«… Δεχτείτε με ταπεινοφροσύνη τον Λόγο που φύτεψε μέσα σας ο Θεός και που μπορεί να σώσει τις ψυχές σας».

Ιακώβου 1, 24

11.3.1959

Ο εσωτερικός Λόγος

«… Τη φωνή Μου μπορούν να την ακούσουν όλοι όσοι το θλουν και το επιδιώκουν μέσα στην καρδιά τους, όσοι δηλαδή δεν απαγγέλλουν απλά με τα χείλια τους προσευχές που Εγώ έτσι κι αλλιώς δεν ακούω. Όμως έχω επίσης πολλά παιδιά τα οποία προσεύχονται με την καρδιά τους και γι’ αυτό κι Εγώ εισακούω τις προσευχές τους, ιδίως όταν Μου ζητούν να τους μιλήσω σαν πατέρας στο παιδί του.

Η παράκληση αυτή Μου αποδεικνύει την αγάπη για Μένα, ότι είμαι τα πάντα για ένα τέτοιο παιδί και Θεός και Πατέρας και φίλος κι αδελφός. Τότε λοιπόν εκφράζομαι κι Εγώ ως πατέρας, φίλος και αδελφός, τα δε λόγια Μου αποτελούν κάθε φορά μια απάντηση στις παρακλήσεις και στις επιθυμίες που Μου εξομολογείται με εμπιστοσύνη το παιδί Μου.

Επομένως, ο καθένας μπορεί να περιμένει ότι θα του απευθύνω το λόγο, φθάνει να προσμένει μ’ επιμονή, σε ένα εσωτερικό διάλογο μαζί Μου, μέχρι που να του γίνει συνειδητή η απάντησή Μου. Αυτή δε η επιμονή και η προσμονή να έρθει η απάντησή Μου είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση γιατί φανερώνει την πίστη ότι μιλάω όντως στα παιδιά Μου.

Αν οι άνθρωποι είχαν αυτή τη βαθιά πίστη, τότε δεν θα τους εξέπληττε ότι ο Θεός συνδιαλέγεται με τα πλάσματά του, ότι δηλαδή ο πατέρας μιλάει με τα παιδιά του.

Αμήν

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

Περιληπτική διδασκαλία περί του Θείου εσωτερικού Λόγου

Ο μυστικός Ιωάννης Τένχαρτ (έτος γέννησης 1661) αποτελεί μία ιδιαίτερη μαρτυρία της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος μέσα στον πνευματικό άνθρωπο.

Από το 43ο έτος της ηλικίας του ο Κύριος του μιλούσε σχεδόν καθημερινά μέσω της εσωτερικής φωνής. Με βάση αυτή τη ζωντανή βίωση του Θεού ο Τένχαρτ έγραψε μία «Περιληπτική διδασκαλία περί του θείου εσωτερικού Λόγου» με την ευχή «να ανατείλλει και σε πολλούς άλλους ο αιώνιος πρωινός αστέρας Ιησούς Χριστός προς δόξα του Θεού και προς αιώνια αγαλλίαση της ψυχής τους». Ακολουθούν αποσπάσματα:

«Τον καιρό αυτό ακούγονται πολλά για τον εσωτερικό Λόγο του Θεού. Υπάρχει επομένως εκτός από την Αγία Γραφή ή τη Βίβλο και άλλος, πιο άμεσος Λόγος του Θεού;

Βέβαια, εκτός από την Αγία Γ ραφή υπάρχει ένας άλλος αμεσότερος Λόγος του Θεού, ο επονομαζόμενος «εσωτερικός Λόγος».

Αλλά ο Παύλος γράφει στους Γαλάτες 1,8: “Ακόμη κι αν εμείς ή ακόμη κι ένας άγγελος από τον ουρανό σάς κηρύξει ευαγγέλιο διαφορετικό από το ευαγγέλιο που σας κηρύξαμε, να είναι ανάθεμα!” Πώς, λοιπόν, εξηγείται αυτό;

Ο Παύλος εννοεί άλλες, αντίθετες διδασκαλίες που από εκείνον τον καιρό κιόλας προσπαθούσαν να εισαγάγουν οι ψευδοαπόστολοι. Αντίθετα, ο εσωτερικός Λόγος για τον οποίο μιλάμε δεν είναι διαφορετικός ως προς το νόημα και την κατανόησή του, αλλά μόνο ως προς το ύφος και τη μορφή της αποκάλυψης.

Είναι, λοιπόν, αυτός ο εσωτερικός Λόγος επίσης θεμελιωμένος στη Βίβλο;

Ναι, επαρκώς, τόσο στην ίδια την Αγία Γραφή, όσο και στην εμπειρία. Γιατί ολόκληρη η Αγία Γραφή (στα ουσιώδη σημεία της) έχει προέλθει από τον ίδιο τον εσωτερικό Λόγο, κι ουσιαστικά δεν είναι τίποτα άλλο από έκφραση του εσωτερι-
κού Λόγου του Θεού. Ό,τι δηλαδή ειπώθηκε εσωτερικά από το ζωντανό Λόγο στους προφήτες, τους Ευαγγελιστές και τους Αποστόλους, εκείνοι το κήρυξαν εξωτερικά και το κατέγραψαν, απ’ αυτά δε προέκυψε η Βίβλος ως βιβλίο. Αυτό μπορεί να σου το διδάξει και η γνωστή φράση του Πέτρου: “Υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι, ελάλησαν άγιοι Θεού άνθρωποι”. (Πετρ. ΒΊ, 19-21, Τιμ. Β’ 3,16). (“Εμπνευσμένοι από το Άγιο Πνεύμα, μίλησαν από μέρους του Θεού άγιοι άνθρωποι”).

Μήπως, όμως, σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων Β’ κ.λπ., εμφανίστηκε τόσο έντονα μόνο στην αρχή της Καινής Διαθήκης, στους Αποστόλους και στους αποστολικούς μάρ­τυρες τού Ιησού Χριστού;

Όχι μόνο σ’ αυτούς, αλλά και σε όλους τους αληθινούς και σωστούς χριστιανούς από τότε μέχρι σήμερα! Αν και βέβαια, ανάλογα με τις ικανότητες και την καταλληλότητα του καθενός.

Από πού μπορούμε να το αποδείξουμε αυτό;

Τόσο από τα χωρία Ιωάν. 14,21. 14,26. 6,45. Α’ Ιωάν. 2,20,27 Εβρ. 8,10-11 Ιωήλ 2,28-29 κ.λπ., όσο και -ιδιαίτε­ρα- από τα έγκυρα παραδείγματα της διαπιστωμένης εκκλη­σιαστικής ιστορίας των καιρών της Καινής Διαθήκης, σύμφω­να με τα οποία πάντοτε υπήρχαν άνθρωποι που οι αληθινοί χριστιανοί τους τιμούσαν, επειδή αποδεδειγμένα κατείχαν τον εσωτερικό Λόγο, ενώ όσοι δεν ήταν γνήσιοι χριστιανοί, με διά­φορα προσχήματα και χαρακτηρισμούς τους απέρριπταν και τους καταδίωκαν ως αιρετικούς.

Άραγε υπάρχουν σήμερα ακόμη τέτοιοι άνθρωποι που κατέ­χουν στ’ αλήθεια τον εσωτερικό Λόγο κι ακούν τον Θεό να μι­λάει μέσα τους;

Άραγε υπάρχουν σήμερα ακόμη τέτοιοι άνθρωποι που κατέ­χουν στ’ αλήθεια τον εσωτερικό Λόγο κι ακούν τον Θεό να μι­λάει μέσα τους;

Και βέβαια, αναγνωρίζονται δε εύκολα από το ότι διώκονται. Αν και μπορεί να υπάρχουν κάποιοι με αυτό το χάρι­σμα που παραμένουν κρυφοί… (Ψαλμ. 31,20-21).

Τι είναι στην ουσία ο εσωτερικός Λόγος;

Δεν είναι άλλο από μία άμεση φιλική ομιλία του Θεού εν Ιη­σού Χριστώ (που γίνεται μέσω του Αγίου Πνεύματος) με τα παιδιά Του και όλους τους αληθινά πιστούς· η ομιλία αυτή γί­νεται μέσω του Αγίου Πνεύματος στο εσώτατο βάθος της ψυ­χής τους με σκοπό την καθημερινή τους διδασκαλία και την αιώνια σωτηρία τους. (Σοφία 7,21-28).

Σύμφωνα με αυτά που αναφέρεις, αποδεικνύεται ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν εμφυτευμένο μέσα τους τον εσωτερικό Λό­γο;

Ο εσωτερικός Λόγος είναι βέβαια μέσα σε όλους τους αν­θρώπους, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο- αλλιώς είναι σε αυτούς που δεν πιστεύουν, αλλιώς σε αυτούς που βρίσκονται στο δρό­μο της επιστροφής προς τον Θεό και αλλιώς σε αυτούς που έχουν ήδη επιστρέψει κοντά Του και έχουν υπάκουη καρδιά.

Πώς μπορεί όμως να είναι κάποιος απόλυτα βέβαιος ότι είναι αληθινά ο Λόγος του ζωντανού Θεού που ακούει;

Όσο βέβαιοι ήταν οι προφήτες και οι απόστολοι για το Λόγο του Θεού μέσα τους, όσο βέβαιος είναι και δικαιούται να είναι κάποιος γι’ αυτά που του υπαγορεύει η φωνή της συνείδησής του ή ακόμη όσο βέβαιο είναι ένα παιδί του Θεού ότι η προσευχή του εισακούγεται και ότι ο Χριστός κατοικεί μέσα του, καθότι το ίδιο το Άγιο Πνεύμα πιστοποιεί με τη μαρτυρία του ότι έχει αποκτήσει την πατρότητα του Θεού, εξίσου ακλό­νητα βέβαιος μπορεί να είναι κάποιος ότι είναι ο Λόγος που ακούγεται μέσα του. Διότι ο Λόγος πείθει με τη μαρτυρία του και αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία την αλήθεια του μέ­σα στην καρδιά εκείνου που τον ακούει, ενάντια σε κάθε επι­χείρημα ή αντίρρηση που προβάλλει η λογική και τα ψευδή, κακά πνεύματα· έτσι μπορεί να πει ησυχασμένος και χαρού­μενος, όπως ο Παύλος: “Ξέρω σε ποιον πιστεύω”. (Προς Τι­μόθεο Β’ 1,12).

Πώς μπορεί, λοιπόν, να ακούσει κάποιος αυτόν τον εσωτε­ρικό Λόγο, με άλλα λόγια τι πρέπει να κάνει ώστε να τον αφουγκραστεί μέσα του αληθινά;

Η καλύτερη και καταλληλότερη προετοιμασία είναι καταρ- χάς να υπακούς πιστά και ευσυνείδητα την ίδια σου τη συνεί­δηση με την οποία σου μιλάει ο Θεός, σε οτιδήποτε σου υπα­γορεύει να κάνεις ή να μην κάνεις. (Λουκάς 16, 10-12). Επι­πλέον, αυτό που χρειάζεται είναι:

1. Υπέρβαση του εγώ και της αγάπης για τα γήινα πράγματα. (Λουκάς 14,33).

2. Αγνότητα και μέτρο σε όλα τα πράγματα. (Σοφία 1, 4-7. Λουκάς 21,34. Προς Ρωμαίους 13, 11-14).

3. Ενεργητικότητα και επαγρύπνηση, ώστε να πράττεις το σω­στό. (Ψαλμός 57, 8-9. Λουκάς 12, 35-36).

4. Να περιμένεις ακλόνητος την ώρα που θα θελήσει ο Θεός να σου αποκαλυφθεί. (Ψαλμοί 25,5,27,14. Ησάίάς 40,31. Ιά­κωβος 5, 7-8).

5. Οπωσδήποτε πάνω από όλα σοβαρή και αδιάκοπη εσωτε­ρική προσευχή που πρέπει να γίνεται όχι τόσο με πολλά λό­για όσο με μία ακατάσβεστη, βουβή και γαλήνια επιθυμία, πείνα και δίψα για να σου δοθεί αυτή η χάρη. (Σοφία 9. Σειράχ 51,18. Λουκάς 11,9-13).

Λες ότι πρέπει κανείς να προσέξει για να μην εκλάβει την απάντηση που δίνει μόνος του στον εαυτό του ή που του την υποβάλλει ένα ξένο πνεύμα σαν απάντηση που υποτίθεται ότι του δίνει ο Θεός στο ερώτημά του. Πώς μπορεί όμως να ξε­χωρίσει τη δική του τη φωνή ή τη φωνή ενός παραπλανητικού κακού πνεύματος από εκείνη του Θεού;

Τη φωνή του δικού μας πνεύματος (δηλαδή της ατελούς ψυ­χής μας) μπορούμε να την αναγνωρίσουμε εύκολα καθώς συνήθως πηγάζει από τη φιλαυτία και την ανυπομονησία μας, πράγμα που καθρεφτίζεται στις προθέσεις μας και αφήνει την καρδιά ανικανοποίητη (Εζεκίας 13,2-6. Προς Κολοσσαείς 2,18. Σειράχ 34,3).

Όσον αφορά τώρα τον εχθρό, όσο κι αν μασκαρευτεί, η φω­νή του δεν φτάνει ποτέ στα βάθη της καρδιάς (όπως η φωνή του Θεού), αφού ούτε μπορεί ούτε του επιτρέπεται να εισχω­ρήσει εκεί (όπου είναι η αφεαυτού κατοικία του Θεού) σε κα­μία περίπτωση· το μόνο που μπορεί είναι να εξαπατήσει τον άνθρωπο μέσω των αισθήσεων ή των σκέψεών του. Εκτός αυ­τού είναι ψυχρή, ανούσια και χωρίς δύναμη, ενώ η φωνή του Θεού είναι όλο δύναμη, ισχύ και διάρκεια. Εκείνη αφήνει την καρδιά άδεια, σκοτεινή, στεγνή και άγονη, σκληρή και χωρίς να έχει καλυτερέψει· αντίθετα η φωνή του Θεού φέρνει ευλο­γία και προκαλεί αμέσως ή με την πάροδο του χρόνου την κα­θημερινή πραγματική βελτίωση και ενίσχυση της ψυχής (Ψαλμός 68,10. Αποκάλυψη Ιωάννη 3,20). Μπορεί, βέβαια, καμιά φορά και η φωνή ενός πνεύματος φαινομενικά να δημιουργεί ευχαρίστηση ή καλή εντύπωση, όμως δεν είναι παρά μία απά­τη και .διέγερση της φαντασίας που στη συνέχεια γεννά μόνο δυσαρέσκεια, πίκρα και θλίψη. Επομένως, μπορεί σαφώς κα­νείς να ξεχωρίσει τις ψεύτικες φωνές από αυτή του Θεού, εάν την έχει ακούσει ή αισθανθεί μέσα του έστω μία μοναδική φο­ρά (Κατά Ιωάννη 8,42-47. Α’ Επιστολή Ιωάννη 4, 1-6).

Γιατί έχει μείνει άγνωστος αυτός ο Λόγος, τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα;

Επειδή όταν έπεσε ο άνθρωπος εξαπατημένος από τον υποχθόνιο όφι, στράφηκε μακριά από τον ζωντανό Θεό και τον αληθινό Λόγο Του που άκουγε εσωτερικά και στράφηκε προς τον εξωτερικό κόσμο· έτσι προτίμησε να επιδιώξει την ευημερία του εκτείνοντας τις αισθήσεις του προς τα έξω, παρά να αναζητήσει πάλι τη σωτηρία του μέσα στον εαυτό του με χαλιναγώγηση και ενδοστρέφεια των αισθήσεών του. Σε αυτή την κατεύθυνση συνεισέφεραν πολύ επίσης τυφλοί, σκοταδιστές και διαφθορείς διδάσκαλοι και ηγέτες που κατεύθυναν τον άμοιρο λαό σε άγρα των εξωτερικών πραγμάτων (Ιερεμίας 7,3. 4. Κεφ. 8,8. Κατά Ματθαίο 15,1-20). Αντίθετα, δαιμονοποίησαν και καταδίωξαν σαν αιρετικούς εκείνους που διείσδυσαν ως τον εσωτερικό Λόγο και αφύπνισαν στην πράξη και στην αλήθεια τον πνευματικό τους σπινθήρα (Ιερεμίας 26,7. Κεφ. 43,2. Σοφία 2,12). Έτσι, σαν συνέπεια της διαρκώς αυξανόμενης κακίας και αχαριστίας των ανθρώπων, επήλθε τελικά ως θεία δίκη η σκλήρυνση, το οποίο σημαίνει ότι στους περισσότερους ο εσωτερικός Λόγος κρύφτηκε ή εξαφανίστηκε τελείως. Εκτός από κάποιους λίγους που εξακολούθησαν να αναζητούν στα κρυφά τον Κύριο, οι υπόλοιποι αφέθηκαν στην τυφλότητά τους, μέχρι που άρχισε να ανατέλλει αυτή η τελευταία περίοδος χάριτος και αποκαταστάσεως των πάντων.

Σε αυτούς τους λίγους αποκαλυπτόταν από καιρό σε καιρό ο Κύριος σαν ένδειξη του τι θα μπορούσε και θα ήθελε να πραγματοποιήσει με όλους τους ανθρώπους, εάν δεν Τον εμπόδιζαν οι ίδιοι (Ψαλμός 25,14. Κατά Ματθαίο 11,25. Προς ΚορινθίουςΑ’ 1,26).

Ο εσωτερικός Λόγος δεν καταργεί τον εξωτερικό Λόγο της Γραφής;

Όχι, απεναντίας τον εξυψώνει επιπλέον, αφού πρέπει και οι δύο να είναι αρμονικοί και σύμφωνοι μεταξύ τους (Ιωάννη Λ’ 1,1-4), καθώς ο εξωτερικός έχει πηγάσει από τον εσωτερικό. (Προς Τιμόθεο Β’ 2,16).

Γι’ αυτό, λοιπόν, άνθρωποι, μην κλείνετε τις καρδιές σας· σήμερα κιόλας που ακούτε ή μπορείτε να ακούσετε αυτό το Λόγο μέσα σας με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, γκρεμίστε όλους τους φραγμούς της αμαρτίας και του αισθησιασμού που σας εμποδίζουν και αγωνιστείτε με συνέπεια για να βρείτε την πρόσβαση ως τον Θεό. Και όταν με τη χάρη Του την βρείτε και ακούσετε με οποιονδήποτε τρόπο μέσα σας τη γλυκιά φω­νή Του, τότε μην είσαστε άπιστοι ή ανυπάκουοι απέναντι Του, αλλά προσπαθήστε ευσυνείδητα να εφαρμόσετε με όλη σας την καρδιά αυτά που σας διδάσκει. Με τον τρόπο αυτό θα Τον πλησιάζετε όλο και πιο πολύ και θα αποκτάτε όλο και μεγα­λύτερη οικειότητα μαζί Του, ώσπου στο τέλος θα ενωθείτε αιώ­νια με Αυτόν που είναι ο Λόγος του Πατέρα. Και ο Λόγος αυ­τός θα σας επαναφέρει και θα σας πάρει πάλι μέσα στον Θεό, όπως Εκείνος σας έφερε στον κόσμο με τον ίδιο Λόγο για να είσαστε το θαύμα και η χαρά της αγάπης και της σοφίας Του.

Γι’ αυτό ας τον δοξάσουμε στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

…Γι’ αυτό θα πω για άλλη μια φορά: ο άνθρωπος που δεν μπορεί να ακούσει τη φωνή του Θεού εντός του ούτε γνωρί­ζει πώς να στραφεί προς το κέντρο του και να εισδύσει στον Θεό, βρίσκεται ακόμη κάτω από την εξουσία του σατανά, όσο ευλαβής και άγιος αν φαίνεται από έξω. Γιατί μόνο ο αιώνιος Λόγος γεννά τη ζωντανή πίστη ούτε έχει δοθεί στον άνθρωπο άλλος δρόμος για να βρει τη μακαριότητα από το Λόγο της Ζωής. Επομένως, εάν θέλεις να βρεις τη ζωή ή τον Θεό, εφάρ­μοζε τις εντολές και εναρμόνισε το βίο σου με την Αγία Γρα­φή· προσπάθησε να βρεις ανάπαυση μέσα σου, γιατί έτσι θα ακούσεις το Λόγο και θα μπορέσεις να γίνεις μαθητής του Ιη­σού Χριστού. Αλλά και όταν ακόμη ακούσεις εσωτερικά την πατρική φωνή Του, θα δεις και θα αναγνωρίσεις υποχρεωτικά ότι ούτε και το άκουσμα αυτό από μόνο του δεν σου χαρίζει τη μακαριότητα παρά μόνο όταν εφαρμόζεις όσα ακούς και υπακούς σε όλα τον Θεό σου· τότε και ο Θεός ή ο Λόγος θα σε κάνει μακάριο».

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΖΩΗ