Μ.Ε.Ι. (Gr. Εν. Joh.) VIII/150 (14-16) (Ο Κύριος):

–
–
–

Η συνέχεια στο βιβλίο….

–
–
–

 

…Αφήστε λοιπόν προς το παρόν κάθε έρευνα που αφορά τις πολύμορφες εμφανίσεις και αναλογίες των πραγμάτων, των αιτιών και αποτελεσμάτων στον κόσμο αυτό, γιατί όλα αυτά δεν είναι απαραίτητα και δεν θα φέρουν την Ψυχή ούτε και σε εκατό χρόνια, έστω και στο ελάχιστο πιο κοντά στο στόχο της ζωής της. Γιατί με αυτά δεν μπορεί η Ψυχή να φθάσει σε κα­μιά αληθινή εσωτερική αναγνώριση παρά μόνο σε μια εξωτε­ρική, επιφανειακή και μερική γνώση των πραγμάτων με τυφλές εικασίες, από τις οποίες δεν θα προκύψει καμία ταξι­νομημένη γνώση και αναγνώριση με τους σωστούς συσχετι­σμούς. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ψυχή βρίσκεται σε μια διαρκή, φοβισμένη αναζήτηση από την οποία δεν δημιουργείται παρά ελάχιστη ωφέλεια για τη ζωή της.

Gr. Εν. Joh. IX/103 (5-6) (Ο Κύριος):

Ο άνθρωπος που μπορεί να βλέπει καθαρά το Καλό και την Αλήθεια με τη νόησή του, αλλά η καρδιά του εξακολουθεί, παρ’ όλα αυτά, να είναι γεμάτη με κάθε είδους εγκόσμια πράγματα, πρέπει να ξέρει πως αυτό θα του κοστίσει αρκε­τούς σκληρούς αγώνες μέσα στο δικό του κόσμο μέχρι να μπορέσει να διώξει από την καρδιά και τη θέλησή του τα ε­γκόσμια. Τότε μόνο θα μπορεί να αγαπά και να θέλει τα όσα ο ίδιος αναγνωρίζει σαν καλά και αληθινά.

Μόνο όταν η Αγάπη, η Θέληση και η Νόηση που προέρχεται από την ολοκληρωμένη Σοφία ενωθούν στην πράξη, βρίσκε­ται ο άνθρωπος στην Πνευματική Αναγέννηση από το Θεό μέσα στην Ψυχή του. Και τότε μπορεί να έχει φθάσει στον πρώτο βαθμό της Θείας Δύναμης μέσα του. Από αυτή την κατάσταση αρχίζει ήδη να μπορεί να θαυματουργεί!