Gr. Εν. Joh. VIII/24 (1,4-14); 25 (1-15) (Ο Κύριος εξηγεί στους Αποστόλους):

… όλοι εκείνοι που διδάχτηκαν πλήρως τη Διδασκαλία της Ζωής, οι οποίοι με την εναπόθεση των χεριών τους βαπτίζουν, δηλαδή ενδυναμώνουν στο όνομα του Πατρός, που εί­ναι η Αγάπη, στο όνομα του Λόγου, του Υιού ή της Σοφίας του Πατρός, και στο όνομα του Αγίου Πνεύματος, που είναι η Παντοδύναμη Θέληση του Πατρός και του Υιού.

Με τις τρεις αυτές έννοιες εξηγείται εντελώς και φανερώνεται στους ανθρώπους η Θεία Ύπαρξη. Είναι αλήθεια, πως για έναν άνθρωπο με αδύνατη ικανότητα σύλληψης, εμφανί­ζεται ένα είδος Θεϊκής τριπλής Προσωπικότητας. Κι όμως, για να μείνει κανείς πιστός πλήρως στην εσωτερική και βα­θιά Αλήθεια, δεν μπορεί παρά να παρουσιάσει τα πράγματα όπως ακριβώς είναι!

Ο άνθρωπος πλάστηκε σε όλα σύμφωνα με τη συμμετρία του Θεού και όποιος θέλει να γνωρίσει πλήρως τον εαυτό του, θα πρέπει να γνωρίσει και να αναγνωρίσει μέσα του, πως αυτός ο ίδιος, σαν ένας και μοναδικός άνθρωπος, δεν παύει να αποτελείται από τρεις προσωπικότητες! Έχει αρχι­κά ένα σώμα, εξοπλισμένο με όλες τις απαραίτητες αισθή­σεις και όλα τα άλλα μέλη που του χρειάζονται για μια ελεύ­θερη και αυτεξούσια ζωή, από το μεγαλύτερο μέχρι το ασύλ­ληπτα μικρότερο. Αυτό το σώμα διαθέτει για τις ανάγκες της εκπαίδευσης της Πνευματικής Ψυχής μέσα του, μια εντελώς δική του φυσική ζωή, που ξεχωρίζει σε όλα από την Πνευμα­τική ζωή της Ψυχής του. Το σώμα ζει από την υλική τροφή, από την οποία δημιουργούνται το αίμα και όλοι οι άλλοι θρε­πτικοί χυμοί για τα διάφορα μέλη που το αποτελούν. Η καρδιά έχει μέσα της έναν αυτοτροφοδοτούμενο μηχανισμό για να αναγκάζεται συνεχώς να διαστέλλεται και να συστέλλεται, ώστε το αίμα μαζί με τους άλλους χυμούς που προέρχονται από αυτό να δίνουν ζωή σ’ ολόκληρο το σώμα, μεταφερόμενα σε κάθε του μέλος. Χωρίς αυτόν το μηχανισμό της συνεχούς λειτουργίας της καρδιάς ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να ζήσει ούτε για μια ώρα.

Με αυτή τη δραστηριότητα της ζωής της καρδιάς, όπως επίσης και με τη δραστηριότητα των πνευμόνων, του συκω­τιού, της σπλήνας, του στομαχιού, των εντέρων, των νεφρών και τόσων άλλων αμέτρητων μελών του σώματος, δεν έχει να κάνει τίποτα η Ψυχή. Και παρ’ όλα αυτά, ενώ το σώμα αποτε­λεί μια εντελώς ξεχωριστή προσωπικότητα του ανθρώπου, ενεργεί με τέτοιο τρόπο, σαν να είναι και τα δυο (Ψυχή και σώμα) η ίδια προσωπικότητα.

Αν δούμε όμως τώρα την Ψυχή ξεχωριστά, θα διαπιστώ­σουμε πως κι αυτή είναι από μόνη της ένας εντελώς ολοκληρωμένος άνθρωπος, που αποτελείται από τα ίδια μέλη όπως και το σώμα, σε Πνευματική όμως ουσία και σε ανώτερου βαθμού Πνευματική αντιστοιχία. Η Ψυχή χειρίζεται λοιπόν τα μέλη της όπως το σώμα χειρίζεται τα δικά του.

Παρόλο που θάλεγε κανείς πως Ψυχή και σώμα αποτελούν δυο ξεχωριστούς ανθρώπους ή πρόσωπα και το καθένα απ αυτά έχει το δικαίωμα να ενεργεί αυθαίρετα χωρίς να είναι υπόλογο στο άλλο για το πώς και το γιατί, δεν παύουν να αποτελούν -όσον αφορά τον πραγματικό σκοπό της ζωής τους- έναν και μοναδικό άνθρωπο. Είναι μάλιστα τόσο απόλυτα ενωμένα, που να μην μπορεί κανείς να πει πως είναι ένας άνθρωπος σε δυάδα, αλλά σε μονάδα. Γιατί το σώμα πρέπει να υπηρετεί την Ψυχή και η Ψυχή είναι συνυπεύθυνη ό σον αφορά τις πράξεις του υλικού σώματος που χειρίζεται, όπως ακριβώς είναι και υπεύθυνη για το δικό της ψυχικό σώμα. Το σώμα αυτό αποτελείται από όλων των ειδών τις σκέψεις, επιθυμίες και πόθους. Αν όμως παρατηρήσουμε ξεχωριστά και από πολύ κοντά τη ζωή και το είναι της Ψυχής, θα διαπιστώσουμε εύκολα πως κι αυτή, σαν μια ουσιοσωματική ανθρώπινη φύση, δεν θα βρισκόταν καθόλου ανώτερα από την Ψυχή π.χ. ενός πιθήκου. Θα παρουσίαζε φυσικά μια πολύ υψηλότερη ενστικτώδη λογική από ένα κοινό ζώο, δεν θα μπορούσε όμως να γίνει ποτέ λόγος ούτε για νόηση, ούτε για οποιοδήποτε άλλο είδος ανώτερης ελεύθερης κρίσης των πραγμάτων και καταστάσεων.

Αυτή η ανώτερη και πραγματικά ύψιστη ικανότητα, που την κάνει να βρίσκεται σε ομοίωση με το Θεό, προκαλείται από έναν τρίτο άνθρωπο που κατοικεί μέσα της, καθαρά Πνευματικής ουσίας. Μέσω του ανθρώπου αυτού μπορεί η Ψυχή να ξεχωρίζει την Αλήθεια από το ψέμα και το Καλό από το κακό, μπορώντας έτσι ελεύθερα να θέλει και να σκέφτεται προς όλες τις πιθανές κατευθύνσεις. Έτσι, μπορεί να ταυτίζεται με το Πνεύμα που κατοικεί μέσα της, ανάλογα με το βαθμό που η ίδια με την ελεύθερή της θέληση (που παίρνει από το Πνεύμα), το υποστηρίζει στο Καλό και στην Αλήθεια. Με τον τρόπο αυτό γίνεται σταδιακά εντελώς όμοια με αυτό, ισχυρή, δυνατή, σοφή και εντελώς αναγεννημένη μέσα στο ίδιο της το Πνεύμα· γίνεται ταυτόσημη με το Πνεύμα της!

Όταν γίνει αυτό, τότε η Ψυχή είναι κατά κάποιο τρόπο ίδια σε φύση με το Πνεύμα της. Με τον ίδιο τρόπο μεταβάλλονται εντελώς τα πιο εξευγενισμένα μέρη του σώματος μιας τελειοποιημένης Ψυχής σε ουσιοπνευματικό σώμα, το οποίο μπορεί κανείς να ονομάσει «η σάρκα της ψυχής» και τέλος να μεταβληθούν ακόμα σε Πνευματική ουσία. Τα εξευγενισμένα αυτά μέρη, αποτελούνται από τις ποικίλες φυσικές πνευματικές ουσίες του σώματος. Με τη φάση αυτή γίνεται η ονομαζόμενη «Ανάσταση της σάρκας» κατά την έσχατη και αληθινή μέρα ζωής της Ψυχής. Η «έσχατη μέρα» φθάνει όταν ο άνθρωπος αναγεννηθεί πλήρως στο Πνεύμα. Αυτό μπορεί να γίνει σ’ αυτή τη ζωή ή στη μετά θάνατο) ζωή, κάπως πιο κοπιαστικά και μακροχρόνια.

Παρόλο όμως που ο πλήρως αναγεννημένος άνθρωπος αποτελεί έναν τέλειο άνθρωπο, δεν παύει ναι αποτελείται στη φύση του αιώνια από μια καθαρά διακρινόμενη τριάδα.

Σε κάθε πράγμα που υπάρχει μπορείτε να διακρίνετε μια τριπλή υπόσταση: Η πρώτη, αυτή που διακρίνεται εύκολα με το μάτι, είναι η εξωτερική μορφή. Χωρίς αυτή τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι νοητό και αντιληπτό και ούτε θα είχε ύπαρξη. Η δεύτερη είναι φυσικά το περιεχόμενο της μορφής. Γιατί τίποτα δεν θα υπήρχε χωρίς αυτό και δεν θα μπορούσε να έχει ούτε μορφή, ούτε σχήμα. Η τρίτη, που είναι απαραίτητη για την ύπαρξη κάθε πράγματος, είναι μια εσωτερική δύναμη που κατοικεί μέσα του. Η δύναμη αυτή είναι εκείνη που κατά κάποιο τρόπο συγκρατεί το περιεχόμενο των πραγμάτων και αποτελεί στην πραγματικότητα τη φύση κάθε πράγματος. Και επειδή αυτή ακριβώς η δύναμη προμηθεύει σε όλα τα πράγματα τόσο το περιεχόμενο, όσο και τη μορφή, είναι η βασική φύση όλων των ποικιλόμορφων υπάρξεων. Χωρίς αυτή δεν θα μπορούσε να υπάρξει καμιά ύπαρξη ή πράγμα, όπως επίσης δεν θα μπορούσε να υπάρχει χωρίς περιεχόμενο ή εξωτερική μορφή. Βλέπετε λοιπόν τώρα, τα τρία μέρη είναι ξεκάθαρα διαχωρισμένα, γιατί η εξωτερική μορφή δεν είναι το περιεχόμενο και το περιεχόμενο δεν εί­ναι το ίδιο με τη δύναμη που κατοικεί μέσα του. Και όμως, είναι και τα τρία εντελώς ένα.

–
–
–

Η συνέχεια στο βιβλίο….

–
–
–

Στο τέλος αυτής της πολύ σημαντικής διαφώτισης θα ήταν καλά να μεταφερόμαστε στην τριαδική φύση του ίδιου του Θεού, για να μπορέσετε να αντιληφθείτε καθαρά γιατί, λόγω της ύψιστης εσωτερικής Αλήθειας, έπρεπε να σας δώσω την εντολή να βαπτίζετε τους ανθρώπους που πιστεύουν σε Μέ­να και έχουν πραγματικά δεχθεί τη Διδασκαλία Μου, στο ό­νομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και να τους ενδυναμώνετε. Κοιτάξτε, τα γραφόμενα των Προφητών λένε και φανερώνουν πως Εγώ, ο Ιησούς Χριστός –που αναφέρομαι σαν Υιός του ανθρώπου- είμαι ο αληθινός Θε­ός, παρόλο που τον αναφέρουν και τον ονομάζουν με διάφο­ρα ονόματα, όπως Πατέρα, Υιό και Πνεύμα! Και παρόλα αυτά, ο Θεός είναι μία και μόνο προσωπικότητα στη δόξα της, στην τέλεια μορφή του ανθρώπου. Όπως όμως η Ψυχή, το εξωτε­ρικό της σώμα και το εσωτερικό της Πνεύμα είναι με τέτοιο τρόπο ενωμένα που να αποτελούν μία Ύπαρξη ή μία ουσία του ατόμου και δεν παύουν να είναι μεταξύ τους διαχωρισμέ­να σε τρία, έτσι είναι ενωμένα ο Πατέρας, ο Υιός και το Πνεύ­μα σύμφωνα με τα γραμμένα των παλαιών Πατέρων και Προ­φητών.

ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ I/S.55 (12-13) (Ο Κύριος):

Και κοιτάξτε, δεν έχει καμιά σημασία σε ποια κατάσταση βρίσκεται κάτι μέσα στο χώρο και το χρόνο. Η όλη σημασία όμως βρίσκεται στο πώς βρίσκεται η ζωή σας έξω από αυτά τα δύο (χώρο και χρόνο), δηλαδή στο αιώνιο Είναι. Με τα μά­τια της σάρκας μπορείτε να βλέπετε όσα βρίσκονται έξω από σας, με τα μάτια της Ψυχής όσα είναι μέσα σας και με τα μάτια του Πνεύματος κοιτάζετε από το κέντρο των πραγμάτων και έτσι της ίδιας σας της ύπαρξης. Αλλά μόνο με το πλησίασμα του δικού Μου Πνεύματος θα μπορούν να γίνουν τα πάντα πέρα για πέρα ζωντανά και να σας αποκαλυφθούν. Κοιτάξ­τε, Εγώ, ο Άγιος Πατέρας σας, σας φανερώνω πολλά! Γι’ αυ­τό ας είστε δραστήριοι στην Αγάπη, για να μπορεί η Χάρη Μου να έρχεται και να μένει σε σας! Αμήν.