–
–
–

Η συνέχεια στο βιβλίο….

–
–
–

Gr. Εν. Joh. ΙΧ/174 (9-12) (Ο Ραφαήλ σε κάποιο γιατρό):

Το φως μιας τέλειας λυχνίας ζωής στη γη είναι η ολοκλη­ρωμένη, ζωντανή Πίστη που φωτίζει τα πράγματα που αφο­ρούν το Βασίλειο του Θεού. Όποιος μένει μέσα σ’ αυτό το Φως χωρίς να νοιάζεται περισσότερο απ’ όσο είναι ανάγκη για τα επίγεια, θα βρει πολύ γρήγορα το Φως της Ζωής μέσα του. Έτσι θα μπορέσει επίσης να δει υπαρκτό το Βασίλειο του Θεού, σε όλη του τη Δύναμη και Ισχύ, ενώ ακόμα θα βρίσκεται στη γη. Γιατί αυτός που γίνεται ένα με τη Θεία Θέληση του Κυρίου, είναι ταυτόχρονα και ένα με την τέλεια Σοφία, Ελευ­θερία, το Αυτεξούσιο, την Ισχύ και Δύναμή Του, γι’ αυτό και γίνεται έτσι ένα αιώνιο και αληθινό Παιδί του Θεού.

Κοίταξε, έτσι Είμαι και εγώ! Δεν έγινα όμως έτσι (Παιδί του Θεού) στον καθαρό κόσμο των Πνευμάτων, αλλά είχα ήδη γίνει από τον καιρό της γήινης ζωής μου. Και μάλιστα με τέ­τοιο τρόπο, που η Δύναμη του Θείου Πνεύματος μέσα μου μπορούσε να κάνει τα πάντα, όλα δηλαδή όσα μπορώ να κά­νω και τώρα. Γι’ αυτό και δεν πέθανα σωματικά με τον τρόπο που πεθαίνουν όλοι, αλλά η Δύναμη του Θείου Πνεύματος μέσα μου μετέβαλε ξαφνικά το σώμα μου από υλικό σε πνευ­ματικό με τέτοια πληρότητα, που δεν έμεινε στη γη ούτε ένας κόκκος σκόνης από την ύλη του σώματός μου. Όλα όσα ανή­καν στο σώμα μου έγιναν το άφθαρτο φόρεμα της αιωνιότητάς μου και έτσι με βλέπεις τώρα με σώμα, ψυχή και Πνεύμα. Αν σου είναι δύσκολο να το πιστέψεις, τότε ακούμπησέ με και θα νιώσεις έναν άνθρωπο με σάρκα και οστά, όσο εγώ το επιτρέπω. Αν όμως θελήσω να μεταβληθώ στην καθαρά Πνευματική μου υπόσταση, τότε και πάλι θα μπορείς να με βλέπεις όπως τώρα, όχι όμως με τα μάτια της σάρκας σου αλλά με τα μάτια της Ψυχής σου, τα οποία μπορώ να σου α­νοίξω όποτε και για όσο το θέλω. Πλησίασε λοιπόν και άγγιξέ με. Γιατί και αυτή η εμπειρία σου με μένα ανήκει στο πεδίο του φωτισμού που σου δίνω για την υπόσταση του Θείου Βα­σιλείου.

Gr. Εν. Joh. IX/176 (2-4, 7-9) (Συνεχίζει ο Ραφαήλ στο για­τρό):

Υπάρχει μόνο το υπαρκτό. Το μη υπαρκτό δεν υπάρχει που­θενά μέσα σε ολόκληρο τον ατέλειωτο χώρο της πλάσης και ούτε και θα υπάρξει. Η χρονικά περιορισμένη υλική ύπαρξη είναι απλά δοκιμαστική για την κατάσταση της πραγματικής και άφθαρτης ύπαρξης. Δεν παύει όμως να είναι στην ουσία της εντελώς Πνευματική, μια και σ’ ολόκληρη τη σφαίρα του απείρου δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πραγματική και αληθινή ύπαρξη εκτός από την Πνευματική.

Κοίταξε φίλε μου, εσύ που είσαι γεμάτος με όλη την ελλη­νική εγκόσμια σοφία. Εκεί, κάθεται ανάμεσά μας ο ίδιος ο Κύριος! Μόνο Εκείνος είναι μέσα στον Εαυτό Του η πραγμα­τική και Αιώνια Αληθινή Ύπαρξη. Εμείς, από τον μικρότερο μέχρι και τον μεγαλύτερο δεν είμαστε παρά οι δικές Του Ι­δέες και φωτεινές Σκέψεις που τους έδωσε ζωντανή ύπαρξη με τη Θέλησή Του. Επειδή όμως οι Ιδέες και φωτεινές Του Σκέ­ψεις είναι καρπός της αιώνιας και άπειρης Ύπαρξης και του Είναι Του, και είναι όπως και ο Ίδιος άφθαρτες και αιώνια υπαρκτές, είναι με τον ίδιο τρόπο και η δική μας ύπαρξη αιώ­νια άφθαρτη στην πραγματική, Πνευματική της υπόσταση.

Είναι λοιπόν αδύνατο να καταστραφεί ποτέ έστω και το πα­ραμικρό κομματάκι από κάτι που ήδη υπάρχει. Γιατί όλα που είναι ήδη υπαρκτά αποτελούν μια ανεξίτηλη πραγματικότητα μέσα στην απεριόριστη πληρότητα των Σκέψεων και Ιδεών του Κυρίου και αιώνιου Διδασκάλου μας. Εάν ο Κύριος μπο­ρούσε να καταστρέψει και να διαλύσει πλήρως ακόμα και την ελάχιστη από τις Θεϊκές του Σκέψεις και Ιδέες Δημιουργίας, τότε ασφαλώς θα έχανε κάτι από τη δική Του τελειότητα. Κι αυτό είναι κάτι εντελώς αδύνατο!

ΓΗ ΚΑΙ ΣΕΛΗΝΗ 51 (5,7) (Ο Κύριος):

Όταν το έμβρυο μέσα στη μήτρα έχει ήδη φθάσει σωματικά τον τρίτο μήνα ζωής στην ήσυχη πια Ψυχή του -της οποίας η ψυχική καρδιά έχει φθάσει σε μια σχετική στερεότητα- το­ποθετείται από κάποιο αγγελικό Πνεύμα, ένα αιώνιο Πνεύμα μέσα στην ψυχική καρδιά, καλυμμένο από περίβλημα με επτά πέπλα. Δεν πρέπει να σκέφτεται κανείς φυσικά ένα σωματικό περίβλημα, αλλά πνευματικό -το οποίο είναι πολύ πιο δυνα­τό και ανθεκτικό από οποιοδήποτε υλικό. Αυτό μπορεί κανείς να το καταλάβει από πολλά πράγματα στον κόσμο που ζει. Είναι δηλαδή πολύ πιο εύκολο να καταστρέψει κανείς μια υλική φυλακή παρά μια Πνευματική. Μόλις τοποθετηθεί το Πνεύμα στην ψυχική καρδιά, κάτι που γίνεται σε μερικά παι­διά νωρίς, σε άλλα αργότερα και σε άλλα τρεις μόνο μέρες πριν τη γέννηση, αρχίζει το σώμα να ωριμάζει γρηγορότερα και η διαδικασία της γέννησης μπαίνει σε πορεία.