–
–
–

Η συνέχεια στο βιβλίο….

–
–
–

Gr. Εν. Joh. IV/226 (1-4) (Ο Κύριος στον Cyrenius):

Η Ψυχή είναι, ως προς το Πνεύμα, ό,τι και το γήινο σώμα για την Ψυχή. Ακόμα και στην πιο τελειοποιημένη Ψυχή, το σώμα έχει μια κατά κάποιο τρόπο δική του θέληση για απολαύσεις, από την οποία μπορεί η Ψυχή να φθαρεί, αν υποχωρήσει ο αυτήν. Μια σωστά αναθρεμένη Ψυχή δεν θα υποχωρήσει φυσικά ποτέ στην αχόρταγη θέληση του σώματος και θα κυριαρχεί πάντα στο σώμα της. Μια Ψυχή όμως που διαμορφώθηκε λανθασμένα, είναι πολύ πιθανόν να υποχωρήσει.

Μεταξύ του πνεύματος και της Ψυχής υπάρχει μια τέτοια σχέση, όπως μεταξύ μιας τέλειας Ψυχής και του σώματός της. Το σώμα μπορεί να έχει όσους πόθους θέλει και να ερεθίζει την Ψυχή για συναίνεση και ικανοποίηση των επιθυμιών του και μάλιστα πολύ συχνά κεντρίζοντας με μυτερά καρφιά, η τελειοποιημένη όμως Ψυχή απαντά πάντοτε με ένα δραστικό ΟΧΙ. Έτσι ακριβώς συμπεριφέρεται και το Πνεύμα Μου μέσα στην Ψυχή την οποία έχει διαπεράσει!

Όσο η Ψυχή συμφωνεί πλήρως με τη θέληση του Πνεύμα­τος, θα εφαρμόζεται ακριβώς αυτή η θέληση – που είναι και η δική Μου Θέληση. Όταν όμως η Ψυχή θυμηθεί και θελήσει κάπως περισσότερο τα όσα αφορούν τα αισθητά πράγμα­τα, τότε την ίδια στιγμή το Πνεύμα Μου αποσύρεται και την αφήνει μόνη για να εκπληρώσει το δικό της θέλημα. Τότε η Ψυχή βλέπει πως τίποτα δεν έχει κερδίσει απ’ αυτό, ειδικά μάλιστα όταν τα όσα επιθυμούσε δεν είχαν κανέναν πνευματικό στόχο και περιεχόμενο.

Η Ψυχή, βλέποντας τότε τη δική της αδυναμία και αδεξιό­τητα, εγκαταλείπει γρήγορα τις ηδονικές φαντασιώσεις της, ενώνεται ξανά με το Πνεύμα της σε όλο το βάθος και αφήνει τη θέλησή του να επικρατήσει. Τότε έρχεται και πάλι σε πλή­ρη Τάξη, Εξουσία και Δύναμη.

Gr. Εν. Joh. IV/228 (2-5) (Ο Κύριος στον Cyrenius):

Όταν ο σωματικός εγκέφαλος δεν λαμβάνει μέρος σε κά­ποια όραση και αντίληψη της Ψυχής κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής, τότε δεν παραμένει στην Ψυχή καμιά ανάμνη­ση του γεγονότος, παρά μόνο, στην καλύτερη περίπτωση, μια θαμπή αίσθηση. Γιατί η Ψυχή δεν έχει κανέναν τρόπο όρασης για τα όσα συμβαίνουν μέσα στον ψυχικό εγκέφαλο, όπως ακριβώς και το σώμα δεν έχει καμιά όραση για όσα συμβαί­νουν μέσα στο μυαλό, για όλα τα ερεθίσματα που μέσα από τα μάτια και τα αυτιά τυπώνονται σε εικόνες στα πολλά πινακί­δια του εγκεφάλου. Όλα αυτά μπορεί να τα βλέπει μόνο η Ψυχή που βρίσκεται στο εσωτερικό της σάρκας.

Αντίστοιχα, δεν μπορεί η Ψυχή με τα δικά της μάτια και αυτιά να βλέπει και να ακούει όσα τυπώνονται στο δικό της εγκέφαλο, γιατί τα όργανα αυτά -όπως συμβαίνει και στο σαρκικό σώμα- είναι στραμμένα προς τα έξω και όχι προς τα μέσα. Αυτά μπορεί να τα αντιληφθεί μόνο το Πνεύμα που βρίσκεται μέσα της. Γι’ αυτό το λόγο ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί τίποτα το καθαρά πνευματικό, αν πρώ­τα δεν ξυπνήσει αρκετά μέσα στην Ψυχή του το Πνεύμα και δεν την έχει διαπεράσει.

Όλα εκείνα που συμβαίνουν όμως μέσα στο Πνεύμα, μπο­ρώ να τα αναγνωρίζω Εγώ και από Μένα το ανθρώπινο Πνεύ­μα που είναι ταυτόσημο με Μένα ή με το Πνεύμα Μου. Γιατί το Πνεύμα του ανθρώπου είναι η απεικόνισή Μου μέσα στην Ψυχή, όπως ο ήλιος αφήνει ολόκληρη την εικόνα του σ’ έναν καθρέφτη.

Όσο λοιπόν η Ψυχή κατοικεί μέσα στο σώμα, έχει απόλυτη ανάγκη από έναν καλά διαμορφωμένο σωματικό εγκέφαλο για μια αληθινή και φωτεινή όραση. Αντίθετα, ένας παραμορ­φωμένος εγκέφαλος της είναι εντελώς άχρηστος για οποια­δήποτε Πνευματική όραση, αφού δεν θα μπορούσε να έχει καμιά ανάμνηση. Γιατί, παρόλο που θα υπάρχουν όλα τυπω­μένα στον πνευματικό εγκέφαλο, η Ψυχή δεν θα μπορούσε ούτε να τα δει αλλά ούτε και να τα ακούσει. Κάτι τέτοιο θα μπορεί να το κάνει μόνο το Πνεύμα της, όταν θα έχει αφυπνιστεί.

–
–
–

Η συνέχεια στο βιβλίο….

–
–
–

Gr. Εν. Joh. V/211 (3-7) (Ο Κύριος στον Επιφάνιο):

Έχεις ποτέ ανακαλύψει την οριακή γραμμή που μπορούν να φθάσουν οι σκέψεις μιας Ψυχής που έχει αφυπνιστεί; Αν όμως η Ψυχή έχει ένα τόσο μεγάλο πεδίο σκέψεων, τι μπορούμε να πούμε για το Αιώνιο Θεϊκό Πνεύμα μέσα της, που είναι από μόνο του η Δύναμη, το Φως και η ίδια η Ζωή!

Σου λέω: Ακριβώς αυτό το Πνεύμα είναι εκείνο που δη­μιουργεί και ταξινομεί. Η Ψυχή όμως είναι μόνο ένα λεπτο-ουσιακό σώμα, όπως είναι το σαρκικό σώμα ένα δοχείο της Ψυχής, μέχρι να αποκτήσει η Ψυχή μια κάποια στερεό­τητα. Όταν γίνει αυτό, τότε η Ψυχή αρχίζει σιγά-σιγά να διαπερνάται από το Πνεύμα και να περνά έτσι στην πραγματική ζωή. Η ζωή αυτή είναι από μόνη της η αληθινή Δύναμη και το Φως. Δημιουργεί, ζωντανεύει και κάνει το χώρο, τις μορφές, το χρόνο και τη διάρκεια των μορφών αυτεξούσια. Και αφού οι μορφές προέρχονται από την πραγματική ζωή του απείρου και της αιωνιότητας, περικλείουν και αυτές μέσα τους κάτι από το άπειρο και το αιώνιο για κάθε στιγμή και για κάθε αιω­νιότητα.

Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να ισχυρισθεί πως σαν άνθρω­πος είναι μια περιορισμένη ύπαρξη. Μέσα στο κάθε του ελά­χιστο κομμάτι περιέχεται το άπειρο και η αιωνιότητα και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο μπορεί να συλλαμβάνει και να κατανοεί τις έννοιες αυτές.

Όποιος νομίζει πως ζει για ένα περιορισμένο χρονικό διά­στημα, βρίσκεται σε μεγάλη πλάνη. Τίποτε στον άνθρωπο δεν είναι προσωρινό εκτός από το υλικό του σώμα που -όπως και η ύλη της γης- υφίσταται μεταβολές και αλλοιώσεις. Γιατί ο πραγματικός προορισμός της ύλης που δίνεται από τη Δύνα­μη της Αγνής Ζωής, είναι να μεταβεί και η ίδια στην αγνή κατάσταση της ζωής και να είναι έτσι κι αυτή αμετάβλητη.

Όταν λοιπόν τα πολλά και διάφορα τμήματα και μέλη της ύλης, και επομένως και του ανθρώπινου σώματος, αλλοιώνονται, δεν σημαίνει πως παύουν και να υπάρχουν. Αντίθετα· υπάρχουν αιώνια σε μια πιο πνευματοποιημένη και ευγενή μορφή και είδος.