Ιωάν. 3, 34-46: «Γιατί τα λόγια του Θεού λαλεί αυτός που στάλθηκε από το Θεό, αφού ο Θεός του δίνει το Πνεύμα απεριόριστα (και όχι με μέτρο, όπως στους ανθρώπους).
Ο Πατέρας αγαπάει τον Υιό και παρέδωσε στα χέρια Του κάθε εξουσία, πάνω σε όλα. Εκείνος που πιστεύει στον Υιό, έχει αιώνια ζωή. Εκείνος όμως που αρνείται να πιστέψει στον Υιό δεν θα δει τη ζωή, αλλά η οργή του Θεού θα εξακολουθεί να μένει πάνω του».
(Μ.Ε.Ι. Gr. Εν. Joh. 1/24, 12-18)
…«Έτσι γίνεται λοιπόν και με Εκείνον που έρχεται από το Θεό, για να δώσει μαρτυρία για το Θεό και να κηρύξει τον καθαρό Θείο Λόγο. Ο ίδιος ο Θεός είναι η απέραντη Θάλασσα (Πνεύμα Θεού). Όταν λοιπόν δίνει σε κάποιον το Πνεύμα Του, δεν το δίνει κατά τη δική Του πληρότητα, που μπορεί να υπάρχει μόνο μέσα στο Θεό, αλλά κατά το μέτρο που βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο. Αν όμως ο άνθρωπος θέλει να διατηρήσει το Πνεύμα, δεν πρέπει να συμπεριφέρεται βλαβερά απέναντι στο δικό του ανθρώπινο μέτρο και να το αφήνει απροστάτευτο και εκτεθειμένο, αλλά να το διατηρεί σταθερό και καλά σφραγισμένο!
Εκείνος όμως που βρισκόταν μαζί σας και για τον οποίο ρωτήσατε αν είναι ο Χριστός, παρόλο που εξωτερικά είναι υιός ανθρώπου, δεν έχει το Πνεύμα του Θεού κατά το ανθρώπινο μέτρο, αλλά το έχει λάβει από αιώνων στην απέραντη πληρότητα του ίδιου του Θεού. Γιατί Αυτός ο ίδιος είναι η απέραντη θάλασσα του Θείου Πνεύματος! Η Αγάπη Του, είναι ο Πατέρας από αιώνων και δεν βρίσκεται έξω από τον ορατό Υιό του Ανθρώπου αλλά μέσα σ’ αυτόν, που είναι ο ίδιος η Φωτιά, η Φλόγα και το Φως από αιώνων μέσα στον Πατέρα και από τον Πατέρα.
Αυτός ο αγαπητός Πατέρας, έχει αγαπήσει τον αιώνιο Υιό του πάνω από όλα και του έχει παραδώσει στα χέρια κάθε Ισχύ και Εξουσία. Όλα όσα εμείς μπορούμε να έχουμε κατά το ανθρώπινο μέτρο μας, τα έχουμε αντλήσει από την απέραντη πληρότητά Του. Εκείνος έχει γίνει τώρα, με τη δύναμη του δικού Του Λόγου, άνθρωπος με σάρκα μεταξύ μας και ο Λόγος Του είναι Θεός, Πνεύμα και σάρκα, τον οποίο ονομάζουμε «ο Υιός». Ο Υιός είναι λοιπόν η ίδια η Ζωή κάθε ζωής αιώνια.
Όποιος λοιπόν αποδέχεται τον Υιό και πιστεύει σ’ Αυτόν, έχει την αιώνια ζωή ήδη μέσα του. Γιατί, όπως ο Θεός είναι η ίδια η τελειότητα της αιώνιας ζωής μέσα στον κάθε Του Λόγο, έτσι και Εκείνος (ο Υιός) είναι η αιώνια ζωή μέσα στον κάθε άνθρωπο που αποδέχεται και φυλάει τον γεμάτο Ζωή Λόγο Του. Όποιος όμως δεν δέχεται το Λόγο του Θεού από το στόμα του Υιού, δεν πιστεύει δηλαδή στον Υιό, ούτε θα έχει, αλλά ούτε και μπορεί να έχει, να δει ή να αισθανθεί τη Ζωή μέσα του. Έτσι, η οργή του Θεού, που είναι η Κρίση των πραγμάτων που δεν έχουν καμιά ζωή εκτός από εκείνη του αιώνια αμετάβλητου καταναγκαστικού νόμου, θα παραμείνει σ’ αυτόν μέχρι που να πιστέψει στον Υιό.
Εγώ, ο Ιωάννης, σας έχω δώσει με τα λόγια μου αυτά μια έγκυρη μαρτυρία. Σας έχω καθαρίσει με τα ίδια μου τα χέρια από τη βρωμιά της γης. Πηγαίνετε τώρα και δεχτείτε το Λόγο Του, για να μπορέσετε να πάρετε τη Βάπτιση του Πνεύματός Του. Γιατί χωρίς τη Βάπτιση αυτή, κάθε κόπος μου για σας θα είναι μάταιος και χωρίς χρήση ή αξία! Πολύ θα ήθελα και γω να είμαι μαζί Του. Μου έχει φανερώσει όμως στο Πνεύμα μου πως πρέπει να μείνω, γιατί το Πνεύμα μου έχει ήδη πάρει αυτό που ακόμα σας λείπει.»*
** Παρατήρηση του Κυρίου: «Αυτή είναι η τελευταία και μεγαλύτερη μαρτυρία του Ιωάννη για Μένα και δεν χρειάζεται περισσότερη επεξήγηση, γιατί εξηγείται από μόνη της. Ο λόγος για τον οποίο στα Ευαγγέλια δεν περιγράφεται με τόση λεπτομέρεια, παραμένει πάντοτε ο ίδιος: Γιατί κατ’ αρχήν, αυτός ήταν ο απαραίτητος τρόπος γραφής της εποχής εκείνης, σύμφωνα με τον οποίο αναφέρονται μόνο τα βασικά σημεία. Όλα δε τα υπόλοιπα, τα οποία ήταν πολύ εύκολα κατανοητά στους πνευματικούς ανθρώπους, παραλείπονται. Έπειτα, για να μην μπορεί κανείς να νοθεύσει και να βεβηλώσει τη ζωντανή Αγιότητα του Θείου Λόγου. Έτσι λοιπόν, κάθε εδάφιο του Λόγου είναι ένας σπόρος κρυμμένος μέσα σε σκληρό κέλυφος, μέσα στο οποίο υπάρχει ο πυρήνας για μια Αιώνια Ζωή και πληρότητα Σοφίας.»