Ρόμπερτ Μπλουμ (R. ΒΙ.) Ι/35 (2-6,8)
Κάθε άνθρωπος έχει μια διπλή ικανότητα γνώσης: Η μια είναι η εξωτερική, το κεφάλι -ή, στην ουσία, η εξωτερική νόηση της Ψυχής. Με αυτή την ικανότητα γνώσης δεν μπορεί ποτέ να συλλάβει και να κατανοήσει τη Θεία Φύση, γιατί η ικανότητα αυτή έχει δοθεί στην Ψυχή μόνο για να χωρίζεται προσωρινά από το Πνεύμα που κατοικεί μέσα της, ώστε για λίγο καιρό να μην μπορεί να αντιλαμβάνεται την ύπαρξή του. Αν τώρα θέλει η Ψυχή να αναζητήσει και να βρει το Θεό μόνο με αυτή την αρνητική ικανότητά της, απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το στόχο της και μάλιστα όσο πιο πεισματικά επιμένει να Τον αναζητά στο δρόμο αυτό.
Η Ψυχή όμως, διαθέτει και μια άλλη ικανότητα που δεν κατοικεί στο κεφάλι αλλά στην καρδιά. Η ικανότητα αυτή ονομάζεται εσωτερική διάθεση και αποτελείται από μια εντελώς δική της θέληση, από την αγάπη και από τη δύναμη που της δίνουν τα δυο αυτά εσωτερικά στοιχεία, για να μπορεί ανάλογα να δημιουργεί παραστάσεις. Όταν συλλάβει μέσα της έστω και μια φορά την ύπαρξη του Θεού, η αγάπη της αγκαλιάζει την ύπαρξή Του που αναγνώρισε και η θέλησή της προσπαθεί να την κρατήσει για πάντα κοντά της. Αυτή η κράτηση της Θείας Ύπαρξης με τη θέληση της Ψυχής είναι αυτό που ονομάζουμε «Πίστη». Με αυτή την Πίστη, που είναι ζωντανή, ξυπνά μέσα της το αληθινό Πνεύμα. Το Πνεύμα κοιτάζει την Ψυχή που το ξύπνησε, την αναγνωρίζει και την αντιλαμβάνεται αμέσως. Ανορθώνεται τότε σαν ισχυρό Φως από το Θεό και διαπερνά την Ψυχή, μεταβάλλοντας μέσα της τα πάντα σε Φως. Κι αυτό το Φως είναι η πραγματική Πίστη με την οποία η Ψυχή μπορεί να αποκτήσει την Μακαριότητα.
Έχεις ακούσει τίποτα γι’ αυτή την πραγματική Πίστη; Λες μέσα σου: «Όχι, αυτό το είδος της Πίστης μου είναι εντελώς ξένο και άγνωστο. Γιατί το να σκέφτεται κανείς με την καρδιά, μου φαίνεται εντελώς αδύνατο»! Ναι, έτσι είναι! Και πρέπει η όλη υπόθεση να σου φαίνεται αδύνατη.
Για να μπορεί κανείς να σκέφτεται μέσα στην καρδιά, προϋποθέτει εξάσκηση. Κι αυτή αποτελείται από τη συνεχή προσπάθεια για αφύπνιση ξύπνημα της Αγάπης προς το Θεό. Με το ξύπνημα αυτό η καρδιά δυναμώνει και διευρύνεται τόσο, που οι δεσμοί του Πνεύματος χαλαρώνουν. Έτσι το Φως του (γιατί κάθε Πνεύμα είναι ένα Φως από το Θεό) εκδηλώνεται όλο και πιο πολύ, όλο και πιο ελεύθερα. Όταν αυτό το Φως αρχίσει να φωτίζει τον πραγματικό χώρο της ζωής μέσα στην καρδιά, τότε σχηματίζονται στις αμέτρητες επιφάνειες του χώρου αυτού τα επίσης αμέτρητα αρχέτυπα σε καθαρά πνευματικές παραστάσεις, όλο και πιο καθαρά, όλο και πιο ευδιάκριτα για την Ψυχή. Και κοίταξε. Το να παρατηρεί και να βλέπει η Ψυχή μέσα στην καρδιά, είναι ένα νέο είδος σκέψης. Η Ψυχή μπορεί έτσι να φθάσει σε νέες έννοιες, σε μικρές και μεγάλες παραστάσεις. Τα εμπόδια στο δρόμο εξαφανίζονται ανάλογα με το πόσο μπορεί κανείς να κάνει τη νόηση του μυαλού να σιγήσει. Τότε δεν υπάρχουν πια ερωτήσεις για αποδείξεις. Γιατί το Φως του Πνεύματος φωτίζει τις εσωτερικές μορφές και παραστάσεις με τέτοιο τρόπο, που να μην υπάρχει πουθενά σκιά. Γι’ αυτό και όλα όσα μπορούν να δημιουργήσουν και την παραμικρή αμφιβολία, αποβάλλονται για πάντα.
Μέσα σ’ αυτή την Πίστη, βρίσκεται και η εξαιρετική εκείνη Δύναμη που αναφέρεται δυο φορές στα Ευαγγέλια.