Gr. Εν. Joh. V/215 (1-7) (Ο Κύριος στον Επιφάνειο):
Η όλη Μου διδασκαλία έχει σκοπό να δείξει στον άνθρωπο από πού κατάγεται στην πραγματικότητα, τι είναι και πού πρέπει να καταλήξει – και θα καταλήξει σύμφωνα με την απόλυτη Αλήθεια. Οι Έλληνες σοφοί είχαν ήδη πει: «Η πιο δύσκολη, πιο σημαντική και ύψιστη γνώση είναι η όσο το δυνατόν πληρέστερη αυτογνωσία!» Και κοίταξε, για το ίδιο πράγμα μιλώ και Εγώ. Γιατί χωρίς αυτή την αντίληψη δεν είναι δυνατόν να αναγνωρίσει κάποιος σαν βάση στο κάθε τι που υπάρχει, που θα γίνει και που διατηρείται, μια ύψιστη Θεϊκή Ύπαρξη! Εκείνος ο οποίος δεν μπορεί να το αναγνωρίσει αυτό και δεν κατευθύνει τη ζωή, τις αισθήσεις και τους στόχους του γι’ αυτόν το μοναδικό αληθινό σκοπό, δεν μπορεί παρά να θεωρείται σαν να είναι ήδη χαμένος.
Γιατί όπως κάθε πράγμα διαλύεται στα στοιχεία που το αποτελούν και καταστρέφεται όταν δεν έχει μέσα του κάποια συνοχή που να το συντηρεί και να το συγκρατεί ενωμένο με τα στοιχεία του αυξάνοντας συνεχώς την αμετάβλητη συνοχή του, έτσι συμβαίνει και με τον άνθρωπο όταν αυτός δεν έχει ενωθεί μέσα του πλήρως με τον εαυτό του και με το Θεό. Ο άνθρωπος μπορεί να πετύχει αυτή την ένωση μόνο όταν, αφού γνωρίσει πρώτα τον εαυτό του και μέσω αυτής της αυτογνωσίας το Θεό σαν την αρχή της ύπαρξής του, δραστηριοποιηθεί με βάση τη γνώση αυτή σε ολόκληρο το φάσμα της ζωής του.
Όταν λοιπόν ο άνθρωπος ωριμάσει μέσα του, τότε γίνεται κύριος όλων των δυνάμεων που προέρχονται από το Θεό και μέσω των δυνάμεων αυτών, ολόκληρης της Πνευματικής και υλικής κτίσης. Τότε καμιά δύναμη δεν είναι πια ικανή να τον καταστρέψει ή να τον φθείρει. βρίσκεται λοιπόν ήδη στην αιώνια ζωή. Και κοίταξε! Αυτή είναι και η ουσία ολόκληρης της νέας Διδασκαλίας Μου, η οποία στην πραγματικότητα είναι μια πανάρχαια διδασκαλία, που δόθηκε στους ανθρώπους από την αρχή της ύπαρξής τους στη γη! Η φυγοπονία όμως των ανθρώπων είχε σαν αποτέλεσμα να χαθεί η διδασκαλία αυτή, η οποία δίδεται τώρα για μια ακόμη φορά από Μένα σαν η χαμένη πανάρχαια Εδέμ, σε όλους εκείνους που έχουν ακόμα καλή θέληση.