Μετάνοια σημαίνει καθαρμός. Ο Ιησούς πάντοτε εννοούσε και εννοεί τη μετάνοια ως το καθάρισμα της καρδιάς από όλες τις ακάθαρτες, ενάντιες προς τον Θεό σκέψεις, συναισθήματα και ορμές και την πρόθυμη αποδοχή και μετατροπή σε πράξη του πνεύματος αγάπης.
Έτσι όρισε ο Χριστός τη μετάνοια όσο βρισκόταν πάνω στη γη και έτσι τη διδάσκει επίσης στα γραπτά της νέας αποκάλυψης. Ποτέ, όμως δεν καθόρισε να είναι η μετάνοια ένα εκκλησιαστικό μυστήριο και η επακόλουθη άφεση αποκλειστικό δικαίωμα του ιερατικού λειτουργήματος!
«Το να είναι κανείς ελεύθερος από αμαρτίες σημαίνει να κατέχει τον ύψιστο βαθμό ταπεινοφροσύνης και αγάπης. Πρέπει ο νόμος του Θεού να έχει γίνει φύση του ανθρώπου και εκείνος να έχει απαρνηθεί μέχρις εσχάτων τη σάρκα και τους πόθους της, για να μπορέσει η δύναμη του Θεού να κατοικήσει εντελώς μέσα του. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί, τότε, να πει σε κάποιον άλλον: “Συγχωρημένες οι αμαρτίες σου!” και πράγματι να του συγχωρηθούν. Βέβαια, δεν έχει το δικαίωμα να απαλλάξει κάποιον από την οφειλή του, γιατί ο ίδιος είναι μεγάλος οφειλέτης. Εφόσον όμως με τον τρόπο αυτό εκτελεί έργο ευσπλαχνίας, δίνει μ’ αυτό ένα ποτήρι νερό σε κάποιον διψασμένο, πράγμα για το οποίο θ’ ανταμειφθεί Στην περίπτωση αυτή, όμως, δεν είναι ο άνθρωπος που συγχωρεί τις αμαρτίες, παρά η θεία δύναμη. Αυτή μόνη έχει τη δυνατότητα να συμφιλιώσει τις καρδιές εκείνων που αμάρτησαν ο ένας απέναντι στον άλλο και έγιναν εχθροί. Αυτοί μόνο μπορεί να φέρει αρμονία, δηλαδή να διαπεράσει και να φωτίσει τις καρδιές με το θείο πυρ, πνίγοντας έτσι κάθε οργή, εγωισμό και φθόνο. Όμως, είναι αυτονόητο ότι αυτό δεν μπορεί να το επιτελέσει η δύναμη κανενός ανθρώπου παρά μόνον η δύναμη του Θεού. Γι’ αυτό, ο άνθρωπος μόνο στον Θεό μπορεί να πει: “Κύριε, συγχώρησέ μου την αμαρτία μου!”
Ακόμη, δεν θέλω να πω ότι είμαι αντίθετος στο να πει κάποιος ιδιαιτέρως στον καλύτερό του φίλο τα σφάλματα και τις αδυναμίες του, ώστε να παρηγορηθεί και να λάβει μία έμμεση διαβεβαίωση ότι οι αμαρτίες του θα συγχωρηθούν – αν και εφόσον στραφεί σε Μένα, προτιθέμενος στα σοβαρά να μην επαναλάβει τέτοιες αμαρτίες και, αν είναι δυνατόν, να επανορθώσει αυτές που διέπραξε ενάντια στον αδελφό του, με ειλικρινή μετάνοια και αγάπη. Ένας τέτοιος εξομολογητής πάντα θα Μου είναι αγαπητός και πολύτιμος. Φυσικά, δεν είναι ανάγκη να είναι ιερωμένος.
Σε περίπτωση, όμως, που ένας τέτοιος «εξομολογητής» πιστεύει ότι έχει κατ’ αποκλειστικότητα την εξουσία και τη δύναμη να συγχωρεί αμαρτίες ή μάλιστα να επιφυλάσσεται να το κάνει, να κρίνει αυτόν που του τις εμπιστεύθηκε και να ζητά να τον αποκαλούν ως εξομολογητή αντιπρόσωπο του Θεού”, τότε είναι κακοποιός, δολοφόνος ψυχών και πνευμάτων, αφού βάζει τον εαυτό του αυθαίρετα μπροστά από τις πύλες του ουρανού».
Παρόμοια μιλάει ο Χριστός στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο» για την εξομολόγηση και την άφεση αμαρτιών. «Η εξομολόγηση αμαρτιών μπροστά στους ιερείς, όπως γίνεται τώρα, είναι κακή και απορριπτέα, γιατί δεν βελτιώνει τον άνθρωπο, παρά τον αφήνει να μένει μέχρι τέλους μέσα στις αμαρτίες του. Αλλά και πάλι δεν έχω αντίρρηση, αν ένας αδύναμος και άρρωστος στην ψυχή άνθρωπος ομολογεί καλοπροαίρετα τις αδυναμίες και τα σφάλματά του σε έναν άλλο, πιο ισχυρό και ψυχικά υγιή άνθρωπο. Γατί τότε ο υγιής και φωτισμένος άνθρωπος μπορεί να του προσφέρει, από αληθινή αγάπη προς τον πλησίον, τα σωστά μέσα τα οποία θα κάνουν την ψυχή του αδύναμου δυνατή και γερή. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ένας άνθρωπος μπορεί στ’ αλήθεια να γίνει σωτήρας κάποιου άλλου. Όμως, δεν το θέτω αυτό σαν νόμο, παρά σας δίνω απλά μία καλή συμβουλή. Ο, τι κάνω, αυτό να κάνετε κι εσείς, και να διδάσκετε στον καθένα την αλήθεια.
Άλλωστε, η ομολογία και μόνο δεν φθάνει για να καθαρθεί ένας άνθρωπος από τις αμαρτίες του, όπως δεν φθάνει για να ιαθεί ένας ασθενής το να περιγράφει με ακρίβεια στο γιατρό την πάθησή του. Αντίθετα, ο ασθενής πρέπει ν’ ακούσει τη συμβουλή του σοφού γιατρού, ύστερα να την ακολουθήσει πιστά και στη συνέχεια να αποφύγει όλα εκείνα που τον είχαν οδηγήσει στην ασθένεια. .
Είναι, λοιπόν, καλό σε μία κοινότητα όπου ο καθένας γνωρίζει τον άλλο, γνωρίζει τόσο τις δυνατές, όσο και τις αδύνατες πλευρές του, ο καθένας να μπορεί να υποστηρίζει τον άλλον αληθινά, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Αν όμως κάποιος θέλει να παραμείνει κλειστός, νομίζοντας ότι ίσως δυσαρεστήσει κάποιον με την ομολογία του, κανείς δεν πρέπει να τον προκαλέσει να ομολογήσει την αδυναμία του!
Αν, πάλι, κάποιος από σας είναι σοφός και το πνεύμα του του αποκαλύπτει τα ελαττώματα του αδύναμου και φοβισμένου αδελφού του, εκείνος πρέπει να τον συμβουλεύει διακριτικά και να τον βοηθά έμπρακτα να βγει από το πρόβλημά του, η δε ανταμοιβή γι’ αυτό δεν Θα του λείψει. Όμως, σεβαστείτε την ελεύθερη βούληση των άλλων και μην πιέζετε κανένα. Γατί γνωρίζετε ότι κάθε πνευματικός εξαναγκασμός είναι εντελώς ενάντιος στην αιώνια Τάξη Μου.
Συνεπώς, δεν πρέπει να αντιμετωπίζετε με απειλητικό, επικριτικό τρόπο τον αδύναμο αδελφό που σας εμπιστεύεται, αλλά να του αποκαλύπτετε πάντοτε με αγάπη και φιλικά την αλήθεια, προσφέροντάς του παράλληλα τα μέσα με τα οποία μπορεί να θεραπευτεί εύκολα και σίγουρα. Έτσι, εκείνος δεν θ’ αποθαρρυνθεί, παρά θα γίνει ένας γεμάτος ευγνωμοσύνη οπαδός της ελεύθερης αλήθειας. Όμως, αν τον αντιμετωπίσετε με διάφορα κηρύγματα περί τιμωρίας, όχι μόνο δεν θα πετύχετε τίποτα ή σχεδόν τίποτα, αλλά θα τον φέρετε σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτήν που ήταν προηγουμένως».
«Έχω πει ήδη, ειδικά στους παλιούς μαθητές Μου, ότι μπορείτε να συγχωρήσετε εκείνους που αμάρτησαν σε βάρος σας. Εκείνοι δε που θα συγχωρηθούν εδώ στη γη από σας, θα συγχωρηθούν και στον ουρανό.
Αν όμως έχετε σοβαρό λόγο να μη συγχωρήσετε σε κάποιον τα αμαρτήματα που διέπραξε σε βάρος σας, επειδή φαίνεται καθαρά ότι είναι αδιόρθωτος, τότε αυτά ούτε στον ουρανό θα του συγχωρηθούν. Όμως, είχαμε συμφωνήσει ήδη από τότε ότι το δικαίωμα να μη συγχωρήσετε τις αμαρτίες που διεπράχθηκαν εναντίον σας το έχετε, μόνον αφού τις έχετε συγχωρήσει προηγουμένως επτά επί εβδομήντα επτά φορές.
Αλλά εφόσον σ’ εσάς, που είσαστε οι πλησιέστεροι μαθητές Μου, έχω παραχωρήσει το δικαίωμα να συγχωρείτε -ή και όχι- τα αμαρτήματα που διαπράχθηκαν εναντίον σας, είναι προφανές ότι κανένας ιερέας δεν θα μπορούσε να έχει ποτέ το δικαίωμα από τον Θεό να δίνει ή να στερεί την άφεση για ξένες αμαρτίες. Όποιος για παράδειγμα διέπραξε αμάρτημα ενάντια στον Καϊάφα, μπορεί να συγχωρηθεί από εκείνον ή όχι, ανάλογα με το πώς έχουν τα πράγματα. Όποιος όμως διέπραξε αμάρτημα σε βάρος του Ηρώδη, δεν έχει καμία σχέση με τον Καϊάφα, ούτε ο Καϊάφας μ’ αυτόν, παρά έχει να κάνει μονάχα με τον Ηρώδη.
Ο μόνος τρόπος για να επιτύχει ο άνθρωπος την αληθινή και πλήρη άφεση αμαρτιών είναι: πρώτον, να τις αναγνωρίσει ως αδικία προς το συνάνθρωπό του, να μετανοήσει και, αν είναι δυνατόν, να επανορθώσει, δεύτερον, να ζητήσει συγχώρεση από τον Θεό έχοντας τη σοβαρή πρόθεση να μην τις διαπράξει ξανά, και να μείνει πιστός σ’ αυτή του την καλή πρόθεση. Αν το αποφασίσετε αυτό ειλικρινά μέσα από την καρδιά σας, ύστερα δε ενεργείτε σύμφωνα μ’ αυτή την απόφαση, τότε σας λέω από τώρα: οι αμαρτίες σας είναι συγχωρημένες από Μένα!»
«Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»
(Αρ. 6709- 8.12.1956)
«Αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς, αν τινών κρατήτε, κεκράτηνται.»
Όταν διαβάζετε σαν γράμματα μόνο τα λόγια της Γραφής, πολλά δεν θα τα καταλάβετε ή θα τα ερμηνεύσετε λάθος. Γιατί το γράμμα σκοτώνει – μόνο το Πνεύμα δίνει ζωή. Γι’ αυτό μόνο ένα φωτισμένο πνεύμα μπορεί να συλλάβει και να ερμηνεύσετε το νόημα των Λόγων που είπα όταν περπάτησα στη γη. Οι μαθητές Μου ΜΕ καταλάβαιναν, διότι το Πνεύμα Μου τους αποκάλυπτε την κάθε λέξη που έβγαινε από το στόμα Μου. Ήμουν υποχρεωμένος να τους προσφέρω αυτήν τη βοήθεια, διότι το Πνεύμα Μου δεν μπορούσε να ενεργήσει το ίδιο πριν το θάνατο Μου στο σταυρό, όπως μετά, όταν είχε ολοκληρωθεί το έργο της σωτηρίας.
Τώρα όμως ο κάθε άνθρωπος μπορεί να δεχθεί μέσα του την ενέργεια του Πνεύματος Μου, όταν αξιοποιεί συνειδητά το έλεος του σωτήριου έργου Μου, όταν η αγάπη του τον κάνει να γίνει «ένα δοχείο του Πνεύματος Μου», το οποίο Πνεύμα τον διδάσκει και τον καθοδηγεί στην Αλήθεια, όπως το είχα υποσχεθεί. Ένας τέτοιος καταλαβαίνει και το νόημα των Λόγων Μου: «Αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς, αν τινών κρατήτε, κεκράτηνται», δηλαδή «αν συγχωρέσετε σε ορισμένους τις αμαρτίες τους θα τους είναι συγχωρεμένες, ενώ αν δεν τους συγχωρέσετε, οι αμαρτίες τους θα παραμείνουν.» Αυτά τα λόγια τα είπα στους μαθητές Μου διότι, εγνώριζα, ότι μετά την επιφοίτηση του Πνεύματος Μου, θα καταλάβαιναν πεντακάθαρα τον χαρακτήρα εκείνων των ανθρώπων που θα πρόσφευγαν σε αυτούς με κάθε λογής αρρώστιες, διότι ήταν γεμάτοι αμαρτίες. Εγνώριζα ότι θα αναζητούσαν θεραπεία κοντά στους αποστόλους Μου και εγνώριζα επίσης, ποιος απ’ αυτούς ένοιωθε το βάρος των αμαρτιών του και ποιος ήθελε απλά ν’ απαλλαγεί από την αρρώστια του….
Όλα αυτά ήταν γνωστά και στους μαθητές Μου, γιατί το Πνεύμα τους ήταν φωτισμένο και είχαν αφοσιωθεί στο θέλημά Μου, ήθελαν να ζουν και να πράττουν σύμφωνα με το θέλημά Μου. Το Πνεύμα Μου λοιπόν τους καθοδηγούσε όταν ανέλαβαν τα καθήκοντά τους μετά τον θάνατο Μου και διέδωσαν σ’ όλον τον κόσμο τη διδασκαλία Μου. Τότε καταλάβαιναν και αυτοί ποιος ήταν άξιος να του αφεθούν οι αμαρτίες του και να θεραπευθεί και ποιος ήταν ακόμα τόσο βυθισμένος στην αμαρτία, που δεν ήθελε να γλυτώσει από αυτήν, παρά να απαλλαγεί από την αρρώστια του. Με αυτά τα λόγια λοιπόν, διαβεβαίωσα τους μαθητές Μου ότι θα διέκριναν την κατάσταση του κάθε ανθρώπου και θα έκαναν το σωστό, όπως θα τους υπαγόρευε το Πνεύμα Μου.
Ένας αληθινός μαθητής, δηλαδή ένας άνθρωπος ο οποίος έχει γίνει δέκτης του Πνεύματος Μου εξασκώντας μία ζωή αγάπης, ένας άνθρωπος που μέσα του μπορώ να ενεργήσω με το Πνεύμα Μου, είναι φωτισμένος και μπορεί να ερμηνεύσει ορθά το νόημα των Λόγων Μου αυτών. Τα λόγια Μου κράτησαν την ισχύ τους, ότι δηλαδή γιατρειά από τις παθήσεις τους βρίσκουν οι άνθρωποι οι οποίοι Μου ομολογούν μετανοημένοι τις αμαρτίες τους και με αυτήν την πίστη τις εμπιστεύονται σε ΜΕΝΑ τον Ίδιο ή σε έναν υπηρέτη Μου, ο οποίος εμπνέεται από το Πνεύμα Μου. Από την άλλη πλευρά πάλι και ο ίδιος ο υπηρέτης Μου καταλαβαίνει από την εσωτερική καθοδήγηση του, που λείπει η ειλικρινής μετάνοια σε βάθος και συνεπώς δεν μπορεί να επιτευχθεί θεραπεία.
Αυτά τα λόγια είπα στους μαθητές Μου διότι εγνώριζα την καρδιά τους. Ήταν έτοιμοι να δεχθούν το Πνεύμα Μου και κατά συνέπεια ικανοί να βγουν στον κόσμο σαν απόστολοι Μου και να κηρύξουν σε όλους τους λαούς το Ευαγγέλιο Μου. Τα ίδια λόγια ίσχυαν γι’ αυτόν το λόγο και για τους «διαδόχους» τους.
ΕΓΩ όμως σαν «διαδόχους» καταλαβαίνω εκείνους που ζώντας μία ζωή αγάπης, είχαν την ίδια πνευματική ωριμότητα που επέτρεπε να ενεργήσει το Πνεύμα Μου μέσα τους. Όμως ποτέ και με κανένα τρόπο δεν εννοώ εκείνους οι οποίοι έθεσαν απλά τον εαυτόν τους σ’ αυτήν τη θέση, αλλά δεν βίωσαν ποτέ την επιφοίτηση του Πνεύματος. Τούτοι δεν μπορούν να θεωρούν ότι τα λόγια Μου απευθύνονται και σε αυτούς και γι’ αυτό δεν μπορούν «ούτε να συγχωρούν ούτε να κρατούν τις αμαρτίες».
Αναλογιστείτε τι παράλογη διαστρέβλωση των Λόγων Μου έγινε μ’ αυτή τη διδασκαλία, όπως παρουσιάζεται τώρα στους ανθρώπους, ώστε άνθρωποι χωρίς ουδεμία πνευματική ωριμότητα, η οποία αν υπήρχε θα φαινόταν από την εμφανή ενέργεια του Πνεύματος, αισθάνονται ότι έχουν την αποστολή να συγχωρούν ή όχι τις αμαρτίες των συνανθρώπων τους. Σπάνια μόνο μπορεί όμως να εκδηλωθεί το Πνεύμα Μου, γιατί απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η βαθιά αγάπη που κάνει την πίστη ζωντανή.
Κι όμως χιλιάδες χιλιάδων «συγχωρούν αμαρτίες» και πιστεύουν ότι έχουν λάβει από ΕΜΕΝΑ αυτό το προνόμιο. Και όπου φανερώνεται το Πνεύμα Μου, προσπαθούν να το εμποδίσουν. Όπου δε η άσπιλη Αλήθεια προσπαθεί να φέρει φώτιση, το αποδίδουν στη δράση του Σατανά. Πράγμα που αποδεικνύει πάλι ποια πνευματική τυφλότητα επικρατεί εκεί όπου η ανθρωπότητα ψάχνει να βρει τη σωτηρία της.
Όμως το σκοτάδι είναι εκεί τόσο βαθύ, που δεν το διαπερνά κανένα φως πλέον και το μόνο που μπορεί να κηρυχθεί στους ανθρώπους είναι η αγάπη, διότι μόνο μία ζωή αγάπης ανάβει ένα φως. Και μόνο ένας από αγάπη φλεγόμενος άνθρωπος αναγνωρίζει την Αλήθεια και στρέφεται μακριά από τέτοιες λανθασμένες δοξασίες. Χωρίς αγάπη είναι κάθε Λόγος μάταιος αφού δεν γίνεται κατανοητός και μόνο παραμορφώνεται ως προς το νόημά του. Μόνο η αγάπη κάνει το Λόγο Μου κατανοητό.
Αν λοιπόν χάρη στην αγάπη σας πρώτα, γίνετε σωστοί μαθητές Μου, τότε μπορείτε να θεωρείτε τους εαυτούς σας διαδόχους εκείνων των αποστόλων. Τότε θα είναι φωτισμένο το πνεύμα σας και θα μπορείτε να διαβεβαιώνετε τους αληθινά μετανοημένους ότι οι αμαρτίες τους θα συγχωρεθούν, γιατί τότε θα ξέρετε ότι ΕΓΩ ο Ίδιος δέχομαι και συγχωρώ τον κάθε αμαρτωλό που μετανοημένος και με συναίσθηση του λάθους του προσφεύγει κάτω απ’ το Σταυρό. Θα γιατρέψω επίσης και τις σωματικές παθήσεις από τις οποίες υποφέρουν, θα μεταδώσω στους υπηρέτες Μου που έχουν αφυπνίσει το πνεύμα τους, μεγάλη δύναμη και έτσι θα εκπληρωθεί ο Λόγος Μου: «Αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς, αν τινών κρατήτε, κεκράτηνται».
Αμήν
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
«Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»
www. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ.gr
Ποια είναι η Σημασία της Θείας Κοινωνίας; (Αρ. 7909-3.6.1961)
Πόσες φορές ήδη σας έχει εξηγηθεί η έννοια της θείας κοινωνίας, πόσες φορές ήδη ο Λόγος Μου σας εξήγησε τι σημαίνει η προσφορά της Σάρκας και του Αίματος Μου. Πόσες φορές σας έχω πει πως ΕΓΩ ο Ίδιος είμαι ο προαιώνιος Λόγος, πως ΕΓΩ ο Ίδιος σας προσφέρω τον Εαυτό Μου και πως τρώτε τη Σάρκα Μου και πίνετε το Αίμα Μου, όταν δέχεσθε το Λόγο Μου στην καρδιά σας.
Η ψυχή σας πρέπει να λαβαίνει μία τροφή που να την βοηθάει να γιατρευτεί γιατί πριν είναι άρρωστη και να της δίνει δύναμη, γιατί είναι αδύναμη. Χρειάζεται να τρέφεται και να ποτίζεται με τον Άρτο του Ουρανού και με το Ύδωρ της Ζωής. Χρειάζεται μία υγιεινή τροφή και αυτή την τροφή μόνον ΕΓΩ ο Ίδιος μπορώ να της την προσφέρω, διότι πρέπει να τραφεί πνευματικά. Είναι απαραίτητο να λαβαίνει τροφή από το «πνευματικό βασίλειο», γι’ αυτό πρέπει να κοινωνήσετε στο τραπέζι Μου, με Μένα οικοδεσπότη, που σας καλώ να έρθετε σε ΜΕΝΑ και να τραφείτε από ΕΜΕΝΑ τον ίδιο.
Άρτο και Οίνο χρειάζεται η ψυχή σας, η Σάρκα Μου και το Αίμα Μου είναι η σωστή τροφή και μ’ αυτόν τον τρόπο ΜΕ αφομοιώνει, όταν δέχεται το Λόγο Μου που της απευθύνω ΕΓΩ ο Ίδιος από τα ύψη. Και είναι το ίδιο, αν ΕΓΩ ο Ίδιος της απευθύνω κατευθείαν το Λόγο, ή αν η ψυχή λαμβάνει το Λόγο Μου από έναν υπηρέτη Μου, πάντα ΕΓΩ μοιράζω το ψωμί, πάντα ΕΓΩ προσφέρω το Νερό της Ζωής και η ψυχή θα κοινωνεί πάντα στο τραπέζι Μου. Και το τραπέζι Μου είναι πλουσιοπάροχα φορτωμένο, ώστε από καμία ψυχή που θέλει να είναι καλεσμένη Μου δεν θα της λείψει η τροφή.
Όμως μ’ αυτό δεν εννοώ καμία εξωτερική διαδικασία. Δεν ΜΟΥ αρκεί ότι εκτελώντας κάποιες εξωτερικές συνήθειες και πράξεις πιστεύετε μετά ότι είμαι ΕΓΩ ο Ίδιος τότε μέσα σας, ότι έχετε συνδεθεί μαζί ΜΟΥ επειδή συμμετέχετε στην τελετή την οποία χαρακτηρίζετε σαν «κοινωνία» ή «μετάληψη». Τούτες παραμένουν πάντα μόνο εξωτερικές πράξεις και συνήθειες, εφόσον δεν ποθείτε με όλη σας την καρδιά ν’ ακούσετε το Λόγο Μου και να σας μιλήσω ΕΓΩ ο Ίδιος, εφόσον η ψυχή σας δεν πεινάει και δεν διψάει για τον Άρτο του Ουρανού, για το Ύδωρ της Ζωής: για τα Λόγια Μου!
Γιατί ο Λόγος Μου είμαι ΕΓΩ ο Ίδιος! Και πρέπει πρώτα να σας διακατέχει μεγάλος πόθος για το Λόγο Μου, για να μπορείτε να πείτε ότι συνδέεσθε βαθύτερα μαζί ΜΟΥ και μεταλαμβάνετε μαζί ΜΟΥ το Μυστικό Δείπνο, διότι μόνο τότε μπορώ να σας προσφέρω Άρτο και Οίνο – τη Σάρκα και το Αίμα Μου. Τότε μόνο προσέρχεσθε στο τραπέζι Μου για να δειπνήσετε μαζί Μου, τότε μεταλαμβάνετε ΕΜΕΝΑ τον Ίδιο, όπως σας το έχω υποσχεθεί.
«Εγώ είμαι ο άρτος» – «Και ο Λόγος έγινε σάρκα», καταλαβαίνετε τώρα σωστά τα Λόγια Μου, όπως τα είπα πάνω στη γη; Οποιος τρώει από τη Σάρκα Μου και πίνει το Αίμα Μου, εκείνος έχει την αιώνια ζωή!» Όποιος ακούει το Λόγο Μου και αφήνει να επενεργήσει η δύναμή του πάνω του, εκείνος μόνο θα κατακτήσει την αιώνια ζωή, γιατί η ψυχή του θα γιατρευθεί, θα ωριμάσει μέσα από το Λόγο Μου, θα μάθει δε για το Θέλημά Μου και θα πάρει τη δύναμη από το Λόγο Μου να ζει σύμφωνα μ’ αυτό το Θέλημα. Θα είναι δηλαδή όχι μόνο ακροατής, αλλά και εφαρμοστής του Λόγου Μου και θα κατακτήσει την ζωή την οποία δεν πρόκειται ποτέ πια στην αιωνιότητα να χάσει. Επειδή λοιπόν γνωρίζω πόσο χρειάζεσθε εσείς οι άνθρωποι την τροφή για την ψυχή σας, σας στέλνω τους αγγελιοφόρους Μου και σας καλώ όλους να έρθετε καλεσμένοι στο τραπέζι Μου και να δειπνήσετε μαζί ΜΟΥ. Και δεν χρειάζεται να φύγει κανείς αχόρταστος από το τραπέζι Μου, γιατί είναι πλούσια εφοδιασμένο για όλους όσους προσφεύγουν σ’ ΕΜΕΝΑ και θέλουν να ποτισθούν και να τραφούν από ΕΜΕΝΑ.
Έχω ετοιμάσει για όλους σας μία δυναμωτική τροφή και ένα σωτήριο ποτό. Πρέπει όμως να έρθετε από μόνοι σας κοντά Μου, η πείνα και η δίψα πρέπει να σας οδηγήσουν σ’ ΕΜΕΝΑ. Τότε θ’ ανακουφισθεί αρκετά η ψυχή σας και θα ανανεώνει συνέχεια τις δυνάμεις της που χρειάζεται για την πορεία της σ’ αυτή τη γη. /span>Δεν θα λυγίζει πια αδύναμη στο δρόμο, γιατί κάθε φορά θα της προσφέρεται η σωστή τροφή, εφόσον αυτή θα είναι η επιθυμία της, φθάνει να συνδέεται στενά μαζί ΜΟΥ και να λαχταράει να τραφεί από ΕΜΕΝΑ.
Θα έρθω ΕΓΩ ο Ίδιος κοντά σας, θα κτυπήσω την πόρτα της καρδιάς σας και όποιος Μου την ανοίξει πρόθυμα, θα μοιράζεται κάθε στιγμή μαζί ΜΟΥ και ΕΓΩ μαζί του το Μυστικό Δείπνο. Όμως μην πιστεύετε ούτε στιγμή ότι ΕΓΩ βρίσκομαι εκεί όπου κρατούνται οι εξωτερικοί μόνο τύποι, ενώ τα αυτιά σας μένουν κλειστά στο Λόγο Μου που σας έρχεται από τα ύψη. Γιατί όποιος δεν ακούει το Λόγο Μου, δεν ακούει ούτε ΕΜΕΝΑ τον Ίδιο. Όποιος αποποιείται το Λόγο Μου, αποποιείται και ΕΜΕΝΑ τον Ίδιο και η ψυχή του θα μείνει χωρίς τροφή. Τότε όμως η ψυχή λιμοκτονεί και όταν έρθει η ώρα του θανάτου της, περνάει εξαθλιωμένη και πάμφτωχη στο βασίλειο των πνευμάτων.
Αμήν
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
«Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»
(Αρ. 4519-21.12.1948 )
Ο Θεός βρίσκεται μέσα στη νεκρή ύλη;
Καταλάβετε, ότι ΕΓΩ δεν μπορώ να βρίσκομαι εγκλωβισμένος σε ένα ειδικό σκεύος, περιορισμένος μέσα σε γήινη ύλη, σε ορισμένους τόπους και σε ορισμένες χρονικές στιγμές, αλλά αντίθετα, είμαι παντού όπου μία καρδιά έχει μεταμορφώσει το είναι της σε αγάπη. Μόνο μία καρδιά που αγαπάει, μπορεί να ισχυρισθεί ότι ΜΕ κρύβει μέσα της και ευφραίνεται με την παρουσία Μου. Γιατί η πρωταρχική ουσία Μου είναι η αγάπη και γι’ αυτό μόνο όπου εκδηλώνεται αγάπη μπορώ να παρευρεθώ και Εγώ. Ποτέ όμως ένα γήινο σκεύος δεν μπορεί να είναι φορέας του αιώνιου Πνεύματος Μου. Αυτή η δοξασία είναι αποκλειστικά προϊόν πνευματικά τυφλών ανθρώπων, οι οποίοι παρερμηνεύουν εντελώς την Οντότητά Μου, η οποία πληροί μεν όλο το άπειρο και είναι έτσι πανταχού παρούσα, αλλά ποτέ δεν μπορεί να περιληφθεί σε ένα περιορισμένο σκεύος, όπως διδάσκεται στους ανθρώπους.
Πώς παραμόρφωσε έτσι η ανθρωπότητα ΕΜΕΝΑ, ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΘΕΟΤΗΤΑ; Τι πνευματική φτώχεια μαρτυρεί αυτή η δοξασία και πόσο μακριά από την Αλήθεια κρατούν την ανθρωπότητα δάσκαλοι οι οποίοι έχουν διδαχθεί και οι ίδιοι λάθος! Πώς μπορεί ένα Πνεύμα, το οποίο κυριαρχεί σ’ όλη την απεραντοσύνη, να έχει διαμονή μέσα σε μία υλική φόρμα, η οποία, όπως γνωρίζει ο πνευματικά αφυπνισμένος άνθρωπος, περιλαμβάνει μόνο το πνεύμα εκείνο, το οποίο βρίσκεται ακόμα σε πολύ χαμηλή βαθμίδα εξέλιξης. Όταν επιβραβεύω με την παρουσία Μου την καρδιά ενός ανθρώπου, συνδέομαι τότε με το πνεύμα που βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της εξέλιξής του. Γεμίζω κατά ένα τρόπο την ψυχή, την πνευματική πλευρά δηλαδή μέσα στον άνθρωπο, με την Αγάπη και τη Δύναμή Μου, την ακτινοβολία του Εαυτού Μου. Κι ανάλογα με το πόσο είναι δοσμένος στην αγάπη ο άνθρωπος, αυξάνεται η ροή της Δύναμης και πλημμυρίζει όλη την καρδιά του. Μ’ αυτό τον τρόπο γίνομαι παρών μέσα του, τον κατακτώ, αλλά και αυτός ΜΕ κρύβει ολόκληρο μέσα του.
Για ποιο λόγο θα αποφάσιζα λοιπόν να βρω κατάλυμα σ’ ένα αντικείμενο που είναι ακόμη νεκρό, που αποτελείται από πνεύμα το οποίο αντιτίθεται ακόμα σε Μένα; Η παρουσία Μου θα έλιωνε κάθε φόρμα που θα διαπερνούσε η Δύναμη της Αγάπης Μου. Κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος θ’ αναγνωρίσει το παράλογο μιας τέτοιας δοξασίας και θα απορρίψει τέτοιες λανθασμένες διδασκαλίες.
Όμως οι άνθρωποι είναι αφελείς και δεν θέλουν να διδαχθούν το σωστό, αντίθετα μένουν προσκολλημένοι σ’ αυτά που τους απαιτούν να πιστεύουν! Και έτσι δείχνουν υπερβολικό σεβασμό σε ένα νεκρό αντικείμενο στο οποίο αποδίδουν ένα περιεχόμενο που υποτίθεται ότι αναπαριστάνει ΕΜΕΝΑ, το ύψιστο και πιο αξιοσέβαστο Ον.
Μόνο μία αγνή καρδιά που αγαπάει είναι ο μοναδικός ναός όπου βρίσκω κατάλυμα και γι’ αυτό δεν χρειάζεται να ΜΕ ψάχνετε σε ορισμένους τόπους, σε ορισμένες ώρες και μέσα σε ορισμένες μορφές και φόρμες. Ο κάθε άνθρωπος οφείλει να διαμορφωθεί σε ένα σκεύος όπου θα θέλω να βρω κατάλυμα, ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να μετατρέψει την καρδιά του σε αγάπη. Τότε ΕΓΩ, ως η «αιώνια Αγάπη», θα κατοικήσω μέσα του. Τότε θα ΜΕ τιμά και θα ΜΕ λατρεύει παντού και πάντα. Θα του είμαι πάντα Παρών, αφού το Πνεύμα Μου θα ενωθεί με το δικό του, γιατί είμαι ΕΓΩ ο Ίδιος μέσα του!
Αμήν
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
«Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»
ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ «Η ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;»
Στον 11o τόμο του «Μεγάλου Ευαγγελίου», που δόθηκε μέσω του Λέοπολντ Ένγκελ και μιλάει για το τέλος της παραμονής του Χριστού πάνω στη γη, περιγράφεται επίσης το τελευταίο δείπνο με τους μαθητές. Αυτά είναι τα τελευταία λόγια για το μοίρασμα του ψωμιού και του κρασιού, του άρτου και του οίνου:
«Με όλες αυτές τις συζητήσεις, είχε περάσει πια η ώρα. Πήρα τότε πάλι το ψωμί, από το οποίο είχα ετοιμάσει τις πρώτες μπουκιές, και είπα στους έντεκα: “Πάρτε ο καθένας από μία ακόμη μπουκιά, που ετοιμάζω εδώ: Είναι το σώμα Μου, ο Λόγος που έγινε σάρκα, που πρόκειται να ζωντανέψει μέσα σας. Πάρτε και αυτή την κούπα! Πιείτε όλοι από αυτήν! Είναι το αίμα Μου, που θα χυθεί για σας, για να σας αφεθούν οι αμαρτίες σας. Όποιος δεν φάει από τη σάρκα Μου και δεν πιει από το αίμα Μου, στο εξής δεν θα γίνει ποτέ μακάριος. Τώρα όμως ξέρετε πώς πρέπει να το εννοήσετε αυτό, και δεν θα προβληματιστείτε από τέτοια λόγια. Φάτε, πιείτε, και όσες φορές το κάνετε, να το κάνετε για να Με θυμόσαστε! Όπου, όμως, βρεθούν δύο άτομα που κάνονουν αυτό στη μνήμη Μου κι έχουν συγκεντρωθεί στο όνομά Μου, εκεί θα βρίσκομαι κι Εγώ ανάμεσά τους!’’»
Αρκετό καιρό πριν φύγει από τη γη, ο Ιησούς είχε συστήσει στους μαθητές του να κάνουν τέτοια δείπνα αγάπης με τους αδελφούς και αδελφές τους «στη μνήμη του». Στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο» γράφει επίσης: «Επίσης μπορείτε από καιρό σε καιρό, εν ονόματί Μου και από την αγάπη σας για Μένα, να δίνετε, εάν έχετε, ψωμί και κρασί στη μνήμη Μου σ’ εκείνους όπου έχουν ζωντανή πίστη σε Μένα και τηρούν τις εντολές Μου. Εκεί όπου κάνετε μεταξύ σας ένα τέτοιο δείπνο αγάπης, θα βρίσκομαι κι Εγώ αναμεταξύ σας, κοντά σας και μέσα σας, όπως και τώρα που είμαι ενσαρκωμένος. Γιατί το ψωμί που θα προσφέρει η αγάπη σας σε Μένα θα είναι όμοιο με τη σάρκα Μου και το κρασί με το αίμα Μου, που σύντομα θα χυθεί για πολλούς. Αυτό και το βάπτισμα ας σας είναι αρκετά ως εξωτερικό σημάδι, που όμως μόνο με την αγάπη θ’αποκτήσει τη σωστή αξία ενώπιον Μου».
«Κάθε τι αληθινό και καλό έχει την πλήρη αντιστοιχία του στο ψωμί και το κρασί. Για το λόγο αυτό, όταν μετά το θάνατό μου θα κάνετε δείπνο στη μνήμη Μου, καταναλώνοντας μέτριες ποσότητες ψωμιού και κρασιού, μπορείτε να είστε πάντα βέβαιοι ότι Εγώ προσωπικά, μέχρι το τέλος όλων των καιρών αυτής της γης, θα βρίσκομαι πνευματικά, όπως τώρα βρίσκομαι σωματικά, ανάμεσα σε σας, τα παιδιά, τους αδελφούς και φίλους Μου. Κι αν ακόμη δεν θα μπορείτε πάντοτε να Με βλέπετε με τα υλικά σας μάτια, ωστόσο η καρδιά σας θα σας λέει:
“Χαρείτε, γιατί ο Ιησούς, ο Θεός και Πατέρας βρίσκεται ανάμεσά σας κι
ευλογεί για σας το ψωμί και το κρασί! Να είστε χαρούμενοι και αισιόδοξοι στο όνομά του, χωρίς να ξεχνάτε τα φτωχά αδέλφια σας, προπαντός δε τους “πτωχούς τω πνεύματι”.
Όταν η καρδιά σας θα σας δίνει ένα τέτοιο μήνυμα, τότε να σκέφτεστε και να πιστεύετε κάθε φορά, ότι Εγώ βρίσκομαι προσωπικά ανάμεσά σας. Και ό, τι καλό ή αληθινό για τη ζωή της ψυχής μού ζητήσετε τότε, θα σας το δώσω πρόθυμα.
Άλλωστε, εκείνοι που θα Με χαιρετούν με μεγάλη αγάπη στην καρδιά τους, σύντομα θα πειστούν και με τα ίδια τους τα μάτια ότι βρίσκομαι στ’ αλήθεια προσωπικά μεταξύ σας. Ό, τι σας λέω εδώ και σας διαβεβαιώνω, όμως, ισχύει παρόμοια για όλους τους αληθινούς και πιστούς διαδόχους σας».
Μολονότι ο Ιησούς στο τελευταίο αποχαιρετιστήριο δείπνο χρησιμοποίησε τα λόγια: «Αυτό είναι το σώμα Μου… αυτό είναι το αίμα Μου…», είναι αυτονόητο ότι δεν εννοούσε μ’ αυτά παρά μόνο μία μεταφορική, κατ’ αντιστοιχίαν, παρομοίωση της διδασκαλίας του με το ψωμί και της αγάπης του με το κρασί. Γιατί τι θα ωφελούσε τον άνθρωπο να καταναλώσει οργανικά την πραγματική σάρκα και το πραγματικό αίμα του Χριστού;. Θα μπορούσε με τον τρόπο αυτό η ψυχή του να γίνει πνευματικά καθαρότερη και καλύτερη; Τέτοια πράγματα μόνο μία χονδροειδής, υλιστική δεισιδαιμονία θα μπορούσε να φανταστεί και να πιστέψει
Προβλέποντας τα σχετικά με το θέμα αυτό σφάλματα, που ήδη από την εποχή του Χριστού είχαν αρχίσει να παρεισφρύουν, αργότερα δε δυστυχώς διαδόθηκαν ευρύτατα, ο Χριστός επανειλημμένα εξήγησε διεξοδικά στους μαθητές του στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο» τα λόγια του, που είχαν επίσης ειπωθεί στο σχολείο της Καπερναούμ, για τη σάρκα του (στο ψωμί) και για το αίμα (στο κρασί).
Έτσι, είπε σε έναν άντρα από τη Σαμάρεια που είχε πιστέψει σ’ αυτόν και του οποίου τον υπηρέτη είχε θεραπεύσει: «Έχεις δίκιο λέγοντας ότι μέσα από Μένα ήρθε σε σας το βασίλειο του Θεού και βρίσκεται μαζί σας, ανάμεσα σας. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να επιτύχετε και να διατηρήσετε εντελώς την αιώνια ζωή της ψυχής. Γιατί ναι μεν το βασίλειο του Θεού ήρθε σε σας στο δικό Μου πρόσωπο, αλλά δεν έχει εισδύσει ακόμη μέσα σας, πράγμα που θα συμβεί, μόνο εάν, αφού αδιαφορήσετε για τον υλικό κόσμο, προσλάβετε ολοκληρωτικά τη διδασκαλία Μου στη θέλησή σας και, συνακόλουθα, στις πράξεις σας. Όταν κάποτε αυτό θα έχει επιτευχθεί, τότε δεν θα λέτε πια: “Ο Χριστός, και μαζί μ’ Αυτόν το βασίλειο του Θεού, ήρθε σε μας, κατοικεί μαζί μας κι ανάμεσά μας”, παρά θα λέτε: “Τώρα πια δεν ζω εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα μου!” Τότε επίσης θα καταλάβετε ζωντανά ότι -και πως- το βασίλειο του Θεού δεν έρχεται στους ανθρώπους με εξωτερικά θεαματικό τρόπο, αλλά μόνον αναπτύσσεται μέσα στον άνθρωπο, παρασύροντας την ψυχή στην αιώνια ζωή του.
Βέβαια, πρέπει αρχικά να δειχθεί στον άνθρωπο από έξω ο δρόμος, μέσω του Λόγου του Θεού που έρχεται από τους ουρανούς. Όμως αυτό δεν αρκεί για να βρεθεί ο άνθρωπος στο βασίλειο του Θεού και εκείνο μέσα στον άνθρωπο. Μόνον όταν εκείνος αρχίζει να πιστεύει χωρίς ν’ αμφιβάλλει, πράττοντας δε σύμφωνα με τη διδασκαλία, καθιστά την πίστη του ζωντανή, τότε αναπτύσσεται το βασίλειο του Θεού μέσα του, έτσι όπως την άνοιξη, η ζωή του φυτού αρχίζει ν’ αναπτύσσεται από μέσα, όταν το φως του ήλιου το φωτίζει, το θερμαίνει και το ωθεί σε εσωτερική δραστηριότητα.
Κάθε ζωή διεγείρεται και αφυπνίζεται, βέβαια, απ’ έξω. Όμως η δημιουργία, η ανάπτυξη, η εκδίπλωση, ο σχηματισμός και η σταθεροποίηση πάντοτε ξεκινούν από μέσα. Έτσι, οι άνθρωποι και τα ζώα αρχικά προσλαμβάνουν την τροφή τους απ’ έξω. Αυτή όμως η πρόσληψη τροφής και ποτού δεν συνιστά ακόμη την πραγματική θρέψη του σώματος αντίθετα, αυτή ξεκινάει από το στομάχι και πηγαίνει προς όλα τα μέρη του σώματος.
Όπως, όμως, κατά κάποιον τρόπο, το στομάχι είναι η καρδιά που τρέφει τη ζωή για το σώμα, έτσι η καρδιά του ανθρώπου είναι το στομάχι θρέψης της ψυχής, προκειμένου ν’ αφυπνιστεί το θεϊκό πνεύμα μέσα της. Και η διδασκαλία Μου είναι η αληθινή τροφή ζωής και το ποτό ζωής για το στομάχι της ψυχής. Έτσι είμαι λοιπόν ως προς τη διδασκαλία Μου για τους ανθρώπους ένα πραγματικό ψωμί ζωής από τους ουρανούς. Η δε πράξη σύμφωνα με τη διδασκαλία Μου είναι αληθινό ποτό ζωής, ένα πολύ καλό και δυνατό κρασί, που αναζωογονεί ολόκληρο τον άνθρωπο, φωτίζοντάς τον πέρα ως πέρα με τη λαμπερή φλόγα της αγάπης. Όποιος τρώει αυτό το ψωμί και πίνει αυτό το κρασί, δεν θα γνωρίσει ποτέ πια θάνατο στην αιωνιότητα».
Τώρα λένε οι μαθητές: «Κύριε, αυτή Σου η διδασκαλία είναι βέβαια κατανοητή. Όταν όμως κάποτε στην Καπερναούμ, όπου σε είχε ακολουθήσει τόσο μεγάλο πλήθος από κάθε περιοχή, είχες ανακοινώσει μία παρόμοια διδασκαλία, ήταν σκληρή, ειδικά για κείνους τους ανθρώπους που δεν κατανοούσαν το αληθινό νόημα των απλών και καθαρών λόγων Σου. Γι’ αυτόν το λόγο, τότε Σε είχαν εγκαταλείψει πολλοί μαθητές. Στην αρχή, ούτε εμείς το είχαμε καταλάβει. Μόνο ένας, που ουσιαστικά ποτέ δεν ήταν μαθητής Σου, μας μεθερμήνευσε τα λόγια Σου. Συγκρίνοντας όμως εκείνη τη διδασκαλία με την τωρινή, βλέπουμε ότι λέει τα ίδια με όσα τώρα μας δίδαξες χειροπιαστά και καθαρά. Έχουμε δίκιο ή όχι;»
Ο Ιησούς απάντησε: «Και βέβαια! Γιατί το ψωμί και το κρασί είναι και στις δυο το ίδιο. Όποιος τρώει το ουράνιο ψωμί με το Λόγο Μου και, πράττοντας σύμφωνα μ’ αυτόν, δηλαδή κάνοντας έργα αληθινής ανιδιοτελούς αγάπης, πίνει το κρασί της ζωής, αυτός τρώει τη σάρκα Μου και πίνει το αίμα Μου. Γιατί όπως το φυσικό ψωμί που τρώει ο άνθρωπος γίνεται σάρκα και το κρασί αίμα, έτσι στην ψυχή του ανθρώπου, το ψωμί του Λόγου Μου γίνεται σάρκα και το κρασί της πράξης αγάπης γίνεται αίμα της ψυχής.
Όμως, όταν λέω: ‘Όποιος τρώει τη σάρκα Μου”, εννοώ ήδη ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να δεχθεί το Λόγο Μου μόνο μέσα στη μνήμη και το μυαλό του, παρά συγχρόνως και στην καρδιά του, που είναι το στομάχι της ψυχής. Το ίδιο ισχύει και για το κρασί των πράξεων αγάπης, που έτσι δεν παραμένει κρασί, αλλά γίνεται αληθινό αίμα της ζωής. Γιατί η μνήμη και ο νους του ανθρώπου έχουν σχεδόν την ίδια σχέση με την καρδιά όπως το στόμα με το φυσικό στομάχι. Όσο το φυσικό ψωμί βρίσκεται ακόμη στο στόμα, ανάμεσα στα δόντια, δεν είναι σάρκα, είναι μόνο ψωμί. Όταν όμως φθάσει μασημένο στο στομάχι, όπου ανακατεύεται με τα γαστρικά υγρά, είναι κιόλας ως προς τα λεπτότερα συστατικά του σάρκα, γιατί μοιάζει με σάρκα. Το ίδιο συμβαίνει και με το κρασί: Όσο το κρατάς στο στόμα σου, δεν περνάει στο αίμα. Όμως στο στομάχι, αυτό θα συμβεί γρήγορα.
Όποιος, λοιπόν, ακούει το Λόγο μου και τον κρατάει στη μνήμη του, κρατάει το ψωμί στο στόμα της ψυχής. Αν αρχίσει να συλλογίζεται με το νου σοβαρά γύρω απ’ αυτόν, τότε μασάει το ψωμί με τα δόντια της ψυχής, γιατί ο νους είναι για την ψυχή ό, τι τα δόντια για το σώμα. Όταν ο νους έχει αφομοιώσει το ψωμί Μου, δηλαδή τη διδασκαλία Μου, την έχει δηλαδή κατανοήσει και αποδεχτεί ως πλήρη αλήθεια, τότε πρέπει αυτή να γίνει επίσης αποδεκτή από την αγάπη προς την αλήθεια και να περάσει στην πράξη με σταθερή θέληση. Αν συμβεί αυτό, τότε ο Λόγος μετουσιώνεται σε σάρκα και, με τη σταθερή θέληση για πράξη, σε αίμα της ψυχής, που είναι το πνεύμα Μου μέσα σ’ αυτήν.
Γι’ αυτό, κανένας σας να μη μένει απλά ακροατής, αλλά συγχρόνως να υλοποιεί με σταθερή θέληση το Λόγο Μου! Όταν με τον τρόπο αυτό θα έχετε κατακτήσει πλήρως το βασίλειό Μου μέσα σας, τότε θα μπορείτε να βαδίζετε πάνω από φίδια και σκορπιούς, να πίνετε δηλητήρια από την Κόλαση, χωρίς τίποτα απ’ αυτό να σας βλάπτει. Αφού, λοιπόν, τα καταλάβετε καλά όλ’ αυτά, θα αντιληφθείτε επίσης αληθινά και ζωντανά π θέλω να εννοείτε λέγοντας “τρώω την σάρκα και “πίνω το αίμα”. Ασφαλώς, ύστερα δεν θα το αποκαλείτε πλέον αυτό σκληρή διδασκαλία».
Επομένως, η Θεία Ευχαριστία που το καθολικό ιερατείο τονίζει εξαιρετικά τη σημασία του, δεν θεμελιώνεται ούτε στις βιβλικές γραφές, ούτε στα γραπτά της νέας αποκάλυψης. Πουθενά δεν λέει ότι το ψωμί και το κρασί μετουσιώνονται πραγματικά σε σάρκα και το αίμα του Χριστού, ούτε ότι ο ιερέας έχει την εξουσία να το κάνει αυτό. Ακόμη, η άποψη ότι ο άνθρωπος, με την υλική πράξη της σωματικής κατανάλωσης της όστιας κατά την «κοινωνία», ενδυναμώνεται πνευματικά και εξαγνίζεται από τις αμαρτίες, είναι αντίθετη προς την αληθινή πνευματική διδασκαλία τελείωσης του Ιησού Χριστού.
«Τον άνθρωπο δεν τον εξαγνίζει ούτε τον αγιάζει τίποτα άλλο εκτός από τη ζωντανή πίστη και την ενεργή αγάπη του προς τον Θεό και τον πλησίον».
«Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»
ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ
Αρ. 4642 17-5-49
… «Εάν θέλετε να συμμετέχετε μαζί Μου στο Μυστικό Δείπνο, πρέπει να δεχθείτε να σας διδάξω Εγώ προσωπικά. Πρέπει να ακούσετε τα λόγια της Αγάπης Μου, πρέπει να μεταλάβετε με πεινασμένη καρδιά την αιώνια Αλήθεια από το χέρι Μου. Πρέπει να αφουγκραστείτε τι λαλεί μέσα σας η φωνή του Πνεύματος, που είναι η δική Μου Φωνή, η οποία ηχεί εντός σας, εφόσον θέλετε να Με ακούσετε.
Γιατί σας προσφέρω αληθινά ό,τι το καλύτερο για τις ψυχές σας, αφού θέλω να τις τραβήξω κοντά Μου. Για το λόγο αυτό θέλω να σας διαμορφώσω έτσι που να Με αντέχετε κοντά σας.
Έρχομαι Εγώ ο ίδιος σε σας και σας δίνω τροφή. Ο Λόγος Μου είναι η σωστή τροφή και το σωστό ποτό και αυτός που ακούει το Λόγο Μου και τον ακολουθεί στη ζωή του, θα γίνει μακάριος…».
Μπέρτα Ντούντε