Gr. Εν. Joh. VIII/17 (5-7) (Ο Κύριος):

Κάθε Ψυχή στη μετά θάνατο ζωή, θα γίνει αυτό ακριβώς που επιθυμεί. Αν αυτά που επιθυμεί είναι κακά, τότε θα της εξηγηθούν με κάθε λεπτομέρεια οι επιπτώσεις που θα ακολουθήσουν την εκπλήρωση των επιθυμιών της. Αν αλλάξει γνώμη, τότε πολύ εύκολα μπορεί να βοηθηθεί. Αν όμως όχι, τότε θα αφεθεί ανενόχλητη να έχει και να απολαύσει τα πάντα, όσα επιθυμεί η αγάπη της.

Αυτή η αγάπη, κακή ή καλή, είναι η ίδια η ζωή της Ψυχής του κάθε ανθρώπου, αγγέλου ή διαβόλου. Αφαιρώντας λοιπόν την αγάπη από την Ψυχή, αφαιρούμε την ίδια στιγμή τη ζωή και την ύπαρξή της. Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι σύμφωνο με την καθαρότητα της Θείας Τάξης. Γιατί αν μπορούσε να καταστραφεί έστω και το μικρότερο άτομο στην Πλάση χάνοντας ταυτόχρονα την ύπαρξή του, τότε ο ίδιος ο Θεός θα έχανε την ίδια στιγμή ένα άτομο από τη δική Του Ύπαρξη -πράγμα που είναι αδύνατο.

Είναι λοιπόν εντελώς αδύνατο να χάσει την ύπαρξή της μια ολόκληρη ανθρώπινη Ψυχή. Μπορεί όμως να χάσει την ευτυχία της και να ζει πολύ δυστυχισμένη με δική της θέληση. Και μπορεί, αν το θέλει πραγματικά, να ξαναγίνει ευτυχισμένη φεύγοντας από τη δυστυχία της, πάλι με τη δική της ελεύθερη θέληση.

Gr. Εν. Joh. ΙΧ/142 (2) – 143 (8) (Από τη Διδασκαλία του Κυρίου στους ψαράδες της άσπρης λίμνης) (Ο Κύριος):

Η πραγματική ευτυχία της ζωής δεν βρίσκεται στο να βλέπει κανείς και να αναγνωρίζει τις καταστάσεις καθαρά, αλλά στη συνεχώς αυξανόμενη δραστηριοποίηση της Αγάπης. Γι’ αυτό κάθε Ψυχή πρέπει να κάνει την Αγάπη το μοναδικό στοιχείο της ζωής της, γιατί χωρίς αυτή, ποτέ δεν θα μπορέσει να φθάσει την εσωτερική καθαρότητα της ζωής. Γιατί η δραστη­ριότητα της Αγάπης είναι μια εσωτερική φωτιά ζωής, η οποία πρέπει με τη συνεχή της δραστηριότητα να γίνει μια λαμπερή φλόγα γεμάτη φως.

Όταν όμως ξυπνήσει εντελώς μέσα στην Ψυχή η Αγάπη σαν το στοιχείο της ζωής της και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, που ολόκληρη η Ψυχή να μετατραπεί σε Αγάπη, τότε η Ψυχή πα­ραμένει στον ψηλότερο δυνατό βαθμό δραστηριότητας παρ’ όλη την εσωτερική της καθαρότητα. Η ευτυχία και η καθαρότητα της αυξάνονται συνεχώς και πάντα ανάλογα με το βαθμό της δραστηριοποίησης της Αγάπης της. Δεν αυξάνεται λοιπόν η ευτυχία σύμφωνα με το βαθμό της καθαρότητας της Ψυχής αλλά σύμφωνα με την αγάπη της. Γιατί στην καθαρότητα η Ψυχή οδηγείται μόνο μέσα από την εφαρμοσμένη α­γάπη. Στην κατάσταση αυτή, ολόκληρος ο άνθρωπος είναι πνευματικά ένας νέος άνθρωπος· είναι δηλαδή αναγεννημένος. Και έχει καθορισθεί από το Θεό δια μέσου των αιώνων, να μην μπορεί κανένα Πνεύμα και καμιά ανθρώπινη Ψυχή να φθάσει στο Φως χωρίς την ανάλογη δραστηριότητα και εφαρμογή Αγάπης.

Πώς παράγουν όμως το φως οι άνθρωποι σ’ αυτή τη γη; Κοίταξε: τρίβοντας ξύλο με ξύλο ή πέτρα με πέτρα, μέχρι να δημιουργηθούν οι πρώτες σπίθες φωτιάς. Όταν αυτές οι σπίθες έρθουν σε επαφή με ένα εύφλεκτο υλικό -όπως ξύλο, άχυρα, ορισμένα είδη ρητίνης- τότε θα υψωθεί μια λαμπρή φλόγα γεμάτη με φως που θα φωτίσει το χώρο σε κάθε κατεύθυνση.

Κοίταξε. Ακόμα και στο νεκρό κόσμο της ύλης γίνεται φανερό πως για να παράγει κανείς φλόγα και φως είναι απαραίτητος ένας συγκεκριμένος βαθμός δραστηριότητας! Με τον ίδιο τρόπο και μάλιστα σε πιο ψηλό βαθμό, πρέπει να φθάσει και η Ψυχή στο φως της ζωής της. Με τη δραστηριότητά της θα ξυπνήσει η Ψυχή την Αγάπη σαν το συστατικό της ζωής της και με τη συνεχώς αυξανόμενη δράση της θα ανάψει μέ­σα της το Φως, που είναι η Σοφία. Η Σοφία εκείνη που από μόνη της θα μπορεί να γνωρίζει, να κρίνει και να ταξινομεί τα πάντα.

Αυτά είναι τα δεδομένα όσον αφορά τη ζωή της Ψυχής και την εσωτερική της καθαρότητα γνώσης. Η Σοφία κάθε Ψυχής εδώ στη γη, πολύ περισσότερο όμως στον κόσμο της αθανα­σίας, είναι συνέπεια της δράστηριότητάς της στην Αγάπη. Αν σταματούσε ή αν μπορούσε αυτή η δραστηριότητα να σταμα­τήσει, θα έσβηναν αυτόματα από την Ψυχή κάθε Σοφία και καθαρότητα ζωής. Το έχεις καταλάβει τώρα;

(Απάντηση του ψαρά): Ναι, Κύριέ μου και Διδάσκαλε. Αλλά θάθελα ακόμα να μάθω, ποια μπορεί να είναι κατά κύριο λόγο η δραστηριότητα μιας τελειοποιημένης ψυχής στο μεγάλο κόσμο της αθανασίας. Σ’ αυτή τη σκληρή γη, υπάρχουν χιλιά­δες πράγματα που μπορεί κάποιος να κάνει αν θέλει να ζήσει όπως λες· τι μπορεί να κάνει όμως στο μεγάλο κόσμο των Πνευμάτων; Οργώνουν, σπέρνουν και θερίζουν για να πά­ρουν τα απαραίτητα της ζωής τους;

(Απάντηση του Κυρίου): Ναι, φίλε μου. Και οργώνουν και σπέρνουν και θερίζουν αλλά, όπως είναι φυσικό, με διαφο­ρετικό τρόπο και με διαφορετικά κίνητρα από αυτά που γνω­ρίζεις στον υλικό κόσμο! Κοίταξε. Χωρίς τη μεγάλη δραστη­ριότητα των Πνευμάτων και ειδικά των πιο τέλειων από αυτά, δεν θα μπορούσε να γίνει τίποτε στη γη! Όχι μόνο τίποτε δεν θα μπορούσε να βλαστήσει και κανένα ζωντανό πλάσμα δεν θα μπορούσε να υπάρχει στη γη, αλλά δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν ακόμα ούτε ο ήλιος, η γη κι ακόμα περισσότερο τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί.

Μπορεί οι άνθρωποι να οργώνουν τη γη και να σπέρνουν στο χώμα. Βρίσκεται όμως στα χέρια των Πνευμάτων η πραγ­ματοποίηση της βλάστησης, ανάπτυξης και ωρίμανσης του καρπού. Ειδικά τα πιο τέλεια Πνεύματα, τόσο στη γη, όσο και σε άλλα ουράνια σώματα, μπορούν να δραστηριοποιη­θούν σε πολλά. Κατά κύριο λόγο όμως μπορούν να προσφέ­ρουν στην αναμόρφωση και τελειοποίηση των Ψυχών των ανθρώπων που ζουν ακόμα στη γη ή ακόμα περισσότερο και για όσους έχουν ήδη περάσει την όχθη της αθανασίας. Γιατί στον κόσμο της αθανασίας έρχονται -ειδικά από αυτή τη γη- όλο και περισσότερες ατελείς Ψυχές παρά τελειοποι­ημένες. Οι ατελείς και άγριες αυτές Ψυχές θα ερήμωναν με τη βοήθεια των πνευμάτων της φύσης σε τέτοιο βαθμό τη γη, που να μη βλασταίνει πια ούτε χόρτο, ούτε θάμνος, ούτε δέν­δρο και κανένα ζώο ή ακόμα και άνθρωπος δεν θα μπορούσε να επιβιώσει.

Μόνο με την Αγάπη, τη Σοφία και τη Δύναμη των τελειοποι­ημένων Πνευμάτων μπορούν να εμποδιστούν οι ανώριμες ψυχές στον κόσμο της αθανασίας, να αναμορφωθούν αργά- αργά και, αν είναι δυνατόν, να οδηγηθούν βήμα προς βήμα προς το Βασίλειο του Θεού.

Πώς εργάζονται όμως τα τελειοποιημένα Πνεύματα για να πετύχουν κάτι τέτοιο, είναι κάτι που δεν μπορεί να περιγρά­φει με λόγια. Όταν όμως αναγεννηθείτε πνευματικά, θα σας είναι όλα αυτά καθαρά και αυτονόητα. Το έχεις καταλάβει κι αυτό;

(Λέει ξανά ο ψαράς): Ναι, αγαπημένε μου Κύριε και Διδά­σκαλε. Και σε ευχαριστώ για την απέραντη υπομονή που δεί­χνεις με μας τους αδύνατους και σε πολλά τόσο ανόητους ανθρώπους! Θα περάσει σίγουρα πολύς καιρός μέχρι που να μπορέσουμε να καταλάβουμε τα θαύματα μέσα στα οποία ζούμε καθημερινά! Βλέπουμε και απολαμβάνουμε το νερό, μα στην πραγματικότητα δεν έχουμε ιδέα τι είναι το νερό. Με τον ίδιο τρόπο βλέπουμε τη φωτιά και το φως της, νιώ­θουμε τη ζεστασιά και τη θέρμη της, μα δεν έχουμε την πα­ραμικρή ιδέα τι είναι και ποιο σκοπό εξυπηρετεί πραγματικά. Είμαστε όμως τώρα χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, γιατί με την απέραντη Αγάπη και Έλεος Σου, έχουμε βρει τον πραγ­ματικό δρόμο για τη ζωντανή Αλήθεια. Βοήθησέ μας όμως με το Έλεος Σου, να μην παραδώσουμε ποτέ τα όπλα στο δρόμο για το φωτεινό στόχο, να μη γίνουμε ποτέ οκνηροί κι αδύνατοι!

(Απάντηση του Κυρίου): Όποιος πραγματικά πιστεύει και έχει βρει το σωστό δρόμο, να είναι σίγουρος πως θα φθάσει σε εκείνο που ποθεί με σοβαρότητα!