Gr. Εν. Joh. Χ/21 (Ο Κύριος):

Όλα όσα βρίσκονται στη γη, από το κέντρο της μέχρι και τις πιο ψηλές περιοχές του αέρα, δεν είναι παρά ψυχική ουσία. Η ψυχική αυτή ουσία είναι καταδικασμένη να βρίσκεται μέσα σε ποικιλόμορφες σκληρές ή μαλακές καταστάσεις για ορισμέ­νο χρονικό διάστημα που απαιτείται για τη λύτρωσή της. Γι αυτό και τα ανθρώπινα μάτια και αισθήματα στον κόσμο αυ­τό, την αντιλαμβάνονται σαν εντελώς νεκρή και σκληρή ή μαλακότερη ύλη. Στην κατάσταση αυτή ανήκουν όλα τα είδη πε­τρωμάτων, ορυκτών, γης, νερού, αέρα και όλα τα άλλα υλικά που βρίσκονται ελεύθερα μέσα σ’ αυτή. Μετά έρχεται το φυ­τικό βασίλειο στο νερό και στη γη και η μετάβασή του στο ζωικό. Σ’ αυτό το βασίλειο η καταδίκη φαίνεται να είναι ήδη ελαφρότερη και η ψυχική ουσία βρίσκεται ήδη σε μια περίο­δο πιο ολοκληρωμένης λύτρωσης, αν συγκριθεί με την προηγούμενή της σκληρή κατάσταση καταδίκης και την εξέλιξη της ευφυΐας της. Πριν, φαινόταν να βρίσκεται σε μια απλή κατασκευή και χαώδη ανάμιξη της ψυχικής της ουσίας, ενώ στο δεύτερο αυτό βασίλειο βρίσκεται ήδη σε εμφάνιση και σε ευφυΐα σε μεγαλύτερη ποικιλομορφία και εξέλιξη.

Αυτή όμως η ψυχική ουσία, που έπρεπε για λόγους ειδικό­τερης ανάπτυξης της ευφυΐας της να τοποθετηθεί στο δεύ­τερο βασίλειο σε ένα μεγάλο διαχωρισμό, πρέπει τώρα στο τρίτο βασίλειο -το ζωικό- που είναι πολύ πιο ποικιλόμορφο από το δεύτερο, να τοποθετείται σε όλο και μεγαλύτερες ενώσεις, για να μπορέσουν έτσι οι μεμονωμένες μονάδες ευφυΐας της να αποκτήσουν περισσότερο φωτι­σμό και ελευθερία. Γι’ αυτό λοιπόν, ενώνονται μεταξύ τους αμέτρητες ψυχικές ουσίες μικροζωιδίων όλων των ειδών και ποιοτήτων, για να δημιουργήσουν μια μεγαλύτερη ζωική ψυχή, όπως π.χ. ένα σκουλήκι ή έντομο. Αμέτρητες τέτοιες ψυχές εντόμων, διαφόρων και πάλι ειδών και ποιοτήτων, ό­ταν απαλλαγούν από τα υλικά περιβλήματα (σώματα) που τις κρατούσαν δεσμευμένες, ενώνονται και πάλι σε μια ψυχή ζώου μεγαλύτερη και τελειότερη σε είδος και αυτό συνεχί­ζεται μέχρι τη δημιουργία των μεγάλων και πιο τέλειων ζω­ικών ψυχών που ανήκουν σε ήμερα ή άγρια ζώα. Και από τις ενώσεις των τελευταίων αυτών ειδών γίνεται δυνατή η μετά­βαση στην ανθρώπινη Ψυχή, που είναι προικισμένη με όλες τις πιθανές ικανότητες ευφυΐας.

Όταν γεννηθεί ένας άνθρωπος σ’ αυτή τη γη, παίρνει και το ανάλογο σώμα που του είναι απαραίτητο για να μπορέσει να αποκτήσει την πλήρη Ελευθερία. Η Σοφία του Θεού όμως, έχει ρυθμίσει με τέτοιο τρόπο τα πράγματα, ώστε ο άνθρω­πος, σαν μια πλήρης Ψυχή, να μη μπορεί να αναγνωρίσει ή να θυμηθεί όλες εκείνες τις απαραίτητες καταστάσεις και μετα­βολές που έζησε μέχρι τη στιγμή εκείνη! Γιατί αν μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, δεν θα μπορούσε να αντέξει αυτή την ένωση από τόσες αμέτρητες και διαφορετικές ψυχικές ου­σίες και ευφυΐες. Θα προσπαθούσε με κάθε τρόπο να διαλύ­σει βίαια τον εαυτό του στις επί μέρους ψυχικές μονάδες του, όπως διαλύεται μια σταγόνα νερό όταν πέσει πάνω σε πυρακτωμένο σίδερο.

Για τη διατήρηση λοιπόν της ανθρώπινης Ψυχής, της αφαιρείται πλήρως, με την κατάλληλη διαρρύθμιση του σώματος που την περιβάλλει, κάθε ανάμνηση, μέχρι τον καιρό που θα ενωθεί ολοκληρωτικά στο εσωτερικό της με το Πνεύμα της από τη Θεία Αγάπη. Γιατί αυτό το Πνεύμα είναι σαν μια «συ­γκολλητική» ουσία με την οποία στερεώνονται και συγκρο­τούνται όλα εκείνα τα αμέτρητα και ποικιλόμορφα ψυχικά κομμάτια ευφυΐας σε μια αιώνια άφθαρτη ολότητα, μπορώ­ντας να φωτιστούν, να αντιληφθούν και να αναγνωριστούν μεταξύ τους και τέλος, σαν μια τέλεια εικόνα Θεού, να τιμή­σουν και να δοξάσουν τη Θεία Αγάπη, Σοφία και Δύναμη.