Gr. Εν. Joh. ΧΙ/53 (Ο Κύριος):

Πρέπει να πούμε ακόμα λίγα λόγια για την Πνευματική όραση. Τα λόγια αυτά είναι για εκείνους που περπατούν στο δρόμο μου και θα θελαν να γνωρίζουν πόσο ικανή είναι η Ψυχή τους να εξελίσσεται μέσα σ’ αυτό το σώμα. Δεν θα διδαχθείτε εδώ πως θα αποκτήσετε θαυματουργικές ή μαγικές ιδιότητες, ούτε και θα σας δοθεί κάποια αποκλειστική συντα­γή για να εφαρμόζετε. Εδώ θα δοθεί απλά ο δρόμος για να μπορέσετε να νικήσετε τις διάφορες αμφιβολίες της καρ­διάς που νιώθει η Ψυχή όσο ακόμα τη σφίγγουν τα δεσμά της σάρκας. Αυτός λοιπόν είναι ο πραγματικός σκοπός: Να γίνει ο άνθρωπος ανεξάρτητος από τη σάρκα και όλες τις απολαύσεις, τις αμφιβολίες και τις πλάνες της, για να μπο­ρέσει να αισθάνεται αρμονικά μέσα στον πραγματικό, γνήσιο και αληθινό κόσμο. Εκεί όπου μετά το θάνατο θα ζήσει η Ψυχή του εντελώς ελεύθερη και ανεξάρτητη.

Είναι φανερό πως η ζωή της Ψυχής εκδηλώνεται από μόνη της όταν χαλαρώνουν τα σφιχτά δεσμά της σάρκας. Όλοι ό­σοι ακούνε τα λόγια Μου χωρίς να νιώθουν τίποτε από αυτή την εσωτερική ζωή της Ψυχής, είναι ακόμα ακινητοποιημένοι μέσα στα δεσμά της σάρκας. Είναι δηλαδή ακροατές του Λό­γου χωρίς ποτέ να Τον εφαρμόζουν.

Όποιος αποβάλει τα δεσμά του, αποκτά καθαρή ματιά για ιούς ανθρώπους και τη φύση. Στην αρχή νομίζει πως έχει αυξηθεί η ικανότητα της παρατηρητικότητάς του. Στην πραγ­ματικότητα όμως, δεν είναι τίποτα άλλο από τη διέγερση του Πνεύματός του που αρχίζει να κινείται ελεύθερα. Ο άνθρω­πος συνηθίζει να βλέπει μέσα του, να αναγνωρίζει δηλαδή και να παρατηρεί τις εικόνες που βλέπουν τα πνευματικά του μάτια, ανεξάρτητα από αυτές που βλέπουν τα υλικά. Έτσι πολύ γρήγορα, αν νιώθει πραγματική αγάπη για Μένα και κτίζει πάνω σ’ αυτή τη βάση, θα φθάσει στην ιδιότητα εκείνη του Πνεύματος που ονομάζεται «ενόραση». Αυτή δεν είναι κάποια μαγική αλλά μια εντελώς φυσική ιδιότητα της Ψυ­χής. Η Ψυχή μπορεί αν θέλει να μην εκδηλώνει την ιδιότητα αυτή, με τον ίδιο τρόπο που εσείς δεν εκδηλώνετε συνεχώς στη σάρκα τις διάφορες ιδιότητες του σώματός σας.

Σε αρρώστιες, όπου πολλές φορές γίνεται μια χαλάρωση της σύνδεσης Ψυχής και σώματος, δεν είναι κάτι το σπάνιο να ζει η Ψυχή μέσα σ’ έναν κόσμο άγνωστο προς το σώμα. Επειδή όμως στις περιπτώσεις αυτές το σώμα έχει εξασθενίσει, δημιουργείται ένα είδος ενόρασης που δεν είναι υγιές, γι αυτό και παρουσιάζονται πάρα πολλές αναλήθειες. Πολλές φαντασιώσεις δεν είναι τίποτε άλλο από εικόνες αντι­στοιχιών της ζωής της Ψυχής. Και είναι εικόνες αντιστοι­χιών, γιατί η γλώσσα του Πνεύματος με την οποία μιλά η Ψυ­χή δεν είναι λόγια αλλά ολοκληρωμένες έννοιες. Μόνο με πολύ κόπο μπορούν κάπως τα λόγια να αποδώσουν τέτοιες έννοιες.

Το να αποκτήσει κανείς κατά τη διάρκεια της ζωής του στη γη την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τη γλώσσα αυτή, που σας είναι γνωστή τουλάχιστο στο Θείο Λόγο σαν η γλώσσα των αντιστοιχιών, δεν είναι μόνο χρήσιμο αλλά και απαραίτητο. Γιατί αν δεν την αποκτήσει, η ψυχή του θα νιώθει στο Βασί­λειο του Πνεύματος, μετά το θάνατο του σώματος, σαν μια ξένη που μπαίνει σε μια εντελώς άγνωστη χώρα, χωρίς να μπορεί να καταλάβει τη γλώσσα και όπου με τεράστιο κόπο και μόνο μπορεί να γίνει κατανοητή. Η μόνη διαφορά είναι πως εδώ οι κάτοικοι του πνευματικού κόσμου μπορούν να καταλάβουν απόλυτα τον ξένο, αυτός όμως δεν μπορεί να τους καταλάβει.

Γι’ αυτό, οι κάτοικοι του πνευματικού κόσμου θα πρέπει να προσαρμοστούν και πάλι στα βαριά δεσμά της ψυχικής ζωής, για να μπορέσουν να ξαναδεχτούν την ασυνήθιστα βαριά γλώσσα του σώματος και να δώσουν την επικοινωνία με λό­για και όχι πια με σειρές νοητικών συλλογισμών.

Πνευματικά προχωρημένοι άνθρωποι συχνά λυπούνται για­τί τους είναι αδύνατο να μπορέσουν να εκφράσουν ικανοποι­ητικά τις εντυπώσεις τους με λόγια. Άλλοτε πάλι, γιατί δεν μπορούν με τη γραφή ή τα λόγια, να σταθεροποιήσουν το πέταγμα της σκέψης με την ταχύτητα που η Ψυχή τους βλέ­πει τα μηνύματα του πνεύματός τους. Όλα αυτά δεν θα ήταν δυνατό ποτέ να εκφραστούν, αν δεν υπήρχε η γλώσσα του πνεύματος με γρήγορες εικόνες και σειρές εννοιών.

Γι’ αυτό να ξέρετε πως υπάρχουν πολύ περισσότερα από όσα μπορούν να μεταδώσουν ο λόγος και η γραφή. Κανένας λοιπόν ας μη νομίζει πως ακόμα και η πιο εξελιγμένη γλώσσα γραφής ή ρητορικός λόγος, είναι το λαμπρό μέσο που μπορεί να εκφράσει την ανθρώπινη Ψυχή. Γιατί αυτά δεν είναι παρά μόνο πολύ αδύνατες εκροές της βαθύτερης πνευματικής ε­πιθυμίας να αφήνει την Ψυχή να συμμετέχει στα όσα κρύβο­νται μέσα στο πνεύμα. Γι’ αυτό, ας μη νομίζει κανένας πως είναι κάτι το σπουδαίο αν τον θεωρούν δάσκαλο στα εξωτε­ρικά αυτά μέσα επικοινωνίας. Όλα αυτά δεν είναι παρά ένα φτωχό θάμπωμα απέναντι στο πλούσιο περιεχόμενο του ε­σωτερικού διδασκάλου, που ποτέ δεν εκδιπλώνει προς τα έξω τις αρετές και τα δώρα του.

Ο πόθος όμως καθενός που με τη Δύναμή Μου και την α­γάπη του για Μένα προσπαθεί να φέρει τον εσωτερικό αυτό διδάσκαλο στην ολοκλήρωση, ας είναι να ακολουθήσει το δρόμο Μου, να ακολουθήσει Εμένα! Γιατί και Εγώ κατά τη διάρκεια της γήινης ζωής Μου ακολούθησα τον ίδιο δρόμο και έπρεπε να πολεμήσω για κάθε σκαλοπάτι, ένα προς ένα, όπως ο κάθε άνθρωπος.