιστο και πάναγνο Πνεύμα, αφού είναι η πιο αγνή Αγάπη. Συνεπώς, όποιος θέλει να Τον λατρεύει αληθινά, πρέπει να Τον λατρεύει πνευματικά κι αληθινά. Και μάλιστα, χωρίς διακοπή σε όλη τη ζωή του, όπως κάνουν αέναα οι άγγελοι στον Ουρανό»…

«ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ IX , 37

Πώς πρέπει να είναι η προσευχή για να εισακουστεί;

(Μπέρτα Ντούντε αρ. 8738-28.1.1964)

Είμαι πάντα κοντά σας, κάθε φορά που Με φωνάζετε. Ακούω κάθε κρυφή σας παράκληση, κάθε ήχο που βγαίνει από την καρδιά σας και έρχομαι κοντά σας, γιατί η φωνή του παιδιού διαπερνά και φθάνει πάντα στ’ αυτιά του Πατέρα. Και είμαι πάντα έτοιμος να σας βοηθήσω, αν χρειάζεσθε βοήθεια ή σας εφοδιάζω με πνευματική δύναμη, αν αυτό ζητάτε. Σκύβω επάνω σας και ακούω τις παρακλήσεις σας γιατί η αγαλλίασή Μου είναι να κάνω ευτυχισμένα τα πλάσματά Μου, να δώσω στα παιδιά Μου ό,τι χρειάζονται και ό,τι Μου ζητούν. Δεν θα αγνοήσω ποτέ καμιά παράκληση που θα Μου απευθύνετε πνευματικά και αληθινά. Κάθε εγκάρδια προσευχή που Μου απευθύνετε φέρνει πάντα ευλογία και πρόοδο στις ψυχές σας.

Μόνο που το κάλεσμά σας δεν πρέπει να γίνεται μόνο με τα χείλη. Τις πιο πολλές φορές όμως γίνεται το αντίθετο, γιατί οι άνθρωποι έχουν μάθει να προσεύχονται με έναν τρόπο που δεν μπορεί ποτέ να φτάσει στ’ αυτιά Μου. Προσεύχονται συχνά ομαδικά και παπαγαλίζουν λόγια που έχουν μάθει. Λόγια που δεν έρχονται ποτέ από τα βάθη της καρδιάς, που είναι και παραμένουν κενές λέξεις και γι’ αυτό καλύτερα να μην λέγονται ποτέ.

Μια αληθινή προσευχή πρέπει να πηγάζει από τα βάθη της καρδιάς και να προέρχεται από το στενό δεσμό μαζί Μου, έτσι που να είναι σαν να μιλάει το παιδί με τον πατέρα του. Και ακόμα και αν ψελλίζει και δεν μιλάει με όμορφα λόγια, Εγώ θα καταλάβω το ψέλλισμά του και θα το νιώσω σαν τη φωνή της αγάπης του παιδιού προς τον πατέρα και γι’ αυτό θα τ’ ακούσω και θα του απαντήσω. Η προσευχή σε Εμένα είναι μία γέφυρα που μπορείτε να βαδίσετε ανά πάσα στιγμή, είναι όμως ένας δρόμος που σπάνια χρησιμοποιείται. Η προσευχή έχει καταντήσει ένας σκέτος τύπος, ένα παπαγάλισμα από λόγια που κανείς δεν σκέφτεται το νόημά τους και τις πιο πολλές φορές εμποδίζει τις σκέψεις να αφοσιωθούν αποκλειστικά σε Εμένα. Μ’ αυτόν τον τρόπο όμως ο άνθρωπος στερείται από μόνος του μία μεγάλη ευλογία γιατί δεν αξιοποιεί τη δύναμη της προσευχής, γιατί δεν μπορεί να λάβει καμία ενίσχυση αν δεν βρει την πιο ενδόμυχη επαφή μαζί Μου, η οποία δεν χρειάζεται πολλά λόγια, μόνο μία καρδιά που είναι ολοκληρωτικά αφοσιωμένη σε Μένα.

Όταν προσεύχεσθε η πόρτα της καρδιάς σας πρέπει να είναι ορθάνοιχτη για να μπορέσω να περάσω μέσα και να σας γεμίσω φως και ευλογία. Γι’ αυτό οι σκέψεις σας πρέπει να είναι στραμμένες με όλη την αγάπη σας προς Εμένα. Η καρδιά πρέπει να είναι ελεύθερη από άλλες σκέψεις και να Μου μιλάτε σιγανά. Μπορείτε να Μου εμπιστεύεστε όλες τις έγνοιες και τις επιθυμίες σας ή όταν δεν έρχεσθε με έγνοιες σε Μένα, πρέπει να Μου διαβεβαιώνετε την αγάπη σας. Γι’ αυτό το σκοπό πραγματικά δεν χρειάζεσθε μαζικές εκδηλώσεις και προσκυνήματα, ούτε ομαδικές προσευχές ή άλλες ομαδικές πράξεις. Εξαίρεση αποτελεί όταν μία ιδιαίτερη περίπτωση ωθεί περισσότερους ανθρώπους να ζητήσουν τη βοήθειά Μου. Και σ’ αυτήν την περίπτωση όμως η προσευχή πρέπει να γίνεται σιωπηλά και προς τα μέσα γιατί τα λόγια που λέγονται δυνατά εμποδίζουν το ολοκληρωτικό δεσμό μαζί Μου και ο προσευχόμενος δεν μπορεί να βυθισθεί τόσο στην καρδιά του που να μπορεί να αισθανθεί ολοζώντανη την παρουσία Μου.

Πρέπει επανειλημμένα να σας κάνω την υπόδειξη ότι δεν θα καταφέρετε πολλά πράγματα μαζί Μου με τις συνήθεις προσευχές, γιατί Εγώ δίνω μόνο σημασία σ’ αυτά που νοιώθει η καρδιά και όχι σ’ αυτά που προφέρει το στόμα, όσο μεγάλος και να είναι ο αριθμός των ανθρώπων που προσεύχονται μαζί. Αυτό θα Μου δημιουργεί πάντα αποστροφή γιατί αποδεικνύει πόσο απερίσκεπτα παίρνετε τη δυνατότητα να μιλήσετε με τον προαιώνιο Πατέρα σας και επιπλέον προσδοκάτε και βοήθεια από τέτοιες προσευχές, βοήθεια όμως που δεν θα λάβετε ποτέ. Και έτσι αρχίζετε πάλι να αμφισβητείτε την Αγάπη και τη Δύναμη του Θεού επειδή δεν νοιώθετε τη βοήθεια Του.

Με μια σιωπηλή και σοβαρή προσευχή όμως, που πηγάζει από την καρδιά, μπορείτε να κατορθώσετε πάρα πολλά, γιατί Εγώ δεν θα την παρακούσω ποτέ, αντίθετα Μ’ ευχαριστεί και είμαι πάντα πρόθυμος να σας ικανοποιήσω και να σας αποδείξω την αγάπη και τη δύναμη ενός Πατέρα που θέλει να σας κάνει ευτυχισμένους. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να Μου αποδείξετε την αφοσίωσή σας από ένα σιγανό διάλογο της καρδιάς σας μαζί Μου, γιατί αυτόν δεν μπορείτε να τον απαγγείλετε χωρίς σκέψη, μόνο τυπικά. Τότε θ’ ακούγεται κάθε λέξη που Μου απευθύνετε, παιδική και γεμάτη εμπιστοσύνη. Θα αποκαταστήσετε αληθινά τη σχέση του παιδιού με τον Πατέρα και το παιδί θα κατορθώσει τα πάντα γιατί η Αγάπη Του Πατέρα δεν απαρνιέται τίποτα και θέλει να ευχαριστεί αδιάκοπα το παιδί Του.

Όσο όμως οι άνθρωποι πιστεύουν ότι μπορούν να επιτύχουν τη βοήθειά Μου με τις τυπικές προσευχές, θα επιτυγχάνουν λίγα αποτελέσματα και γι’ αυτό θα αμφιβάλλουν διαρκώς ότι υπάρχει ένας Θεός που λόγω της αγάπης Του μπορεί να βοηθήσει και έχει τη δύναμη να το κάνει. Αυτή η πίστη ωστόσο είναι η προϋπόθεση για να αδειάσω το κέρας της φιλευσπλαχνίας Μου πάνω απ’ όλους τους ανθρώπους. Μια τέτοια πίστη απαιτεί μία ζωντανή σχέση μαζί Μου, που μόνο η Αγάπη μπορεί να γεννήσει και γι’ αυτόν το λόγο, ο άνθρωπος που αγαπά θα επιτύχει τα πάντα από Μένα.

Αμήν

ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, Ο ΘΕΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ

Ποια είναι η μεταμορφωτική δύναμη της προσευχής;

«Η δύναμη που κρύβει η προσευχή αξιοποιείται πολύ λίγο, γιατί σεις οι άνθρωποι δεν έχετε αληθινή πίστη και ως εκ τού­του πολύ λίγο μπορείτε να διαπιστώσετε τη δύναμη αυτή. Θα μπορούσατε να ζητήσετε τα πάντα και να πετύχετε επίσης τα πά­ντα με την πίστη, φτάνει να Μου αναφέρατε την παράκλησή σας χωρίς να αμφιβάλετε στιγμή, αλλά περιμένοντας με πλήρη εμπι­στοσύνη να σας ικανοποιηθεί. Ουσιαστικά, η προσευχή είναι η γέφυρα που έχω χτίσει Εγώ ο Ίδιος για να επικοινωνούμε και που μπορείτε να βαδίσετε ανά πάσα στιγμή για να φτάσετε σε Μένα.

Μία σωστή προσευχή που γίνεται πνευματικά και αληθινά, βρίσκει πάντα ανταπόκριση, γι ’ αυτό δεν μένει χωρίς αποτέλε­σμα ποτέ. Η δύναμη της πίστης είναι που εξασφαλίζει με βεβαιό­τητα την εκπλήρωση των επιθυμιών σας, συνεπώς από εκεί εξαρτάται αποκλειστικά το αν θα εισακουστείτε και όχι από τη δική Μου βούληση. Επομένως εσείς οι ίδιοι είστε που καθορί­ζετε σε ποιο βαθμό εισακούγονται οι προσευχές σας. Γι’ αυτό σας επαναλαμβάνω ότι το μόνο που χρειάζεται είναι να απευ­θύνεστε σε Μένα σε όλες σας τις υποθέσεις και ότι αν αξιοποιούσατε καλύτερα τη δύναμη της προσευχής, θα μπορούσατε αληθινά να έχετε μία πολύ πιο εύκολη ζωή στη Γη.

Όταν όμως απλά “παπαγαλίζετε” απαγγέλοντας μηχανικά τις προσευχές σας, έτσι όπως σας διδάσκουν συνήθως, μπορεί να παρακαλείτε διαρκώς, αλλά θα είναι τελείως μάταια. Γιατί τότε η προσευχή δεν φτάνει ως τα αυτιά Μου, αφού δεν είναι αληθινή και της λείπει η δύναμη της πίστης.

Σαν συμπέρασμα, μπορείτε να επιτύχετε τα πάντα και το μό­νο που χρειάζεται είναι να κάνετε τη δοκιμή, όμως πρώτα πρέ­πει να αποκτήσετε μία τέτοια βαθιά πίστη που να είσαστε πεπει­σμένοι από μέσα σας ότι δεν πρόκειται ποτέ να παρακαλέσετε μάταια για το λόγο ότι μπορώ και επίσης Θέλω να σας βοηθή­σω. Και, πράγματι, θα ικανοποιήσω κάθε επίγεια επιθυμία σας υπό την προϋπόθεση ότι προσεύχεστε με το σωστό τρόπο… πι­στεύοντας ότι θα σας προσφέρω οτιδήποτε δεν είναι επιζήμιο για την ψυχή σας και με την ακλόνητη πεποίθηση ότι σας δίνω μόνο ό,τι είναι για το καλό σας, επειδή σας αγαπώ. Επομένως, εάν από αγάπη αρνούμαι να ικανοποιήσω μία παράκλησή σας, Θα πρέπει να είσαστε πρόθυμοι να παραιτηθείτε από την επιθυμία σας αυτή. Σε μία αληθινή προσευχή θα πρέπει να δηλώνε­τε, μεταξύ άλλων, την προθυμία σας αυτή και τότε όχι μόνο προ­σεύχεστε σωστά, αλλά και μπορείτε να είσαστε πάντοτε βέβαιοι ότι θα ανταποκριθώ στις παρακλήσεις σας, επειδή Εγώ ο Ίδιος σας έχω δώσει την υπόσχεση: ζητάτε και θα σας δοθεί, χτυπά­τε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί…».

«Σε κάθε ανάγκη, σε κάθε δυστυχία», λέει σε ένα άλλο ση­μείο της Νέας Αποκάλυψης, «μπορείτε να Με παρακαλείτε με πηγαία λόγια από την καρδιά σας και δεν θα παρακαλέσετε μά­ταια».

Βέβαια από την αιώνια, αληθινή σκοπιά, η τελείωση της ψυ­χής είναι σημαντικότερη από την ευημερία του σώματος, γι’ αυτό ο τέλειος Δάσκαλος προειδοποιεί:

«Όταν ζητάτε κάτι απ’ τον Πατέρα, μη ζητάτε τόσο τ’ αγαθά αυτής της γης, αυτά που επιδιώκουν και οι τυφλοί και ανόητοι ειδωλολάτρες, καθώς και οι θεολήσμονες Ιουδαίοι και Φαρι­σαίοι. Πιο πολύ να παρακαλείτε για τα άφθαρτα πλούτη που τρέ­φουν την ψυχή και το πνεύμα κι αυτά δεν θα τα στερηθεί κανένας. Όσον αφορά όμως τ’ αγαθά που είναι απαραίτητα για την επιβίωση σ ’ αυτήν τη γη, αυτά δίνονται μαζί επιπλέον δώρο στον καθένα που στρέφει τις αναζητήσεις και τις παρακλήσεις του προς το βασίλειο του Θεού και την αγαθή δικαιοσύνη του. Όποιος γίνει δυνατός στο πνεύμα και συνεπώς και στο βασίλειο του Θεού, γίνεται και κύριος των πραγμάτων του κόσμου και δεν πρόκειται ποτέ το σώμα του να υποφέρει από ασιτία. Πά­ντως δε, ακόμη και για τον άνθρωπο που έχει αφυπνίσει το πνεύ­μα του, είναι προτιμότερο να χορταίνει με τα αγαθά του ουρα­νού και παράλληλα να υποφέρει μια μικρή έλλειψη στα αγαθά αυτής της γης».

Κατά συνέπεια, τα σημαντικότερα πνευματικά αγαθά για τα οποία παρακαλεί καθημερινά πάνω από όλα ένας αληθινός πνευματικός αναζητητής, είναι η υπέρβαση του εγωισμού του και η έμπρακτη αγάπη. Για την πνευματική του πορεία ζητάει να έχει το Λόγο του Θεού εξωτερικά και εσωτερικά και να μπορεί να εναρμονίζεται με Αυτόν, συνδεόμενος ζωντανά με τον ουράνιο κόσμο, τόσο στην προσευχή όσο και στα προβλή­ματα της ζωής.

Ωστόσο, αυτό που πρέπει να έχει πάντα κανείς υπ’ όψη του είναι ότι πολύ συχνά το Ύψιστο Πνεύμα βοηθά με τελείως δια­φορετικό τρόπο και σε διαφορετικό χρόνο από ό,τι θέλει ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος με την εγωιστική οπτική του. «Διότι οι σκέ­ψεις Μου δεν είναι οι δικές σας σκέψεις και οι δρόμοι Μου δεν είναι οι δικοί σας δρόμοι. Αλλά όσο υψηλότερα είναι ο Ουρανός από τη Γη, άλλο τόσο υψηλότερα είναι οι δρόμοι και οι σκέψεις Μου από τις δικές σας σκέψεις».

Ως εκ τούτου, αυτός που προσεύχεται αληθινά, σ’ ό,τι επι­διώκει και σ’ ό,τι κάνει, θα ζητήσει να γίνει το θέλημα του Θεού.

Θα παρακαλέσει να έχει τη διαύγεια να το αναγνωρίσει και τη δύναμη για να το ακολουθήσει. Αρα είναι προφανές ότι η προσευχή εισακούγεται όταν ο προσευχόμενος πιστεύει και επί­σης προτάσσει την πατρική βούληση πριν από την προσωπική του:

«Μπορείτε να λάβετε τα πάντα από Μένα, φτάνει να Με πι­στεύετε δυνατά κι ακλόνητα… γιατί άμα έχετε συνειδητοποιή­σει πόσο μεγάλη είναι η αγάπη Μου για σας, ξέρετε τότε ότι δεν αφήνω καμία προσευχή χωρίς να την εισακούσω. Όμως, μία ισχυρή πίστη προϋποθέτει συνάμα και απόλυτη εμπιστοσύ­νη σε Εμένα. Πρέπει να έχετε δηλαδή τη βεβαιότητα ότι χάρη στη σοφία Μου γνωρίζω τι είναι προς όφελος σας, και επιπλέ­ον ότι δεν πρόκειται να αφήσω να πάθετε κανένα κακό, αφού δεν θα επιτρέψω να σας συμβεί κάτι που δεν Θα προωθεί την τελειοποίησή σας. Κατά συνέπεια, όποιος πιστεύει βαθιά, Μού είναι αφοσιωμένος άνευ όρων και επαφίεται στη δική Μου βούληση για το τι Θα κρίνω ως πιο καλό για τον ίδιο. Γι’ αυτό και δεν απαιτεί αυτά που θα ήθελε, παρά Μου παρουσιάζει τα­πεινά την παράκλησή του και, δίνοντας προτεραιότητα στο δι­κό Μου θέλημα, αφήνεται με εμπιστοσύνη στην αγάπη και στο έλεος Μου. Έναν τέτοιον άνθρωπο σίγουρα Εγώ Θα τον φρο­ντίσω από κάθε πλευρά, ούτε πρόκειται ποτέ να τον αφήσω να υποφέρει σωματικά ή πνευματικά, γιατί ουδέποτε κλείνω τα αυτιά Μου στην προσευχή ενός παιδιού Μου.

Στην περίπτωση όμως που αρνούμαι να ικανοποιήσω κάποια παράκλησή σας, δεν Θα πρέπει να αμφιβάλετε για την αγάπη Μου, γιατί είναι ακριβώς η αγάπη αυτή που Θέλει να σας προφυλάξει. από το κακό. Άλλωστε, σεις οι ίδιοι δεν είσαστε πάντα σε θέση να κρίνετε τι συνεπάγεται για σας η ικανοποίηση μιας συγκεκριμένης παράκλησης. Γι ’ αυτό αρκεστείτε να Μου παρου­σιάσετε αυτό που σας απασχολεί και τα υπόλοιπα αφήστε τα να είναι δική Μου υπόθεση. Έτσι και αλλιώς η αγάπη Μου σας φροντίζει με τρόπο που να διευκολυνθείτε να βρείτε το δρόμο προς Εμένα, ούτως ώστε να φτάσετε με σιγουριά στον προορι­σμό σας και έτσι να επιστρέψετε στο πατρικό σας σπίτι για να ζήσετε σαν παιδιά Μου αιώνια μακάριοι. Εκμεταλλευτείτε, λοι­πόν, κάθε στιγμή τη δύναμη της προσευχής, επικαλεστείτε Με σε κάθε περίσταση της ζωής σας και απευθυνθείτε σε Μένα όταν έχετε προβλήματα, αλλά και στρέψτε επίσης τις σκέψεις σας σε Μένα τις ώρες της γαλήνης και της ειρήνης. Μη Με ξεχνάτε για να μη σας ξεχάσω ούτε Εγώ, γι’ αυτό συνδεθείτε όσο γίνεται πιο συχνά μαζί Μου με μία εσωτερική, εγκάρδια προσευχή και καλέστε Με με τον τρόπο αυτό, ώστε να είμαι διαρκώς κοντά σας- γιατί τότε σας παρέχεται αμέτρητη δύναμη δεδομένου ότι Με α­ναζητάτε με δική σας πρωτοβουλία, αφού οι σκέψεις σας και η καρδιά σας στρέφονται σε Μένα.

Πρέπει να βρείτε από μόνοι σας το δρόμο που θα σας φέρει κοντά Μου και γι’ αυτό χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε τη γέ­φυρα που σας έχω στήσει για να φτάνετε από τη Γη ως Εμένα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσετε την προσευχή, γιατί με αυτήν η ψυχή σας ανυψώνεται στις σφαίρες του Φω­τός. Με την προσευχή βαδίζετε στη γέφυρα που οδηγεί σε Μένα, καθώς εκείνη την ώρα ο προσευχόμενος μιλάει σαν το παιδί στον Πατέρα του, δημιουργώντας έτσι αυτή την οικεία σχέση παιδιού προς πατέρα που θέλω Εγώ.

Και όταν κάποιος Μου μιλάει σαν να μιλάει με τον Πατέρα του, με παιδική καρδιά, ακούω πάντοτε την παράκλησή του, μια και ποτέ δεν απογοητεύω τα παιδιά Μου που έρχονται με όλη τους την εμπιστοσύνη σε Μένα. Τους χαρίζεται όλη η αγάπη Μου δίνοντάς τους πλουσιοπάροχα τα δώρα της και φροντίζοντάς τους τόσο πνευματικά όσο και υλικά. Επομένως, δεν χρειάζε­ται να δεινοπαθήσει ή να στερηθεί κανείς, εφόσον παρακαλεί αληθινά σαν παιδί, με άλλα λόγια Μού απευθύνει την προσευ­χή του πνευματικά και αληθινά. Πρέπει, λοιπόν, να εκμεταλλεύ­εστε τη χάρη της προσευχής, αφού με τη βαθιά, ζωντανή πίστη σε Μένα και στην αγάπη Μου μπορείτε να πετύχετε τα πάντα…

Όμως, δεν πρέπει να απαιτείτε ή να παραπονιέστε αν φαί­νεται ότι δεν εισακούω τις προσευχές σας γιατί σε αυτή την περίπτωση η πατρική Μου αγάπη διαβλέπει ότι θα σας απο­βεί μόνο σε κακό, εάν ικανοποιήσω τη συγκεκριμένη επιθυ­μία σας και για να σας προφυλάξει αρνείται την εκπλήρωσή της. Όποιος όμως υποτάσσει μόνιμα τη θέλησή του στη δική Μου, δεν πρόκειται ποτέ να απογοητευτεί, γιατί η σωστή προ­σευχή που Μου είναι η πιο αρεστή είναι όταν μαζί με κάθε πα­ράκληση προσθέτετε: “Πατέρα, ας γίνει το θέλημά Σου… ”.

Αμήν

Μπέρτα Ντούντε

Αρ. 4389 29-7-48

«Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΖΩΗ»

Ειδικότερα πάνω στο θέμα της προσευχής για τους εκλιπόντες αναφέρεται ένα κείμενο της Μπέρτα Ντούντε από τις 24-11-1941 με αρ. 2165:

«Είναι αδύνατο να περιγραφεί πραγματικά στους ανθρώπους το μαρτύριο που υφίσταται στον άλλο κόσμο μία αλύτρωτη ψυχή, ωστόσο αυτό που οφείλουν τουλάχιστον να γνωρίζουν είναι ότι η κατάστασή της είναι τελείως απελπιστική. Η δε γνώση αυτή θα πρέπει να τους παρακινεί να προσφέρουν σε αυτές τις ψυχές τη βοήθειά τους, γι ’ αυτό το λόγο τούς υπενθυμίζεται συνεχώς ότι δεν πρέπει να τις λησμονούν. Είναι χιλιαπλάσιες οι ευχαριστίες που αποδίδουν τότε σε εκείνους που με την προσευχή τους τις βοηθούν και τις ανακουφίζουν στη δυστυχία τους.

Οι ψυχές που αποδημώντας από τη Γη αφήνουν πίσω τους αγαπημένους ανθρώπους πλεονεκτούν απέναντι σε εκείνες που δεν είχαν καμία αγάπη στην επίγεια ζωή τους. Τις πρώτες τις συνοδεύουν στοργικές σκέψεις και καλές ευχές, οι δε προσευχές που
γίνονται για λογαριασμό τους με συμπάθεια τούς διοχετεύουν δύναμη και έτσι η κατάστασή τους μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά. Κάθε στοργική σκέψη την αισθάνονται σαν ευεργεσία, με αποτέλεσμα να αφυπνίζεται και η δική τους η αγάπη, την οποία
εκδηλώνουν με τη σειρά τους σε άλλες δοκιμαζόμενες ψυχές.

Αντίθετα, είναι ανείπωτη η δυστυχία και οι πόνοι που υφίστανται αναγκαστικά οι ψυχές εκείνες που έζησαν χωρίς αγάπη στη Γη. Περνούν γρήγορα στη λησμονιά ή όποτε τις θυμούνται, τις σκέφτονται αποκλειστικά με αρνητικά αισθήματα, πράγμα που
χειροτερεύει ακόμη πιο πολύ τη δραματική κατάσταση που αντιμετωπίζουν στον άλλο κόσμο. Κάθε καλή σκέψη που τους απευθύνουν οι άνθρωποι της Γης ελαφρύνει τα βάσανά τους, ενώ αντίθετα κάθε κακή σκέψη τα αυξάνει, καθώς δεν μπορούν να

αμυνθούν ούτε να απαιτήσουν την αγάπη τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι είτε η συμπάθεια είτε η αντιπάθεια έχουν αισθητό αντί­κτυπο επάνω τους και αντίστοιχα ή διευκολύνεται ή δυσκολεύει ο αγώνας της ψυχής να ανέβει ψηλότερα.

Οι ψυχές που πρέπει να στερηθούν τελείως την αγάπη των γή­ινων ανθρώπων βρίσκονται τελείως μόνες τους σε ένα ζοφερό­τατο περιβάλλον και η δυστυχία τους είναι απερίγραπτη. Γι’ αυ­τό είναι αυτές που χρειάζονται περισσότερο να τις μνημονεύουν οι άνθρωποι της Γης στην προσευχή τους, ούτως ώστε να αι­σθανθούν στην ύπαρξή τους τη δύναμη της αγάπης και έτσι να δρομολογηθεί μία μεταμόρφωση στο εσωτερικό τους. Γιατί έτσι και αγγίξει για λίγο μία στοργική σκέψη τέτοιες μοναχικές ψυ­χές, αμέσως αντιδρούν στρέφοντας την προσοχή τους προς την πηγή της συγκεκριμένης σκέψης και πλησιάζοντας το άτομο που τις σκέφτηκε με συμπόνια παρακολουθούν το χαρακτήρα του, τις πράξεις και τον τρόπο της σκέψης του. Ασφαλώς δεν πρό­κειται ποτέ να ενοχλήσουν τον άνθρωπο εκείνο που τους κάνει καλό παρ ’ όλο που οι ίδιες δεν έχουν παρά λίγα καλά αισθήμα­τα. Ωστόσο, η διαπίστωση ότι η μαρτυρική τους κατάσταση απα­λύνεται. όταν βρίσκονται στο περιβάλλον τέτοιων ανθρώπων και ότι με την προσευχή τους για τις ψυχές του σκότους νιώθουν αι­σθητή ανακούφιση τις βάζει σε σκέψεις για την αιτία αυτού του γεγονότος. Με τον τρόπο αυτό συνειδητοποιούν ότι η αγάπη εί­ναι το μόνο μέσο που μπορεί να βελτιώσει την κατάστασή τους. Όταν δε μια τέτοια ψυχή φτάσει σε αυτή τη συνειδητοποίηση, τότε μαλακώνει και γίνεται αλληλέγγυα με τις άλλες ψυχές και έτσι ξεφεύγει από την τραγική κατάστασή της.

Σαν συμπέρασμα, οι άνθρωποι στη Γη μπορούν να λυτρώσουν αμέτρητες ψυχές από τη δυστυχία τους, εάν προσπαθήσουν να μπουν στη θέση τους και να συναισθανθούν την αδυναμία τους. Γιατί έτσι κι έχουν έστω μία σπίθα αγάπης μέσα τους, θα πρέ­πει ο πόνος αυτών των ψυχών να τους αγγίζει και να ξυπνά τη θέλησή τους να τις βοηθήσουν. Χρειάζεται απλά να συμπεριλάβουν στις προσευχές τους αυτές τις δυστυχισμένες ψυχές, που δεν έχουν τη δύναμη να βοηθήσουν τον εαυτό τους, παρακαλώντας τον Θεό να τους δείχνει έλεος και ευσπλαχνία. Επίσης χρειάζεται να τους στέλνουν διαρκώς την αγάπη τους και να μην τις σκεφτούν ποτέ με αρνητικά αισθήματα, για να μη μεγαλώ­σουν ακόμη περισσότερο το μαρτύριό τους. Γιατί τότε η ψυχή διατρέχει τον κίνδυνο να σκληρύνει τελείως και να νεκρώσει κάθε καλό αίσθημα μέσα της. Επειδή, λοιπόν, ο προορισμός των ψυχών είναι να λυτρωθούν, σε αυτό μπορούν όλοι οι άνθρωποι στη Γη να συνεισφέρουν ανεκτίμητα πολλά.

Αμήν

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΖΩΗ

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ, Ο ΔΡΟΜΟΣ ΩΣ ΤΟ ΘΕΟ

ΠΩΣ ΣΥΝΔΕΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ;

Μια βαθύτερη κατάσταση στην πνευματική προσευχή είναι η συνειδητή στροφή των σκέψεων προς τον κόσμο του πνεύματος, σύμφωνα με το παρακάτω κείμενο της Μπέρτα Ντούντε από τις 24.9.1961:

«Κάθε φορά που μπορώ να σας μιλήσω, μεταφέρεστε στον κόσμο του πνεύματος. Τότε οι διδασκαλίες που παίρνετε είναι καθαρά πνευματικές, δεδομένου ότι προσλαμβάνετε μία πνευματική γνώση που υπερβαίνει σε ασύγκριτο βαθμό κάθε γήινη, γιατί ασφαλώς με τον ανθρώπινο νου δεν μπορεί να αποκτηθεί μία τέτοια γνώση που είναι ουσιαστικά μία δύναμη που ρέει από Μένα σε σας. Όμως αυτή τη ροή της δύναμης τη δέχεται μόνο ο αναζητητής που θέλει και ο ίδιος να αποκτήσει πνευματική γνώση, γιατί το πνεύμα μπορεί να μιλήσει πάλι μόνο στο πνεύμα, ενώ όταν κάποιος προσλαμβάνει μία πνευματική γνώση αποκλειστικά και μόνο με το νου του, είναι δυνατό να μην του κάνει καμία απολύτως εντύπωση.

Σε πρώτη φάση ο νους πρέπει να μείνει ανενεργός, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να επεξεργαστεί αυτή τη γνώση, αντίθετα μάλιστα έχει χρέος να το κάνει. Αλλά στην αρχή, προτού ενεργοποιηθεί ο εγκέφαλος, η προσοχή πρέπει να στραφεί αποκλειστικά στο τι αισθάνεται η καρδιά.

…Επομένως, πρέπει κάποιος πρώτα να μεταφερθεί με τη θέλη­σή του στο πνευματικό βασίλειο μέσω των σκέψεών του, για να μπορέσει να του μεταδοθεί από εκεί η γνώση και αυτό ισχύει όχι μόνο για τον άμεσο παραλήπτη του Λόγου Μου, αλλά επίσης και για εκείνους που τον διδάσκονται έμμεσα από τους απεσταλμέ­νους Μου… Σπάνια όμως υπάρχει αυτή η προθυμία στους αν­θρώπους και παρ ’ όλο που η εγκεφαλική σκέψη δεν τους δίνει πλήρη ικανοποίηση, δεν στρέφονται προς τον εσωτερικό δρό­μο. Γιατί η πίστη τους είναι πολύ αδύνατη, οπότε ούτε συνδέο­νται και μαζί Μου με τις σκέψεις τους… Προφανώς, μία απά­ντηση μπορώ να δώσω μονάχα όταν Με ρωτήσουν, δεδομένου ότι πρέπει να έχει προηγηθεί μία ερώτηση που να Μου αποδεικνύει καταρχάς τη θέληση του ενδιαφερόμενου να διαφωτιστεί πνευματικά. Πρέπει πρώτα ο άνθρωπος να αποσπαστεί συνειδητά από τον γήινο κόσμο· με άλλα λόγια, οφείλει να κάνει την υπέρβαση προς το υπερκόσμιο βασίλειο και με τις σκέψεις του να ασχοληθεί με ερωτήματα τέτοια που δεν μπορούν να του Απα­ντηθούν από καμία γήινη πλευρά…

Αυτή δε η σύντομη αποστασιοποίηση από τον κόσμο είναι βέ­βαιο ότι θα αποβεί σε όφελος του και ευλογία. Γιατί τότε Εγώ παρεμβαίνω συλλαμβάνοντας κάθε σκέψη που κατευθύνεται προς τον πνευματικό χώρο και ωθώ τον αναζητητή της αλήθειας να θέσει και άλλα ερωτήματα τα οποία του απαντώ μέσω των σκέψεών του, για όσο βέβαια διατηρεί ενεργή αυτή τη σύνδεση.

Δεν είναι απαραίτητο να επικαλεστεί κάποιος συνειδητά τον Θεό και Δημιουργό του, αλλά μπορεί απλά να αναρωτηθεί για το λόγο και το σκοπό της δικής του ύπαρξης στη Γη. Και μία τέ­τοια σκέψη εκτείνεται ήδη ως το πνευματικό βασίλειο από όπου παίρνει και απάντηση. Η μόνη προϋπόθεση είναι να Θέλει κά­ποιος πραγματικά να διαφωτιστεί, γιατί διαφορετικά οι ερωτή­σεις του δεν έχουν καμία αξία, δεδομένου ότι ο πρωταρχικός όρος για να λάβει την αλήθεια είναι να το επιθυμεί στα σοβα­ρά.

Χαίρομαι ιδιαίτερα μάλιστα με εκείνους που ανταποκρίνονται στο παραμικρό ερέθισμα, γιατί είναι συνεχώς σε αναζήτηση απα­ντήσεων και γι ’ αυτό παίρνουν συνεχώς το δρόμο προς τη δική Μου κατεύθυνση, προς το χώρο του πνεύματος· δεν θέλουν δη­λαδή να πάρουν από άλλους ανθρώπους τη γνώση που Θα τους δώσει τη σωστή απάντηση στα ερωτήματά τους παρά πηγαίνουν κατευθείαν στην Πηγή της Αλήθειας, αν και ακόμη αυτό γίνε­ται ασυνείδητα. Γιατί μπορεί ορισμένοι που δεν πιστεύουν ακό­μη, να εμφορούνται από την επιθυμία να ανακαλύψουν την α­λήθεια και τέτοιοι άνθρωποι σύντομα θα μπορέσουν να πιστέ­ψουν και να πάρουν συνειδητά πλέον το δρόμο προς τον Θεό και Δημιουργό τους.

Το μόνο δε που χρειάζεται είναι να στρέψει κανείς τα νώτα του στον κόσμο, δηλαδή μέσα σε όσο δυνατόν μεγαλύτερη ησυ­χία, να βυθιστεί σε πνευματικές σκέψεις, γιατί μονάχα έτσι μπο­ρεί κανείς να βρει πρόσβαση προς την περιοχή του πνεύματος… Γιατί το βασίλειό Μου δεν είναι αυτού του κόσμου… Αντίθετα, ο κόσμος είναι το βασίλειο του αντιπάλου Μου, που δεν πρό­κειται ποτέ να σας δώσει την αλήθεια, απεναντίας προσπαθεί να την υπονομεύσει αναμειγνύοντάς την με πλάνες. Την απαιτούμενη ησυχία όμως πρέπει να την αναζητήσετε με δική σας πρωτοβουλία, δηλαδή πρέπει να ενεργήσετε με την ελεύθερη βούλησή σας, δεδομένου ότι δεν μπορώ να σας κάνω να πιστέ­ψετε παρά τη Θέλησή σας. Την πίστη πρέπει να την αποκτήσετε από μόνοι σας, προκειμένου να μπορώ να την εκτιμήσω κι Ε­γώ αναλόγως. Και αυτό απαιτεί να ζει κανείς μία ζωή με αγά­πη. Η αγάπη τον συνδέει μαζί Μου, διότι “όποιος παραμένει στην αγάπη, παραμένει μέσα σε Μένα και Εγώ μέσα σε αυ­τόν…». Όποιος έχει αγάπη βρίσκει το δρόμο προς Εμένα, με τις σκέψεις του μεταφέρεται συχνά ως το βασίλειο που μ’ όλο που είναι ακόμη κλειστό γι’ αυτόν όμως ασυνείδητα τον ελκύει, γιατί η αγάπη επιδιώκει πάντα να ενωθεί με την Αιώνια Αγάπη.

Όποιος αγαπά θα μπορεί και να πιστέψει, εάν το θέλει…

Ωστόσο δεν ασκείται καμία βία στη θέλησή του, την απόφασή του να έρθει σε Μένα πρέπει να την πάρει ελεύθερα… Ο άνθρω­πος οφείλει να αναγνωρίσει το Δημιουργό, το μεγαλύτερο Πνεύ­μα του απείρου, σαν τη δύναμη που έπλασε και αυτόν τον ίδιο. Θα πρέπει δηλαδή να αισθάνεται συνδεδεμένος με αυτή τη δη­μιουργική Δύναμη και να επιδιώκει να την πλησιάσει… Και η καλή του θέληση θα τον οδηγήσει απαρέγκλιτα στο να πιστέψει, τη δε πίστη του αυτή δεν θα θελήσει ποτέ πια να τη χάσει. Τότε λοιπόν μπορώ και Εγώ να τον κάνω δικό Μου επενεργώντας πάνω του μέσω του πνεύματος και επιπλέον θα μπορώ επίσης να του μιλήσω ανάλογα με το πόσο δυνατή είναι η εσωτερική του επιθυμία… Από εκεί και πλέον το πνευματικό βασίλειο δεν τον αφήνει πια μόνο του, όλες οι φωτεινές οντότητες προσπα­θούν να τον βοηθήσουν στην πνευματική του άνοδο, ενώ Εγώ ο Ίδιος έχω αποκτήσει ακόμη ένα παιδί που Με αναγνώρισε αυ­τόβουλα ως Πατέρα και γι ’ αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το εγκα­ταλείψω…

Αμήν

***

Για τον άνθρωπο που θέλει να φτάσει στον Θεό, ο μοναδικός δρόμος σωτηρίας και τελείωσης είναι η ωριμότητα και η τελειο­ποίηση που κατακτιέται με μία ζωή αδιάκοπης προσευχής.

Μία ζωή προσευχής, όμως, η οποία εκφράζεται με την αλη­θινή έμπρακτη αγάπη, αφού ο Θεός είναι η ίδια η αιώνια, αψε­γάδιαστη και έμπρακτη αγάπη.

«Όποιος είναι κοντά Μου, μέσα στην καρδιά του, είμαι κι Εγώ διαρκώς δίπλα του. Κι είναι κι αυτός διαρκώς δίπλα μου. Εδώ μέσα κρύβεται η ουσία και η αληθινή μακαριότητα των ουρα­νών.

Το βασίλειό Μου βρίσκεται μέσα στη μικρή καρδιά του κάθε ανθρώπου. Όποιος θέλει λοιπόν να μπει στο βασίλειό Μου, πρέ­πει να μπει μέσα στην ίδια του την καρδιά και να φτιάξει εκεί ένα λιμανάκι της γαλήνης, που λέγεται ταπεινοσύνη, αγάπη και ευχαρίστηση. Έτσι και το φτιάξει σύμφωνα με την τάξη το λιμανάκι του, έχει φτιάξει την ευτυχία του για πάντα. Αν διαθέτε­τε μία καρδιά όλο αγάπη για Μένα και για τ ’ αδέλφια σας, κα­θώς και ένα πνεύμα δραστήριο και φιλόπονο, έχετε βάλει μο­ναχοί σας τις βάσεις για την αληθινή, παντοτινή ευδαιμονία.

Γι ’ αυτό μη φανταστείτε τον ουρανό Μου κάπου πολύ μακριά, γιατί είναι πολύ κοντά σας. Η όλη απόσταση είναι το πολύ τρεις παλάμες. Είναι η απόσταση απ ’ το κεφάλι ως το κέντρο της καρ­διάς! Άμα καλύψετε αυτή την κοντινή απόσταση, έχετε μπει ολότελα μέσα! Μη φανταστείτε λοιπόν πως θ ’ ανεβούμε πάνω απ’ τ ’ αστέρια. Αλλά να σκέφτεστε πως θα κατέβουμε μέχρι την καρ­διά μας. Εκεί θα βρούμε τον παράδεισό μας και την αληθινή αιώνια ζωή».

(Ο Ιησούς στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη»

του Λόρμπερ)

«Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΖΩΗ»