ΓΙΑΚΟΜΠ ΛΟΡΜΠΕΡ

Πρώτη επιστολή του Άβγαρου στον Ιησού

Ο Άβγαρος, βασιλιάς της Έδεσσας, στον Ιησού τον καλό Σωτήρα, που εμφανίστηκε στην περιοχή της Ιερουσαλήμ, χαί­ρε!

2. Άκουσα για Σένα και για τις θεραπείες που πραγματο­ποιείς χωρίς φάρμακα και βότανα. Λένε, ότι κάνεις τυφλούς να βλέπουν, παράλυτους να περπατούν, ότι θεραπεύεις λε­προύς, εξορκίζεις δαιμονισμένους, γιατρεύεις όσους υπο­φέρουν από ανίατες αρρώστιες και ανασταίνεις ακόμη και νεκρούς.

3. Ακούγοντας όλα αυτά για Σένα σκέφθηκα ότι ένα από τα δύο πρέπει να συμβαίνει: ή είσαι Θεός που κατέβηκε από τον ουρανό ή – για να κάνεις τέτοια θαύματα- είσαι γιος του Θε­ού.

4. Σου γράφω, λοιπόν, για να Σε παρακαλέσω να γιατρέψεις την αρρώστια από την οποία υποφέρω.

5. Άκουσα ακόμη, ότι οι Ιουδαίοι είναι αγανακτισμένοι μαζί σου και ότι θέλουν να σου κάνουν κακό.

Έχω όμως μια μικρή αλλά πολύ όμορφη πόλη που είναι αρ­κετή και για τους δυο μας. Έλα λοιπόν σε μένα, σεβαστέ φίλε Ιησού να μείνεις στην πόλη μου και στη χώρα μου! Εδώ όλος ο κόσμος θα Σε περί ποιηθεί και θα Σε αγαπά. Σε περιμένω με μεγάλη αδημονία στην καρδιά μου!

Την επιστολή στέλνω με τον πιστό μου υπηρέτη Βράκχο.

Πρώτη απάντηση του Ιησού

Άβγαρε είσαι μακάριος γιατί πίστεψες σε Μένα χωρίς να Μ’ έχεις δει! Έχει γραφτεί για Μένα ότι όσοι Με έχουν δει δεν θα Με πιστέψουν, ενώ αυτοί που δε Με έχουν δει θα Με πιστέ­ψουν και θα ζήσουν στην αιωνιότητα!

2. Όσον αφορά όμως τα όσα Μου γράφεις, να ’ρθω δηλαδή σε σένα, επειδή εδώ στη χώρα των Ιουδαίων Με καταδιώ­κουν, σου απαντώ ότι πρέπει να ολοκληρώσω σ’ αυτόν τον τόπο όλα εκείνα για τα οποία ήρθα στον κόσμο και μόλις ο­λοκληρωθούν θα αναληφθώ προς Εκείνον, από τον οποίον προέρχομαι προαιώνια.

3. Να έχεις όμως υπομονή με την αρρώστια σου που δεν είναι πολύ βαριά! Μόλις αναληφθώ στον ουρανό θα σου στείλω έναν μαθητή Μου για να σε θεραπεύσει και να χαρίσει σ’ εσένα και σ’ όσους βρίσκονται κοντά σου την αληθινή υγεία!

4. Γράφτηκε από τον Ιάκωβο, μαθητή του Κυρίου Ιησού Χρι­στού και στάλθηκε με το Βράκχο, αγγελιοφόρο του βασιλιά από την περιοχή της Γενησαρέτ.

5. Μόλις ο Άβγαρος έλαβε από τον Κύριο Ιησού αυτή την επιστολή, ο μεγαλύτερος γιος του βασιλιά και διάδοχος του θρόνου καταβλήθηκε από θανατηφόρο πυρετό, ο ο­ποίος, όπως έκριναν οι γιατροί της Έδεσσας δεν θεραπευό­ταν. Ο δύστυχος Άβγαρος έπεσε σε απόγνωση. Μέσα στη θλίψη του έγραψε ξανά στον καλό Σωτήρα Ιησού.

Δεύτερη επιστολή του Άβγαρου στον Ιησού

Ο Άβγαρος, ο δύσμοιρος βασιλιάς της Έδεσσας στον Ιησού τον καλό Σωτήρα, που εμφανίστηκε στην περιοχή της Ιερου­σαλήμ, χαίρε και δέξου όλες τις θεϊκές τιμές!

2. Ιησού, καλέ Σωτήρα! Ο πρωτότοκος γιος μου, ο διάδοχος του θρόνου, που χάρηκε μαζί με μένα πάρα πολύ για τον ερ­χομό Σου στην πόλη μου, είναι μελλοθάνατος. Ένας κακός πυρετός τον έχει καταβάλλει και κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να πεθάνει!

Όμως γνωρίζω, όπως με διαβεβαίωσε ο αγγελιοφόρος μου, ότι Εσύ μπορείς να θεραπεύσεις τους αρρώστους από μακριά, μόνο με τα λόγια και τη θέλησή Σου, χωρίς φάρ­μακα!

Ιησού, καλέ Σωτήρα, αληθινέ υιέ του ύψιστού Θεού, που είσαι δίχως αμφιβολία, θεράπευσε το γιο μου, που σε υπεραγαπά και που θα πέθαινε ακόμη για Σένα, με τη δύναμη των λόγων Σου και της θέλησής Σου!

2. Ιησού, καλέ Σωτήρα! Μην μου το αρνηθείς αυτή τη φορά σε μένα τον άρρωστο και μην με παραπέμπεις στο χρόνο με­τά τη ανάληψή Σου στον ουρανό, αλλά σπεύσε και βοήθησε, βοήθησε, βοήθησε το γιο μου!

3. Γράφτηκε στην πόλη μου την Έδεσσα και στάλθηκε με τον ίδιο, πιστό αγγελιοφόρο.

Δεύτερη απάντηση του Ιησού

Άβγαρε, η πίστη σου είναι μεγάλη! Χάρη σ’ αυτήν και μόνο ο γιος σου θα μπορούσε να θεραπευθεί. Όμως, επειδή βρήκα πιο πολλή αγάπη σ’ εσένα απ’ ό,τι σε ολόκληρο το Ισραήλ, θέλω να κάνω για σένα περισσότερα απ’ ό,τι εάν απλά και μόνο Με είχες πιστέψει!

2. Εγώ, λοιπόν, ο κυρίαρχος της αιωνιότητας, διδάσκαλος τώρα των ανθρώπων και παντοτινός απελευθερωτής από τον αιώνιο θάνατο, θα χαρίσω στο γιο σου την αιώνια ζωή πριν την ανάληψή Μου στους ουρανούς. Διότι χωρίς να Μ’ έχει δει, χωρίς να Με γνωρίζει και πριν μάθει τα μελλοντικά Μου βά­σανα για τους ανθρώπους, Με αγάπησε μ ‘ όλη του την καρ­διά. Έτσι, λοιπόν, αγαπητέ μου Άβγαρε, θα χάσεις τη φθαρτή μορφή του γιου σου, αλλά θα τον ξανακερδίσεις χίλιες φορές πνευματικά στο αιώνιο Βασίλειό Μου!

3. Μην πιστέψεις ότι ο γιος σου πεθαίνοντας θα πεθάνει πραγματικά! Όχι! Πεθαίνοντας θα ξυπνήσει από τον ύπνο του θανάτου αυτής της ζωής στην αληθινή αιώνια ζωή στο Βασίλειό Μου, το οποίο είναι πνευματικό κι όχι σαρκικό.

4. Γι’ αυτό να μη θλίβεται η ψυχή σου! Αλλά άκου και σιώπα! Εγώ είμαι ο μοναδικός Κύριος και κανένας δεν υπάρχει ε­κτός από Μένα. Γι’ αυτό ενεργώ ελεύθερα και κανείς δεν μπορεί να Μου πει: «Κάνε αυτό ή μην κάνεις εκείνο!»

5. Αυτό όμως που κάνω τώρα, που επιτρέπω να Με καταδιώ­κουν σαν να ήμουν ένας αδύναμος άνθρωπος, το είχα προβλέψει πριν από τη δημιουργία της γης και πριν ο ήλιος, το φεγγάρι και τα αστέρια φωτίσουν τη γη από τον ουρανό. Γι’ αυτό το λόγο αποχωρίστηκα από τον Πατέρα Μου, που βρίσκεται μέσα Μου, όπως Εγώ είμαι μέσα Του!

Ο Πατέρας είναι το ύψιστο, διότι είναι η Αγάπη, η Θέλησή Μου. Το Πνεύμα, όμως, που εκπορεύεται από τον Πατέρα και από Μένα δρώντας από τη μία αιωνιότητα στην άλλη, είναι το άγιο των αγίων! Όλα αυτά που σου αποκαλύπτω είμαι Εγώ!

2. Γι’ αυτό να μη θλίβεσαι τώρα που γνωρίζεις ποιος είναι Αυτός που σου τα’ αποκαλύπτει όλα αυτά. Μη μιλήσεις όμως γι’ αυτό μέχρι να σταυρωθώ από τους Ιουδαίους – θα ενημε­ρωθείς γι’ αυτό αμέσως μόλις συμβεί – αλλιώς ο κόσμος θα καταδικαστεί πριν την ώρα του.

3. Αυτές τις ημέρες θα φτάσει στην πόλη σου ένας φτωχός νέος. Να τον υποδεχθείς και να τον περιποιηθείς κι έτσι θα Μ’ ευχαριστήσεις. Γι’ αυτό Εγώ θα δώσω μια τόσο μεγάλη χαρά στο γιο σου και θα τον στείλω χάρη στην αγάπη του, πριν από Μένα, εκεί που θα πάω και Εγώ ο Ίδιος αφού ανέβω στο σταυ­ρό. Αμήν!

4. Γράφτηκε στην Κανά της Γαλιλαίας από το μαθητή Ιωάννη και στάλθηκε με τον αγγελιοφόρο του βασιλιά.

 

Τρίτη επιστολή του Άβγαρου
στο Σωτήρα Ιησού

Ο Άβγαρος, ο ταπεινός άρχοντας της Έδεσσας, στον Ιησού τον καλό Σωτήρα, που εμφανίστηκε στην περιοχή της Ιερου­σαλήμ, χαίρε αιώνια.

2. Από το εξαίσιο γράμμα Σου, που Εσύ, Κύριε, Κύριε Θεέ ολόκληρης της αιωνιότητας, έστειλες με απέραντη ευσπλα­χνία, πριν από αυτό εδώ το γράμμα που σου στέλνω σήμερα, σε μένα και το παιδί μου για παρηγοριά, βλέπω καθαρά, ότι μέσα Σου πρέπει να κατοικεί η υπέρτατη Αγάπη. Αλλιώς, πώς θα μπορούσες Εσύ, ο μοναδικός Κύριος όλων των ου­ρανών και αυτής της γης να μου έχεις δώσει μια τέτοια ανα­κούφιση, εμένα που δεν είμαι παρά ένα σκουλήκι μπροστά Σου, φροντίζοντας άξια το γιο μου, που Σ’ αγαπά περισσότε­ρο από όλα. Κύριε, το μόνο που μπορώ να Σου προσφέρω είναι η ευγνωμοσύνη η δική μου και του γιου μου, προσκυνώ­ντας, εγώ ο τιποτένιος, εμπρός στο άγιο όνομά Σου. Δέξου αυτή τη θερμή ευχαριστία μας σαν απόδειξη της φλογερής μας αγάπης και να μας θυμάσαι πάντα μέσα στην ασύλληπτη επιείκιά Σου!

3. Πριν από μερικές μέρες έμαθα, ότι το βαριά άρρωστο παιδί μου από την αγάπη του για Σένα, νιώθει μεγάλη επιθυ­μία να Σε δει. Κύριε, συγχώρησέ με, που Σου το ξαναθυμίζω μέσα σ’ αυτό το γράμμα! Ξέρω καλά, ότι γνωρίζεις ήδη τις σκέψεις μας πριν ακόμη τις διατυπώσουμε. Παρ’ όλα αυτά Σου γράφω όπως γράφει κάποιος σ’ έναν άνθρωπο, ακολου­θώντας τη συμβουλή αυτού του φτωχού νέου που μου έστει­λες και που φιλοξενώ τώρα σπίτι μου. Μου είπε, ότι όποιος θέλει να αποκομίσει κάτι από Σένα πρέπει μ’ αυτόν τον τρόπο να Σε πλησιάσει.

4. Αυτός ο νέος άνδρας βεβαιώνει, ότι Σε έχει δει. Έχει έναν απλό, αλλά από ό, τι μου φαίνεται, σωστό και ακριβή τρό­πο να περιγράφει! Αυτός ο νέος άνδρας, που εξαιτίας της ικανότητάς του μου είναι ιδιαίτερα αγαπητός, περιέγραψε προς μεγάλη μας χαρά τη μορφή Σου τόσο παραστατικά, ώ­στε εγώ και ο γιος μου, που ζει ακόμη αν και πολύ εξασθενημένος, πιστέψαμε πραγματικά ότι Σ’ έχουμε δει. Στην πό­λη μου βρίσκεται ένας πολύ μεγάλος ζωγράφος. Ακολουθώ­ντας τις οδηγίες του νέου άνδρα ζωγράφισε αμέσως το πορτραίτο Σου. Αυτή η εικόνα ήταν για μένα και το γιο μου μια έκπληξη, η οποία έγινε ακόμα πιο ευχάριστη, όταν ο φτωχός νέος μας διαβεβαίωσε ότι είσαι, Κύριε, ακριβώς έτσι!

5. Με την ευκαιρία της ευχαριστήριας επιστολής μου Σου στέλνω την εικόνα Σου με τον πιστό αγγελιοφόρο μου για να τη δεις και να μου απαντήσεις με τον απεσταλμένο μου εάν αυτή η εικόνα Σου μοιάζει πράγματι.

6. Κύριε Ιησού, καλέ Σωτήρα όλων των ανθρώπων μη θυμώ­νεις μαζί μας γι ‘ αυτό. Δεν ήταν μία απλή αξιοκατάκριτη πε­ριέργεια, αλλά η αγνή, μεγάλη μας αγάπη για Σένα, που μας παρακίνησε ν’ αποκτήσουμε αυτό το πολύτιμο κειμήλιο που θα στολίζει την καρδιά μας, για να μπορούμε να Σε φαντα­στούμε, Εσένα, που έχεις πλημμυρίσει βαθιά την καρδιά μας με την Αγάπη Σου και έγινες ο μεγαλύτερος πλούτος μας, η μεγαλύτερη παρηγοριά μας και της καρδιάς μας το πιο ακριβό στόλισμα στη ζωή και στο θάνατο!

Κύριε, μην πάψεις ποτέ να μας έχεις στην καρδιά Σου! Ας γίνει το άγιο για μας θέλημά Σου!

Τρίτη απάντηση του Ιησού

Με τον ίδιο αγγελιοφόρο του βασιλιά μετά από δέκα μέρες

Αγαπημένε Μου υιέ Άβγαρε σου στέλνω την Ευλογία Μου, την Αγάπη Μου και το Έλεός Μου!

2. Έχω πει συχνά εδώ στην Ιουδαία σ’ αυτούς που έχω βοη­θήσει να θεραπευθούν από κάθε είδους σωματική αρρώστια: Η πίστη σου σ’ έσωσε! Ωστόσο δεν έχω ρωτήσει ακόμη κα­νέναν: Μ’ αγαπάς; Και κανένας δεν Μου έχει πει από τα βάθη της καρδιάς του: «Κύριε Σ’ αγαπώ»!

3. Όμως εσύ πίστεψες ήδη από καιρό πριν καν Με δεις ότι είμαι ο Ένας και ο μοναδικός. Και τώρα Μ’ αγαπάς σαν κά­ποιος που είναι ξαναγεννημένος χάρη στη φωτιά του Πνεύ­ματος.

4. Άβγαρε, Άβγαρε! Εάν γνώριζες και εάν μπορούσες να καταλάβεις πόσο πολύ σ’ αγαπώ γι’ αυτό το λόγο και πόσο μεγάλη χαρά δίνεις στην αιώνια πατρική Μου καρδιά, θα ή­ταν τόσο μεγάλη η ευτυχία σου, που δεν θα μπορούσες να ζήσεις πια!

5. Αλλά προ πάντων να παραμείνεις ακλόνητος, όταν θ’ α­κούσεις τι θα πουν για Μένα οι κακοί Ιουδαίοι, αυτοί οι οποίοι θα Με παραδώσουν σύντομα στα χέρια του δήμιου. Διότι εάν τους ακούσεις και δεν εξοργιστείς, τότε θα είσαι ο πρώτος μετά το γιο σου που θα συμμετάσχει πνευματικά στην ανά­στασή Μου από το θάνατο.

6. Αλήθεια στο λέω: Όσοι πιστεύουν στα λόγια Μου, και όσοι πιστεύουν ότι η διδασκαλία Μου προέρχεται από τον Θεό, θα αναστηθούν την ημέρα που ο καθένας θα κριθεί δί­καια. Όμως αυτοί που Μ’ αγαπούν όπως εσύ δεν θα γευτούν το θάνατο ποτέ πια! Αλλά το ίδιο αστραπιαία με τη γρηγορό­τερη σκέψη θα μετουσιωθούν από αυτή τη ζωή της σάρκας στην αιώνια ζωή και θα παραμείνουν δίπλα Μου, στον προ­αιώνιο Πατέρα τους. Κράτησε όμως αυτά τα λόγια μυστικά, μέχρι ν’ αναστηθώ!

7. Τότε θα ’ρθει αμέσως σε σένα ένας μαθητής Μου, όπως σου υποσχέθηκα στο πρώτο Μου γράμμα και θα χαρίσει σω­ματική και πνευματική υγεία σε σένα και στο σπίτι σου, εκτός από το γιο σου που θα χει περάσει ήδη ανώδυνα πριν από Μένα στο βασίλειό Μου.

8. Όσον αφορά την ομοιότητα της εξωτερικής Μου εμφά­νισης με την εικόνα που Μου έστειλες με τον αγγελιοφόρο σου, αυτός που μπορεί να σε πληροφορήσει ακριβέστερα είναι ο ίδιος αγγελιοφόρος, που με έχει δει ήδη τρεις φορές. Δεν είναι αμάρτημα να θέλει κάποιος μία εικόνα Μου, όταν έχει τις δικές σου προθέσεις! Γιατί στην αγάπη όλα επιτρέ­πονται. Αλλά αλίμονο σ’ εκείνους που θέλουν να Με κάνουν είδωλο! Φύλαξε όμως μυστικά αυτή την εικόνα!

9. Γράφτηκε στην Ιουδαία από έναν από τους μαθητές Μου, που είναι πολύ κοντά στην καρδιά Μου, και στάλθηκε με τον ίδιο αγγελιοφόρο.

10. Η ευλογία Μου στο σπίτι σου! Αμήν.

Τέταρτη επιστολή του Άβγαρου στον Ιησού

επτά εβδομάδες μετά την τρίτη επιστολή

Ο Άβγαρος, ένας ταπεινός άρχοντας της Έδεσσας, στον Ιησού τον καλό Σωτήρα, που εμφανίστηκε στην περιοχή της Ιερουσαλήμ και τώρα τον καταδιώκουν από το ένα άκρο της χώρας στο άλλο, οι μωροί, τυφλοί Ιουδαίοι, που δεν ανα­γνωρίζουν το άγιο προαιώνιο Φως, τον Ήλιο ανάμεσα στους ήλιους, Χαίρε!

2. Καλέ Σωτήρα Ιησού! Συνέβη τώρα στ’ αλήθεια στον αγα­πημένο μου γιο, ό,τι είχες αναφέρει Κύριε στο δεύτερο γράμμα Σου. Πέθανε εδώ και λίγες μέρες και με παρακάλεσε θερμά από το νεκρικό κρεβάτι, με δάκρυα στα μάτια να Σου εκφράσω μ’ αυτή μου την επιστολή τη βαθιά του ευγνω­μοσύνη, γιατί πράγματι του επέτρεψες να πεθάνει αντιμετω­πίζοντας το θάνατο του σώματός του δίχως τον παραμικρό πόνο και φόβο.

3. Κράτησε σφικτά χιλιάδες φορές την εικόνα Σου στην καρδιά του και οι τελευταίες του λέξεις ήταν: «Καλέ Μου Πατέρα Ιησού! Ιησού, αιώνια Αγάπη, Εσύ που είσαι η αληθινή προαιώνια ζωή. Εσύ, που βαδίζεις τώρα σαν γιος ανθρώπου ανάμεσα σ’ αυτούς, στους οποίους η παντοδυναμία Σου χά­ρισε την ύπαρξη δίνοντάς τους μορφή και ζωή. Μόνο Εσύ είσαι η αγάπη μου στην αιωνιότητα. Ζω χάρη σε Σένα, μέσα σε Σένα αιώνια!»

4. Μετά από αυτά τα λόγια πέθανε ο αγαπημένος μου γιος. Σίγουρα θα το γνωρίζεις καλά, Κύριε ότι αυτό ήταν το επίγειο τέλος του γιου μου, και πως εγώ και όλο το σπίτι μου τον κλάψαμε πολύ. Παρ’ όλα αυτά σου γράφω σαν άνθρωπος σε άνθρωπο, επειδή αυτή ήταν η μεγάλη επιθυμία του γιου μου πριν από το επίγειο τέλος του.

5. Κύριε, συγχώρεσέ με, το φτωχό αμαρτωλό εάν Σ’ επιβα­ρύνω με το τέταρτο γράμμα μου και εάν προξενώ ίσως κά­ποια ενόχληση στο σημαντικό και πανάγιο έργο Σου.

6. Τελειώνοντας τολμώ να Σου ζητήσω ακόμη τη χάρη, να μη μου αρνηθείς την παρηγοριά Σου! Γιατί μετά το θάνατο του γιου μου νιώθω τόσο μεγάλη θλίψη που δεν μπορώ να λυτρω­θώ παρά τη σταθερή και μεγάλη θέλησή μου. Γι’ αυτό Σε πα­ρακαλώ, καλέ Σωτήρα, αγαθέ, προαιώνιε Πατέρα, να με απαλ­λάξεις απ’ αυτό τον μεγάλο πόνο. Όμως ας γίνει όχι η δική μου αλλά η δική Σου άγια θέληση!

Τέταρτη ιδιόχειρη απάντηση του Ιησού

Στην ελληνική γλώσσα, ενώ οι προηγούμενες είχαν γραφτεί στην εβραϊκή.

Αγαπημένε Μου υιέ και αδελφέ Άβγαρε γνωρίζω πολύ καλά τι συνέβη στο γιο σου και Μ’ ευχαριστεί που είχε ένα τόσο καλό τέλος σ’ αυτό τον κόσμο και μία ακόμη πιο καλή αρχή στο Βασίλειό Μου.

2. Είναι πολύ σωστό να κλαις γι’ αυτόν, γιατί είναι λίγοι οι καλοί στον κόσμο. Αλλά αξίζει να λυπούμαστε γι’ αυτούς που είναι σαν το γιο σου!

3. Κι Εγώ ακόμη χύνω ένα πολύτιμο δάκρυ για το γιο σου! Με τον ίδιο τρόπο, από ένα δάκρυ των ματιών Μου δημιουργήθηκε ο κόσμος όλος, και έτσι θα ξαναδημιουργηθεί και ο νέος ουρανός.

4. Στο λέω, τα δάκρυα που χύνονται για κάτι καλό αξίζουν πάρα πολύ στον ουρανό. Είναι τα πολύτιμα πετράδια, που στολίζουν τον ουρανό στην αιωνιότητα. Όμως τα κακά δά­κρυα από μίσος, φθόνο και θυμό ενισχύουν τα θεμέλια της κόλασης.

5. Η πιο μεγάλη παρηγοριά ας είναι για σένα ότι πενθείς έναν καλό άνθρωπο! Μπορείς να τον πενθήσεις ακόμη λίγο μέχρι να πενθήσεις κι Εμένα για λίγο καιρό. Έπειτα θα ’ρθει ο μαθητής Μου και θα σε λυτρώσει από όλα.

6. Να είσαι πολύ πονετικός κι έτσι θα συναντήσεις και συ μεγάλη φιλευσπλαγχνία! Μην ξεχνάς τους φτωχούς! Είναι όλοι αδέλφια Μου! Ό,τι κάνεις γι ‘ αυτούς, το κάνεις για Μέ­να και θα στο ανταποδώσω στο εκατονταπλάσιο.

7. Να επιζητάς το μεγάλο, που είναι το Βασίλειό Μου, κι έτσι θα σου δοθούν και τα μικρότερα αυτής της γης! Αν όμως α­ναζητάς τα μικρά δεν θα αξιωθείς το αληθινά μεγάλο.

8. Έχεις όμως στη φυλακή έναν κατάδικο, ο οποίος σύμφω­να με τη σοφή νομοθεσία της χώρας σου πρέπει να θανατω­θεί. Όμως σου λέω, ότι η αγάπη και η φιλευσπλαχνία αξίζουν περισσότερο από τη σοφία και τη δικαιοσύνη! Να του συμπε- ρι φερθείς λοιπόν με αγάπη και συμπόνια, έτσι θα γίνεις ένα μαζί Μου και μ’ Εκείνον που βρίσκεται μέσα Μου και από τον οποίο προέρχομαι για να γίνω άνθρωπος ίδιος με σένα. Αμήν.

9. Γράφτηκε από Μένα τον ίδιο στην Καπερναούμ και στάλ­θηκε με τον αγγελιοφόρο σου.

Πέμπτη επιστολή του Άβγαρου στον Ιησού

Γράφτηκε τρεις εβδομάδες μετά την απάντηση του Ιησού στην τέταρτη επιστολή.

Ο Άβγαρος, ένας ταπεινός βασιλιάς της Έδεσσας, στον Ι­ησού τον καλό Σωτήρα, που εμφανίστηκε στη γη των Ιου­δαίων γύρω από την Ιερουσαλήμ, σαν προαιώνιο φως και προαιώνια δύναμη, που όλα τα μεταμορφώνει από την αρχή, Ουρανό, Γη, όντα, ο οποίος δεν αναγνωρίστηκε από τους πρώτους που εκλήθηκαν αλλά από εκείνους που ήδη εδώ και χιλιάδες χρόνια υπέφεραν στο σκοτάδι. Χαίρε από τα παιδιά του Σκότους!

2. Κύριε! Ποιος θνητός μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος της αγάπης Σου για μας τα παιδιά Σου, που είμαστε απλά μό­νο δημιουργήματά Σου! Γι’ αυτή την αγάπη θέλεις να διαμορ­φώσεις από την αρχή όλα τα πράγματα και θέλεις να βαδίσεις σ’ έναν δρόμο που σύμφωνα με την ανθρώπινη αντίληψή μου, μου φαίνεται αδύνατος και αδιανόητος ακόμη και για έναν Θεό!

3. Μπορεί να βρίσκεσαι εδώ σ’ αυτή τη γη, που θα μπορού­σες να την εξαφανίσεις μόνο με μια πνοή, σαν ένας κοινός άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους. Κυβερνάς, όμως, και διατηρείς μέσα από το βάθος της θεϊκότητάς Σου ολόκλη­ρη την απεραντοσύνη! Και κάθε κόκκος της γης, κάθε σταγό­να της θάλασσας, ο ήλιος, το φεγγάρι και τα αμέτρητα αστέ­ρια ακούν μυστικά την παντοδύναμη φωνή της καρδιάς Σου, που είναι το αιώνιο κέντρο όλων των πραγμάτων και όλων των όντων σ’ ολόκληρο το άπειρο.

4. Πόσο ευτυχισμένοι πρέπει να είναι οι μαθητές Σου που μπορούν να Σ’ αναγνωρίσουν στο άπλετο φως του πνεύματός τους, ενώ εγώ, ο φτωχός αμαρτωλός, μόνο μέσα στο σκοτάδι!

5. Αν δεν ήμουν παράλυτος θα ήμουν ήδη κοντά Σου εδώ και πολύ καιρό. Όμως αλίμονο τα άρρωστα πόδια μου στέκονται εμπόδιο σε μια τέτοια ευδαιμονία. Υπομένω όμως τώρα όλα αυτά με ευχαρίστηση γιατί Εσύ Κύριε, με έκρινες άξιο, εμένα έναν φτωχό ανόητο, να συνομιλήσεις μαζί μου με τις επιστολές Σου και να μου μάθεις τόσα θαυμαστά πράγματα, τα οποία πράγματι μόνο από Σένα μπορεί να μάθει κάποιος και ποτέ από τους ανθρώπους.

6. Τι γνώριζα εγώ πρωτύτερα για τη μετά θάνατο ζωή; Κανένας σοφός στον κόσμο δεν θα μπορούσε να μου εξηγήσει αυτό το μυστήριο. Υπάρχει βέβαια στην πολυθεΐα μας μια ποιητική αθανασία αλλά μοιάζει στην πραγματικότητα με ένα ανούσιο όνειρο, όπου οι άνθρωποι περπατάνε στη θάλασσα και τα πλοία στην ξηρά.

7. Όμως Εσύ Κύριε, μου απέδειξες στα λόγια και στην πράξη, πως μετά το θάνατο του φθαρτού σώματός μας αρχίζει μια ολοκληρωμένη, ελεύθερη, αληθινή πνευματική ζωή που παραμένει αιώνια αμετάβλητη!

8. Γι’ αυτό θεωρώ απαραίτητο χρέος μου να Σου εκφράσω Κύριε μ’ αυτή μου την επιστολή την ευγνωμοσύνη μου, που Σου αρμόζει και η οποία είναι μηδαμινή μπροστά στην αμέτρητη χάρη που μου έκανες.

9. Αλλά τι θα μπορούσα να Σου προσφέρω που δεν μου το έχεις ήδη δώσει; .

10. Σκέπτομαι ότι ένα αληθινό ευχαριστώ που εκφράζεται μέσα από την καρδιά αρμόζει περισσότερο στον άνθρωπο, που από τη φύση του τον χαρακτηρίζει η αχαριστία. Γι’ αυτό δεν μπορώ να Σου προσφέρω άλλο από την ταπεινή μου ευγνωμοσύνη, αλλά με την απόλυτη διαβεβαίωση, ότι είμαι πρόθυμος να κάνω ό,τι μου ζητήσεις στο μικρό μου κρατίδιο. Έτσι σύμφωνα με την επιθυμία Σου όχι μόνον έβγαλα τη φυλακή τον μεγαλύτερο εγκληματία, αλλά τον έστειλα στο σχολείο και τον προσκάλεσα στο τραπέζι μου.

11. Εάν έπραξα σωστά ή εάν όπως λένε, το παράκανα, δεν φτάνει ο ανθρώπινος νους μου για να το κρίνει. Γι‘ αυτό όσον αφορά αυτό το θέμα, Κύριε, απευθύνομαι σε Σένα μ’ αυτή την επιστολή για να με καθοδηγήσεις σωστά.

12. Όλη η αγάπη μου, η ευγνωμοσύνη μου και η παιδική υπακοή ανήκει μόνο σε Σένα, Κύριε Ιησού! Γεννηθήτω το θέ­λημά Σου!

Πέμπτη απάντηση του Ιησού

Άκουσέ Με, αγαπητό Μου παιδί και αδελφέ Άβγαρε! Αυτή τη στιγμή έχω 72 μαθητές μεταξύ των οποίων 12 αποστόλους. Όμως όλοι μαζί δεν έχουν τη δική σου διορατικότητα, παρ’ όλο που εσύ είσαι ένας εθνικός και δεν έχεις δει ακόμη ούτε Εμένα ούτε τα πάμπολλα θαύματά Μου από την εποχή της ενσάρκωσής Μου και της γέννησής Μου.

2. Να ελπίζεις όμως, γιατί θα συμβεί και συνέβη ήδη, ότι θα πάρω το φως από τα παιδιά και θα το δώσω σ’ εσάς τους ειδωλολάτρες! Γιατί εδώ και λίγο καιρό βρήκα ανάμεσα στους εθνικούς που ζουν εδώ, Έλληνες και Ρωμαίους, περισσότερη πίστη από ό, τι σ’ ολόκληρο το Ισραήλ. Η αγάπη και η ταπεινο­φροσύνη είναι τελείως ξένες ιδιότητες της ανθρώπινης καρ­διάς στους Εβραίους, ενώ τις συνάντησα συχνά σε αφθονία ανάμεσά σας.

3. Γι’ αυτό θα το πάρω από τα παιδιά και θα το δώσω σε σας όλο το Βασίλειό Μου εδώ στη γη και στην αιωνιότητα! Όμως τα παιδιά θα ανατραφούν με τις ακαθαρσίες του κόσμου!

4. Θέλεις να κάνεις τη θέλησή Μου νόμο στη χώρα σου. Δεν έχει έρθει όμως ακόμη η κατάλληλη στιγμή, γιατί για όλα τα πράγματα απαιτείται μία ορισμένη ωριμότητα. Ο νόμος Μου όμως είναι η αγάπη. Εάν θέλεις να υιοθετήσεις κάτι από Μένα στο κράτος σου, τότε θέσπισε αυτό το νόμο της αγάπης, έτσι θα εφαρμόσεις μ’ ευκολία τη Διδασκαλία Μου. Γιατί η Θέλησή Μου και ο Νόμος Μου είναι ένα και το αυτό, όπως Εγώ και ο Πατέρας Μου είμαστε ένα.

5. Βεβαίως υπάρχουν ορισμένα πράγματα στη Θέλησή Μου που δεν μπορείς ακόμη να τα κατανοήσεις. Όταν όμως έρθει σε Σένα ο μαθητής Μου, τότε θα σε καθοδηγήσει και θα σε βαπτίσει στο όνομά Μου. Τότε το πνεύμα του Θεού θα έρθει σε σένα και θα σε μυήσει σ’ όλα τα μυστήρια.

6. Με τον κατάδικο έπραξες πολύ σωστά. Γιατί κοίτα, κι Εγώ κάνω ακριβώς το ίδιο για σας τους ειδωλολάτρες. Η πράξη σου αντανακλά αυτό που Εγώ ήδη κάνω και αυτό που θα κάνω αργότερα.

7. Σου τα γράφω αυτά για να έχεις γαλήνη και ευλογία!

Αμήν.

Έκτη επιστολή του Άβγαρου στον Ιησού

Γράφτηκε δέκα μέρες αργότερα

Ο Άβγαρος, ένας ταπεινός βασιλιάς της Έδεσσας, χαιρετί­ζει τον Ιησού τον καλό Σωτήρα, που εμφανίστηκε στην περιο­χή της Ιερουσαλήμ για τη σωτηρία όλων των λαών που έχουν καλή καρδιά και τη σωστή θέληση να συμμορφώσουν τη ζωή τους με τα λόγια Του!

2. Κύριε, συγχώρεσέ με για τη μεγάλη μου θρασύτητα και την αληθινά αναίσχυντη φορτικότητά μου. Αλλά γνωρίζεις καλά, ότι οι καλοί γιατροί απολάμβαναν μόνιμα τη μεγαλύτε­ρη εκτίμηση μεταξύ των ανθρώπων, επειδή κατείχαν πάντα τις πιο αξιόπιστες γνώσεις για τη φύση. Γι’ αυτό ο καθένας απευθυνόταν κατά προτίμηση σ’ αυτούς σε περίπτωση πε­ρίεργων φαινομένων στη φύση για να τους δοθεί μια εξήγη­ση έστω και ασαφής.

3.Πόσο υψηλότερα από όλους τους ιατρούς φυσιογνώ­στες στέκεσαι Εσύ στα μάτια μου γιατί δεν είσαι μόνο για­τρός για όλα τα πράγματα αλλά συγχρόνως ο Δημιουργός και ο Κύριος ολόκληρης της φύσης στην αιωνιότητα Γι’ αυτό μόνο σε Σένα μπορώ ν’ αναφέρω τον περίεργο κίν­δυνο που απειλεί τώρα τη χώρα μου και να Σε ικετεύσω από τα βάθη της καρδιάς μου να απομακρύνεις αυτόν τον παρά­ξενο κίνδυνο.

4. Το γνωρίζεις ήδη από καιρό πολύ καλά, ότι πριν δέκα ημέρες έγινε εδώ ένας μικρός σεισμός, ο οποίος χάρη σε Σένα δεν προξένησε ιδιαίτερες ζημιές. Όμως λίγες μέρες μετά από το σεισμό άρχισε το νερό να θολώνει και όποιος ήπιε από αυτό είχε στην αρχή πονοκέφαλο και μετά παρα­φρονούσε. Έλαβα αμέσως αυστηρά μέτρα απαγορεύοντας σε ολόκλη­ρη τη χώρα να χρησιμοποιεί από αυτό το νερό έως ότου το ξαναεπιτρέψω. Κατά τη διάρκεια αυτής της απαγόρευσης οφείλουν όλοι οι πολίτες του κράτους μου να έρχονται σε μένα στην Έδεσσα για να προμηθεύονται κρασί και νερό, το οποίο έβαλα να με­ταφέρουν με μεγάλα πλοία από ένα μακρινό νησί της Ελλά­δας, γι‘ αυτό το σκοπό.

5. Πιστεύω ότι δεν έκανα λάθος, γιατί σ ‘ αυτή την πράξη με παρακίνησαν μόνο η αληθινή αγάπη και η πραγματική συμπόνοια για το λαό μου. Γι’ αυτό σε παρακαλώ Κύριε, με όλη την ταπεινοφροσύνη και τη συντριβή στην καρδιά να βοηθήσεις εάν θέλεις εμένα και το λαό μου σ’ αυτόν τον κίνδυνο.

6. Γιατί, το νερό δεν καθάρισε ακόμα και οι επικίνδυνες ε­πιδράσεις του παραμένουν. Κύριε, γνωρίζω ότι όλες οι δυ­νάμεις και οι εξουσίες του καλού και του κακού υποτάσσο­νται σε Σένα και συμμορφώνονται στο παραμικρό Σου νεύ­μα. Γι’ αυτό Σε παρακαλώ λυπήσουμε και για χάρη του δυστυ­χισμένου μου λαού, απάλλαξέ με από αυτή τη συμφορά. Ας γίνει το άγιο Θέλημα Σου!

7. Όταν ο Κύριος διάβασε αυτή την επιστολή εξοργίστηκε πάρα πολύ και φώναξε δυνατά σαν κεραυνός: Σατανά, Σατανά! Για πόσο καιρό ακόμα θα ενοχλείς τον Θεό, τον Κύριό Σου; Τι σου έκανε καταραμένο φίδι αυτός ο φτω­χός, καλός, μικρός λαός για να τον βασανίζεις έτσι άδικα;

8.Για να μάθεις ξανά ότι Εγώ είμαι ο Κύριός σου, η κακία σου σταματάει από αυτή τη στιγμή σ’ αυτή τη χώρα! Αμήν.

9. Δεν είχες ζητήσει κάποτε να δοκιμάσεις τη σάρκα των ανθρώπων μόνο και αυτό σου επέτρεψα, όπως στην περίπτω­ση του Ιώβ;

Τι κάνεις με τη γη Μου; Εάν έχεις το θάρρος πολέμησε Εμένα. Αλλά άφησε ήσυχη τη γη Μου και τους ανθρώπους της, οι οποίοι Με έχουν στην καρδιά τους έως ότου σου χα­ρίσω την ελευθερία για να δοκιμασθείς για τελευταία φορά.

Μετά από αυτή την αναφώνηση γράφτηκε καθ’ υπαγόρευση από έναν μαθητή η ακόλουθη

Έκτη απάντηση του Κυρίου Ιησού

Αγαπητό Μου παιδί και αδελφέ Αβγαρε, αυτός που σου έ­δωσε αυτό το κακόβουλο κτύπημα δεν είναι δικός σου εχθρός αλλά εχθρός Μου! Όμως εσύ δεν τον γνωρίζεις, ενώ Εγώ τον γνωρίζω καλά εδώ και πάρα πολύ καιρό.

2. Αυτός ο εχθρός Μου είναι ο παλιός, αόρατος άρχοντας του κόσμου και είχε μέχρι τώρα πολύ μεγάλη εξουσία όχι μόνο πάνω σ’ αυτή τη γή, όπου κατοικεί, αλλά και στα αστέ­ρια. Ωστόσο η εξουσία του θα κρατήσει για λίγο ακόμα κι ο άρχοντας αυτού του κόσμου θα κατατροπωθεί.

3. Όσο για σένα να μην τον φοβάσαι πια γιατί τον νίκησα για σένα και το λαό σου. Γι’ αυτό, χρησιμοποίησε άφοβα το νερό της χώρας σου γιατί αυτή τη στιγμή ξανάγινε καθαρό και υγιεινό.

4. Δες, πέρασες αυτή τη δοκιμασία γιατί Μ’ αγαπάς. Επειδή όμως η αγάπη σου για Μένα έγινε δυνατότερη μ’ αυτή τη δο­κιμασία, νίκησες όλες τις δυνάμεις της κόλασης και θα είσαι για πάντα απαλλαγμένος από τέτοιες σατανικές επιθέσεις!

5. Θα έρθει καιρός που η πίστη θα περάσει μεγάλους πειρα­σμούς και θα πρέπει να δοκιμαστεί με νερό και με φωτιά. Ό­μως η φωτιά της αγάπης θα πνίξει τη φωτιά που θα δοκιμάσει την πίστη και θα εξατμίσει το νερό με την παντοδυναμία της.

6. Αυτό όμως που συνέβη στη χώρα σου στη φύση, θα συμ­βεί από εδώ και πέρα πνευματικά σε πολλούς λόγω της διδα­σκαλίας Μου. Γιατί θα παραφρονήσουν τελείως όλοι αυτοί που θα πιουν από το βούρκο των ψευτοπροφητών!

7. Την αγάπη Μου, την ευλογία Μου και το Έλεος Μου αδελφέ Μου Άβγαρε! Αμήν.

Έβδομη επιστολή του Άβγαρου στον Ιησού

Γράφτηκε για τον Κύριο επτά εβδομάδες μετά την παραλαβή της έκτης απάντησης και παραλήφθηκε πέντε ημέρες πριν την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ.

Ο Άβγαρος, ένας ταπεινός βασιλιάς της Έδεσσας, χαιρετίζει τον Ιησού τον καλό Σωτήρα που εμφανίστηκε, στην περιοχή της Ιερουσαλήμ για τη σωτηρία όλων των λαών, τον Κύριο και Χρισμένο Βασιλιά, προαιώνια, τον Θεό όλων των πλασμάτων, όλων των ανθρώπων και όλων των θεοτήτων καλών και
κακών!

2.Θεέ Μου, Κύριέ Μου, Εσύ Μοναδικέ που κατακλύζεις την καρδιά μου, απόλυτη πεμπτουσία όλων των σκέψεών μου!

Γνωρίζω ήδη από την πρώτη Σου φιλική επιστολή πως όλα όσα σχεδιάζουν εναντίον Σου οι κακόβουλοι Ιουδαίοι της Ιερουσαλήμ πρέπει να γίνουν σύμφωνα με τη δική Σου ακατάληπτη θέληση.

3.Μου είναι δύσκολο να φανταστώ γιατί πρέπει να γίνουν όλα έτσι. Αλλά βλέποντάς το με την ανθρώπινη πλευρά μου η καρδιά μου που Σ’ αγαπά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο επαναστατεί, πράγμα που κατανοείς σίγουρα, Κύριε, καλύτερα από μένα, έναν αδύναμο άνθρωπο.

Όμως η συνέχεια της επιστολής μου θα δείξει Κύριε ότι έχω δίκαιο που Σου τ’ αναφέρω όλα αυτά.

4.Σαν υποτελής άρχοντας της Ρώμης και στενός συγγενής του Τιβέριου, του αυτοκράτορα της Ρώμης, έχω κι εγώ στην Ιερουσαλήμ τους πιστούς μου Ρωμαίους πληροφοριοδότες, οι οποίοι παρακολουθούν κυρίως την απίστευτα αλαζονική κάστα των ιερέων.

Λοιπόν οι εν λόγω πληροφοριοδότες μου, μου ανέφεραν λεπτομερώς ακριβώς τι σχεδιάζουν για Σένα αυτοί οι αλαζό­νες και υπερόπτες Ιερείς και Φαρισαίοι.

Δεν προτίθενται απλά να Σε λιθοβολήσουν ή να Σε καύσουν όπως το συνηθίζουν. Δεν τους αρκεί αυτό, αλλά θέλουν να αποτελέσεις παράδειγμα της πιο απάνθρωπης θηριωδίας!…

Άκουσε, Κύριε! Αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα θέλουν να Σε καρφώσουν στο σταυρό με μυτερά καρφιά και να Σε αφή- σουν εκεί πάνω κρεμασμένο στον πάσσαλο της ντροπής έως ότου πεθάνεις από τρομερούς πόνους! Και αυτό το ανοσιούργημα της ανθρώπινης κακίας θέλουν να το πραγματο­ποιήσουν το Πάσχα που έρχεται.

6.Όπως κι αν έχει το πράγμα όμως, Κύριε, αυτό το γεγονός με αγανάκτησε πολύ! Γνωρίζω, ότι αυτά τα ακόλαστα αρχο­μανή θηρία δεν θέλουν να Σε σκοτώσουν γιατί εμφανίζεσαι μπροστά στο λαό σαν τον Μεσσία που περίμεναν. Είναι το λιγότερο που ενδιαφέρει αυτή την αγέλη από αιμοσταγείς ύαινες. Γιατί το γνωρίζω πολύ καλά, δεν πιστεύουν σε κανέ­να θεό και πολύ περισσότερο σε Σένα, και όταν βρίσκονται αναμεταξύ τους πολλοί, βλαστημούν τον Θεό.

7.Το σχέδιό τους είναι τελείως διαφορετικό!

Αυτά τα θηρία γνωρίζουν ότι η Ρώμη τους παρακολουθεί με καχυποψία λόγω των μυστικών μηχανορραφιών τους. Ο πα­νούργος Πιλάτος διέλυσε την περσινή χρονιά μία τέτοια α­πόπειρα εξέγερσης του ανώτατου κλήρου, μολονότι είχε προετοιμαστεί πολύ καλά, και όπως γνωρίζεις, στη γιορτή συνέλαβε στο προαύλιο του ναού πεντακόσιους φτωχούς και πλούσιους άνδρες, στην πλειοψηφία δυστυχώς Γαλιλαίους και τους αποκεφάλισε αμέσως προκαλώντας την έχθρα του Ηρώδη γιατί μεταξύ των θυμάτων οι περισσότε­ροι ήταν υπήκοοί του.

8.Αυτό το παράδειγμα συγκλόνισε αρκετά τους ανθρώ­πους του ναού. Προκειμένου να επανορθώσουν αυτή τη με­γάλη αποτυχία επέλεξαν Εσένα με σκοπό να Σε κατηγορή­σουν στον Πιλάτο σαν πολιτικό στασιαστή και να Σε καταγγεί­λουν σαν τον κύριο υποκινητή της περσινής εξέγερσης.

Θέλουν μ’ αυτό τον τρόπο ν’ αποδείξουν στους Ρωμαίους, ότι είναι αθώοι. Εκμεταλλευόμενοι στη συνέχεια το γεγονός ότι η Ρώμη θα αποστρέψει την προσοχή της από πάνω τους, θα προωθήσουν ευκολότερα τα νέα τους σχέδια έσχατης προδοσίας, πράγμα που ωστόσο δεν θα πετύχει σε καμία πε­ρίπτωση.

Δεν χρειάζεσαι το γράμμα μου, γιατί Εσύ το ξέρεις απείρως καλύτερα, ότι η Ρώμη καταλαβαίνει και την παραμικρή τους κίνηση.

9.Εάν θέλεις Κύριε μία υπηρεσία από μένα τον αφοσιωμένο φίλο και λάτρη Σου, θα στείλω αμέσως γρήγορους αγγε­λιοφόρους στη Ρώμη και στον Πόντιο Πιλάτο και Σου εγγυ­ώμαι, ότι αυτά τα θηρία θα πέσουν οι ίδιοι αμέσως στην πα­γίδα τους που έχουν ετοιμάσει για Σένα.

10.Αλλά επειδή Κύριε σε γνωρίζω πολύ καλά, ξέρω ότι δεν χρειάζεσαι κανενός ανθρώπου τη συμβουλή και γι’ αυτό θα πράξεις ό,τι θεωρείς καλύτερο. Εγώ όμως, σαν άνθρωπος, το θεώρησα μεγάλη υποχρέωσή μου να Σ’ ενημερώσω για το πως ακριβώς έχει η κατάσταση και να Σου εκφράσω τη θερμή μου ευγνωμοσύνη από τα βάθη της καρδιάς μου για το καλό που έκανες σε μένα και στο λαό μου.

11.Κύριε, δείξε Μου τι πρέπει να κάνω σε αυτή την περί­πτωση για Σένα. Ας γίνεται πάντα το άγιο θέλημά Σου!

Έβδομη και τελευταία απάντηση του Ιησού

Σίγουρα, αγαπημένο Μου παιδί και αδελφέ Άβγαρε, η κα­τάσταση είναι ακριβώς έτσι, όπως Μου την περιέγραψες. Παρ’ όλα αυτά, όλα πρέπει να γίνουν ακριβώς έτσι μ’ Εμέ­να, αλλιώς κανένας άνθρωπος δεν θα μπορέσει να κερδίσει ποτέ την αιώνια ζωή, γεγονός που σίγουρα δεν μπορείς να το καταλάβεις ακόμη αλλά σύντομα θα κατανοήσεις αυτό το με­γάλο μυστικό.

2.Απέφυγε λοιπόν για την ώρα να κάνεις τα διαβήματα, που τόσο φιλικά πρότεινες για τη δικαίωσή Μου. Γιατί δεν θα καρποφορούσαν εκεί όπου εξουσιάζει η αιώνια δύναμη του Πα­τέρα Μου, ο οποίος βρίσκεται μέσα Μου και από τον οποίο εξήλθα σαν άνθρωπος.

3.Γι’ αυτό να μη σε φοβίζει καθόλου η σταύρωσή Μου. Γιατί, αυτός ο σταυρός θα γίνει σ’ όλους τους μελλοντικούς και­ρούς ο θεμέλιος λίθος και ταυτόχρονα η είσοδος στο Βασί­λειο του Θεού.

4.Όσο για Μένα, ο θάνατος του σώματός Μου θα διαρκέσει μόνο τρεις μέρες. Την τρίτη ημέρα όμως θ’ αναστηθώ στην Ιερουσαλήμ σαν παντοτινός νικητής του θανάτου και της κό­λασης και η παντοδύναμη κρίση Μου θα δικάσει όλους τους αυτουργούς του κακού.

5.Αλλά σ’ αυτούς που ζουν σύμφωνα με την καρδιά Μου θ’ ανοίξω διάπλατα την πόρτα των ουρανών μπροστά στα μάτια τους.

6.Όταν σε λίγες μέρες θα δεις τον ήλιο να σκοτεινιάζει, να θυμηθείς ότι Εγώ, ο καλύτερος Φίλος και Αδελφός Σου, θα έχω πεθάνει στο σταυρό!

Όμως μην τρομάξεις. Όλα πρέπει να γίνουν έτσι και οι δικοί Μου άνθρωποι δεν θα πάθουν το παραμικρό.

7.Μόλις όμως αναστηθώ θα δεις ένα σημάδι και θα μάθεις αμέσως για την ανάστασή Μου!

8.Η αγάπη Μου, η χάρη Μου και η ευλογία Μου να είναι μαζί σου αγαπημένε Μου αδελφέ Άβγαρε. Αμήν.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ
ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Του Βάλτερ Λούτς

Η αλληλογραφία του Ιησού με τον Άβγαρο Ουχαμά (Abgar Ukkama), βασιλιά της Έδεσσας, που έγινε γνωστή το 1845/46 από τον αυστριακό Γιάκομπ Λόρμπερ, περιγράφει με θαυμά­σιο τρόπο τον αληθινό δρόμο της Σωτηρίας που είναι η αγάπη προς τον Θεό και προς τον πλησίον, που δίδαξε ο Ιησούς Χριστός.

Το περιεχόμενο αυτού του μοναδικού κειμένου αποτελεί συγχρόνως ένα έξοχο παράδειγμα για το πόσο ζωντανά, στοργικά και βαθύνοα ο Θεός διδάσκει και προσελκύει τους ανθρώπους.

Ιστορικές πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Άβγαρος Ουχαμά ήταν άρχοντας ή βασιλιάς στη χώρα των δύο μεγάλων ποτα­μών, τη Μεσοποταμία, ο οποίος κατά τη διάρκεια ενός ειρη­νευτικού ταξιδιού στην Περσία αρρώστησε βαριά και παρέ­λυσαν και τα δύο πόδια του.

Αυτός είναι ο λόγος που παρακίνησε τον Άβγαρο να γράψει στον Ιησού για τον οποίο είχε ακούσει να μιλάνε σαν θαυμα­τουργό Σωτήρα: «Ακούγοντας όλα αυτά για Σένα, σκέφθηκα ότι ένα από τα δύο πρέπει να συμβαίνει: ή είσαι Θεός που κατέβηκε από τον ουρανό ή -για να κάνεις τέτοια θαύμα­τα- είσαι γιος του Θεού. Σου γράφω, λοιπόν, για να Σε παρακαλέσω να γιατρέψεις την αρρώστια από την οποία υποφέ­ρω… Εδώ όλος ο κόσμος θα Σε περιποιηθεί και θα Σε αγαπά! Σε περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία!»

Ο Κύριος απάντησε σ’ αυτή την παράκληση υπαγορεύοντας σε ένα μαθητή του: «Άβγαρε, είσαι μακάριος γιατί πίστεψες σε Μένα δίχως να Με έχεις δει!»

Πόσο αληθινή ήταν η πίστη του Άβγαρου για να τον εμπιστευθεί τόσο πολύ ο Κύριος; Δεν ήταν μία τυφλή, επιφανειακή πίστη, γιατί ο Άβγαρος είχε πληροφορηθεί με ακρίβεια και κάθε λεπτομέρεια για τον Εβραίο Σωτήρα, τα θαύματά
του, τις δυνατότητές του και το πιστεύω του. Δεν ήταν λοιπόν μία απλή πίστη που στηρίζεται στη λογική. 0 ευσυνείδητος, δοκιμασμένος και καλόκαρδος βασιλιάς είχε βεβαιωθεί με κόπο, πως αυτός ο σοφός, καλός και ισχυρός Σωτήρας πρέπει να είναι Θεός ή γιός του Θεού, και ένιωθε, επειδή πίστευε σ’ αυτόν, «μεγάλη επιθυμία» στην καρδιά του. Κατά συνέπεια δεν ήταν μόνο μία απλή πίστη που στηρίζεται στη λογική, αλλά η βαθιά πίστη από την καρδιά, η αληθινή αγάπη.

Γι’ αυτό ο Κύριος λαμβάνοντας υπόψη αυτή την πίστη απάντησε στον ικέτη: Είσαι ευτυχής, γιατί πιστεύεις. Όμως ο Άβγαρος βρισκόταν ακόμη στην αρχή της εξέλιξης της πίστης και της αγάπης του. Νόμιζε ακόμη ότι ο Ιησούς με την ιδιότητα ενός ιατρού με θεϊκές ικανότητες, όφειλε να έρθει ο ίδιος προσωπικά κοντά του για να τον θεραπεύσει. Επιπλέον, όταν τον κάλεσε σε βοήθεια, σκεφτόταν μόνο τον εαυτό του.

Γι’ αυτό ο Ιησούς έδωσε στην πρώτη του επιστολή μία περίεργη απάντηση, που σίγουρα δεν θα ικανοποίησε τον Άβγαρο ιδιαίτερα: «Να έχεις όμως υπομονή με την αρρώστια σου. Μόλις αναληφθώ στον ουρανό, θα σου στείλω έναν μαθητή Μου για να σε θεραπεύσει και να χαρίσει υγεία σ’ εσένα και σε όσους βρίσκονται κοντά σου».

Δεν θεράπευσε λοιπόν το βασιλιά αμέσως, αλλά τον παρηγόρησε, ότι αργότερα μετά το θάνατό Του θάρθει ένας μαθητής Του και θα τον θεραπεύσει!

Πόσοι από μας δεν θα είχαν απορρίψει έναν τέτοιο Σώτηρα; Ίσως να σκάφθηκε έτσι κι ο Άβγαρος. Όμως ο βασιλιάς, ο οποίος εξαιτίας της αρρώστιας του είχε στραφεί προς την ψυχή του, άκουσε τη φωνή της καρδιάς του, η οποία τον βοήθησε να κατανοήσει την απάντηση του Κυρίου και να δυνα­μώσει την εμπιστοσύνη και την πίστη του.

Όταν λίγο αργότερα ο μεγαλύτερος γιός του και διάδοχος του θρόνου καταβλήθηκε από έναν θανατηφόρο πυρετό, α­πευθύνθηκε ο Άβγαρος ξανά μέσα στη μεγάλη του θλίψη και απόγνωση στον Ιησού τον «Καλό Σωτήρα», γράφοντάς του τα παρακάτω λόγια:

«Όμως γνωρίζω, όπως με διαβεβαίωσε ο αγγελιοφόρος μου, ότι Εσύ μπορείς να θεραπεύσεις τους αρρώστους από μακριά, μόνο με τα λόγια και τη θέλησή Σου. χωρίς φάρ­μακα!

Ιησού, καλέ Σωτήρα, αληθινέ υιέ του ύψιστου Θεού, θερά­πευσε το γιό μου, που Σε υπεραγαπά και που θα πέθαινε α­κόμη για Σένα, με τη δύναμη των λόγων Σου και της θέλησής Σου!

Ιησού, καλέ Σωτήρα μη μου το αρνηθείς αυτή τη φορά σε μένα τον άρρωστο και μη με παραπέμπεις στο χρόνο μετά την ανάληψή Σου στον ουρανό, αλλά σπεύσε και βοήθησε, βοήθησε το γιό μου!»

Μολονότι ο ίδιος δεν είχε θεραπευθεί, είχε μεγαλώσει τό­σο πολύ η πίστη του που του έγραφε: «Γνωρίζω, ότι θεραπεύ­εις κάθε είδους αρρώστια! Και μάλιστα δίχως φάρμακα απλά και μόνο με τα λόγια και τη θέληση και χωρίς να πηγαίνεις Εσύ ο ίδιος επί τόπου αλλά ακόμη και από πολύ μακρινές αποστά­σεις, όπως από τη χώρα μου στη δική Σου».

Σ’ αυτό το σημείο παρατηρούμε μία σημαντική πρόοδο, ό­σον αφορά την πίστη και την εσωτερική γνώση.

Ο Άβγαρος γράφει επίσης, ότι ο γιός του αγαπά τόσο πολύ τον Κύριο, ώστε θα μπορούσε ακόμη και να πεθάνει γι’ αυτόν.

Ο Κύριος απάντησε στον εκλιπαρούντα Άβγαρο:

«Άβγαρε, μεγάλη η πίστη Σου! Χάρη σ’ αυτήν και μόνο ο γιός σου θα μπορούσε να θεραπευθεί. Όμως, επειδή βρήκα πιο πολλή αγάπη σ’ εσένα απ’’ ό,τι σ’ ολόκληρο το Ισραήλ, θέλω να κάνω για σένα περισσότερα απ’ ό, τι εάν απλά και μόνο Με είχες πιστέψει!»

Αυτή η σταθερή πίστη λοιπόν θα μπορούσε να προκαλέσει τη σωματική θεραπεία του γιού του στη γη, όμως, επειδή η αγάπη του Άβγαρου και του γιού του ήταν μεγαλύτερη απ’ ό,τι σε όλο το Ισραήλ, ο Κύριος τους προσφέρει «ακόμα πε­ρισσότερα» από ό,τι αν θα πίστευαν απλά!

Τι σημαίνει όμως αυτό το «ακόμη περισσότερα» που οφεί­λεται στην αγάπη;

«Έτσι λοιπόν, αγαπητέ Μου Άβγαρε» γράφει ο μαθητής καθ’ υπαγόρευση, «θα χάσεις τη φθαρτή μορφή του γιού σου, αλλά θα τον ξανακερδίσεις χίλιες φορές πνευματικά στο αιώνιο Βασίλειο Μου!»

Δηλαδή αυτή η αληθινή, ολόψυχη αγάπη για τον Θεό, που στηρίζεται σε μία μεγάλη πίστη χάνει «ως προς το σώμα» στον εφήμερο κόσμο το πολυτιμότερο! Αλλά κερδίζει «ως προς το πνεύμα» χίλιες φορές περισσότερα στο αιώνιο Βασίλειο του Θεού!

Ποιος από μας δεν θα δοκίμαζε μία απογοήτευση σε παρό­μοια περίπτωση; Ναι, όταν δίνουμε ανεπιφύλακτα την καρδιά μας στο Θεό και στο αόρατο Βασίλειό Του, τότε χάνουμε «ως προς το σώμα» στη γη, γιατί δεν μπορούμε να υπηρετούμε συγχρόνως δύο κύριους.

Δεν μπορούμε να παραμείνουμε προσκολλημένοι στα επί­γεια και πρόσκαιρα, όταν θέλουμε να κερδίσουμε το αιώνιο και το αθάνατο.

Γι’ αυτό μας προσφέρει εδώ στη γη ο επουράνιος Πατέρας μόνο «τα στοιχειώδη», όταν θέλει να μας προετοιμάσει να ζήσουμε στη μακαριότητα του Ουρανού.

Ο Κύριος όμως, ενθάρρυνε ταυτόχρονα τον Άβγαρο μ’ αυ­τή την παρήγορη υπόσχεση: «Μην πιστέψεις ότι ο γιός σου πεθαίνοντας θα πεθάνει πραγματικά! Όχι, Όχι! Πεθαίνοντας θα ξυπνήσει από τον ύπνο του θανάτου αυτής της ζωής, στην αληθινή αιώνια ζωή, στο Βασίλειό Μου το οποίο είναι πνευ­ματικό και όχι σαρκικό».

Αυτά τα λόγια αφορούν όλους εμάς, που θυσιάζουμε και χάνουμε για τα επίγεια την αγάπη του Θεού! Γι’ αυτό σε πα­ρόμοιες περιπτώσεις ας σκεφτόμαστε πάντοτε την απάντηση του Ιησού και την υπόσχεση που έδωσε στον Άβγαρο.

Σ’ αυτή την ίδια επιστολή ανέβασε ο Ιησούς τον πρόθυμο και αφοσιωμένο μαθητή Του Άβγαρο, ακόμη μία βαθμίδα παραπάνω στο σχολείο της πίστης και της αγάπης, γράφοντάς του στο τέλος:

«Αυτές τις μέρες θα φτάσει στην πόλη σου ένας φτωχός νέος. Να τον υποδεχθείς και να τον περί ποιηθείς για να Μ’ ευχαριστήσεις. Γι’ αυτό Εγώ θα δώσω μία τόσο μεγάλη χαρά στο γιό σου και θα τον στείλω χάρη στην αγάπη του, πριν από Μένα, εκεί που θα πάω κι Εγώ ο Ίδιος αφού ανέβω στο σταυ­ρό!»

Πώς όμως μπορεί να θεωρηθεί αυτό σαν μία επιπλέον πρό­οδος στην εκπαίδευση της αγάπης;

Εάν ξαναδιαβάσουμε την πρώτη επιστολή του Άβγαρου στον Ιησού, διαπιστώνουμε ότι ο βασιλιάς όπως προαναφέρθηκε, ζητά βοήθεια μόνο για τον εαυτό του.

Αυτό που παρακίνησε τον αρχάριο στην πίστη και στην α­γάπη Άβγαρο να ζητήσει βοήθεια από το θαυματουργό Σωτή­ρα, είναι στην αρχή μόνο η φιλαυτία.

Κατά κανόνα όλοι μας αρχίζουμε για τον ίδιο λόγο.

Από προσωπική ανάγκη, στην οποία μας οδηγεί η θεία πρό­νοια, αναζητάμε όταν όλα τα άλλα μέσα έχουν εξαντληθεί βοήθεια από τον αόρατο Θεό. Και ο Θεός ήδη ανταποκρίνεται σε αυτή την πρώτη αβέβαιη αναζήτηση.

Όμως ο Θεός δεν αρκείται στη φιλαυτία, που αναζητά σω­τηρία και βοήθεια απ’ Αυτόν και η οποία αποτελεί την αρχή της εξέλιξής μας.

Η αγάπη μας πρέπει να διευρύνεται πέρα από το «Εγώ» μας και σιγά-σιγά να περικλείει όχι μόνο τον πλησίον μας, αλλά τελικά όλα τα πλάσματα της δημιουργίας.

Στη δεύτερη επιστολή του Άβγαρου, η οποία είναι μία πα­ράκληση για το γιό του, βλέπουμε το φιλόπονο μαθητή ν’ α­νεβαίνει στην επόμενη βαθμίδα της αγάπης του για το γιό του και διάδοχο του θρόνου, που είναι ο πιο κοντινός του άνθρω­πος. Αυτή η αγάπη για τα ίδια μας τα παιδιά είναι ήδη ένα είδος αγάπης προς τον πλησίον με την οποία ο επουράνιος Πατέρας εκπαιδεύει τους ανθρώπους να παραβλέπουν τον εαυτό τους και να αφιερώνονται στα άλλα πλάσματα, δηλα­δή στα παιδιά τους.

Αυτό το είδος της αγάπης προς τον πλησίον που απευθύνεται στους φυσικούς απογόνους ή σε άλλους εξ’ αίματος συγγενείς, είναι η κατώτερη βαθμίδα της αγάπης προς τον πλησίον και βασίζεται ακόμη στην αγάπη για τον εαυτό μας.

Για τον επουράνιο Πατέρα μας δεν είναι παρά η αρχή και απέχουμε ακόμη πολύ για να φανούμε στα μάτια του τέ­λειοι. Δυστυχώς ο άνθρωπος σταματά πολύ συχνά σ’ αυτό το είδος της αγάπης μόνο στην πνευματική του εξέλιξη, και στην πραγματικότητα, λατρεύοντας και θεοποιώντας τα παιδιά του ή άλλους συγγενείς, αγαπά μόνο τον εαυτό του.

Γι’ αυτό ο Ιησούς προχωράει με το φιλόπονο μαθητή Του ακόμη περισσότερο, ανακοινώνοντάς του στο τέλος της δεύ­τερης επιστολής του, την άφιξη ενός φτωχού νέου στην πόλη του.

«Να τον υποδεχθείς και να τον περιποιηθείς κι έτσι θα Μ’ ευχαριστήσεις».

Δίδεται λοιπόν στον Άβγαρο η ευκαιρία να διευρύνει την αγάπη του σ’ έναν τελείως ξένο, σ’ έναν φτωχό, περιπλανώμενο οδοιπόρο, σ’ έναν ασήμαντο!

Και όφειλε να τον περιποιηθεί, γιατί ο Κύριος έκανε στο γιό του τη χάρη να τον πάρει απ’ αυτόν τον γήινο κόσμο!

Η απάντηση βρίσκεται στην τρίτη επιστολή.

Ο βασιλιάς ευχαριστεί για την υπόσχεση που αφορά το γιό του και προσθέτει απλά, ότι ο νέος άνδρας φιλοξενείται ήδη στο σπίτι του.

Σύμφωνα λοιπόν με την επιθυμία του Ιησού υποδέχθηκε ο Άβγαρος τον φτωχό νέο φιλικά και τον περιποιήθηκε ιδιαίτε­ρα.

Από σεμνότητα και ταπεινοφροσύνη όμως δεν κάνει πολύ λόγο γι’ αυτό, αλλά αρκέστηκε να πει μόνο, ότι ο νέος είναι ήδη «καλοδεχούμενος».

Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι ο Αβγαρος προχώρησε από τη φιλαυτία και την αγάπη για τους εξ’ αίματος συγγενείς, στην ανιδιοτελή αγάπη προς έναν ξένο, προς τον πλέον ασήμαντο άνθρωπο.

Στην ίδια επιστολή αναφέρεται μία αξιομνημόνευτη συμβο­λική λεπτομέρεια. Ο Αβγαρος και ο γιός του κατάφεραν ν’ αποκτήσουν μία πιστή εικόνα του Ιησού με τη βοήθεια αυτού του «φιλοξενούμενου» νεαρού.

«Στην πόλη μου» αναφέρει ο Άβγαρος, «βρίσκεται ένας πο­λύ μεγάλος ζωγράφος. Ακολουθώντας τις οδηγίες του νέου άνδρα, ζωγράφισε το πορτραίτο Σου. Αυτή η εικόνα ήταν για μένα και το γιό μου μια έκπληξη, η οποία έγινε ακόμα πιο ευ­χάριστη, όταν ο φτωχός νέος μας διαβεβαίωσε ότι είσαι Κύ­ριε, ακριβώς έτσι!»

Ποιά είναι όμως η πνευματική σημασία αυτού του γεγονό­τος; Πώς η εικόνα του Ιησού ανταποκρίνεται στη βαθμίδα της εξέλιξης του Άβγαρου;

Η κατοχή της εικόνας σημαίνει ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι όταν όλοι εμείς εξελισσόμαστε από τη φιλαυτία στην ανιδιο­τελή αγάπη προς τον πλησίον μας, που περιλαμβάνει ακόμη και τους πιο φτωχούς, τότε η εικόνα του Χριστού γίνεται ζω­ντανή χάρη στην πνευματική φλόγα της ψυχής μας, πράγμα που συντελεί στη Σωτηρία μας και τη μεγαλύτερη ευτυχία μας.

Γι’ αυτό ο Κύριος απαντάει στον Άβγαρο: «Αβγαρε, Άβγαρε! Εάν γνώριζες και εάν μπορούσες να καταλάβεις πόσο πολύ σ’ αγαπώ γι‘ αυτό το λόγο και πόσο μεγάλη χαρά δίνεις στην αιώνια πατρική Μου καρδιά, θα ήταν τόσο μεγάλη η ευ­τυχία σου, που δεν θα μπορούσες να ζήσεις πια!»

Για τη βαθιά αγάπη που αισθάνεται πλέον ο Αβγαρος, γρά­φει ο Κύριος: «Όσοι πιστεύουν στα λόγια Μου, και όσοι πι­στεύουν ότι η διδασκαλία Μου προέρχεται από τον Θεό, θ’ αναστηθούν την ημέρα που ο καθένας θα κριθεί δίκαια. Ό­μως αυτοί που Μ’ αγαπούν όπως εσύ, δεν θα γευτούν το θά­νατο ποτέ πια! Αλλά θα μετουσιωθούν το ίδιο αστραπιαία, ό­πως η γρηγορότερη σκέψη από αυτή τη ζωή της σάρκας στην αιώνια ζωή και θα παραμείνουν δίπλα Μου, στον προαιώνιο Πατέρα τους.»

Ο Άβγαρος μετά απ’ αυτά τα παρηγορητικά λόγια έχοντας την εικόνα του Ιησού, μπόρεσε να του γράψει με μεγάλη ψυ­χική γαλήνη στην επόμενη τέταρτη επιστολή του, ότι ο γιός του είχε μόλις πριν λίγες ημέρες πεθάνει παρακαλώντας τον, να εκφράσει στον Κύριο την «πιο βαθιά του ευγνωμοσύνη» γιατί τον βοήθησε να φύγει με ηρεμία. Ο γιός του πέθανε με αγαλλίαση με αυτά τα λόγια:

«Μόνο Εσύ, ναι Εσύ είσαι η αγάπη μου στην αιωνιότητα. Ζω χάρη σε Σένα, μέσα σε Σένα αιώνια!!!»

Αφού λοιπόν ο Άβγαρος στερήθηκε και το πιο αγαπητό πρόσωπο που του είχε προσφέρει ο κόσμος, παρουσιάζεται στην αλληλογραφία ένα νέο, πολύ σημαντικό γεγονός!

Ενώ οι επιστολές που είχε γράψει μέχρι τώρα ο Ιησούς δεν είχαν γραφεί προσωπικά από τον ίδιο, αλλά από έναν μαθητή Του, έφθασε τώρα μία «ιδιόχειρη» απάντηση του Ιησού και μάλιστα στην ελληνική γλώσσα, στη γλώσσα συνεννόησης των εθνικών, ενώ οι προηγούμενες επιστολές είχαν γρα­φτεί στην εβραϊκή γλώσσα.

Αυτό το φαινομενικά ασήμαντο γεγονός περιέχει ένα ση­μαντικό δίδαγμα! Όταν φτάσουμε στο σημείο να στερηθούμε όλα τα επίγεια ακόμη και τα πλέον προσφιλή μας από αγάπη προς τον Χριστό, τότε έρχεται ο ίδιος ο Κύριος σε μας, προ­σωπικά.

Αυτός που μέχρι σήμερα επικοινωνούσε μαζί μας με τους υπηρέτες του, (πνευματικούς φύλακες και αγγέλους), μιλάει στην καρδιά μας όχι στην παλαιό εβραϊκή γλώσσα, δηλαδή στον εξωτερικό θείο Λόγο της Βίβλου, αλλά με τον εσωτερι­κό Λόγο, τη γλώσσα της καρδιάς μας.

Και αυτή η φωνή διδάσκει: «Να είσαι από δω και πέρα πολύ πονετικός και έτσι θα συναντήσεις και συ μεγάλη φιλευσπλα­χνία. Μη ξεχνάς τους φτωχούς! Είναι όλοι αδέλφια Μου! Ό,τι κάνεις γι’ αυτούς, το κάνεις για Μένα και θα στο ανταποδώσω στο εκατονταπλάσιο. Να αναζητάς το μεγάλο, που είναι το Βασίλειό Μου, κι έτσι θα σου δοθούν και τα μικρότερα αυτής της γης. Αν όμως αναζητάς τα μικρά δεν θα αξιωθείς το αλη­θινά μεγάλο».

Αυτά τα λόγια που έγραψε ο Ιησούς προσωπικά στον Άβγα­ρο στη δική του κατανοητή γλώσσα, με την προσφώνηση «Αγαπημένο Μου παιδί και αδελφέ», αποτελούν τον πυρήνα ολόκληρης της διδασκαλίας του που απευθύνεται στις καρ­διές μας.

Σ’ αυτή την επιστολή του προωθεί ο Ιησούς τον Άβγαρο στο ύψιστο και τελευταίο στάδιο της αγάπης προς τον πλησίον, δηλαδή την αγάπη για τον εχθρό μας, προσθέτοντας δήθεν τυχαία: «Έχεις όμως στη φυλακή σου έναν κατάδικο, ο ο­ποίος σύμφωνα με τη σοφή νομοθεσία της χώρας σου πρέ­πει να θανατωθεί. Όμως Σου λέω, ότι η αγάπη και η φιλευ­σπλαχνία αξίζουν περισσότερο από τη σοφία και τη δικαιοσύ­νη! Να του συμπεριφερθείς λοιπόν με αγάπη και συμπόνια, έτσι θα γίνεις ένα μαζί Μου και μ’ Εκείνον που βρίσκεται μέσα Μου και από τον οποίο προέρχομαι για να γίνω άνθρωπος ίδιος με σένα».

Αυτή ήταν ξανά μια μεγάλη δοκιμασία για τον Άβγαρο. Βρέ­θηκε αντιμέτωπος μ’ ένα νέο μεγάλο καθήκον και μια σοβαρή δοκιμασία για την εξέλιξή του στο δρόμο που οδηγεί στη Σω­τηρία: έπρεπε να συμπεριφερθεί σ’ έναν εγκληματία, δηλαδή σ’ έναν ιδιαίτερα επικίνδυνο άνθρωπο, όχι με σοφροσύνη και δικαιοσύνη, αλλά με αγάπη και ευσπλαχνία! Αλλά ακόμη κι αυτή τη δοκιμασία την πέρασε ο Άβγαρος με επιτυχία. Και τρεις εβδομάδες αργότερα έγραψε την πέμπτη επιστολή του: «Σύμφωνα με την επιθυμία Σου όχι μόνο άφησα ελεύθε­ρο τον μεγαλύτερο εγκληματία, αλλά τον έστειλα στο σχο­λείο και τον προσκάλεσα στο τραπέζι μου. Εάν έπραξα σω­στά ή αν όπως λένε, το παράκανα, δεν φτάνει ο ανθρώπινος νους μου για να το κρίνει. Γι’ αυτό, όσον αφορά αυτό το θέμα, Κύριε, απευθύνομαι σε Σένα μ ‘ αυτή την επιστολή για να Με καθοδηγήσεις σωστά».

Ο Άβγαρος, ο οποίος σ’ αυτό το στάδιο της αγάπης του για τον Ιησού είχε αποκτήσει την ικανότητα να αναγνωρίσει κάτω από την απλοϊκή εμφάνιση του άνδρα, τον ίδιο τον Θεό, επι­θυμούσε από ευγνωμοσύνη να πραγματοποιήσει αμέσως στο «κρατίδιό του» οποιαδήποτε επιθυμία του Κυρίου.

Απαντώντας σ’ αυτή την απόλυτη αφοσίωση υπόσχεται ο Ιησούς στο «αγαπημένο παιδί και αδελφό Άβγαρο» να του δώσει το φως και την ευδαιμονία των παιδιών του Θεού και του αποκαλύπτει το υπόβαθρο του Βασιλείου Του και της Σωτηρίας με τα λόγια: «Ο Νόμος Μου είναι η αγάπη!»

Και προσθέτει, ότι αναμφίβολα υπάρχουν στη Θέληση του Θεού ορισμένα σημεία, τα οποία ο Άβγαρος δεν μπορεί ακό­μη να κατανοήσει. Όταν όμως έρθει σ’ αυτόν το πνεύμα του Θεού, αμέσως θα τον μυήσει σ’ όλα τα πράγματα. Όσο για τον κατάδικο ο Άβγαρος έπραξε σωστά: «Γιατί κοίτα, κι Εγώ κάνω ακριβώς το ίδιο για σας τους ειδωλολάτρες. Η πράξη σου αντανακλά αυτό που Εγώ ήδη κάνω και αυτό που θα κάνω αργότερα».

Έχοντας συμπεριφερθεί ο Άβγαρος στον χειρότερο εχθρό του με τέτοια μεγαλοψυχία, είχε ανέβει στο ανώτατο στάδιο της αγάπης. Θα μπορούσε λοιπόν να σκεφθεί κανείς, πως όσον αφορά τα επίγεια προβλήματα θα εξελίσσονται στο μέλλον με τον καλύτερο τρόπο, δεδομένου ότι η αγάπη του είχε επεκταθεί σ’ ολόκληρο το λαό του.

Όμως, πληροφορούμεθα στην έκτη επιστολή του Άβγαρου με την οποία ζητά βοήθεια, ότι κάτι άλλο τελείως διαφορετι­κό συνέβη.

Ο δοκιμασμένος βασιλιάς γράφει: «Κύριε, συγχώρεσέ με για την μεγάλη μου θρασύτητα. Αλλά γνωρίζεις καλά, ότι οι καλοί γιατροί απολάμβαναν μόνιμα τη μεγαλύτερη εκτίμη­ση μεταξύ των ανθρώπων… Πόσο υψηλότερα από όλους τους ιατρούς φυσιογνώστες στέκεσαι Εσύ στα μάτια μου γιατί δεν είσαι μόνο γιατρός για όλα τα πράγματα, αλλά συγχρόνως ο Δημιουργός και ο Κύριος ολόκληρης της φύσης στην αιωνιό­τητα!!!

Γι’ αυτό μόνο σε Σένα μπορώ ν’ αναφέρω τον περίεργο κίν­δυνο που απειλεί τώρα τη χώρα μου… Πριν από δέκα ημέρες έγινε εδώ ένας μικρός σεισμός που δεν προξένησε ιδιαίτε­ρες ζημιές. Όμως λίγες ημέρες μετά από το σεισμό, άρχισε το νερό να θολώνει και όποιος ήπιε απ’ αυτό είχε στην αρχή πονοκέφαλο και μετά παραφρονούσε. Μέχρι στιγμής δεν βρέθηκε σωτηρία. Γι’ αυτό σε παρακαλώ Κύριε με ταπεινο­φροσύνη και συντριβή στην καρδιά, να βοηθήσεις το λαό μου να ξεφύγει απ’ αυτή τη συμφορά!»

Αυτό που μας εκπλήσσει περισσότερο στα λόγια του Άβγα­ρου, είναι η απόλυτη ταπεινοφροσύνη. Αυτός ο οποίος έκα­νε, οτιδήποτε του ζήτησε ο Κύριος, που φιλοξένησε το φτω­χό νέο και συγχώρεσε τον εχθρό του, δεν διαμαρτύρεται, ούτε δείχνει δυσθυμία ή αλαζονία εμπρός στην απρόσμενη συμφορά.

Αντίθετα, διαβάζουμε στην επιστολή του: «Με ταπεινοφρο­σύνη και συντριβή στην καρδιά Σε παρακαλώ».

Παρά τη συμφορά που βρήκε τη χώρα του, γράφει με από­λυτη εμπιστοσύνη: «Κύριε γνωρίζω, ότι όλες οι δυνάμεις κα­λές και κακιές υποτάσσονται σε Σένα και συμμορφώνονται στο παραμικρό Σου νεύμα».

Σ’ αυτή τη μεγάλη δοκιμασία διαπιστώνουμε ότι η πίστη του Άβγαρου που είχε εκδηλωθεί από την πρώτη επιστολή, ωρί­μασε και μετατράπηκε σε απόλυτη βεβαιότητα και εμπιστο­σύνη.

Στην αλληλογραφία αναφέρεται η πραγματική αιτία αυτού του τρομερού γεγονότος: Όταν ο Κύριος διάβασε αυτή την επιστολή εξοργίστηκε πάρα πολύ και φώναξε: «Σατανά! Για πόσο καιρό ακόμη θα ενοχλείς τον Θεό, τον Κύριό Σου; Για να μάθεις ξανά, ότι Εγώ είμαι ο Κύριός σου, παίρνει τέ­λος απ’ αυτή τη στιγμή η κακία σου σ’ αυτή τη χώρα!» Και στον Άβγαρο γράφει ο Κύριος: «Αυτός που σου έδωσε αυτό το κακόβουλο κτύπημα δεν είναι δικός σου εχθρός, αλλά ε­χθρός Μου! Μην τον φοβηθείς όμως ποτέ πια! Γιατί τον κα­τατρόπωσα για σένα και για το λαό σου!».

Τι δηλώνει όμως αυτή η απάντηση του Ιησού και τι σημαί­νουν αυτά τα τελευταία γεγονότα στη ζωή του Άβγαρου για την εξέλιξη της ψυχής του;

Όταν ο αντίθεος, ο άρχοντας αυτού του κόσμου παρατηρή­σει ότι μία ψυχή χάρη στην ωριμότητα, στην πίστη και στην αγάπη κινδυνεύει να ξεφύγει από την επιρροή του, τότε κι­νητοποιεί το σύμπαν για να την εμποδίσει. Επειδή δεν μπορεί πλέον να κυριεύσει και να κλονίσει αμέσως τον πνευματικό κόσμο μιας τέτοιας ψυχής, δηλαδή την Πίστη και την Αγάπη της στον Θεό, προσπαθεί να κλονίσει τα υλικά θεμέλια του ανθρώπου, το «υπέδαφος της γης», προκαλώντας μ’ όλη του τη δύναμη ένα μεγάλο «σεισμό» για να καταστρέψει την υλική ύπαρξη του ανθρώπου. Εάν δεν τα καταφέρει, τότε δηλητηριάζει τις πηγές και τα πηγάδια, δηλαδή επιδιώκει να διαφθείρει τους ανθρώπους διαδίδοντας κακεντρεχείς συ­κοφαντίες.

Όταν η ταπεινοφροσύνη είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στον άνθρωπο, ώστε να μην κλονίζεται πλέον από τέτοιου είδους εξωτερικές υλικές δοκιμασίες, αλλά τουναντίον να εδραιώ­νεται ακόμη περισσότερο η εμπιστοσύνη του στον επουράνιο Πατέρα και στην παντοδυναμία του, τότε έρχεται η στιγμή που το κακό χάνει τη δύναμή του. Τότε ο Κύριος «κτυπά και δένει τον εχθρό», επειδή γι’ αυτή την ώριμη τώρα πλέον ψυχή δεν είναι πια απαραίτητη η δοκιμασία από τον αντίθεο ο οποίος ως τώρα αποτελούσε ένα μέσο εκπαίδευσης και στα­θεροποίησης της ψυχής.

Τη βαθύτερη σημασία αυτής της τελευταίας εμπειρίας εξη­γεί ο Ιησούς στον Άβγαρο μ’ αυτή τη φράση: «Δες, πέρασες αυτή τη δοκιμασία γιατί Μ’ αγαπάς. Επειδή όμως η αγάπη σου για Μένα έγινε πιο δυνατή μ’ αυτή τη δοκιμασία, νίκησες όλες τις δυνάμεις της κόλασης και θα είσαι για πάντα απαλ­λαγμένος από τέτοιες σατανικές επιθέσεις!»

Αφού ο Άβγαρος κατανόησε αυτή τη βαθιά αποκάλυψη για τον τρόπο, με τον οποίο ο Θεός οδηγεί και εκπαιδεύει τις ψυχές, δεν ενδιαφέρεται πια για οτιδήποτε επίγειο παρά μό­νο για τον Ιησού. Σκέπτεται μόνο τον Κύριο και την επικείμε­νη σταύρωσή του και το μόνο που ζητά είναι: «Κύριε, δείξε μου τι μπορώ να κάνω για Σένα! Γενηθήτω το αιώνιο κι άγιο Θέλημά Σου!!»

Αυτή είναι η κορυφή της ολοκλήρωσης στην οποία οδηγεί ο δρόμος της πίστης και της αγάπης. Σ’ αυτό το σημείο βρίσκε­ται κάθε πνεύμα ως άγγελος και οι αρχάγγελοι, οι οποίοι έχουν δοκιμαστεί στην επίγεια ζωή.

Σ’ αυτούς μπορεί πλέον ν’ αποκαλύψει ο Κύριος τα πιο βα­θιά μυστικά της Δημιουργίας και της Σωτηρίας, προκειμένου ν’ εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους.

Γι’ αυτό ο Ιησούς Χριστός αποκαλύπτει στην τελευταία Του επιστολή στον Άβγαρο τι ακριβώς θα του συμβεί και για ποιο λόγο πρέπει όλα να γίνουν έτσι. Θα του αποκαλύψει το μυ­στικό της σταύρωσης: «Γι’ αυτό να μη σε φοβίζει καθόλου η σταύρωσή Μου. Γιατί, αυτός ο σταυρός θα γίνει σ’ όλους τους μελλοντικούς καιρούς ο θεμέλιος λίθος και ταυτόχρο­να η είσοδος στο Βασίλειο του Θεού». Αλλά θα του εκμυστηρευθεί επίσης τη θριαμβευτική έκβαση αυτού του Μεγάλου Γεγονότος: «Ο θάνατος του σώματός Μου θα διαρκέσει μόνο τρεις μέρες. Την τρίτη ημέρα όμως θ’ αναστηθώ σαν παντο­τινός νικητής του θανάτου και της κόλασης και η παντοδύνα­μη κρίση Μου θα δικάσει όλους τους αυτουργούς του κα­κού.»

Η αλληλογραφία τελειώνει με μία εξαίσια προοπτική: «Σ’ αυτούς, όμως που ζουν σύμφωνα με την καρδιά Μου, θα α­νοίξω διάπλατα την πόρτα των ουρανών μπροστά στα μάτια τους».

Εάν εξετάσουμε συνοπτικά αυτή την αλληλογραφία, έτσι όπως μας παραδόθηκε από το Γιάκομπ Λόρμπερ, διαπιστώ­νουμε ότι αυτό το μικρό αλλά μεγάλης εμβρίθειας Ευαγγέ­λιο, δοσμένο σαν μία αληθινή ιστορία παρουσιάζει μία σαφή διδασκαλία για τον αληθινό και ασφαλή δρόμο που οδηγεί στον Θεό.

Παρατηρούμε όλες τις βαθμίδες της πνευματικής εξέλι­ξης, από την πιο απλή πίστη προς έναν θαυματουργό, προι­κισμένο με θεϊκές ικανότητες, έως την ακλόνητη γνώση για την απόλυτη αγάπη, τη σοφία και την παντοδυναμία του Θεού μέσα στο πρόσωπο του Ιησού.

Παράλληλα παρατηρούμε όλες τις βαθμίδες κι όλα τα είδη αγάπης, από τη φιλαυτία που ελπίζει σε μία σωματική θερα­πεία έως την ύψιστη πνευματική αγάπη της αφοσίωσης προς τον Ιησού.

Όποιος διαβάσει και κατανοήσει αυτό το «μικρό Ευαγγέ­λιο» αντιλαμβάνεται, ότι ένα τέτοιο φως προέρχεται μόνο από τον ύψιστο ουρανό και την αγάπη του Θεού.

Β.Λ.

«Και επικαλέσθητι εμέ κατά την ημέραν της θλίψεως· τότε εγώ θα σε ελευθερώσω και σύ θα με δοξάσης»

Ψαλμός 50-15

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη αναφέρεται ότι ο Ιησούς είχε κάνει πολλά θαύματα, τα οποία όμως δεν έχουν γραφτεί όλα εκεί.

Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά; Τρία ο­λόκληρα χρόνια δίδασκε ο Ιησούς το λόγο του Θεού, θερά­πευσε αρρώστους και έκανε θαύματα. Σίγουρα δεν ήταν λοι­πόν δυνατόν ν’ αναφερθούν όλα αυτά στις λίγες σελίδες των Ευαγγελίων.

Ο κανόνας της Βίβλου (κανόνας σημαίνει το σύνολο των βιβλίων της Βίβλου, τα οποία θεωρούνται έγκυρα) περιλαμ­βάνει ορισμένα μόνο από τα πολλά γραπτά κείμενα που κυ­κλοφορούσαν εκείνη την εποχή και τα οποία επιλέγησαν προσεκτικά.

Οι επιστολές που έγραψε ο ανήμπορος όπως φαίνεται να ταξιδέψει βασιλιάς της Έδεσσας στον Ιησού το Ναζωραίο, ενδεχομένως δεν βρίσκονταν στη διάθεση των πατέρων της εκκλησίας εκείνης της εποχής, όταν συντάχθηκε η Βί­βλος (ένας συγκροτημένος κανόνας της Αγίας Γ ραφής ολο­κληρώθηκε περίπου περί το τέλος του 2ου αιώνα) (1).

Αργότερα νόμιζαν, ότι η εν λόγω αλληλογραφία του Ιησού βασιζόταν σε μία τοπική παράδοση του 3ου αιώνα.

Αυτός ο ισχυρισμός στηρίζεται στο λεγόμενο Διάταγμα Ge– lasianum (Decretum Gelasianum), το οποίο προέρχεται από τη φράγκικη εκκλησία και περιλαμβάνει έναν κατάλογο των α­ποδεκτών και μη αποδεκτών βιβλίων. Σύμφωνα με το Διάταγ­μα η αλληλογραφία συγκαταλέγεται στον κατάλογο των μη αποδεκτών απόκρυφων βιβλίων (απόκρυφα είναι τα γραπτά κείμενα αβέβαιης προέλευσης). Αυτή η απόρριψη οφείλεται μάλλον στην άποψη του εκκλησιαστικού διδασκάλου Αυγουστίνου, σύμφωνα με τον οποίο δεν υπάρχουν αυθεντικά γράμματα του Ιησού (2).

Υπάρχουν πολλές απόψεις για τους πιθανούς λόγους για τους οποίους δεν συμπεριλαμβάνεται αυτή η αλληλογραφία στη Βίβλο. Γεγονός είναι ότι δεν τους γνωρίζουμε. Γεγονός είναι επίσης, ότι μπορεί να βρεθούν ιστορικές αναφορές που βεβαιώνουν τη γνησιότητα της αλληλογραφίας του Άβγαρου Ουχαμά με τον Ιησού. Είναι εξακριβωμένο ιστορικά, ότι ένας βασιλιάς με το όνομα Άβγαρος V Ουχαμάς είχε κυβερνήσει σαν ο 15ος βασιλιάς του Βασιλείου Osrhoene. Όπως αναφέρεται στο χρονικό της Έδεσσας κυβέρνησε δύο φορές τη χώρα του: αρχικά από το 4ο έτος π.Χρ. έως το 7ο έτος μ.Χρ. και τη δεύτερη φορά από το 13 έως το 50 έτος μ.Χρ. (3). Άβγαρος, συριακά abgar, awgar, ελληνικά Άβγαρος ή Αύγαρος είναι κύριο όνομα σημιτικής καταγωγής (4). Οι γλωσσολόγοι της συριακής γλώσσας θεωρούν το abgar συνώνυμο του hagira-χωλός.

Ίσως λοιπόν λόγω της σωματικής του αναπηρίας επιθυμού­με ο βασιλιάς να τον θεραπεύσει ο μεγάλος θαυματουργός από τη μακροχρόνια αρρώστια του. Το επώνυμο του βασιλιά ήταν Ουκκάμα (Ukkama) ή καλύτερα Ukhama, δηλ. μαύρος. Στα ελληνικά έγινε Ouchama ή Ouchanias (Ουχαμά*, Ουχανίας) (5).

Για την εκκλησία της Συρίας θεωρείται η παράδοση με την αλληλογραφία του βασιλιά Άβγαρου αναμφισβήτητο γεγο­νός. Αναφέρεται σε συριακά πρωτοχριστιανικά κείμενα κα­θώς και στη συριακή λειτουργία σαν «ιστορικό δεδομένο». Η «Doctrina Addai» αποδέχεται ενδεχομένως από τον 4ο αιώ­να την παλαιά παράδοση και τη διαδίδει. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι υπήρχε στην Έδεσσα ήδη από το έτος 170 μία ση­μαντική χριστιανική κοινότητα. Προφανώς πρέπει να είχαν φτάσει εκεί ήδη πολύ νωρίς κήρυκες, οι οποίοι βρήκαν πρό­σφορο έδαφος για τη διδασκαλία του Ιησού Χριστού (6).

Ο Ρούμπενς Ντυβάλ (Rubens Duval) επισημαίνει στο βιβλίο του «Πολιτική, θρησκευτική και λογοτεχνική ιστορία της Έ­δεσσας», ότι η παλαιά παράδοση για την αλληλογραφία του Ιησού με τον Αβγαρο ήταν πάντα γνωστή στην Ανατολή.

Ωστόσο ο πιο διαπρεπής μάρτυρας της γνησιότητας της αλληλογραφίας του Ιησού με τον Άβγαρο είναι ο Ευσέβιος από την Καισαρεία (+339). Ο Ευσέβιος έζησε στην αλλαγή δύο ιστορικών εποχών. Η μόρφωσή του και τα έργα του τον κατατάσσουν στην εποχή πριν από τη Σύνοδο της Νί­καιας, σαν επίσκοπος όμως και εκκλησιαστικός πολιτικός κα­τατάσσεται μάλλον στη νέα εποχή του Κωνσταντίνου. Γεννήθηκε το 263 περίπου στην Παλαιστίνη ή ίσως στην Καισαρεία, ήταν μαθητής του Παμφίλιου (Pamphilios) στη σχολή που ι­δρύθηκε από τον Ωριγένη (Origenes).

Το 313 έγινε επίσκοπος της Καισαρείας και είχε μεγάλη επιρροή στον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο λόγω της πολυμάθειάς του.

Ο Ευσέβιος παρέμεινε γνωστός σ’ όλες τις εποχές σαν με­γάλος ιστοριογράφος της πρωτοχριστιανικής εποχής.

Το κύριο έργο του είναι η δεκάτομη Εκκλησιαστική Ιστορία από την ίδρυση της εκκλησίας έως τη νίκη του Κωνσταντίνου επί του Licinus (324)…

Αποτελείται από μία συλλογή, στην οποία αναφέρονται α­νάμεικτα γεγονότα, περικοπές από την παλαιοχριστιανική λογοτεχνία και πρακτικά, κυρίως όμως, κατά χρονολογική σειρά. Το έργο δημοσιεύθηκε σε 7 τόμους ήδη πριν από τους διωγμούς του Διοκλειτιανού (303). Αναγκάστηκε ωστό­σο λόγω της γρήγορης διάδοσης των νέων παγκόσμιων ιστο­ρικών και κρίσιμων γεγονότων να προσθέσει αρκετές συ­μπληρώσεις στο έργο του. Η Εκκλησιαστική Ιστορία μετα­φράστηκε τον 4ο αιώνα στη συριακή και αργότερα στην αρ­μένικη γλώσσα. Το 403 εξέδωσε ο Rufinus μία μετάφραση στη λατινική.

Σύμφωνα με τον Βερσάφελ (C. Verschaffel) μπορεί να ονο­μαστεί ο Ευσέβιος «Ηρόδοτος του Χριστιανισμού» και «Πα­τέρας της Εκκλησιαστικής Ιστορίας»: Κατείχε μία απαράμιλ­λη ιστορική γνώση για τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. (9)

Ο διαπρεπής ιστοριογράφος Ευσέβιος μας πληροφορεί ε­κτεταμένα για την αλληλογραφία του Ιησού με το βασιλιά Άβγαρο. Ο Ευσέβιος γράφει στο τέλος του I βιβλίου της Εκ­κλησιαστικής Ιστορίας, ότι βρήκε την εν λόγω αλληλογρα­φία στα αρχεία της πόλης της Έδεσσας. Μεταξύ των ιστορι­κών πηγών που αφορούν το βασιλιά διασώθηκαν ιστορικά κείμενα για τα γεγονότα της πόλης της Έδεσσας και για την εποχή διακυβέρνησης του βασιλιά Άβγαρου. Μετέφρα­σε με μεγάλη επιμέλεια την αλληλογραφία του Ιησού με τον Άβγαρο από τη συριακή στην ελληνική γλώσσα. (10)

Σ’ αυτή την εξιστόρηση παραθέτει ο Ευσέβιος τη μετάφρα­ση των δύο πρώτων επιστολών. Δυστυχώς για τους αναγνώ­στες της «Εκκλησιαστικής Ιστορίας» δεν έχει δημοσιεύσει ο Ευσέβιος σ’ αυτή ολόκληρη την αλληλογραφία. Ωστόσο πρέ­πει να λάβουμε υπόψη μας, ότι ο Ευσέβιος θέλει ν’ αναφέρει και ν’ αποδείξει μόνο τα ιστορικά γεγονότα. Αλλιώς θα είχε δημοσιεύσει όλα τα παλαιό κείμενα στην Εκκλησιαστική Ιστο­ρία του. Ο Ευσέβιος υπέδειξε εξάλλου τις πηγές των κειμέ­νων του, ώστε οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται μπορεί να ανα­τρέξει εκεί για να τα μελετήσει λεπτομερώς. Γι’ αυτό το λό­γο ανέφερε, ότι αυτά τα κείμενα βρίσκονται στη δημόσια κρατική βιβλιοθήκη της Έδεσσας.

Ο Ευσέβιος επισυνάπτει στις δύο επιστολές μία αναφορά για την αποστολή κάποιου Thaddaus (Θαδδαίος) ή (Addaus), ο οποίος υπήρξε ένας από τους δώδεκα μαθητές του Ιησού και στάλθηκε από τον Απόστολο Ιούδα ή Θωμά στην Έδεσσα για να διδάξει εκεί το Ευαγγέλιο.

Αυτός ο Thaddaus (Θαδδαίος) ενημέρωσε το βασιλιά Άβγα- ρο για τη διδασκαλία του Χριστού, τον θεράπευσε και κήρυξε το Ευαγγέλιο με τέτοιο σθένος, ώστε προσηλύτισε ένα με­γάλο τμήμα του λαού.

Αυτές οι λεπτομέρειες αναφέρονται στη «Doctrina Addai». Αυτό το κείμενο, που είναι γραμμένο στη συριακή γλώσσα, περιλαμβάνει επίσης τις δύο πρώτες επιστολές του Άβγα­ρου με τον Ιησού. Προσθέτει όμως στην εξιστόρηση μία πα­ράδοση σύμφωνα με την οποία ένας αγγελιοφόρος του Άβγα­ρου ζωγράφισε για το βασιλιά την εικόνα του Ιησού.

Όποιος αγαπά τον Ιησού Χριστό ίσως να λυπάται, γιατί από την αλληλογραφία του Κυρίου με τον βασιλιά της Έδεσσας διασώθηκαν μόνο οι δύο πρώτες επιστολές στα ιστορικά κεί­μενα. Δυστυχώς όμως τα παλαιά κείμενα του αρχείου του βασιλιά της Έδεσσας χάθηκαν ενδεχομένως στα χρόνια του πολέμου.

Παρ’ όλα αυτά δεν έπρεπε να χαθεί τίποτα απ’ αυτά που ο Ιησούς δίδαξε στη γη, έπραξε και κήρυξε. Γι’ αυτό υπαγορεύθηκε αυτή η αλληλογραφία του Ιησού με τον Άβγαρο Ουχαμά στον Γιάκομπ Λόρμπερ το «Γραφιά του Θεού», τη χρονική περίοδο 1845/46 στο Graz (Γκράτς) της Αυστρίας.

Πρέπει επίσης ν’ αναφερθεί, ότι η παρούσα αλληλογραφία υπαγορεύθηκε στον Γιάκομπ Λόρμπερ στη γερμανική γλώσ­σα και αποτελεί αυθεντικό κείμενο, δηλαδή, ούτε αντιγρά­φτηκε, ούτε μεταφράστηκε από τη συριακή, ελληνική ή λατι­νική γλώσσα.

Η σύγκριση με τις δύο πρώτες επιστολές που διασώθηκαν και ενδεχομένως μεταφράστηκαν και αντιγράφησαν πολλές φορές, αποδεικνύει ότι το υπαγορευμένο στα γερμανικά κεί­μενο συμφωνεί απόλυτα με το ελληνικό κείμενο των επιστο­λών του Ευσέβιου. Σε αντίθεση το κείμενο «Doctrina Addai», που έχει γραφτεί στη συριακή γλώσσα, έχει συμπληρωματι­κές φράσεις.

Το περιεχόμενο της αλληλογραφίας είναι σαν ένα μικρό Ευαγγέλιο. Οι επτά επιστολές του Ιησού περιλαμβάνουν τη σημαντικότερη διδασκαλία Του για τη Σωτηρία του ανθρώ­που καθώς επίσης και μία επεξήγηση της Λύτρωσής μας χά­ρη στη θυσία Του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Meyers Grosses Taschenlexikon (1981), τομ. Ill σελ. 220

2. Augustinus, Contra Faust, 28,4 De Consensu evangelistarum I, 7, 11

3. Gustchmid, Έρευνα για την ιστορία του Βασιλείου Osrhoene

4. Ρ. Smith, Thesaurus Syriacus

5. Assemani, Bibliotheca Orientalis

6. Bibliotheca Orientalis, τομ. I

7. Απόσπασμα ασιατικής εφημερίδας, Παρίσι 1892, σελ. 81

8. Berthold Altaner, Πατρολογία. Freiburg i. Br„ Herder, 1938. Σελ. 141-143

9. Diet. Theol. Cath. V τόμος. Τμήμα 2

10. Migne, Pair. Graeca 20, 121-124. 136. 137

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΔΙΚΕΙΣ

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Στην επιστολή του Παύλου προς τους Κολοσσαείς, αναφέρεται κάποια επιστολή του Αποστόλου προς την κοινότητα της Λαοδίκειας, μια επιστολή σημαντική για την κοινότητά τους.

«Όταν διαβάσετε αυτή την επιστολή, στείλτε την να διαβα­στεί και στην Εκκλησία των Λαοδικέων, κι εσείς φροντίστε να πάρετε την επιστολή που έστειλα στους Λαοδικείς για να τη διαβάσετε» (Κορ 4,16)

Μάταια όμως αναζητά κανείς την επιστολή αυτή του Παύ­λου στην Καινή Διαθήκη, Και μέχρι σήμερα, παρόλο το ζήλο πολλών ερευνητών, έχει θεωρηθεί χαμένη. Προσπάθη­σαν μερικοί να την ταυτίσουν με την επιστολή προς τους Εφεσίους. Η υπόθεση όμως αυτή δεν φάνηκε να αληθεύει μιας και «κανείς δε μπόρεσε να εξηγήσει πως εξαφανίστηκε η διεύθυνση των Λαοδικέων από την επιστολή και αντί αυτής διακινήθηκε προς τους Εφεσίους» (Ρ. Feino, Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη).

Το 1844 καταγράφηκε από τον Γιάκομπ Λόρμπερ διά του Εσωτερικού Λόγου, η χαμένη επιστολή του Παύλου Ο Λόρμπερ ήταν ένας προφήτης με Θείο Χάρισμα, ό­πως ξέρουμε τους προφήτες από την ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης και του Δυτικού Μυστικισμού.

Η σύγκριση της επιστολής αυτής με τις Επιστολές του Παύ­λου στην Καινή Διαθήκη ως προς το ύφος γραφής τους είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα Ακόμα κι αυτοί που απορρί­πτουν τον Λόρμπερ πρέπει να δώσουν τη σύμφωνη γνώμη τους, πως σ’ αυτή την επιστολή νιώθει κανείς την πύρινη φλόγα του Πνεύματος του Αποστόλου Παύλου στην πλήρη και ανόθευτη ιδιαιτερότητα και δύναμή της.

Μερικοί σκεπτόμενοι άνθρωποι μπορούν σίγουρα να κατα­λάβουν γιατί οι διδάσκαλοι της εκκλησίας και οι Πάπες των αρχών του μεσαίωνα απάλειψαν την επιστολή αυτή από το σύνολο των Βιβλικών Γραφών. Οι Λαοδικείς, όπως και οι Κολοσσαείς, ξέπεσαν από τον καθαρό πνευματικό Χριστιανισμό, σε έναν τελετουργικό εκκλησιαστικό Χριστιανισμό, τον οποίο ο Παύλος κατηγορεί στην επιστολή του με πολύ αιχμηρά λόγια. Η εκκλησία στις αρχές του μεσαίωνα ένιωσε την επιστολή αυτή σαν κατηγορητήριο για το δικό της εγκό­σμιο τρόπο ζωής και έτσι πολύ απλά την έβγαλε στο περιθώ­ριο.

Σίγουρα δεν είναι ασήμαντο γεγονός πως η επιστολή αυτή που για τόσους αιώνες ήταν χαμένη, ξαναφανερώνεται στην εποχή μας, στο χάραμα μιας νέας μέρας, στην πλήρη της έκ­φραση και μάλιστα με τον ιδιαίτερο αυτό άμεσο τρόπο. Ας ευχηθούμε λοιπόν να διαδοθεί ανάμεσα στους ανθρώπους όσο το δυνατόν πιο πλατιά και να υπηρετήσει την προσπά­θεια που γίνεται από παντού για ανανέωση της θρησκευτικής ζωής μας.

«Είναι όμως κοντά ο καιρός, ήρθε κιόλας, που όσοι πραγμα­τικά λατρεύουν, θα λατρέψουν τον Πατέρα “εν Πνεύματι και Αλήθεια”. Γιατί έτσι θέλει ο Πατέρας αυτούς που τον λα­τρεύουν» (Ιω. 4, 23)

Otto ZIuhan

Το καλό δένδρο κρίνεται από τους καρπούς του!

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που μας έδειξε ο Κύριος για να αναγνωρίζουμε την Αλήθεια από την πλάνη! Αν κοιτάξουμε την κοινωνία μας, τις ηθικές μας αξίες, τον τρόπο που σκε­φτόμαστε και νεκρά αγαπούμε, θα καταλάβουμε αν το δέντρο μας έχει σάπιες ρίζες ή όχι, θα καταλάβουμε αν τα θεμέλια του παραφουσκωμένου παλατιού της φαντασίας μας είναι γερά ή όχι, θα μπορέσουμε από το σάπιο παρόν να δούμε το γκρεμισμένο μέλλον.

Η επιστολή του Παύλου που ακολουθεί, θα μας δείξει πως η πλάνη δεν άρχισε τώρα, όπως πολλοί οπαδοί της απαραβία­στης «εκκλησιαστικής μας παράδοσης» υποστηρίζουν, αλλά άρχισε από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, είναι η ίδια η «εκ­κλησιαστική μας παράδοση».

Ζούμε «χριστιανικά» με έναν τρόπο που ποτέ ο Χριστός δεν ζήτησε! Ανήκουμε σε σύνολα που ποτέ ο ίδιος δεν ευλό­γησε Και το τραγικότερο, ποτέ δεν αγαπήσαμε όπως Εκεί­νος αγάπησε. Και είναι πραγματικά κρίμα! Γιατί είναι ο μόνος τρόπος που μας έδειξε για να μπορέσουμε να ενωθούμε μαζί Του. Με τον Θεό δεν ενώνεται κανείς με τελετές και υποχρε­ώσεις Ενώνεται κανείς μόνο με την Αγάπη Γιατί ο Θεός «Αγάπη εστί!»

Ο μεταφραστής

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

1. Παύλος, Απόστολος Ιησού Χρίστου διά της Θέλησης και του θείου Ελέους, και ο αδελφός Τιμόθεος.

2. προς τους αγίους της κοινότητας της Λαοδίκειας και ό­λους τους πιστούς αδελφούς της κοινότητας στον Ιησού Χρι­στό και προς τους σοφούς εν Πνεύματι Θεού, του Πατέρα μας, στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού!

3. Ευχαριστούμε και υμνούμε και δοξάζουμε παντοτινά τον Θεό, Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, νοιαζόμαστε και παντοτινό προσευχόμαστε για σας στον Θεό.

4. Γιατί έχουμε πληροφορηθεί από το Πνεύμα του Κυρίου καί μέσω των αδελφων Επαφρά και Νυμφά, πως έχετε ξεπέσει σε ορισμένα πράγματα.

5. Και πως έχετε εκλέξει έναν επίσκοπο και κλήρο και θέ­λετε να μετατρέψετε τον Χριστό σε έναν ειδωλολατρικό Θεό και έχετε καθορίσει ένα συγκεκριμένο οίκο, μια συγκεκριμέ­νη μέρα και διακοσμημένα ρούχα για στολή.

6. Έτσι όπως συνέβαινε εν μέρει στους ειδωλολάτρες και μεταξύ των Ιουδαίων, όπου η περιτομή της σάρκας ίσχυε για τον Θεό που την είχε καθορίσει κατά τον πατέρα Αβραάμ σαν σημάδι της ζωντανής περιτομής διά του Πνεύματος του Ιη­σού Χρίστου σε σας.

7. Και αυτά σας τα λέω τώρα για να εμπειραθείτε ποιον α­γώνα και πόνο πρέπει να αντέξω για χάρη σας, για όλους ε­σάς που έχετε ή δεν έχετε δει τη σάρκα μου.

8. και για να συνέλθετε δυναμικά στις καρδιές σας και να συγκαλέσετε την αγάπη σας, μέσα στην οποία βρίσκεται κά­θε πλούτος εκείνης της Επίγνωσης που χρειάζεται για να γνωρίσετε το μεγάλο μυστήριο του Θεού, του Πατέρα, μέσα στον Υιό Του τον Ιησού Χριστό,

9. μέσα στον οποίο υπάρχουν όλοι οι θησαυροί της Σοφίας και της ζωντανής Γνώσης εν Πνεύματι

10. Εγώ όμως σας προειδοποιώ, για να μη σας παραπλανή­σει κανείς με λογικισμούς και στολισμένα λόγια και με τη φιλοσοφία των ειδωλολάτρων.

11. Γιατί μια τέτοια λογική υπάρχει και στα ζώα, όπως υπάρ­χει η φιλοσοφία στους ειδωλολάτρες που θυσιάζουν σε νε­κρά είδωλα θεών.

12. Εσείς όμως έχετε εξαγορασθεί με το θάνατο του Ενός για την αιώνια ζωή μέσα στον Θεό, τον Πατέρα. Πώς θέλετε λοιπόν να αφιερώσετε και πάλι την καρδιά σας στο πνεύμα των νεκρών, αφού τώρα έχει γίνει κατοικία του Αγίου Πνεύματος;!

13. Κι αν δεν είμαι σωματικά μαζί σας, είμαι όμως πάντοτε μαζί σας πνευματικά, με τη δύναμη του Χριστού μέσα μου, και βλέπω την πίστη και τα έργα σας.

14. Και γι’ αυτό ακριβώς θέλω να σας προειδοποιήσω με κάθε σοβαρότητα και να σας δείξω με ποιο τρόπο ορισμένοι από σας, αγαπημένοι αδελφοί μου έχετε πέσει σε μεγάλη ανοησία. Γιατί γνωρίζω τις αληθοφανείς δικαιολογίες τους και ξέρω τι θέλουν.

15. Γι’ αυτό, κρατείστε καλά τον Ιησού Χριστό, όπως τον έχετε παραλάβει από μένα και τον έχετε δεχτεί. Και να ζείτε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο που σας έχω διδάξει.

16. Και να απλώνετε μέσα στο Ευαγγέλιο αυτό βαθιές ρίζες και να στερεωθείτε στην Πίστη, όπως σας έχω διδάξει στο Πνεύμα του Κυρίου Ιησού Χριστού, του ζωντανού Υιού του Θεού, Εκείνου που εξουσιάζει στα δεξιά του Πατρός προ αιώνων.

17. Έτσι όμως που θέλετε να γίνετε και με τα όσα θέλετε να έχετε, γίνεστε αντίπαλοι του Χριστού και του Λόγου Του.

18. Τι θέλετε λοιπόν; Θέλετε να ξαναγίνετε σκλάβοι και σκληρά διοικούμενοι δούλοι του Νόμου, της αμαρτίας και του θανάτου και μάλιστα τώρα που έχουμε ελευθερωθεί μέ­σω του Ιησού Χριστού;

19. Ακούστε με! Σας το λέω: Κοιτάξτε πολύ καλά να μη σας σαγηνέψει και σας κλέψει τα πάντα η εγκόσμια σοφία σας και η τόσο χαλαρή διδασκαλία μερικών από σας, εκείνων που φοβούνται περισσότερο τους Ρωμαίους και τους Ιουδαίους παρά τον Κύριο της δόξας που μας έχει σώσει και από τον οποίο έχουμε πλαστεί και εμείς και ο Ουρανός και η γη και κάθε υπαρκτό δημιούργημα.

20. Όταν βρισκόμουν μεταξύ σας, με ρώτησαν οι εγκόσμιοι σοφοί σας ποια είναι η διάφορά του Θεού και του Υιού του, του Χριστού. Πήρα λοιπόν το λογο και τους είπα:

21. Κοιτάξτε αδελφοί! Ο Θεός είναι Ένας και ο Χριστός εί­ναι Ένας. Όπως λοιπόν υπάρχει ένας μόνο Θεός, έτσι υπάρ­χει και ένας μόνο Χριστός. Τι διαφορά λοιπόν υπάρχει μετα­ξύ Θεού καί Χριστού: Ο θεός είναι η Αγάπη και ο Χριστός είναι η Σοφία μέσα στον Θεό η το Φως, η Αλήθεια, η Οδός και η Αιώνια Ζωή!

22. Στον Χριστό κατοικεί ολόκληρη η πληρότητα της Θεό­τητας ζωντανή σε σώμα και εμείς είμαστε εντελώς μέσα στη Θεότητα. Γιατί Εκείνος είναι η Βάση και η Κεφαλή κάθε Δό­ξας, κάθε Εξουσίας καί Δύναμης, κάθε εγκόσμιας κυριαρχίας και είναι ένας ηγεμόνας κάθε ηγεσίας στη γη

23. Όταν εγώ λοιπόν ο Παύλος σας τα είπα όλα αυτά μέσα στο Θειο Πνεύμα καί στην Αλήθεια, πώς επιτρέπετε να σας σαγηνέψουν διδασκαλίες καί εντολές ανθρώπων;!

24. Έχετε περιτμηθεί χωρίς χέρι και μαχαίρι διά του Αγίου Πνεύματος, αποβάλλοντας την αμαρτωλή ζωή σας που ήταν μια δυνατή ρίζα στη σάρκα του σώματός σας. Και αυτή ήταν μια αληθινή, ζωντανή Περιτομή εν Χριστώ.

25. Γιατί σ’ αυτήν έχετε ταφεί για τον κόσμο κατά την αμαρ­τωλή σας σάρκα μαζί με τον Χρίστο με τη Βάπτιση του Αγίου Πνεύματος και έχετε πάλι αναστηθεί μέσω του Χριστού με τη ζωντανή Πίστη και την Αγάπη για Εκείνον

26. Τι θέλετε λοιπόν πάλι την παλιά περιτομή που έχει καταργηθεί; Τι θέλετε την τελετουργία που δεν έχει καμιά πια αξία, αφού ο Χριστός έχει έρθει και αναστήθηκε και εμείς μαζί Του; Τι θέλετε τα Σάββατα, όταν ο Χριστός εργαζόταν κάθε μέρα – και ακόμα εργάζεται – και έτσι έχει μετατρέψει κάθε μέρα σε «μέρα Κυρίου» – δεν έχει δε ποτέ γιορτάσει το Σάββατο;!

27. Εγώ όμως σας ξέρω, γι’ αυτό και. σας λέω: Ο Χριστός, όπως είναι, θέλει να είναι φτωχός στον κόσμο, εσείς όμως θέλετε χρυσό! Αυτό είναι! Και γι’ αυτό θέλετε ένα συγκεκρι­μένο οίκο προσευχής, μιά καθορισμένη μέρα αργίας και στο­λισμένα τελετουργικά ενδύματα!

28. Λέτε λοιπόν πως επειδή ο Θεός δεν έχει ποτέ καταργή­σει με τον Χριστό, τον Υιό Του, τις εντολές του Μωυσή, αλλά αντίθετα τις έχει επικυρώσει στο τελευταίο Δείπνο, πρέπει να γίνεται για το Δείπνο αυτό μιά τελετουργία Θυσίας

29. Εγώ ό Παύλος, ένας σωστός καί από τον ίδιο τον θεό επιλεγμένος Απόστολος του Κυρίου, είμαι πλήρης Πνεύμα­τος Θεού. Πώς μπορεί λοιπόν το Θείο Πνεύμα να μη μου υ­πέδειξε κάτι τέτοιο, μια και ήμουν ακόμα και προηγουμένως ένας πολύ πιο μανιώδης υπηρέτης καί δούλος του ναού από ότι είσαστε εσείς,

30. Θέλω όμως να σας πω αυτό: Όταν το Πνεύμα του Θεού με αφύπνισε πηγαίνοντας για τη Δαμασκό για να καταδιώξω τους μαθητές της κοινότητας του Χριστού, το πρώτο πράγμα που είδα -και μάλιστα κατά τη διάρκεια της τύφλωσής μου!- είναι πως ο Κύριος θέλει να υμνείται καί να δοξάζεται «εν Πνεύματι καί Αλήθεια», ούτε όμως για μια στιγμή στους αιώ­νες με τελετές!

31. Γιατί κανέναν δεν χρειάστηκε να τυφλώσει πρώτα ο Θε­ός για να τον καλέσει στην υπηρεσία Του. Εγώ όμως, έπρεπε πρώτα να τυφλωθώ για να χάσω όλα όσα ανήκουν στον κό­σμο, πριν γίνω ένας από τους πιο ασήμαντους υπηρέτες Του.

32. Γιατί όμως εγώ έπρεπε πρώτα να τυφλωθώ; Γιατί ολό­κληρη η ύπαρξή μου ήταν θαμμένη στην ύλη της υπηρεσίας του ναού και ήταν παρμένη ολόκληρη από την υπηρεσία αυτή!

33. Αφού όμως ο Κύριος με κάλεσε μέσα στην τυφλότητά μου χωρίς καμία τελετουργία, πώς θα μπορούσα ποτέ να κά­νω εγώ ο ίδιος τελετουργία το Μυστικό Του Δείπνο:

34. Δεν ισχύουν λοιπόν πάντοτε τα όσα με διδάσκει το Πνεύ­μα του Θεού;! Όποιος έχει ακόμα το εγκόσμιο φως των μα­τιών του, χαίρεται βλέποντας τις τελετουργίες στον κόσμο.

35. Γι’ αυτόν όμως που έχει τυφλωθεί, ολόκληρος ο κόσμος με τις τελετουργίες του καί την παλιά υπηρεσία του ναού έχουν αφανισθεί, όπως και κάθε στολισμένη τελετουργική ενδυμασία.

36. Είναι λοιπόν μια αιώνια αλήθεια, πως ο Κύριος δεν με κάλεσε για μια νέα ρύθμιση του τελετουργικού, αλλά για την αναστύλωση των καρδιών, γύρω από τις οποίες ο σα­τανάς έχει τυλίξει τις αλυσίδες του εδώ και χιλιάδες χρόνια.

37. Και για να κηρύξω στον καθένα την Ελευθερία τού Πνεύματος, την Ειρήνη της Ψυχής και να αποτινάξω έτσι εν ονόματι του Χριστού, του Κυρίου, τα παλιά, σκληρά δεσμά του θανάτου.

38. Σε τι θα χρησιμεύσει όμως σε σας ή σε μένα η διδασκα­λία μου, σε τι το Ευαγγέλιο του Θεού, όταν εσείς οι ίδιοι ε­πιστρέφετε ελεύθερα και πάλι στον παλιό θάνατο;

39. Σας παρακαλώ όμως για το καλό της αιώνιας ζωής σας: Αποκοπείτε από όλα όσα άφησε σαν σκληρή κληρονομιά η παλιά υποδούλωση των Ιουδαίων στη Βαβέλ.

40. Κοιτάξτε: Τη Βαβέλ, τη μεγάλη πόρνη του κόσμου, την έχει καταστρέψει ο Κύριος. Γι’ αυτό πρόσφερε το θάνατο σε πλήθος κόσμου. Τι θα κερδίσετε όμως αν από τη Λαοδίκεια δημιουργήσετε μια νέα Βαβέλ;! Γι’ αυτό σας λέω: Σταματήστε όλα όσα θέλουν να επαναφέρουν το «βδέλυγμα της ερημώσεως», για το οποίο έχει μιλήσει ο Δανιήλ όταν βρισκόταν στην Άγια Πόλη!

41. Ο Χριστός όμως σας έχει ζωντανέψει, γιατί ήσαστε νε­κροί μέσα στην αμαρτία σας ακόμα και στο τελευταίο άκρο της σάρκας σας. Και σας έχει αφαιρέσει κάθε αμαρτία που έχετε διαπράξει στο ναό, όπως ακριβώς αφαιρείται το τελευταίο άκρο της σάρκας στην περιτομή.

42. Έσβησε τα ματωμένα χειρόγραφα που ήταν εναντίων όλων μας. γιατί γράφτηκαν με εγκόσμιους θεσμούς. Και τα ονόματα μας, ήταν γραμμένα με αυτή τη γραφή αίματος στο βιβλίο του κόσμου, στο βιβλίο της καταδίκης και του θα­νάτου, στο βιβλίο το οποίο Εκείνος κάρφωσε πάνω στο Σταυρό.

43. Γιατί λοιπόν θέλετε να ξεκρεμάσετε από το Σταυρό και πάλι τη ματωμένη γραφή του θανάτου που ο ίδιος ο Θεός την έσβησε στο Σταυρό της καταδίκης, της ντροπής, της κατάρας και του θανάτου; Γιατί θέλετε να αλλάξετε τα νέα ονόματα που σας δόθηκαν στον Χριστό, με τα παλιά σας ονόματα που γράφτηκαν με αίμα στο βιβλίο της Κρίσης;

44. Ω τυφλοί και ανόητοι των ανοήτων! Στον Χριστό έχετε γίνει ελεύθεροι και θέλετε τώρα να ξαναγίνετε σκλάβοι και δούλοι της αμαρτίας, της καταδίκης και του θανάτου! Δεν έχετε ακούσει πως είναι καταραμένος αυτός που έχει καρ­φωθεί στο σταυρό;

45. Ο Χριστός όμως, έχει φορτωθεί ο ίδιος τη ντροπή, το αίσχος, την αμαρτία, την καταδίκη και το θάνατό σας και έχει καρφωθεί ο ίδιος αντί για σας σαν καταραμένος στο Σταυρό, για να σας κάνει όλους ελεύθερους απέναντι στον Θεό. Και για να μπορείτε εσείς να περπατάτε με Τιμή, δέχτηκε Εκείνος το αίσχος και τη ντροπή σας στο Σταυρό.

46. Τι σας έχει σαγηνέψει τόσο, εσάς που έχετε ζωντανέψει εν ονόματι του Χριστού, για να θέλετε και πάλι να παραδοθείτε στο θάνατο;

47. Με τι να σας παρομοιάσω που να σας πετύχει σαν μια καλή βολή το στόχο της; Ναι, μοιάζετε με μια ξαναμμένη πρό­στυχη γυναίκα που κατοικεί στην πόλη, αλλά είναι παρόλα αυτά κόρη από καλή οικογένεια!

48. Ακουστέ με καλά και γράψτε το να το θυμάστε: Τι ωφε­λεί την πρόστυχη η καλή της καταγωγή, όταν η σάρκα της είναι πιο οργασμική κι από το λίπος του καλοθρεμμένου τρά­γου της αμαρτίας;!

49. Δεν θα τρέχει πάνω κάτω μέσα στο δωμάτιο της από την πυρκαγιά της σάρκας της και δεν θα επιδεικνύει το μισόγυμνο κορμί της μια στο ένα και μια στο άλλο παράθυρο; Και δεν θα ρίχνει το πρόστυχο βλέμμα της σε κάθε μεριά του δρόμου, μήπως βρει εκείνον που να έχει αυτό για το οποίο καίγεται η σάρκα της από λαγνεία;

50. Και όταν τον δει, δεν θα του δείξει με τα πυρακτωμένα της μάτια τι ακριβώς θέλει; Και δεν θα αμαρτήσει μαζί του μέσα στον πόθο της δέκα φορές περισσότερο από μια πόρ­νη στο κρεβάτι της ντροπής του αθέμιτου εραστή της;

51. Ω, κοιτάξτε Λαοδικείς. Αυτή είναι η εικόνα σας! Ξέρετε όμως τι θα κάνει ο νυμφίος που θέλει να ζητήσει τίμια μια τέτοια πρόστυχη νύμφη, όταν περάσει από το σπίτι της και τη δει στη ξεδιάντροπη λαγνεία της;

52. Θα την απορρίψει αμέσως από την καρδιά του και από το στόμα του και δεν θα θέλει να τη ξαναδεί ποτέ πια, ακόμα κι όταν αυτή περιπέσει στη μεγαλύτερη ανάγκη!

53. Το ίδιο θα κάνει και ο Κύριος. Γιατί σας έχει κτίσει στη καρδιά σας έναν νέο, ζωντανό Ναό, μέσα στον οποίο περιμέ­νει να συναντήσει τους δικούς Του Εσείς όμως, ντροπιάζετε το Ναό τον Άγιο αυτό χώρο και τρέχετε από καθαρή εγκόσμια λαγνεία στα παράθυρα της Καταδίκης και θέλετε να πορνεύσετε με τον κόσμο για χάρη του χρυσού, της υπόληψης και της αρχομανίας, γιατί όλα αυτά σας ηδονίζουν!

54. Εγώ όμως σας λέω: Ο Κύριος θα αποσυρθεί και θα σας αφήσει μέσα στην ποικιλόμορφη πορνεία σας, στην παλιά σας καταδίκη και στο παλιό σας θάνατο -αν δεν επιστρέψε­τε αμέσως κι αν δεν εγκαταλείψετε εντελώς τις ιδέες της επιλογής του κλήρου, του ναού, των ημερών αργίας και των στολισμένων ενδυμασιών. Γιατί όλα αυτά είναι για τον Κύριο ένα «βδέλυγμα», όπως είναι μια ξαναμμένη πρόστυ­χη- που στην καρδιά της είναι χειρότερη από δέκα πόρνες της Βαβυλώνας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

1. Μην επιτρέπετε λοιπόν οε κανένα να επηρεάζει τη συνεί­δηση σας. Ούτε στον οποιονδήποτε επίσκοπο ή ιερέα που δεν κλήθηκε από τον Θεό, ούτε ακόμα να επηρεάζεστε από οποιαδήποτε αργία, ή ακόμα από το παλιό Σάββατο ή την πανσέληνο.

2. αλλά ούτε ακόμα από κάποιο ναό, ή κάποια τελετουργία θυσίας με στολισμένες τελετουργικές ενδυμασίες και ακόμα λιγότερο από φαγητό και πιοτό.

3. Στο φαγητό και στο ποτό να είστε μετρημένοι, αυτό είναι καλό για το Πνεύμα, την Ψυχή και το σώμα και είναι αρεστό στον Κύριο.

4. αλλά όταν κάποιος σας λέει και σας διδάσκει και απαιτεί: «αυτό ή εκείνο το φαγητό δεν επιτρέπεται να το τρώτε γιατί είναι ακάθαρτο σύμφωνα με το Μωυσή!»

5. Να του απαντήσετε: Ο Μωυσής και όλοι οι Προφήτες έχουν εκπληρωθεί και ελευθερωθεί στον Χριστό Εμάς ό­μως ποτέ ο Χριστός δεν μας απαγόρευσε καμιά τροφή, α­φού κι ο ίδιος έτρωγε και έπινε με τους αμαρτωλούς και τους τελώνες

6. και αφού ο ίδιος είχε διακηρύξει: «Δεν είναι αυτό που τρως που σε μολύνει. Αλλά αυτό που βγαίνει από την καρδιά σου -όπως: κακά λόγια, κακές επιθυμίες, φθόνος, ζήλια, φόνος, θυμός, λαιμαργία και απληστία, πορνεία, μοιχεία και τα παρόμοια- αυτό είναι εκείνο που κάνει τον άνθρωπο ακά­θαρτο»

7. Αφού λοιπόν έχουμε παραλάβει από τον ίδιο τον μονα­δικό Κύριο της Δόξας ένα τέτοιο Ευαγγέλιο, πόσο ανόητοι θα πρέπει να είμαστε αν δεχτούμε εθελοντικά τον παλιό, σκλη­ρό ζυγό;!

8. Τι αξία μπορεί να έχει για μας η σκιά που έδωσε ο Μωυσής και που πραγματικά είχε μια προφητική σημασία όσον αφόρα αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας για μας που μαζί με τον Χριστό και μέσα στον Χριστά έχουμε γίνει ένα σώμα,!

9. Σας παρακαλώ όμως και μάλιστα σας εξορκίζω: Μην αφήσετε κανέναν να σας καθορίσει το στόχο σας. Σε κανέναν που, επιλεγμένος από το ίδιο του το χέρι, κυκλοφορεί δεί­χνοντας στα πάντα ταπείνωση και την πλήρη πνευματικότη­τα των Αγγέλων του Ουρανού, από την οποία όμως ποτέ δεν είδε ούτε και άκουσε ο ίδιος τίποτε, όμως γι’ αυτό παραφου­σκώνει μέσα στη σαρκικότητα του

10. και θεωρεί τον εαυτό του σαν την κεφαλή, από την οποία τίθεται σε κίνηση ολόκληρο το σώμα με τα μέλη του, Τις αρ­θρώσεις και τις συνάψεις, που συντηρεί και συντονίζει και ανα­πτύσσει το σώμα σε μέγεθος Θεού,

11. Όλα αυτά όμως συμβαίνουν μόνο στο παραφουσκωμέ­νο του μυαλό, που είναι γεμάτο με βρωμιά και ακαθαρσία, γεμάτο με εκμετάλλευση, γεμάτο με δόλο και ψέμα, γεμάτο με αρχομανία, γεμάτο με φιλαργυρία και φθόνο!

12. Έτσι ακριβώς συμβαίνει με κείνον που θέλει να προβλη­θεί σε σας, σαν να έχει κληθεί απ’ τον Κύριο και από μένα και έπειτα από σας!

13. Σας λέω όμως εδώ και για όλους: Αυτός έχει το πνεύμα του διαβόλου μέσα του και κυκλοφορεί μεταξύ σας σαν λύ­κος ντυμένος με προβιά και σαν ένα πεινασμένο λιοντάρι που βρυχάται προσπαθώντας με κάθε τρόπο να σας κατασπαρά­ξει!

14. Γι’ αυτό διώξτε τον από τη θέση του όσο πιο γρήγορα μπορείτε καί επιστρέψτε στο Νυμφά, του οποίου το σπίτι εί­ναι μια σωστή κοινότητα Χριστού!

15. Γιατί όλοι εσείς έχετε πεθάνει για τον κόσμο και τους θεσμούς του μαζί με τον Χριστό. Για ποιο λόγο λοιπόν να θέ­λετε να φυλακιστείτε ξανά μέσα στους θεσμούς του κόσμου, σαν να ζείτε ακόμα μέσα στον κόσμο;!

16. Το σπίτι όμως του αγαπημένου μου αδελφού Νυμφά έχει μείνει πιστό στην ελευθερία του. όπως του την έχω δώ­σει μέσω του Ιησού Χριστού, του Κυρίου από αιώνων.

17. Ο Νυμφάς έχει αναγνωρίσει το λύκο, όπως τον έχω α­ναγνωρίσει και εγώ μέσω του Πνεύματος του Θεού που βρί­σκεται μέσα μου και το οποίο παντοτινά με ωθεί, με ανατρέ­φει και με διδάσκει να αναγνωρίζω τη σωστή Σοφία ταυ Θεού μέσα στα διάφορά πράγματα, όπως ακριβώς κάνει και ο αδελφός Νυμφάς

18. Γι’ αυτό σας προειδοποιώ με τη δύναμη κάθε δίκαιου ζήλου στο όνομα του Χριστού, του Κυρίου, να επιστρέφετε και πάλι στον Νυμφά και να γίνετε στο σπίτι του μία κοινότητα, όπως παλιά

19. και να μην ακούτε εκείνους που σας λένε με υποκριτική, ευλαβική έκφραση: «Μην αγγίζετε αυτό, μη δοκιμάζετε αυτή την τροφή, μην ακουμπάτε αυτό, μην κάνετε εκείνο ή το άλ­λο.» Και όλα αυτά τα οποία σας απαγορεύουν να ακουμπάτε και να δέχεστε δεν είναι παρά η συνηθισμένη διατροφή σας. Και όλα όσα σας λένε, δεν είναι παρά κούφιοι ανθρώπινοι θεσμοί.

20. Να ακούτε αυτά που σας λέω από το Πνεύμα του Χρι­στού που βρίσκεται μέσα μου για να μπορέσετε να ξαναγίνετε ελεύθεροι και να γίνετε συγκληρονόμοι του Ιησού Χρι­στού στο Βασίλειο του Θεού, ζωντανά μέσα σας.

21. Ω, αδελφοί, σκεφτείτε: Σε τι μπορεί να σας είναι χρήσι­μοι αυτοί που είναι φαινομενικά μόνο σοφοί και αυτοί που οι ίδιοι επέλεξαν για τον εαυτό τους μια προσποιητή και υποκρι­τική πνευματικότητα και ταπείνωση

22. και οι οποίοι λένε πως αν κοιτάξεις μια γυναίκα, τότε έχεις ήδη αμαρτήσει. Αν φας «ακάθαρτη» τροφή, από τις τρο­φές που απαγόρευσε ο Μωυσής, τότε γίνεσαι ακάθαρτος για ολόκληρη τη μέρα. Κι αν ακουμπήσεις έναν ειδωλολάτρη και μιλήσεις μαζί του περισσότερο από τρεις λέξεις, τότε πρέπει να το αναφέρεις στον ιερέα του ναού σου, για να σε καθαρί­σει απέναντι στον Θεό;!

23. Οι ίδιοι όμως είναι γεμάτοι από κάθε είδους απόβλητα και κάθε φιλαργυρία και πορνεία. Και εμπορεύονται κρυφά με τους ειδωλολάτρες και τους προσφέρουν τα πάντα για να μη χαλάσει η μυστική τους φιλία!

24. Σας λέω, όπως το Πνεύμα, έτσι και το σώμα χρειάζεται τα δικά του. Γιατί και το σώμα έχει τις δίκες του ανάγκες. Γι’ αυτό πρέπει να του προσφέρετε στο σωστό μέτρο, αυτά που ο Θεός έχει προσδιορίσει για το σώμα. Και πρέπει να απολαμ­βάνετε όλα όσα προσφέρονται στην αγορά. Γιατί και το σώμα χρειάζεται τη δική του φροντίδα, όπως το Πνεύμα χρειάζεται την ελευθερία. Γι’ αυτό να είστε ελεύθεροι κι όχι σκλάβοι των τυφλών, ανόητων του κόσμου!

25. Σε τι μπορεί όμως να παινευτεί κάποιος όταν έχει νηστέψει στο στομάχι, αλλά έχει γεμίσει την καρδιά του με ό­λες τις κακές σκέψεις, επιθυμίες και πόθους;!

26. Δεν θα ήταν πολύ πιο έξυπνο να νηστεύει κανείς στην καρδιά αντί στο στομάχι;! Πώς μπορείτε λοιπόν να είστε τόσο ανόητοι και να αφήνετε τόσο εύκολα κάποιους να σας κάνουν τους σοφούς, λέγοντας πως είναι δήθεν πιο αρεστό στον Κύριο να τρώει κανείς ένα ψάρι βουτηγμένο στο λάδι, παρά ένα άλλο κρέας κάποιου θερμόαιμου ζώου που να έχει αντί για λάδι, λίπος;!

27. Εγώ όμως σας λέω: Να τρώτε πάντοτε με στόχο και μέ­τρο αυτό το οποίο επιθυμείτε και που ωφελεί το σώμα σας και την υγεία του. Και να πίνετε νερό με κρασί, όπως κάνω και ’γω όταν το έχω στη διάθεσή μου, χωρίς να έχετε καθόλου τύψεις και τότε θα χειρίζεστε αυτό το θέμα σωστά.

28. Γιατί ο Κύριος δεν έχει καμιά ευχαρίστηση στη νηστεία του στομαχιού αλλά αντίθετα, στη νηστεία της καρδιάς. Στην καρδιά όμως να νηστεύετε μέρα καί νύχτα Καί τότε θα νηστεύετε «εν Πνεύματι και εν Αληθεία!»

29. Με τον τρόπο λοιπόν που εσείς νηστεύετε σύμφωνα με την υποκριτική διδασκαλία εκείνων που προσποιούνται, λες και οι ίδιοι πατούν με το ένα πόδι στη γη κι όλο το υπόλοιπο σώμα τους βρίσκεται στον ουρανό, με τον ίδιο τρόπο νη­στεύουν και οι ειδωλολάτρες. Γιατί κι εκείνοι τρώνε τις πιο εκλεκτές λιχουδιές τις μέρες των γιορτών και γίνονται με τον τρόπο αυτό πιο λάγνοι από κάθε κοινή μέρα, στην οποία τρώνε το συνηθισμένο τους καθημερινό φαγητό.

30. Αφού λοιπόν έχετε αναστηθεί με τον Χριστό, γιατί νοιά­ζεστε τι κάνουν οι άλλοι εκεί κάτω στον κόσμο; Και γιατί προ­σπαθείτε να εκπληρώσετε τους θεσμούς του κόσμου, που δεν είναι παρά ένα ανθρώπινο έργο;!

31. Να ζητάτε αυτά που βρίσκονται στον Ουρανό. Εκεί όπου κάθεται ο Χριστός στα δεξιά του Πατέρα Του -αυτά σας ται­ριάζουν πολύ περισσότερο από όλες αυτές τις ανοησίες του κόσμου που δεν έχουν καμιά απολύτως αξία!

32. Έχετε αφυπνισθεί στο Πνεύμα και αναστηθεί με τον Χρι­στό; Τότε είστε «εκ των άνω» και όχι «εκ των κάτω» Να ζη­τάτε λοιπόν αυτά που είναι «εκ των άνω» κι όχι όσα είναι «εκ των κάτω», τα γήινα!

33. Γιατί έχετε πεθάνει για τον κόσμο κι η ζωή σας είναι κρυμμένη μέσα στον Θεό, με τον Χριστό.

34. Όταν όμως ο Χριστός, που τώρα είναι η ζωή σας, θα φανερώσει τον εαυτό Του, τότε μαζί Του Θα φανερωθείτε και σεις, σε κάθε Δόξα!

35. Σκοτώστε λοιπόν ξανά τον κόσμο μέσα σας. Τον «κό­σμο» που διαρθρώνεται στη γη όπως τα μέλη του σώματός σας με τα οποία έχετε διαπράξει -και θέλετε να ξαναδιαπράξετε- κάθε πορνεία, ακαθαρσία, άτιμη λαγνεία, κακή ηδονή, πλεονεξία, φθόνο και φιλαργυρία. Ακριβώς σε όλα αυτά βρί­σκεται η αθεΐα των ειδωλολατρών.

36. Και να αποφεύγετε πάνω απ’ όλα το ψέμα, γιατί είναι ο πλησιέστερος απόγονος του σατανά! Πετάξτε λοιπόν τον πα­λιό άνθρωπο σαν ρούχο από πάνω σας και ντυθείτε τον νέο άνθρωπο στο Πνεύμα του Χριστού. Τον άνθρωπο εκείνον, που θα ανανεώνεται στη Γνώση του θεού και μάλιστα με το μέτρο Εκείνου που τον έχει πλάσει!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

1. Σας λέω: «Να αποφεύγετε το ψέμα γιατί είναι ο πλησιέστερος απόγονος του σατανά!» Κι αυτό σας το λέω γιατί ό­πως πληροφορήθηκα από τον Νυμφά και από το Πνεύμα του Χρίστου μέσα μου, οι περισσότεροι από σας γίνατε ακόλου­θοι ανθρωπίνων θεσμών.

2. Γιατί τι άλλο είναι ο ναός από ένας ανθρώπινος θεσμός, ένα νεκρό έργο ανθρωπίνων χεριών, σαν ένα κατασκεύασμα ονείρου που πάντα παρέρχεται μόλις ανοίξει κανείς τα μάτια του ξυπνώντας από τον ύπνο;!

3. Σαν κάτι τέτοιο όμως που είναι, δεν είναι παρά ένα ψέμα μέσα στο οποίο εισέρχεσθε για να απατήσετε εσείς οι ίδιοι τον εαυτό σας, νομίζοντας πως με τον τρόπο αυτό τιμάτε τον Θεό Όμως απατάτε και τον ίδιο τον Θεό, αν νομίζετε πως του προσφέρετε έτσι μια πολύ σημαντική υπηρεσία θυσίας.

4. Ω, ανόητοι! Τι υπηρεσία μπορείτε να προσφέρετε εσείς στον Παντοδύναμο, που πριν ακόμα πλαστείτε από τα χέρια Του, είχε θεμελιώσει τον Ουρανό και τη γη;! Τι έχετε λοιπόν, που να μην το έχετε πάρει προηγουμένως από Εκείνον; Αφού λοιπόν αυτό που έχετε σας έχει δοθεί, γιατί συμπεριφέρεστε σαν να μην το έχετε πάρει;!

5. Θέλετε να υπηρετήσετε τον Θεό παρακαλώντας Τον μέ­σα σε έναν ναό καμωμένο από χέρια ανθρώπων, με τελε­τουργίες και θυμιάματα και με νεκρές προσευχές σε κάθε μήκος και πλάτος;

6. Ω. κοιτάξτε πόσο σας έχει σαγηνέψει ένας απόστολος του σατανά! Κι όμως, ο Χριστός ο ίδιος, στον οποίο κατοικεί η πληρότητα της Θεότητας, είχε καταδικαστεί σωματικά οε θάνατο μέσα στο ναό – και από τότε ο Ίδιος έχει προφητεύσει τον πλήρη καταποντισμό του.

7. Πώς μπορεί λοιπόν τώρα να ευαρεστείται από εκείνο α­κριβώς, για το οποίο ο Ίδιος τόσο έντονα προειδοποίησε όλους τους μαθητές του, αλλά και μένα επίσης μέσα στο Πνεύ­μα; Δεν είπε; «Να φυλάγεστε από το προζύμι των Φαρισαίων και των Αρχιερέων»; Και τώρα θέλετε και πάλι να ανοικοδομήσε­τε το παλιό «δικαστήριο» που έχει γίνει «βδέλυγμα» για τον Θεό, σε κατοικία του Κυρίου για να μπορείτε εκεί μέσα να Τον σκοτώνετε με κάθε τρόπο ξανά και ξανά;!

8. Πόσο τυφλοί αλήθεια και πόσο πολύ πρέπει να έχετε α­φομοιωθεί με τον κόσμο, για να μην το βλέπετε με την πρώτη ματιά!

9. Δεν είναι λοιπόν αρκετό που ο Χριστός πέθανε μία φορά για όλους μας και εμείς μαζί του, για να μπορέσουμε να αναστηθούμε ακόμα και μέσα στη σάρκα μας σε πραγματική ανα­γνώριση του Πνεύματός Του που βρίσκεται μέσα μας, και στην αναγνώριση του Πατέρα που τόσο πολύ μας αγάπησε πριν ακόμα ο κόσμος υπάρξει;!

10. Πόσες φορές ακόμα θέλετε λοιπόν να σκοτώσετε τον Χριστό, Εκείνον, τον μόνο ζωντανό, που μας έχει όλους κά­ποτε ξυπνήσει από τον Θάνατο στην αιώνια Ζωή με την ένδοξή Του Ανάσταση;!

11. Εγώ, ο Παύλος, σας λέω: Πηγαίνετε και καταστρέψτε τον ναό, σβήστε από τα ημερολόγιά σας τις ονομαζόμενες μέρες εορτής, καθαιρέστε τον ψευδοεπίσκοπο και τους υπη­ρέτες του. Γιατί αυτοί, όπως και εκείνοι της Ιερουσαλήμ, θέ­λουν να τρέφονται από την εργασία των δικών σας χεριών και έχουν ήδη κατασκευάσει ένα μεγάλο χάλκινο κιβώτιο για να μπορούν εκεί να αποθηκεύουν το χρυσό και το ασήμι που εσείς οικονομήσατε.

12. Και κάψτε τα στολισμένα άμφια που είναι βδέλυγμα για τον Θεό. Έτσι θα προσφέρετε στον Θεό μια πολύ μεγαλύτε­ρη υπηρεσία, παρά να θανατώνεστε θυσιάζοντας τους εαυ­τούς σας μέσα σ έναν τέτοιο ναό μέρα με τη μέρα, για χιλιά­δες χρόνια!

13. Θέλετε όμως να κάνετε μεταξύ σας ένα σπίτι που να ευαρεστεί πραγματικά τον Θεό; Τότε κτίστε νοσοκομεία για τους ασθενείς, τους ανάπηρους, τους εξασθενημένους, τους ανήμπορους, τους τυφλούς και άλαλους, και ένα σπίτι για τις φτωχές χήρες και ορφανά και ένα σπίτι για τους ξέ­νους που έχουν ατυχήσει, χωρίς καμιά εξαίρεση, όποιοι κι αν είναι!

14. Όλους αυτούς, να τους δέχεστε φιλικά και με συμπόνια και να μοιράζεστε μαζί τους την ευλογία σας – όπως ο Ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χρίστος, μας έχει υποδείξει δύο φορές όταν με την Ευλογία Του χόρτασε χιλιάδες πεινασμένους. Τότε, θα προσφέρετε μια πραγματικά ευάρεστη υπηρεσία στον μόνο Άγιο, για τη δική σας σωτηρία.

15. Γιατί ο Ίδιος έχει μιλήσει για όλα αυτά όταν έλεγε: «Ό,τι κάνετε για τον πιο ασήμαντο απ’ αυτούς τους φτωχούς, το κάνετε σε Μένα!»\

16. Αφού λοιπόν μιλούσε τόσο συχνά και τόσο καθαρά εξη­γώντας ποιά υπηρεσία Τον ευαρεστεί, πώς θέλετε λοιπόν εσείς να του προσφέρετε για υπηρεσία εκείνα ακριβώς που για Εκείνον είναι βδέλυγμα, μια βρομερή μυρωδιά που Του προκαλεί αηδία.

17. Για τον Κύριό μας τον Χριστό, για τον Θεό, ο μοναδικός ζωντανός Ναός είναι μια καρδιά γεμάτη με αγάπη. Και Τον ευαρεστεί πολύ περισσότερο από έναν ολόκληρο κόσμο γε­μάτο με ναούς του Σολομώντα που είναι όλοι νεκροί. Γιατί η καρδιά που είναι ζωντανή, μπορεί να αγαπήσει τον Θεό και τον κάθε αδελφό της! Γι’ αυτό ξανακτίστε πνευματικά μέσα σας αυτόν το Ναό και μέσα σε έναν τέτοιο Ναό να θυσιάζετε παντοτινά στον Κύριο!

18. Ούτε ο ναός, ούτε οι τελετές, ούτε οι ιερείς και ούτε ο επίσκοπος, ούτε ακόμα ο Παύλος και οι μαθητές του Χριστού. Ούτε οι Ιουδαίοι, ούτε οι Έλληνες, ούτε η περιτομή των Ιου­δαίων, ούτε ο ναός του Σολομώντα. Ούτε ακόμα και οι μη Έλληνες, οι Σκύθες, οι ειδωλολάτρες, οι ελεύθεροι, οι σκλά­βοι. Ούτε το Σάββατο, ούτε η πανσέληνος, ούτε το εορτολό­γιο -τίποτα δεν είναι κάτι για τον Θεό. Αντίθετα ο Χριστός είναι τα πάντα μέσα σε όλα!

19. Ντυθείτε λοιπόν τον μοναδικό Χριστό σαν εκλεκτοί του Θεού, σαν οι άγιοι και οι αγαπημένοι Του μέσω της ζωντανής σας Πίστης, της Αγάπης, με την εγκάρδιά Ευσπλαχνία σας για κάθε αδελφό σας, με τη Φιλία, τη Χαρά, την Ταπείνωση, την Καλοσύνη και με κάθε Υπομονή.

20. Να ανέχεστε και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο από καρδιάς για οτιδήποτε έχει κάποιος ενάντια στον άλλο και τότε και εγώ θα σας συγχωρέσω, αλλά και ο Κύριος στο βαθ­μό που εσείς συγχωρείτε!

21. Μην προσάπτετε κατηγορίες ο ένας στον άλλο όπως κάνουν οι ειδωλολάτρες που έχουν τα δικά τους δικαστή­ρια Αντίθετα, να είστε ανεχτικοί και υπομονετικοί μεταξύ σας, να διευθετείτε τις υποθέσεις σας στην καρδιά σας και τότε θα είστε πολύ πιο αρεστοί στον Κύριο, παρά τηρώντας όλους τους θεσμούς του Μωυσή, που είναι δύσκολο να τους θυμάται κάνεις και ακόμα δυσκολότερο να τους τηρεί συνει­δητά και πιστά Γιατί ο Κύριος δεν εχει καμία ευχαρίστηση στους θεσμούς του Μωυσή, παρά μόνο στην καθαρή καρδιά που αγαπά πραγματικό τον Θεό και τους αδελφούς της

22. Γι’ αυτό λοιπόν, πάνω απ’ όλα να ντυθείτε την Αγάπη Γιατί μόνο αυτή έχει αξία για τον Κύριο και είναι ο μόνος ο­λοκληρωμένος και δίκαιος δεσμός κάθε πληρότητας και Τε­λειότητας.

23. Μέσα στην Αγάπη και μέσω της Αγάπης διοικεί η αλη­θινή, τέλεια Ειρήνη του Θεού στις καρδιές σας. Μέσα σ’ αυ­τήν και γι αυτήν ακριβώς την Ειρήνη έχετε κληθεί σε ένα σώμα στον Χριστό, τον Κύριο. Kι όταν θέλετε να Τον ευχα­ριστήσετε γι’ αυτό, να το κάνετε πνευματικά και αληθινά πά­ντα και αιώνια.

24. Όχι όμως μέσα σε έναν νεκρό ναό που δεν είναι τίποτε για τον Θεό, τον Κύριο και Δωρητή κάθε ζωής, Εκείνον που βλέπει μονάχα την καρδιά και την Ειρήνη της!

25. Αφήστε να κατοικήσει πλουσιοπάροχα μεταξύ σας ο ζωντανός Λόγος του Χριστού, μέσα σε κάθε Αγάπη και αληθινή, πλήρη Σοφία Αγάπης! Να διδάσκετε, να νουθετείτε και να οικοδομείτε ο ένας τον άλλο με κάθε είδους πνευματικά πράγματα Δόξας και με πνευματικές θεωρήσεις,

26. Με ψαλμούς της Αγάπης και άλλες δοξολογίες και πνευματικά τραγούδια Αγάπης. Να τραγουδάτε όμως μέσα και από την καρδιά σας και όχι με την άδεια φλυαρία των χειλιών σας. Τότε θα είστε για τον Κύριο πολύ πιο αρεστοί από το μάταιο φλύαρο μουρμουρητό των Φαρισαίων, των Ιου­δαίων και των ειδωλολατρών, που λένε πολλά με τα χείλη για χάρη του χρυσού, αλλά η καρδιά τους μένει κρύα όπως ο πάγος!

27. Ό,τι κι αν κάνετε όμως, με λόγια ή με έργα, να το κάνετε στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και να ευχαριστείτε για όλα τον Πατέρα Θεό μέσα Του Γιατί Εκείνος είναι ο με­σολαβητής μεταξύ του Θεού και μας -στην καρδιά Του κα­τοικεί η πληρότητα του Πατέρα!

28. Ακούστε όμως και σεις γυναίκες της Λαοδίκειας: Ο Κύριος, ο Θεός μας από αιώνων, θέλει να υποτάσσεστε πλήρως στους συζύγους σας στο όνομα του Χριστού, του Κυρίου Γιατί στους άνδρες έχετε συμβολικά την κεφαλή του Χριστού.

29. Εσείς όμως άνδρες, να αγαπάτε τις γυναίκες σας στο σωστό μέτρο και να μην είστε ποτέ σκληροί μαζί τους. Μην υπερβάλλετε όμως με την αγάπη προς τις γυναίκες σας τόσο, που να ξεχνάτε στην καρδιά σας τον Κύριο. Γιατί η αγάπη προς τον Κύριο πρέπει να είναι μοναδική, σαν να είστε άγαμοι, χωρίς γυναίκα.

30. Και σεις παιδιά να υπακούετε πλήρως τους γονείς σας σε όλα τα πράγματα που δεν είναι ενάντια στον Χριστό. Γιατί αυτό είναι το Θέλημά Του και σε αυτό ευαρεστείται.

31. Εσείς όμως γονείς, μην πικραίνετε τα παιδιά σας με σκληρά λόγια και κακομεταχειρίσεις, για να μη γίνουν απένα­ντι σας δειλοί και καταντήσουν ελεεινοί, δουλοπρεπείς και υποκριτές Γιατί έναν φανερά ατίθασο άνθρωπο, μπορείτε να τον λυγίσετε με την αγάπη. Ένας υποκριτής και κόλακας όμως, είναι αδιόρθωτος.

32. Λέω και για σας τους υπηρέτες και δούλους των κυρίων σας: Να είστε υπάκουοι σε όλα, όσα δεν αντιτίθενται στον Χριστό, αλλά όχι με οφθαλμοφανείς γενικές υπηρεσίες για να τους αρέσετε, αλλά με πραγματική απλότητα καρδιάς και συνεχή φόβο Θεού.

33. Οτιδήποτε όμως κάνετε για τους κυρίους σας, κάνετε σαν να υπηρετείτε τον Χριστό, τον Κύριο, με πίστη στην καρδιά σας -όχι σαν να υπηρετείτε ανθρώπους. Έτσι, θα πάρετε κάποτε το μισθό σας από τον Κύριο.

34. Όποιος όμως από σας αδικήσει τον κύριό του, αι αδικεί συνάμα και τον Κύριο Ο Κύριος όμως ποτέ δεν κοιτάζει αν κάποιος είναι δούλος ή αφέντης, αλλά μόνο τα έργα και τα κίνητρά τους.

35. Όποιος διαπράξει αδικία, αυτός θα πάρει κάποτε από τον Κύριο το μισθό που του αξίζει. Μπορείτε σίγουρα να γελάτε εύκολα τους ανθρώπους, ο Κύριος όμως δεν μπορεί να ξεγελαστεί. Γιατί μπροστά στα μάτια Του βρίσκονται ανοικτές οι καρδιές σας.

36. Εσείς όμως αφέντες που προσφέρετε δουλειά στους υπηρέτες, να θυμάστε καλά πως και οι δούλοι και οι υπηρέτες σας είναι αδελφοί σας στο όνομα του Κυρίου Γι’ αυτό να τους καθοδηγείτε συνεχώς στο ορθό για τον Θεό! Να τους δίνετε το μισθό που τους αξίζει στον κατάλληλο χρόνο, αγάπη μέσα στο Πνεύμα του Χριστού και να θυμάστε πως όλοι μας έχουμε τον ίδιο Κύριο στους Ουρανούς και αυτός είναι ο Χριστός, ο προ αιώνων Άγιος Θεός!

37. Μην απομακρύνεστε από την προσευχή και να προσεύχεσθε με ευχαριστία ακατάπαυστα -όχι όμως με τα χείλη αλλά μέσα στο Πνεύμα και την Αλήθεια -με την απλότητα της καρδιάς και με πραγματική ευλάβεια μέσα στην Αγάπη του Χριστού, στο όνομα του Κυρίου!

38. Να προσεύχεστε όμως και για μένα, για να μου αφήνει ο Κύριος παντοτινά ανοικτές τις θύρες του ζωντανού Του Λόγου και να μπορώ πάντα να φανερώνω σε σας και σε όλους τους αδελφούς μας στο όνομα του Χριστού, τα μεγάλα Tου μυστικά και το Βασίλειό Του Γιατί κι εγώ είμαι ακόμα δεμένος στον κόσμο και είμαι ένας κοινός άνθρωπος όπως όλοι, οποίος μπορεί μόνο τότε να προφητεύει όταν ο Κύριος του ανοίγει τις θύρες του Ελέους Του.

39. Να είστε απλοί και σοφοί απέναντι στον καθένα και για τον οποιονδήποτε -ακόμα και για όσους βρίσκονται έξω- για τους Ιουδαίους και τους ειδωλολάτρες: Να μην κρίνετε κανένα -έστω κι αν είναι Σκύθης, ειδωλολάτρης, Ιουδαίος, Έλληνας ή μη Έλληνας- παρά μόνο να είστε πάντοτε σοφοί σε κάθε χρόνο και περίσταση,

40. Τα λόγια σας να είναι αρωματισμένα με Αγάπη για τον καθένα και να είναι γεμάτα με το αλάτι της πραγματικής Αλή­θειας του Θεού. Από αυτή την Αλήθεια να παίρνετε τα λόγια που λέτε στον καθένα, για να γνωρίζει κι αυτός πόσο διαφο­ρετική είναι η Θεϊκή Σοφία από την εγκόσμια γνώση.

41. Εγώ, ο Παύλος, νομίζω τώρα πως δεν παρέλειψα τίποτε για να σας δείξω τι συμβαίνει τώρα ανάμεσά σας, και πως όλα αυτά είναι σαν δηλητηριώδη ζιζάνια ή ακόμα σαν ένα κατα­στροφικό δηλητηριώδες δέντρο, του οποίου η ανάσα δηλη­τηριάζει τα πάντα Έτσι, δεν έχω τίποτε άλλο τώρα εναντίον σας.

42. Αυτό όμως, αγαπημένοι μου αδελφοί, που πρέπει να είναι πάντοτε μια αληθινή τελετουργία μεταξύ σας. είναι το να δίνετε την Τιμή μέσα στο Πνεύμα και στην Αλήθεια στον Θεό, τον Πατέρα που βρίσκεται μέσα στον Υιό Του, που από αγάπη πέθανε για μας στο Σταυρό για να μας ξαναφέρει τη Θεία Πατρότητα που έχασαν οι πατέρες μας από τον καιρό του Αδάμ.

43. Σας παρακαλώ όμως για χάρη του Θεού, να φέρετε στη ζωντανή εκκλησία του Θεού αντάξιους καρπούς μιας πλή­ρους αποστροφής από την καινούργια σας ειδωλολατρεία. Και τους καρπούς αυτούς να τους παραδώσετε στην εκκλη­σία που βρίσκεται μέσα σας και όχι σ’ αυτήν που βρίσκεται στο ναό, στα άμφια και στις οποιεσδήποτε τελετές.

44. Η Αγάπη του Θεού και το Έλεος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ας είναι παντοτινά και αιώνια μαζί σας.

45. Το τι συμβαίνει με μένα στη Ρώμη θα το μάθετε από τον πιστό αδελφό Τυχικό, τον οποίο στέλνω σε σας -όπως και στους Κολοσσαείς που σαγηνεύονται με τον ίδιο τρόπο από τον σατανά!

46. Δώστε τους χαιρετισμούς μου σε όλους τους αγαπημέ­νους αδελφούς και στο Νυμφά και στην πιστή κοινότητα του σπιτιού του. Γιατί δίνω την μαρτυρία μου πως είναι δίκαιος και προσεύχεται για σας -όπως και γω- συνεχώς στον Θεό.

47. Να χαιρετίσετε επίσης και τους Κολοσσαείς όταν έρ­θουν σε σας. Γιατί υπάρχουν μερικοί ανάμεσά τους -που τους ξέρετε- που είναι πάντοτε δίκαιοι και πιστοί στην Αγά­πη και την Πίστη στον Θεό.

48. Όταν όμως διαβάσουν οι Κολοσσαείς το γράμμα που τους έστειλα, τότε διαβάστε το και σεις. Και σας παρακαλώ για χάρη του Κυρίου, να τους αφήσετε να διαβάσουν και το γράμμα αυτό.

49. Γιατί το έχουν το ίδιο ανάγκη όπως και σεις. Τέλος, σας παροτρύνω εδώ και γραπτώς -όπως θα κάνει και ο Τυχικός προφορικά- να διαβάσουν όλες οι κοινότητες το γράμμα αυ­τό, όπως και το γράμμα προς τους Κολοσσαείς.

50. Σας χαιρετώ και ιδιοχείρως: Να θυμάστε πως σας αγα­πώ! Το Έλεος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ας είναι μαζί σας!

Γράφτηκε στη Ρώμη μέσω του Τυχικού και του συντρόφου του Ονήσιμου, που και οι δύο έχουν σταλεί σε σας και στους Κολοσσαείς.