Gr. Εν. Joh. ΧΙ/52 (1-14) (Ο Κύριος):

Ήρθε κοντά Μου μια μέρα ο Σίμων Πέτρος και Μου είπε: «Κύριε και Διδάσκαλε. Μέχρι τώρα εξακολουθεί να παραμέ­νει για μας κάτι που μας είναι κάπως ακατανόητο. Δηλαδή: Για ποιο λόγο το σώμα σου, φαίνεται κατά περιόδους να εί­ναι ανεξάρτητο από το εσωτερικό Πνεύμα, ώστε να φαίνεται ακόμα και από τα λόγια σου να είσαι κάποτε ο ίδιος το Αιώνιο Θείο Πνεύμα και κάποτε πάλι σαν να είναι η σωματική σου υπόσταση εντελώς ανεξάρτητη και μόνο κατά διαστήματα να διαπερνάται από Αυτό! Πάντα ερχόμαστε σε κάποια σχε­τική αντίθεση στις παρατηρήσεις μας γι’ αυτό το θέμα και σίγουρα θα μας το συγχωρέσεις, μια και το ξέρεις πόσο πο­λύ κρεμόμαστε από σένα και Σε πιστεύουμε. Κι όμως! Δεν μπορούμε ακόμα να σε καταλάβουμε εντελώς στην πιο βα­θιά Σου Φύση. Τι συμβαίνει λοιπόν με όλα αυτά;»

Του είπα: «Αγαπημένε μου Πέτρο! Τόσο εσύ όσο και οι άλ­λοι αδελφοί, δεν μπορείτε ακόμα να καταλάβετε μυστικά πράγματα, γιατί δεν έχετε φθάσει ακόμα στο πνευματικό ε­πίπεδο που χρειάζεται για να μπορείτε να καταλάβετε αυτή την τόσο απλή διαδικασία που σας έχω εξηγήσει πολλές φορές μέχρι τώρα. Τώρα όμως βρίσκεστε εδώ, για να δοκιμά­σετε στον εαυτό σας, όσα ακόμα δεν έχετε ξεκαθαρίσει για Μένα.

Τι θα ωφελήσει αν συνεχώς σας εξηγώ τη διαφορά του Υιού του ανθρώπου από τον Υιό του Θεού, αφού εσείς οι ίδιοι μέσα σας δεν καταλάβατε και δεν νιώσατε ακόμα τη διαφορά του πνευματικού από το σωματικό άνθρωπο; Για να απαντηθεί ικανοποιητικά η ερώτησή σας, θα πρέπει πρώτα να φθάσετε στην ολοκληρωτική Πνευματική Αναγέννηση- και μάλιστα, όσο ακόμα ζείτε μέσα στη σάρκα. Και προς το στόχο αυτό έχε­τε ήδη κάνει τα σωστά βήματα, ώστε να μην απέχετε πολύ. Όμως ακόμα δεν τον έχετε φθάσει εντελώς. Γι’ αυτό απαντή­στε Μου εσείς, μια και μοναδική ερώτηση για να έρθει πιο κοντά σας η κατανόηση γι’αυτό το βασικό σημείο!

Κατ’ αρχήν πέστε Μου, πώς νιώθετε τη σκέψη και το συναί­σθημά σας; Είναι κάτι το εξωτερικό ή μήπως κάτι το εσωτε­ρικό; Μπορείτε να απαντήσετε μια ερώτηση που σας κάνει κάποιος, μόνο και μόνο γιατί έχετε στη μνήμη σας την απά­ντηση που διδαχτήκατε ή από το δικό σας εσωτερικό κόσμο με αποκρυσταλλωμένα συμπεράσματα;

Θα Μου πείτε: «Και τα δυο συμβαίνουν!» Αν ο άνθρωπος ήταν απλώς μια μηχανή, ακόμα κι αν είχε μια Ψυχή με συ­νείδηση του εαυτού της, δεν θα μπορούσε η Ψυχή αυτή να σκεφτεί παρά μόνο εξωτερικά. Δηλαδή, να δημιουργεί με τις εντυπώσεις της μνήμης μια γνώση που την έχει πάρει από κάποια διδασκαλία, περίπου όπως εκπαιδεύεται ένα ζώο. Για να μπο­ρεί η Ψυχή να συμπεραίνει, σημαίνει πως μπορεί να ρωτά κάποια ζωντανή «αρχή» μέσα στον άνθρωπο, η οποία να απα­ντά τέτοιες ερωτήσεις, να ζει μέσα της σαν Πνεύμα και σαν Πνεύμα να είναι τέλεια. Με αυτό τον τρόπο μπορούν να αρχί­σουν μέσα στον άνθρωπο σωστές ερωτήσεις και σωστές απαντήσεις.

Θα πει κανείς: «Ναι, αλλά αν όπως λες το Πνεύμα είναι τέ­λειο, γιατί βγάζουμε τόσο συχνά ανόητα και άπρεπα συμπε­ράσματα; Δεν απαντά άραγε το Πνεύμα πάντα σωστά;»

Το Πνεύμα απαντά πάντα σωστά! Επειδή όμως το Πνεύμα συνιστά πρώτα μέσα στον άνθρωπο τη βασική ζωή της Ψυχής του, μπορεί η Ψυχή, έχοντας συνείδηση του εαυ­τού της, να πράττει όμοια με το Πνεύμα, σύμφωνα πάντα με τη φύση της, όπως συμβαίνει με έναν καθρέφτη. Όπως δεν μπορεί να σχηματισθεί ένα σωστό είδωλο χωρίς να υπάρχει απέναντι του κάποιο πανομοιότυπο αντικείμενο, έτσι και η Ψυχή μπορεί μόνο τότε να δώσει αντενεργώντας τα συμπεράσματά της, όταν αυτά προέρχονται από το Πνεύμα σαν αντανα­κλάσεις. Όπως όμως το είδωλο παριστά τα πάντα ακριβώς αντίστροφα και παρόλα αυτά η παράσταση είναι αληθινή, α­φού το είδωλο υπάρχει πραγματικά όπως είναι, έτσι συμβαί­νει και σ’ αυτή την περίπτωση, μέχρι που το Πνεύμα και η Ψυχή να ζητήσουν να ενωθούν και να συγχωνευθούν.

Μέσα στην ολοκληρωμένη Αλήθεια μπορεί να στέκεται μό­νο εκείνος που έχει ξυπνήσει τόσο πολύ το Πνεύμα του ώστε η Ψυχή του να μην αντανακλά πια αντεστραμμένα εγκόσμια είδωλα, να έχει φθάσει δηλαδή στην Πνευματική Αναγέννη­ση. Δεν είναι φυσικά εύκολο να περάσει κανείς τα εμπόδια αυτά, γιατί η Ψυχή, λόγω του υλικού της γήινου σώματος έχει πολύ πιο δυνατή έλξη προς τα εγκόσμια παρά προς το Πνεύμα της. Γιατί, τόσο λίγο νιώθει η Ψυχή το Πνεύμα, που αν δεν εκπαι­δευτεί, θα νομίζει πως οι ενέργειες του της α­νήκουν. Το να ξεπεραστούν αυτά τα εμπόδια, είναι αποστολή τόσο δική Μου, όσο και δική σας και όλων όσων θα Με ακο­λουθήσουν. Το δρόμο για κάτι τέτοιο θα τον βρείτε μέσω του εσωτερικού σας Πνεύματος που θα πρέπει να το κάνετε να εκφρασθεί, να μιλήσει. Αυτό μόνο είναι ο μοναδικός σωστός Διδάσκαλος, γιατί βρίσκεται σε σχέση με το Θείο Πνεύμα και είναι μια σμίκρυνση της δικής Του εικόνας, γι’ αυτό και μπο­ρεί να αντλεί από Αυτό όλη την Αλήθεια.

Όταν λοιπόν η Ψυχή έχει υποταχθεί πλήρως στη Φύση του Πνεύματος και έχει χάσει έτσι κάθε εγκόσμια επιθυμία ώστε να στοχεύει απόλυτα και μόνο τα πνευματικά και όταν ακόμα συνδεθεί με το πνεύμα σαν μια αυτεξούσια Ψυχή, τότε και μόνο ο ολοκληρωμένος άνθρωπος έχει φθάσει το επίπεδο εκείνο που οι Ινδοί σοφοί ονόμαζαν «Νιρβάνα». Μια κατάστα­ση δηλαδή όπου κάθε σαρκική και εγκόσμια επιθυμία έχει εξοντωθεί και έχει αποκλεισθεί κάθε σαρκική επιθυμία ζωής σαν υλική ύπαρξη. Αυτή η κατάσταση μπορεί να επιτευχθεί στην υλική ζωή· μάλιστα, πρέπει να επιτευχθεί, για να μπορέσει να έρθει η πλήρης γαλήνη στην ανθρώπινη καρδιά.

Όλοι βρίσκεστε κοντά στο στάδιο αυτό της Ψυχικής Ανα­γέννησης. Όμως, στο δικό Μου Βασίλειο, εκεί που πρόκειται να μεταβώ, υπάρχει ακόμα μια Αναγέννηση: Είναι η Αναγέννηση του Πνεύματος. Αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από τη συνεχή Κοινωνία μαζί Μου. Εκεί βρίσκεται η πιο μεγάλη Ευτυχία για τα Παιδιά στο σπίτι του Πατέρα τους και η μεγα­λύτερη Χαρά. Μια Χαρά που καμιά ανθρώπινη καρδιά δεν μπορεί να φανταστεί, γιατί είναι μια Χαρά καθαρά Πνευματι­κή. Μια τέτοια Χαρά, που δεν μπορείτε να αντιληφθείτε ούτε μια ακτίνα από το Φως της!

Να στοχεύετε την Αναγέννηση της Ψυχής σας. Έτσι θα μά­θει η Ψυχή σας να βλέπει μόνο με τα μάτια του Πνεύματος και να μπορεί να αναγνωρίζει όλο και περισσότερο την πηγή της.

Μ.Ε.Ι. (Gr. Εν. Jοh.) ΧΙ/52 (1-7) (Ο Κύριος):

Όλοι εκείνοι που ακολουθούν ήδη από τη γη τα λόγια Μου, θα πετύχουν το στόχο που σας έχω αναφέρει σαν Αναγέννη­ση της Ψυχής. Αυτή η Αναγέννηση είναι μια διείσδυση του Πνεύματος μέσα στην Ψυχή. Έτσι η Ψυχή μπορεί, ενώ ακό­μα βρίσκεται στη σάρκα, να διεισδύει μέσα στην πιο ψηλή Ουράνια Σοφία και όχι μόνο να είναι κύριος του εαυτού της αλλά και του περιβάλλοντος της. Ναι, ακόμα και των κρυ­φών δυνάμεων της φύσης.

Τέτοιοι αναγεννημένοι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να είναι πολύ δίκαιοι, όπως δίκαιοι υπήρξαν σε όλες τις εποχές όσοι έφθασαν μια τέτοια ψυχική τελειότητα. Αλλά για να το πετύχουν, δεν χρειαζόταν να φθάσουν στην Κοινωνία με το Θείο Πνεύμα, που ενεργεί προσωπικά.

Ναι, μέχρι τώρα δεν ήταν δυνατό με κανένα τρόπο κάτι τέ­τοιο, αφού η θεότητα γίνεται για πρώτη φορά ορατή στους ανθρώπους στο πρόσωπό Μου (Ιησούς) και μόνο! Όσοι δί­καιοι έζησαν πριν την Ενσάρκωσή Μου στη γη και οι οποίοι έφθασαν σ:ην Αναγέννηση της Ψυχής, δεν μπορούσαν, πα­ρόλα αυτά, να δουν τη θεότητα όπως την βλέπετε εσείς τώ­ρα! Αυτό φαίνεται κι από τις διδασκαλίες τους, αφού η διείσ­δυση στην Ύψιστη Τελειότητα φαίνεται σαν ένα άνοιγ­μα μέσα στο άπειρο. Κι αυτό, γιατί ο Θεός ο ίδιος σαν απρό­σωπη φύση είναι το άπειρο, όπου η φύση της Δύναμής Του μπορεί να γίνει αισθητή πνευματικά αλλά ποτέ ορατή στην Ψυχή σαν Πρόσωπο.

Μόνο μετά το θάνατό Μου, όταν το σώμα Μου θα μεταμορφωθεί σε ένδυμα της ίδιας της παντοδύναμης, άπειρης Θε­ότητας, θα μπορέσουν όλοι εκείνοι που έφυγαν από τη ζωή πριν από τα χρόνια αυτά που ζούμε, να δουν πραγματικά την Προσωποποιημένη Θεότητα και να ζήσουν μαζί Της σε Αιώ­νια Κοινωνία. Και αυτό θα γίνει μάλιστα στην Πόλη που σας έχω ήδη δείξει και η οποία παριστά την πραγματική Ουράνια Ιερουσαλήμ, την Αιώνια Πόλη του Θεού. Αυτή η ζωή Κοινω­νίας και η αιώνια συγκατοικία μεταξύ του Θεού-Πατέρα και των Παιδιών Του είναι η Πνευματική Αναγέννηση.

Είναι αλήθεια πως μετά από Μένα θα φθάσουν πολλοί την Αναγέννηση της Ψυχής, με την οποία πραγματικά θα είναι πολύ ευτυχείς, χωρίς όμως να φθάσουν αυτό το τελευταίο σκαλοπάτι. Πολλοί Απόστολοι του Πνεύματός Μου ήρθαν κά­τω στη γη και έδειξαν στους πλανημένους ανθρώπους τους τρόπους να φθάσουν στη γαλήνη και στον εσωτερικό φωτι­σμό, χωρίς όμως να είναι σε θέση να τους δείξουν το δρόμο που οδηγεί κατ’ ευθείαν σε Μένα, γιατί ούτε κι αυτοί τον ήξεραν, αφού δεν είχε ακόμα φανερωθεί! Όλοι όσοι θέλουν ακόμα να ακολουθούν τους παλιούς δρόμους μπορούν να φθάσουν στην Αναγέννηση της Ψυχής αλλά όχι στην Κοινω­νία μαζί Μου!

Το τελευταίο είναι δυνατό μόνο σε όσους πιστεύουν σε Μένα, πως Είμαι δηλαδή πραγματικά ο Χριστός -αυτός που έχει το Χρίσμα- στον οποίο έχει δοθεί κάθε Δύναμη και Δόξα του Πατέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να γίνουν ευτυχισμένοι και μακάριοι από τον Υιό. Εγώ Είμαι η Είσοδος· δεν υπάρχει άλλη καμιά! Όποιος θέλει να περπατήσει το δρό­μο προς τον Ουρανό χωρίς να θέλει να Με γνωρίσει, θα μπο­ρέσει να φθάσει σε ένα ψηλό βαθμό τελειότητας, ποτέ όμως σε μια καθαρή, ορατή Κοινωνία με τον ίδιο το Θεό!

Gr. Εν. Joh. VII1/61 (9-14) (Ο Κύριος):

Σκεφτείτε και πέστε Μου: Ας πούμε πως υπήρχε κάποιος έμπορος που ήξερε πού θα μπορούσε να αγοράσει το μεγαλύτερο μαργαριτάρι αμύθητης αξίας σε πολύ καλή τιμή. Δεν θα ήταν πραγματικά πολύ ανόητος αν -ακόμα κι αν δεν είχε ικανοποιητική ρευστότητα χρημάτων δεν έτρεχε αμέσως να πωλήσει όλα τα υπάρχοντά του και να αγοράσει το ανεκτίμητο αυτό μαργαριτάρι;

Κοιτάξτε. Το ίδιο συμβαίνει και με την αξία της Αναγέννησης της Ψυχής μέσα στο Πνεύμα Μου. Δεν αξίζει το Πνεύμα Μου τόσο, ώστε να απαρνηθεί κάποιος σωστός άνθρωπος όλους τους επίγειους θησαυρούς και με όλη του τη δύναμη να συγκεντρωθεί στο πιο μεγάλο μαργαριτάρι, δηλαδή την Αναγέννηση της Ψυχής του μέσα στο Πνεύμα Μου; Ή πάλι, δεν θα ήταν καλύτερα να νοιάζεται κανείς και να φροντίζει για την αιώνια ζωή της Ψυχής του παρά για τους παροδικούς θησαυρούς του κόσμου, που παρέρχονται και σαπίζουν χωρίς να τον αφήνουν σχεδόν ποτέ να επιστρέφει στην καθαρή ζωή της Ψυχής;

Είναι πράγματι αλήθεια πως κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής, η Ψυχή κάνει δικά της όλα όσα μέσα στη σάρκα είναι όμοιά της. Τα μεταμορφώνει σύμφωνα με τη δική της φύση και μετά την πλήρη απόρριψη της σάρκας με το θάνατο, αρχίζει σιγά-σιγά να δημιουργεί από τα στοιχεία αυτά -και πιο συγκεκριμένα από την αιθερική μορφή των στοιχείων αυτών που απελευθερώνονται κατά τη διαδικασία της σήψης του σώματος- το αντίστοιχο ένδυμά της. Αυτό όμως δεν είναι ο μισθός της ζωής της, αλλά απλά μια ιδιομορφία της ζωής κάθε Ψυχής, που έχει τη βάση της στη δική Μου Τάξη και είναι έργο δικό Μου και μόνο.

Αυτό που είναι σίγουρα αλήθεια είναι πως μια καθαρή Ψυχή που έζησε σύμφωνα με τη θέλησή Μου, αφομοιώνει μέσα της πολύ περισσότερα στοιχεία από το γήινο σώμα της από όσα μια ακάθαρτη κι αμαρτωλή Ψυχή. Γιατί αν ήδη στη γη το αγνό σώμα της καθαρής Ψυχής ήταν ένα κόσμημα γι’ αυτήν, τότε στην πνευματοποιημένη του κατάσταση σίγουρα θα ομορ­φαίνει την Ψυχή ακόμη περισσότερο. Αλλά ούτε κι αυτό ανή­κει στο μισθό της Ψυχής, γιατί είναι στην πραγματικότητα ένα φιλοδώρημα στην Ψυχή με δική Μου ρύθμιση. Και θα ήταν και πάλι για την Ψυχή ανοησία, έστω και για μια στιγ­μή στη μετά θάνατο αιώνια ζωή της, να ασχοληθεί με τον ε­πίγειο αυτό θησαυρό της, που ανήκει έτσι κι αλλιώς στο Εγώ της. Ναι, η έγνοια της για κάτι τέτοιο θα συγκρινόταν με τους ανόητους εκείνους γονείς, που πάνω απ’ όλα νοιάζονται για την όμορφη και χαριτωμένη εμφάνιση των παιδιών τους και για την εκπλήρωση της ανόητης αυτής ματαιοδοξίας τους, χωρίς συνάμα να σκέφτονται πως η ενηλικίωση και η διαμόρφω­ση των παιδιών τους εξαρτώνται μόνο από τη Θεία Θέληση και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει οτιδήποτε.

Για κάθε Ψυχή λοιπόν, το μόνο που είναι απόλυτα αναγκαίο είναι να ζητήσει και να βρει μέσα της, μέσα στο μικρό χώρο της βασικής ζωής της στην καρδιά, το Βασίλειό Μου της Ζω­ής. Όλα τα άλλα θα της δοθούν από Μένα σαν επιπρόσθετο χάρισμα.

Gr. Εν. Joh. VΙΙΙ/57 (12) (Ο Κύριος):

Μέσα σ’ αυτόν το μικρό χώρο της καρδιάς, κατοικεί το πραγματικό Πνεύμα από το Θεό. Όταν λοιπόν η Ψυχή του ανθρώπου εισέλθει μέσα στο μικρό αυτό χώρο με τη σωστή Ταπείνωση, Υπακοή και ακόμα με την αγάπη του δίκαιου αν­θρώπου προς την Αιώνια Άκτιστη Αγάπη του Θεού, τότε ενώνεται η Ψυχή με το Αιώ­νιο Πνεύμα από το Θεό. Το Θείο Πνεύμα του Δημιουργού, ενώνεται με τη σειρά του με την Ψυχή-δημιούργημα και αυ­τό είναι η Αναγέννηση της Ψυχής μέσα στο Πνεύμα από το Θεό.

Ρόμπερτ Μπλουμ (R. ΒΙ.) ΙΙ/278 (4, 6) (Ο Κύριος):

Το Βασίλειό Μου βρίσκεται λοιπόν στη μικρή καρδιά του κάθε ανθρώπου. Όποιος θέλει να μπει μέσα σ’ Αυτό, πρέπει να μπει μέσα στην ίδια του την καρδιά και να δημιουργήσει εκεί μια μικρή θέση ησυχίας που θα ονομάζεται Ταπείνωση, Αγάπη και Ευχαρίστηση. Όταν θα έχει έρθει σε Τάξη μέσα στο χώρο αυτό της καρδιάς του, θα έχει ήδη βρει την αιώνια Ευτυχία του. Η όλη απόσταση είναι πολύ μικρή, δεν είναι μεγαλύτερη από τρεις σπιθαμές. Είναι η απόσταση που χωρίζει το κεφάλι από το κέντρο της καρδιάς. Όταν θα έχετε διανύσει αυτή την απόσταση, θα βρίσκεστε ήδη στον Ουρανό. Μη νομίζετε λοιπόν πως θα πρέπει να κάνουμε μια ανύψωση προς τ’ αστέρια. Αντίθετα! Θα κάνουμε μια βύθιση μέσα στην ίδια μας την καρδιά. Εκεί θα βρούμε τον Ουρανό μας και την αληθινή Αιώνια Ζωή!

–
–
–

Η συνέχεια στο βιβλίο….

–
–
–