ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ

Γνωρίζοντας το Λόγο του Θεού μέσα από τις σελίδες της Αγίας Γραφής -της Παλαιός και Καινής Διαθήκης- βρίσκου­με την πηγή της ίδιας της Ζωής. Εδώ ο Θεός φανερώνει τον εαυτό Του στους ανθρώπους, «χρησιμοποιώντας» σαν φο­ρείς του Λόγου Του τους διάφορους Προφήτες, Αποστό­λους και άλλους.

Πηγή της Θείας Σοφίας είναι και οι διάφοροι φωτισμένοι συνάνθρωποί μας, που ανέλαβαν το φορτίο να αναθρέ­ψουν, να νουθετήσουν και να καθοδηγήσουν τους χριστια­νούς, να τους δείξουν το δρόμο που οδηγεί εκεί που οι ίδιοι έφθασαν: στο θείο Έρωτα, στη βίωση του ζωντανού Θεού – του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό ακριβώς και τους ονομάσαμε «πατέρες»! Μέσα από τα σοφά λόγια των «πατέρων», ο χρι­στιανός βρίσκει το δρόμο του και καθοδηγείται με προσοχή προς τον ένα και μοναδικό στόχο: την καθημερινή ζωντανή επαφή του με το Θεό, με το ζωντανό Θεό.

Είναι λοιπόν επόμενο, μερικοί εκλεκτοί να έχουν φθάσει στο στόχο. Το πέτυχαν με την Αγάπη προς το Θεό και τον πλησίον τους, το πέτυχαν με την απλότητα και τη γλυκιά τα­πείνωση. Κι ο Θεός, τηρώντας πάντα τις υποσχέσεις του στα παιδιά του, φανέρωσε τον εαυτό του σ’ αυτούς, όχι φυσικά για να τον κρατήσουν εγωιστικά σαν κτήμα τους, αλλά για να τον μοιραστούν με τους αδελφούς τους. Γιατί ο άρτος της Ζωής υπάρχει για να δωρίζεται σε όσους έχουν την πνευ­ματική πείνα. Εκεί είναι η χρήση του, εκεί ο Χριστός «κοινωνεί» ξανά τους ανθρώπους, δίδοντας ξανά και ξανά το χαρ­μόσυνο μήνυμα (Ευαγγέλιο), «ο Θεός Αγάπη εστί!»

Ο Θεός πάντα φανέρωνε και εξακολουθεί να φανερώνει τον εαυτό του σε διάφορες εποχές, σε διάφορους τόπους, περιστάσεις και άτομα. Κανείς δεν μπορεί και δεν έχει φυσικά το δικαίωμα να περιορίσει το Θεό και να του ορίσει σε ποιους, πότε και κάτω από ποιες συνθήκες «δικαιούται» να φανερώνει τον εαυτό του. Αυτό το έδειξε ο ίδιος ο Ιησούς, όταν απεκάλυψε τον εαυτό Του στον Σαούλ, τη στιγμή μάλιστα που ο Σαούλ Τον κατεδίωκε. Κι ας μην ξεχνάμε πως αν εμείς απαγορεύαμε μια τέτοια αποκάλυψη στον αμαρτωλό Σαούλ, που αργότερα ονομάσθηκε Παύλος, δεν θα υπήρχε ο μεγάλος αυτός Απόστολος των εθνών, με αποτέλεσμα εμείς που τώρα «απαγορεύουμε», να ζούσαμε ακόμα στο σκοταδι­σμό της πολυθεΐας και του ειδωλολατρισμού μας. Κι όμως! Τόσο ο Σαούλ, όσο και εμείς οι ειδωλολάτρες του τότε, έ­χουμε σήμερα τη χαρά να γνωρίζουμε τον Ουράνιο Πατέρα μας και να χαιρόμαστε μαζί του όλα όσα Εκείνος φυλάει γι’ αυτούς που Τον αγαπούν. Αν οι αδελφοί μας της εποχής ε­κείνης συγκεντρώνονταν στο ποιος ήταν και πού ανήκε ο Παύλος, αντί στο τι έλεγε, δεν θα υπήρχαν σήμερα χριστια­νοί έξω από την Ιουδαία.

Πολλά θα μπορούσαν να λεχθούν για το πρόσωπο του Γιάκομπ Λόρμπερ (Jakob Lorber). Λόγια θαυμασμού για το έργο του, έπαινοι για τη βαθιά καλοσύνη και ευαισθησία του και γενικά, λόγια που ο ίδιος θα απέφευγε για τον εαυτό του. Έτσι, ας περιοριστούμε σε μια απλή βιογραφική αναφορά. Δεν έχει τόση σημασία το ίδιο το άτομο που μεταφέρει το θείο Λόγο σημασία έχει ο ίδιος ο Λόγος. Αυτό είναι κάτι το οποίο γνώριζε καλά ο ίδιος ο Lorber όταν έλεγε για τον εαυτό του: «Εγώ δεν είμαι παρά ένας γραφέας στην υπηρε­σία του Θεού!»

Ο Γιάκομπ Λόρμπερ γεννήθηκε στις 22-07-1800 στο χωριό Kanischa της Αυστρίας. Από πολύ μικρός διδάχτηκε από τον πατέρα του τη μουσική.

Σε νεαρή ηλικία ήταν ήδη ένας πολύ καλός και ταλαντού­χος μουσικοσυνθέτης και εξαίρετος βιολιστής. Παρ’ όλη την αγάπη του για τη μουσική, εξακολουθούσε να νιώθει μέσα του ένα «κενό», έναν πόθο για μια πιο ψηλή και πιο λεπτή γνώση, την οποία και αναζήτησε. Την αναζήτησε στην αρχή σε όλες τις κατευθύνσεις: έξω από τον εαυτό του με την Αστρονομία και ιδιαίτερα μέσα του, μελετώντας –πάντα μαζί με την Αγία Γραφή- διάφορα πνευματικά βιβλία της εποχής του. Πολύ σύντομα, ο απλός και ταπεινός άνθρωπος, εγκατέλειψε όλα τα συγγράμματα και προσπάθειες. Για τον Lorber υπήρχε πια μόνον ένας τρόπος να βρει τον αγαπημένο Θεό του, τον Ιησού Χριστό: Η Αγία Γραφή, η προσευχή, η ζωή!

Ο Γιάκομπ Λόρμπερ, δεν ήταν ο άνθρωπος που κατάφερε να μιλήσει με το Θεό. Ήταν ο άνθρωπος στον οποίο μιλούσε ο Θεός, όταν Εκείνος το αποφάσιζε! Ο απλός και ταπεινός αυ­τός άνθρωπος είδε και άκουσε πράγματι το Θεό που αποκα­λύφθηκε στην καθαρή καρδιά του: «Εκείνος που κρατάει τις εντολές Μου και τις εκτελεί, αυτός Με αγαπά. Κι αυτός που Με αγαπά, θ’ αγαπηθεί από τον Πατέρα Μου, κι Εγώ θα τον αγαπήσω και θα του φανερώσω τον εαυτό Μου» (Ιωάν. 14, 21). «Μακάριοι όσοι έχουν καθαρή καρδία, γιατί αυτοί θα δουν το Θεό» (Ματθ. 5, 8).

Και ο Κύριος, ο Ιησούς Χριστός, ο ένας και μοναδικός Θεός ορατού και αοράτου κόσμου, είχε αποφασίσει να προσφέρει στον κόσμο ξανά το Θείο Λόγο του σε πολύ μεγαλύτερο βά­θος, χρησιμοποιώντας ένα κατάλληλα προετοιμασμένο σκεύος. Δεν το έκανε για να τιμήσει το σκεύος! Το έκανε για να μπορούν να ξεδιψάσουν με το γλυκό κρασί της Σο­φίας Του, όσοι πίνουν από το σκεύος αυτό. Και τι άλλο θα μπορούσε να είναι η Σοφία Του από τον ίδιο το Λόγο Του, τον Εαυτό Του, την Αγάπη; Μέσα από το Λόγο Του στη νέα αυτή αποκάλυψή Του, ο Ιησούς είναι ξανά κοντά μας, όπως το υποσχέθηκε όταν έφευγε από τη γη μας: «Δεν θα σας αφήσω μόνους σαν ορφανούς^– θα ξανάρθω κοντά σας» (Ιωάν. 14, 18) «… Κι εγώ θα είμαι πάντα μαζί σας ως τη συντέλεια του κόσμου» (Ματθ. 28, 20).

Αυτή τη φορά ο Λόγος δεν έγινε σάρκα. Αυτή τη φορά ο Ιησούς αποκαλύπτει τον Εαυτό Του σε μας στην Πνευματική υπόσταση του Λόγου Του, όπως είπε ο ίδιος: «Τα Λόγια τα οποία σας μιλώ, είναι Πνεύμα και είναι Ζωή» (Ιωάν. 6, 63) και: «Ο Θεός είναι Πνεύμα, και εκείνοι που Τον λατρεύουν πρέπει να Τον λατρεύουν πνευματικά κι αληθινά» (Ιωάν. 4, 24).

Η νέα αποκάλυψη του Λόγου, στην Ουράνια πια ερμηνεία, δεν άρχισε με τον Lorber. Φαίνεται να άρχισε από πολύ πα­λαιότερα σε διάφορους ανθρώπους, σε μεμονωμένες περιπτώσεις, που έζησαν αφανείς. Ο κόσμος κατάλαβε την αξία των ανθρώπων αυτών -όπως συνήθως- μετά το θάνατό τους. Τέτοιοι άνθρωποι ήταν διάφοροι πνευματικοί Πατέ­ρες της εκκλησίας μας, αλλά και άλλοι πολλοί που έζησαν στον Ευρωπαϊκό χώρο και αλλού. Κυριότεροι αντιπρόσωποι στην Ευρώπη είναι οι Thomas von Kempes (Θωμάς ο Κεμπέσιος) που έγραψε την πολύ γνωστή στην εκκλησία μας «Μί­μηση του Χριστού», ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, ο Meister Eckhard, ο Εμμανουήλ Σβέντενμπεργκ (Emmanuel Swedenborg 1720-1772), ο Γιάκομπ Λόρμπερ (1800-1864).

Η χαρακτηριστική αφάνεια των ανθρώπων αυτών τους προ­στάτεψε από τη μεγάλη παγίδα της περηφάνιας που θα μόλυνε την καθαρότητα του Θείου Λόγου τον οποίο μετέδιδαν στους ανθρώπους. Ο Lorber έχει γράψει τα περισσότερα έρ­γα από όλους, με υπαγόρευση του ίδιου του Κυρίου (περίπου 10.000 τυπωμένες σελίδες).

Τα έργα του μελετούνται σήμερα παγκόσμια από πολλούς και ασχολούνται με δέκα βασικά θέματα: Τη σύσταση του υ­λικού κόσμου, τη φύση του Θεού, την Πνευματική πρώτη πλάση, την ουσιο-υλική πλάση, το σκοπό της ζωής στη γη, τον άνθρωπο στην εξέλιξή του, την οντότητα του Ιησού Χρι­στού, το δρόμο της σωτηρίας για την Πνευματική Αναγέννη­ση, τη συνέχιση της ζωής μετά θάνατο και τέλος, το στόχο της τελειότητας. Μέσα από τα έργα του Λόρμπερ, ο Κύριος καλεί για μια ακόμα φορά τον κάθε άνθρωπο κοντά Του. Αυτή τη φορά δεν τον καλεί απλά σε μετάνοια. Του δίνει την ευ­καιρία να συμμετέχει στην ίδια τη Ζωή Του!

Σε ποιους απευθύνονται όμως τα έργα αυτά; Είναι άραγε δογματικά; Είναι ίσως και αιρετικά; Είναι αποπλανητικά; Τι είναι; Εύκολα ο άνθρωπος ζητά να κατατάξει, βιάζεται να κα­ι ονομάσει, να χαρακτηρίσει, ακόμα και να κατακρίνει. Το α­ξιοσημείωτο και αστείο στις περιπτώσεις αυτές, είναι πως κατά κανόνα όλοι οι κατήγοροι των έργων της Νέας Αποκά­λυψης, δεν τα έχουν διαβάσει ποτέ τους! Αλλά και το να συνηγορεί κανείς χωρίς να έχει πρώτα προσωπική εμπειρία, είναι κι αυτό το ίδιο λανθασμένο κι επικίνδυνο. Ο Κύριος λέει: «Γεύσασθαι και είδατε…».

Κι ας μην ξεχνάμε πως ποτέ ο Ιησούς δεν προσπάθησε να πείσει κανένα για την ορθότητα και γνησιότητα του Λόγου Του. Ούτε λοιπόν και σήμερα το κάνει. Θα έλεγε, όπως τό­τε: τα πρόβατα τα δικά Μου ακούουν και ξεχωρίζουν τη φω­νή του ποιμένα τους. Κι όσοι δεν ανήκουν στην Ποίμνη Μου, είναι επόμενο πως δεν θα αναγνωρίσουν τη φωνή Μου. Δεν είναι λοιπόν τα πρόβατα που αποφασίζουν ποιος είναι ο κα­λύτερος ποιμένας. Απλά, η φωνή του καλού ποιμένα κάνει τα πρόβατα να χωριστούν σε δικά Του και σε ξένα!

Η μετάφραση αυτή δεν έχει κανέναν άλλο σκοπό, από του να προσφέρει την ευλογία του Θείου Λόγου της Νέας Απο­κάλυψης στον ελληνικό χώρο. Γιατί είναι σίγουρο πως στο χώρο της δικής μας πατρίδας υπάρχουν πολλά μικρά, άσπρα πρόβατα, που χρόνια περιμένουν ν’ ακούσουν το κάλεσμα του Κυρίου τους. Και δεν θα δυσκολευτούν καθόλου να ανα­γνωρίσουν τη φωνή Του, γιατί η φωνή αυτή ψιθυρίζει εδώ και χρόνια στην καρδιά τους: «Ο Θεός, Αγάπη εστί!»

Ο μεταφραστής

Η ανθρώπινη σάρκα δεν μπορεί ποτέ να ξέρει τι βρίσκεται κρυμμένο μέσα στον άνθρωπο. Γιατί δεν έχει μάτια για να δει τα όσα υπάρχουν μέσα της. Το Πνεύμα όμως, που βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο, εκείνο μόνο βλέπει και γνωρίζει τα πάντα που υπάρχουν μέσα του. Γι’ αυτό, ας στοχεύει ο καθένας την Αναγέννηση του Πνεύματος, γιατί χωρίς αυτή κανείς δεν θa μπορέσει να μπει στη Βασιλεία του Θεού.

«ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ» [Gr. Ev. Joh.VI/158 (12)]