ΝΕΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Μπορεί να υπάρξει συνεχής οικονομική ανάπτυξη;

(Καλοκαίρι 2023 και έπεται συνέχεια…)

Αρ. 8542 28-6-1963

Η συνεχής ανάπτυξη θα φέρει σύντομα την κατάρρευση

Από εγκόσμια άποψη θα παρατηρείτε μια διαρκή ανάπτυξη, γιατί οι άνθρωποι κυνηγούν με ακατάσχετη μανία την υλική βελτίωση της κατάστασης τους και την επίγεια ευημερία τους.

Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να τους δοκιμάσει σκληρά το πεπρωμένο ώστε οι σκέψεις τους να αλλάξουν αναγκαστικά προσανατολισμό. Όταν δε οι ίδιοι είναι ανίκανοι από μόνοι τους να αποτρέψουν ένα τέτοιο πεπρωμένο είτε αναγκάζονται μάλιστα να αγωνισθούν, τότε υπάρχει μια δυνατότητα να αναλογισθούν πόσο ανώφελη είναι τελικά η ζωή τους στη γη. Μπορεί να αναγνωρίσουν τότε ότι υπάρχει μία ανώτερη Δύναμη από πάνω τους, η οποία είναι ισχυρότερη από τη δική τους θέληση να ζήσουν και η οποία κάνει τους ανθρώπους να παραδεχθούν τη δική τους αδυναμία.

Παράλληλα οι εγκόσμιες επιτυχίες θα γίνονται όλο πιο καταπληκτικές, γιατί κι αυτό είναι ένα γνώρισμα του επικείμενου τέλους, ότι δηλαδή οι άνθρωποι καταστρώνουν και εκτελούν όλο πιο μεγαλεπήβολα σχέδια τα οποία όμως απομακρύνονται όλο και περισσότερο από αυτό που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους και που είναι το μόνο που έχει αιώνια αξία.

Τα πάντα θα πάρουν το δρόμο όλων των γήινων πραγμάτων, το τέλος θα έρθει πολύ πιο γρήγορα από ότι σκέφτεστε, και οι άνθρωποι θα καταλήξουν σε τέτοιες συνθήκες ζωής που ούτε μπορείτε καν να διανοηθείτε. Διότι μια επέμβαση του Θεού μέσω των δυνάμεων της φύσης θα επιφέρει μια ολοκληρωτική αλλαγή των συνθηκών στη Γη. Με αυτές τις νέες συνθήκες θα πρέπει να τα βγάλουν πέρα τότε οι άνθρωποι, πράγμα που μπορούν μόνον εάν είναι στενά δεμένοι με το Θεό και παρακαλέσουν για την απαραίτητη δύναμη, την οποία και θα λάβουν με βεβαιότητα, δεδομένου ότι δίνεται βοήθεια σε όλους όσοι βρίσκουν και βαδίζουν το δρόμο που οδηγεί σ’ Εκείνον.

Βλ. αναλυτικά: ΠΕΠΡΩ^*: «Οικολογικές Καταστροφές και Άλλα Σημάδια της Εποχής

του Τέλους»

ΕΠΙΣΤ.

ΣΥΝΩΜ.

ΣΗΜΕΙΑ

Η καταστροφή του πράσινου συνεπάγεται πρωτόγνωρα καιρικά φαινόμενα

«…Οι άνθρωποι θυσιάζουν απερίσκεπτα διαρκώς νέες εκτάσεις στην απληστία τους, αφού αυτή είναι κυρίως η αφορμή για την αποψίλωση ολόκληρων περιοχών. Όταν ο άνθρωπος καταστρέφει την πλάση για χάρη του υλικού οφέλους, αυτό σημαίνει ότι εκχωρεί τη θέλησή του στη δύναμη του κακού. Για τα χρήματα και για ό,τι μπορεί να αγοράσει με αυτά, επεμβαίνει στο θεϊκό σχέδιο της Δημιουργίας, σύμφωνα με το οποίο το κάθε πράγμα έχει τον προορισμό του και βέβαια το ίδιο ισχύει ιδιαίτερα και για όλο το φυτικό κόσμο που καλύπτει την επιφάνεια της γης.

Όμως μια τέτοια επέμβαση φέρνει αναγκαστικά και τις ανάλογες επιπτώσεις, παρόλο που αυτές οι επιπτώσεις δεν είναι αμέσως εμφανείς, παρά απαιτούν ένα ορισμένο διάστημα για να εκδηλωθούν. Οι θύελλες και οι καταστροφικές κακοκαιρίες θα πολλαπλασιασθούν, η ξηρασία θα κάνει προβληματικές τις καλλιέργειες, πράγμα που θα έχει σαν επακόλουθο τον περιορισμό της χλωρίδας. Ταυτόχρονα όμως αυτό συνεπάγεται ότι περιορίζονται οι δυνατότητες πνευματικής εξέλιξης για τα στοιχεία των όντων τα οποία, ανάλογα με το βαθμό ωριμότητάς τους, ζητούν να βρουν το αντίστοιχο κατάλυμα μέσα στο φυτικό κόσμο, αλλά εμποδίζονται από το να το κάνουν, με συνέπεια να εμφανίζονται συνεχώς σοβαρές κακοκαιρίες και θεομηνίες».

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι η βλάστηση στην επιφάνεια της Γης έχει αλλάξει στις περιοχές εκείνες όπου έχει επέμβει καθοριστικά η ανθρώπινη δραστηριότητα και η ανθρώπινη θέληση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα δάση ή τις δεντρόφυτες εκτάσεις οι οποίες έπεσαν θύματα της καταστροφικής θέλησης των ανθρώπων, πράγμα βέβαια που έχει επίδραση τόσο στο κλίμα όσο και στη σύσταση του εδάφους. Μια τέτοια αποψίλωση των δασών συνιστά κατ’ αρχήν έναν μεγάλο κίνδυνο για τους ανθρώπους, όταν συμβαίνει πρόωρα, με άλλα λόγια προτού το πνευματικό στοιχείο που περικλείεται μέσα στα φυτά ωριμάσει αρκετά ώστε να μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του μέσα στην επόμενη υλική μορφή. Διότι αυτό το πνευματικό στοιχείο που ελευθερώθηκε πρόωρα, δεν εγκαταλείπει τον τόπο που έμενε πριν διακοπεί η διαμονή του εκεί, χωρίς να εκδικηθεί. Αυτό γίνεται με το να βλάπτει τα όντα που ζουν στην περιοχή και όντας αδέσμευτο εκδηλώνεται πολλές φορές με ανεπιθύμητους τρόπους, πράγμα που ο Θεός δεν το εμποδίζει να κάνει.

Σαν συνέπεια, οι κάτοικοι τέτοιων περιοχών πλήττονται από εντελώς ασυνήθιστες θεομηνίες και καταστροφές, οι οποίες επίσης επιδρούν αρνητικά στην ανάπτυξη όλων των φυτών. Όπου όμως η βλάστηση είναι ασθενική, εμφανίζονται και άλλες διαταραχές στη φύση.

Βλ. αναλυτικά: ΠΕΠΡΩ: «Οικολογικές Καταστροφές»

(profitia-simera.gr)

ΕΠΙΣΤ.

ΣΥΝΩΜ.

Τι επιπτώσεις έχουν οι επεμβάσεις στη διατροφή μας;

Αρ. 6855 21-23-6-1952

…Έτσι η ζωή κινδυνεύει μεταξύ άλλων, όταν αλλοιώνεται η φυσική σύσταση των προϊόντων της γης που σκοπό έχουν να θρέψουν ανθρώπους και ζώα. Όταν διαφοροποιείται με τεχνητά μέσα η σύσταση του εδάφους πάνω στο οποίο ευδοκιμούν, έτσι ώστε τελικά τα παραγόμενα προϊόντα να περιέχουν ουσίες οι οποίες δεν είναι καθόλου ωφέλιμες για το ανθρώπινο σώμα. Οι άνθρωποι επεμβαίνουν στους νόμους της φύσης, θέλουν να «βελτιώσουν» τα δημιουργήματά Μου, τα κρίνουν με ’ άλλα λόγια σαν ατελή. Θέλουν να κάνουν το έδαφος πιο εύφορο, αλλά χρησιμοποιούν τα λανθασμένα μέσα για να το πετύχουν…. Γιατί αρκεί απλά να Μου ζητήσουν την ευλογία Μου και θα έχουν αληθινά ευλογημένες σοδειές….

Άλλο ένα ανόμημα σε αυτόν τον τομέα είναι ότι οι καρποί συλλέγονται πριν ωριμάσουν…. όταν η απληστία και η υλιστική νοοτροπία δεν περιμένουν τη φυσική διαδικασία ωρίμανσης, με συνέπεια να εξαναγκάζεται το ανθρώπινο σώμα να παλέψει ενάντια σε ουσίες οι οποίες δεν έχουν ακόμη ωριμάσει…. και αυτό δεν αποτελεί απλά μια σωματική, αλλά και μια πνευματική επιβάρυνση, πράγμα που συνήθως οι άνθρωποι αγνοούν.

Ο καθένας σκέφτεται μόνο τον εαυτό του και το ατομικό του συμφέρον και αδιαφορεί εντελώς για τη μοίρα του συνανθρώπου του. Άλλωστε η ζωή του συνανθρώπου δεν θεωρείται πια ιερή, αλλιώς δεν θα μπορούσαν να φθάσουν τα πράγματα σε τέτοιο σημείο, όπως είναι σίγουρο ότι θα φθάσουν, όπου θα μπει σε κίνδυνο η ζωή όλης της ανθρωπότητας, γιατί καταστρατηγούνται οι θεϊκοί νόμοι στη φύση…. Διότι κάποια στιγμή τα στοιχεία της φύσης θα εξαπολυθούν με τρομακτική βία και θα ευθύνονται οι ίδιοι οι άνθρωποι γι’ αυτό, οι οποίοι αμαρτάνουν ενάντια στη θεία Τάξη, ενάντια στην εντολή Μου να αγαπούν το Θεό και τον πλησίον τους….

Βλ. αναλυτικά: ΠΕΠΡΩ: «Οικολογικές Καταστροφές»

ΕΠΙΣΤ.

ΣΥΝΩΜ.

Μπ.Ντ. 1 + 2

Ποιες φυσικές και πνευματικές συνέπειες έχει η καταστροφή της φύσης;

Όλοι οι νόμοι της φύσης στον ορατό κόσμο έχουν δοθεί από το Δημιουργό με τρόπο ώστε η παραμικρή ενάντια ενέργεια προκαλεί μια εξίσου ορατή καταστροφή στη δημιουργία. Για το λόγο αυτό πρέπει η θεϊκή θέληση και η παντοδυναμία Του να παραμένουν διαρκώς εν δράσει ώστε να μπορούν να διατηρούνται τα υφιστάμενα δημιουργήματα. Συνεπώς δεν μπορεί κανένα πλάσμα είτε από τον πνευματικό είτε από τον γήινο κόσμο να επιφέρει αυθαίρετα μια αλλαγή στις διαδικασίες της φύσης, η οποία δεν συμφωνεί με το θέλημα του Δημιουργού. Αποκλείεται επομένως να μπορέσει ο άνθρωπος, να επιδράσει με οποιοδήποτε τρόπο στους νόμους της φύσης, οπόταν η κάθε προσπάθειά του να ανατρέψει αυτούς τους νόμους με την δική του δραστηριότητά θα ήταν μάταιη.

Όπου γίνονται σεβαστές οι φυσικές δυνάμεις, οι οποίες εκφράζουν τη θεία θέληση, εκεί ευνοείται οποιαδήποτε δημιουργική δραστηριότητα των ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος εκεί εκτελεί απλά αυτό που θέλει η αιώνια Θεότητα έστω και αν φαινομενικά δρα αυτόβουλα. Αντίθετα, η οποιαδήποτε δράση που δεν είναι επιθυμητή από τον Θεό, επειδή αντιβαίνει στους φυσικούς νόμους, θα καταλήξει σε αποτυχημένα αποτελέσματα.

Συχνά βέβαια τα αποτελέσματα δεν φαίνονται αμέσως, με συνέπεια ο άνθρωπος να αυταπάται ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Όμως τότε τα βλαβερά επακόλουθα είναι πολύ πιο εκτεταμένα για την ανθρωπότητα, αν και για τους αποτυφλωμένους ανθρώπους συνήθως κάτι τέτοιο δεν αρκεί για να τους αποδείξει πόσο λανθασμένα ενεργούν και σκέπτονται. Έτσι και η αλόγιστη εκμετάλλευση μέσα και πάνω στη γη, επιφέρει τρομακτικά αποτελέσματα για τους ανθρώπους, εφόσον λαμβάνει τέτοιες διαστάσεις που δεν ανταποκρίνονται στο θέλημα του Θεού….

Στο μέλλον οι άνθρωποι θα υποστηρίξουν οποιαδήποτε καινοτομία και μεταμόρφωση της όψης της γης -και θα προσπαθήσουν να καλύψουν τα βλαβερά αποτελέσματά τους με το πρόσχημα ότι είναι απαραίτητα για την επιβίωσή τους. Όμως αυτή η δικαιολογία θα είναι δυνατή μόνον ώσπου να φανούν οι πολύ σοβαρές επιπτώσεις, οι οποίες απειλούν την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Γιατί το να υφίστανται κάποιες ελλείψεις οι άνθρωποι είναι σε σύγκριση το μικρότερο κακό. Όμως το να θέλουν να καλύψουν αυτές τις ελλείψεις διακινδυνεύοντας την ίδια τη ζωή τους, αντίκειται στη Θεία Τάξη και επομένως αντιβαίνει τους νόμους της φύσης.

Οι εξελίξεις στον κόσμο θα αποδείξουν ότι η κάθε καταστροφή που συμβαίνει οφείλεται στην ακόρεστη πλεονεξία για υλικά αγαθά και ότι η θεία θέληση θέτει φραγμούς όποτε ξεπερνιούνται τα καθορισμένα όρια, ώστε να μην οδηγηθεί η ανθρωπότητα στον ολοκληρωτικό αφανισμό. Επομένως ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να ενεργεί ατιμωρητί, ενάντια στους θείους νόμους, χωρίς να βάλει σε κίνδυνο το σώμα και την ψυχή του ίδιου αλλά και των συνανθρώπων του….

Ακούστε επομένως τη φωνή που σας μιλάει από ψηλά: είναι παρακινδυνευμένο παιχνίδι το να θέλατε να πάτε ενάντια στη φύση και να απογυμνώνετε τη γη από τα αγαθά της σε περιοχές, οι οποίες αποκλειστικό σκοπό έχουν να προσφέρουν φυσική διατροφή σε έναν αμέριμνο, ειρηνικό λαό. Γιατί σαν συνέπεια αποδεσμεύονται σε μια τέτοια περιοχή αμέτρητα ανώριμα πνεύματα της φύσης, τα οποία πλέον εκδηλώνονται ελεύθερα η δε δραστηριότητά τους στο περιβάλλον δεν παραμένει κρυφή. Αντίθετα, έτσι προκαλούνται οι εκρήξεις στο εσωτερικό της γης, οι οποίες εκρήξεις οφείλονται ακριβώς στη δραστηριότητα τέτοιων αποδεσμευμένων πνευμάτων της φύσης.

Οι άνθρωποι όμως δεν συλλογίζονται ότι είναι οι ίδιοι τα θύματα τέτοιων καταστάσεων και ότι η δράση των πνευμάτων της φύσης επιφέρει αργά ή γρήγορα συγκεκριμένες μεταβολές στη φύση, οι οποίες σε τελευταία ανάλυση καταστρέφουν τη γαλήνη των ίδιων των ανθρώπων. Κι αυτές οι μεταβολές όχι μόνο κάνουν προβληματική τη διατροφή τους, αλλά γίνονται επίσης αισθητές με διάφορους άλλους τρόπους, με το να επιδρούν αρνητικά στη διάθεση και την ψυχή του ανθρώπου, διότι οι κάτοικοι τέτοιων περιοχών είναι έρμαια στην κακή επήρεια των αποδεσμευμένων ανώριμων πνευμάτων.

Μπέρτα Ντούντε 8-9-1-1939

Βλ. αναλυτικά: ΠΕΠΡΩ (ηπροφητειασημερα.gr) το βιβλίο

«Οικολογικές Καταστροφές και Άλλα Σημάδια»

ΕΠΙΣΤ.

ΣΥΝΩΜ.

Μπ. Ντ. 1 + 2

Τι γίνεται με τις σωματικές απολαύσεις;

“Ο άνθρωπος αποκτά την αξία του αποκλειστικά και μόνο όταν επιβάλλεται σε καθετί ακάθαρτο, είτε είναι στις σκέψεις, στα λόγια ή στις πράξεις του. Μόνο σ’ αυτό είναι ανώτερος από τα ζώα, παρ’ όλο που κι εκείνα έχουν μερικές κοινές ιδιότητες με τους ανθρώπους. Μονάχα αυτό είναι που τον εξευγενίζει, δηλαδή το ν’ αξιοποιεί ακριβώς αυτές τις ιδιότητες γι’ ανώτερους σκοπούς. Όταν καλλιεργεί πνευματικά ακόμη και τον πιο κοινό αισθησιακό πόθο, όταν του δίνει μία πιο εκλεπτυσμένη όψη, όταν τον τοποθετεί πάνω σε ανώτερα κίνητρα, τότε αποκτά πάλι την αρχική αξία του, αυτήν της προέλευσής του. Έτσι γίνεται πολίτης ενός πνευματικού βασιλείου, το’ οποίο θα γίνει μια μέρα ο μόνιμος τόπος διαμονής του. Ο άνθρωπος δεν εξευγενίζεται όταν τηρεί συμβατικά τους κανόνες της κοινωνικά αποδεκτής συμπεριφοράς και τους νόμους του κράτους. Τον εξευγενίζει η ίδια η συνείδησή του, όταν έχει την επίγνωση πως έχει κάνει τα πάντα κινούμενος αποκλειστικά και μόνο από τα πιο ευγενή, τα πιο υψηλά κίνητρα και πως ό,τι έχει κάνει, το έχει κάνει από αγάπη, από αγάπη για τον Πλάστη του, από αγάπη για τ’ άλλα πλάσματα, τ’ αδέρφια του.

Αυτό που καθορίζει την αξία δεν είναι η ίδια η πράξη, αλλά το ”Γιατί” έχει γίνει μια τέτοια πράξη! Ο άνθρωπος βλέπει βέβαια την πράξη, όμως το κίνητρο το -γνωρίζουν μονάχα δύο: Εγώ και ο πράττων, όπου Εγώ αντιπροσωπεύω τη συνείδησή του, η οποία τον επιβραβεύει ή τον τιμωρεί”.

Γκ. Μαγερχόφερ 22-10-1872

Τι ισχύει για τις σωματικές ηδονές και την ερωτική σχέση;

Οι ηδονές της σάρκας, εσείς οι άνθρωποι θεωρείτε ότι εκπληρώνουν τις σωματικές επιθυμίες σας και με αυτόν τον τρόπο αφοσιώνεστε στις επίγειες απολαύσεις. Ωστόσο ό,τι προσφέρει ευχαρίστηση στο σώμα λίγο ωφελεί την ψυχή. Γιατί η ψυχή μπορεί να προοδεύσει μόνο όταν δεν υποχωρεί στις επιθυμίες του σώματος, όταν δηλαδή στερείται εθελοντικά όλα όοα απαιτεί το σώμα για να ικανοποιηθεί.

Ο άνθρωπος οφείλει να ασκείται στην αγάπη και γι’ αυτό πρέπει να βοηθάει πάντοτε το συνάνθρωπο του σε κάθε ανάγκη του σώματος και της ψυχής.

Η αληθινή αγάπη θέλει πάντα να δίνει και άρα πρέπει επίσης να είναι πρόθυμη να ενεργήσει με αγάπη όταν ο συνάνθρωπος αντιμετωπίζει πρόβλημα. Αυτή η στάση είναι αποφασιστική και για την ωρίμανση της ψυχής.

Ο Θεός αξιολογεί τρόπον τινά το βαθμό της αγάπης που συνδέει δύο ανθρώπους όταν ενώνονται σωματικά. Ο καθένας μπορεί σε κάθε περίπτωση να επιδράσει θετικά στο συνάνθρωπό του διαπαιδαγωγώντας και εξευγενίζοντάς τον. Από το αν υπάρχει αυτή η θέληση κρίνεται εάν τη σωματική ένωση δύο ανθρώπων την ευλογεί ή δεν την εγκρίνει ο Θεός.

Ο Θεός με την αγάπη, τη σπλαχνικότητα και την υπομονή Του επιδεικνύει μεγάλη επιείκεια με τους ανθρώπους και ειδικά με εκείνους που Ίου ομολογούν την αδυναμία τους και Τον παρακαλούν να τους δώσει δύναμη. Γιατί όσο ο άνθρωπος ανήκει στη Γη, οι γήινοι πόθοι του είναι μεγαλύτεροι και γι’ αυτό είναι πιο δύσκολο να τους νικήσει.

Ωστόσο όσο περισσότερο αγωνίζεται να τους τιθασεύσει. τόσο πιο φανερά του παρέχεται η δύναμη να αντισταθεί στις γήινες επιθυμίες, χωρίς να παραβεί την εντολή της αγάπης για το σύντροφό του. Γιατί η αγάπη είναι πρωτεύων όρος σε κάθε τι. Ο άνθρωπος που αγαπάει λαμβάνει συνεχώς υπ’ όψιν του το καλό του άλλου. Συνεπώς θα κάνει οτιδήποτε απαιτείται, δεδομένου ότι η αγάπη είναι πάντα δοτική και αυτός που αγαπάει δεν σκέφτεται ποτέ που εαυτό του. Η δοτική αγάπη είναι πάντα αρεστή στον Θεό και ως εκ τούτου όσο μεγαλύτερη δοτικότητα έχει κάποιος, τόσο ψηλότερα ανεβαίνει η ψυχή του…

Αμήν»

Μπέρτα Ντούντε αρ.2473 14-9-1942

βλ. επίσης: ΜΕΙ ΙΙΙ 214 – 215

ΓΗ ΚΑΙ ΣΕΛΗΝΗ

Τι είναι τα στοιχειακά, τα πνεύματα στη φύση και οι φυσικές ψυχές;

Τα στοιχειακά είναι τα πνεύματα που βρίσκονται μέσα στα τέσσερα στοιχεία, δηλ. τον αέρα, το νερό, τη φωτιά και τη γη.

Πνεύματα της φύσης

«Όταν η ψυχή έχει ωριμάσει αρκετά για ν’ αφήσει το σώμα του ορυκτού, του φυτού ή του ζώου, όπου κατοικούσε προσωρινά, και να περάσει σε μία ανώτερη βαθμίδα ζωής, το υπερκόσμιο πνεύμα που την καθοδηγεί, φροντίζει να γίνει αυτή η μετάβαση. Μαζί μ’ εκείνα τα στοιχεία της ψυχής που τ’ ακολουθούν, εγκαταλείπει το παλιό υλικό σώμα, για να πλουτίσει και να τελειοποιήσει παραπέρα τις ψυχικές ικανότητές του, μεταπηδώντας σε μία ανώτερη μορφή ζωής». Ο Λόρμπερ ονομάζει «πνεύματα της φύσης τα κατώτερα όντα που προκύπτουν απ’ τις απλούστερες μορφές ζωής στα τρία φυσικά βασίλεια.

Ψυχές της φύσης

Όταν κάμποσα, πιο εξελιγμένα, πνεύματα της φύσης συνα­ντηθούν και συγχωνευτούν, προκύπτει μία άλλη, ανώτερη κατηγορία από αυτές τις παράξενες υπάρξεις. Αυτό συμβαί­νει κυρίως όταν κάποια φυσική καταστροφή τα ελευθερώνει βίαια μεμιάς από το υλικό κορμί τους. Τα πνεύματα που απε­λευθερώνονται μ’ αυτό τον τρόπο από μια φυσική καταστρο­φή, «σφιχταγκαλιάζονται» από το φόβο τους και σχηματίζουν ένα «κουβάρι από ψυχική ουσία». Τούτο το «κουβάρι» αιωρείται εδώ κι εκεί για χρόνια ή και για δεκαετίες ακόμα, ώ­σπου τα καταρχήν διαφορετικά στοιχεία να συγχωνευθούν σε μία νέα πνευματική οντότητα. Τέτοιες ενώσεις από πνεύ­ματα της φύσης συμβαίνουν και από άλλες αιτίες, είτε γιατί υφίσταται μεταξύ τους μία σχέση συγγένειας ή κάποια άλλη έλξη. Ανάλογα με το τι είδους στοιχεία επικρατούν, αν είναι δηλαδή από ορυκτά, φυτά ή ζώα, προκύπτουν ευγενέστερες φυτικές, ζωικές ή, στην καλύτερη περίπτωση, ανθρώπινες ψυχές. Ο Λόρμπερ ονομάζει αυτές τις ανώτερες φυσικές οντότητες «ψυχές της φύσης».

Βλ. μ.ά.: ΓΗ

ΠΡΟΦ. ΦΩΝΕΣ

ΜΕΙ

Β.Λ. 1

14 Απριλίου 1847

Τα όνειρα και η ερμηνεία τους

«Στο συνηθισμένο ύπνο, είναι απλά η ψυχή που ονειρεύεται. Τα όνειρα δεν είναι παρά μια συγκεχυμένη παρατήρηση από την ψυχή των συνθηκών που επικρατούν μέσα στον ίδιο της τον εαυτό, οι οποίες δεν παρουσιάζουν καμία συνοχή μεταξύ τους. Μοιάζουν μάλλον με τις εικόνες του λεγόμενου καλειδοσκόπιου, που διαφοροποιούνται με κάθε κίνηση, χωρίς ποτέ να ξαναπροκύπτουν ακριβώς οι ίδιες.

Αυτό το είδος οραμάτων δεν έχει για την ψυχή κανένα άλλο όφελος από το να βλέπει, να θυμάται και να συνειδητοποιεί πώς έχουν γυμνά τα πράγματα μέσα της.

Εάν η ψυχή παρατηρήσει συνολικά τα όνειρά της, ει δυνα­τόν καταγράφοντάς τα μάλιστα, μπορεί να σχηματίσει ένα αρκετά καλό πορτραίτο του εαυτού της. Γιατί τα όνειρα της δείχνουν πώς είναι η ίδια μέσα της. Της δείχνουν ποιοι είναι οι πόθοι της, ποιοι οι βασικοί στόχοι που ακολουθεί και γενικότερα ποια είναι η συνολική κατάσταση που επικρατεί μέσα της και ποια θα είναι η κατάστασή της όταν θα αποχω­ριστεί το σώμα της.

Όμως εντελώς διαφορετική είναι η περίπτωση με ορισμένα επονομαζόμενα φωτεινά όνειρα, τα οποία ο ονειρευόμενος τα βιώνει με τέτοια ζωντάνια, ώστε να έχει την αίσθηση ότι το όραμα είναι πραγματικότητα και ακόμη και όταν ξυπνήσει τε­λικά δεν είναι εντελώς σίγουρος τι από τα δύο ήταν. Τέτοιου είδους οράματα ή όνειρα, δεν ανήκουν στον κόσμο της ψυ­χής, αλλά στον κόσμο των πνευμάτων, που την περιβάλλουν και που μπορεί να είναι είτε καλά είτε κακά. Εάν τα πνεύματα που την περιβάλλουν είναι κακά, τότε η ψυχή εξαντλείται, και διαμέσου αυτής και το σώμα, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να ξυπνά από ένα τέτοιο όνειρο εντελώς αποκαμωμένος. Εάν πάλι τα πνεύματα αυτά είναι καλά, τότε κατά το ξύπνημα ο ονειρευόμενος αισθάνεται να είναι δυναμωμένος ψυχικά και σωματικά.

Και τα δύο είδη οραμάτων επιτρέπονται με στόχο το όφε­λος της ψυχής και ποτέ για να τη βλάψουν. Τα κακά οράματα θα έπρεπε η ψυχή να τα δεχτεί σαν μια προειδοποίηση, τα δε καλά σαν ενδυνάμωση.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν είναι σπάνιο φαινόμενο να με­ταδίδονται στην ψυχή από την πλευρά των πνευμάτων επίσης μηνύματα που αναφέρονται σε μελλοντικά γεγονότα. Γι’ αυ­τά τα πνεύματα κάτι τέτοιο δεν είναι δύσκολο, γιατί κατ’ αρ­χήν γνωρίζουν την τάξη των πραγμάτων, καθώς και τη δεδο­μένη σειρά με την οποία θα εξελιχθούν. Και δεύτερον, γιατί τα πνεύματα είναι οι εφαρμοστές αυτής της τάξης.

Αυτό το είδος των οραμάτων είναι κάτι το οποίο κανείς θα πρέπει να το αντιμετωπίζει με μεγάλη σοβαρότητα. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί σαν προαναγγελία για ένα αμετάκλητο πεπρωμένο, όπως έκαναν παλιά οι ειδωλολάτρες, γιατί κανείς δεν πρέπει να δεσμεύεται με οποιονδήποτε τρό­πο ως προς την ελεύθερη βούλησή του. Εάν κάποιος επιθυμεί με όλη του τη σοβαρότητα κάτι το διαφορετικό από ό,τι του δείχνουν τα πνεύματα σ’ αυτά τα οράματα, δεν έχει παρά να στραφεί σ’ Εμένα, ζητώντας Μου να αλλάξω το ρου των πραγμάτων. Τότε τα πράγματα θα εξελιχθούν διαφορετικά, εφόσον αυτός που στράφηκε σ’ Εμένα έχει πίστη και εμπιστοσύνη, γιατί μόνον Εγώ μπορώ την κάθε στιγμή να διαφοροποιώ ριζικά τα πάντα.

Εάν βέβαια κανείς πιστεύει ακράδαντα στην αμετάκλητη πραγματοποίησή τους, αποδίδοντας στα οράματα του περισσότερη δύναμη από ό,τι σ’ Εμένα, τότε γι’ αυτόν ισχύει το γνωστό «γενηθήτω».

Βέβαια το ανθρώπινο πνεύμα είναι αδύναμο και πολύ εύπιστο, γι’ αυτό συνήθως προσπαθεί ακόμη και από τα πολύ απλά όνειρα να βγάλει συμπεράσματα για μελλοντικά γεγονότα. Μερικοί μάλιστα έχουν εκπονήσει ένα ολόκληρο σύστημα κανόνων, σύμφωνα με το οποίο από συγκεκριμένα όνειρα επάγονται συγκεκριμένα γεγονότα. Εννοείται πως τα συμπε­ράσματα καθώς και το όλο σύστημα είναι εξίσου ανόητα όσο αυτοί που τα συνέλαβαν. Σύμφωνα μ’ αυτούς τους λεγομέ­νους ονειροκρίτες, υπάρχουν π.χ. όνειρα στα οποία αν βλέ­πει κανείς νερό, υποτίθεται ότι προοιωνίζονται το θάνατο κάποιου συγγενούς ή γενικότερα κάποιου γνωστού προσώ­που. Η φωτιά προμηνύει ή ένα ψέμα ή μια χαρά και ένα σωρό τέτοιες ανοησίες. Αυτές οι εικόνες εκπροσωπούν βέβαια α­ντιστοιχίες της κατάστασης της ψυχής, αλλά δεν είναι σε καμιά περίπτωση προφητικές. Αναλογιστείτε πόσους συγγε­νείς, φίλους και γνωστούς έχει συνήθως ο κάθε άνθρωπος, και θα δείτε ότι είναι περισσότεροι από όσες οι μέρες του χρόνου. Συνεπώς είναι λογικό ότι από όλες αυτές τις εκατοντάδες ή και χιλιάδες ατόμων, μπορεί πολύ εύκολα στη διάρκεια ενός χρόνου να πεθάνουν μερικοί.

Αυτό το είδος προκατάληψης είναι ένα μεγάλο κακό το ο­ποίο μπορεί να βλάψει την ψυχή σε πολύ μεγάλο βαθμό, γιατί μέσα από τέτοιες προαγγελίες συνηθίζει σιγά-σιγά να χάνει την εμπιστοσύνη της σ’ Εμένα! Και όσο περισσότερες τέ­τοιες προφητικές φαντασιώσεις απλώνουν τις ρίζες τους στην ψυχή, τόσο περισσότερο αποδυναμώνουν την πίστη, την εμπιστοσύνη και τελικά την αγάπη προς Εμένα.

ΓΗ ΚΑΙ ΣΕΛΗΝΗ

Τι είναι αγάπη;

“…Τι φαντάζεστε εσείς ότι είναι “η αγάπη;” Αγάπη είναι και θα είναι πάντα ο πόθος για ένωση με το αντικείμενο του πόθου, αλλά βέβαια μπορεί να έχει επίσης λάθος προσανατολισμό. Πάντως μέσα σας υπάρχει ο πόθος να κάνετε κτήμα σας αυτό που αγαπάτε.

…Ανάλογα με το βαθμό της αγάπης που έχετε, θα φροντίζουν πάντα για σας από τον Ουρανό κι όσο μεγαλώνει η αγάπη σας τόσο θ’ αυξάνεται η μακαριότηα που θα βιώνετε κατά θεία παραχώρηση. Η μακαριότητα αυτή οφείλεται σε αμέτρητα πνευματικά βιώματα, σε ένα είδος δημιουργικής δραστηριότητας, σε οράματα από πνευματικές δημιουργίες, σ’ ένα μόνιμο πόθο και μία μόνιμη ικανοποίηση του πόθου, στο άκουσμα του Λόγου Μου. Όλα αυτά γεννούν μία τέτοια μακαριότητα για την οποία δεν έχετε την παραμικρή έννοια εσείς οι άνθρωποι. Γιατί η απέραντα βαθιά αγάπη Μου θέλει διαρκώς να σας δίνει ευτυχία, να σας χαρίζει κάτι που κατείχατε κάποτε [πριν την πτώση των αγγέλων, σ.τ.μ.] Ωστόσο η μεγαλύτερη ευτυχία θα είναι διαρκώς για σας το να αναμεταδίδετε την αγάπη Μου και τη δύναμη που απορρέει απ’ αυτήν, γιατί θα υπάρχουν πάντοτε αφώτιστα μέρη, όπου οφείλετε να μεταδώσετε το Φως…

Μπέρτα Ντούντε Αρ. 8977

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ

Και για τη βαθύτερη έννοια της αγάπης γράφει θεόπνευστα ο Γ. Λόρμπερ:

“[1] “Και κάτι ακόμα, που είναι όμως αρκετά σημαντικό:

[2] Αν αισθάνεστε καταναγκασμό και ενεργείτε όχι με ιδιαίτερη αγάπη, αφήστε το και κάντε αντί γι’ αυτό κάτι που να το θέλετε από αγάπη. Γιατί αυτό που ο άνθρωπος δεν το κάνει αποκλειστικά από αγάπη, έχει μικρή μόνο αξία για τη ζωή του, αφού η αγάπη είναι στ’ αλήθεια το βασικό στοιχείο της ζωής, η ίδια η πρωταρχική ζωή.

[3] Επομένως, αυτό που διαποτίζεται από αγάπη, διαποτίζεται επίσης από ζωή και γίνεται το ίδιο ζωή. Αυτό όμως που δεν το αγγίζει η αγάπη και που ο άνθρωπος το κάνει μονάχα επειδή είτε φοβάται κάποιες συνέπειες είτε το θέλει ο εγωισμός του, προκειμένου να τον θεωρήσουν οι άλλοι άνθρωποι σοφό, δεν γίνεται ζωή παρά μονάχα θάνατος.”

Γ.ΛΟΡΜΠΕΡ “ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΑΓΓΈΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Τι νόημα και τι σκοπό έχει η ζωή στη Γη;

Η επίγεια ζωή δεν αποτελεί αυτοσκοπό, αλλά μέσο για την επίτευξη του πραγματικού σκοπού. Γιατί η πατρίδα του ανθρώπου δεν είναι ο πλανήτης μας, αλλά τα ουράνια πεδία, όπου γεννήθηκε πολύ πριν γίνει το υλικό σύμπαν. Ο προορισμός του είναι να επαναπατριστεί σαν «άσωτος υιός» (Κατά Λουκά 15, 11-24), πράγμα για το οποίο χρειάζεται να λυτρωθεί πρώτα από τον Ιησού Χριστό, γιατί μόνο μέσω εκείνου μπορεί να επιστρέψει στον Πατέρα (Κατά Ιωάννη 14,6). Κατά συνέπεια δεν αρκεί να είναι κανείς σωστός, ηθικός κ.τ.ό. ή ν’ ακολουθεί πιστά τις θρησκευτικές επιταγές… Γιατί μόνον εάν ακολουθεί «ψυχή τε και σώματι» το Σωτήρα του εκπληρώνει το λόγο για τον οποίο ήρθε στη Γη.

βλ. αναλυτικά: ΕΡ/ΑΠ: Α7 –

Μπ. Ντ. 1 + 2 –

ΜΕ.ΜΥ. –

ΖΩ.ΧΡ. –

Β.Λ.1: σ.272/280/304 –

ηπροφητείασήμερα.gr –

Β.Λ. 2 + 3

thebookoflife.gr

Υπάρχει μία αναμφισβήτητη αλήθεια και πού βρίσκεται;

Η αλήθεια αγνή δίνεται μόνον από τον Θεό είτε άμεσα από τον ίδιο είτε έμμεσα, οπότε μεσολαβούν φωτεινές οντότητες, (προσοχή! Όχι ανώριμες οντότητες που εκφράζονται μέσω μέντιουμ ή τηλεπαθητικά) ή άγγελοι που εργάζονται κατ’ εντολήν του. Πρόκειται για μία από τις δωρεές του Πνεύματος που δίνεται πολύ σπάνια σ’ ένα επίλεκτο, άξιο άτομο. Αυτός ή αυτή ακούει τον ήχο του Λόγου μέσα στον πνευματικό σπινθήρα της καρδιάς όντας σε πλήρη νηφαλιότητα και εγρήγορση. Τ’ ακουόμενα μπορεί συγχρόνως να τα καταγράφει, οπότε είναι τα πιο πιστά στην αλήθεια, ή να τα εκφωνήσει, οπότε υπάρχει όμως κάποιος κίνδυνος να εισχωρήσουν και προσωπικές σκέψεις. Η διαφορά αυτού του «έμφυτου εσωτερικού Λόγου» (ΕΣΛ) (Επιστολή Ιακώβου 1,21) με την τηλεπάθεια θα εξεταστεί σε άλλο σημείο διεξοδικότερα.

Βλ. σχετικά: ΕΡ/ΑΠ: Β2

• ΠΝ.ΚΟ.
• Β.Λ. 1+2
• ΜΠ.ΝΤ. 1 + 2
• ΕΣ.ΖΩΗ
• ΜΠ. ΝΤ.1 + ΖΩ.ΧΡ. στο προφητείασήμερα.gr.

Η ιστορία της σωτηρίας του ανθρώπου άρχισε με τον Αδάμ;

Οι εκκλησίες διδάσκουν την πτώση του ανθρώπου αρχίζοντας από τον Αδάμ. Υπάρχουν μάλιστα και φανατικοί πιστοί της Βίβλου που θεωρούν στα σοβαρά ότι η Δημιουργία έγινε πριν 6 – 7.000 χρόνια, επειδή ο Μωυσής μιλάει για επτά ημέρες της Δημιουργίας και επίσης λέγεται ότι για τον Θεό χίλια χρόνια ισοδυναμούν με μία ημέρα.

Στην πραγματικότητα όμως ο άνθρωπος προϋπήρχε της υλικής Πλάσης. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι η Γη έχει μία ηλικία περίπου τεσσάρων δισ. ετών, το δε σύμπαν κάτι λιγότερο από δεκατέσσερα δισ. έτη. Μετά την πτώση τους από την πρωταρχική Πνευματική Δημιουργία και τον θείο κόλπο, τα αρχέγονα πνεύματα διαλύθηκαν στα επιμέρους συστατικά τους. Με τις μεμονωμένες πλέον ψυχικές ουσίες τους ο Δημιουργός δημιούργησε την ύλη, προκειμένου να γίνουν πάλι τα ολοκληρωμένα πνευματικά όντα που ήταν αρχικά. Συνεπώς το σχέδιο σωτηρίας του έκπτωτου ανθρώπου είναι τόσο παλιό και θα εκδιπλώνεται συνεχώς μέχρι και ο τελευταίος «άσωτος υιός» να επιστρέψει στην κοιτίδα του, πράγμα που θα σημαίνει και το τέλος της ύλης, γεγονός που θα απαιτήσει τουλάχιστον άλλο τόσο διάστημα όσο υπάρχει ήδη το σύμπαν.

Αυτό το σωτήριο σχέδιο του Θεού δεν ήταν γνωστό σε όλες τις πτυχές του λόγω της ανικανότητας των ανθρώπων να το συλλάβουν. Όντως η αδυναμία τους να το καταλάβουν στις πραγματικές του διαστάσεις οφειλόταν στην πρωταρχική πτώση, που τους έκανε υποχείρια του εχθρού του Θεού. Γιατί βέβαια ο Εωσφόρος δεν επέτρεπε μια τέτοια γνώση, ώστε να μην κινδυνέψει η εξουσία του. Μόνο μετά την ενανθρώπιση του Ιησού κατέστη δυνατό και πάλι, όμως σε σχετικά περιορισμένες αριθμητικά κύκλους ωρίμων γι’ αυτήν τη γνώση ανθρώπων. Για τον ίδιο λόγο η γνώση αυτή δεν μπορούσε να μεταδοθεί μαζικά και συστηματικά, πλην εξαιρέσεων, τόσο στα χρόνια πριν την ενανθρώπιση όσο και μετά. Μια τέτοια λαμπρή εξαίρεση ήταν λ.χ. ο Ωριγένης.

Σήμερα η γνώση αυτή είναι προσιτή σε όλους, επειδή αφενός το επιτρέπει το μορφωτικό επίπεδο, π.χ. χάρη στις ανακαλύψεις για τη δομή του ατόμου, μεταξύ άλλων. Αφετέρου, η παρούσα περίοδος λύτρωσης της ανθρωπότητας οδεύει προς το τέλος της και οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν και να έρθουν αντιμέτωποι με τις ευθύνες τους.

Βλ. ειδικότερα:

• ΕΡ/ΑΠ

• Τα βιβλία του Γ. Λόρμπερ και της Μπ. Ντούντε, εκδόσεις Πύρινος Κόσμος και αποσπασματικά στο διαδίκτυο (profitia–simera.gr – ηαποκάλυψησήμερα.gr)

• Β.Λ. 1+2+3
• ΥΓΕΙΑ και αλλού

Ποια είναι η προέλευση του ανθρώπου και γιατί δεν την γνωρίζει;

Κάθε άνθρωπος έχει μία προϊστορία, καθώς προέρχεται από την πνευματική πρωταρχική Δημιουργία. Δεν γνωρίζει γι’ αυτήν, επειδή με την ενσάρκωση στη Γη δεν έχει πλέον ανάμνηση της προηγούμενης εξέλιξής του. Επιπλέον οι σχετικές ενδείξεις σε ιερά κείμενα είναι σκοτεινές, αν και στην Αγία Γραφή υπάρχουν ορισμένες έμμεσες αναφορές (βλ. Ησαΐας 14, 11-15). Ιεζεκιήλ 28, 11 – 19. Β΄ Επιστολή Πέτρου 2,4. Επιστολή Ιούδα 6). Εκτός αυτών είναι γνωστό ότι ο Μωυσής είχε γράψει ένα βιβλίο γι’ αυτό το θέμα (βλ. Μ.Ε.Ι.). Το ιουδαϊκό ιερατείο όμως το εξαφάνισε, προκειμένου να μπορεί ν’ αρμέγει το λαό, με αποτέλεσμα πολύ νωρίς να εξαλειφθεί η σχετική γνώση.

Καθώς βρισκόμαστε στην έσχατη εποχή, αυτές οι γνώσεις προσφέρονται ολοκληρωμένα άνωθεν, δεδομένου ότι οι σημερινοί άνθρωποι έχουν τη διανοητική ικανότητα και την πείρα αιώνων για να τις συλλάβουν συνολικά και να τις επεξεργαστούν. Να επισημανθεί επίσης ότι πριν την ενσάρκωση στη Γη κάθε ψυχή μαθαίνει τι την περιμένει και δίνει τη συγκατάθεσή της για την πορεία της.

Βλ. αναλυτικά: profitia-simera.gr

• Β.Λ. 1+2+3
• ΆΓΝΩΣΤΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ
• Μπ. Ντ. 1 + 2
• ΜΕ.ΜΥ
• ΠΝ. ΚΟ

Η θεωρία της εξέλιξης κατά το Δαρβίνο πού είναι σωστή και πού σφάλλει;

Σύμφωνα με το Δαρβίνο (1809 – 1882) όλος ο κόσμος της ύλης διανύει μία ανοδική πορεία εξέλιξης, η οποία είναι εμφανής από τις συνεχείς μεταλλάξεις και τη φυσική επιλογή. Το μόνο σωστό στη θεωρία αυτή είναι ότι όντως υπάρχει ανοδική εξέλιξη, όμως τα αίτια είναι πνευματικά κι όχι υλικά, δηλ. η επικράτηση του ισχυρότερου. Ως εκ τούτου πρόκειται για μισή αλήθεια και ιδιαίτερα είναι εσφαλμένη όσον αφορά τις μεταλλάξεις, δεδομένου ότι στη Ντούντε λέει ο Δημιουργός: «Όπου θεωρείτε ότι διαπιστώνετε μία αλλαγή ή μία περαιτέρω εξέλιξη, αυτή οφείλεται σε μία δική Μου δημιουργική πράξη».

Βλ. επίσης: Β.Λ.1: Δαρβίνος και Λόρμπερ

ΕΡ/ΑΠ Β11 & Α21

ηπροφητείασήμερα.gr

ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΖΩΗΣ

ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ

Τι είναι ο Εωσφόρος;

Εωσφόρος σημαίνει φορέας Φωτός, στον δε Ησαΐα (14,12) ονομάζεται «ωραίο άστρο της αυγής που έπεσε από τον Ουρανό». Ήταν η μόνη οντότητα που δημιούργησε άμεσα ο Θεός και αυτή είναι η διαφορά του με τα υπόλοιπα αρχέγονα αγγελικά πνεύματα. Ο Εωσφόρος είχε δημιουργηθεί ως ομοίωμα του Δημιουργού σε μικρογραφία και γι’ αυτό είχε μία ιδιαίτερη θέση, την οποία όμως έχασε λόγω της πτώσης του από το θείο κόλπο.

Βλ. επίσης διάσπαρτες πληροφορίες στο έργο του Λόρμπερ και της Ντούντε και συνοπτικά μ.ά. σε ΕΡ/ΑΠ Α 17 – ΠΕΠΡΩ. – ΑΓ.ΓΡ./ΝΑ. – ΠΡΟ. ΦΩΝΕΣ

Τι είναι το προπατορικό και τι είναι το αρχικό αμάρτημα;

Η διδασκαλία για το προπατορικό αμάρτημα είναι μόνο εν μέρει αληθινή, γιατί υπήρχε ως επί το πλείστον άγνοια σχετικά με το αρχικό αμάρτημα της πρώτης πτώσης από την πνευματική Δημιουργία και διαφορετικά δεν μπορούσε να εξηγηθεί η θυσία του Ιησού Χριστού. Στην πραγματικότητα ωστόσο, ο άνθρωπος δεν είναι απλώς ένοχος επειδή κληρονομεί τις αμαρτίες των προγόνων του, αλλά επειδή στην αρχέγονη πνευματική Δημιουργία αμάρτησε προσωπικά και εν γνώσει του απέναντι στο Άγιο Πνεύμα του Θεού.

Κατά συνέπεια όλες οι μεταγενέστερες αμαρτίες είναι επακόλουθα εκείνης της τεράστιας αρχικής πτώσης^. από τη δε πτώση του Αδάμ κληρονομήσαμε την εγγενή αδυναμία απέναντι στο κακό, όπως αντίστοιχα κληρονομούμε διάφορα χαρακτηριστικά των προγόνων μας.

Έτσι η αρχική προσωπική αμαρτία βαραίνει πάνω από το 99% των ανθρώπων της Γης, συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων που σύμφωνα με τις Νέες Αποκαλύψεις είχαν ενσαρκωθεί προηγουμένως σε άλλους πλανήτες και ήλιους.

Βλ. π.χ.: Β. Λ. 1

• ΕΡ/ΑΠ Α39 και Α40
• ΜΕ.ΜΥ.
• Profitia-simera.gr
• thebookoflife.gr

Ποιος ήταν ο ρόλος του Αδάμ και τι θα είχε γίνει εάν δεν είχε αποτύχει;

Ο ρόλος των πρωτόπλαστων ήταν να αντιπροσωπεύσουν όλες τις έκπτωτες από τον Θεό οντότητες σε μία δοκιμασία υπακοής στο θέλημά του. Η υπακοή αφορούσε το χρόνο και τον τρόπο της πρώτης σύλληψης απογόνων, ώστε να γινόταν σύμφωνα με την τάξη της θεϊκής Αγάπης.

Ως εκ τούτου η πτώση δεν ήταν η ίδια η γενετήσια πράξη, αλλά η εγωιστική αισθησιακή αγάπη που διέγειρε μέσα τους ο «όφις».

Εάν η Εύα και ο Αδάμ είχαν υπακούσει τη θεία βούληση, τότε ούτε οι ίδιοι ούτε όλοι οι μεταγενέστεροι άνθρωποι θα είχαν γευτεί το θάνατο και όλοι θα είχαν επιστρέψει τουλάχιστον στον πρώτο Ουρανό της Σοφίας. Ανάλογα είχε πει ο Χριστός: «Όποιος με πιστεύει θα ζήσει, ακόμη κι αν πεθάνει, γιατί δεν θα γευτεί πια το θάνατο» (Κατά Ιωάννη 8,51). Επιπλέον ο Σατανάς δεν θα είχε πια εξουσία πάνω στις επόμενες γενεές και άρα θα είχαμε γλυτώσει από τα αμέτρητα βάσανα της ανθρώπινης υπόστασης.

Βλ. ενδεικτικά: Β.Λ. 1

ΕΡ/ΑΠ Α39 + Α40

profitita-simera.gr

ΜΕ. ΜΥ.

thebookoflife.gr

Τι είναι αμαρτία;

Αμαρτία είναι κάθε παράβαση της τάξης και των εντολών του Θεού. Δεν έχουν όλες οι αμαρτίες το ίδιο βάρος. Η πιο βαριά ήταν η αρχική αμαρτία της Πρώτης Πτώσης από την πνευματική Δημιουργία, ενώ οι μετέπειτα ήταν επακόλουθα της πρώτης. Η αρχική αμαρτία ήταν ενάντια στο Πνεύμα του Θεού, γιατί διαπράχθηκε από τις πνευματικές οντότητες εν γνώσει τους, ενώ γνώριζαν το μέγεθός τους. Συγκεκριμένα αρνήθηκαν να ακούσουν τη φωνή του Θεού μέσα τους κι έτσι απέρριψαν την αγάπη του και τη δύναμη που τους πρόσφερε, με συνέπειες το θάνατο και τη φυλάκιση μέσα στην ύλη.

Βλ. μ.ά. Μ.Ε.Ι.

Μπ.Ντ. 1 + 2

ΜΕ.ΜΥ.

profitita-simera.gr

thebookoflife.gr

Μπορεί ο άνθρωπος να λυτρώσει τον εαυτό του;

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί ν’ απαλλαγεί μόνος του από το φορτίο των ανομιών που κουβαλάει, και είναι εντελώς λανθασμένη η σχετική αντίληψη στις ανατολικές θρησκείες. Εντελώς δε αδύνατο είναι να εξαλείψει την ενοχή της αμαρτίας απέναντι στο Άγιο Πνεύμα του Θεού, ακόμη κι αν γεννιόταν εκατομμύρια φορές. Από αυτήν την αρχική αμαρτία, που έγινε συνειδητά κι ενώ γνώριζε το τίμημά της, μονάχα ο Ιησούς Χριστός μπορεί να τον λυτρώσει. Γιατί αυτός πλήρωσε το βαρύ αντίτιμο για την πρώτη βασική αμαρτία της πτώσης και για όλες τις επόμενες. Με τον τρόπο αυτό εξαγόρασε από τον αντίπαλο του Θεού όλες τις ψυχές που θέλουν και οι ίδιες να λυτρωθούν από την υποδούλωση στον εχθρό τους.

Βλ. επίσης: ΜΕ.ΜΥ

profitita-simera.gr

Β.Λ. 1 + 2

Μπ.Ντ. 1 + 2

Ειδικά για την ασιατική αντίληψη της αυτολύτρωσης

βλ. αναλυτικά: ΠΑ. ΘΡ.

• Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ κεφ. 9,11,12,13

Πότε απαλλάσσεται ο άνθρωπος απ’ όλες τις αμαρτίες του;

Όταν συνειδητοποιήσει τι συνεπάγεται για τον ίδιο κάθε αμαρτία και κάνει την αυτοκριτική του σε βάθος με ειλικρίνεια. Όταν αφήσει μετανιωμένος τις αμαρτίες του στα πόδια του Σωτήρα του στο σταυρό και απ’ αγάπη γι’ αυτόν νιώθει βαθιά αποστροφή για όσα κακά έκανε, όσο δεν είχε τη δύναμη να τους αντισταθεί. Επομένως για την πλήρη άφεση των αμαρτιών δεν αρκεί να τις ομολογεί κανείς στα λόγια ούτε να πιστεύει τυπικά ότι θα τον απαλλάξει ένα μυστήριο της εκκλησίας. Χρειάζεται ν’ αναγνωρίσει τι έκανε για χάρη του ο Χριστός και να του αφιερώσει τη ζωή και την αγάπη του σ’ αντάλλαγμα.

Βλ. επίσης: ΜΕ. ΜΥ.

• ΖΩ.ΧΡ.
• Β. Λ. 1 + 2
• ΠΕΠΡΩ.
• ΛΑΘΗ
• ΑΓ.ΓΡ./ΝΑ
• thebookoflife.gr

Ποια είναι η έννοια των μυστηρίων;

Μυστηριακή θρησκεία ήταν καθεμιά από τις απόκρυφες λατρείες στην αρχαία Ελλάδα (λ.χ. τα Ελευσίνια μυστήρια), την Αίγυπτο και τη Ρώμη, που έφθασαν στο αποκορύφωμα της διάδοσής τους κατά τους τρεις πρώτους μ.Χ. αιώνες, με κύριο χαρακτηριστικό τελετές μυστηρίου και λατρευτικές συγκεντρώσεις προς τιμήν κάποιας θεότητας και οι οπαδοί τους επιδίδονταν σε ποικίλες τελετές με μυστικά σύμβολα, μαγικές ρήσεις κλπ.

Μυστήριο είναι κάθε ιερή τελετή της εκκλησίας κατά την οποία μεταδίδεται μέσα από υλικά και αισθητά στοιχεία και κατά τρόπο μυστηριώδη η θεία χάρη στους συμμετέχοντες (Λεξικό Μπαμπινιώτη).

Με την ανακήρυξη του χριστιανισμού σ’ επίσημη θρησκεία του κράτους το 325 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, επικράτησε η μυστηριακή πλευρά της λατρείας (sakramentalismus).

Η εκκλησία έκτοτε αναπτύχθηκε ως πολιτικός θεσμός και παράγοντας της αυτοκρατορίας, τα δε μυστήρια εξελίχθησαν στα χέρια της σ’ εργαλεία εποπτείας και ελέγχου των πιστών. Έτσι η σωτηρία έπαψε να εξαρτάται από την προσωπική πράξη και τη σχέση του πιστού με το Σωτήρη Ιησού Χριστό, αφού την πρόσφερε πια αποκλειστικά η εκκλησία μέσα από τα μυστήρια.

Το γεγονός αυτό σήμαινε ανυπολόγιστη εξουσία, καθώς αυτή πλέον κρατούσε τα κλειδιά για τον παράδεισο ή την κόλαση. Αυτή έδινε τη χάρη ή την καταδίκη σ’ όποιον διαφωνούσε με τα δόγματά της.

Εάν κάποιος τολμούσε να πει ότι είναι δυνατόν να βρει κανείς τον Θεό και τη μακαριότητα και χωρίς τη μεσολάβησή της στιγματιζόταν σαν αιρετικός. Και πριν ακόμη εισαχθεί η Ιερά Εξέταση, η τιμωρία για τους αιρετικούς συχνά ήταν όχι μόνο διωγμοί, μα και βασανιστήρια, ισόβια φυλάκιση ή και θάνατος στην πυρά.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα θεσμοθετήθηκαν λεπτομερείς κανόνες για την τέλεση των μυστηρίων, που άνοιγαν τις πύλες της χάρης για τον πιστό και συνάμα παραχωρούσαν στην εκκλησία σχεδόν απεριόριστη εξουσία πάνω στο λαό. Συνάμα η εκκλησιαστική παράδοση απέκτησε την ίδια βαρύτητα με τις βιβλικές εντολές.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε πάλι ένα ισχυρό ιερατείο, όπως υπήρχε και στα χρόνια προ Χριστού. Η σωτηρία της ψυχής πλέον περνάει μόνο μέσα από την εκκλησία και οι εκπρόσωποί της έχουν αναχθεί σε κυρίαρχους ρυθμιστές για τη ζωή ή το θάνατο της ψυχής.

Βλ. αναλυτικά: ΠΑ. ΘΡ.

ΛΑΘΗ

profitita-simera.gr

ΑΓ. ΓΡ./ ΝΑ

Σε τι διαφέρει η λύτρωση με την υιοθεσία ή πατρότητα του Θεού;

Η λύτρωση απ’ όλες τις αμαρτίες είναι δώρο από τον Χριστό, ενώ η τελειοποίηση του ανθρώπου, ώστε να τον υιοθετήσει τελικά ως παιδί του ο Θεός απαιτεί τη δική του προσπάθεια. Το να λυτρωθεί κάποιος απ’ όλες τις αμαρτίες του δεν σημαίνει αυτόματα ότι έχει φτάσει και στην τελειότητα. Με άλλα λόγια βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού, στο οποίο πρέπει ν’ ανέβει για να κατακτήσει την κορυφή, προκειμένου να ’ναι ολοκληρωμένη η νίκη του.

Συνήθως οι κατ’ όνομα χριστιανοί θεωρούν πως θ’ αναστηθούν χωρίς κανέναν κόπο και χωρίς να σταυρωθούν προηγουμένως από τον κόσμο, πράγμα που αποδεικνύει ότι δεν είναι αληθινοί μαθητές του Χριστού ούτε γνωρίζουν τι σημαίνει να γίνουν παιδιά του Θεού στην πραγματικότητα.

Η υπαγόρευση στην Ντούντε από ψηλά έλεγε σχετικά στις 10 – 12 – 1938:

«Είσαστε παιδιά Μου κι αυτό θα πρέπει να σας αρκεί για να ζείτε σ’ αρμονία με τη βούλησή Μου και να βρείτε μία σωστή σχέση μαζί Μου. Γιατί εφόσον σας επέλεξα για να γίνετε κληρονόμοι του Πατέρα σας και να ’στε δραστήριοι όπως Εγώ στο Βασίλειό Μου, να αυξάνετε τα θαύματα της Δημιουργίας και να συμμετέχετε στα πάντα σ’ όλο το σύμπαν, θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι η αγάπη Μου για σας είναι απεριόριστη…

Μα η πατρότητα του Θεού, το να σας επιτρέπεται να μένετε διαρκώς κοντά στον Πατέρα σας, προϋποθέτει πνευματική ωριμότητα.

…Ένα πνευματικό ον μπορεί να ’χει δικαίωμα σ’ όλο το μεγαλείο και την πληρότητα του Φωτός, όταν πλέον έχει γίνει και το ίδιο μία φωτεινή οντότητα, δηλ. έχει κατακτήσει την απαραίτητη ωριμότητα καθώς ενεργεί διαρκώς με αγάπη…».

Βλ. αναλυτικά: ΠΕΠΡΩ.

• ΜΠ.ΝΤ. 1 + 2
• ΔΡΟΜΟΣ
• ΕΡ/ΑΠ Α14 + Α15
• ΠΡΟΦ. ΦΩΝΕΣ
• Β. Λ. 1+2+3

Ο άνθρωπος ή ο Θεός καθορίζει τη μοίρα του;

Είναι λανθασμένη η θεωρία ότι ο Θεός προκαθορίζει για τον καθένα ένα αναπόδραστο πεπρωμένο και τον προορίζει να σωθεί ή να χαθεί, όπως διδάσκει ο Αυγουστίνος ή το Ισλάμ με το κισμέτ. Το θεϊκό σχέδιο για τη σωτηρία του ανθρώπου στηρίζεται στην ελευθερία της βούλησης και γι’ αυτό μπορεί ο καθένας να επηρεάσει την πορεία της ζωής του. Η ζωή είναι σαν μία σκακιέρα, με λευκά, δηλ. καλά, και μαύρα, δηλ. κακά τετράγωνα (πεδία). Ορισμένα πεδία πρέπει οι άνθρωποι να τα διανύσει υποχρεωτικά, όμως άλλες φάσεις και εκδηλώσεις της ζωής του τις επιλέγει και τις διαμορφώνει μόνος του. Μα ακόμη και στα «υποχρεωτικά πεδία» επιλέγει μόνος του πώς τ’ αντιμετωπίζει, τι μάθημα παίρνει κ.ο.κ., καθώς πνευματικά είναι ελεύθερος.

Πάντως, από τη στιγμή που κάποιος αναγνωρίζει έμπρακτα τον Χριστό για λυτρωτή του και του αφιερώνει την ύπαρξή του, τότε ο Χριστός παίρνει πάνω του την ευθύνη για την υπόλοιπη πορεία του, η οποία οδηγεί αποκλειστικά πίσω στον Πατέρα Θεό.

Βλ. αναλυτικότερα: Β.Λ. 1 & 2 & 3

-ΠΑ.ΘΡ.

– profitita-simera.gr

– ΠΝ.ΚΟ

– ΜΕ.ΜΥ.

– ΥΓΕΙΑ

– Μπ. Ντ. 1 + 2

– Μ.Ε.Ι.

Ο Ιησούς είχε μαθητεύσει σε μυστική σχολή;

Ο Ιησούς διδασκόνταν απευθείας από τον Πατέρα που ήταν μέσα του, ήδη από την παιδική του ηλικία και δεν χρειάστηκε να μάθει από άλλους ανθρώπους, το αντίθετο μάλιστα, όπως απέδειξε μιλώντας με τους ιερείς του Ναού της Ιερουσαλήμ όντας δωδεκάχρονο αγόρι. Επιπλέον, από το Μ.Ε.Ι. είναι γνωστό ότι αυτός δίδαξε τους Εσσαίους, οι οποίοι έγιναν έκτοτε οι πιο πιστοί ακόλουθοί του.

Βλ. αναλυτικά: Παιδ. Χρόνια

-Τρεις Μέρες

– Μ.Ε.Ι.

– ΔΩΡΑ (Εσσαίοι)

– Β.Λ. 2

– FAKE

– ΠΡΟΦ. ΦΩΝΕΣ

– ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΓΥΜΝΟΣ

Τι είναι οι άγγελοι; Τι είναι φωτεινές οντότητες;

Οι άγγελοι αναφέρονται εκατόν οκτώ φορές στην Παλαιά και 165 φορές στην Καινή Διαθήκη. Συνεπώς δεν μπορεί ν’ αμφισβητηθεί η ύπαρξή τους. Καθήκον τους είναι να μεριμνούν για τους ανθρώπους και ο καθένας μας έχει από έξι φύλακες άγγελους και πνευματικούς οδηγούς που ήταν ανέκαθεν με τον Θεό και δεν παρασύρθηκαν από τον Εωσφόρο, ώστε να εκπέσουν.

Ωστόσο ο Θεός δεν θέλει να τους λατρεύουμε. Μπορούμε βέβαια να ζητάμε τη βοήθειά τους, αλλά επικαλούμενοι καταρχάς αποκλειστικά τον Ίδιο τον Ιησού Χριστό, που είναι η κεφαλή όλων μας, ενώ όλα τα άλλα πλάσματα είμαστε απλώς τα μέλη του (Προς Κορινθ. Α΄ 12, 12 – 31). Προς Κολοσ. 2, 18 – 19).

Φωτεινές είναι οι οντότητες, οι οποίες έχουν περάσει ήδη από το δρόμο της ενσάρκωσης, (από τον οποίο περνούν επίσης αργά ή γρήγορα και οι μη πεπτωκώτες άγγελοι, μιμούμενοι τον Ιησού), κι έχουν επιστρέψει θριαμβεύουσες στο Βασίλειο του Φωτός. Μόνον σε αυτές αναθέτει ο Θεός να διδάσκουν τους ανθρώπους, ενώ ο αντίπαλός του χρησιμοποιεί οντότητες του σκότους για ν’ απευθυνθεί σ’ ευήκοα ώτα.

Βλ. επίσης: Μ.Ε.Ι.

• Β. Λ . 1
• ΠΡΟΦ. ΦΩΝΕΣ
• ΠΕΠΡΩ.
• ΑΓ. ΓΡ. /ΝΑ
• thebookoflife.gr
• ΜΠ. ΝΤ. 1 + 2

Κάνω καλά ζητώντας βοήθεια από τους φύλακες άγγελους, την Θεοτόκο ή τους αγίους;

Τις πνευματικές οντότητες μπορούμε να καλέσουμε σε βοήθεια, εφόσον προηγουμένως όμως έχουμε ζητήσει την ευλογία του Χριστού, και χωρίς ν’ αναφερθούμε σε συγκεκριμένα ονόματα. Γιατί ο Θεός θέλει να επικοινωνούμε απευθείας μαζί του, χωρίς μεσολαβητές και πρεσβείες, καθώς αυτός είναι ο Κύριος και Σωτήρας και ο μοναδικός μεσολαβητής (Προς Τιμ. Α΄ 2,5).

Ασφαλώς οι φωτεινές και οι αγγελικές οντότητες, όπως και η Παναγία, διαθέτουν πληρότητα δύναμης όμως την αξιοποιούν πάντα κατ’ εντολήν και σύμφωνα με τη βούληση του Πατέρα.

Επιπλέον, ας λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι ο Θεός μονάχα ξέρει ποιος είναι όντως άγιος ή δεν είναι (ακόμη), δεδομένου ότι οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να κρίνουν σε βάθος την αγιότητα ενός συνανθρώπου τους και είναι οπωσδήποτε αλαζονικό να νομίζουν ότι το μπορούν.

Οι άγιοι στο Βουδισμό, ακριβώς όπως και εις τον μεσογειακόν Χριστιανισμόν, έγιναν τόσον προσφιλείς εις τον λαόν, ώστε τελικώς υποκατέστησαν εις την λατρείαν τον αρχηγόν του Πανθέου. Η λατρεία των λειψάνων των αγίων, η χρησιμοποίησή του ηγιασμένου ύδατος, αι λαμπάδες, τα θυμιάματα, το κομβολόγιον, τα εκκλησιαστικά άμφια, η χρησιμοποίησις εις την λειτουργίαν μιας νεκράς γλώσσης, οι μοναχοί και αι μοναχαί, η αγαμία των μοναχών, η εξομολόγησις, η νηστεία, η αγιοποίησις ανθρώπων, το καθαρτήριον και αι επιμνημόσυνοι δεήσεις, υπήρχον εις τον Βουδδισμόν, όπως και εις τον χριστιανισμόν του Μεσαίωνος, πολλοί δε από τους θεσμούς αυτούς φαίνεται ότι ενεφανίσθησαν δια πρώτην φοράν εις τον αρχικόν Βουδδισμόν.

Η Μαχαγιάνα έγινε δια την Χιναγιάνα, δηλαδή τον αρχικόν Βουδδισμόν, ό,τι ο Καθολικισμός διά τον Στωϊκισμόν και τον αρχικόν Χριστια­νισμόν. Ο Βούδδας, όπως και ο Λούθηρος, διέπραξε το λάθος να πιστεύση ότι το τυπικόν, που είναι ένα είδος θρησκευτικού δράματος, μπο­ρούσε να αντικατασταθή από κηρύγματα και από την διδασκαλίαν της ηθικής. Έτσι η νίκη ενός Βουδδισμού, που επλουτίσθη με μύθους, θαύ­ματα, ιεροτελεστίας και μεσολαβούντας αγίους, αντιστοιχεί εις τον θρίαμ­βον του Καθολικισμού επί της σκυθρωπής απλότητος του Χριστιανισμού των πρώτων αιώνων και του συγχρόνου Προτεσταντισμού.

Βλ. ειδικότερα: ΕΡ/ΑΠ Γ7

• ΛΑΘΗ κεφ. Γ
• ΠΡΟΦ. ΦΩΝΕΣ
• ΜΠ. ΝΤ. 1 και 2
• Β. Λ. 3
• FAKE (Σωτηρία από αγγέλους, αγίους, εξωγήινους, αναληφθέντες διδασκάλους κλπ.)

Τι αξία έχει η παράκληση υπέρ τρίτου;

Η παρακλητική προσευχή που γίνεται εγκάρδια υπέρ ενός τρίτου προσώπου που το ίδιο δεν έχει τη δύναμη ή τη θέληση να προσευχηθεί από καρδιάς είναι μία εξαιρετική προσφορά αγάπης και δύναμης.

Η αγάπη του προσευχόμενου προσφέρει φως και δύναμη που ο αποδέκτης τους μπορεί να αξιοποιήσει για να βελτιωθεί, εάν θέλει. Ωστόσο συχνά η ανταπόκριση δεν είναι άμεση, αλλά αργεί να φανεί, πράγμα που μπορεί να οφείλεται και στις δύο πλευρές. Επομένως χρειάζεται υπομονή και επιμονή, πάντως κάθε παράκληση εισακούγεται, ανάλογα με το βαθμό της αγάπης του προσευχόμενου.

Και ασφαλώς είναι η ουσιαστικότερη βοήθεια για όσους έχουν αποδημήσει στον άλλον κόσμο.

Βλ. επίσης: Β.Λ. 2

• ΕΣ. ΖΩΗ
• ΠΡΟΦ. ΦΩΝΕΣ
• ΠΕΠΡΩ.
• ΑΓ. ΓΡ./ΝΑ
• ΜΠ. ΝΤ, 1 + 2
• ΥΓΕΙΑ
• ΠΝ. ΚΟ,

Ποιος είναι ο ρόλος της Παναγίας;

Αποστολή της Παναγίας ήταν να γίνει η μητέρα του Ιησού στη Γη κι αυτή είναι αποκλειστικά η τιμή που της αξίζει εδώ στη Γη, σύμφωνα με τη βούληση του Θεού, αν και στην Ντούντε προσονομάζεται Βασίλισσα του Ουρανού. Επίσης είναι γνωστό μέσω του Λόρμπερ ότι είναι η Μεγάλη Μητέρα των ψυχών εκείνων που έφυγαν από τη Γη σε παιδική ηλικία. Εντούτοις δεν είναι οι «πρεσβείες» ή οι «μεσιτείες» της που βοηθούν τον πιστό να λυτρωθεί, γιατί ο μόνος μεσολαβητής για τη λύτρωση είναι ο Χριστός (Τιμ. Α΄ 2,5). Η αντίθετη διδασκαλία είναι παραπλανητική, γιατί δεν βασίζεται στα ευαγγέλια, όπου η Θεοτόκος έχει έναν υποδεέστερο ρόλο (Μάρκος 3, 31 – 35 – Λουκάς 1, 38 και 11, 27 – Ιωάννης 2,3-5).

Η μαριολατρία αναπτύχθηκε με την πάροδο των αιώνων για λόγους σκοπιμότητας και ιδίως ως αντίβαρο στις ειδωλολατρικές θεές, όπως έχει αποδείξει η ιστορική έρευνα. (βλ. διεξοδικά ΠΝ. ΚΟ. σ. 143 κ. εξ.)

ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΛΕΝΕ: Η Παναγία είναι συνυπεύθυνη για τη σωτηρία μας γιατί συνέπασχε κατά τη σταύρωση. Οφείλουμε να ζητούμε τη μεσιτεία της (και των άλλων αγίων) γιατί μέσω αυτής (αυτών) μας διοχετεύεται το έλεος του Θεού. Γι’ αυτό πρέπει να την (τους) προσκυνούμε. Οφείλουμε να εμπιστευόμαστε την Παναγία και την ώρα του θανάτου ν’ αφήνουμε την ψυχή μας στα χέρια της. Η Παναγία είναι παντάνασσα, η βασίλισσα του σύμπαντος και της αξίζει ιδιαίτερη λατρεία (υπερδουλεία) Η Μαρία είναι η μητέρα της εκκλησιας.

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΛΕΕΙ: Ο Χριστός είναι ο μόνος Σωτήρας, αυτός έπαθε και σταυρώθηκε για την αμαρτία (Πέτρου Α΄, 1,18-19. Κολοσσ. 13-14. Ο Χριστός είναι ο μοναδικός μεσολαβητής, στον οποίο οφείλουμε να λέμε τα προβλήματά μας και τις παρακλήσεις μας (Τιμοθ. Α΄ 5,7. Ιωάννη 14, 13-14. Πετρ. Α΄ 5,7) Σε αυτόν μόνον ανήκει η δόξα (Πράξεις 10, 25-26. Κολοσσαείς 2,18. Αποκάλυψη 19,10-22,8 Οφείλουμε να εμπιστευόμαστε τον Κύριο Ιησού και ν’ αφήνουμε την ώρα του θανάτου στο έλεός του. (Ρωμ. 10, 13. Πράξεις 4,12) «Ευλογημένο το όνομα του Κυρίου, γιατί αυτός είναι ο μόνος Ύψιστος επ’ ουρανού και επί γης» (Ψαλμός 148, 13). «Δεν θα έχεις άλλους θεούς πλην εμού» Μωυσή Δευτερονόμιο Ε΄). Η Μαρία είναι ένα μέλος της εκκλησίας (Πράξεις 1,14. Κορινθ. Α΄ 12, 13 – 27)

Βλ. αναλυτικά: Μπ. Ντ. 1

• ΕΞΕΛ. ΠΑΙΔ.
• ΠΑ.ΘΡ.
• ΠΝ.ΚΟ
• ΛΑΘΗ
• ΔΩΡΑ
• Ηπροφητειασημερα.gr

Πώς εξηγούνται οι εμφανίσεις της Παναγίας;

Οι φωτεινές οντότητες μπορούν να παρουσιαστούν σε κάποιον άνθρωπο (όχι σε πλήθη!) όταν το θέλει ο Κύριος, και σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, κινδύνου κλπ. Οπωσδήποτε όμως κατευθύνουν τον πιστό απευθείας στον Σωτήρα, γιατί οι ίδιες δεν θέλουν ούτε μπορούν να προβληθούν. Σε καμία περίπτωση δε δεν θα ζητήσουν τη λατρεία για το πρόσωπό τους ή να γίνει ο τόπος προσκύνημα. Ούτε θα παρουσιαστούν σε ευεπηρέαστα, ανώριμα άτομα όπως λ.χ. παιδιά ή τυπολάτρες πιστούς λόγω της ελεύθερης βούλησης.

Ως γνωστόν και ο αντίπαλος του Θεού εμφανίζεται σαν άγγελος του Φωτός (Προς Κορινθ. Β΄ 11,14). Γιατί μ.ά. αποσκοπεί στο να αποσπάσει τη λατρεία που οφείλει ο άνθρωπος στον Χριστό για λογαριασμό του προβάλλοντας υποκατάστατα, άλλους «θεούς» που υποτίθεται ότι μεσολαβούν για χάρη του πιστού στον Θεό.

Οι πιο γνωστές εμφανίσεις της «Παναγίας» έλαβαν χώρα μεταξύ 1915 και 1917 στη Φάτιμα της Πορτογαλίας. Στην Ντούντε αποκαλύπτεται ότι επρόκειτο για παιχνίδι δαιμόνων που υποδύονταν τις φωτεινές οντότητες. Μάλιστα τα φαινόμενα εκεί θυμίζουν έντονα τα UFOS.

Βλ. διεξοδικά: ΠΝ. ΚΟ.

ΜΠ. ΝΤ. 1 + 2

profitita-simera.gr

ΛΑΘΗ

Η Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός είναι το ίδιο με τις χριστιανικές εκκλησίες;

Όχι, δεν είναι το ίδιο, για το λόγο ότι η αληθινή Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός περιλαμβάνει αποκλειστικά όσους πιστεύουν αυθεντικά, άσχετα από το πού ανήκουν κατά τ’ άλλα. Με άλλα λόγια όσοι πιστεύουν ζωντανά στον Χριστό και τον μιμούνται έμπρακτα. Επομένως δεν είναι μία εκκλησιαστική οργάνωση, αλλά μία αόρατη Εκκλησία, η οποία μπορεί να εκπροσωπείται σε κάθε άλλη εκκλησία, οπουδήποτε υπάρχει έμπρακτη αγάπη.

Ωστόσο, επειδή αγάπη στον κόσμο υπάρχει πολύ λίγη πια, αυτή η αληθινή Εκκλησία έχει πλέον πολύ λίγους πιστούς, κι αυτοί θα γίνονται όλο και λιγότεροι. Γι’ αυτό στα Ευαγγέλια και στη Νέα Αποκάλυψη χαρακτηρίζονται «μικρό ποίμνιο».

…Όποιος θέλει να ζήσει σωστά, μπορεί να το κάνει σε οποιαδήποτε εκκλησία. Γιατί ένας βασικός κανόνας είναι: “Να ελέγχετε τα πάντα και από αυτά να κρατάτε τα καλά”. Δεν λέω σε κανένα: Γίνε καθολικός ή προτεστάντης ή ελληνορθόδοξος.

Μπορώ μόνο να πώ: ο καθένας μπορεί, αν θέλει, να μείνει αυτό που είναι.

Ό, τι όμως κι αν είναι, να είναι ενεργά χριστιανός, στο πνεύμα και αληθινά! Γατί το βασίλειό Μου είναι ένα βασίλειο ύψιστης δραστηριότητας. Εγώ δεν είμαι Πατριάρχης, ούτε Πάπας, ούτε πριμάτος, παρά ένας πολύ καλός και δίκαιος Πατέρας για όλα τα παιδιά Μου, πάντοτε δε χαίρομαι όταν αυτά είναι δραστήρια και συναγωνίζονται στην αγάπη –δεν χαίρομαι όμως όταν αλληλοαποκαλούνται ανόητοι, ενώ ο καθένας θέλει να. είναι εκείνος ο σοφότερος και ο πιο αλάνθαστος.»

ΑΠΟ: ΒΑΛΤΕΡ ΛΟΥΤΣ «Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Είναι αλήθεια ο ισχυρισμός της εκκλησίας ότι:

Ο Πέτρος ήταν η κεφαλή των αποστόλων;	Η Αγία Γραφή λέει ο Χριστός ήταν η κεφαλή τους (Ιωάννη 13,13) Η Νέα Αποκάλυψη λέει ότι η ρήση «Είσαι ο Πέτρος, ο βράχος» έχει καθαρά πνευματική έννοια (ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ)
Ο Πέτρος ίδρυσε την εκκλησία της Ρώμης και ο πάπας είναι διάδοχός του;	Η Νέα Αποκάλυψη λέει ο Πέτρος δεν πήγε ποτέ στη Ρώμη (Ρόμπερτ Μπλουμ -Μ.Ε.Ι. 10, 61)
Η εκκλησία έχει αποκλειστικά το δικαίωμα να διδάσκει το Λόγο του Θεού στους ανθρώπους;	Η Α. Γ. λέει ο Θεός ο ίδιος θα διδάσκει τους πάντες (Κατά Ιωάννη 6,45.14,26.16,13 Επ. Ιωάννη Α’ 2,27). ΗΝ. Α. λέει ο Θεός εμφύτευσε ένα σπινθήρα από το Πνεύμα του στην καρδιά τού κάθε ανθρώπου και μέσω αυτού τον διδάσκει. Η έξωθεν διδασκαλία από την εκκλησία, το σχολείο κλπ. είναι η βάση την οποία πρέπει ν’ ακολουθήσει η έσωθεν διδασκαλία.
Μόνον οι εκκλησιαστικοί διδάσκαλοι ερμηνεύουν αλάθητα την Αγία Γραφή;	Η Α. Γ. λέει η αλάθητη ερμηνεία βρίσκεται στην ίδια την Α.Γ. (Πράξεις 17,11 Κορινθ. Α’ 2, 12-16) «Ζητάτε και θα σας δοθεί»! Η Ν. Α. λέει όποιος έχει αγάπη, πίστη και το ζητά ταπεινά στην προσευχή του, φωτίζεται από το Πνεύμα.
Η Παράδοση είναι όπως και η Βίβλος Λόγος του Θεού;	Η Καινή Διαθήκη λέει ότι η Α.Γ. είναι ο λόγος του Θεού (Κατά Μάρκο 7,1-13). Τιμοθ. Β’ 3,16-17).

Βλ. επίσης: ΛΑΘΗ

ηπροφητειασημερα.gr

Μπ. Ντ. 1 + 2

ΛΑΟΔΙΚΕΙΣ

ΑΓ. ΓΡ./ΝΑ.

Για να γίνει κάποιος μακάριος πρέπει να ανήκει σ’ ένα συγκεκριμένο δόγμα;

Εάν ο Χριστός ήθελε να υπάρχει μία ή περισσότερες ομολογίες πίστης, ασφαλώς θα το είχε πει κατά την επίγεια πορεία του. Αλλά ούτε στον Ουρανό υπάρχουν δόγματα, για το λόγο ότι τα δόγματα είναι ανθρώπινο κι όχι θείο έργο. Κατ’ επέκταση δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη ομολογία πίστης που εξασφαλίζει τη μακαριότητα, γιατί το μόνο που την εγγυάται είναι η αγάπη για τον Θεό και τον συνάνθρωπο.

Πες στα παιδιά Μου και σε όλους, σε όποια θρησκεία κι αν ανήκουν είτε ρωμαιοκαθολικοί είναι είτε προτεστάντες, Ιουδαίοι, Τούρκοι, Βραχμάνοι, ειδωλολάτρες- αυτό: Πάνω στη γη υπάρχει μία μόνον αληθινή εκκλησία, κι αυτή είναι η αγάπη για Μένα στο πρόσωπο του Υιού Μου! Η αγάπη αυτή είναι το Άγιο Πνεύμα μέσα σας και σας φανερώνεται με το ζωντανό Λόγο Μου. Έτσι, Εγώ βρίσκομαι μέσα σας, η δε ψυχή σας, που η καρδιά της είναι η κατοικία Μου, είναι η μοναδική αληθινή εκκλησία στη γη. Μόνον εκεί υπάρχει αιώνια ζωή, και μόνον αυτή είναι που σας κάνει μακάριους!

Γιατί σκεφτείτε ότι, Εγώ είμαι Ο κύριος όλων όσων υπάρχουν. Εγώ είμαι ο αιώνιος και παντοδύναμος Θεός, και ως τέτοιος, είμαι ο Πατέρας σας, ο άγιος και γεμάτος αγάπη. Και Εγώ είμαι όλ’ αυτά μέσα στο Λόγο! Αν τον σέβεστε και πράττετε σύμφωνα μ’ αυτόν, τον έχετε προσλάβει μέσα σας. Τότε αυτός θα ζωντανέψει μέσα σας, θα σας ανυ­ψώσει ψηλότερα από τον εαυτό σας και θα σάς ελευθερώσει. Δεν θα υπόκειστε τότε πια στο νόμο, θα βρίσκεστε πάνω από αυτόν, στο φως. Αυτό όμως είναι η μακαριότητα ή το βασίλειο του Θεού στο εσωτερικό σας ή η μόνη εκκλησία της γης που δίνει ευδαιμονία. Σε καμία άλλη, εκτός από αυτήν, δεν υπάρχει αιώνια ζωή.

Ή μήπως πιστεύετε ότι κατοικώ μέσα σε τείχη ή μέσα στις τελετουργίες ή στην προσευχή και στη λατρεία; Όχι, κάνετε μεγάλο λάθος, δεν βρίσκομαι σε τίποτα από αυτά, παρά μόνον εκεί που υπάρχει αγάπη, εκεί είμαι κι Εγώ!»

(Κ) Ο Ιησούς Χριστός στον Γιάκομπ Λόρμπερ

Βλ. επίσης: thebookoflife.gr

ηπροφητειασημερα.gr

ΛΑΘΗ

Τι αξία έχει η πίστη στα δόγματα;

«Δόγμα είναι η αυθεντική περί πίστεως διδασκαλία, όπως διατυπώνεται από την Οικουμενική Σύνοδο, η αλήθεια της οποία θεωρείται ότι έχει απόλυτο κύρος και γίνεται προσιτή μόνο με την πίστη (π.χ. τριαδικό δ.)»

Λεξικό Μπαμπινιώτη

Τα δόγματα στην ιστορία των εκκλησιών αποδεδειγμένα υπήρξαν συχνά αιτία καταπίεσης ή και βίας σε βάρος αλλόδοξων, άπιστων, αιρετικών, αντιφρονούντων κλπ. Συνεπώς ο δογματισμός, ήτοι «η αναγωγή μίας θέσης σε απόλυτη, αδιαμφισβήτητη αλήθεια με παράλληλη απόρριψη κάθε αντίθετης άποψης και αντίρρησης» δεν μπορεί να είναι σύμφωνος με τη βούληση του Θεού, γιατί αυτός μας έδωσε την ελευθερία της βούλησης στα ζητήματα της πίστης. Έτσι κάθε δόγμα που επιβάλλεται υποχρεωτικά, τορπιλλίζει την πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου, γιατί μόνον ό,τι έχει ασπαστεί κάποιος εθελοντικά και με βάση τη συνείδησή του έχει αξία.

Εκούσια έγινε η πτώση μας από τον Θεό, εκούσια πρέπει να ολοκληρωθεί και η επιστροφή μας και άρα ο καταναγκασμός δεν έχει την ευλογία του.

Για παράδειγμα:

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΛΕΕΙ: Ο μεταπτωτικός άνθρωπος δικαιώνεται μέσω της βάπτισης	Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΛΕΕΙ: Ο άνθρωπος σώζεται μέσω της πίστης (Ρωμ. 3,28)
Τα Μυστήρια και τα καλά έργα ανανεώνουν και διευρύνουν τη σωτηρία.	Η σωτηρία μας οφείλεται αποκλειστικά στον Χριστό (Κορινθ. Β’ 5,21)
Μόνον η εκκλησία διδάσκει και ασκεί σωστά τη χριστική διδασκαλία.	Αληθινή θρησκεία είναι η αγάπη για το πλησίον και η αγνότητα της ψυχής (Ιακώβ. 1,27)
Οι θανάσιμες αμαρτίες οδηγούν στην κόλαση και στην οργή του Θεού.	Χάρη στο σταυρικό του θάνατο, ο Χριστός μας» σώζει και από τη μέλλουσα οργή (Ρωμ. 5,9)
Σωτηρία σημαίνει πίστη στον Θεό και στις διδαχές της εκκλησίας	Τη σωτηρία την εξασφαλίζει η πίστη στον Χριστό και στην ανάστασή του (Ρωμ 10, 9 – 17)
Τα μυστήρια είναι οι αγωγοί που διοχετεύουν αδιάκοπα τη χάρη δια μέσου των τελετουργιών	H χάρη διοχετεύεται άμεσα κι αδιάκοπα στα παιδιά του Θεού χάρη στη μεσολάβηση του Χριστού (Ρωμ 5, 1-2)
Για τις σημαντικές αμαρτίες πρέπει να εξομολογείται κανείς στον ιερέα.	Τις αμαρτίες οφείλει κανείς να τις εξομολογείται στον Θεό (Εζρα Ιθ,ΙΙ, – Ιωάννη Α’ 2,1- 2,1,9)
Τα επιτίμια εξαγνίζουν τον αμαρτωλό.	Το αίμα του Χριστού εξαγνίζει τον πιστό από τις αμαρτίες του (Αποκαλ. 1,5 — Ιωάννη Α’ 2, 1-2)
Μόνον η εκκλησία εξασφαλίζει τη μακαριότητα και τη σωτηρία	Μόνον ο Χριστός είναι η σωτηρία, «γιατί από κανέναν άλλον δεν μπορεί να προέλθει η σωτηρία ούτε έχει δοθεί στους ανθρώπους κάποιο άλλο πρόσωπο υπό τον ουρανό μέσω του οποίου μπορούμε να σωθούμε» (Πράξεις 4,12)
Κάθε μόριο άρτου και οίνου της θείας Κοινωνίας περιέχουν ακέραια το σώμα και το αίμα του Χριστού και χρήζουν λατρείας.	Ο Θεός είναι πνεύμα και πρέπει να τον λατρεύουμε «εν πνεύματι και εν αλήθεια» (κατά Ιωάννη 4,24). Επιπλέον ο Θεός απαγορεύει τη λατρεία υλικών αντικειμένων, ακόμη κι αν τον αναπαριστάνουν (Μωυσή Β’ 20, 4)
Ο άρτος και ο οίνος είναι ουράνια τροφή που δυναμώνει τον πιστό ώστε να φτάσει στην αιώνια ζωή.	Ο άρτος και ο οίνος παριστάνουν σύμβολα με τα οποία ο Ιησούς Χριστός ζήτησε να τον φέρνουμε στη μνήμη μας (Αουκά 22,19)
Ο Χριστός όρισε ιερουργούς ώστε να επαναλαμβάνουν διηνεκώς τη σταυρική θυσία ως επίσημη υπηρεσία στην εκκλησία	Ο Χριστός όρισε όλους τους πιστούς ως ένα άγιο, Βασιλικό ιερατείο για να προσφέρουν σαν θυσία στο Θεό ύμνους, με άλλα λόγια τον καρπό των χειλιών τους, και τον εαυτό τους θυσία ζωντανή. Αυτή είναι η αληθινή, πνευματική λατρεία (Πετρ. Α’ 2,5-10. Εβρ. 13,15 Ρωμ. 12,1)
Η σταυρική θυσία διαιωνίζεται στη λειτουργία μέχρι να επιστρέψει ο Κύριος	Όλα τελειώθηκαν στο σταυρό, «τετέλεσται!» (Ιωάννη 19,30). Ο Κύριος θυσιάστηκε μια για πάντα. (Εβρ. 9, 25-28)
Η θεία λειτουργία είναι μία αναίμακτη θυσία που πραΰνει την οργή του Θεού) και τον εξιλεώνει για τις αμαρτίες μας	Ο Χριστός μάς εξάγνισε μια για πάντα με τη θυσία του. «Όπου υπάρχει άφεση αμαρτιών, δεν χρειάζεται θυσία γι’ αυτές» (Εβρ. 10,12-18)
Η εκκλησία πρέπει να επαναλαμβάνει τη θυσία του Χριστού για τη σωτηρία του κόσμου μέχρι να επιστρέψει.	Η εκκλησία, το σύνολο των πιστών, οφείλει να διακηρύττει το θάνατο του Κυρίου μέχρι να επιστρέψει (Κορινθ. Α’ 11,26)

Βλ. αναλυτικά: ΛΑΘΗ

ΕΡ./ΑΠ Γ1

ΜΠ. ΝΤ. 1 + 2

Β.Λ. 2

profitita–simera.gr

Πού πηγαίνει ο άνθρωπος μετά το θάνατο;

Μετά το θάνατό του ο καθένας πηγαίνει εκεί όπου τον πηγαίνει η καρδιά του, δηλαδή με βάση τις προτιμήσεις, τα έργα και την πίστη του. Επομένως δεν τον καθορίζει ο Θεός, αλλά ο άνθρωπος με το είδος και το βαθμό της αγάπης του. Πολύ λίγοι πηγαίνουν κατευθείαν στον Ουρανό ή στον Κάτω κόσμο – που δεν είναι τόποι, αλλά εσωτερικές καταστάσεις – καθώς οι περισσότεροι περνούν πρώτα από ένα μεταβατικό στάδιο κάθαρσης, όπως αποκαλύπτουν μ. ά. ο Σβέντεμποργκ, ο Λόρμπερ και η Ντούντε.

Βλ. διεξοδικά: Β.Λ. 3

Μπ.Ντ. 1+2

ΥΓΕΙΑ

ΠΝ. ΚΟ.

ΕΞΕΛ. ΠΑΙΔ.

profitita-simera.gr

Μ.Ε.Ι.

Θα βρούμε τους δικούς μας ανθρώπους στον άλλον κόσμο;

Οπωσδήποτε υπάρχει η επανασύνδεση στον άλλον κόσμο, όμως μόνιμα μόνο μετά από ένα ορισμένο βαθμό ωριμότητας = αγάπης των ψυχών, η θέλησή τους να ξανασμίξουν, τα κοινά ενδιαφέροντα κ.τ.ό. Εκτός αυτού, σε πολλές περιπτώσεις οι αγαπημένοι μας που έχουν φύγει επικοινωνούν μαζί μας στα όνειρά μας, όπως κατέγραψε πολλαπλά ο Γ. Λόρμπερ.

Βλ. π.χ.: Β.Λ. 3

ΔΩΡΑ

ΕΞΕΛ. ΠΑΙΔ.

Μ.Ε.Ι.

ΥΓΕΙΑ

Πώς εξηγείται όταν νεκροί παρουσιάζονται με τη μορφή ζώου;

Πρόκειται μόνο για την εικόνα του πεθαμένου που εμφανίζεται στα όνειρα ή σε έναν ψυχικό και αποδίδει συμβολικά την πραγματική φύση του. Στο επέκεινα η γλώσσα είναι γλώσσα συμβόλων που δείχνουν την εσωτερική αλήθεια. Πιθανότητα πάνω σ’ αυτήν την αλήθεια στηρίχτηκε η εσφαλμένη δοξασία στον ινδουισμό ότι ο άνθρωπος μπορεί να ενσαρκωθεί πάλι σ’ ένα ζώο.

Βλ. διάσπαρτα σε: Μ.Ε.Ι.

«Ο Βασιλιάς είναι γυμνός» (Ο ανατολικός μυστικισμός)

Εντολές του Θεού vs εντολές των ανθρώπων

Στην Μπέρτα Ντούντε, σύγχρονη εκπρόσωπο του Εσωτερικού Λόγου, έχει ειπωθεί από τον Κύριο:

ΕΓΩ ο ίδιος έδωσα στους ανθρώπους μόνο μια εντολή – την εντολή της Αγάπης, που είναι θεμελιώδης νόμος και πρέπει να τηρείται, γιατί αλλιώς προσβάλλεται η αιώνια τάξη ΜΟΥ. Η εντολή της Αγάπης όμως είναι μια εντολή που αφήνει πλήρη ελευθερία στη θέληση του ανθρώπου. Δεν υπάρχει κανένας εξαναγκασμός που να τον υποχρεώνει να κάνει πράξεις Αγάπης. Ούτε ΕΓΩ τιμωρώ τον άνθρωπο που δεν σέβεται την εντολή της Αγάπης. Τιμωρείται όμως από μόνος του, γιατί παραμελεί το μόνο μέσον που έχει για να γλιτώσει από τα δεσμά του, για τα οποία ευθύνεται μόνο ο ίδιος, με συνέπεια να χάνει το δρόμο για τη σωτηρία του.

ΕΓΩ έδωσα στους ανθρώπους την εντολή της Αγάπης, την οποία μπορούν ελεύθερα να αποφασίσουν αν θα την τηρήσουν ή όχι- αλλά οι άνθρωποι θεσμοθέτησαν και άλλες εντολές που ΕΓΩ δεν μπορώ να εγκρίνω, γιατί δεν τις εμπνέει η Αγάπη για το συνάνθρωπο. Είναι μόνο μέσα για ενίσχυση της εξουσίας τους. Γιατί από την τήρηση αυτών των εντολών εξαρτάται η συμμετοχή σε μια οργάνωση που εγείρει την αξίωση να είναι η αληθινή εκκλησία του Χριστού που ίδρυσα ΕΓΩ. Και έτσι υποχρεώνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι Θα αμαρτήσουν, αν δεν τηρήσουν αυτές τις εντολές, επιπλέον δε να τις σέβονται και να δίνουν σ’ αυτές όλη την προσοχή τους – παραμελώντας όμως έτσι τη δική Μου εντολή της Αγάπης.

Η Αγάπη ανθίζει μόνο μέσα στην ελευθερία…. Αγάπη και επιβολή, καταναγκασμός, αλληλοαναιρούνται… και γι’ αυτό στην τήρηση των εντολών της εκκλησίας Εγώ δεν διακρίνω καμιά Αγάπη για ΜΕΝΑ, όσο τηρούνται από συνήθεια και μάλιστα από υπακοή προς την εξουσία που έχει θεσμοθετήσει αυτές τις εντολές! Συν τοις άλλοις, αυτές οι εντολές δεν συντελούν στο να εμπνεύσουν Αγάπη για ΜΕΝΑ, γιατί ΜΕ παριστάνουν σαν ένα Ον με ανθρώπινες αδυναμίες που απαιτεί υπακοή, φόβο και αναγνώριση, ενώ ΕΓΩ θέλω μόνο να Με αγαπούν.

Στα μάτια Μου αμαρτία είναι μόνο ό, τι καταστρατηγεί την Αγάπη για ΕΜΕΝΑ και για τον πλησίον. Όπως για τον ίδιο λόγο, δεν Θα ανταμείψω ποτέ αυτούς που τηρούν τις εντολές της εκκλησίας μόνο και μόνο γιατί είναι εντολές και τις εντολές έχουν μάθει να τις τηρούν από καθήκον….

Η ελεύθερη θέληση πρέπει να διαλέξει ΕΜΕΝΑ αποκλειστικά από Αγάπη και μόνο και γι’ αυτό το σκοπό οι άνθρωποι δεν χρειάζονται άλλες εντολές απ’ την δική ΜΟΥ, που έδωσα ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ ξέροντας τι ευλογία χαρίζει στον κάθε άνθρωπο που την τηρεί.

…Μπορείτε λοιπόν να κρίνετε από μόνοι σας, ποιος παραβιάζει την αιώνια Τάξη
Μου,…. Και μπορείτε να το κρίνετε, αν παρατηρήσετε που εξαναγκάζονται οι
άνθρωποι στη διαμόρφωση της ζωής τους. Όμως Εγώ δεν εγκρίνω τον εξαναγκασμό
ως μέσο πνευματικής αγωγής, γιατί με τη βία κανένας άνθρωπος δεν θα επιδιώξει την
ανύψωσή του. Όπου λοιπόν ασκείται πίεση με σκοπό την πνευματική εξέλιξη, εκεί θα
μπορείτε να διαπιστώσετε αντίθεη δράση. Πίεση δε και εξαναγκασμό ασκείται
παν του όπου κανείς απειλείται με μία τιμωρία ή του υπόσχονται μία ανταμοιβή, γιατί
και. τα δύο αποτελούν μέσα πίεσης τα οποία έχουν σκοπό να επιβάλλουν ένα
συγκεκριμένο τρόπο ζωής στους ανθρώπους. Και εξαναγκασμός υπάρχει παντού
όπου σχηματίζονται οργανώσεις, οι οποίες προσπαθούν να δεσμεύσουν τα μέλη τους
με μέτρα τα οποία τους καθιστούν ανελεύθερους στις σκέψεις και στις πράξεις
τους….

Εξαναγκασμός υπάρχει επίσης όπου δεν επιτρέπεται στους ανθρώπους να
πάρουν γνώσεις από αλλού, ώστε να προσπαθήσουν να ερευνήσουν ελεύθερα και να
φτάσουν στην αλήθεια από μόνοι τους. Ο οποιοσδήποτε περιορισμός της ελευθερίας
της ανθρώπινης θέλησης δεν συμφωνεί με το Θέλημά Μου, γιατί για να μπορεί κανείς
να δώσει κάποια μέρα λογαριασμό για τις πράξεις του, αυτό προϋποθέτει ότι είναι
ελεύθερος στη θέλησή του.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

«Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»

ηπροφητειασημερα.gr

Τι είναι οι Δαίμονες και οι Διάβολοι

Με τον όρο «δαίμονες» εννοούμε πνεύματα της πρωταρχικής Δημιουργίας που μαζί με το σατανά (Εωσφόρο) έπεσαν από τη Θεία Τάξη στη μεγίστη εναντίωσή στην τάξη, και που δεν έχουν ακόμη μπει στο δρόμο της ταπείνωσης με την εν­σάρκωση τους ως άνθρωποι. Είναι, επομένως, πνεύματα με επίμονα κακό, γνήσια σατανικό φρόνημα. Αντίθετα, λέγοντας «διάβολοι» εννοούμε ανθρώπινες ψυχές, οι οποίες έχουν προσχωρήσει εντελώς, είτε εδώ είτε στον άλλο κόσμο, στο κακό πνεύμα της κόλασης και συνεπώς σκέφτονται, θέλουν και πράττουν σύμφωνα μ’ αυτά.

«ΠΡΟΦΗΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ»

και «ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ»

Πώς λύνονται άλυτα προβλήματα;

«Γίνετε σαν τα παιδιά… πράγμα που σημαίνει μην θεωρείτε τον εαυτό σας ικανό ότι μπορεί να λύσει δύσκολα προβλήματα δίχως βοήθεια από τον Ουράνιο Πατέρα σας^. αφεθείτε με απόλυτη εμπιστοσύνη στην πατρική καθοδήγηση και θα εκπλαγείτε, πόσο ευκολονόητο σας φαίνεται και το πιο δύσκολο πρόβλημα και πόσο εύκολα και άκοπα θα εισχωρήσετε σ’ έναν τομέα που ως τώρα σας φαινόταν λαβύρινθος.

Γι’ αυτόν το λόγο δεν έχουν επίγνωση όλοι εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν έχουν ανάγκη τον Πατέρα τους και όλα τα λόγια Του θα τους φαίνονται κενά γράμματα…».

Μπέρτα Ντούντε 12-12-1938

Βλ. μεταξύ άλλων: ΕΡ. ΑΠ.

ΕΣ.ΖΩΗ

ΠΝ. ΚΟ.

Πότε θα επικρατήσει ειρήνη;

«Είναι πολύ μακριά ακόμη η ειρήνη που μια μέρα θα σημαίνει ευτυχία για τη Γη. Στα εγκόσμια γεγονότα ανακατεύονται ακόμη πάρα – πάρα πολλοί δαίμονες, οι οποίοι ενισχύονται υπέρμετρα από την πνευματική στάση των ανθρώπων^. γι’ αυτό αλλαγή στην επίγεια ζωή θα παρατηρηθεί μόνο από τη στιγμή που οι αναζητήσεις τους θα στραφούν περισσότερο προς τα πνευματικά βιώματα…

Επομένως οι ίδιοι οι άνθρωποι μπορούν να διαμορφώσουν τις εγκόσμιες εξελίξεις και να έχουν το πνεύμα της ειρήνης, εφόσον αντισταθούν στην προσκόλλησή τους στον κόσμο και αντ’ αυτού αναζητήσουν την ολοκλήρωσή τους επιδιώκοντας να βρουν την πνευματική ζωή και την τελειοποίηση».

Μπέρτα Ντούντε 9-12-1938

Βλ. επίσης: thebooklife.gr

Profitia–simera.gr

2.000

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΣΗΜΕΙΑ

ΜΕΛΛΟΝ

Β.Λ. 3

Ποια είναι η σημασία του Ιησού Χριστού και του έργου του;

Αναλογίσου πόσο ανυπεράσπιστος θα ήταν ο άνθρωπος στη Γη, εάν ο θεϊκός σωτήρας δεν είχε με την αγάπη Του καταλύσει την ισχύ του θανάτου. Και πόσο απέλπιδη θα ήταν κάθε προσπάθεια εξέλιξης στη Γη χωρίς το σωτήριο έργο του Κυρίου. Από το σκοτάδι της νύχτας η ψυχή βγαίνει στο Φως όταν πιστεύει στο θεϊκό λυτρωτή^. με δική της ώθηση βρίσκει το δρόμο για να διαμορφωθεί σε μια φωτεινή ύπαρξη.

Αυτό που έκανε ο Κύριος για την ανθρωπότητα έχει γίνει ευλογία για τον κάθε έναν και ολόκληρο το σύμπαν βρίσκεται μέσα στο Φως της Αλήθειας χάρη στο έργο της Αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο. Είχε επιλεχτεί η Γη για να φέρει πάνω της την αιώνια Θεότητα μ’ ένα γήινο σώμα. Και γι’ αυτό ένα παιδί της Γης, που έχει απόλυτη πίστη, μπορεί να λυτρώσει τον εαυτό του, ενόσω βρίσκεται στη Γη, φτάνει να κατορθώσει ν’ αγαπήσει το θείο Λυτρωτή από τα βάθη της καρδιάς του…γιατί μόνο η αγάπη νικάει το θάνατο».

Μπέρτα Ντούντε 5-1-1939

Βλ. επίσης μ.ά. ΜΕ. ΜΥ.

Β.Λ. 2

Σε τι διαφέρει η Γη από τους άλλους πλανήτες;

Αποκλειστικά και μόνο στο δικό μας πλανήτη μπορεί ο άνθρωπος να κατακτήσει την ύψιστη τελειοποίηση, δηλ. την υιοθεσία από τον Θεό, για την οποία λέγεται στον Ψαλμό 82.6: «Είσαστε θεοί»! Με άλλα λόγια μόνον όποιος έχει φτάσει σ’ αυτόν τον ύψιστο βαθμό μπορεί να περάσει στον ανώτατο Ουρανό, όπου απολαμβάνει αδιάλειπτα τη συντροφιά του Ιησού Χριστού, απόλυτη μακαριότητα, ελευθερία και πνευματική εξουσία.

Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που στη Γη μας υπάρχουν τέτοιες μεγάλες ακραίες αντιθέσεις, στις οποίες πρέπει να δοκιμαστεί ο άνθρωπος, όπως είναι αγάπη και μίσος, πόλεμος και ειρήνη, δίκιο και άδικο, φτώχεια και πλούτος, ζωή και θάνατος κ.ο.κ.

Βέβαια παντού στο σύμπαν η ύλη ανήκει στον αντίπαλο του Θεού, όμως ειδικά στη Γη βρίσκεται η έδρα του και γι’ αυτό μονάχα εδώ μπορεί ο άνθρωπος να βγει επάξια νικητής στον αγώνα.

Συνεπώς η Γη μας έχει μια ιδιαίτερη αποκλειστικότητα σ’ όλο το σύμπαν, γιατί μόνο εδώ είναι δυνατή η υιοθεσία από τον Θεό, μολονότι η λύτρωση είναι εφικτή σε όλους τους κόσμους, είτε υλικούς είτε πνευματικούς.

Βλ. μεταξύ άλλων: Β.Λ. 1+2+3

Μπ. Ντ. 1 + 2

profitia-simera.gr

ΜΕ. ΜΥ.

Μ.Ε.Ι.

Τι γίνεται με όσους δεν είναι χριστιανοί εδώ και στον άλλον κόσμο;

«Πες στα παιδιά Μου και σε όλους, σε όποια θρησκεία κι αν ανήκουν είτε ρωμαιοκαθολικοί είναι είτε προτεστάντες, Ιουδαίοι, Τούρκοι, Βραχμάνοι. ειδωλωλάτρες – αυτό: Πάνω στη γη υπάρχει μία μόνον αληθινή εκκλησία, κι αυτή είναι η αγάπη για Μένα στο πρόσωπο του Υιού Μου! Η αγάπη αυτή είναι το Άγιο Πνεύμα μέσα σας και σας φανερώνεται με το ζωντανό Λόγο Μου. Έτσι, Εγώ βρίσκομαι μέσα σας, η δε ψυχή σας, που η καρδιά της είναι η κατοικία Μου, είναι η μοναδική αληθινή εκκλησία στη γη. Μόνον εκεί υπάρχει αιώνια ζωή, και μόνον αυτή είναι που σας κάνει μακάριους!

Για σκεφτείτε, Εγώ είμαι ο κύριος όλων όσων υπάρχουν. Εγώ είμαι ο αιώνιος και παντοδύναμος Θεός, και ως τέτοιος, είμαι ο Πατέρας σας, ο άγιος και γεμάτος αγάπη. Και Εγώ είμαι όλ’ αυτά μέσα στο Λόγο! Αν τον σέβεστε και πράττετε σύμφωνα μ’ αυτόν, τον έχετε προσλάβει μέσα σας. Τότε αυτός θα ζωντανέψει μέσα σας, θα σας ανυ­ψώσει ψηλότερα από τον εαυτό σας καί θα σας ελευθερώσει. Δεν θα υπόκειστε τότε πια στο νόμο, θα βρίσκεστε πάνω από αυτόν, στο φως. Αυτό όμως είναι η μακαριότητα ή το βασίλειο του Θεού στο εσωτερικό σας ή η μόνη εκκλησία της γης που δίνει ευδαιμονία Σε καμία άλλη, εκτός από αυτήν, δεν υπάρχει αιώνια ζωή.

Ή μήπως πιστεύετε ότι κατοικώ μέσα σε τείχη ή μέσα στις τελετουργίες ή στην προσευχή και στη λατρεία; Όχι, κάνετε μεγάλο λάθος. Δεν βρίσκομαι σε τίποτα από αυτά, παρά μόνον εκεί που υπάρχει αγάπη, εκεί είμαι κι Εγώ!»

Ο Ιησούς Χριστός στον Γιάκομπ Λόρμπερ

Επίσης στον Λόρμπερ λέγεται:

«Σε εκείνους που δεν θα έχουν τη δυνατότητα να μάθουν εδώ κάτι για τη διδασκαλία Μου, στον άλλον κόσμο θα δοθούν καθοδηγητές. Εάν τους ακολουθήσουν, θα περάσουν από τη γέφυρα (που οδηγεί σ’ Εμένα) στην αληθινή αιώνια ζωή. Εάν όμως επιμείνουν πεισματικά στη δική τους πίστη, τότε θα κριθούν με βάση την πορεία τους στη ζωή. Έτσι θα κριθούν απλώς ως πλάσματα του Θεού και δεν θ’ αποκτήσουν ποτέ την πατρότητά του, ώστε να γίνουν αληθινά παιδιά του».

(Μ.Ε.Ι. Ι 42, 9-12)

Βλ. επίσης: ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ κεφ. 12: «Χριστιανοί είναι όσοι έχουν αγάπη κι ας ανήκουν σ’ άλλη θρησκεία».

Οι επίγειες χαρές είναι αμαρτία;

Στην Μπέρτα Ντούντε έχει υπαγορευτεί σχετικά: «Από μόνη της η επιθυμία για τα πράγματα του κόσμου δεν συνιστά αμαρτία, εφόσον δεν συνοδεύεται από επιδιώξεις αντίθετες προς τις θεϊκές εντολές^. ωστόσο, όταν κάποιος αυτοβούλως αποφεύγει όλες τις εγκόσμιες απολαύσεις, ανεβαίνει σκαλοπάτια προς τον Ουρανό, γιατί παίρνει ως αντάλλαγμα τη θεία χάρη». (29-11-1938)

«…Κάθε παρέκκλιση ή εναντίωση σ’ ένα θεϊκό νόμο θα πρέπει ο άνθρωπος να την αντιλαμβάνεται και να την αισθάνεται σαν μία αδικία ή αμαρτία^. αντίστοιχα η εναρμόνιση με τη θεία τάξη οδηγεί απαρέγκλιτα σε εσώτατη ικανοποίηση και κατάδηλη πνευματική πρόοδο… Η ψυχή μπορεί να ωριμάσει μόνον όταν χωρίς εξαιρέσεις αναγνωρίζει τους θείους νόμους και ακολουθεί συνειδητά και με χαρά τις εντολές του Θεού…».

(1-1-1939)

Βλ. μ.ά.: thebookoflife.gr

ΕΞΕΛ. ΠΑΙΔΙΩΝ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

ΜΑΡΤΙΝ

ΔΩΡΑ

Τι συμβαίνει με τα UFO και με τις επαφές μ’ εξωγήινους;

Οι εμφανίσεις των UFO στις περισσότερες περιπτώσεις βασίζονται σε ψευδαισθητικά φαινόμενα παροδικής υλοποίησης που προέρχονται από δαιμονικές οντότητες. Η επαφή μεταξύ των διαφορετικών κόσμων στο σύμπαν είναι αποκλειστικά πνευματική και ποτέ φυσική. Επομένως στις απαγωγές από εξωγήινους – εάν δεν πρόκειται για ψέμα – «απαγάγεται» η ψυχή και όχι το σώμα, ακόμη κι αν στο σώμα εμφανίζονται σημάδια, τα οποία όμως οφείλονται σε ψυχοσωματική δερματογραφία, όπως π.χ. στα στίγματα. Γι’ αυτό συμβαίνουν μόνο σε άτομα που έχουν μία προδιάθεση για αποκρυφιστικά φαινόμενα ή/και πιστεύουν στα UFO.

Άνθρωποι που πιστεύουν βαθιά και έχουν αυθεντικό δεσμό με τον Χριστό δεν έχουν ποτέ τέτοιες εμπειρίες, πράγμα που αποδεικνύει ότι πρόκειται για δαιμονικής προέλευσης φαινόμενα, τα οποία έλκονται από τα ίδια τα θύματά τους λόγω της πνευματικής τους τοποθέτησης.

(ΠΝ. ΚΟ. 113)

Ο Αντίχριστος είναι σύμβολο ή πραγματικό πρόσωπο;

Και τα δυο είναι σωστά – δεδομένου ότι κάθε άνθρωπος που κυριαρχείται από αντιχριστικό πνεύμα, δηλ. αρνείται τον Χριστό και τη διδασκαλία της αγάπης, είναι ένας μικρός αντίχριστος ή όπως είπε ο Ιησούς: «Όποιος δεν είναι μαζί Μου είναι εναντίον Μου» (Ματθ. 12,30)

Ωστόσο ο Αντίχριστος ως πραγματική προσωπικότητα θα εμφανιστεί δημόσια από εκεί που δεν τον περιμένει κανείς λίγα χρόνια πριν την επιστροφή του Ιησού Χριστού. Θα ξεγελάσει τον κόσμο και θα εγκαταστήσει μία παγκόσμια δικτατορία (Προς Θεσσ. Β΄ 2,1 – 12. Αποκαλ. κ. 13). Αυτή θα είναι «η εποχή της μεγάλης δυστυχίας», γιατί ο Αντίχριστος θα έχει την εξουσία να μαρκάρει τους ανθρώπους με το δικό του σημάδι (Αποκαλ. 13, 16-18.14), πράγμα που εν μέρει ήδη γίνεται μέσω της σύγχρονης τεχνολογίας. Όμως έτσι ο άνθρωπος μετατρέπεται σε εμπόρευμα και θα ’ταν καλύτερο να μην είχε γεννηθεί καθόλου. (Αποκαλ. 14,9 – 10).

Όσοι δεν δεχτούν το χάραγμα αυτό θα διώκονται και θα συρθούν στα δικαστήρια για να λογοδοτήσουν, γιατί ο Χριστός περιμένει από τους πιστούς του να πάρουν ανοιχτά θέση υπέρ του χωρίς να φοβούνται την κάθε εξουσία. (Ματθ. 10, 17-19. Μάρκος 13, 9-11).

Θα είναι μία εξαιρετικά δύσκολη περίοδος, στην οποία θα μπορέσει ν’ ανταπεξέλθει μόνον όποιος στηρίζεται στο Λόγο του Χριστού, που εξηγεί τα πάντα και δίνει την απαραίτητη δύναμη. Όποιος θα έχει τότε αυθεντικό δεσμό με τον Κύριο και σταθεί όρθιος μέχρι το τέλος, θα γίνει μακάριος (Ματθ. 10,22. 24,13-Μάρκος 13, 13 – Μπ. Ντ. 8164). Με την επιστροφή του Χριστού θα γίνει ταυτόχρονα η αρπαγή, δηλ. η ανύψωση των πιστών στον ουρανό και θα στεφανωθούν ως νικητές με την αιώνια ζωή. (Αποκαλ. 2,10).

Βλ. μ.ά.: ηπροφητειασημερα.gr

ΜΕΛΛΟΝ

ΣΗΜΕΙΑ

ΕΡ/ΑΠ Δ4

Μπ. Ντ.

Τι σημαίνει «Ημέρα της Κρίσης» ή «Έσχατη Ημέρα»;

Η Έσχατη Ημέρα έχει διπλή σημασία^. αφενός είναι η τελευταία μέρα της επίγειας ζωής και η μερική, προσωπική κρίση του καθενός. Αφετέρου την Έσχατη Ημέρα θα γίνει η τελική κρίση των ανθρώπων. Συγκεκριμένα τελειώνει η τρέχουσα περίοδος λύτρωσης για τους τωρινούς κατοίκους της Γης οπότε θα διαχωριστούν οριστικά «οι αμνοί από τα ερίφια», οι πρώτοι για να ζήσουν αιώνια πνευματικά και οι δεύτεροι για να βρουν τον πνευματικό – και σωματικό – θάνατο, μέχρι να τους δοθεί πάλι μία δεύτερη ευκαιρία ενανθρώπισης μετά από ατέλειωτους καιρούς. Την Ημέρα αυτή θα επικρατήσει τελικά η δικαιοσύνη του Θεού, γεγονός που σημαίνει μακαριότητα για τα παιδιά του και (νέα) φυλάκιση μέσα στην ύλη για τα παιδιά του εχθρού του. Έτσι θα εκπληρωθούν τα λόγια του Ιησού: «Αυτός που με απορρίπτει και δεν δέχεται τα λόγια μου, θα κριθεί με βάση αυτά^. ο λόγος που κήρυξα θα είναι ο κριτής του την έσχατη ημέρα» (Ιωαν. 12,42).

Βλ. αναλυτικά: ηαποκαλυψησημερα.gr

ΜΕ. ΜΥ.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΣΗΜΕΙΑ

ΕΡ/ΑΠ

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;

Είναι φανερό ότι δεν μπορεί να αρέσει στον αιώνια ενεργό Δημιουργό και συντηρητή του απείρου μία ζωή πίστης αδρανής και ασκητική, ούτε η μοναστική απόσυρση από τα εγκόσμια. Σημειωτέον ότι ο ίδιος ο Χριστός δεν αποσύρθηκε από τον κόσμο, αντίθετα μάλιστα, βρέθηκε ανάμεσα στους ανθρώπους για να φέρει το φως σε όλους όσοι το χρειάζονταν και ήταν δεκτικοί σ’ αυτό. Έτσι, η σκοτεινή θεώρηση του κόσμου των μεσαιωνικών ασκητών ή άλλων φανατικών είναι για τον αληθινό φίλο του Θεού και των ανθρώπων το ίδιο ξένη με τον αρνησίκοσμο αναχωρητισμό των χριστιανών και βουδιστών ερημιτών και μοναχών.

Ο Ιησούς λέει στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο»: «Όποιος προσλαμβάνει πλήρως μέσα του το Λόγο Μου, δρα και ζει απαρέγκλιτα βάσει αυτού, προσλαμβάνει έτσι μέσα του Εμένα τον ίδιο με όλη την αγάπη, τη σοφία, την ισχύ και τη δύναμή Μου, και έτσι γίνεται ένα αληθινό παιδί του Θεού, από τον οποίο ο Πατέρας στον ουρανό δεν στερεί τίποτα από όσα ο ίδιος έχει. Αν το θυμόσαστε αυτό πάντοτε, τότε εύκολα θα νικήσετε τον υλικό κόσμο! Δεν θέλω να σας κάνω να αποθαρρύνεστε και να καταριέστε τον κόσμο, αλλά να τον χρησιμοποιείτε με σοφία!

Γιατί ο Θεός δεν έδωσε στους ανθρώπους τις διάφορες δυνάμεις, κλίσεις και ικανότητες για να κοιμούνται σε ένα κελί ως ερημίτες, παρά για να ενεργούν σύμφωνα με την αποκαλυμμένη θέλησή του και να ωφελούν έτσι τον εαυτό τους και τον πλησίον.

Επίσης ο Θεός ποτέ δεν είπε στον άνθρωπο: “Να ακρωτηριαστείς και να ευνουχιστείς, ώστε να μη σε ερεθίζει η σάρκα της γυναίκας και να μη γίνεις ακόλαστος ή μοιχός!” Αντίθετα, ο Θεός είπε στον Αδάμ, όταν του έδωσε τη γυναίκα: “Πηγαίνετε, πολλαπλασιαστείτε και αποικήστε τη γη”.

Ο άνθρωπος, λοιπόν, πρέπει να δράσει μέσα στον κόσμο και να αντισταθεί εκούσια στους πειρασμούς. Έτσι, η ψυχή του θα γίνει δυνατή και η δύναμη του πνεύματος του Θεού θα την διαποτίσει. Αλλά με μία ζωή οκνηρίας ο άνθρωπος δεν θα φτάσει ποτέ στην αληθινή αιώνια ζωή, που εμπεριέχει την ανώτατη και πιο τέλεια δραστηριότητα σε όλους τους αναρίθμητους τομείς και σφαίρες της ζωής.

Βλ. επίσης: Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΛΑΘΗ

Τι γίνεται με τον αυτοβασανισμό και τον ασκητισμό; Είναι δρόμος για τη φώτιση ή μαγεία;

Ορισμένοι άνθρωποι, για να πλησιάσουν τον Θεό ή για να αποκτήσουν
υπερφυσικές δυνάμεις, παίρνουν έναν επικίνδυνο δρόμο, αυτόν της αυτοτιμωρίας.
Ιδίως στους ανατολικούς λαούς, οι ασκητές έπαιζαν πάντα μεγάλο
ρόλο. Και αυτή η μορφή «λατρείας Θεού» έχει εμφανίσει στην Ινδία π.χ. με τον
αυτοβασανισμό των γιόγκι, και αρνητικά ακραίες μορφές. Αλλά κι η θρησκευτική
ιστορία της Δύσης έχει να παρουσιάσει χτυπητά παραδείγματα με τους σκληρούς,
εξοντωτικούς κανόνες των μοναστηριών και των μοναχικών ταγμάτων, με τις
πρακτικές αυτομαστίγωσης και με τους ερημίτες.

Ο Ιησούς κρίνει αυτήν τη θρησκευτική τάση ως εξής στο Μεγάλο Ευαγγέλιο:
«Με τη σωστή νηστεία και προσευχή, η ψυχή γίνεται πιο ελεύθερη και πιο
πνευματική. Αλλά κανένας δεν θα γνωρίσει τη μακαριότητα μόνο και μόνο επειδή
πιστεύει και προσεύχεται, παρά μονάχα επειδή πιστεύει σ’ Εμένα και ακολουθεί
πάντα το θέλημα του Πατέρα στον Ουρανό. Αυτό όμως μπορεί να το κάνει ο
καθένας, και χωρίς νηστεία ή εγκράτεια από συγκεκριμένες τροφές και ποτά.

Όποιος όμως έχει ένα κάποιο πλεόνασμα και ασκεί πραγματικά την αγάπη για
τον διπλανό του, μοιράζοντας το, αυτός νηστεύει αληθινά και ωφελεί την αιώνια ζωή
της ψυχής του. Επιπλέον, αυτός που θέλει να νηστέψει ουσιαστικά μπροστά στον Θεό
και με όφελος για την αιώνια ζωή του, ας αποφεύγει τις αμαρτίες, από αγάπη για τον
Θεό και τον πλησίον, γιατί οι αμαρτίες βαραίνουν την ψυχή, που έτσι δυσκολεύεται
να ανυψωθεί ως τον Θεό».

Ομοίως ο σωματικός βασανισμός που έχει σκοπό να διεισδύει κανείς με τη
βία στον κόσμο των πνευμάτων, καταδικάζεται με’ έμφαση: «Όποιος νηστεύει την
κατάλληλη στιγμή, κάνει καλύτερα απ’ αυτόν που ζει τρυφηλή ζωή και ασωτεύει
συνέχεια. Γιατί οι άνθρωποι που βρίσκουν ευχαρίστηση σε ό,τι ερεθίζει τον
αισθησιασμό τους μέσα στον κόσμο, σαν ψυχές κάθονται μέσα στο βούρκο και τις
ακαθαρσίες μέχρι τ’ αυτιά. Γι’ αυτόν το λόγο είναι ολότελα τυφλοί και κουφοί
πνευματικά. Γι’ αυτό να είσαστε πάντα μετρημένοι στο φαί και στο πιοτό, ώστε να
μην αρρωστήσει η ψυχή σας. Ανάμεσα σε νηστεία και νηστεία υπάρχει διαφορά
ωστόσο! Η πιο σωστή νηστεία είναι να αποφεύγει κανείς όλες τις αμαρτίες, να δείχνει
αυταπάρνηση σε όλα τα εγκόσμια πράγματα, να σηκώνει το σταυρό του και να Με
ακολουθεί. Χωρίς να παραπροσέχει πόσο πίνει ή τρώει, αλλά και χωρίς να ξεπερνάει
το μέτρο. Κάθε άλλη νηστεία έχει λίγη ή και καμία αξία. Υπάρχουν π.χ. άνθρωποι οι
οποίοι, βασανίζοντας το κορμί τους με έναν συγκεκριμένο τρόπο, εισχωρούν στον
κόσμο των πνευμάτων και με τη βοήθειά τους επιδιώκουν να υποτάξουν τις αιθερικές δυνάμεις…» (σ.τ.μ. Προκειμένου ν’ αποκτήσουν πρόωρα και εκβιαστικά γνώσεις και πνευματικές δυνάμεις)

Βλ. επίσης: ΕΡ/ΑΠ

Β.Λ. 2

ΜΑΓΕΙΑ

ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ

Τι αξία έχει η Αγία Γραφή για το σύγχρονο άνθρωπο;

Η Αγία Γραφή εξακολουθεί να είναι το θεμέλιο της πίστης, όμως οι άνθρωποι σήμερα βομβαρδιζόμαστε από τόσο πολλές διαφορετικές πληροφορίες και θεωρίες, ώστε μας είναι δύσκολο να την βάλουμε στο κέντρο της ζωής μας. Επιπλέον στην εποχή μας θέλουμε εμπειρικές, λογικές, ει δυνατόν επιστημονικές εξηγήσεις. Για το λόγο αυτόν έχουν δοθεί στην ανθρωπότητα Νέες Αποκαλύψεις, οι οποίες συμπληρώνουν και αναλύουν τα της Γραφής. Άλλωστε και στα ίδια τα ευαγγέλια δίνονται υποσχέσεις για τη συνεχή αποκάλυψη του Χριστού. Επομένως οι Νέες Αποκαλύψεις αποτελούν μία επιπλέον βοήθεια ανυπολόγιστης αξίας για το σύγχρονο άνθρωπο.

Η μεταχριστιανική ανθρωπότητα γενικά δεν είχε στην αρχή την ικανότητα που είχαν οι ωριμότεροι μαθητές του Ιησού, να αντιληφθεί ολόκληρη η διδασκαλία του. Έτσι, λήφθηκε μέριμνα να μεταδοθεί στους μετέπειτα αρχικά μόνον ένα μέρος της διδασκαλίας του.

Στο Κατά Ιωάννην (κεφ. 21, 25) διαβάζουμε: «Υπάρχουν πολλά πράγματα ακόμη που έκανε και δίδαξε ο Ιησούς. Αν κανείς ήθελε να τα καταγράψει λεπτομερειακά, τότε ολόκληρος ο κόσμος δεν θα χωρούσε τα βιβλία που θα τα περιείχαν». Προφανώς γι’ αυτό ο Ιησούς μεταβίβασε τη διδασκαλία του μόνο προφορικά. Άλλωστε, η καταγραφή του μηνύματος του από τους τέσσερις Ευαγγελιστές της Καινής Διαθήκης έγινε μετά από δεκαετίες, ενώ εγκρίθηκαν και περιλήφθηκαν στη Βίβλο πολλούς αιώνες αργότερα από τις συνόδους.

Όταν όμως ο Ιησούς έφυγε από τη γη, υποσχέθηκε ότι πάντοτε θα αποκαλύπτεται σε όποιον «έχει και τηρεί» τις εντολές του (Ιωάν. 14,21).

Επίσης ότι το Άγιο Πνεύμα, που στέλνει ο Πατέρας, θα αποκαλύψει εκ νέου, σε όσους έχουν ταπεινότητα κι αληθινή αγάπη, όσα ο Ιησούς όσο ζούσε είχε αποκαλύψει σ’ εκείνους τους μαθητές που μπορούσαν να τα καταλάβουν.

Στην Ντούντε είχε υπαγορευτεί το εξής για τη σημασία της Βίβλου:

Από μόνη της η Γραφή η οποία μαρτυρεί για Μένα θα επαρκούσε πλήρως για
να κάνει γνωστό στους ανθρώπους το θέλημά Μου. Επιπλέον, εάν το σέβονταν το
θέλημά Μου και εναρμονίζονταν μαζί του, η Γραφή θα τους οδηγούσε στο φως,
ούτως ώστε θα αποκτούσαν τελικά τη μακαριότητα.

Όμως η Γραφή αυτή, το βιβλίο των πατέρων, έχει χάσει την αξία της για
πολλούς ανθρώπους. Δεν το θεωρούν πια σαν το βιβλίο που τους μεταδίδει το Λόγο
Μου, επειδή η απιστία τους κάνει να αμφισβητούν συν τοις άλλοις και την προέλευσή του. Γιατί δεν μπορούν να πιστέψουν ότι το Πνεύμα Μου πράγματι ενεργούσε μέσα στους μαθητές Μου και ότι αυτό το Πνεύμα τούς παρακίνησε να καταγράψουν όσα έκανα και δίδαξα όταν βρισκόμουν στη Γη.

Όμως πρέπει παρ’ όλα αυτά να διδαχθούν το Λόγο Μου, πρέπει να γνωρίσουν
το θέλημά Μου ούτως ώστε να έχουν μία άμεση πληροφόρηση για τον Ένα που
εκδηλώνεται με τόσους διαφορετικούς τρόπους.

Θα πρέπει να μάθουν ότι έχω ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα να φέρω το Λόγο
Μου στη Γη κι ότι πάντοτε διδάσκω τους ανθρώπους φωτίζοντάς τους με το Πνεύμα
Μου, όπως άλλωστε δίδασκα τους μαθητές Μου όταν δεν ήμουν πια ενσαρκωμένος
ανάμεσα τους. Πρέπει δηλαδή να καταλάβουν ότι η επιφοίτηση του Πνεύματος δεν έγινε
μόνο μία και μοναδική φορά, τότε με τους μαθητές Μου. αλλά ότι απεναντίας δεν παύω
να στέλνω το Πνεύμα Μου όπου υπάρχει ένας κατάλληλος δέκτης. Με τον ίδιο τρόπο
που δίδασκα κάποτε τους μαθητές Μου, έτσι διδάσκω πάντοτε τους ανθρώπους σε κάθε
εποχή.

Όπου υπάρχει η δυνατότητα τους μεταδίδω το Λόγο Μου ο οποίος και πάλι
δεν τους φανερώνει άλλο από το θέλημά Μου που είναι απλά να ζουν με αγάπη.

Είναι αλήθεια ότι η ψυχή αναπαύεται όταν φύγει από τη ζωή;

Αυτό δεν ισχύει καθόλου, γιατί η ψυχή έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί και στην άλλη ζωή, και μάλιστα προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Για το λόγο αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό να προσεύχονται γι’ αυτήν μ’ αγάπη κι ως εκ τούτου δεν έχουν καμία αξία τυπικές τελετές όπως τα μνημόσυνα.

Αυτό που ισχύει είναι ότι στους υλιστές ανθρώπους, ένα μέρος της ψυχής τους έχει δεθεί υπερβολικά με το σώμα και αργεί ν’ αποδεσμευτεί απ’ αυτό. Μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία η ψυχή μπορεί όντως να βρίσκεται σε μια ονειρόμορφη ή ασυνείδητη κατάσταση, ενώ αφυπνίζεται σιγά – σιγά. Ας σημειωθεί επίσηης ότι οι επίγειες γνώσεις της χάνονται με το θάνατο του σώματος και διατηρείται μόνο η πνευματική γνώση που απέκτησε. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η ψυχή απολαμβάνει το λήθαργο και τη λήθη μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.

Βλ. αναλυτικά: ΕΡ/ΑΠ 29 – 30

Β.Λ. 3

ΥΓΕΙΑ

ΕΞΕΛ. ΠΑΙΔ.

Μ.Ε.Ι.

Μπ. Ντ. 1 + 2

Θα αναστηθούν τα σάρκινα σώματα;

Η διδασκαλία περί ανάστασης της σάρκας είναι λανθασμένη, καθότι το «σαρκίο» δίνεται ως δάνειο για την επίγεια ζωή και δεν αποτελεί μέρος της ψυχής. Μόνον ο Ιησούς Χριστός αποτελεί εξαίρεση, γιατί στο αναστημένο σώμα του βλέπουμε τον Θεό. Συνεπώς είναι λανθασμένη η αντίληψη ότι την Ημέρα της Κρίσης θ’ αναστηθεί το σώμα, έστω και άφθαρτο, καθώς η ψυχή διαθέτει το δικό της άυλο, αιθέριο σώμα, που είναι ο καθρέφτης των πεπραγμένων και της κατάστασης της. Επιπλέον είναι λάθος και η αντίληψη ότι το σώμα είναι η ψυχή και άρα θ’ αναστηθούν μαζί.

Πώς θα έχουμε Εσωτερική ειρήνη, ευτυχία, τελείωση;

Η επίγνωση και η αλήθεια είναι οι μόνες ασφάλειες απέναντι στην αβεβαιότητα και τα υπαρξιακά άγχη και μόνο αυτές δίνουν εσωτερική ειρήνη κι ευτυχία έγραφε ο Ντούντε στις 30/6/1943:

«Η σωστή επίγνωση και η καθαρή αλήθεια είναι που κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο και του χαρίζουν την εσωτερική ειρήνη. Όσο βρίσκεται ακόμα σε άγνοια δεν είναι ισορροπημένος ούτε απόλυτα ικανοποιημένος διότι του λείπει η γνώση της σχέσης που συνδέει το Δημιουργό, τα δημιουργήματα και το γίγνεσθαι στον κόσμο. Καθώς δεν γνωρίζει τα αίτια και τα επακόλουθα οποιουδήποτε γεγονότος δεν καταλαβαίνει ούτε το νόημα, το σκοπό και την αναγκαιότητα όλων των πραγμάτων και των συμβάντων που βλέπει γύρω του. Η σωστή γνώση κι η καθαρή αλήθεια του δίνουν φως, ώστε αποκτά την ικανότητα να βλέπει^. οτιδήποτε ήταν πριν σκοτεινό τώρα φωτίζεται, γίνεται κατανοητό κι η γνώση αυτή τον χαρίζει ένα αίσθημα ευτυχίας. Γιατί αρχίζει να καταλαβαίνει ακόμα και τις δυσχέρειες και τους πόνους της ζωής στη Γη. Ξέρει ότι είναι απαραίτητα και γι’ αυτό δεν του φαίνονται πια, τόσο επώδυνα. Ξέρει ποια ευλογία, ποια ευεργετικά αποτελέσματα φέρνουν και ταυτόχρονα αναγνωρίζει την αιτία που υποφέρει και κάθε εμπειρία τη θεωρεί σαν ένα μέσο που τον φέρνει πιο κοντά στον τελευταίο προορισμό του».

Συμπέρασμα

Δεν υπάρχει αληθινή ειρήνη χωρίς τον Ιησού Χριστό. Γιατί η αιτία της δυσαρμονίας μεταξύ λαών, συνανθρώπων και μέσα στον εαυτό ξεκινάει από τη δυσαρμονία και την αποξένωση από τον θεό, λόγω της έμφυτης φιλαυτίας, την οποία μόνον ο Χριστός μπορεί να αντιστρέφει. Ως εκ τούτου κοσμική ειρήνη χωρίς εσωτερική ειρήνη είναι απατηλή και επιπλέον δυνητικά επιζήμια, όταν ο άνθρωπος δεν αξιοποιεί την πρώτη για να οικοδομήσει την δεύτερη, παρά παρασύρεται από τις fata morgana του κόσμου. Και για να μη συμβαίνει αυτό, έρχονται εσωτερικοί πόλεμοι για την ψυχή, ώστε να μη χαθεί – και αιώνια – κυνηγώντας τις φαντασμαγορίες (Ματθ. 10, 34-Λουκάς 12,51)

ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ «Η ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;»

Στον 11^ο τόμο του <<Μεγάλου Ευαγγελίου>>, που δόθηκε μέσω του Λέοπολντ Ένγκελ και μιλάει για το τέλος της παραμονής του Χριστού πάνω στην γη, περιγράφεται επίσης το τελευταίο δείπνο με τους μαθητές. Αυτά είναι τα τελευταία λόγια για το μοίρασμα του ψωμιού και του κρασιού, του άρτου και του οίνου:

«Με όλες αυτές τις συζητήσεις, είχε περάσει πια η ώρα. Πήρα τότε πάλι το ψωμί, από το οποίο είχα ετοιμάσει τις πρώτες μπουκιές, και είπα στους έντεκα: “Πάρτε ο καθένας από μία ακόμη μπουκιά, που ετοιμάζω εδώ: Είναι το σώμα Μου, ο Λόγος που έγινε σάρκα, που πρόκειται να ζωντανέψει μέσα σας. Πάρτε και αυτή την κούπα! Πιείτε όλοι από αυτήν! Είναι το αίμα Μου, που θα χυθεί για σας, για να σας αφεθούν οι αμαρτίες σας. Όποιος δεν φάει από τη σάρκα Μου και δεν πιει από το αίμα Μου, στο εξής δεν θα γίνει ποτέ μακάριος. Τώρα όμως ξέρετε πώς πρέπει να το εννοήσετε αυτό, και δεν θα προβληματιστείτε με τέτοια λόγια. Φάτε, πιείτε, και όσες φορές το κάνετε, να το κάνετε για να Με θυμόσαστε! Όπου, όμως, βρεθούν δύο άτομα που κάνουν αυτό στη μνήμη Μου κι έχουν συγκεντρωθεί στο όνομά Μου, εκεί θα βρίσκομαι κι Εγώ ανάμεσά τους!”»

Μολονότι ο Ιησούς στο τελευταίο αποχαιρετιστήριο δείπνο χρησιμοποίησε τα λόγια: «Αυτό είναι το σώμα Μου… αυτό είναι το αίμα Μου…», είναι αυτονόητο ότι δεν εννοούσε μ’ αυτά παρά μόνο μία μεταφορική, κατ’ αντιστοιχίαν, παρομοίωση της διδασκαλίας του με το ψωμί και της αγάπης του με το κρασί. Γιατί τι θα ωφελούσε τον άνθρωπο να καταναλώσει οργανικά την πραγματική σάρκα και το πραγματικό αίμα του Χριστού; Θα μπορούσε με τον τρόπο αυτό η ψυχή του να γίνει πνευματικά καθαρότερη και καλύτερη; Τέτοια πράγματα μόνο μία χονδροειδής, υλιστική δεισιδαιμονία θα μπορούσε να φανταστεί και να πιστέψει.

Η Ερμηνεία της Αποκάλυψης του Ιωάννη

(Μήνυμα που δόθηκε μέσω του Γκότφριντ Μαγερχόφερ το 1875)

«Η Αποκάλυψη του Ιωάννη, είναι μία εικονογραφία των ηθών όλης της περιόδου από το πέρασμά Μου στο βασίλειο του Πνεύματος μέχρι τώρα και μέχρι την επιστροφή Μου στη γη σας. Αυτή η Αποκάλυψη έχει ήδη ερμηνευθεί, ερευνηθεί και αναλυθεί από πολλούς μέχρι τώρα.

Τώρα που βρισκόμαστε σχεδόν στο τέλος της όλης προφητείας και τα πιο πολλά έχουν ήδη συμβεί, θα σας εξηγήσω αυτή την αποκάλυψη βήμα προς βήμα. Έτσι, θα διαπιστώσετε από μόνοι σας πόσο μακριά απέχουν από το πραγματικό νόημα όλοι όσοι προσπάθησαν να της δώσουν μια, κυριολεκτική ερμηνεία, γιατί η Αποκάλυψη μόνο με αντιστοιχίες μπορεί να ερμηνευθεί.

…Γι’ αυτό το λόγο αυτή η Αποκάλυψη περιέχει μόνο συμβολικές εικόνες! Θα βρείτε εκεί την «οργή του Θεού», τις «μάστιγες» και πολλές άλλες εκφράσεις τις οποίες εκείνη την εποχή χρησιμοποιούσαν συχνά και οι προφήτες, αλλά δεν ήταν απαραίτητο να γίνουν κατανοητές κυριολεκτικά. Εγώ, ο Θεός της Αγάπης, δεν μπορώ να φανερώνω οργή, μίσος ή εκδίκηση, γιατί κάτι τέτοιο είναι εντελώς αδύνατο, αν και
σαν Θεός θα μπορούσα στη στιγμή να επαναφέρω την τάξη στα πάντα, με μία
ξαφνική καταστροφή ή με έναν ηθικό εξαναγκασμό.

…Απ’ όλα αυτά προκύπτει πως σε όλη την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη
εμπεριέχονται πολλά τα οποία δεν ερμηνεύονται κατά γράμμα. Είναι γραμμένα μεν
σύμφωνα με τη νοοτροπία και την αντίληψη εκείνων των καιρών, αλλά παράλληλα
περιέχουν το μεγάλο σπόρο του Πνεύματος για όλη την αιωνιότητα. Γι’ αυτό και τα
πνεύματα στην πιο ψηλή σφαίρα του παραδείσου και ακόμη και οι άγγελοι, θα
βρίσκουν συνέχεια κάτι ανώτερο σ’ αυτά τα κείμενα, όσο οι ίδιοι ανεβαίνουν και μεγαλώνει η πνευματική τους διαύγεια.

Βλ. για τη συνέχεια του κειμένου: ΠΕΠΡΩ

Επίσης βλ.: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΖΩΗΣ

ΠΡΟ. ΦΩΝΕΣ

ΕΡ/ΑΠ

ΣΥΝΩΜ.

ΕΠΙΣΤ.

Υπάρχει άλλη ζωή στο σύμπαν και πώς είναι;

[1] (Ο Κύριος:) «Να ξέρετε ότι στους αχανείς χώρους υπάρχουν αμέτρητα σφαιρικά περιβλήματα. Σε κάθε σφαιρικό περίβλημα, που για τα δικά σας μέτρα είναι αφάνταστα μεγάλο, καθώς εμπερικλείει αιώνες αιώνων ήλιους και ηλιακές περιοχές,
ζουν ανυπολόγιστα πολλά ανθρώπινα όντα, είτε ενσαρκωμένα είτε ήδη ως πνεύματα. Συνήθως διαθέτουν διαυγή διάνοια και ένα ιδιαίτερα αναπτυγμένο νου την οξύτητα του οποίου δεν μπορείτε να φτάσετε με τίποτα.

Σε ένα άλλο κείμενο της Ντούντε από τις 16-7-1960 μεταξύ άλλων αποκαλύπτονται τα εξής:

«Αμέτρητα ουράνια σώματα περιστρέφονται στο διάστημα και το
καθένα απ’ αυτά έχει την αποστολή να συντελεί στην ωρίμανση των ανώριμων πνευμάτων. Κι έτσι καταλαβαίνετε τώρα τι εννοούν τα λόγια: “Στο σπίτι του Πατέρα Μου υπάρχουν πολλά διαμερίσματα”… Το δε κάθε άστρο φιλοξενεί τις ψυχές εκείνες, των οποίων το επίπεδο ωριμότητας αντιστοιχεί στις συνθήκες που επικρατούν στο συγκεκριμένο ουράνιο σώμα. Ή με άλλα λόγια, οι δυνατότητες εξέλιξης είναι διαφορετικές στο κάθε άστρο και οι ψυχές στέλνονται αντίστοιχα εκεί, όπου οφείλουν να ωριμάσουν».

«Όλα όσα βλέπετε είναι δημιουργίες που φιλοξενούν όντα, τα οποία πρέπει να τελειοποιηθούν περαιτέρω. Αντίθετα, τα τέλεια όντα δραστηριοποιούνται στο βασίλειο του Φωτός και δεν χρειάζονται ‘ορατές δημιουργίες πλέον σαν τόπο κατοικίας.

Βλ. επίσης: Μ.Ε.Ι. ΙΙΙ 220 – 223

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ

Υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ των κατοίκων των ουράνιων σωμάτων;

Μια καταγραφή της Μπέρτα Ντούντε από τις 31.7.1955:

«Τα ουράνια σώματα που βλέπετε στο στερέωμα, τα χωρίζουν α­γεφύρωτες αποστάσεις, αποστάσεις που εσείς οι άνθρωποι δεν μπο­ρείτε καν να υπολογίσετε και γι’ αυτό είναι επίσης αδύνατο να τις καλύψετε. Διότι το κάθε σώμα αποτελεί ένα χωριστό κόσμο και ε­πιπλέον οι κόσμοι αυτοί είναι ερμητικά απομονωμένοι μεταξύ τους, για τα λύγο ότι παρουσιάζουν τελείως διαφορετικές σφαίρες ζωής, αντίστοιχες εκάστοτε με τη σύσταση του ουράνιου σώματος και των κατοίκων του.

…Μία τέτοια προσπάθεια (γεφύρωσης αυτών των αποστάσεων) θα ήταν τελείως μάταιος κόπος, Ποτέ δεν θα μπορέσετε να αποκτήσετε μια σύνδεση με άλλους αστέρες, εκτός απ’ αυτή που γίνεται με καθαρά πνευματικό τρόπο. Γίνεται, δηλαδή, μεταβίβαση σκέψεων από εκείνους τους κόσμους, οι οποίες όμως σκέψεις χρησιμεύουν αποκλειστικά στην πνευματική σας πρόοδο και σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με τις έρευνες που σχεδιάζετε στο κοσμικό διάστημα.

…Εάν, λοιπόν, επιδιώκετε να αξιοποιήσετε τις επιστημονικές σας γνώσεις προς όφελος των συνανθρώπων σας, τότε θα ενισχύσω κι Ε­γώ με την ευλογία Μου το έργο σας, γιατί τότε τηρείται ο νόμος της θείας Τάξις Μου, αλλά πρέπει βέβαια να παραμείνετε στο πλαίσιο αυτής της τάξης. Οφείλετε να σέβεστε τους νόμους που σας έδωσα και τους οποίους αναγνωρίζετε ευκρινώς σε όλα τα δημιουργήματα. Και ένας απ’ αυτούς τους νόμους είναι η μεγάλη απόσταση της Γης σας από τα άλλα αστρικά σώματα. Ένας από αυτούς είναι επίσης η α­πομόνωση του κάθε σώματος από τα άλλα, μία απομόνωση που σηματοδοτείται από τη στρατόσφαιρα, το χώρο που είναι κενός από αέρα, πράγμα που καθιστά αδύνατη την παραμονή ενός ανθρώπου στο χώρο αυτό και γι’ αυτό το λόγο θα έπρεπε αυτό να σας δείχνει φανερά από μόνο του ότι Εγώ ο Ίδιος σας έχω απομονώσει.

«Κάθε ουράνιο σώμα εξυπηρετεί την ωρίμανση των πνευματικών όντων, όμως το επίπεδο της ωριμότητάς τους είναι τόσο διαφορετι­κό, ώστε χρειάζονται αντίστοιχες διαφορετικές δημιουργίες αλλά στις δημιουργίες αυτές δεν θα μπορούσατε να επιβιώσετε εσείς οι άνθρωποι και γι’ αυτό δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει επαφή με εκείνους τους κόσμους».

Κατάθλιψη και αυτογνωσία

Τη μεγαλύτερη δυστυχία στη ζωή δημιουργούν από μόνοι τους οι άνθρωποι εκείνοι που πολεμάνε συνέχεια με τον εαυτό τους και δεν ικετεύουν τον Θεό να τους βοηθήσει, ώστε με τη χάρη του να ελευθερωθούν από την πίεση που νιώθουν να τους βαραίνει…

…Η ίδια η ζωή δίνει πολλά μαθήματα και πολλαπλές υποδείξεις, αρκεί να την αξιοποιεί κανείς σωστά και όταν πιέζεται ψυχικά να αναζητάει καταφύγιο σε πράξεις αγάπης. Με τον τρόπο αυτό αντισταθμίζει (τη φιλαυτία του) και η καρδιά του γίνεται χαρούμενη. Εάν ένας άνθρωπος βάλει τον εαυτό του σε δεύτερη μοίρα πέφτουν από μόνα τους όλα τα βάρη από πάνω του και ο ίδιος βρίσκει την ολοκλήρωση της ζωής του στην προσφορά στους άλλους…

…Γι’ αυτό το μόνο που βοηθάει πραγματικά σε μια τέτοια ψυχολογική κατάσταση είναι να του υποδείξει κάποιος με πολλή αγάπη τη λανθασμένη στάση του απέναντι στη ζωή, την οποία οφείλει ο ίδιος να νικήσει και όχι να τον νικήσει αυτή. Αλλ’ αυτό συμβαίνει κάθε φορά που υποφέρει κάτω από την πίεση της κακής του διάθεσης και δεν δραστηριοποιείται για να βρει μία διέξοδο. Εκεί που υπάρχει θέληση, γίνεται και πράξη και μόνο αυτή η δραστηριότητα ελευθερώνει τον άνθρωπο από κάθε κακό…».

Μπέρτα Ντούντε 10-12-1938

«Ό,τι σας χαλάει τη διάθεση συχνά συνιστά αφάνταστα μεγάλη ευλογία για την ψυχή, γιατί δίνει την αφορμή στον άνθρωπο να ψάξει τον εαυτό του, ιδίως μάλιστα όταν υποφέρει ο ίδιος προσωπικά από την κακή του διάθεση. Τότε ψάχνει να βρει τι φταίει και εάν είναι ειλικρινής με τον εαυτό του, θ’ αναζητήσει την αιτία στον εαυτό του, μ’ αποτέλεσμα ν’ αποφασίσει συνειδητά ν’ αλλάξει για το καλύτερο.

Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι πάντα η αυτογνωσία. Να καθίσει τον εαυτό του στο σκαμνί χωρίς δικαιολογητικά, να τον υποβάλλει σε αυστηρότατη κριτική και να μην παύει να ζητάει από τον Θεό τη δύναμη για να εξευγενίσει το είναι του είναι η άνευ όρων προϋπόθεση για να καλλιεργήσει ο καθένας συνειδητά την ψυχή του…

Αλλά όταν κάποιος νιώθει απροβλημάτιστος, συχνά παραμελεί αυτήν την απαραίτητη καλλιέργεια και η χαλάρωση συνεπάγεται αποτελμάτωση, πράγμα που οδηγεί πιο εύκολα σε οπισθοδρόμηση παρά σε πρόοδο. Γι’ αυτόν το λόγο η ζωή υποχρεωτικά δίνει στον άνθρωπο απογοητεύσεις, αποτυχίες και περισσότερο ή λιγότερο μεγάλα βάσανα και δοκιμασίες προς χάριν της καλλιέργειας της ψυχής του».

10-8-1941

Γιατί ο Θεός επιτρέπει το κακό…

«Λύτρωσέ μας από τον πονηρό…»

Χωρίς το θέλημα του Θεού δεν μπορεί να γίνει τίποτα στη Γη, άρα οτιδήποτε συμβαίνει είτε καλό είτε κακό βασίζεται υποχρεωτικά καταρχάς στη θεία βούληση. Ακόμη και το κακό που κάνει ο ένας άνθρωπος στον άλλο θα ήταν αδύνατο να γίνει εάν το εμπόδιζε η θεία βούληση.

Ωστόσο θα ήταν λάθος να υποστηρίζει κάποιος ότι ο θεός θέλει το κακό, επειδή επιτρέπει να συμβαίνει. Σε καμία περίπτωση το κακό δεν έχει την έγκρισή Του, όμως ο Θεός δεν εμποδίζει τη βούληση του ανθρώπου, ούτως ώστε να μπορεί να
αναπτυχθεί ελεύθερα και έτσι να μπορεί να επιλέγει. Μόνο με αυτή την ελευθερία της
μπορεί να διανύσει το τελευταίο στάδιο ενσάρκωσης και επομένως δεν επιτρέπεται να τεθούν περιορισμοί. Όμως ακριβώς αυτό θα γινόταν εάν εμποδιζόταν κάθε κακή πράξη προτού πραγματοποιηθεί. Γιατί ναι μεν τότε θα υπήρχε μόνο το καλό στον κόσμο, αλλά ο άνθρωπος θα είχε στερηθεί τη δυνατότητα να ανελιχθεί προς το καλύτερο.

Επομένως κατά βάση πρέπει πιο πολύ να θεωρείται ότι πρόκειται για θεία παραχώρηση. Εφόσον ο Θεός δεν αντιτάσσεται με τη βούλησή Του, τέτοια γεγονότα οφείλονται περισσότερο στην ανθρώπινη βούληση, στην οποία ο θεός δεν θέτει
φραγμούς. Συνεπώς μία πράξη μπορεί να πραγματοποιηθεί μεν, όμως αυτό δεν
σημαίνει ότι θα έχει υποχρεωτικά πάντοτε αποτέλεσμα. Το τι συνέπειες έχει η κακή
πράξη για τον άνθρωπο εξαρτάται αποκλειστικά από τη θεία βούληση και από το εάν
είναι απαραίτητη για την ωρίμανση της ψυχής εκείνου του ατόμου που την
υφίσταται.

Όσο πιο πολύ αγωνίζεται για την πνευματική του τελειοποίηση, τόσο πιο
άτρωτο θα είναι απέναντι σε όλες τις κακόβουλες ενέργειες των .άλλων. Άρα
συγκριτικά, θα πρέπει να υποφέρει περισσότερο το άτομο που δεν κάνει κανένα
πνευματικό αγώνα, ενώ εκείνο που ενδιαφέρεται για τη σωτηρία της ψυχής του θα δίνει πολύ λίγη σημασία στα κακά που του προξενούν.

Και τότε μόνο είναι όντως δυνατή μια αλλαγή, όταν οι άνθρωποι αντιδρούν θετικά ως προς αυτό που αποσκοπούσε ο πόνος και προσπαθούν να απαλείψουν την αιτία για την οποία υποφέρουν. Αυτό όμως είναι βέβαια ακατανόητο για κάποιον με εγκόσμια νοοτροπία και ούτε πρόκειται να το καταλάβει, όσο θεωρεί τον κόσμο ως το πιο σημαντικό απ’ όλα και δίνοντας την προτεραιότητα στο σώμα του, αφήνει εντελώς παραμελημένη την ψυχή του.

Η γνώση της αλήθειας ωστόσο μπορεί να δοθεί σ’ εκείνον τον άνθρωπο μονάχα, ο οποίος διαχωρίζει τον εαυτό του από τον κόσμο, γιατί ο εγκόσμια σκεπτόμενος άνθρωπος δεν αναγνωρίζει την αλήθεια όταν έρχεται σε επαφή με τη γνώση και το αποτέλεσμα είναι να την απορρίπτει.

Σαν συνέπεια είναι απαραίτητο να περάσει από εξαιρετικά οδυνηρές καταστάσεις, προκειμένου να φτάσει στο σημείο να αναγνωρίζει πόσο ασήμαντα είναι τα εγκόσμια πράγματα.

Για την ψυχή του ανθρώπου είναι μεγάλο κέρδος το να διαπιστώσει, όσο βρίσκεται ήδη στη γη, την παροδικότητα των επίγειων αξιών. Εάν μάθει έγκαιρα να μην τις υπολογίζει, τότε και αυτές δεν θα τον δένουν υπέρμετρα με τα γήινα, όταν η ψυχή του θα φύγει από τη γη, έστω κι αν περάσει στον άλλο κόσμο έχοντας ένα χαμηλό βαθμό ωριμότητας.

Τότε η υπέρβαση της ύλης στο πνευματικό βασίλειό δεν είναι τόσο δύσκολη και αφού αρχίσει εκεί πλέον η ανοδική εξέλιξη της ψυχής, εξελίσσεται στη συνέχεια πολύ γρηγορότερα. Γιατί όταν της προσφέρεται η αλήθεια στον άλλο κόσμο, η ψυχή τη δέχεται πιο εύκολα και δεν έχει τόση πολλή αντίσταση απέναντι στον Θεό, όπως στη γη. Και γι’ αυτό δεν είναι τόσο ανέλπιδη η μοίρα μιας ψυχής, που μέσα από τη μεγάλη δυστυχία που έζησε στη γη αναγνώρισε την προσωρινότητα των επίγειων πραγμάτων. Αυτό ισχύει ακόμη κι αν φαινομενικά υπήρξε θύμα και πέθανε υποκύπτοντας στα δεινά της.

Βλ. επίσης: Μπ. Ντ. 1+2

ΕΡ/ΑΠ

Τι σημασία έχουν τα δύο φύλα στον ουράνιο κόσμο;

Τα δύο φύλα υπάρχουν μόνο στην κατάσταση της πτώσης, δηλ. όσο ένα ον είναι ατελές^. γιατί μετά την αρχική πτώση από την Πνευματική Δημιουργία κάθε έκπτωτο πνεύμα χωρίστηκε σε μία αρσενική και μία θηλυκή αρχή (ψυχή), ώσπου να τελειοποιηθεί και να ενώσει μέσα του και τις δύο αρχές. Εξού και το «έτερον ήμισυ».

Γι’ αυτό ο Ιησούς είπε στους Σαδδουκαίους: «Όσοι φτάνουν στην ανάσταση δεν ζευγαρώνουν ούτε παντρεύονται, αλλά είναι ίσοι με τους άγγελους και παιδιά του Θεού». (Κατά Ματθ. 22,30 – Κατά Λουκά 20, 35-36)

Σε όλους τους αγγέλους «χωρίς εξαίρεση επικρατεί η αρσενική-θετική υπόσταση. Ωστόσο και ο θηλυκός-αρνητικός πόλος είναι απόλυτα ανεπτυγμένος μέσα τους». Έτσι οι άγγελοι συμβολίζουν «τον τέλειο ουράνιο γάμο».

Ο Θεός βέβαια δεν έχει φύλο, αφού το όνομα «Πατέρας» είναι ένα σύμβολο για την προστασία, τη δύναμη, την κάθε είδους τροφή και τις χάρες που προσφέρει στα παιδιά του.

Προσευχή και Διαλογισμός

Το πρώτο βήμα για να επικοινωνήσουμε με τον Θεό είναι να γαληνέψουμε μέσα μας, στρεφόμενοι προς το εσωτερικό μας. «Όταν θέλεις να προσευχηθείς, αποτραβήξου στο δωμάτιό σου», συμβουλεύει ο Ιησούς στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου στην Επί του Όρους Ομιλία. Αυτή η συμβουλή εμπεριέχει ένα διπλό νόημα. Κατ’ αρχάς τυπικά, εννοείται πως πρέπει κανείς να αποσυρθεί σε ένα μέρος που θα εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη δυνατή ησυχία απέναντι στους αντιπερισπασμούς του κόσμου. «Και κλείσε καλά την πόρτα», προσθέτει, για να προφυλαχθούμε από τον καταιγισμό των εξωτερικών εντυπώσεων και να βυθιστούμε ανεμπόδιστα στον πυρήνα της καρδιάς, όπου κατοικεί το θείο πνεύμα. Χάρη σ’ αυτόν το μεσολαβητή, τον εμφυτευμένο θεϊκό σπινθήρα, μπορούμε να αναρριχηθούμε ως την Πηγή της Ζωής, για να λάβουμε την αναζωογόνηση που είναι πάντα έτοιμη να μας δώσει.

Με τη βοήθεια του πνευματικού σπινθήρα θα εξετάσουμε εξονυχιστικά τον εαυτό μας και κυρίως τη σχέση μας με τον Θεό, ώστε να είμαστε καθαρότεροι στην προσευχή μας.

Αυτή την εσωτερική ενατένιση και αυτοπαρατήρηση τη συνιστούσε ήδη ο Ιησούς στους μαθητές του, όπως διαβάζουμε στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη».

«Το πιο ωφέλιμο πράγμα για τον άνθρωπο είναι από καιρό σε καιρό να
παρατηρεί και να ερευνάει τον εαυτό του. Όποιος θέλει να ελέγξει τον εαυτό του και
τις δυνάμεις του, πρέπει να εξετάζεται συχνά μόνος του και να αυτοπαρατηρείται σε
βάθος. Επειδή μερικοί δεν ξέρουν πώς να το κάνουν, ακούστε: κατ’ αρχάς ηρεμήστε
και σκεφτείτε ήσυχα, αλλά εντατικά, όλα όσα κάνατε ή αποφύγατε να κάνετε.

Αναλογιστείτε το θέλημα του Θεού που το γνωρίζετε καλά και κατά πόσον
έχετε λειτουργήσει σύμφωνα με αυτό στις διάφορες περιστάσεις».

Όταν ο άνθρωπος αυτοπαρατηρείται κριτικά με ειλικρινή διάθεση να
βελτιωθεί και να προχωρήσει στην τελειοποίησή του, δείχνει από την πλευρά του το
πρώτο δείγμα καλής θέλησης και πρόθεσης να επικοινωνήσει με τον Θεό.

Έτσι ανοίγεται και μπορεί να αρχίσει το διάλογο με τον Ιησού Χριστό, όμοια με ένα ζεστό, προσωπικό διάλογο μεταξύ παιδιού και πατέρα, που στην ανώτερη μορφή του είναι το πιο ευδαιμονικό συναίσθημα που μπορεί να βιώσει κάποιος στη Γη.

«Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΖΩΗ»

«Το πιο ωφέλιμο πράγμα για τον άνθρωπο είναι από καιρό σε καιρό να
παρατηρεί και να ερευνάει τον εαυτό του. Όποιος θέλει να ελέγξει τον εαυτό του και
τις δυνάμεις του, πρέπει να εξετάζεται συχνά μόνος του και να αυτοπαρατηρείται σε
βάθος. Επειδή μερικοί δεν ξέρουν πώς να το κάνουν, ακούστε: κατ’ αρχάς ηρεμήστε
και σκεφτείτε ήσυχα, αλλά εντατικά, όλα όσα κάνατε ή αποφύγατε να κάνετε.

Αναλογιστείτε το θέλημα του Θεού που το γνωρίζετε καλά και κατά πόσον
έχετε λειτουργήσει σύμφωνα με αυτό στις διάφορες περιστάσεις».

Όταν ο άνθρωπος αυτοπαρατηρείται κριτικά με ειλικρινή διάθεση να
βελτιωθεί και να προχωρήσει στην τελειοποίησή του, δείχνει από την πλευρά του το πρώτο δείγμα καλής θέλησης και πρόθεσης να επικοινωνήσει με τον Θεό.

Έτσι ανοίγεται και μπορεί να αρχίσει το διάλογο με τον Ιησού Χρίστο, όμοια με ένα ζεστό, προσωπικό διάλογο μεταξύ παιδιού και πατέρα, που στην ανώτερη μορφή του είναι το πιο ευδαιμονικό συναίσθημα που μπορεί να βιώσει κάποιος στη Γη. «Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΖΩΗ»

Ο Θεός τιμωρεί; Είναι άδικος;

«Οφείλετε ν’ ακολουθείτε ως γνώμονα κάθε εντολή του Πατέρα σας, γιατί το μόνο που ζητάει από σας είναι να ζείτε σ’ αρμονία με τη βούλησή Του, καθότι ο νόμος Του σας έχει δοθεί με αποκλειστικό σκοπό να σας οδηγήσει στη μακαριότητα…

…Αντίθετα, η παραμικρή εναντίωση οδηγεί εμφανώς σε συνέπειες. Δεν είναι τότε ότι ο Πατέρας τιμωρεί το παιδί Του για την εναντίωσή του, αλλά το ίδιο το παιδί προκαλεί σοβαρή ζημιά στον εαυτό του, δεδομένου ότι σ’ όλη την επίγεια ζωή του έχει να παλέψει με αντιξοότητες. Από την άλλη πλευρά, όταν εναρμονίζεται πρόθυμα με την τάξη του Θεού, εξασφαλίζει διαρκώς μία ήρεμη κι εύκολη ζωή, που χαρακτηρίζεται από το αίσθημα ευτυχίας ότι είναι ενωμένο με τον Ουράνιο Πατέρα του. Όποιος δεν γνωρίζει αυτό το αίσθημα στη ζωή, δεν ξέρει τι χάνει και τι πρέπει να στερηθεί…»

Μπέρτα Ντούντε 17-1-1939

Κανένας δεν μπορεί να παρανομεί ατιμώρητα ενάντια στους αμετάβλητους νόμους της φύσης. Όταν οι άνθρωποι παραβαίνουν αυτούς τους νόμους, οι αρρώστιες που προκαλούν δεν είναι ούτε «η μοίρα» τους ούτε «η τιμωρία από το Θεό», παρά αποτελούν φυσικές συνέπειες».

Γιάκομπ Λόρμπερ, 1800-1864

Αυστριακός μυστικός και προφήτης

Γιατί είναι τόσο σημαντική η εποχή μας;

Γιατί ζούμε στο τέλος μίας ακόμη περιόδου λύτρωσης της Γης που θα λήξει με την επιστροφή του Ιησού Χριστού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πάψει μετά να υφίσταται ο πλανήτης μας και η ανθρωπότητα. Με βάση την Αγία Γραφή και τις Νέες Αποκαλύψεις μπορεί να διαπιστώσει κανείς με βεβαιότητα ότι ζούμε σ’ αυτή, την έσχατη εποχή, ωστόσο κανένας δεν ξέρει ακριβώς πότε θα εκτυλιχθούν τα τελευταία γεγονότα^. εντούτοις δεν επιτρέπεται εφησυχασμός, γιατί οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πότε θα ’ρθει ο Κύριος (Ματθαίος 26, 41. Μάρκος 13, 33-14,38) κι αυτό διδάσκει και η παραβολή με τις μωρές παρθένες (Ματθ. 25, 8-13).

Το σίγουρο είναι ότι τα γεγονότα θα ενσκήψουν αλυσιδωτά και αιφνίδια, σαν το κλέφτη μέσα στη νύχτα (Ματθ. 24, 42-44. Μπ. Ντ. αρ. 2535).

Αυτό σημαίνει όταν δεν θα το περιμένουν ενώ αντίθετα θα διακηρύσσουν: «έχουμε ειρήνη και ασφάλεια, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος!» (Θεσσ. Α΄ 5,3 Μπ. Ντ. αρ. 6970).

Όμως από την άλλη πλευρά δεν οδεύουμε στα τυφλά προς αυτό το πεπρωμένο καθότι τα προμηνύματα για το μέλλον είναι ευανάγνωστα για όποιον έχει μάτια για να τα διαβάσει σωστά και αυτός ξέρει τι ώρα έχει σημάνει.

Βλ. διεξοδικά μ.ά.: ΜΕΛΛΟΝ

ΣΗΜΕΙΑ

2000

Profitia-simera.gr

ΕΡ/ΑΠ

Μπ. Ντ. 1 + 2

ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΕΣ.Λ.: Εσωτερικός Λόγος

ΕΡ./ΑΠ: ΓΙΑΤΙ ΖΟΥΜΕ ΤΕΛΙΚΑ;
Ερωτήσεις από τη Ζωή, Απαντήσεις από τη
Νέα Αποκάλυψη» hapocalypshsimera.gr

N.A.: Νέα Αποκάλυψη

ΠΝ. ΚΟ: Πνευματικοί Κόσμοι

Β.Λ.1: Β. Λουτς «Θεός και Δημιουργία»

Β.Λ.2: » » «Η Διδασκαλία του Χριστού»

Β.Λ.3: » » «Η Πατρίδα της Ψυχής»

ΕΣ. ΖΩΗ: Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΖΩΗ

ΜΠ. ΝΤ.1: Μπ. Ντούντε «Το Πέρασμα στη Νέα Πνευματική Εποχή»

ΜΠ. ΝΤ.2: Μπ. Ντούντε «Η Γέννηση της Νέας Γης»

ΜΕ.ΜΥ: «Το Μεγάλο Μυστήριο»

ΖΩ. ΧΡ.: Ο Ζωντανός Χριστιανισμός profitia–simera.gr

ΜΕΙ: «Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη»

ΠΑ. ΘΡ.: «Οι Παγκόσμιες Θρησκείες και τα Μεγάλα Ρεύματά τους»
hapocalypshsimera.gr

ΛΑΘΗ: «Τα Ανθρώπινα Λάθη στο Χριστιανισμό»
hapocalypshsimera.gr

ΠΕΠΡΩ: «Η Επιστροφή του Χριστού και τα Πεπρωμένα της Ανθρωπότητας» profitia–simera.gr

ΔΡΟΜΟΣ: «Ο Δρόμος για την Πνευματική Αναγέννηση»

Παιδ. Χρόνια: «Τα Παιδικά Χρόνια του Ιησού»

Τρεις Μέρες: «Οι Τρεις Μέρες του Ιησού στο Ναό»

ΔΩΡΑ: «Δώρα του Ουρανού»

FAKE: Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ FAKE ΑΛΗΘΕΙΕΣ σύγχρονοιπροφήτες.gr

ΠΡΟΦ. ΦΩΝΕΣ:«ΠΡΟΦΗΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ» profitia–
simera.gr

ΑΓ.ΓΡ./ΝΑ: «ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ ΑΓ. ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΝΕΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ»

ΕΞΕΛ.ΠΑΙΔ.: «Η Εξέλιξη των Παιδιών μετά τη γήινη Ζωή»

ΜΑΓΕΙΑ: «Η Μαγεία και τα Θαύματα» sygronoi–profites.gr

ΥΓΕΙΑ: «Υγεία και Ζωή-Ασθένεια- Θάνατος και Επέκεινα»

ΆΓΝΩΣΤΟΣ: «Ο Άγνωστος Προφήτης Γιάκομπ Λόρμπερ»

ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΖΩΗΣ: «Τα Μυστήρια της Ζωής και της Δημιουργίας»

ΛΑΒΥΡ.: «Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΚΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ» sygxronoi–profites.gr

ΛΑΟΔΙΚΕΙΣ: Γ. Λόρμπερ «Επιστολή προς Λαοδικείς»

ΣΗΜΕΙΑ: «Σημεία των Καιρών»

2000: «ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΥΡΩ ΑΠΌ ΤΟ 2000»

ΜΕΛΛΟΝ: «Το Μέλλον είναι τώρα!» sygxronoi–profites.gr

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ εκδ. Πύρινος Κόσμος

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Εσωτερική Ερμηνεία των Ευαγγελίων εκδ. Πύρινος Κόσμος

ΜΑΡΤΙΝ ΜΑΡΤΙΝ, Η μεταθανάτια καθοδήγηση της ψυχής εκδ. Πύρινος Κόσμος

ΣΥΝΩΜ.: «Προφητείες και Συνωμοσίες» sygxronoi–profites.gr

ΘΑΥΜΑ: «Γίνονται Σήμερα Θαύματα;» » »

ΕΩΣΦ.: «Εωσφόρος – Σατανάς – Αντίχριστος» » »

ΒΟΗΘΕΙΑ: «Συμβουλές και Βοήθεια για το Μέλλον» » »

ΕΠΙΣΤ.: «Η Επιστήμη του Μέλλοντος» » »

ΘΕΜΑΤΑ: «Αποκαλυπτικά Αποσπάσματα» » »

ΜΥΣΤ. ΦΥΣ.: «Μυστικά της Φύσης» εκδ. Πύρινος Κόσμος