ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

ΟΙ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ

ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

Πώς, όμως, συμβαίνει σήμερα να υπάρχει ανάμεσα στους Χρι­στιανούς τόση ασάφεια και διχογνωμία για τη διδασκαλία αυτή της τε­λείωσης μέσω της αγάπης, την οποία ο Χριστός κήρυξε με τόση έμ­φαση, αφού σήμερα ο λόγος της Βίβλου είναι περισσότερο διαδεδο­μένος ανάμεσα στους ανθρώπους από ποτέ άλλοτε;

Μια ματιά στην πνευματική εξέλιξη της ανθρωπότητας μετά τον Χριστό θα μας δώσει σαφή απάντηση. Η διδασκαλία της σωτηρίας μέ­σω της αγάπης με την πάροδο των αιώνων συσκοτίστηκε και επικα­λύφθηκε από τον εγωισμό και τη φιλαυτία της ανθρώπινης φύσης.

Δεν άρεσε στην εγωιστική ανθρώπινη ψυχή ν’ αναζητά την τελείω­ση μέσω της δύσκολης υπέρβασης του εγωισμού της. Αντίθετα ο άν­θρωπος, σύμφωνα με την ψυχική φύση του την καταγόμενη από τον Εωσφόρο, έτεινε να εγκαταλείψει τη διδασκαλία του Ιησού, που στη­ρίζεται στη διπλή εντολή της αγάπης, και ν’ αναζητήσει πιο άνετους δρόμους για μια ευτυχισμένη ζωή.

Μέσα στη Χριστιανοσύνη, δυο ήταν οι κύριες παρεκκλίσεις, που με τον καιρό γίνονταν όλο και πιο επικίνδυνες: ο δρόμος της εξωτερι­κής ορθότητας των πράξεων και εκείνος της μονόπλευρης ορθότητας της πίστης. Και οι δύο εμφανίστηκαν στις χριστιανικές κοινότητες σύ­ντομα αφού έφυγε ο Ιησούς.

Η παρέκκλιση της εξωτερικής ορθότητας είναι η πίστη των ανθρώ­πων ότι μπορούν να εισχωρήσουν στο βασίλειο του Θεού με εξωτε­ρικές πράξεις, χωρίς ν’ αλλάξουν εσωτερικά νοοτροπία. Θέλουν να τηρήσουν τον τύπο, αλλά δεν θέλουν να μετατρέψουν τη σύμφυτη αγά­πη του εαυτού τους σε εγκάρδια, αληθινή, ανιδιοτελή αγάπη για τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Ακολουθούν πιστά τους εξωτερικούς εκ­κλησιαστικούς θεσμούς και τα λατρευτικά τυπικά, επίσης κάνουν πολ­λά εξωτερικά «καλά» έργα, δέχονται τα μέσα με τα οποία δίνει χάρη η εκκλησία, όμως όλ’ αυτά τα κάνουν όχι από αληθινή αγάπη για τον Θεό και τα δημιουργήματά του, παρά με κρύα καρδιά, είτε από φόβο μπροστά στην καταδίκη, είτε για την εξωτερική τους υπόληψη απένα­ντι στους ανθρώπους, είτε πάλι από την εγωιστική επιδίωξη της μελ­λοντικής ευτυχίας στους ουρανούς.

Αυτό το είδος Χριστιανισμού γέννησε σηις εκκλησίες και κοινότη­τες την ιδέα της επίτευξης της τελείωσης με τελετουργικά τυπικά και μέσα χάριτος, με δωρεές στην εκκλησία, μετάνοιες και αφέσεις. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργήθηκε γρήγορα ένας κατ’ επίφαση Χριστιανισμός, που του λείπει το ουσιωδέστερο, η εσωτερική τελείωση της καρδιάς.

Ο Απόστολος Παύλος στράφηκε ήδη στις επιστολές προς τους Ρωμαίους και προς τους Γαλάτες, ακόμη περισσότερο όμως σ’ εκείνη προς τους Λαοδικείς (που μας δόθηκε ξανά μέσω του Λόρμπερ) κα­τά του Χριστιανισμού αυτού που νομίζει ότι μπορεί να γίνει «δίκαιος» μπροστά στο Θεό με κάθε είδους εξωτερικούς νόμους.

Αυτή η άποψη, που αρέσει στους υλικά προσανατολισμένους αν­θρώπους, αποτελεί σήμερα ακόμη ένα μεγάλο κίνδυνο, ιδιαίτερα στην καθολική εκκλησία, γι’ αυτό επανειλημμένα εμφανίστηκαν μεταρρυθ­μιστές για να καθαρίσουν την διδασκαλία.Ήταν, όμως, εκείνη τη βίαιη εποχή, η ανθρωπότητα ανίκανη να δεχθεί την καθαρή, αληθινή διδα­σκαλία της αγάπης του Χριστού, ή μήπως είναι εξελικτικός νόμος το ότι η ανθρωπότητα, αδύναμη στην κατάκτηση της γνώσης, πέφτει από το ένα άκρο στο άλλο; Και τα δυο μαζί είχαν ως αποτέλεσμα οι μεταρ­ρυθμιστές να είναι υπερβολικοί στην προσπάθεια κάθαρσης. Δεν απέρριψαν μόνο το δρόμο των εξωτερικών έργων, αλλά γενικά έθε­σαν τη δράση και το έργο σε δεύτερη μοίρα, τονίζοντας μονόπλευρα, εξαιτίας παρανόησης λόγων του Παύλου, το να γίνεται κανείς δίκαιος και μακάριος «χωρίς έργα, μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό και την προσφορά του σ’ εμάς με το αίμα της θυσίας του.»

Δεν λαμβάνεται, ωστόσο, υπόψη ότι και ο Παύλος ήθελε ν’ απορρί- ψει μόνο τα εξωτερικά, φαινομενικά έργα (μηχανική προσευχή, νηστεί­α, καθαρμούς, εκκλησιαστικές θυσίες κ.λπ.), ενώ τόνισε με έμφαση ότι ο Θεός «θα δώσει στον καθένα ανάλογα με τα αληθινά έργα αγάπης του», αλλά θα οργιστεί μ’ εκείνους που υπηρετούν την αδικία (Προς Ρωμαίους 2, 6-8. Προς Κορινθίους Β’ 5,10). Ο Παύλος ποτέ δεν σκέ- φτηκε να θέσει προ της αγάπης την απλή, παθητική πίστη ως δρόμο τελείωσης. Στους Γαλάτες έγραψε με σαφήνεια: «ΣτονΧριστό δεν ισχύ­ει ούτε η περιτομή ούτε η έλλειψή της (δηλαδή τίποτα το εξωτερικό), παρά μόνον η πίστη, που εκδηλώνεται έμπρακτα μέσω της αγάπης.»

Αν στην επιστολή αυτή του Παύλου αντικαταστήσουμε στα αντίστοιχα χωρία τα αναφερόμενα στη «δικαίωση μέσω της πίστης» την έννοια του Παύλου «πίστη με πράξη αγάπης», τότε αυτά τα λόγια συμφωνούν όλα με την αληθινή διδασκαλία τελείωσης του Ιησού Χριστού. Δυστυχώς, οι μεταρρυθμιστές του 16^ου και 17^ου αιώνα δεν διείσδυσαν στο ζεστό εσωτερικό φως της διδασκαλίας του Ιησού.

Ο Λούθηρος στην κατήχησή του μιλάει επί μακρόν, σελίδες επί σελίδωσν για τη σημασία της πίστης και μόνο στο τέλος εν συντομία αναφέρει την αγάπγ ως «καρπό» και όχι ως βάση και ρίζα της αληθινής πίστης. Όμως μόνον με την αγάπη μπορεί κανείς να γνωρίσει αληθινά τον Θεό και να αποκτήσει ουσιαστική, ζωντανή πίστη. Αυτός ο μονόπλευρος υπερτονισμός της δικαίωσης μέσω της πίστης είχε ως συνέπεια ότι ο προτεσταντισμός, παρά κάποιους καλούς καρπούς, έμεινε ένα πρωτίστως ψυχρό εγκεφαλικό δόγμα και έτσι δεν είχε μια λυτρωτική επίδραση στην ανθρωπότητα. Το δόγμα για τη δικαίωση μέσω της πίστης οδήγησε σε θεολογικές – δογματικές αντιπαραθέσεις, για το λόγο ότι κάθε άνθρωπος έχει τη δική του αντίληψη περί πίστης, ανάλογα με την ιδιοσυγκραασία και τα βιώματά του. Συνάμα ως απόρροια του υπερτονισμού της πίστης, ο προτεσταντισμός ανέπτυξε μία αυστηρή αλλά ψυχρή ηθική.

Έτσι, παρά τη μεταρρύθμιση, στους επόμενους αιώνες εξακολού­θησε να χάνεται η γεμάτη αγάπη αληθινή πίστη και η δύναμή της. Πα­ρά τη διάδοση της Βίβλου στους «χριστιανικούς» λαούς, η συνείδηση της βασικής εντολής του Ιησού και της μοναδικής τελείωσης μέσω της αγάπης έσβησε. Η ψυχρή εγκεφαλική κατανόηση κυρίευσε τη σκέψη της ανθρωπότητας. Είναι άλλωστε γνωστό σε ποιες τρομερές παγκό­σμιες καταστροφές έριξε τελικά αυτός ο φαινομενικός πολιτισμός τους λαούς της γης, αφού βασικός τους νόμος δεν ήταν πια η αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον, αλλά η ανάλγητη εκδίπλωση και ικανοποίη­ση του ορθολογιστικού, εγωιστικού Εγώ.

Όποιος βλέπει καθαρά αυτή την πνευματική εξέλιξη των λαών και τις καταστροφικές συνέπειές της για την επίγεια και την αιώνια ευημε­ρία, δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει ότι ήταν για την εποχή μας μια επεί­γουσα ανάγκη να ανανεωθεί η διδασκαλία τελείωσης του Ιησού Χρι­στού.

Γιατί και οι βιβλικές Γραφές αφήνουν να φανεί καθαρά ότι οι απο­καλύψεις του Θεού φθάνουν στους ανθρώπους κατ’ επανάληψιν, με νέα μορφή και βαθύτερο περιεχόμενο ως προς την αλήθεια, αντίστοι­χα με την εκάστοτε αναπτυξιακή βαθμίδα και την αντιληπτική ικανότη­τά τους.

Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός αντιμετωπίζει τη ζωηρή παιδική ηλι­κία του λαού του Ισραήλ ως αυστηρός παιδαγωγός με τη ράβδο που τιμωρεί. Αντίθετα, στην Καινή Διαθήκη εμφανίζεται ως πατέρας της αγάπης απέναντι στην ωριμότερη νεότητα. Αλλά στο στενότερο κύκλο των μαθητών που μπορούσαν να καταλάβουν, αποκάλυψε ήδη από τότε ολόκληρη την ύπαρξή του.

Η μεταχριστιανική ανθρωπότητα γενικά δεν είχε στην αρχή την ικανότητα που είχαν οι ωριμότεροι μαθητές του Ιησού, να αντιληφθεί ολόκληρη τη διδασκαλία του. Έτσι, λήφθηκε μέριμνα να μεταδοθεί στους μετέπειτα αρχικά μόνον ένα μέρος της διδασκαλίας του.

Στο Κατά Ιωάννην (κεφ. 21,25) διαβάζουμε: «Υπάρχουν πολλά πράγματα ακόμη που έκανε και δίδαξε ο Ιησούς. Αν κανείς ήθελε να τα καταγράψει λεπτομερειακά, τότε ολόκληρος ο κόσμος δεν θα χω­ρούσε τα βιβλία που θα τα περιείχαν». Προφανώς γι’ αυτό ο Ιησούς μεταβίβασε τη διδασκαλία του μόνο προφορικά. Άλλωστε, η καταγρα­φή του μηνύματος του από τους τέσσερις Ευαγγελιστές της Καινής Διαθήκης έγινε μετά από δεκαετίες, ενώ εγκρίθηκαν και περιλήφθηκαν στη Βίβλο πολλούς αιώνες αργότερα από τις συνόδους.

Όταν όμως ο Ιησούς έφυγε από τη γη, υποσχέθηκε ότι πάντοτε θα αποκαλύπτεται σε όποιον «έχει και τηρεί» τις εντολές του (Ιωάν. 14,21).

Επίσης ότι το Άγιο Πνεύμα, που στέλνει ο Πατέρας, θα αποκαλύ- ψει εκ νέου, σε όσους έχουν ταπεινότητα κι αληθινή αγάπη, όσα ο Ιη­σούς όσο ζούσε είχε αποκαλύψει σ’ εκείνους τους μαθητές που μπο­ρούσαν να τα καταλάβουν.

Όποιος έχει εποπτεία των πνευματικών κινημάτων πάνω στη γη, συνειδητοποιεί ότι σιγά-σιγά, τον τελευταίο αιώνα, σχεδόν σε όλα τα μεγάλα έθνη ανακοινώθηκε ξανά μέσω αγγελιοφόρων του Θεού η καθαρή θρησκεία της αγάπης, με τρόπο που ταίριαζε στον εκάστοτε λαό.

Όμως, η εκτεταμένη νέα αποκάλυψη της θρησκείας της αγάπης έγινε στα χρόνια 1840-1864 στην Ευρώπη από τον Γιάκομπ Λόρμπερ.

Μέσω του αγγελιοφόρου αυτού, η διδασκαλία αγάπης της Αγίας Γ ραφής εμφανίστηκε ξανά καθαρή και ζωντανή, διευρυμένη με πνευ­ματικές γνώσεις για τον Θεό και τη Δημιουργία, και γενικά ρίχνει φως σε κάθε ερώτημα και κατάσταση της επίγειας ζωής και του άλλου κό­σμου.

Ο Γιάκομπ Λόρμπερ, όπως και μερικοί άλλοι πριν και μετά απ’ αυτόν, είχε το χάρισμα ν’ ακούει στην περιοχή της καρδιάς του τον εσωτερικό λόγο από το Θεό, «το λόγο που φύτεψε μέσα μας ο Θεός» (Επιστολή Ιακώβου 1,21).

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Στο γεγονός ότι ελάχιστοι άνθρωποι έχουν την πνευματική ωριμότητα που απαιτείται για να ακουστεί εσωτερικά ο Λόγος, οφείλεται επίσης ο κατακερματισμός στα διάφορα δόγματα και η τυπολατρία που ως επί το πλείστον τα χαρακτηρίζει. Το θέμα αυτό αναλύεται διεξοδικά σε μία ομιλία (υπ’ αριθ. 8686) προς την την Μπέρτα Ντούντε:

«Η κατάσταση είναι τώρα όπως τον καιρό που είχε κατέβει ο Χριστός στη Γη. Οι άνθρωποι βρίσκονται στην ίδια σύγχυση σκέψεων, υποστηρίζουν τις ίδιες λανθασμένες διδασκαλίες και πιστεύουν ότι κατέχουν τη μοναδική αλήθεια, ενώ στην πραγματικότητα βασίζονται πάνω στο ψέμα. Όπως και τότε, υπερασπίζουν τα διάφορα κενά δόγματα παρ’ όλο που διίστανται τελείως μεταξύ τους. Η κάθε πνευματική τάση πρεσβεύει δικές της απόψεις, η καθεμία πιστεύει ότι είναι η αποκλειστική αντιπρόσωπος της αλήθειας, και ότι ό,τι διδάσκει είναι το μόνο αληθινό. Στο μεταξύ ο αριθμός τους έχει αυξηθεί σημαντικά, αφού δεν είναι πια μόνο λίγα δόγματα που αντιπαρατίθενται, αλλά από πολλές και ποικίλες απόψεις έχουν προκύψει πολλές και ποικίλες θρησκευτικές κοινότητες που όλες τους προσπαθούν να κερδίσουν οπαδούς, ενώ ταυτόχρονα επιμένουν φανατικά στις αντιλήψεις που πρεσβεύουν…

Και όμως είναι αναγκαίο να φτάσει η αλήθεια στους ανθρώπους, ώστε να μάθουν κάποτε τι θέλει ο Θεός από αυτούς. Είναι ανάγκη να πληροφορηθούν τη βούληση του Θεού και να συνειδητοποιήσουν ότι η εκπλήρωση της δικής Του βούλησης αποτελεί το λόγο και το στόχο της γήινης ζωής τους… Αλλά καθεμία εκκλησία ή θρησκευτική κοινότητα διδάσκει ότι αυτή είναι που κηρύσσει τη βούλησή Του και παρ ’ όλα αυτά τα διάφορα δόγματα δεν συμφωνούν μεταξύ τους.

Την εποχή του Χριστού οι άνθρωποι αρέσκονταν επίσης όπως και τώρα στην τνπολατρική τήρηση πολλών εθίμων, η λατρεία του Θεού γινόταν με φανατική προσήλωση στους τύπους από όπου έλειπε κάθε ζωντάνια, ώστε οι πιστοί δεν είχαν καμία αληθινή επαφή με τον Θεό και Δημιουργό τους… Αυτό τον καιρό παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο, αφού υπάρχει μία τυπική θεία λατρεία όπου τηρούνται αυστηρά όλα τα ήθη και έθιμα, όπου μπροστά στον κόσμο επιδεικνύεται η σύνδεση με τον Θεό, ενώ
η καρδιά του καθενός απέχει πολύ μακριά από μία τέτοια στενή σύνδεση…

Τα πάντα είναι επίφαση και απάτη, δεν υπάρχει αληθινή ουσία και αυθεντικότητα στη ζωή των ανθρώπων… Ανήκουν αποκλειστικά στο γήινο κόσμο και ακόμη και αν θέλουν να καλλιεργήσουν την εντύπωση ότι έχουν έντονο αίσθημα ευλάβειας και θρησκευτικότητας, αυτά που ασπάζονται είναι νεκροί τύποι, ώστε οι ψυχές τους παραμένουν ανυπεράσπιστες. Σε αυτή λοιπόν την τυπολατρία και κατ’ επΐφασιν λατρεία του Θεού οφείλετε να αντιταχθείτε εσείς που λαμβάνετε την αλήθεια από Αυτόν, αναλογιζόμενοι ότι και ο Ιησούς επίσης όταν βρισκόταν στη Γη έλεγχε αυστηρά εκείνους που διακήρυτταν λανθασμένες διδασκαλίες, που προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν την ψευτολατρεία τους ως τη μόνη αρεστή στον Θεό και καταδίκαζαν οτιδήποτε ήταν αντίθετο στις δοξασίες τους.

Έτσι και τώρα οι άνθρωποι δεν θα θέλουν να αποβάλουν τα διανοήματα που έχουν παραλάβει από άλλους ανθρώπους και έτσι θα παραμένουν για πάντα στην πλάνη, αφού αρνούνται να δεχτούν την αγνή αλήθεια, η οποία μπορεί να τους προσφερθεί μονάχα από ψηλά, από την Αιώνια Αλήθεια. Ωστόσο μία τέτοια
προσφορά ελέους πρέπει να γίνει δεκτή οικειοθελώς. Δεν είναι δυνατό να δοθεί η αλήθεια δια της βίας σε εκείνους που δεν είναι ακόμη έτοιμοι να τη δεχτούν. Γι’ αυτό άλλωστε είναι δύσκολο να εκριζωθούν οι εσφαλμένες διδασκαλίες έστω και αν κάποιος τους αποδείξει με στοιχεία ότι είναι λάθος.

Πάντοτε λίγοι μόνο θα είναι ανοικτοί απέναντι σε αυτά που ο Ίδιος ο Θεός προσφέρει στους ανθρώπους, καθώς οι περισσότεροι δεν θέλουν να αναγνωρίσουν ότι το ύψιστο Ον μπορεί να δρα τόσο φανερά, διότι αγνοούν τελείως ότι εκχέει το Πνεύμα Του πάνω σε όσους είναι δεκτικοί και πρόθυμοι να λάβουν την απόλυτη αλήθεια από Αυτόν.

Πριν την κάθοδο του Ιησού στη Γη και το θάνατό Του στο σταυρό, η έκχυση του Πνεύματος σε έναν άνθρωπο δεν ήταν δυ­νατή και γι’ αυτό ο κόσμος βρισκόταν σε μεγάλη πλάνη. Αλλά μετά το θάνατό Του στο σταυρό η αλήθεια μπορούσε να βρει πρόσβαση στους ανθρώπους και να τους δοθεί πλήρης διαφώ­τιση για το αν και πότε οι αντιλήψεις τους ήταν εσφαλμένες· ε­πιπλέον είχαν τη δυνατότητα να διδαχθούν απευθείας από το Πνεύμα και να αποβάλουν κάθε πλάνη τους.

Όμως δεν τους ασκήθηκε ποτέ καμία βία να υιοθετήσουν την αλήθεια και για το λόγο αυτό κάθε τόσο εμφιλοχωρούσε η πλά­νη· τη δε πλάνη την υπερασπίζονταν και την παρέδιδαν από γε­νεά σε γενεά με ένα τέτοιο πείσμα ώστε είναι τελικά πολύ δύ­σκολο να πείσει κανείς τους ανθρώπους ότι σκέφτονται λάθος. Αυτή είναι και η αιτία που κάθε φορά αρνούνται να δεχτούν την ανόθευτη αλήθεια από τον Θεό και να αποτινάξουν τις πλάνες τους.

Παρ’ όλα αυτά πρέπει για χάρη της ίδιας της αλήθειας να γί­νει κάθε δυνατή προσπάθεια να κλονιστούν οι λανθασμένες πε­ποιθήσεις των ανθρώπων. Θα πρέπει να καταβληθεί προσπά­θεια να οδηγηθούν σε κάποιες σκέψεις, πρέπει να γίνει καθετί το δυνατό για να λάβουν την αλήθεια, γιατί μονάχα από το δρό­μο της αλήθειας μπορούν να φτάσουν στον απώτατο προορισμό τους.

Όσο διατηρούν τις λανθασμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις τους, στον άλλο κόσμο δεν πρόκειται να απολαύσουν τη μακα­ριότητα, γιατί μόνο ένα διαυγές φως μπορεί να τους την εξα­σφαλίσει. Η αλήθεια μόνο χαρίζει φως, άρα η αλήθεια μόνο φέρνει τη μακαριότητα, γιατί με την αλήθεια μπορούν να ευτυ­χήσουν πάλι αμέτρητα όντα καθώς η μακαριότητα στο πνευμα­τικό βασίλειο συνίσταται στην άπλετη παροχή φωτός.

Για το λόγο αυτό δεν πρέπει να εμπλέκεστε μέσα σε πλάνες σεις οι άνθρωποι και για το λόγο αυτό σας προσφέρεται διαρ­κώς η αλήθεια και ο Θεός κάνει τα πάντα από την πλευρά Του για να, πάρουν τη σωστή κατεύθυνση οι σκέψεις σας· αλλά πρέ­πει εσείς οι ίδιοι να θέλετε να βρεθείτε στην αλήθεια. Γιατί στη Γη δεν είναι τόσο σημαντικό το να πορεύεστε μέσα στην αλή­θεια όσο στο υπερκόσμιο βασίλειο, γιατί εκεί δεν μπορείτε να γίνετε μακάριοι χωρίς αυτήν. Πάνω στη Γη μπορεί να αδιαφο­ρείτε για τη ζοφερή πνευματική σας κατάσταση, όμως στο πνευ­ματικό βασίλειο αυτό θα σας βασανίζει, για το λόγο ότι μονάχα το φως είναι μακαριότητα και το φως το εκπέμπει μονάχα η αλήθεια, ο Ίδιος ο Θεός, που είναι το προαιώνιο Φως…

Αμήν

Απόσπασμα από το βιβλίο: Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΖΩΗ, κεφ. «Ο Εσωτερικός Λόγος στην εποχή της ενανθρώπισης».

8687 28.11.1963

Η ένωση των χριστιανικών εκκλησιών

Όσο οι άνθρωποι δεν αποφασίζουν να καθαρίσουν τη χριστιανική διδασκαλία από όλες τις ανθρώπινες προσθήκες, όσο το κάθε δόγμα δεν δείχνει την ειλικρινή θέληση να ενστερνιστεί την απόλυτη Αλήθεια και να αποβάλλει κάθε πλάνη, δεν πρόκειται να επέλθει καμία ένωση των εκκλησιών. Διότι τα διάφορα δόγματα μπορούν να συμφωνήσουν μόνο πάνω στην ανόθευτη Αλήθεια – και τότε θα γίνουν ένα!

Εντούτοις καμία πλευρά δεν είναι πρόθυμη να υποχωρήσει σε κάτι από αυτά που πιστεύει. Και κυρίως προσκολλούνται ακριβώς σ’ αυτές τις διδασκαλίες που είναι λάθος, διότι χρησιμοποιούν μόνο τον εγκέφαλό τους και έτσι δεν είναι από μόνοι τους ικανοί να διακρίνουν τα λάθη. Το αξιοσημείωτο είναι ότι καμία πνευματική κατεύθυνση δεν πρεσβεύει την ενέργεια του Πνεύματος, δηλαδή τη χαρισματική ενέργεια του Θεού μέσα στον άνθρωπο. Αντί να αναγνωρίζουν ότι μόνο η γνώση που προέρχεται με αυτό τον τρόπο από τον Θεό είναι αληθινή, δέχονται σαν σημαντικό μόνο ό,τι έχει παράγει ο νους και αδυνατούν να το αποβάλουν.

Αυτό λοιπόν που είναι το γνώρισμα εκείνης της Εκκλησίας που ίδρυσα ΕΓΩ ο Ίδιος πάνω στη γη, το βρίσκει κανείς πολύ σπάνια σαν απόδειξη πως όσα κηρύττονται είναι αξιόπιστα και αληθινά. Από τις εκκλησιαστικές οργανώσεις λείπει ακριβώς αυτό που εγγυάται την Αλήθεια, αλλιώς θα πίστευαν όλες στην ίδια Αλήθεια και δεν θα υπήρχε καμία ασυμφωνία μεταξύ τους.

Και δυστυχώς για τους ανθρώπους, παρατηρεί κανείς ότι πουθενά πια δεν συναντάει την ανόθευτη Αλήθεια, εκεί όπου θα έλπιζε να βρει πνευματική γνώση. Πρέπει να σημειωθεί ότι παντού πλέον έχει μείνει μόνο ένας λεπτός ιστός απ’ την αλήθεια, η διδασκαλία δηλαδή των εντολών της αγάπης για τον Θεό και τον πλησίον. Όμως αυτός ο πνευματικός θησαυρός που φωτίζει ακόμα αμυδρά θα ήταν από μόνος του υπεραρκετός για να βρουν οι άνθρωποι την Αλήθεια. Διότι η εκπλήρωση αυτών των εντολών της Αγάπης εγγυάται και τη χαρισματική ενέργεια του Θεού μέσα στον άνθρωπο, έτσι που ο άνθρωπος διδάσκεται από μέσα του και γίνεται απόλυτα ικανός να διακρίνει τι είναι Αλήθεια και τι είναι πλάνη.

Επομένως, μόνο η διδασκαλία της αγάπης έχει διατηρηθεί σαν θεϊκή πνευματική αξία. Αυτή όμως δίνει στον κάθε άνθρωπο, εφόσον την ακολουθεί, τη δυνατότητα να βρει την Αλήθεια. Γιατί τότε θα καταλάβει ότι όλα τα άλλα είναι ανθρώπινο έργο –το οποίο οδηγεί σε λανθασμένες αντιλήψεις και μόνο– και ότι είναι απλά και μόνο γήινες μορφές αυτών των στόχων που ο Θεός απαιτεί μεν από τον άνθρωπο να πετύχει, αλλά αποκλειστικά στο πνευματικό επίπεδο.

Οι άνθρωποι όμως δεν έχουν διάθεση να κάνουν «γενική καθαριότητα» στο οικοδόμημα που έκτισαν μόνοι τους σε κατάσταση πνευματικής τυφλότητας. Κανένα δόγμα δεν αναθεωρεί τις διδασκαλίες και τους κανονισμούς του και γι’ αυτό παραμένει το καθένα μία καθαρά εγκόσμια οργάνωση, εφόσον εκπροσωπεί προς τα έξω έθιμα και τυπικά, τα οποία ως σύμβολα μπορεί να ισχύουν, αλλά τους λείπει η σωστή ερμηνεία και έννοια.

Και εντούτοις είναι όλοι απόλυτα πεπεισμένοι για την α-λήθεια της δικής τους πνευματικής κατεύθυνσης –και ακριβώς αυτό είναι το κακό– γιατί έτσι προδίδουν ότι δεν έχουν αγάπη στην καρδιά τους. Αυτό τους εμποδίζει να αναγνωρίσουν την Αλήθεια και μαρτυρεί την αδιαφορία και την ανευθυνότητα απέναντι στις ψυχές τους. Διότι ο κάθε άνθρωπος που ζει με αγάπη αποδίδει τόσο μεγάλη αξία στην Αλήθεια που θέλει να είναι απόλυτα πεπεισμένος ότι είναι όντως αληθινά αυτά που πιστεύει. Και φτάνει να το ζητήσει και να το παρακαλέσει ειλικρινά και θα του δοθεί το φως της γνώσης.

Πού όμως συναντάει κανείς αμφιβολίες για το αν πρεσβεύουν την αλήθεια σε αυτούς τους κύκλους που έχουν ταχθεί σαν ηγέτες των ανθρώπων, που αυτόκλητα ανέλαβαν και εκτελούν ένα διδακτικό έργο;

Πού συναντάει κανείς τη σοβαρή επιθυμία για την Αλήθεια;

Γιατί κανένας άνθρωπος δεν θέτει την πιο σημαντική ερώ-τηση: «Τι είναι Αλήθεια;» «Εγώ ο ίδιος κατέχω την Αλήθεια;».

Ο καθένας υποστηρίζει με ένα ορισμένο πείσμα ό,τι έχει πάρει από αλλού, χωρίς να σταθεί κριτικά απέναντί του. Ο καθέ-νας πιστεύει ότι είναι «ευσεβής» εάν δέχεται χωρίς αντιλογία όλα όσα του μεταδίδουν άλλοι άνθρωποι. Αποσείει κάθε ίδια ευ-θύνη, δεν ενεργοποιεί ούτε το μυαλό του αλλά ούτε και την καρδιά του για να ελέγξει αν είναι αληθινά αυτά που υποστηρίζει.

Έτσι όμως αμαρτάνει ο ίδιος απέναντι στο Πνεύμα! Γιατί το Πνεύμα είναι μέσα του και περιμένει μόνο την Αγάπη για να ξυπνήσει και να εκφραστεί, έτσι που όλα μέσα του να γίνουν καθαρά και ολοφώτεινα και να γίνει πραγματικά σοφός. Διότι μπορεί να λάβει από ΕΜΕΝΑ τον Ίδιο το φως που του χαρίζει την πιο μεγάλη φώτιση.

Γιατί όμως τόσο λίγοι άνθρωποι έχουν αυτή τη φώτιση;

Γιατί οι πιο πολλοί υποστηρίζουν πνευματικά προϊόντα που είναι τόσο διάτρητα, μόλις τα εξετάσει κανείς πιο προσεκτικά;

Γιατί αρκούνται οι άνθρωποι στις διδασκαλίες που πραγματικά δεν προέρχονται από ΕΜΕΝΑ;

Γιατί δεν παίρνουν απ’ τα χέρια Μου τα ακριβά πνευματικά αγαθά, που ο καθένας μπορεί να ζητήσει και να λάβει, εφόσον ενδιαφέρεται πραγματικά για την Αλήθεια και αφού ο καθένας, ο οποίος εφαρμόζει την αγάπη στη ζωή του σύμφωνα με τη βούλησή Μου, μπορεί να συνδεθεί απευθείας μαζί ΜΟΥ και να τα διδαχθεί απευθείας από ΕΜΕΝΑ;

Γιατί από όλους τους ανθρώπους λείπει παντελώς η γνώση για το πώς ενεργεί το Πνεύμα Μου μέσα στον άνθρωπο! Αυτό και μόνο είναι αρκετή απόδειξη ότι δεν έχετε διδαχτεί και δεν διδάσκεστε σωστά. Επιπλέον ότι από τους διδάσκοντες λείπει επίσης αυτή η γνώση και συνεπώς δεν ορίστηκαν από ΕΜΕΝΑ για να διδάξουν. Διότι σ’ όποιον ΕΓΩ αναθέτω να γίνει δάσκαλος ανάμεσα στους ανθρώπους, τον εφοδιάζω αληθινά με τα σωστά πνευματικά αγαθά. Αυτά όμως λείπουν από σας που πι-στεύετε ότι έχετε την αποστολή να προΐστασθε στο πνευματικό ρεύμα ή στο δόγμα που εκπροσωπείτε και θέλετε να θεωρείστε πνευματικοί ηγέτες.

Δεν σας ανέθεσα ΕΓΩ την αποστολή σας και ποτέ δεν θα μπορέσετε να καθοδηγήσετε τους συνανθρώπους σας στην Αλήθεια, διότι και εσείς οι ίδιοι δεν την κατέχετε, αλλά ούτε κάνετε τίποτα για να έρθει στην κατοχή σας.

Γι’ αυτό δώστε προσοχή σ’ αυτά που σας λέω. Η αληθινή Εκκλησία την οποία ίδρυσα ΕΓΩ ο Ίδιος πάνω στη γη είναι μόνο όπου είναι φανερό ότι ενεργεί το Πνεύμα Μου μέσα στον άνθρωπο και αυτή δεν είναι ορατή εξωτερικά. Συμπεριλαμβάνει όμως μέλη απ’ όλες τις διαφορετικές εκκλησιαστικές κοινότητες, από διαφορετικές πνευματικές κατευθύνσεις. Διότι αυτοί έχουν μια ζωντανή πίστη την οποία απόκτησαν ζώντας μία ζωή με αγάπη.

Αυτοί γνωρίζουν πως η Εκκλησία Μου δεν εμφανίζεται προς τα έξω, αλλά εγγυάται αντίθετα τον εσώτατο σύνδεσμο μαζί Μου, διότι ΕΓΩ της προσφέρω την Αλήθεια: την ολοκάθαρη γνώση στα πνευματικά θέματα. Τούτη η γνώση εκλείπει απ’ όλους αυτούς που δεν ανήκουν σ’ αυτή την Εκκλησία, που δεν μπορούν να αποχωριστούν από τα πνευματικά προϊόντα που ποτέ δεν μπορεί να προήλθαν από ΕΜΕΝΑ, αλλά είναι πρόσθετο έργο των ανθρώπων. Και ουσιαστικά προέρχονται από τον αντίπαλό Μου, ο οποίος αντιμάχεται πάντα την Αλήθεια.

Όποιος όμως είναι αφοσιωμένος σ’ ΕΜΕΝΑ με αγάπη και πίστη, δεν τα δέχεται ποτέ.

Έτσι καταλαβαίνετε πως ποτέ δεν θα επιτευχθεί μία ένω-ση των χριστιανικών δογμάτων, διότι το καθένα θα επιμείνει στις αντιλήψεις τις οποίες υποστήριζε μέχρι τώρα και πως η διαμάχη ανάμεσα στα δόγματα αφορά διδασκαλίες λανθασμέ-νες. Κι ακόμα πως το καθένα πασχίζει εναγώνια να υποστηρίξει αυτές τις λανθασμένες διδασκαλίες γιατί δεν θέλει να τις αποβάλει.

Όμως μόνο η Αλήθεια μπορεί να οδηγήσει στη μακαριό-τητα. Και μόνο όποιος ποθεί ειλικρινά αυτή την Αλήθεια και πάρει το δρόμο που οδηγεί κατευθείαν σ’ ΕΜΕΝΑ και ΜΕ παρακαλέσει ειλικρινά, αυτός και θα την λάβει.

Αμήν

Μπέρτα Ντούντε, ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

Διάφορα δόγματα, σχίσματα και τάγματα

23 Μαΐου 1842

Εγώ ο Κύριος, απεχθάνομαι όλες τις αποκαλούμενες αιρέσεις, τα δόγματα και τάγματα. Γιατί Εγώ προόρισα όλους τους ανθρώπους για την αγάπη και την αιώνια ζωή, αλλά η αγάπη δεν γνωρίζει δόγματα, αιρέσεις και τάγματα, παρά μονάχα αδέλφια!

Ποιος λοιπόν χάραξε μεταξύ σας τέτοια όρια, που συχνά χωρίζουν αδελφούς από αδελφές με τον πιο απόλυτο και γεμάτο μίσος τρόπο; Η αγάπη δεν έχει όρια!

Η αγάπη για τον υλικό κόσμο, όμως, και ο κάθε είδους εγωισμός έθεσαν διάφορα είδη ορίων. Αυτοί είναι οι μοναδικοί ιδρυτές όλων των δογμάτων, των σχισμάτων και των ταγμάτων, που διαφέρουν μεταξύ τους ως προς διάφορα ανόητα θέματα και θεσμούς, που όλα τηρούνται μόνον εξωτερικά, ενώ εσωτερικά επικρατεί μια μυρωδιά σήψης που προξενεί αηδία, γιατί εκεί δεν υπάρχει καθόλου αγάπη, παρά μονάχα φθόνος, δυσμένεια, διωγμοί, φιλοδοξία και συχνά μεγάλη φιλαρχία, πότε – πότε επίσης μεγάλη ματαιοδοξία, υπερηφάνεια, πολυτέλεια, περιφρόνηση για τους κατώτερους και η αρχομανία που προκύπτει απ’ αυτήν, σε όλη της την έκταση.

Όπως βλέπεις, έτσι είναι τα δόγματα, τα σχίσματα και τα τάγματα αυτόν τον καιρό, αλλά και παλιότερα δεν ήταν πολύ καλύτερα, και (αυτές είναι οι δυνάμεις) που τα γέννησαν.

Γι’ αυτό, δεν πρέπει ν’ ανήκετε σε κανένα σχίσμα και σε κανένα τάγμα αν θέλετε τη ζωή, παρά μονάχα στην αγάπη Μου, όπου αιώνια δεν υπάρχουν όρια! Αμήν.

«Τα Δώρα του Ουρανού»

8460 6.4.1963

Δεν υπάρχουν αντιφατικές θείες αποκαλύψεις

Δεν μπορώ να κάνω καμία παραχώρηση όταν πρόκειται για τη μετάδοση της καθαρής αλήθειας. Πρέπει να καταλάβετε ότι υπάρχει και δεν μπορεί παρά να υπάρχει μία μόνο αλήθεια, η οποία εκπορεύεται από Μένα, καθώς μόνο Εγώ γνωρίζω τα πάντα. Επιπλέον είμαι ο μόνος που μπορεί να παρέχει τη γνώση σε όσους επιθυμούν εκ βαθέων την αλήθεια και συνδέονται ολόψυχα μαζί Μου, ούτως ώστε γίνονται άξιοι και ικανοί να δεχθούν το άπλετο φως. Ούτε πρόκειται βέβαια να μιλάω με δύο διαφορετικές γλώσσες στους ανθρώπους, διδάσκοντας στους μεν ένα πράγ-μα και στους δε κάτι άλλο. Γιατί η αλήθεια παραμένει αιώνια αμετάβλητη και ούτε μπορεί να τη βάλει στα δικά της καλούπια η ανθρώπινη σκέψη που έχει παραπλανηθεί. Δεν θα πάψω ποτέ να διαφωτίζω σας τους ανθρώπους όταν παρασύρεσθε σε τέτοιες πλάνες. Γι’αυτό είμαι υποχρεωμένος να καταγγέλω τις περιπτώσεις όπου έχει ήδη επιβάλλει τα δικά του πνευματικά προϊόντα ο αντίπαλός Μου και να τα ξεσκεπάζω ανοιχτά.

Κι αυτό το πραγματοποιώ με τις θεϊκές αποκαλύψεις που διοχετεύονται στη Γη. Διότι μπορείτε από μόνοι σας να διαπιστώσετε την προέλευση τέτοιων αποκαλύψεων ελέγχοντας καταρχάς εάν συμφωνούν πλήρως μεταξύ τους. Εξάλλου θα ήταν σε πλήρη αντίφαση με τη σοφία Μου εάν ήθελα να διδάξω διαφορετικά πράγματα στους ανθρώπους, εάν δηλαδή δεχόμουν να προσαρμόσω τις διδασκαλίες Μου στις μέχρι τώρα αντιλήψεις τους που είναι λανθασμένες. Η αλήθεια πρέπει να ξεσκεπάζει χωρίς επιείκεια την πλάνη, επειδή μόνο η αλήθεια μπορεί να βοηθήσει την ψυχή να σωθεί, καθώς αυτή είναι ο μοναδικός δρόμος που οδηγεί σε Μένα.

Εκείνοι που η αγάπη τούς συνδέει στενά μαζί Μού χαίρονται πάντα όταν τους διαβιβάζεται η καθαρή αλήθεια και πρόθυμα αποβάλλουν τα λάθη τους. Με άλλα λόγια ένας άνθρω-πος που ζει με αγάπη εντυπωσιάζεται από την αλήθεια και δεν δυσκολεύεται να αναγνωρίσει ότι όσα είχε διδαχθεί έως τώρα ήταν λάθος. Γιατί η πλάνη ή και ο αντίπαλός Μου δεν μπορούν να κρατήσουν δέσμιο όποιον αφοσιώνεται σε Μένα, έτσι ώστε αυτός θα μπορεί εύκολα να αποβάλει τις λανθασμέ-νες αντιλήψεις και να αποδεχθεί ανεπιφύλακτα την αλήθεια.

Τι συμβαίνει όμως με τις διδασκαλίες εκείνες οι οποίες απηχούν καθαρά ανθρώπινες δοξασίες; Ασφαλώς Εγώ θέλω να διοχετεύω παντού το Λόγο Μου, και επιθυμία Μου είναι να α-ποκαλύπτομαι σε όλη την ανθρωπότητα. Αλλά γι’ αυτό χρειάζομαι εντελώς απροκατάληπτους δέκτες, δηλαδή ανθρώπους που να μην είναι αγκιστρωμένοι στις λανθασμένες αντιλήψεις τους, γιατί τότε δεν θέλουν να τις αποβάλουν ή καν να τις αμφισβητήσουν. Για να αποκαλυφθώ σε κάποιον θα πρέπει αυτός να έχει ορισμένες αμφιβολίες για την αλήθεια όσων πιστεύει, επειδή μονάχα έτσι θα ωθηθεί να στραφεί σε Μένα για να φωτίσω το πνεύμα του. Και τότε μόνο μπορώ κι Εγώ να τον διαφωτίσω, ποτέ όμως ενόσω είναι ακόμη δέσμιος και δεν θέλει να απελευθερωθεί εσωτερικά από τα λαθεμένα πιστεύω του. Για τις αποκαλύψεις Μου απαιτείται ένα άδειο δοχείο έτσι ώστε να μπορώ να το γεμίσω Εγώ. Οπότε σε αυτή την πε-ρίπτωση θα υποδείξω με σαφήνεια ποια είναι εκείνα που δεν συμφωνούν με την καθαρή αλήθεια η οποία πηγάζει από Μένα. Γιατί προφανώς δεν μπορώ να δίνω διαφορετικών ειδών διδασκαλίες κι ούτε βέβαια θα κρατώ τίποτα κρυφό. Απεναντίας θα ξεσκεπάζω τα πάντα, για το λόγο ότι σεις οι άνθρωποι χρειάζεστε άπλετο φως για να βρείτε το σωστό δρόμο που θα σας επαναφέρει κοντά Μου.

Επομένως τις διδασκαλίες που συμφωνούν μεταξύ τους σας τις έχω διοχετεύσει Εγώ, εφόσον φυσικά υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να δοθεί μία αποκάλυψή Μου. Όταν λοιπόν συναντάτε αντιφάσεις, θα πρέπει τότε να είαστε προσεκτικοί και να τις εξετάζετε με κάθε σοβαρότητα γιατί δεν μπορώ ποτέ Εγώ να κάνω συμβιβασμούς που να έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια. Επειδή όμως επιδιώκω να κερδίσω όλους τους ανθρώπους πριν έρθει το τέλος, γι’ αυτό θέλω να δείξω το σωστό δρόμο και σε κείνους που έχουν παραπλανηθεί. Είναι βέβαιο δε ότι όποιος αφεθεί ολοκληρωτικά στα χέρια Μου, θα βρει το αληθινό φως και θα ξεφύγει από το λαβύρινθο που για τους χλιαρούς ή τους αδιάφορους ανθρώπους είναι χωρίς διέξοδο.

Ο αντίπαλός Μου έχει επιβάλλει σε τέτοιο βαθμό την εξουσία του στους ανθρώπους ώστε τους έχει κάνει φανατικούς και όλοι τους αδιάκριτα, αρνούνται να δεχθούν ότι υπάρχει άλλη αλήθεια από τη δική τους, άσχετα με το αν είναι μέλη εκκλησιών, αιρέσεων ή των πιο διαφορετικών πνευματικών τάσεων. Ακριβώς το γεγονός ότι είναι αρνητικοί απέναντι σε οποιαδήποτε διδασκαλία όταν οι απεσταλμένοι Μου επιχειρούν να τους μεταδώσουν την καθαρή αλήθεια, αποδεικνύει τη σύνδεσή τους μαζί του, καθώς αυτός δεν τους αφήνει να κάνουν ούτε μία διαυγή σκέψη, αλλά τους παρασύρει να υποστηρίζουν με όλο το φανατισμό τους λαθεμένες δοξασίες.

Έτσι θα είναι σίγουρα πολύ δύσκολο να τους κερδίσει η καθαρή αλήθεια, αφού ακόμη κι εκείνοι που είναι καλοπροαίρετοι αφήνονται να τυφλωθούν. Διότι κι ο αντίπαλος χρησιμοποιεί επίσης «αποκαλύψεις» για να περάσει τα μηνύματά του και υποκινεί τους ανθρώπους να διαδίδουν λαθεμένες ιδέες νομίζοντας ότι πρόκειται για εκδήλωση του θείου Πνεύματος. Ωστόσο όσοι αφήνονται τελείως συνειδητά στα χέρια Μου και Μου ζητούν να τους παρέχω συνεχώς την αλήθεια, αυτούς Εγώ θα τους προφυλάσσω πάντοτε ώστε να μην παρασυρθούν σε πλάνες. Όμως θα πρέπει να είσαστε όλοι προσεκτικοί γιατί ο αντίπαλος χρησιμοποιεί πολλά τεχνάσματα για να διατηρήσει την εξουσία του. Και θα πολεμάει την αλήθεια μέχρι την τελευταία στιγμή, ώσπου να θέσω Εγώ τέρμα στη δράση του και να τον βάλω εκ νέου κάτω από δεσμά διότι θα έχει πια έρθει η ώρα του τέλους.

Αμήν

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΗΣ

Αρ. 8676 17.11.1963

Ο καθαρισμός της παραμορφωμένης διδασκαλίας του Χριστού

Επειδή η διδασκαλία του Χριστού που διδάσκεται στη γη, έχει παραμορφωθεί σε πολύ σημαντικό βαθμό, αυτός είναι ο λόγος που σας δίνω την άσπιλη Αλήθεια μέσα από αυτά τα μηνύματα. Το Ευαγγέλιο δεν είναι πια αμόλυντο, όπως το μετέδωσα μέσω του Ιησού Χριστού στους ανθρώπους. Έχουν πλέον γίνει πάρα πολλές οι αλλαγές στα λόγια Του. Οι άνθρωποι πολλά δεν τα καταλαβαίνουν πια σωστά, ενώ πολλά άλλα τα εξηγούν λάθος.

Με το πέρασμα του χρόνου, ο λόγος που ονομάζεται «Λόγος του Θεού», προκάλεσε διχογνωμίες και σχίσματα ανάμεσα σε εκείνους που ο καθένας τους υποστήριζε ότι αυτός μόνο αντιπροσωπεύει την αλήθεια. Λόγια τα οποία είχαν ένα πνευματικό νόημα, ερμηνεύτηκαν εγκόσμια και οι άνθρωποι προσκολλούνται επάνω τους με επιμονή, γιατί δεν μπορούν απλά να καταλάβουν πια το πνευματικό νόημα που περιέχουν. Μ’ αυτόν τον τρόπο στήθηκε ένα οικοδόμημα πίστης του οποίου οι διδασκαλίες παρέκκλιναν απόλυτα από αυτές που εδίδαξα ΕΓΩ στους ανθρώπους όταν περπατούσα στη γη. Το αποτέλεσμα είναι ότι πάρα πολλοί άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται πια για τα πνευματικά πράγματα, γιατί η λογική τους τούς αποτρέπει να δεχθούν διδασκαλίες που τις θεωρούν εμφανώς λάθος. Γιατί τα λάθη έχουν διεισδύσει μέσα στην Αλήθεια και μόνο οι φανατικοί πια τα υποστηρίζουν σαν αλήθεια.

Μια τέτοια παραμορφωμένη διδασκαλία πρέπει να καθαρισθεί, για να μπορέσουν οι άνθρωποι να αντλήσουν οφέλη για την ψυχή τους από εκεί μέσα!

Με αυτήν την πρόθεση σας δίνω εκ νέου την άμεση Αποκάλυψή Μου, την οποία κάθε καλόβουλος άνθρωπος θα αναγνωρίσει σαν θεία Αποκάλυψη. Αλλά επίσης μόνο ο πρόθυμος άνθρωπος θα τη δεχθεί και θα γίνει πάλι κάτοχος της ανόθευτης Αλήθειας. Θα μπορέσει δε να αναγνωρίσει πώς και πού οι άνθρωποι έσφαλαν μέχρι τώρα στις πεποιθήσεις τους. Ωστόσο η μετάδοση της ανόθευτης Αλήθειας και η διόρθωση των εσφαλμένων διδασκαλιών πρέπει να γίνονται κατά έναν απολύτως φυσιολογικό τρόπο. Ασυνήθιστα σημάδια θα μπορούσαν να επηρεάσουν ή να επιβάλλουν την πίστη στους συνανθρώπους και αυτό δεν επιτρέπεται. Γι’ αυτό και τούτο το έργο δεν συνοδεύεται από ασυνήθιστα φαινόμενα. Με πολύ φυσιολογικό τρόπο, ένας άνθρωπος συλλαμβάνει με τα πνευματικά του αυτιά τα λόγια που ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ του απευθύνω και έτσι καταγράφει το Λόγο Μου όπως τον λαμβάνει από ΕΜΕΝΑ.

Και επειδή υπάρχουν αποδείξεις, δεν μπορεί κανείς να του προσάψει πνευματική σύγχυση ή αυθυποβολή ή ακόμα συνειδητή προσπάθεια να εξαπατήσει ή να καταπλήξει τους συνανθρώπους του. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο άνθρωπος αυτός έχει λάβει πνευματικές αποκαλύψεις γιατί υπάρχουν οι γραπτές αποδείξεις. Και εν τούτοις, ο κάθε άνθρωπος χωριστά έχει τη δυνατότητα να τις πιστέψει ή να τις απορρίψει, χωρίς να επηρεασθεί η ελευθερία του να πιστέψει ό,τι θέλει. Είναι μεγάλη ανάγκη ωστόσο οι λανθασμένες ιδέες που έχουν διεισδύσει στις σκέψεις των ανθρώπων να κατονομασθούν και να τονισθεί ότι είναι άχρηστες ή και επικίνδυνες για την εξέλιξη της ψυχής. Διότι η πλάνη δεν μπορεί να οδηγήσει ουδέποτε σε ΕΜΕΝΑ, αφού ΕΓΩ είμαι «η αιώνια Αλήθεια»! Η πλειοψηφία των ανθρώπων όμως βαδίζει το δρόμο που απομακρύνεται από ΕΜΕΝΑ και γι’ αυτό πρέπει να διαφωτισθούν, εφόσον βέβαια το επιθυμούν και είναι έτοιμοι γι’ αυτό.

ΕΓΩ θα ενισχύσω με κάθε τρόπο την αποστολή του ανθρώπου αυτού που έχω επιλέξει γι’ αυτόν τον σκοπό. Γιατί πρόκειται για ένα απαραίτητο έργο ενάντια στην δράση του αντιπάλου Μου, ο οποίος προσπαθεί πάντα να πολεμήσει και να διαστρεβλώσει την Αλήθεια, για να εμποδίσει τους ανθρώπους να βρουν το φως της Γνώσης.

Γι’ αυτό και θα ευλογήσω τον καθένα που θα συμμετάσχει σε τούτο το σημαντικό έργο προσπαθώντας να διαδώσει στους συνανθρώπους του τις πνευματικές γνώσεις που ΕΓΩ φέρνω στη γη. Η Αλήθεια είναι ένα φως που πρέπει να φωτίζει όλους όσους θέλουν να βαδίσουν τον ορθό δρόμο προς ΕΜΕΝΑ, τον προαιώνιο ΠΑΤΕΡΑ τους, ΤΟΝ οποίο όμως δεν μπορούν να βρουν σε καμία περίπτωση μέσα από λανθασμένες διδασκαλίες. Γι’ αυτό πρέπει να διεξαχθεί αγώνας ενάντια στην πλάνη και ενάντια σ’ «αυτόν» που έφερε την πλάνη στον κόσμο.

Όμως μόνο όπου υπάρχει πόθος για την Αλήθεια, αυτή βρίσκει το δρόμο για την καρδιά των ανθρώπων. Γιατί αυτός ο πόθος αποδεικνύει ότι ποθούν να βρουν και ΕΜΕΝΑ τον ΙΔΙΟ και ότι θέλουν να απελευθερωθούν από αυτόν που τους κρατάει στο σκοτάδι του πνεύματος. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να δοθεί η ανόθευτη Αλήθεια, γι’ αυτό η διδασκαλία του Χριστού, όπως διδάσκεται σήμερα, πρέπει να καθαρισθεί.

Ο Λόγος Μου πρέπει να φθάσει στους ανθρώπους πάλι στην απόλυτη καθαρότητά του για να μπορούν να γίνουν μακάριοι μέσα από την Αλήθεια.

Γιατί μόνο η Αλήθεια προέρχεται από ΕΜΕΝΑ – και μόνο η Αλήθεια οδηγεί πάλι πίσω σε ΕΜΕΝΑ

Αμήν

«Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»

www.ηπροφητειασημερα.gr

Αρ. 6010 28.7.1954

Η Εκκλησία του Χριστού

«Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού απαρτίζεται απ’ όλους τους πιστούς, που βλέπουν στον Ιησού Χριστό τον Σωτήρα τους, που πιστεύουν σ’ Αυτόν ως τον Υιό του Θεού, ο ΟΠΟΙΟΣ κατέβηκε στη γη για να θυσιασθεί σαν άνθρωπος για χάρη ολόκληρης της ανθρωπότητας – γι’ αυτό το λόγο θέλουν να ΤΟΝ ακολουθήσουν. Η ‘‘Εκκλησία του Χριστού’’, την οποία ίδρυσε ο Ίδιος επί γης, είναι όλοι όσοι πιστεύουν βαθιά, όλοι όσοι πασχίζουν να γίνουν χριστιανοί στην πράξη, όλοι όσοι δεν είναι μόνο στους τύπους χριστιανοί, όλοι όσοι έχουν ζωντανή πίστη και στέκονται συνειδητά κάτω από το Σταυρό του Χριστού.

Τα μέλη της Εκκλησίας Του πρέπει να αναγνωρίσουν τον Ιησού Χριστό και από αυτήν την αναγνώριση τους επιβάλλεται το καθήκον να ζήσουν σύμφωνα με τη διδασκαλία Του, – να ασκούν δηλαδή συνειδητά μία ζωή αγάπης, όπως έδειξε ΑΥΤΟΣ ο Ίδιος με το παράδειγμά Του. Αυτός κάλεσε τους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν, και όποιος ακούει την πρόσκλησή Του και ΤΟΝ αναγνωρίζει σαν οδηγό του, ανήκει και στην κοινότητα που ονομάζεται ‘‘Εκκλησία του Χριστού’’.

Αυτή είναι η αόρατη Εκκλησία που ωστόσο μπορεί να είναι, και είναι, παρούσα σε κάθε δόγμα, γιατί παντού υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν με θερμή αγάπη στον Ιησού Χριστό, που από αγάπη θυσιάζονται για τους συνανθρώπους τους. Αυτοί μπορούν να ονομασθούν αληθινοί χριστιανοί γιατί αποδεικνύουν με τη συμπεριφορά τους ότι ανήκουν σ’ ΑΥΤΟΝ, Ο ΟΠΟΙΟΣ με το θάνατο στο σταυρό ολοκλήρωσε το έργο της αγάπης Του πάνω στη γη. Αυτή η κοινότητα λοιπόν υφίσταται παντού όπου ζουν αληθινοί χριστιανοί, γιατί όλοι αυτοί ανήκουν στην Εκκλησία του Χριστού. Κι ακόμα και εκεί όπου μόνο δύο ή τρεις τέτοιοι χριστιανοί συνευρίσκονται στο Όνομά Μου, παρευρίσκεται και ΑΥΤΟΣ ανάμεσά τους και τους γεμίζει με το Πνεύμα Του. Γι’ αυτό οι σκέψεις και τα λόγια αυτών των ανθρώπων θα είναι σωστά και μάλιστα σημαντικότερα από τα λόγια ενός κήρυκα που δεν έχει γίνει ακόμα ζωντανό παράδειγμα της θεϊκής εντολής της αγάπης, που τα λόγια του δεν αφήνουν να φανεί η εσωτερική ζωή, το Πνεύμα το οποίο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα των μελών της Εκκλησίας του Χριστού. Αυτό το Πνεύμα εκφράζεται με τέτοιο τρόπο που ο Λόγος του θεού κηρύσσεται και ερμηνεύεται απλά και καθαρά, – πράγμα που μπορεί να συμβεί και στον πιο στενό κύκλο, με πολύ φυσιολογικό τρόπο, ακόμα και στην απλή κουβέντα, όπου δηλαδή συνευρίσκονται μέλη της Εκκλησίας του Χριστού.

Δεν είναι τίποτα το εξωτερικό και το εμφανές που επικυρώνει αυτήν τη συμμετοχή. Μόνο το πνεύμα αγάπης του καθενός που προσφεύγει στον Ιησού Χριστό, πιστεύοντας ακράδαντα σ’ ΑΥΤΟΝ σαν τον Υιό του Θεού και Σωτήρα του Κόσμου, που μέσα στο ανθρώπινο περίβλημά Του ενσαρκώθηκε ο ΙΔΙΟΣ ο ΘΕΟΣ για να λυτρώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία και το θάνατο.

Αμήν

«ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ;»

www.ηπροφητειασημερα.gr

Αρ. 8644 14.10.1963

Ο λόγος που οι άνθρωποι παρασύρονται τόσο εύκολα στην πλάνη

Είναι οντως πολύ δύσκολο για σας που είσαστε οι επίγειοι εργάτες Μου να υπερισχύσετε της πλάνης. Γιατί οτιδήποτε φέρνει στον κόσμο ο αντίπαλός Μου φροντίζει συγχρόνως να το προωθήσει κατάλληλα υποστηρίζοντας με κάθε τρόπο αυτούς που τον υπηρετούν στα σχέδιά του, ώστε να εξαπλώσουν παντού την πλάνη και να οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε όλο και βαθύτερο σκοτάδι. Το μεγαλύτερο κακό όμως με αυτή τη δραστηριότητά του είναι ότι κάνει τους ανθρώπους αυτούς να πιστεύουν ότι εργάζονται για Μένα.

Έτσι λοιπόν γίνεται επίσης κατανοητό αυτό που έχει γραφτεί, το ότι δηλαδή εμφανίζεται με το προσωπείο ενός φωτεινού αγγέλου και ότι επομένως συχνά η αλήθεια με την πλάνη είναι τόσο κοντά που δεν μπορεί να διακρίνει κανείς τη μία από την άλλη. Και ενώ οι διαδικασίες μετάδοσης πνευματικής γνώσης από τη μία ή την άλλη πλευρά είναι στην ουσία εντελώς αντίθετες τόσο ως προς το περιεχόμενο όσο και ως προς τα αποτελέσματά τους, φαινομενικά δείχνουν να είναι το ίδιο. Σαν συνέπεια αναδύεται το ερώτημα, γιατί επιτρέπω να συμβαίνει αυτή η σύγχυση τη στιγμή που σίγουρα αγαπώ τα πλάσματά Μου και θέλω να τα οδηγήσω στη μακαριότητα.

Μπορεί να φέρετε επιπλέον το επιχείρημα ότι ναι μεν όλοι οι άνθρωποι θα ήθελαν να φθάσουν στη μακαριότητα, όμως διατρέχουν καθοδόν τον κίνδυνο να παραπλανηθούν από τον εχθρό της ψυχής τους. Αλλά η μόνη απάντηση και πάλι είναι ότι αρκεί κάποιος να συνδεθεί βαθιά μαζί Μου και να Με παρακαλέσει ειλικρινά να τον προστατεύσω από τα λάθη για να τα αναγνωρίσει με κάθε σαφήνεια.

Πού οφείλεται όμως ότι ο αντίπαλός Μου έχει τόση μεγάλη ακολουθία και ότι οι άνθρωποι πέφτουν τόσο εύκολα θύματα της πλάνης χωρίς ν’ αμυνθούν; Η εξήγηση είναι ότι είναι αδιάφοροι απέναντι στην αλήθεια, κι ως συνέπεια ελάχιστα συλλογίζονται γύρω από τα όσα τους μεταδίδουν άλλοι άνθρωποι και τους ζητούν να πιστέψουν, για τον απλό λόγο ότι δεν τρέφουν καμία επιθυμία να βρουν το φως της γνώσης. Η δε αιτία γι’ αυτό είναι ότι δεν κυριαρχεί ακόμη η αγάπη στην ύπαρξή τους, επειδή ο κόσμος τούς κρατάει ακόμη σφικτά δε-μένους στο άρμα του και έτσι δεν ζουν βιωματικά τις εντολές Μου με το να αγαπούν τον Θεό και το διπλανό τους στην πράξη. Γιατί εάν όντως ζούσαν με αγάπη θα τους φώτιζε ένα λαμπερό φως και τότε θα τους διαπότιζε η επιθυμία για την αλήθεια.

Βέβαια αναγνωρίζουν ότι απαιτείται να έχει κανείς μία πνευματική ζωή. Γι’ αυτό άλλωστε πολλοί εντάσσονται στη μία ή στην άλλη ομάδα με πνευματικά ενδιαφέροντα και αφήνουν τους επικεφαλής τους να κατευθύνουν τις σκέψεις τους προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Όμως οι ίδιοι ως επί το πλείστον αρνούνται να πάρουν υπεύθυνα θέση απέναντι σε αυτά τα θέματα, επειδή δεν έχουν βρει ακόμη την επαφή μαζί Μου, η οποία είναι επακόλουθο μιας ζωής με αγάπη. Η πλήρης εξήγηση για το αν και γιατί κάποιος παρασύρεται σε μία πλάνη έχει να κάνει πάντοτε με το βαθμό της αγάπης του. Είναι εξίσου βέβαιο ότι κάποιος που την εφαρμόζει συστηματικά στη ζωή του θα στέκεται πράγματι μέσα στην αλήθεια. Η μόνη δυνατότητα που έχω να παρέχω την καθαρή αλήθεια στη Γη εί-ναι μέσα από ανθρώπους που εφαρμόζουν την αγάπη σε όλη τους την πορεία. Όπως αντίστροφα ο καθένας έχει τη δυνατότητα να κάνει κτήμα του την αλήθεια, αφού του το εξασφαλί-ζει η αγάπη στην καρδιά του.

Αλλά αυτό το γνωρίζει και ο αντίπαλός Μου και γι’ αυτό προσπαθεί να διαστρεβλώσει την έννοια της αγάπης. Εμποδίζει συστηματικά τους ανθρώπους από το να συνειδητοποιήσουν τι πρέπει να κάνουν προκειμένου να κατακτήσουν την αγάπη Μου. Τους εμποδίζει να ασκούν την αγάπη χωρίς εγωιστικές βλέψεις και έτσι να φωτισθούν εσωτερικά. Ξέρει πάντοτε πώς να τρέφει την εσφαλμένη μορφή της, δηλαδή τη φιλαυτία του ανθρώπου, αφού όσο δεν έχει αφυπνισθεί το αυθεντικό αίσθημα μέσα του, το πνεύμα του παραμένει συσκοτισμένο και οι σκέψεις του λαθεμένες. Έτσι σαν αποτέλεσμα είναι δεκτικός σε πολλά ρεύματα σκέψεων τα οποία προέρχονται από τον αντίπαλό Μου.

Ωστόσο ο καθένας διαθέτει μια ελεύθερη βούληση, ώστε εάν θέλει ειλικρινά να στέκεται στην αλήθεια, τότε είναι εξασφαλισμένο ότι σίγουρα θα του δοθεί. Αλλά εάν επαφίεται απλά και μόνο στις γνώσεις που του διαβίβασε κάποιος άλλος άνθρωπος, χωρίς να φλέγεται από την επιθυμία να πάρει την καθαρή αλήθεια άμεσα από Μένα, τον Θεό και Δημιουργό του, τότε δεν πρόκειται να αναγνωρίσει την πλάνη ούτε μπορεί να αμυνθεί απέναντί της. Άρα σε αυτή την περίπτωση έχει κατα-φέρει ο αντίπαλος να βαθύνει το σκοτάδι, πράγμα που συμβαίνει εκάστοτε στο τέλος μιας περιόδου εξέλιξης της Γης. Γιατί ο σκοπός του είναι να μη χάσει τους ακολούθους του, οι οποίοι γνωρίζοντας την καθαρή αλήθεια, θα αναγνώριζαν την αληθινή του φύση και έτσι θα έκοβαν τους δεσμούς τους μαζί του.

Ο καθένας που Με παρακαλεί να του χαρίσω την αλήθεια θα μπορέσει πράγματι να τη λάβει με κάθε πληρότητα και επιπλέον θα πάρει αμέτρητη χαρά από αυτή. Όμως δεν μπορώ να εμποδίσω τη δράση του αντιπάλου Μου, επειδή έχει το δικαίωμα να πολεμάει για να κρατήσει την ακολουθία του. Αλλά όσο αναίσχυντα και αν είναι τα μέσα που μεταχειρίζεται, κανείς δεν χρειάζεται να υποκύψει μπροστά του, αφού η δύ-ναμή Μου είναι ανά πάσα στιγμή στη διάθεση του καθενός. Γιατί δεν έχει παρά να απευθυνθεί με σοβαρότητα σε Μένα για να τον προστατέψω από την επήρεια του κακού.

Και είναι πραγματικότητα ότι ο Λόγος Μου μεταδίδεται στη Γη σαν ένα υπέρλαμπρο φως για να μπορεί να αναγνωρίσει ο καθένας την αλήθεια του. Κάποιος όμως που καλλιεργεί ακόμη μία υπερβολικά μεγάλη αγάπη γαι τον εαυτό του πέφτει εύ-κολα θύμα της πλάνης, επειδή η αντίθεη δύναμη θα του εμφυτεύσει την ιδέα ότι έχει έρθει στη Γη σαν ένα ανώτερο πνεύμα. Τούτη δε η σφαλερή άποψη για τον εαυτό του έχει σαν αποτέλεσμα ότι κλείνεται απέναντι σε κάθε ακτινοβολία που εκπέμπεται άμεσα από Μένα και εντούτοις ένα τέτοιο άτομο πιστεύει κατά βάση ότι Με υπηρετεί… Αλλά στην πραγματι-κότητα δεν έχει συνείδηση της βούλησής Μου, η οποία απαιτεί από αυτόν να ξεπεράσει εντελώς το εγώ του προκειμένου να μπορέσω να τον ακτινοβολήσω με το φως της αλήθειας και να επικοινωνήσω απευθείας μαζί του. Γιατί χρειάζομαι απαραίτητα εργάτες που να εργάζονται για Μένα στη Γη, όμως αυτοί πρέπει να έχουν αφοσιωθεί απόλυτα στη θέλησή Μου, για να μπορούν να ενεργούν επ’ ονόματί Μου.

Αμήν

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΗΣ «ΑΛΗΘΕΙΑ-ΠΛΑΝΗ-ΨΕΜΑ»

Ο (ΝΕΟΣ) ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

Αρ. 5710 28-6-1953

Η σημασία της Βίβλου

Από μόνη της η Γραφή η οποία μαρτυρεί για Μένα θα επαρκούσε πλήρως για να κάνει γνωστό στους ανθρώπους το θέλημά Μου. Επιπλέον, εάν το σέβονταν το θέλημά Μου και εναρμονίζονταν μαζί του, η Γραφή θα τους οδηγούσε στο φως, ούτως ώστε θα αποκτούσαν τελικά τη μακαριότητα.

Όμως η Γραφή αυτή, το βιβλίο των πατέρων, έχει χάσει την αξία της για πολλούς ανθρώπους. Δεν το θεωρούν πια σαν το βιβλίο που τους μεταδίδει το Λόγο Μου, επειδή η απιστία τους κάνει να αμφισβητούν συν τοις άλλοις και την προέλευσή του. Γιατί δεν μπορούν να πιστέψουν ότι το Πνεύμα Μου πράγματι ενεργούσε μέσα στους μαθητές Μου και ότι αυτό το Πνεύ-μα τούς παρακίνησε να καταγράψουν όσα έκανα και δίδαξα όταν βρισκόμουν στη Γη.

Όμως πρέπει παρ’ όλα αυτά να διδαχθούν το Λόγο Μου, πρέπει να γνωρίσουν το θέλημά Μου ούτως ώστε να έχουν μία άμεση πληροφόρηση για τον Ένα που εκδηλώνεται με τόσους διαφορετικούς τρόπους.

Θα πρέπει να μάθουν ότι έχω ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα να φέρω το Λόγο Μου στη Γη κι ότι πάντοτε διδάσκω τους ανθρώπους φωτίζοντάς τους με το Πνεύμα Μου, όπως άλλωστε δίδασκα τους μαθητές Μου όταν δεν ήμουν πια ενσαρκωμένος ανάμεσά τους. Πρέπει δηλαδή να καταλάβουν ότι η επιφοίτηση του Πνεύματος δεν έγινε μόνο μία και μοναδική φορά, τότε με τους μαθητές Μου, αλλά ότι απεναντίας δεν παύω να στέλνω το Πνεύμα Μου όπου υπάρχει ένας κατάλληλος δέκτης. Με τον ίδιο τρόπο που δίδασκα κάποτε τους μαθητές Μου, έτσι διδάσκω πάντοτε τους ανθρώπους σε κάθε εποχή.

Όπου υπάρχει η δυνατότητα τους μεταδίδω το Λόγο Μου ο οποίος και πάλι δεν τους φανερώνει άλλο από το θέλημά Μου που είναι απλά να ζουν με αγάπη. Όποιος λοιπόν εκπληροί το θέλημά Μου, αυτόν τότε τον οδηγώ σε όλη την Αλήθεια, του διασαφηνίζω τη σχέση του δημιουργήματος με το Δημιουργό του και του εξηγώ το σκοπό και τον προορισμό όλων όσων αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος. Του προσφέρω δηλαδή μία εκτεταμένη γνώση, η οποία για την ψυχή σημαίνει άπλετο φως που τη βοηθάει να βρει το δρόμο για την αιώνια ζωή.

Το μόνο που επιδιώκω φέρνοντας το Λόγο Μου στη Γη είναι να μετουσιωθεί ο άνθρωπος σε αγάπη. Κατ’ επέκταση, εφόσον και η Γραφή δεν διδάσκει άλλο από την αγάπη, επομένως πρέπει να προέρχεται από Μένα τον ίδιο που είμαι η αιώνια Αγάπη. Επειδή όμως έχει ψυχρανθεί η αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, δεν είναι πλέον σε θέση να αναγνωρίσουν την εσωτερική αξία των γραφομένων. Είναι δηλαδή τυφλοί στο πνεύμα και ανίκανοι να κρίνουν σωστά.

Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητο να έρθουν πάλι αντιμέ-τωποι με συνανθρώπους τους που να αντιπροσωπεύουν ζωντανά το Λόγο Μου. Αυτοί βέβαια δεν φέρνουν κάτι το καινούργιο, όμως πρεσβεύουν με πειθώ την παλιά γνώση και μπο-ρούν να αποδείξουν εκ νέου ότι η αγάπη είναι η πρωταρχική εντολή που ζητώ να τηρείται και ότι όλες οι άλλες γνώσεις, η ανώτερη συνειδητοποίηση της αλήθειας, προκύπτουν τελικά σαν καρπός της αγάπης.

Ο Λόγος Μου πρέπει να διαδοθεί πάλι πλατιά. Έτσι λέω πά-λι στους μαθητές που επέλεξα μόνος Μου: «Πηγαίνετε στον κόσμο και διδάξτε όλους τους λαούς», επειδή οι άνθρωποι πρέ-πει να ακούσουν το καλό μήνυμά Μου, να μάθουν ότι δεν πρέ-πει να απορρίπτουν τη Γραφή, για το λόγο ότι περιέχει την αλήθεια την οποία μετέδωσα μέσω του Πνεύματός Μου Εγώ ο Ίδιος στους μαθητές Μου.

Πρέπει να μάθουν ότι διοχετεύω ανελλιπώς και πάντοτε τον ίδιο Λόγο στη Γη και ότι ο Λόγος μου θα παραμείνει ακόμη κι όταν ουρανός και Γη θα έχουν παρέλθει.

Αμήν.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΗΣ

Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΓΚΟΣΜΙΑΣ

ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Οι νέες αποκαλύψεις δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι η σημερινή ανθρωπότητα οδεύει προς την έσχατη εποχή που έχει προφητευτεί στα Ευαγγέλια, μία πρωτοφανή περίοδο εντατικού, επώδυνου εξαγνισμού ώστε ανανεωμένη να αρχίσει έναν νέο, ανώτερο κύκλο της ιστορίας της. Ανάμεσα στα γνωρίσματα της επερχόμενης έσχατης εποχής αναφέρουν την καταστροφή του περιβάλλοντος και ειδικά τις ποικίλες φυσικές καταστροφές, όπως ασυνήθιστα μεγάλους σεισμούς, πλημμύρες, επιδημίες κ.ά.^*

Ειδικότερα δε, στον Λόρμπερ αποκαλύφθηκε άλλο ένα γνώρισμα της έσχατης εποχής που αναφέρεται στο μελλοντικό τέλος της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας λόγω των αμέτρητων ανομιών της. Οι κύριες αιτίες για τη σημερινή παρακμή της εκκλησίας αυτής και για την αυριανή διάλυσή της είναι η αρχομανία και η καταπίεση τόσο των πιστών όσο και των αλλόδοξων. Το μείγμα αυτό είναι ολέθριο γιατί παραβαίνει τον πρωταρχικό νόμο του Θεού, πάνω στον οποίον στηρίζεται όλο το σχέδιό του για τη θέωση του ανθρώπου. Ο νόμος αυτός είναι η ελευθερία της ανθρώπινης βούλησης, όπως τονίζεται επανειλημμένα στις Νέες Αποκαλύψεις. Ή με τα λόγια του Ιωάννη του Δαμασκηνού, «ουκ αρετή γαρ το διά της βίας βία γινόμενον».

ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

Σε πολλές νέες αποκαλύψεις και οράματα ενορατικών περιγρά- φεται αναλυτικά η τύχη της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας στην εποχή του τέλους καθώς και το γιατί θα επισύρει επάνω της τη συγκεκριμέ­νη μοίρα. Όλα αυτά τα είχαν προαγγείλει ήδη οι προφήτες της Πα­λαιός Διαθήκης. Για πολλούς αιώνες ο Θεός σιωπούσε απέναντι στα σφάλματα και στα εγκλήματα της καθολικής εκκλησίας, τώρα όμως μιλάει και πάλι μέσω των νέων προφητών του, όπως ο Γιάκομπ Λόρ- μπερ, μέσω του οποίου είπε:

«Επειδή έχεις τη μεγαλομανή παραφροσύνη να πιστεύεις ότι έχεις την πλήρη θεϊκή εξουσία, γι’ αυτό η καρδιά σου, δηλ. η αγάπη σου αποτραβήχτηκε από Μένα και γέμισε με αλαζονεία, περηφάνια, οργή, εκδίκηση, πορνεία και κάθε τι καταδικαστέο…».

Κάθε ανατροπή, κάθε πνευματική επανάσταση απορρέει από αιτίες οι οποίες ανάγονται σε ένα απώτερο παρελθόν. Ο κατάλογος με τα παραπτώματα της εκκλησίας είναι μακρύς. Το χάσμα ανάμεσα στο μήνυμα του Ιησού και την αποστολή που ανέθεσε στους μαθητές του από τη μία πλευρά και της πραγματικότητας στην εκκλησία από την άλλη, ήταν και παραμένει αγεφύρωτο.

Ο εκφυλισμός, η αρχομανία και η καταπιεστικότητα της καθολικής εκκλησίας ευθύνονται για τη σημερινή παρακμή της. Οι αιτίες αναλύονται στον Γιάκομπ Λόρμπερ:

«Οποιοσδήποτε υποχρεωτικός νόμος είναι κατ’ αρχήν εντελώς αντίθετος προς τη θεία τάξή Μου, λόγω της ελεύθερης βούλησης των ανθρώπων, γιατί φέρνει το σκοταδισμό και ποτέ το φως στον άνθρω­πο. Κατά δεύτερο, οι νομοθέτες ενός τέτοιου υποχρεωτικού νόμου ε- παίρονται ότι διαθέτουν μία ανώτερη εξουσία και μάλιστα ότι μόνο σ’ αυτούς αξίζει να την έχουν. Το αποτέλεσμα είναι ότι πολύ γρήγορα γίνονται υπερήφανοι, υπερφίαλοι και αρχομανείς. Επιπλέον, μαζί με τις καθαρά θεϊκές εντολές προσθέτουν και τις κακόβουλες δικές τους, σφετεριζόμενοι μια υποτιθέμενη εξουσία από τον Θεό, εμπρός στην οποία οι πιστοί τους θα πρέπει να τρέμουν πιο πολύ και από ό,τι μπροστά στον Θεό τον ίδιο. Τις παρουσιάζουν δε σαν να προέρχο­νται επίσης από εκείνον και ότι πρόκειται για το θέλημά του που τους το έχει αποκαλύψει. Γι’ αυτό τελικά βάζουν μεγαλύτερο βάρος στην τήρηση των δικών τους εντολών παρά εκείνων του Θεού.

Η συνέπεια όμως από όλα αυτά είναι τελικά σκοταδισμός και δει­σιδαιμονία, μίσος απέναντι στους αλλόπιστους, διωγμοί, φόνοι και πόλεμοι…».

Αυτό το πνεύμα καταπίεσης και δογματισμού, το τόσο αντίθετο με το λόγο του Χριστού, διαμόρφωσε τελικά από την εκκλησία ένα απολιθωμένο οικοδόμημα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί πλέον να εκπλη­ρώσει το ρόλο της τους τελευταίους αιώνες όπου τα πάντα μεταβάλ­λονται ραγδαία. Οι καρποί του δογματισμού όπως και η ανοχή ή α­κόμη και υποδαύλιση δεισιδαιμονιών και ειδωλολατρικών συνηθειών στο λαό, επικάλυψαν την αυθεντική διδασκαλία του Ιησού Χριστού.

Το αποτέλεσμα αιώνων εσφαλμένης διάπλασης των χριστιανών εί­ναι ότι δεν αντιλαμβάνονται πλέον την Αλήθεια με α κεφαλαίο, όταν τους προσφέρεται. Όπως λέει και ο Ιησούς μέσω του Λόρμπερ:

«Είναι πολύ δύσκολο, ανθρώπους που έχουν παγιωθεί σε κάθε είδους λάθη, όπως και εκείνους που έχουν μάθει να αποκομίζουν διά­φορα επίγεια οφέλη από αυτά τα λάθη, να τους μεταστρέψει κανείς προς την ολοκάθαρη αλήθεια από τους ουρανούς».

Από το βιβλίο «Το Μέλλον είναι τώρα»

«Οι άνθρωποι συνεχίζουν να προσκολλώνται στις τελετές και στα έθιμα, σημάδι ότι και οι ίδιοι είναι ακόμη πολύ υλιστές και το μόνο που θέλουν και καταλαβαίνουν είναι η ύλη».

«Αυτός ο λαός Με λατρεύει μέσα σε πετρόκτιστες εκκλησίες με καμπανοκρουσίες, με μουσικές, με θυμιατά, με αναμμένα κεριά κα με χρυσά άμφια, όμως απαγορεύεται η ερώτηση αν η καρδιά τους είναι κοντά ή μακριά Μου».

Ή όπως λέγεται στη Γραφή: «Ο Ύψιστος δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς ούτε υπηρετείται από χέρια ανθρώπινα». (Πραξ.17, 24-25)

Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα μιας τέτοιας εξωτερικής, επιφανειακής θρησκευτικότητας ρωτά ο Ιησούς Χριστός στη νέα αποκάλυψη; Ο ίδιος δίνει την απάντηση: «Οι άνθρωποι απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από τον Θεό, αντί να τον πλησιάζουν ολοένα και περισσότερο με την αγάπη, την αληθινή ζωντανή πίστη και την εμπιστοσύνη τους… Έτσι ο Θεός πρέπει στο τέλος να φωνάξει πάλι στους ανθρώπους μέσα από το στόμα ενός καινούριου προφήτη: Ιδού, ο λαός αυτός Με τιμά με τα χείλη και με τις μάταιες, άψυχες κοσμικές τελετουργίες, μα η καρδιά του βρίσκεται μακριά Μου». «… Η ψεύτικη λάμψη και οι τελετές αξίζουν γι’ αυτούς περισσότερο από τον ίδιο τον Ζώντα, που τους μιλά… Παρατήστε τα όλα αυτά και κρατήστε μονάχα την Αγάπη!»

Συμπέρασμα: η αυταρχική απαίτηση αναντίρρητης αποδοχής των δογμάτων της εκκλησίας, η ανοχή ή και η υπόθαλψη της λαϊκής δεισιδαιμονίας, η ενσωμάτωση των μαγικών δοξασιών και ειδωλολατρικών καταλοίπων, παραμόρφωσαν το πρόσωπο της χριστιανικής διδασκαλίας. Η απολίθωση, η τυφλή τήρηση των εκκλησιαστικών κανόνων από αμέτρητες γενεές έχουν κάνει τους ανθρώπους πλέον να μην είναι δεκτικοί στην αλήθεια.

Ένας άλλος προφήτης της νέας Αποκάλυψης το 19ο αιώνα, ο Μαγερχόφερ, έγραφε χαρακτηριστικά κατά θεία υπαγόρευση: «Ακριβώς αυτοί που όφειλαν να είναι το πιο καλό και πιο καρπερό χωράφι για να ευδοκιμεί η διδασκαλία Μου, είναι οι μεγαλύτεροι πολέμιοί της. Αυτοί είναι οι χειρότεροι εχθροί απέναντι στο καθετί που τους ζητά να κάνουν θυσίες, να δείχνουν αυταπάρνηση, και που τους αφυπνίζει από το θρησκευτικό τους πιστεύω το οποίο το έχουν διαμορφώσει τόσο ωραία και βολικά.

Αλλά αυτοί δεν είναι ικανοί ούτε για θυσίες ούτε για αυταπάρνηση για το λόγο ότι τους λείπει η ηθική δύναμη που χρειάζεται για να ξεπεράσουν τις παραδοσιακές συνήθειες και ιδέες. Με αναζητούν παντού στις εκκλησίες και όχι στο δρόμο της ζωής, όπου οφείλουν να αποδείξουν με πράξεις αυτά που τόσο συχνά εξυμνούν στις εκκλησίες τους».

«…Αρχίζει να γίνεται αισθητή η πιεστική ανάγκη για ελευθερία της σκέψης, για πνευματική ελευθερία».

«… Ο λόγος που τούτη την εποχή δίνω τόσο πολύ Ουράνιο Άρτο, όσο δεν έχω δώσει από τον καιρό της επίγειας πορείας Μου, είναι ότι τώρα πλησιάζει ο καιρός όπου ο κόσμος θα φθάσει στα άκρα κι όπου τα παραστρατήματά του και η απόκλιση από τον προορισμό για τον οποίο τον δημιούργησα θα φθάσουν στο απώγειό τους».

Ως γνωστόν, από τους αρχαίους χρόνους οι προφήτες πάντοτε έρχονταν σε σύγκρουση με το εκάστοτε ιερατείο. Όπως οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης προκαλούσαν τη μήνι των τότε ιερέων και υπέφεραν διωγμούς, έτσι και οι νέες προφητείες προκαλούν οργή και αντιμετωπίζουν σφοδρή αντίδραση. Ιδίως δε γιατί η κριτική των νέων αποκαλύψεων εις βάρος της καθολικής εκκλησίας επικεντρώνεται στην αρχομανία της και στην εξουσία που συγκεντρώνει, στην αξίωσή της να κατακρίνει, να καταδικάζει και να αναθεματίζει όποιον και ό,τι δεν την εξυπηρετεί και κυρίως να επιβάλλει αυταρχικά κι αναγκαστικά τα δικά της πιστεύω. Αντίθετα στις νέες αποκαλύψεις τονίζεται η σημασία της ελευθερίας της βούλησης και άρα και ελεύθερη επιλογή θρησκευτικής πίστης. Όπως ο ίδιος ο Κύριος δεν πίεσε ούτε εξανάγκασε κανέναν να τον πιστέψει, παρά απλώς κάλεσε όποιον ήθελε να τον ακολουθήσει αβίαστα, το ίδιο όφειλαν να κάνουν και οι διάδοχοί του. Όπως λέει στον Λόρμπερ: «Στο χέρι του κάθε ανθρώπου και μόνον είναι να προχωρήσει στην πλήρη τελείωση της ζωής του». «Η πίστη που επιβάλλεται από μία εξουσία, αρχή ή αυθεντία παρέχει πολύ λίγο φως στην ψυχή».

Στο μέλλον ωστόσο η καθολική εκκλησία θα πληρώσει για τα σφάλματα και τα ανομήματά της: «Ό,τι έκανες εσύ στους άλλους, θα το κάνουν με τη σειρά τους και οι άλλοι σ’ εσένα και θα λάβεις (με τις συμφορές που θα σε βρουν) το μισθό που σου αξίζει από καιρό».

«… Αυτή η ψεύτικη Αγία Έδρα θα διατηρηθεί μεν για πολύ καιρό, πολύ περισσότερο από χίλια χρόνια, αλλά δεν θα συμπληρώσει δύο χιλιάδες χρόνια».

«…Το ζωντανό Φως θα γίνει φωτιά στην καρδιά εκείνων που θα το αποκτήσουν. Αντίθετα κάθε ανθρώπινος λόγος, κάθε λόγος της κοσμικής σοφίας και κάθε κήρυγμα εξ άμβωνος θα γίνουν κούφια, ξερά άχυρα».

Σίγουρα οι προφητείες εκπληρώνονται, είτε το θέλουν τα ιερατεία είτε όχι^. ασφαλώς το ίδιο ισχύει και για τις νεότερες προφητείες για την έσχατη εποχή. Καλό είναι να θυμούνται οι άνθρωποι τα λόγια του Παύλου: «Μην σβήνετε το Πνεύμα. Μην περιφρονείτε τα λόγια των προφητών. Να εξετάζετε τα πάντα και να κρατάτε ό,τι είναι καλό» (Θεσ. Α΄ 5, 19-21).

ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΓΙΑΚΟΜΠ ΛΟΡΜΠΕΡ εκδ. Πύρινος Κόσμος

Επίσης στο λορμπερικό «Ρόμπερτ Μπλουμ» 2, 223, ο Κύριος προσδιορίζει τα ανομήματα της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας ως εξής:

«Δεν είναι όλα κακά στη Ρωμαία! Το μόνο που είναι βδέλυγμα είναι όποτε για χάρη του εγκόσμιου Μαμμωνά καταφεύγει σε μέσα που η φύση τους ανήκει καθαρά στην κόλαση. Τέτοια μέσα είναι τα ψεύτικα θαύματα, τα ψεύτικα θαυματουργά ιάματα, τα συγχωροχάρτια, τα λείψανα, η εικονολατρία, τα φυλακτά, τα ευλαβοφανή μαγικά ρητά, οι κενές τελετουργίες, τα προσκυνήματα σε τόπους χάρης, οι εκκλησιαστικοί θησαυροί για τη μάταιη πολυτέλεια στους ναούς, τα υψηλά και σεβάσμια αξιώματα, η απεριόριστη αρχομανία και η σκληροκέφαλη ισχυρογνωμοσύνη ότι μόνον αυτή έχει δίκιο.

Δεν θέλω να πω τίποτα για τη θυσία της θείας λειτουργίας ούτε για την εξομολόγηση, για τους ναούς, τις καμπάνες, τα εκκλησιαστικά μουσικά όργανα ούτε για τα αξιόλογα έργα τέχνης ούτε για το ότι θεωρεί ιερούς τους ναούς της και ούτε για τις νεκρώσιμες ακολουθίες. Γιατί όλα αυτά όταν χρησιμοποιηθούν επάξια με την αγνή έννοια θα μπορούσαν να είναι κατάλληλα για να ανυψώσουν και να εξευγενίσουν την ανθρώπινη ψυχή.

Όμως είναι κακό το ότι η Ρωμαία εκμεταλλεύεται τέτοια, αυτά καθαυτά αγνά, πράγματα για να αποβλακώσει την ανθρώπινη καρδιά. Είναι κακό ότι θέλει να κάνει να πιστεύουν τυφλά οι άνθρωποι πως εάν ακολουθούν επιμελώς όλα αυτά, μπορούν να κατακτήσουν την αιώνια ζωή στους ουρανούς και τη χάρη Μου μόνο με τη δική της μεσολάβηση.

Γιατί έτσι αντί για Πατέρα Με δείχνει στα παιδιά Μου σαν τύραννο, τον οποίο οι χαζοί φοβούνται μεν αλλά ποτέ δεν αγαπούν. Όμως οι νοήμονες και οι οπαδοί της εγκόσμιας διαφώτισης αρχίζουν τότε να ντρέπονται για Μένα. Πολλές φορές δεν θέλουν καν ν’ ακούσουν τίποτα πια για έναν τέτοιο Λυτρωτή, όπως τον περιγράφει η εκκλησία και έτσι πετάνε το παιδί μαζί με το νερό της σκάφης όπου πλύθηκε και μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Και γι’ αυτό ευθύνεται η εκκλησία με τις αυθαίρετες διδασκαλίες, τους κανόνες, τις παραχωρήσεις και τα προνόμια που εξαπατώντας ισχυρίζεται ότι έχει παραλάβει από Εμένα, καθώς και με την κάθε είδους δυσειδαιμονία που ανέχεται ή και που κηρύσσει η ίδια. Αλλά με όλα αυτά ανοίγει μόνη της τον τάφο της και στην ουσία τον έχει ήδη ανοίξει».

Σε ένα άλλο σημείο στο «Ρόμπερτ Μπλουμ», σε ένα διάλογο, ένας φωτισμένος ακόλουθος του Ιησού Χριστού, ο Μίκλος, με τις ερωτήσεις του φέρνει σε δύσκολη θέση ένα φραγκισκανό μοναχό που υπερασπίζεται τα εκκλησιαστικά πιστεύω.

«…Σε ποια περίσταση ο Χριστός έδωσε εντολή να γίνεται θυσία η θεία λειτουργία, την οποία τόσο εξυμνεί η εκκλησία και μάλιστα στη λατινική γλώσσα;

…Σε ποια περίσταση θεσμοθέτησε τις ιεροτελεστίες, τα πλούσια, χρυσοποίκιλτα άμφια, το φαιλόνιο, το ωμοφόριο, τα επιμάνικα, το στιχάριο, τις κόκκινες κάλτσες την εξαιρετικά πολύτιμη ποιμαντορική ράβδο (απ’ όσο γνωρίζω είχε απαγορέψει ακόμη και στους αποστόλους να παίρνουν κοντά τους ούτε καν ένα ραβδί!), την παπική τιάρα, τα πανάκριβα καπέλα των καρδινάλιων;

…Πότε ο Κύριος ο Χριστός, που στην ουσία ήθελε να κτιστεί μία ζωντανή εκκλησία στην καρδιά του ανθρώπου, διέταξε να γίνουν οι χειροποίητοι ναοί, από τους οποίους υπάρχουν ήδη πάνω από ένα εκατομύριο στη Γη; Πότε έδωσε εντολή για τους ειδωλολατρικούς θεσμούς, τους ευλογημένους βωμούς, τις θαυματουργικές εικόνες, το αγιασμένο νερό της βάπτισης, το πανάγιο μύρο; Οι αληθινοί απόστολοι βάπτιζαν μόνο με εντελώς φυσικό νερό, όπως το ‘φτιαξε ο Θεός. Και η ιστορία δεν λέει ούτε λέξη για το αν χρησιμοποιούσαν το πανάγιο μύρο στη βάφτιση! Πότε παρήγγειλε ο Κύριος καμπανοκρουσίες, μουσικά όργανα, ψαλμωδίες, ακριβά ιερά σκεύη για τη θεία λατρεία, πότε νεκρώσιμες και επιμνημόσυνες ακολουθίες; Σε ποια περίσταση όρισε εφημέριους, ιερωμένους, μητροπολίτες, ιεράρχες, επισκόπους, καρδινάλιους και τους προίκισε με τόσο υψηλές αποδοχές; Απ’ όσο γνωρίζω, όταν έστειλε τους αποστόλους να διαδώσουν το ευαγγέλιό Του, τους απαγόρεψε ακόμη και να πάρουν μαζί τους έστω και ένα σάκο, ώστε να μην μπορούν να δεχθούν ούτε ένα δώρο!

Λέει τελικά ο Φραγκισκανός με βαριά καρδιά: «Θα μπορούσα πολλά να σου απαντήσω, αλλά με τους αιρετικούς είναι καλύτερα να σιωπά κανείς!» Απαντάει ο Μίκλος: «Ασφαλώς, το πιστεύω κι εγώ, ιδίως όταν δεν έχει ενάντιες αποδείξεις! Πες μου τουλάχιστον πότε ο Χριστός θέσπισε τα υπέρτακτα έργα των αγίων και την άφεση των αμαρτιών, πότε τα θυρανοίξια, πότε τη γιορτή για το ροζάριο; Πότε θέσπισε τη ρωμαϊκή και την ισπανική ιερά εξέταση; Πότε και γιατί τα μοναχικά τάγματα; Βλέπεις είσαι πάλι μουγκός σαν τάφος. Και ξέρω γιατί! Ας πάμε σε κάτι πιο εύκολο:

Πες μου πού το λέει στις Πράξεις των Αποστόλων ότι ο Πέτρος ίδρυσε τον παπισμό στη Ρώμη;

…Ίσως μπορεί να μου πεις τελικά πότε ο Χριστός ή ο Πέτρος τιτλοφόρησαν τον ποντίφικα «Άγιο Πατέρα» και διέταξα να φιλούν οι πιστοί τις παντόφλες του για να λάβουν άφεση αμαρτιών; Σύμφωνα με όσα ξέρω εγώ, ο Χριστός είχε απαγορέψει αυστηρά να ονομάζουν κάποιον αγαθό και άγιο εκτός από τον Θεό. Ούτε πρέπει να ονομάζεται Πατέρας κανένας εκτός από τον Θεό, αφού όλοι οι άλλοι είναι αδέλφια. Αλλά ποιος ξέρει, ίσως ο Κύριος ο Χριστός εκ των υστέρων σκέφτηκε κάτι καλύτερο; Ίσως παρήγγειλε μεταγενέστερους κανόνες, άγνωστους σε μας τους λαϊκούς, μολονότι ο Ίδιος είχε δηλώσει δημόσια μπροστά σε πλήθη ανθρώπων στην Ιερουσαλήμ: «Ουρανός και Γη θα παρέλθουν, αλλά τα λόγια Μου όχι!»

Κοίτα φίλε μου, θα μπορούσα να σε βομβαρδίσω με χιλιάδες ακόμη τέτοιες ερωτήσεις. Αλλά ποιο το όφελος; Δεν μπορείς να απαντήσεις ούτε μία! Γι’ αυτό είναι καλύτερα, είτε ξεχνάς τον πάπα εντελώς, πηγαίνεις στον αληθινό Κύριο και του ομολογεί ανοιχτά κι αληθινά την βλακεία σου είτε επιστρέφεις στη Βουδαπέστη!»

Είσαι ο Πέτρος ο βράχος

25 Μαΐου 1847

Είσαι ο Πέτρος (ένας βράχος), πάνω σ’ αυτόν το βράχο θα χτίσω την εκκλησία Μου, κι οι πύλες της κόλασης δεν θα την νικήσουν! Σ’ εσένα θα δώσω τα κλειδιά του ουράνιου βασιλείου. Ό, τι λύσεις πάνω στη Γη, θα είναι λυμένο και στον Ουρανό, κι ό,τι δέσεις πάνω στη Γη, θα είναι δεμένο και στον Ουρανό.

Αυτό το κείμενο της Γραφής αποτελεί μέχρι σήμερα αφορ­μή για τη μεγαλύτερη σύγχυση και το μεγαλύτερο παραλογι- σμό σε όλες τις χριστιανικές περιοχές της Γης. Γιατί όλοι ανε­ξαιρέτως θεωρούν ότι είναι λίγο ως πολύ ο Πέτρος, ο βράχος της εκκλησίας, νομίζουν δε ότι κατέχουν τα πραγματικά κλει­διά του βασιλείου του Θεού κι μπορούν να το ανοίγουν και να το κλείνουν κατά βούλησιν σε όσους θέλουν να μπουν. Νομί­ζουν δηλαδή ότι μπορούν να δίνουν σύμφωνα με την κρίση τους το Λόγο του Ευαγγελίου, να τον ακρωτηριάζουν, να τον στερούν από κάποιους, να τον απαγορεύουν, να τον αντικαθι­στούν με δικές τους εντολές που η παράβασή τους θα επισύ­ρει τις αιώνιες τιμωρίες. Ακόμη, ότι μπορούν να παρασύρουν με τέτοιες εντολές τους ανθρώπους σε όσο το δυνατόν περισ­σότερες αμαρτίες, ύστερα να τις συγχωρούν αυθαίρετα ή να τις καταλογίζουν, και μάλιστα να δίνουν τέλεια ή μερική άφε­ση για όλες τις αμαρτίες που διέπραξε το άτομο, με αντάλλαγ­μα κάποιες πράξεις μετάνοιας, ή πάλι ν’ αρνούνται την άφε­ση αυτή!

Αν κανείς είχε έναν κόκκο καθαρής λογικής, θα έπρεπε βέ­βαια να καταλαβαίνει, γνωρίζοντας τη θεϊκότητά Μου, ότι εί­ναι αδύνατον Εγώ, που δεν κήρυξα άλλον από το νόμο της κα­θολικής αδελφικής αγάπης, να είχα δώσει στον Απόστολο Πέ­τρο και στους άλλους Αποστόλους μία τέτοια εξουσία κι έναν τέτοιο προορισμό, που είναι φανερό ότι η σχέση του με την αγάπη για το συνάνθρωπο είναι η ίδια με τη σχέση κόλασης και παράδεισου!

Αυτός που δίνει τους νόμους, δίνει και την καταδίκη. Απο­τελεί η καταδίκη αγάπη; Μα Εγώ γι’ αυτό πήρα πάνω Μου στο σταυρό κάθε καταδίκη, ώστε να μείνει στους ανθρώπους μο­νάχα η αγάπη· αλλά πώς μπορεί κανείς να σκεφτεί πια την αγά­πη, όταν έχουν στηθεί ένα δισεκατομμύριο δικαστικές έδρες ανάμεσα σ’ εκείνους που θα ’πρεπε να είναι αδέλφια, κι όταν δεν βλέπεις, όπου και να κοιτάξεις, παρά νόμους; Αυτός είναι ο Πέτρος, ο βράχος πάνω στον οποίο έπρεπε να χτιστεί η εκ­κλησία Μου, η οποία δεν είναι ούτε πρέπει να είναι άλλο από αγάπη και πάλι αγάπη;

Όποιος Με γνωρίζει και Μ’ αγαπά όπως ο Πέτρος, είναι ένας σωστός βράχος, πάνω στον οποίο μπορώ να χτίσω -και χτίζω στ’ αλήθεια και με κάθε σοβαρότητα- την αληθινή εκ­κλησία Μου, την αληθινή αγάπη και σοφία που πηγάζουν από Μένα. Τότε όμως, πώς μπορεί οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη κοινότητα με κάποιον αρχηγό να είναι βράχος, αφού ο καθένας σκέφτεται και πιστεύει ό,τι θέλει; Ο ένας μουρμουρίζει ακατανόητα λόγια και τα πουλάει ως χρήσιμη προσευχή, ο άλ­λος τα καταριέται, ειρωνεύεται και τα περιγελά, κάποιος τρί­τος παρουσιάζεται σαν δικαστής και καταδικάζει τα πάντα, στέλνοντάς τα στα βάθη της κόλασης! Μπορεί μια τέτοια κοι­νότητα ή ο αρχηγός της να είναι ο βράχος που πάνω του είναι χτισμένη η εκκλησία Μου, την οποία ποτέ δεν πρόκειται να νικήσουν οι πύλες της κόλασης;

Σας είπα ότι, αν αγαπιόσαστε όπως Εγώ σας αγαπώ, από αυτή την αγάπη θα γίνει φανερό ότι είσαστε πραγματικοί μα­θητές Μου! Σας έδωσα, λοιπόν, την αγάπη σαν το μοναδικό φανερό σημάδι που θα δείχνει αν κάποιος είναι ένας βράχος που πάνω του είναι χτισμένη η εκκλησία Μου. Τότε όμως, πώς μπορεί αυτοί οι άπειροι δικαστές ανάμεσα σ’ εκείνους που έπρεπε να είναι αδέλφιά να έίναι χαρακτηριστικό του βράχου Πέτρου, που δεν τον νίκησε η κόλαση, και της εκκλησίας Μου, που θεμελιώθηκε πάνω σ’ αυτόν; Τι φρικτά τυφλή που είναι η βλακεία των ανθρώπων αυτής της εποχής, που θεωρεί ότι δεν μπορεί να τη νικήσει η κόλαση, ενώ σύμφωνα με όλες της τις πράξεις βρίσκεται από πολύ-πολύ καιρό καταμεσίς της κόλα­σης αυτής!

Αν ήθελα να ιδρύσω μία ορατή εκκλησία, θα είχα πει σε όλους τους Αποστόλους και μαθητές: Εσείς όλοι είσαστε ο Πέ­τρος. Όμως είναι προφανές ότι το είπα ξεκάθαρα μόνο στον Πέτρο, επειδή εκείνος ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε τη θεία φύση Μου! Επομένως, ήταν επίσης ο πρώτος που του έδωσα εξαιτίας της πίστης του και της εμπιστοσύνης του το κλειδί του ουράνιου βασιλείου, που είναι ένα βασίλειο της αγάπης για τον Θεό μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Απ’ αυτήν και μόνο προκύπτει ύστερα η αληθινή αγάπη για το συνάνθρωπο, σ’ αυτήν όμως δεν μπορεί να φθάσει κανείς χωρίς να έχει προ­ηγουμένως γνωρίσει τον Θεό, αφού ασφαλώς πρέπει πρώτα να τον γνωρίσει, για να μπορέσει εν συνεχεία να τον αγαπή­σει.

Αυτή η αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον είναι, λοιπόν, το αληθινό βασίλειο του Θεού, η μοναδική αληθινή, ζωντανή εκκλησία, που είναι χτισμένη πάνω στο βράχο της σωστής γνώ­σης και της σταθερής κι ακλόνητης πίστης κι εμπιστοσύνης που προέρχεται απ’ αυτήν, την οποία φυσικά καμία κόλαση δεν μπορεί πλέον να καταλύσει.

Όμως, μία εκκλησία που θα έπρεπε να είναι ακατάλυτη, ενώ είναι γεμάτη εξωτερικές, πολυτελείς και πομπώδεις τελε­τουργίες και θεμελιωμένη πάνω σε κάποιον χρυσό κι ασημέ­νιο βράχο του Πέτρου, είναι τόσο λίγο εκκλησία και βράχος του Πέτρου, όσο λίγο είναι η κόλαση παράδεισος ή τα περιτ­τώματα ενός γουρουνιού διαμάντια. Ή μήπως έχω πει ποτέ: Το ότι είσαστε μαθητές Μου θα αναγνωρίζεται από τον χρυ­σό, το ασήμι, τους πολύτιμους λίθους, τα βαρύτιμα άμφια, τη μεγάλη επίγεια εξουσία και γόητρο, τα πολυτελή εκκλησιαστι­κά κτίρια, τις καμπάνες και τα εκκλησιαστικά όργανα, τη λα­τινική γλώσσα και πολλά άλλα παρόμοια; Στ’ αλήθεια, ποτέ δεν προκαθορίστηκε, ούτε προβλέφθηκε κάτι τέτοιο από Μέ­να ως γνώρισμα της αληθινής Εκκλησίας Μου. Βέβαια, ο Ιω­άννης μιλά στην Αποκάλυψη για τη μεγάλη πόρνη· αλλά αυ­τή μπορεί να είναι ο βράχος του Πέτρου;

Ο Σίμων του Ιωνά, που ήταν ένας αληθινός Πέτρος, είπε σε κάποιον που τον θεράπευσε με το πραγματικό πνεύμα Μου: «Δεν έχω χρυσάφι, ούτε ασήμι, μα ό,τι έχω, θα σου το δώσω!» Άραγε θα μπορούσαν να ισχυριστούν το ίδιο για τον εαυτό τους με ήσυχη τη συνείδηση, χωρίς να γελοιοποιηθούν μπρο­στά σ’ ολόκληρο τον κόσμο, εκείνος που θέλει να είναι και θα έπρεπε να είναι ο διάδοχος του Πέτρου στη Ρώμη, οι Επίσκο­ποι της Αγγλίας, κάποιοι πριμάτοι στη Γερμανία και ο ισχυρός Πατριάρχης όλων των Ελλήνων; Άραγε ούτε εκείνοι έχουν σά­κους, παπούτσια και μπαστούνια; Κοιτάξτε λοιπόν πώς ήταν ο Πέτρος, πώς η εκκλησία αγάπης του ήταν θεμελιωμένη στο βράχο της καρδιάς του, τι αποτελούσε το θεμέλιό της και πώς είναι χτισμένες τώρα όλες οι σημερινές εκκλησίες, πάνω σε ποια θεμέλια! Νομίζω ότι ακόμα κι ένας τυφλός θα έπρεπε να το καταλαβαίνει, αλλά και να το βλέπει αυτό, πόσο μάλλον κάποιος που του έχουν ανοιχτεί αρκετά τα μάτια.

Πλησιάζει ο καιρός όπου παντού θα λατρεύουν τον Θεό εν πνεύματι και εν αλήθεια, κι όχι στην Ιερουσαλήμ, ούτε στο όρος Γαριζίμ! Το ίδιο διαβάζετε και στη Γραφή. Συνεπώς, το πνεύμα, η αλήθεια, η ορθή γνώση, η πίστη, η εμπιστοσύνη και η αληθινή αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον είναι, μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου, ο μοναδικός αληθινός βράχος, η δε ζωντανή Εκκλησία που Εγώ οικοδομώ ο ίδιος τότε πάνω του, είναι η μόνη που μπορεί αιώνια ν’ αντιστέκεται στην Κό­λαση. Όλα τ’ άλλα, όμως, δεν είναι παρά ματαιόδοξα έργα των ανθρώπων, χωρίς καμία ισχύ, δεν παρέχουν δε την παραμικρή προστασία απέναντι στην Κόλαση αν λείπει ο αληθινός βρά­χος και η αληθινή, ζωντανή εκκλησία που είναι χτισμένη στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.

Άρα και η ερώτηση ποια εξωτερική, ορατή εκκλησία από τις πολλές που φέρουν το όνομά Μου είναι η σωστή, είναι μια μάταιη ερώτηση. Η απάντηση είναι και θα είναι αιώνια: Κα­μία! Η μόνη σωστή και αιώνια ασφαλής από την Κόλαση εκ­κλησία είναι η εκκλησία που βρίσκεται στην καρδιά, την οποία Εγώ δημιούργησα. Όλα τ’ άλλα τα έχει φτιάξει ο κόσμος. Σ’ αυτόν ανήκουν, και για Μένα δεν έχουν αιώνια καμιά αξία!

Συνεπώς, τα κλειδιά του βασιλείου Μου βρίσκονται επί­σης μόνο στη ζωντανή, τη μόνη αληθινή Εκκλησία, ποτέ όμως σε κάποιο εκκλησιαστικό σώμα ή στον προκαθήμενό της. Το τι θα θελήσει ύστερα ο καθένας να λύσει ή να δέσει για τον εαυτό του ή και για τους αδελφούς του από αυτήν τη δική του Εκκλησία, που Εγώ έχτισα στην καρδιά του, είναι ήδη και στον Ουρανό λυμένο ή δεμένο, επειδή αυτή η μόνη αληθινή εκκλη­σία είναι ήδη ο ίδιος ο Ουρανός· ή, για να το πούμε ακόμη κα­θαρότερα: Ό,τι κάνει ο καθένας μέσα στην ισχυρή του εκκλη­σία αγάπης ή εμφυσούμένος από αυτήν, θα είναι επίσης αιώ­νια τετελεσμένο στον Ουρανό.

Συνεπώς, αυτά είναι τα σωστά κλειδιά του ουράνιου βα­σιλείου, δηλαδή να Με αναγνωρίζετε ως τον άγιο, αληθινό Θεό και Πατέρα σας, να Μ’ αγαπάτε πάνω απ’ όλα και ν’ αγα­πάτε τους αδελφούς σας σαν τον εαυτό σας. Αν ισχύει αυτό για σας, τότε έχετε χτίσει τον Πέτρο, την αληθινή εκκλησία, και κατέχετε τα σωστά κλειδιά του ουράνιου βασιλείου. Όλα τ’ άλλα, όμως, είναι μηδέν! Αυτό λοιπόν να το καταλάβετε κα­λά και να ζείτε σύμφωνα μ’ αυτό· αμήν, αμήν, αμήν.

(29 Μαΐου 1847)

Αν όμως κάποιος από σας θέλει να ρωτήσει για το βράχο Πέτρο: Αν λοιπόν πρέπει αυτός ο βράχος να εννοηθεί καθαρά πνευματικά και να αναζητηθεί μόνο μέσα στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, όχι όμως στον προκαθήμενο μίας εκκλησίας ούτε στην εκκλησία σαν σύνολο, γιατί τότε ο Κύριος επιτρέπει να ερίζουν αιώνες ολόκληρους οι εκκλησίες και να ξεσχίζουν η μια την άλλη για το ποιος είναι ο πραγματικός βράχος-Πέτρος, επειδή καθεμιά τους πιστεύει ότι αυτός βρίσκεται σ’ αυτήν;

Ο λόγος που αυτό επιτρέπεται είναι πολύ βαθύτερος απ’ ό,τι μπορεί να φανταστείτε με τήν πρώτη ματιά. Φυσικά δεν πρέπει τα πράγματα να είναι όπως είναι· κι όμως, πάλι, πρέπει να είναι έτσι, επειδή όλα τα υπόλοιπα είναι ακόμη έτσι! Ο Αβραάμ απέκτησε έναν καλό απόγονο πνευματικά, χωρίς σαρ­κική επαφή, παρόμοια συνελήφθη ο Ιωάννης, η Μαρία, στους παλιούς καιρούς δε, συνέβαιναν συχνά τέτοιες συλλήψεις και έτσι συνελήφθησαν επίσης πολλοί προφήτες.

Αυτή είναι, βέβαια, η σωστή σύλληψη, συμβαίνει δε ακό­μη συχνά χωρίς να το ξέρουν οι γονείς. Μα ο τρόπος αυτός εί­ναι του Ουρανού και δεν κάνει για τον κόσμο, πρέπει ωστόσο να υφίσταται ώστε να υπάρχει η δυνατότητα συμμετοχής στη λύτρωση. Τότε, όμως, τι άλλο απομένει από το ν’ αφεθεί στον κόσμο ο αισθησιακός τρόπος σύλληψης, πράγμα που έχει ως συνέπεια να εξακολουθεί να υπάρχει, παράλληλα με την πλήρη λύτρωση, η παλιά αμαρτία, έτσι ώστε κάθε δέσμια φυ­σική ψυχή να μπορεί να βαδίσει ανεμπόδιστα, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, προς το βασίλειο του ελέους και της ευ­σπλαχνίας; Συνεπώς, πρέπει να υπάρχουν και εξωτερικοί Πέ- τροι, στους οποίους μπορούν να προσανατολιστούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα παιδιά του κόσμου.

Όπως στο πνεύμα είναι ευχάριστο μόνον ό,τι είναι σύμ­φωνο με τη φύση του, έτσι και στον κόσμο αρέσει μόνον ό,τι συμφωνεί με τη δική του φύση. Εδώ ταιριάζει η παροιμία που λέει: όμοιος ομοίω αεί πελάζει. Για τα δέντρα θα ήταν επίσης προτιμότερο να βγάζουν αμέσως ώριμα φρούτα, αντί να προηγείται η ανθοφορία και άλλες κατά κάποιον τρόπο τελετουργικές διαδικασίες. Όμως δεν γίνεται διαφορετικά, αφού όλα εκείνα τα πλάσματα του μεγάλου κύκλου των δη­μιουργημάτων, που ακόμη βρίσκονται κάτω-κάτω, πρέπει στο τέλος να φθάσουν επάνω για ν’ αποκτήσουν εκεί την αιώνια ελευθερία!

Άρα πρέπει επίσης να επιτρέπεται παράλληλα με το μονα­δικό σωστό πνευματικό δρόμο, να αφεθούν στον κόσμο οι διά­φοροι παράδρομοί του, μερικές φορές μάλιστα και οι πιο φα­νερά λανθασμένοι δρόμοι, γιατί παρ’ όλ’ αυτά, μπορεί κανείς είτε εδώ είτε εκεί να φθάσει μέσω αυτών στο σωστό δρόμο.Ή μήπως θα μπορούσαν εκείνοι που για πρώτη φορά έρχονται από κάτω να βαφτιστούν αμέσως στη μοναδική αληθινή, εσω­τερική Εκκλησία του πνεύματος; Αυτό θα ήταν εξίσου αδύνα­το, όπως το να δημιουργηθεί αμέσως ένα ώριμο φρούτο, χω­ρίς να προηγηθεί η ανθοφορία του δέντρου.

Φανταστείτε όμως τη Μαρία ως τη σωστή Εκκλησία και τη Μάρθα ως την εκκλησία του κόσμου, που κάνει πολύ θό­ρυβο για τα καθαρά εγκόσμια πράγματα, ενώ η Μαρία ρ*γμέ- νη στα πόδια Μου αφουγκράζεται τη διδασκαλία Μου, που αυτή μόνη είναι το φως και η ζωή, και τη δέχεται μέσα στην καρδιά της! Μα όταν ο αδελφός της βρέθηκε στον τάφο, και οι δυο τους έκλαψαν το ίδιο, ήρθαν δε κι οι δυο σε Μένα για να τον αναστήσω, εκείνον που βρισκόταν νεκρός, δεμένος -στον τάφο- γεμάτος σαπίλα και βρώμα!!!

Όμως, δεν θα πω άλλα γι’ αυτό. Πιστεύω ότι από όσα εί­πα μπορείτε πολύ εύκολα να καταλάβετε γιατί επιτρέπονται και εξωτερικές εκκλησίες εκτός από τη σωστή εκκλησία του Πέτρου μέσα στην καρδιά. Επομένως, θα ήταν εντελώς περιτ­τό να πω κι άλλα σχετικά. Γι’ αυτό, προσέξτε τα αυτά μέσα στην καρδιά σας αμήν.

ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Σε ένα άλλο σημείο αναφέρεται επίσης ένα παράδειγμα σχετικά με τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία: «Είναι μήπως αξιέπαινο το να εγκα­ταλείπουν τα παιδιά την άρρωστη μητέρα τους ή το να εύχονται στον ασθενή να πεθάνει, επειδή έχει πολλά βάσανα; …Πώς γίνεται να φω­νάζετε (για τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία): “Κύριε, κάνε να πέσει κεραυ­νός και θειάφι πάνω στο άρρωστο κεφάλι της!” Για ακούστε, πολύ λί­γη αγάπη φαίνεται να υπάρχει σ’ αυτή την κραυγή! Νομίζετε ότι τάχα η καταστροφή είναι ο δρόμος προς τη βελ τίωση; Όχι βέβαια’ έχετε κά­νει ένα φρικτό λάθος. Το ίδιο νόμιζαν και όλοι οι αιρετικοί. Όμως, κι εκείνοι έκαναν τρομερό λάθος, που είχε ως συνέπεια διχόνοια μεταξύ των αδελφών, πόλεμο, φόνους και φρίκη. Ήταν, λοιπόν, ευλογημένη μία τέτοια βελ τίωση; Ή μπορεί άραγε κάποια αίρεση να πει ότι η διδα­σκαλία της δεν σφραγίστηκε με το αίμα των αδελφών της;

Κοιτάξτε! Η Ρωμαία αυτή είναι η μοιχαλίδα που επρόκεπο να λιθοβοληθεί Εγώ όμως σας λέω εδώ: “Αυτός που δεν έχει καμία αμαρτία, ας ρίξει την πρώτη πέτρα!” Πάλι είναι η Χαναανίτισσα και έχει μεγάλη πίστη και πολλή αγάπη. Πάλι είναι η γυναίκα που έπασχε δώδεκα χρό­νια από αιμορραγία και Μου έκλεψε από το χιτώνα Μου τη θεραπεία της και έγινε καλά, αφού είχε μεγάλη πίστη και αγάπη. Και πάλι είναι σαν τη μεγάλη πόρνη κι ύστερα μετανοημένη Μαγδαληνή, που άλειψε τα πόδια Μου με μύρο. Η ρωμαιοκαθολική εκκλησία μπορεί να παρου­σιαστεί με όλα αυτά τα πρόσωπα.

Σε σας όμως λέω, αφού γεννηθήκατε και βαπτιστήκατε μέσα σ’αυ­τήν, δεν πρέπει να εύχεστε να καταστραφεί, παρά να σωθεί. Σας δίνω το βάλσαμο και θεραπεύω σε σας αυτό το κληρονομικό κακό. Αν εσείς ζείτε βάσει των κανόνων που έδωσα, η εκκλησία θα σας σέβεται. Βλέ­ποντας δε σ’ εσάς θαυμαστά πράγματα, θα ζητήσει μόνη της το βάλ­σαμο και θα θεραπεύσει πολλές από τις πληγές της. Αν, όμως, εσείς αποσκιρτήσετε εντελώς, τότε λίγη μόνο ευλογία θα φθάσει μέχρι τ’ αδέλφια σας!

Να ζείτε όπως σας έχω πει, και τότε ποτέ δεν θα σας ανακρίνουν εξαιτίας Μου! Γιατί Εγώ θα σας προστατεύω και το έργο Μου θα φα­νερώσει ανεμπόδιστα τη δύναμή του, σαν ένας μεγάλος μαγνήτης που θα έλξει τα πάντα πάνω του.»

Ασφαλώς, δεν είναι σύμφωνη με το πνεύμα του Χριστού η γενική απόφαση αποσκίρτησης από τις παλιές εκκλησίες. Μπορούμε βέ­βαια, πρέπει μάλιστα, να αντιτασσόμαστε ανοιχτά και καθαρά στα ελατ­τώματα των κανονισμών, διδασκαλιών και θεσμών τους, όπου αυτό είναι αναγκαίο και επωφελές. Όχι όμως με μίσος και κακία, παρά με το πνεύμα σοβαρής αδελφικής αγάπης.

Γιατί δεν πρέπει να ευχόμαστε στις παλιές κοινότητες πίστης «κα­ταστροφή, παρά σωτηρία». Έτσι, για τους φίλους της νέας αποκάλυ­ψης θα είναι ενδεδειγμένο να αποσυρθούν μόνον από κει που τους αντιμετωπίζουν εχθρικά ή τους καταδιώκουν.

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αρ.2521 22.10.1942

Το γεγονός μιας πνευματικής κατάρρευσης

Το τέλος της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας

Θα αναγκασθείτε να απορρίψετε πολλά από τα πνευματικά προϊόντα που ασπάζεστε, όσοι από σας δεν βρίσκεσθε ακόμη μέσα στην Αλήθεια, γιατί θα έρθει μια εποχή όπου θα δείτε να καταρρέουν πολλά τα οποία σας φαίνονταν ως τώρα ακατάλυτα. Θα διαπιστώσετε για ένα ανθρώπινο έργο ότι δεν έχει καμία υπόσταση, παρ’ όλο που μπόρεσε να αντέξει για πολύ στο χρόνο. Θα σας φανεί απίστευτο ότι από θέλημα Θεού θα συμβεί μία καταστροφή η οποία ταυτόχρονα θα σημάνει μία μεγάλη πνευματική μεταβολή που θα ανατρέψει το σκεπτικό πολλών ανθρώπων, οι οποίοι θεωρούν ως τώρα ότι η πίστη τους βασίζεται στην αλήθεια.

Και δεν θα υπάρχει άλλη εξήγηση από το ότι ο Θεός θέλει να σας δείξει ολοφάνερα ότι βρίσκεστε σε λάθος δρόμο. Τα λάθη είναι πια πολύ βαθιά ριζωμένα μέσα σας για να μπορείτε να απαλλαγείτε απ’ αυτά με ευκολία, γι’ αυτό το λόγο θέλει ο Θεός να σας βοηθήσει. Θέλει να σας δείξει ότι μπροστά στο θέλημά Του υποχωρούν υποχρεωτικά τα πάντα, ακόμη και ό,τι υπάρχει σταθερά εδώ και χιλιετίες. Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο ελευθερία στη θέλησή του και ως εκ τούτου ήταν υποχρεωμένος ο Ίδιος να αποσύρει τη δική Του θέληση σε όποια περίπτωση η ανθρώπινη θέληση έπαιρνε μια αντίθετη κατεύθυνση. Για το λόγο αυτό λοιπόν δεν εμπόδισε να διαμορφωθεί μία εξουσιαστική δομή η οποία δεν ανταποκρινόταν στο θέλημά Του.

Βέβαια, υπήρχαν ορισμένοι που σέβονταν και ακολουθούσαν στα κρυφά το θέλημά Του, απαρατήρητοι από τον κόσμο και συνεπώς ελάχιστα γνωστοί, αλλά φέρνοντας αντίσταση απέναντι σε εχθρικές παρεμβολές. Όμως στην ανθρωπότητα άρεσε αυτή η οργανωμένη εξουσιαστική δομή που επιδεικνύοντας μεγάλη χλιδή και αίγλη, παρέμενε κυρίαρχη και συγκέντρωνε πολλούς οπαδούς. Αλλά και σ’ αυτό το έργο των ανθρώπων έχει τεθεί ένα τέλος και αυτό το τέλος θα έρθει φανερά στα μάτια του καθένα….

Θα κλονισθεί ένα οικοδόμημα το οποίο εθεωρείτο ακατάλυτο, θα συμβεί ένα γεγονός, το οποίο θα προκαλέσει από κάθε άποψη θύματα. Αυτή η επέμβαση του Θεού θα αποτελέσει ένα γερό τράνταγμα για τις σκέψεις των ανθρώπων. Όμως ο Θεός θέλει να τους αποδείξει ότι όλα όσα έφτιαξαν οι άνθρωποι παρέρχονται και μόνο ό,τι έρχεται απευθείας από το Θεό παραμένει.

Ο σκοπός Του είναι να τους υποδείξει ότι κάνουν λάθος, ούτως ώστε να γίνουν δεκτικοί για την καθαρή Αλήθεια. Και πολλοί θα μείνουν έκπληκτοι βλέποντας αυτή την καταστροφική ανατροπή.

Τότε θα αμφιβάλλουν για την αξιοπιστία όσων είχαν διδαχθεί έως τότε γιατί με την κατάρρευση αυτή εξανεμίζεται εντελώς η πίστη τους.

Αυτό το γεγονός λοιπόν δεν είναι πια μακριά και θα το πληροφορηθεί ολόκληρος ο κόσμος, εφόσον δε πιστεύουν, θα συνειδητοποιήσουν ότι πρόκειται για ένα ορατό σημάδι που στέλνει ο Θεός στους ανθρώπους για το καλό των ψυχών τους.

Αμήν

Από το βιβλίο «Το Μέλλον είναι Τώρα!» και «Η Εξωτερική και Εσωτερική

Εκκλησία»

Επίσης η Μπέρτα Ντούντε γράφει: «Κατά τον τελευταίο πόλεμο εναντίον της πίστης θα επικρατήσει μεγάλη σύγχυση ανάμεσα σε εκείνους που δεν πιστεύουν ζωντανά. Γιατί απλώς έχουν υιοθετήσει για λόγους παράδοσης μια τυπι­κή πίστη, αλλά δεν φρόντισαν να τη ζωντανέψουν αναπτύσσο­ντας αισθήματα αγάπης και κάνοντας χρήση της νοημοσύνης τους, ούτως ώστε να πειστούν για όλα αυτά που πιστεύουν. Τα γεγονότα, τα οποία θα εξελιχθούν αιφνίδια και ραγδαία, θα κλονίσουν σε πολλούς την πίστη τους, επειδή δεν έχουν ενερ­γή αγάπη και έτσι δεν έχουν ούτε γνώση. Γιατί όταν η αγάπη εκ­δηλώνεται με έργα, οδηγεί στη σοφία και συνεπώς επίσης στην κατανόηση και στη γνώση σχετικά με το προαιώνιο θείο σχέ­διο σωτηρίας που αποτελεί τη βάση κάθε γεγονότος.

Οι άνθρωποι αξιοποιούν πολύ λίγο το χάρισμα της νοημο­σύνης αφού αποφεύγουν να σκεφτούν οι ίδιοι για τα δόγματα της πίστης τους που διδάσκονται έξωθεν από τρίτους.

Έτσι αυτά τα δόγματα δεν έχουν γίνει κτήμα τους διανοη­τικά, δεδομένου ότι δεν τα έχουν εξετάσει σε βάθος για να δουν κατά πόσον είναι αλήθεια. Για τούτο ακριβώς το λόγο δεν θα είναι ικανοί να τα υποστηρίξουν με βεβαιότητα. Αυτοί οι άνθρωποι θα υποστούν ένα γερό κλονισμό της πίστης τους και θα διατρέχουν τον κίνδυνο να την απορρίψουν εντελώς, αλ­λά αυτό από καθαρά δική τους υπαιτιότητα.

Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τη νοημοσύνη για να τη χρησιμοποιεί και για να εξετάζει τις διδασκαλίες που του παρουσιάζουν οι άλλοι άν­θρωποι. Όταν κάποιος ασπάζεται διδασκαλίες της θρησκείας του χωρίς καμία κριτική και χωρίς να τοποθετηθεί προσωπικά ο ίδιος, δεν τις κάνει κτήμα του. Έτσι δεν θα αντισταθεί στον ισχυρό κλονισμό που θα προξενήσει σε αυτά που πίστευε ο επερχόμενος πόλεμος κατά της πίστης. Τότε θα βρεθεί αντιμέ­τωπος με επιτακτικά ερωτήματα που θα πρέπει να απαντήσει απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό και επίσης απέναντι στον κό­σμο. Οι δε απαντήσεις αντιφάσκουν σε μεγάλο βαθμό με τις δογματικές διδασκαλίες και καθώς η πίστη του είναι νεκρή θα την εγκαταλείψει χωρίς δεύτερη σκέψη. Ακόμα και εκείνοι που δείχνουν ευσεβείς πιστοί μπροστά στον κόσμο δεν αντέ­χουν στη δοκιμασία, επειδή ούτε οι ίδιοι δεν είναι πεισμένοι δε­δομένου ότι δεν έχουν καμία βαθύτερη γνώση και καμία κα­τανόηση.

Όταν θα τους ζητηθεί να πάρουν μια απόφαση, θα γίνει ι­διαίτερα εμφανής η πνευματική τους φτώχεια. Γιατί τότε ακό­μη κι εκείνοι που θεωρούσαν ότι στέκονται σε γερά θεμέλια θα υποκύψουν όταν θα αντιμετωπίσουν τις απειλές από τον κό­σμο. Γιατί αυτή την εποχή υπάρχει μόνο ένα που δίνει δύνα­μη: Ο θεϊκός λόγος που ο ίδιος ο Θεός διοχέτευσε στη Γη μέ­σω ανθρώπων που έχουν βαθιά σύνδεση μαζί Του χάρη στη ζω­ντανή τους πίστη. Γιατί τούτος ο λόγος δίνει στους ανθρώ­πους πλήρη κατανόηση και τόσο σταθερή, συνειδητή πίστη, που μένουν σταθερά αφοσιωμένοι στον Θεό και δεν τους κλο­νίζουν ούτε οι πιο τρομακτικές απειλές. Γι’ αυτό πρέπει να ακούγεται αυτός ο λόγος, ούτως ώστε η πίστη που είναι ακόμα νεκρή, να γίνει συνειδητή και ζωντανή.

Ο λόγος αποτελεί την πηγή της δύναμης από όπου μπορούν να αντλήσουν όσοι κα­ταλαμβάνονται από αδυναμία. Από αυτόν μπορούν να αντλούν συνεχώς μια γνώση που τους δίνει ένα διαυγές φως και κάνει την πίστη τους τόσο ισχυρή που για τίποτα στον κόσμο δεν την ανταλλάσσουν με γήινα αγαθά. Έτσι προβάλλουν αντίσταση στις απαιτήσεις του κόσμου και επιμένουν ανυποχώρητοι να αγαπούν τον Θεό και να το ομολογούν μπροστά σε όλο τον κό­σμο. Ο πόλεμος τότε κατά της πίστης θα κρατήσει λίγο αλλά θα είναι σκληρός. Ωστόσο όποιος ακούει τον καθαρό λόγο του Θεού και τον ενστερνίζεται αποκλείεται να μείνει χωρίς δύ­ναμη για να αντισταθεί. Γιατί από το λόγο θα αντλεί τη δύνα­μή της πίστης με τη βοήθεια της οποίας θα υπερνικά τα πάντα και ο ίδιος ο Θεός θα είναι μαζί του». (9.9.1945)

«Στην τελευταία περίοδο πριν έρθει το τέλος θα φανεί τι δύναμη αντίστασης έχουν οι άνθρωποι που ανήκουν στην αλη­θινή εκκλησία του Χριστού, σε αντίθεση με εκείνους που προ­σκυνούν περισσότερο το ανθρώπινο δημιούργημα, το οποίο θα δουν να καταρρέει υπό το βάρος του πολέμου κατά της πί­στης. Γιατί θα είναι μια εποχή όπου δεν θα υπάρχουν περιθώ­ρια για συμβιβασμούς και ο καθένας θα είναι αναγκασμένος να πάρει μια καθαρή απόφαση. Εκείνο τον καιρό όλες οι θρη­σκευτικές διδασκαλίες θα αμφισβητούνται και θα περνούν από εξονυχιστική εξέταση, έτσι ώστε όλοι θα βρεθούν αναγκα­σμένοι να σκεφθούν βαθύτερα γι’ αυτό το θέμα. Όμως κάθε τι το εξωτερικό δεν αντέχει στη σοβαρή κριτική και γι’ αυτό τε­λικά θα το καταδικάσουν και θα το απορρίψουν.

Τότε μόνο θα καταλάβουν οι άνθρωποι ότι δεν είχε καμία απολύτως αξία, σε αντίθεση με τη δύναμη και τη χάρη που δί­νει η αληθινή πίστη και η μύχια σύνδεση μαζί Μου που είναι απαλλαγμένη από κάθε εξωτερικότητα. Τότε θα δουν να καταρ­ρέει κάτι που το παρουσιάζουν σαν ακλόνητο. Θα υποχρεωθούν να παραδεχτούν τότε ότι πολύ ισχυρότερη πίστη έχουν εκείνοι που δεν ακολουθούν εντολές που επιβάλλονται αναγκαστικά α­πό έξω· και έτσι θα αναγνωρίσουν τελικά ότι εκείνοι βρίσκο­νται πιο κοντά Μου χάρη στο βίο τους και χάρη στη βούλησή τους, με την οποία Με αναζητούν διαρκώς και αγωνίζονται να Με φθάσουν. Κάθε εκκλησιαστική πρακτική) θα καταρρεύσει κάτω από το βάρος των καταπιεστικών μέτρων που θα λάβουν οι πολέμιοι του πνεύματος. Τότε θα αντέξει μόνο εκείνος που Με αναζητεί μέσα από τα μύχια της ύπαρξής του, που λαμβά­νει το Λόγο Μου και μαζί με το Λόγο Μου λαμβάνει και τη δύ­ναμή Μου επίσης. Τότε θα εξαφανιστούν πολλά που σήμερα οι άνθρωποι τα θεωρούν σημαντικά. Αλλά θα αναγκαστούν όλα αυτά να τα εγκαταλείψουν και να περιοριστούν στη σιωπηλή, εσωτερική λατρεία, χωρίς εξωτερικά τυπικά, χωρίς λάμψη και επίδειξη και χωρίς δασκάλους που δεν τους έχω φωτίσει Εγώ και ως εκ τούτου είναι ακατάλληλοι για το λειτούργημα του πνευματικού οδηγού. Επιπλέον θα αναγκαστούν να αναγνωρί­σουν ότι οι υπηρέτες που έχω επιλέξει Εγώ στη Γη έχουν αναλάβει από Μένα την αποστολή να διδάξουν τους συνανθρώπους τους και να τους δώσουν την αλήθεια.

Μακάριοι τότε όποιοι ενστερνίζονται την αλήθεια και πα­σχίζουν να ζήσουν σε αρμονία με τη βούλησή Μου και να αξιοποιήσουν το σύντομο διάστημα μέχρι να έρθει το τέλος για την καλλιέργεια των ψυχών τους, γιατί αυτοί θα αντέξουν και θα μείνουν σταθεροί μέχρι το τέλος». (14.11.1947)

«Ξέρω τι μαρτύρια περιμένουν τους ανθρώπους στην έσχα­τη εποχή, όμως είμαι υποχρεωμένος να τα επιτρέψω προκειμένου να αφυπνιστούν. Γιατί η πίστη που μέχρι στιγμής ακο­λουθούσαν μόνο τυπικά πρέπει τώρα να τους κάνει να σκεφτούν και να τους υποχρεώσει να πάρουν θέση.

Όποιος απαρνείται με ευκολία την πίστη του σε Μένα μοιά­ζει με ένα φύλλο που ήταν έτσι κι αλλιώς ξερό, ώστε το παρα­μικρό φύσημα του αέρα το ρίχνει από το κλαδί και το παρασύ­ρει εδώ κι εκεί. Αυτός ο άνθρωπος δεν θα αναγκαστεί να υπο­φέρει στη διάρκεια του διωγμού της πίστης, όμως θα πρέπει να υποφέρει ακόμα περισσότερο κατά το τέλος, που δεν θα αργή­σει να έρθει. Όποιος όμως έχει έστω λίγη συνειδητότητα, θα κα­ταλάβει με μιας τη σημασία αυτού του τελευταίου αγώνα για την πίστη. Γι’ αυτόν θα έχουν ανυπολόγιστη αξία τα λόγια Μου που είχαν προφητεύσει αυτά που τώρα εκπληρώνονται.

Ξέρω από αιώνων γι’ αυτή την εποχή που έρχεται τώρα. Από το γεγονός ότι σας παρέχω το Λόγο Μου μπορείτε να α­ναγνωρίσετε την έγνοια και τη φροντίδα Μου για σας. Γιατί ο Λόγος Μου έχει αποστολή να σας δώσει δύναμη και την ικα­νότητα να αντισταθείτε όταν θα έρθει και για σας η ώρα της απόφασης». (26.4.1953)

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Αρ. 4768 28-10-1949

Η κατάρρευση των εκκλησιαστικών οργανώσεων και η ανάδειξη της αληθινής εκκλησίας

Πριν έρθει οριστικά το τέλος προηγείται μία περίοδος, κατά την οποία θα πολεμηθεί ο Λόγος Μου και συνάμα όλα αυτά που παραπέμπουν σ’ Εμένα ως Δημιουργό και Συντηρητή της πλάσης, θα θέλουν να καταστρέψουν κάθε πίστη σ’ ένα θεό, πράγμα που σημαίνει ανοιχτό πόλεμο ενάντια σε καθετί πνευματικό. Και τότε θα υποφέρουν κατά κύριο λόγο οι εκκλησιαστικές οργανώσεις και οι ακόλουθοί τους, γιατί θα γίνεται πόλεμος σε οτιδήποτε μαρτυρεί προς τα έξω ότι αντιπροσωπεύει τη βασιλεία και τη διδασκαλία Μου.

Γι’ αυτόν το λόγο φροντίζω να εγερθούν έξω από αυτές τις οργανώσεις εκπρόσωποι του Λόγου Μου. Αυτοί έχουν κληθεί από Εμένα προκειμένου να διαδώσουν τη διδασκαλία Μου, καθότι κατέχουν την πληρότητα της αλήθειας και ως εκ τούτου είναι κατάλληλοι να διδάξουν τους συνανθρώπους τους την έσχατη εποχή.

Γιατί θα είναι ανάγκη την τελευταία εποχή πριν το τέλος να ενισχυθεί ή να αφυπνισθεί η πίστη των ανθρώπων. Γιατί τότε πλέον θ’ αρχίσουν να αναλογίζονται για το κατά πόσο είναι ακατάλυτες οι διδασκαλίες που είχαν διδαχθεί εκ παραδόσεως. Συγχρόνως θα συνειδητοποιήσουν ότι Εγώ δεν είμαι μ’ εκείνους που επικοινωνούν μαζί Μου μόνο μέσω της εκκλησίας, και πιστεύουν ότι διαθέτουν κάποιο προνόμιο, επειδή ανήκουν σε μία συγκεκριμένη εκκλησία.

Ασφαλώς Εγώ αγαπώ το κάθε παιδί Μου. Όταν όμως ένα παιδί δεν εκπληρώνει το θέλημα του Πατέρα του, αφού δεν αξιοποιεί το χάρισμα της νοημοσύνης που του έχει δοθεί και άρα δεν ενεργοποιεί νοημοσύνη και καρδιά, ούτως ώστε ν’ αναγνωρίσει πότε είναι εναρμονισμένο με το θέλημά Μου ή για να αναγνωρίσει πότε ψευδοπροφήτες παριστάνουν τους απεσταλμένους Μου, τότε αυτό το παιδί απομακρύνεται από Μένα και δύσκολα βρίσκει το δρόμο της επιστροφής σ’ Εμένα.

Διαρκώς τους προσφέρω το Λόγο Μου, διαρκώς τους πλησιάζω και προσπαθώ να τους κάνω γνωστό με άμεσο τρόπο. Αυτό σημαίνει ότι τους στέλνω τους απεσταλμένους Μου για να τους διαφωτίσουν, όμως εκείνοι δεν δέχονται να διδαχθούν. Ως εκ τούτου δεν έχουν πια δικαιολογία εάν χάνονται σε ένα λανθασμένο δρόμο.

Αλλά όταν μετά από υποκίνηση του εχθρού Μου χάσουν την εκκλησία τους, οι μόνοι άνθρωποι που θα μείνουν ακλόνητοι θα είναι εκείνοι που έχουν αληθινή πίστη και είναι τόσο ολόψυχα συνδεδεμένοι μαζί Μου που μπορώ να είμια κοντά τους ανά πάσα στιγμή. Αυτοί δεν θα λυγίσουν απέναντι στα σκληρά μέτρα και στα βάρβαρα διατάγματα. Γιατί αυτοί ξέρουν πού βρίσκεται η αληθινή εκκλησία του Χριστού και θα υπερασπίζονται με όλο και μεγαλύτερο ζήλο το Λόγο Μου. Ωστόσο ούτε αυτοί θα είναι ασφαλείς από τους διωγμιούς που θα εξαπολύσουν εκείνοι που θα πολεμούν οτιδήποτε έχει να κάνει με την πίστη.

Όλους σας σας περιμένει αυτή η αναγκαστική απόφαση. Και τότε δύναμη να αντισταθείτε σας δίνει μόνο η εσώτατη πεποίθηση ότι βρίσκεστε στην αλήθεια και ως απόδειξη έχετε το Λόγο Μου που σας έχω διοχετεύσει Εγώ ο Ίδιος.

Εσείς, καθώς και όσοι σας ακούν και θέλουν να Με υπηρετήσουν, θα μιλάνε τότε με στόμα αγγέλων. Τίποτα δεν θα τους κάνει να λυγίσουν, γιατί τότε θα γνωρίζοτν επίσης ότι μόνο για λίγο ακόμη πρέπει να αντέξουν για να γίνουν μακάριοι. Συνάμα θα ξέρουν ότι ναι μεν καθετί εξωτερικό μπορεί να κλονιστεί, ουδέποτε όμως η Εκκλησία που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός στη Γη, την αληθινή Εκκλησία που δεν είναι δυνατόν να την νικήσουν οι πύλες της κόλασης.

… Ωστόσο θα είναι μία πολύ σκληρή περίοδος αυτή για την οποία σας μιλώ επανειλημμένα. Σκοπός Μου είναι να παροτρύνω συνεχώς εσάς που Μου ανήκετε, να προετοιμαστείτε, να αντλείτε συνεχώς δύναμη από το Λόγο Μου και από έργα αγάπης.

Είναι κοντά ο καιρός που θ’ αρχίσει αυτός ο πόλεμος και τότε πρέπει να ‘σαστε εξοπλισμένοι. Πρέπει να αντέξετε όταν υποκύπτουν όλοι οι άλλοι που είναι προσκολλημένοι σε μία φαινομενικη πίστη, που βαυκαλίζονται ότι βρίσκονται στην αλήθεια, χωρίς ποτέ να έχουν αναλογιστεί τι είναι αυτά που τους ζητάνε να πιστεύουν. Αυτοί θα λυγίσουν και θα αποστατήσουν^. εσείς όμως οφείλετε να μείνετε όρθιοι και να είσαστε η απόδειξη ότι ο ολόψυχος, ζωντανός δεσμός μαζί Μου έχει επίσης απόρροια τη ζωντανή πίστη, που σας δίνει τη δύναμη ν’ αντέξετε μέχρι το τέλος…

Αμήν».

Αναλυτικότερα για την έσχατη εποχή βλ. στις ιστοσελίδες: thebookoflife.gr και : ηπροφητείασήμερα.gr

Και τα βιβλία: Το Μέλλον είναι Τώρα!

Τα Σημεία των Καιρών

Επίλογος

Αρ. 8251 25.8.1962

Η αμφισβήτηση των θεϊκών αποκαλύψεων

Οι άνθρωποι δεν παύουν να αμφισβητούν τις αποκαλύψεις Μου, επειδή δεν πιστεύουν ζωντανά σε Μένα. Αν πίστευαν, θα καταλάβαιναν τη δράση Μου την τελευταία εποχή που προηγείται του τέλους. Όμως μια ζωντανή πίστη προϋποθέτει μια ζωή με αγάπη, την οποία όμως οι περισσότεροι άνθρωποι παραμελούν, γιατί το μόνο που τους απασχολεί είναι να αγαπάνε τον εαυτό τους. Με μια τέτοια λανθασμένη αγάπη όμως, δεν έχουν τη δυνατότητα να βρουν το δρόμο που φέρνει σε Μένα, γι’ αυτό και δεν μπορούν να Με αναγνωρίσουν σαν το Θεό και Δημιουργό τους, ο οποίος ωστόσο θέλει να είναι παράλληλα και ο ΠΑΤΕΡΑΣ τους.

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μόνο μια τυπική πίστη, πιστεύουν στις γνώσεις εκείνες που τους έχουν διδάξει, οι οποίες ωστόσο δεν είχαν τη δυνατότητα να γίνουν ζωντανές μέσα τους. Για το λόγο αυτό άλλωστε δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει η «επιφοίτηση του Πνεύματος Μου», την οποία υποσχέθηκα σε όλους εκείνους που Με πιστεύουν και τηρούν τις εντολές Μου, γιατί σε αυτούς θα φανερώνω τον Εαυτό Μου. Κι όσο δε πιο προσκολλημένοι είναι οι άνθρωποι στην τυπική τους πίστη, τόσο πιο εχθρικά αντιμετωπίζουν τις αποκαλύψεις Μου. Εντούτοις Εγώ δεν θα πάψω να στέλνω τις αποκαλύψεις Μου στη γη, διότι το θεωρώ απολύτως απαραίτητο να μάθουν οι άνθρωποι την πλήρη Αλήθεια, ώστε να μην αναζητούν μάταια το νόημα της ζωής τους μέσα σε παραμορφωμένες διδασκαλίες.

Οι άνθρωποι πιστεύουν πολύ πιο εύκολα οτιδήποτε απέχει παρασάγγας από την Αλήθεια, αλλά την απλή απροσποίητη Αλήθεια που προέρχεται από Μένα, δεν την αναγνωρίζουν. Για το λόγο αυτό είναι πραγματικά ευκολότερο να διδαχθεί την αγνή Αλήθεια ένας εντελώς άπιστος άνθρωπος, παρά να πεισθούν εκείνοι οι οποίοι μελετούν με ζήλο αυτό που είναι το Βιβλίο όλων των βιβλίων, γιατί η νόησή τους προσπαθεί να ερμηνεύσει το κάθε γράμμα της αλφαβήτου, αλλά όταν έρχονται σ’ επαφή με τον απλό Λόγο Μου, τον απορρίπτουν σαν διαβολικό έργο.

Ο αντίμαχος Μου έχει απλώσει ήδη βαθύ σκοτάδι πάνω από τη γη και για να το καταφέρει, χρησιμοποιεί ακόμη και αυτό το Βιβλίο, με το να συγχύζει τη νοημοσύνη των ανθρώπων και να τους εμποδίζει να αντιληφθούν καθαρά. Κι αυτό το πετυχαίνει, επειδή η σύνδεση των ανθρώπων μαζί Μου δεν είναι τόση ώστε να μπορεί να ακτινοβολεί μέσα στην ανθρώπινη καρδιά η Δύναμη της Αγάπης Μου, πράγμα που σημαίνει ότι δέχονται ένα διαυγές φως με το οποίο μπορούν να διακρίνουν την Αλήθεια από την πλάνη.

Πόσο άσχημα επομένως θα ήταν τα πράγματα για την ανθρωπότητα, εάν δεν τη νοιαζόμουν και δεν φρόντιζα να την ενισχύσω με ιδιαίτερο τρόπο, εάν δεν τους αποδείκνυα την Παρουσία Μου απευθύνοντάς τους το Λόγο απευθείας Εγώ ο Ίδιος και δίνοντάς τους απόδειξη της Αγάπης Μου, με το να μιλάω σαν Πατέρας στα παιδιά Μου. Εσείς οι άνθρωποι εξακολουθείτε να Με ψάχνετε πολύ μακριά. Και ακόμη και αν πιστεύετε σε Μένα, εντούτοις δεν σας φαίνεται πιστευτό ότι μπορεί να μιλάω στα παιδιά Μου σαν Πατέρας, ότι κατεβαίνω στο επίπεδο σας και προσπαθώ να σας παρακινήσω να αφεθείτε εντελώς σε Μένα μ’ εμπιστοσύνη ώστε να Με παρακαλέσετε να σας οδηγήσω Εγώ μέσα από την επίγεια ζωή σας. Εξακολουθώ να είμαι για σας ο αυστηρός Θεός, Εκείνος που δίνει εντολές, που απαιτεί την υπακοή των ανθρώπων και τιμωρεί όσους δεν Τον υπακούν. Πρέπει να ξέρετε όμως, ότι Εγώ ουδέποτε «τιμωρώ» τα πλάσματά Μου, αλλά αυτά από μόνα τους προκαλούν το κάθε τους βάσανο, αυτά από μόνα τους επιδιώκουν να πέσουν στο βάραθρο. Εγώ όμως δεν τα καταδικάζω, παρά προσπαθώ πάντα μόνο να τα οδηγήσω να βρουν το δρόμο της επιστροφής, βοηθώντας τα να ανέβουν πάλι από τα βάθη στα ύψη και γι’ αυτό τα καλώ και τα προσελκύω συνεχώς για να μη χαθούν και πέσουν θύματα του αντιμάχου Μου.

Και πώς μπορώ να δείξω πιο φανερά την Αγάπη Μου στα πλάσματά Μου, από ότι με το Λόγο, δίνοντάς τους τις αποκαλύψεις Μου οι οποίες τους εξηγούν την Οντότητά Μου; Κι οι αποκαλύψεις αυτές, επειδή είναι θεϊκή Αλήθεια, μπορούν να έχουν μεγάλη επίδραση πάνω στην ψυχή, δυναμώνοντάς την στην πνευματική δοκιμασία της στη Γη. Γιατί αυτό που Με ωθεί είναι η Αγάπη Μου για τα πλάσματά Μου, τα οποία βαδίζουν το δρόμο της επιστροφής σε Μένα όντας πάνω στη Γη και τα οποία μπορούν να φθάσουν στο στόχο τους μόνο εάν έχω τη δυνατότητα να τους δώσω την απαραίτητη Δύναμη, τρέφοντάς τους με τον Ουράνιο Άρτο και δίνοντάς τους να πιουν από το Νερό της Ζωής, δηλαδή το Λόγο Μου.

Αλλά παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι δεν θέλουν να καταλάβουν αυτή την πράξη αγάπης, γι’ αυτό αρνούνται επίσης την πολύτιμη προσφορά του Ελέους Μου. Επειδή οι ίδιοι δεν είναι ζωντανοί, παραμένουν πιστοί στο νεκρό χριστιανισμό, γιατί όσο τους λείπει η αγάπη, τους λείπει επίσης και η δύναμη της πίστης. Γιατί αν είχαν αγάπη, αυτή θα τους έδινε την αληθινή εικόνα της Οντότητάς Μου, η οποία είναι Αγάπη, Σοφία και Δύναμη.

Για το λόγο αυτό λοιπόν η Αγάπη Μου δεν παύει να χαρίζεται και να δίνει στους αδύναμους ανθρώπους που έχουν καλή θέληση, ό,τι χρειάζονται για να ολοκληρώσουν με επιτυχία τη δοκιμαστική πορεία τους στη γη. Η Αγάπη Μου πάντα θα γίνεται φανερή, γιατί θέλει να κερδίσει την αγάπη όλων εκείνων οι οποίοι προήλθαν από Μένα και οι οποίοι θα πρέπει να ξανασμίξουν πάλι μαζί Μου για αιώνια.

Αμήν

«Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»

www.ηπροφητειασημερα.gr

Μπέρτα Ντούντε αρ. 6831 15-5-1957

Ποια είναι «μέσα χάρης»;

«Με όλη τη πληρότητα σας κατακλύζω με τις χάρες Μου την τελευταία εποχή πριν το τέλος. Όλα τα βοηθητικά μέσα βάζω σ’ εφαρμογή με αποκλειστικό σκοπό να σας αφυπνίσω στη Ζωή πριν έρθει το τέλος, γαιτί γνωρίζω τι σημαίνει για σας ο πνευματικός θάνατος, όταν έχει έρθει το τέλος. Από μόνοι σας δεν κάνετε καμία προσπάθεια να δώσετε τη Ζωή στην ψυχή σας. έτσι οδεύεται εντελώς τυφλοί προς το βάραθρο κι απ’ αυτό θέλω να σας τραβήξω μακριά, προκειμένου να σας γλιτώσω από μία πιο φρικτή μοίρα.

Επειδή όμως πρέπει να διατηρηθεί η ελευθερία της βούλησής σας, έχω μόνο τη δυνατότητα να προσπαθώ κατ’ επανάληψη να επηρεάσω αυτή τη βούληση, ούτως ώστε να αλλάξετε κατεύθυνση από μόνοι σας και να κάνει αναστροφή πριν να είναι πολύ αργά.

Και όλα τα μέσα που έχουν σκοπό να σας επηρεάσουν ευνοϊκά είναι χάρες. Είναι δώρα, που εσείς μεν δεν τα αξίζετε, γιατί εσείς οι ίδιοι Μου φέρνετε ακόμη αντίσταση, ωστόσο η Αγάπη Μου σας τα προσφέρει γιατί σπλαχνίζομαι την κατάσταση τυφλότητας όπου βρίσκεστε.

Και η πληρότητα της χάρης Μου θα εκχύεται πάνω σας όλο και πιο πλουσιοπάροχα όσο πιο πολύ πλησιάζει το τέλος. Το κάθε άτομο θα βρεθεί σε καταστάσεις, όπου η δική του δύναμη, οι επίγειες ικανότητές του, δεν θα αρκούν για να τα καταφέρει. Η μοίρα τού κάθε ανθρώπου θα τον σπρώχνει να καταφύγει σε Μένα. Δεν θα προσπεράσω κανέναν χωρίς να κτυπήσω την πόρτα της καρδιάς του. ωστόσο επειδή πάντοτε αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από τη θέλησή του καθενός γι’ αυτό και ελάχιστα μόνο δίνει σημασία στα δικά Μου μέσα χάρης. Γιατί οι σκέψεις του βρίσκονται πολύ μακριά Μου και εγώ δεν τον εξαναγκάζω να αλλάξει τρόπο σκέψης.

Ωστόσο η καθημερινή ζωή τού δίνει πάρα πολλά σημάδια υπενθυμίζοντάς του το θάνατο του σώματος που περιμένει αναπόδραστα όλους τους ανθρώπους. Ακόμη κι αν ο θάνατος δεν έχει βρει τον ίδιο, εντούτοις η μοίρα του συνανθρώπου του θα όφειλε να ανασύρει τη σκέψη για το δικό του το θάνατο και να επηρεάσει τη θέλησή του, με στόχο να ακολουθήσει τον πραγματικό προορισμό του πριν φύγει από τη ζωή. Τότε θα αναζητήσει και το νόημα της ζωής του, οπότε θα έχει αξιοποιήσει μία χάρη για τη σωτηρία του.

Αλλά τι εννοούν οι άνθρωποι «χάρες»; Πολλές φορές πιστεύουν ότι αρκεί να χρησιμοποιήσουν απλώς κάποια εξωτερικά μέσα για να κερδίσουν πλούσιες χάρες. Δεν ξέρουν ότι οι δωρεές της χάρης είναι δώρα που πρέπει να αξιοποιηθούν, προκειμένου να βοηθηθεί ο άνθρωπος στην ανέλιξή του. Εκκλησιαστικά ήθη και έθιμα τα ονομάζουν «μέσα χάρης» που θα τους οδηγήσουν στη μακαριότητα. Αντίθετα τις προσφορές χάρης που τους παρέχει η Αγάπη Μου πλουσιοπάροχα, τις αφήνουν απαρατήρητες κι αναξιοποίητες, όσο δεν επιδιώκουν σοβαρά από μόνοι του αλλάζοντας να γίνουν καλύτεροι και έτσι να δείξουν ότι η θέλησή τους έχει στραφεί προς Εμένα. Γιατί είναι απαραίτητο να καλλιεργήσουν τον εαυτό τους, αφού διαφορετικά δεν μπορούν ν’ αλλάξουν τη φύση τους και να γίνουν καλύτεροι.

…Όλα τα μέσα χάρης που εφαρμόζω, ο πόνος και η δυστυχία, οι αρρώστιες και τα προβλήματα, κάθε είδους δυστυχήματα, και άλλα σκληρά κτυπήματα της μοίρας, έχουν έναν και μοναδικό σκοπό, να σας οδηγήσουν να αναγνωρίσετε την αδυναμία σας, να αναζητήσετε την επαφή μαζί Μου, αρχικά με τη θέλησή σας, και στη συνέχεια να συνδεθείτε μαζί Μου με έργα αγάπης.

Τότε τα μέσα χάρης δεν ήταν άκαρπα αφού τα αξιοποιήσατε^. και τότε δεν χρειάζεται να φοβόσαστε ούτε το τέλος. Γιατί τότε η πορεία σας δεν οδηγεί πια στο βάραθρο, αλλά έχει το σωστό στόχο, Εμένα, τον Ίδιο, που μόνο με την αγάπη μπορείτε να φθάσετε.

Αυτά όμως που εσείς συχνά χαρακτηρίζεται μέσα χάρης, δεν έχουν καμία αξία, όσο δεν σας παρακινούν να πορεύεστε με αγάπη στη ζωή σας. Και η δε αγάπη φλογίζεται μέσα σας από τη στιγμή που επιδιώκετε να συνδεθείτε μαζί Μου.

Γι’ αυτό η μόνη φροντίδα της αγάπης Μου είναι να μεταστραφεί η βούλησή σας, που είναι ακόμη δέσμια του κόσμου, του εχθρού Μου. Εάν μπορέσετε να στρέψετε αυτήν τη βούληση προς Εμένα, τότε έχω πετύχει το στόχο Μου κι εσείς έχετε γλιτώσει από το μεγάλο κίνδυνο να σας καταπιεί στο τέλος η άβυσσος. Και το καθετί που θα σας βρει ακόμη στο μέλλον, σκοπεύει μόνο να γίνει η αφορμή για να μεταστραφεί η βούλησή σας, ώστε να αποστραφείτε τον εχθρό και να στραφείτε σ’ Εμένα. Και τότε έχετε σωθεί για όλη την αιωνιότητα…

Αμήν»